_რაზე ფიქრობ რობ?_მომესმა ცინიკური ხმა ზურგს უკან.....ეს ხმა...არა მელანდება უბრალოდ მე ამაზე ვფიქრობდი...არა არა..ეს შეუძლებელია,ჯექსონი?არა ის ვერ იქნება..და ნელა მივტრიალდი უკან....მართალი აღმოვჩნდი ის არ იყო მომელანდა,მაგრამ გული დამწყდა ყვალაფრისდა მიუხედავად თუ საჭირო გახდა მისთვის სიცოცხლესაც დაუფიქრებლად გავწირავ...ვიცი ის არ მოიქცევა ასე მაგრამ.....საშინლად მომინდა მისი ნახვა...მისი ძმური დარიგება....მართალია საშინელი ცინიკოსია მაგრა ჩემთვის ცუდი დარიგება არასოდეს მოუცია ამიტომაც ვუსმენდი მას ყოველთვის დავენდობოდი....თუმცა ახლა?არა არ ვიცი...ალბათ ახლა ვერ ვენდობი..არა ნამდვილად არ ვენდობი..თუმცა ისიც აღარ არის....
_გამარჯობათ ახალგაზრდავ_კარგი ოდნავ ჩასუქებული წითელოყება კაცი შემოვიდა
_გამარჯობათ_არც მე დავაკელი ტავაზიანობა
_შვილო რაც გავიგე მართალია?_გამიღიმა
_იმას თუ გულისხმობთ რომ მე ამ სახლის მეპატრონე ვარ და სახელი და გვარი რობინ გრინი მაქვს მაშინ კი_მეც გავუღიმე
_ზუსტად შვილო...მე ანდრეი ჰოკინსი ვარ...._და ხელი გამომიწოდა...ჰოკინსიიი...ეს გვარი...ელისაბედ ჰოკინსი....ჰო ჰო მაზხსოვს ერტ დროს ერთმანეთი გვიყვარდა...კარგი გოგო იყო ტაბაზიანად დავშორდით ერმანეთს.._შეგიძლია ეს დაამტკიცო?
_ამ...გამიგია რომ მე რობინ გრინს ძალიან ვგავარ მისი ფოტო ან ნახატი არ გაქვთ...._შუბლი შევიჭმუხნე და კაცს საწყლად ტანჯული სახით შევხედე ეს ნამდვილად არ გამჭირვებია ეს ცემი ყოველდღიური ნიღაბი იყო რომელიც უკვე ჩემს სახეთ ქცეულა
_არა შვილო არაფერი გვაქვს....მის შესახებ.....თანაც დღეს პლასტიკური ოპერაციით ყველაფერი შეიძლება...._ყოყმანით ნითხრა
_თქვენი აზრით პლასტიკური ოპერაცია გავიკეთე რათა ეს დანგრეული სახლი ჩემს საკუთრებაშI მქონოდა..._სევდიანად გავიღიმე,დანგრეული რომ ვუწოდე ჩემტვის ამჟამად ყველაზე ძვირფასს მამის საფლავის შემდეგ მეტკინა...
_კარგი შვილო....გინდ იყავი გინდ არა მათი წინაპარი შეგიძლია ამ სახლში დარჩე მეპატრონე მაინც არ ყავს..._გამიღიმა კაცმა და გატრიალდა
_მადლობთ...აქ არის მაღაზია სადაც ყველაფრის ყიდვას მოვახერხებ რაც ა სახლის რეკონსტრუციისთვის დამჭირდება?_მივაძახე გარებშI მისულს
_კი შვილო არის...ჩემს შვილიშვილს ვთხოვ და დაგეხმარება,,იქ მუშაობს გამყიდვლად........
_კარგით და კიდევ ერთხელ მადლობა....._წლებმა უფრო ზრდილობიანი გამხადა ჩემს დროში ჩემი პირიდან ერთი მადლობა არ მახსოვს ვინმესთვის მეთქმა.მაშIნაც კი არ მითქვამს მადლობა ჯექსონისთვის სიკვდილს რომ გადამარჩინა.....ცურვა არ ვიცი.წყლის რატომღაც ყოველთვის მეშIნოდა..ახლა?ახლაც მას შემდეგ პატარა მდინარესაც კი არ მივკარებივარ..მხოლოდ წყვის შიში მაქვს სხვა საერთოდ არაფრის....კლდის პირას ვიყავი და ჩანჩქერს გადავყურებდი...კლდე ჩაინგრა და მეც თან ჩამიყოლა....ჯექსონი რომ არ მოსულოყო ნამდვილად დავიხრჩობოდი რადგან გონება დავკარგე....მაგრამ მისთვის მადობა არ მიტქვამს მხოლოდ მადლიანი მზერით შემოვიფარგლე და ისიც მხოლოდ ერთხელ და ისიც საკითხავია დაინახა თუ არა ჩემი "მადლიანი მზერა".კაცმა გაიღიმა და ჩემი სახლი დატოვა.....მე ამოვიოხრე და ჩამოვჯექი...... მომდევნო ორი კვირა არაფერი მომხდარა ფულის სიჭარბის გამო სახლიდან არც გავსულვარ ყველანირი მასალა ტელეფონით შევუკვეთე ასევე ტელეფონით დავიქირავე მუშებიც და უკვე ორი კვირაა თვალს ვადევნებ ჩემი სახლის ხელახლა აღზევებას....ყველაფერი მორჩა ჩემი სახლის სიდიადე აღსდგა,ზუსტად ისეთივეა როგორც მახსოვდა როგორც ჩემს გონებას შემორჩენოდა ახლა შევეცდები ჩემი გონებიდან იმ სურათის ამოჭრას რომელის აქ 200 წლის შემდეგ დაბრუნებისას დამხვდა......ეზოში ვდგავარ და სიამაყიდ შევყურებ სახლს რომელმაც კვლავ დაჩრდილა ქალაქში მდგარი ყვველა სახლი,კიბეზე ნალა ავედი და ტან მოაჯირს ხელი ავაყოლე კმაყოფილებით ერთი ღრმად ამოვისუნთქე და კარგი შევაღე....კარგი შეღებისად და ამ დიზაინმის დანახვისას ერთი პატარა სცენა აღმიდგინა გონებაშI
:_მამა საუზმე მზადაა....მოდი ვისაუზმოთ მე რობს დავიძახებ_წკრიალით გაისმა ჩემი დაიკოს ხმა,და გულიც მომიკვდა.....გამახსენდა როგორ ვექცეოდი მას...არასოდეს დავლაპარაკებივარ წესიერად...არასოდეს ჩამიკვრია გულში არასოდეს მითქვამს თუ როგორ ძალიან მიყტვარს.არასოდეს მითქვამს რომ დავიცავდი და ჩემი იმედი ქონოდა...არასოდეს...არასოდეს..მიისთვის ერთი წესიერი სიტყვა არ მახსოვს რომ მეთქვა..ჩემს თავზე ვცოფდები როგორ ვიყავი ასეთი მის მიმართ,ახლაც ვერ გეტყვით პასუხს თუ რატომ ვექცეოდი მას ასე...ის ყოველთვის ცდილობდა ჩემთან დალაპარაკებას....უნდოდა ყოლოდა ძმა,ნამდვილი ძმა და არა ჩემნაირი ადამიანი რომლის აზრითაც მას ვერ იტანს.....ჩემი დაიკო....სამზარეულოდან გამოვიდა ალისა და კიბეებს აუყვა...ჩემი ოთახის კარი ფრთხილად შემოაღო და ტკბილი სიყვარულით აღსავსე ხმით მითხრა
_რობ ჩამოდი ისაუზმე.....შენ რომ გიყვარს თან დესერტად ის გამოგიცხვე.მარწყვის ტორტი.....ჩამოდ..._უხეშად შევაწყვეტინე..საწოლიდან წამოვხტი და ხმამაღლა უხეშად ვუთხარი...
_ალირა რა ჯანდაბა გინდა ჩემს ოთახში...რამდენჯერ უნდა გითხრა ჩემს ოტახშI შემოთრეული არ დაგინახო მეთქი !ვრთხელ მაქვს ნათქვამი თუ ორჯერ?მილიონჯერ ალისა მილიონჯერ...რას დამდგარხარ და მიყურებ გაეთრიე ჩემი ოთახიდან..._ყვირილი ღრიალში გადავზარდე....ყურადღებაც არ მიმიქცევია როგორ მოიქუფრა ალისას მომღიმარი სახე და როგორ ჩაუდგა მის ლამაზ თვალებში ცრემლი...უკან გატრიალდა ხელი სახეზე მოისვა ალბათ ცრემლი მოიწმინდა და ჩემი ოთახიდან გავიდა მე კიდევ ვითომც არაფერი თითქოს წუთის წინ ჩემი სისხლი და ხორცი არ ამეტიროს საწოლზე გავწექი და მშვიდი ფშვინვა ამოვუშვი,ჩემს თავზე საშინლად გავბრაზდი ახლა რა დიდი სიამოვნებით შევჭამდი ჩემი დაიკოს მომზადებულ მარწყვის ტორტს ...ნეტავი კი ახლა ჩემს გვერდით მყავდეს და არ მინდა სხვა არაფერი....ჩემი დაიკო როგორ ჩავეხუტებოდი გვერდით რომ მყავდეს......ალისას ოთახში შევედი სინანული კმომაწვა როგორც მახსოვდა აღვადგინე მისი ოთახი თუმცა დარწმუნებული ვარ ბევრი რამ გამომრჩა რადგან მის ოთახში ძალიან იშვიათად შევდიოდი......შემდეგ ჩემს ოთახIშ შევვედი და სკამზე ჩსმოვჯექი და კომპიუტერი ჩავრთე ადრე აქ დიდი ხის ცხენი მედგა რომელიც მამაგ გამიკეთა ბავშვიობაში....ალისასაც ძალიან უყვარდა თუმცა არასოდეს დამისვავს....ახლა ყველაფერზე ძალიან ვწუხვარ...
სახლი მოჩვენებასავით მოვიარე და ყველაფერი შევამოწმე ყვალეფერი ისე იყო როგორც მინდოდა....ბედნიერი ვარ ახლა მხოლოდ მამა,ჩემი დაიკო და თქვენ წარმოიდგინეთ ჯექსონიც კი მაკლია....მარია?მარია აღარც მახსოვს ის უბრალოდ წაიშალა ჩემი გონებიდან და გულიდან.....უნდა გავიდე ვინადირო...სისხლი მწყურია....თითქმის სამი კვირაა წვეთი არ დამილევია და ახლა წყურვ9ლი ძალიან მაწუხებს.....ტყეში წავალ...ვამპირებზე მითებში წამიკითხავს და კინოებიც მინახია რომ ცხოველის სისხლის დალევა შეგვიძლია.მე ეს არასოდეს მიცდია ყოველთვის ადამიანის სისხლს ვსვამდი...მაგრამ ერთი კაციც არ მყავს მოკლული..უფრთო ანგელოზი ვარ არა...სიმწრით მეცინება ...უბრალოდ ადამიანს ისეთი რაოდეენობის სისხლს ვწოვ რაც მის სოცოცხლეს საფრთხეს არ შეუქმნის,მაგრამ ახლა ვცდი ცხოველის სისხლს მე ხომ ახალ ცხოვრებას ვიწყებ ცემს ქალაქში ვნახოთ ბედი რას მომიმზადებს....მაგრამ მე ფორტ_ფარტიდან არსად არ წავალ......ტყეში შევედი და მშობლიური ტყის სურნეი ჩავისუნთქე...შორი ახლოს შრიალო მომესმა ჩემი მზერა მისკენ მივმართე და მობალახე ირემი დავინახე...აი ჩემი სამიზნებ....ჩავიცინე და ჩემი სიჩქარით ,ასთან მივედი წავში შემს ხელებში უმწეოდ აღმოჩნდა და ჩემი წყურვილის დაკმაყოფილებაც შეძლო...სახლში დავბრუნდი ზემოთის გამოსაცვლელად რადგან სისხლის წვეთები მიმეწუწა...შავი მაისური ჩავიცვი ,ჩემი საბუთები რომლის სრულყოფილებაში მოსასვლელად ბევრი ვიწყვალე ბევრი რამ გავაყალბე ხელში დავიჭირე და დაბლა ჩავედი...სკოლაში მივდივარ ჩემი საბუთები უნდა მივიტანო და სკოლაშI ვიარო...როგორც ჩვეულებრივი ახალგაზრდა,,,,,კარზე ზარია შუბლი შევჭმუხნე ვინ იქნება?კართან მივედი და გამოვაღე "მარია" გამიელვა გონებაში და კარში მდგოომ გოგონას ზიზღითნარევი სახლთ მივაშტერდი....
_ბოდიში მე...მე...._ენა დაებნა ალბათ ჩემი მტრული მზერის გამო
_თქვენ?_ჩავეკითხე უხეშად და წარბი აუწიე ანაბელი
_მე აქ ბაბუამ მთხოვა მოსვლა....მთხოვა გადმომეცა რომ თუ აქ დარჩენას აპირებთ აღრიცხვაზე მიხვიდეთ..._მითხრა დაბნეულმა ეტყობოდა რომ თვითონაც უკვირდა თავისი დაბნეულობის,ერყობოდა როგორი გათამამებული იყო,ალბათ სულ ყურადღების ცენტრშია
_მადლობთ გასაგებია...._ვუთხარი მკვახეთ და კარები ცხვირწინ მოვუხურე
ვიცი ვიცი ასე არ უნდა მოვქცეოდი უცხო ადამიანს მითუმეტეს დარწმუნებული ვიყავი რომ ის მარია არ იყო....სხვა ხმა და სხვა ხასიათი...მაგრამ როგორ გავს...ძალიან გავს მას და ამიტომაც იწვევს ჩემში ბრაზის გრძნობას...ღრმად ამოვისუნთქე და სკოლაშI წავედი...
_გამარჯობა რობინ...როგორ ხარ?_ღიმილით მომიახლოვდა ჯექსონი
_მშვენივრად და შენ?
_კარგად...აქ რამ მოგიყვანა?
_სკოლაში საბუთები გადმოვიტანე...
_მართლა?
_აჰამ...
_ძალიან კარგი....ალბათ ჩემს კლასში იქნები რამდენი წლის ხარ?
_ჩვიდმეტის....
_კი ჩემს კლასში ხარ...._მხიარულად წამოიძახა და ჩემს უკან ვიღაცას მიუთითა მოდიო...უკან არ გამიხედავს,მაგრამ ორი ადამიანის გულის ცემა მესმოდა...
_ჯექსონ როგორ ხარ?_მომესმა ზურგს უკან კიდევ ეს ხმა რომელიც უკვე ჩემს ნერვებზე მოქმედებდა
_ანაბელ....შენ გასული არ იყავი ქალაქიდან?_წამოიძახა გახარებულმა ჯექსონმა_როგორ ხარ საყვარელო?_უთხრა ქერათმიან გოგოს.რომლებიც უკვე მოგვიახლოვდნენ და ჩემს პირისპირ იდგნენ,ჯერ ანაბელს გადაეხვია შემდეგ კი მეორე გოგოს ჩაეხუტა და შუბლზე აკოცა ალბათ შეყავრებულია...ანაბელი...მარია...ნამდვილად ანაბელი ჯობია...კოკონას წეღანდელი დაბნეულობა საერთოდ არ ეტყობოდა და ჯიქურ მაშტერდებოდა თვალებში...
_კარგად ჯექსონიყო....შენ როგორ ხარ ჩემო ბიჭო_უთხრა ნაზად გოგონამ და ახლა მის ტუჩებს დაეაფა
_ადრე დავბრუნდი..._გასცა პასუხუ ანაბელმაც
_გასაგებია....გაიცანით ეს რობინ გრინია_ჩემზე მიუთითა გოგოებს_რობინ ესენი ანაბელ ჰოკინსი და ალექსანდრა რიჩარცონი არიან......ალექსანდრა ჩემი გოგოა..._დააყოლა ღიმილით და ალქქსანდრა გულზე მიიკრა...
_სასიამოვნოა_ვთქვი ჩვეული ხმით_მე დაგტოვებთ ...._და უკან გატრიალდა
_მოიცა რობინ_დამიძახა ალქსანდრამ_ჩვენთან ერთად წამოდი წვეულებაზე ხვალ ხომ სკოლა იწყაბა და არდადეგებს ვემშვიდობებით_გაიცინა,ვიგრძენი როგორ შდეკრა შუბლი ანაბელმა და ჩამეღიმაა.მის გასამწარებლადაც კი ვერ წავიდოდი თინეიჯერების უაზრო აყალმაყალში ამიტოვ მოვუტრიალდი და თავაზიანად უარი ვუთხარიი...
_რატომ წამოდი რობეი პირობას გაძლევ მოგეწონება...
|_არა ჯექსონ ვერ წამოვალ დრო არ მაქვს...
_კარგით ახლა წავიდეთ ჩვენ..._წამოიძახა ანაბელმა და მეგობრებს წასასვლელად უბიძგა
_კარგი წავიდეთ..._ალექსანდა
_ცუდია რომ არ მოდიხარ..._გაიღიმ ჯექსონმა და მიმავალ გოგნებს აედევნა.მე მათ თვალი გავაყოლე თავი გავიქნიე და სახლში წავედი...სახლში შესულს უცნაული სუნი მეცა,ნაცნობიც და უცნობის,სასიამოვნოვც და უსიამოვნოც....ნეტავ ვისი ან რისი სუნია.....მმმ ეს სუნი ახლა გავარჩიე ალისას გამო0მცხვარი მარწყვის ტორტის სუნია...მოლანდებები დამეწყო მგონი,მთელი სახლი ჩემი სწრაფად შემოვიარე და წამში ისევ იმ ადგილას ვიდექი....არავინ რ არის...მაგრამ ეს სუნი...არა მელანდება....თავი გავიქნიე და მდივანზე ჩამოვჯექი..ისე მართლა რა უნდა გავაკეთო?მე არ ვიძინებ,ძილითაც ვერ დავიძინებ.არც მწყურია სანადიროდაც წასვლა არ მჭირდება,დამლაპარეკებელი მე არავინ არ მყავს...გავიფიქრე კიდევაც წვეულებაზე წაქვალ მეთქი მაგრამ თავი გავიქნიე და ეს აზრიც თავიდან ამოვიგდე,ისევ ფორტეპიანოს მივუჯექ ი და ძალიან უცნაური მელოდია ავაჟღერე,მელოდია ძალიან სასიამოვნო იყო.მაგრამ ამავედროს სევდიანიც ჯერ ასეთი სევდიანი მელოევრი მელოდია მომივ=ფიქრებია მაგრამ ეს სულ სხვაა...ფიქრებისთვის არარ მეცალა ნოტებში ჩავიძირედია არ დამიკვრია...ბ და სულ განტვირთვას მივეცი თავი....ისე დამათენდა თავზე ვერც კი გავიგე....გამოვიცვალე და ჩემი ახალი შსავი ჯიპით სკოლის ეზოში გავჩნდ ი,ჯიპიდან გადმოვედი...სარკეში ცემს გამოსახულებას შევხედე თმები გავისწორე და სკოლის დერეფანში შევვედი,ვიგრძენი ყველას მზერა...მესმოდა მათი ჩურჩული
_შეხედა რა ბჭია!
_რა სიმპატირული!
_ნეტავ ვინ არის!მომწონს!
_ვაიმე რა კარგი ბიჭია!
_ანაბელ შეხედე!_და ამ ხმის მიმართულებით გავიხედე
)არ მაინტრესებს ნიკი შემეშვი!_ოჰო გაბრაზებულია გოგო?
_რა მოხდა ანაბელ?_Aხლოა უფრო დიდი ინტერესით მოვუსმენ
_არაფერი....ჩვენს ქალაქში იდიოტები მომრვლდნენ...._თქვა ბრაზით
_იდიოტები?რატომ?_გაკვირვებით შეხედა მეგობარს ნიკიმ
_ვაიმე ნიკი ვერც კი დაიჯერებ_თავი გაიქნია ანაბელმა და მეგობარს შეხედა
_რა?რატომ?გამაგებინე ანაბელ სულ დავიბენი..._საწყალი სახით შეხედა ნიკიმ
_რა და....._ჩემსკენ გამოიხედა დამინახა შუბლი შეჭმუხნა ნამდვილად გაბრაზებულია დღეს ნეტავ რა მოუვიდა_იდიოტი_ჩემი მიმარტთულებით ჩაილაპარაკა და მეგობარს მიუბრუნდა ამბის დასაწყებად მე მისგან საკმაოდ შორს ვდგავარ_მოკლედ ქალაქში ახალი ბიჭი რომ გადმოვიდა ხომ იცი?აი ის!_თვალით ანიშნა ჩემსკენ,მე ჩამეღიმა ჩემს ღიმილზე უფრო მოიქუფრა,ნიკიმ ღიმილოით შემომხედა
_აუ ამ ბიჭს იცნობ?_აღფრთოვანებულმა ჩუმად კითხა
_მაცადე ნიკი...._შეუბღვირა მეგობარს და განგრძო_ამ ბიჭს რომ შევხვდი პირველად.....რავიცი ჩემზე ძალიან უცნაური შტაბეჭდილება დატოვა...არ ვიცი ......მეორეთ რომ შევხვდი უხეშად მელეპარაკა და კარები ცხვირწინ მომიხურა_ცხვირი აიბზუა ანაბელმა ნიკიმ კი სიცილი ვერ შეიკავა და ერთი გულიანად გადაიკისკისა.ანაბელმა ბრაზით შეხედა და განაგრძო,მეც გამეღიმა ისეთი სახე მიიღო ამის თქმისას_დღეს კი...დღეს კი ვიღაც უფრო იდიოტმა რამის მანქანით გამიტანა და ისე გააგრძელა გზა მარტო უხეშად მომაძახა წინ იყურეო....._რასაცქვია ცოფებს ყრიდა_ვაიმე......მე ამ ქალაქის ყველაზე პოპულარულ და პატივსაცემ გოგოს როგორ მექცევიან წარმოგიდგენია?_ბრაზისგან თველები დაქაჩა_უბრალოდ გაცოფებული ვარ!_თქვა ბრაზით და ნიკის ჩაეხუტა ამაზე გამეცინა ეტყობა ძალიან კარგი მეგობრები არიან....თუმცა მეგობრობა ხომ არ არსებობს...მეგობარმა შეიძლება ნებისმიერ წამს ტყვია დაგაჭედოს....
_კარგი ანაბელ დაწყნარდი.....ჩმოკარგო...ორი იდიოტის საქციელზე რატომ ნაღვლობ როცა ამდენი ბიწი შენთან ყოფნას ლამობს...._აღარ მომისმენია გზა გავაგრძელე და პირველ გაკვეთილზე წავედი,პირველი ფიზიკა მქონდა.....ფიზიკას ვერ ვიტან ...თუმცა თამამად მეთქმის რომ ახლა ამ ფიზიკის მასწავლებელზე მეტი ვიცი....იმდეი წიგნი მაქვს წაკიტხული ამ წლების მანძილზე რომ გენიოსობას ცოტაღა მიკლია....ეს ხუმრობით მაგრამ საკმაოდ წაკითხული ვარ....ამიტომ ეს თემა სულ ზეპირად ვიცი რასაც ბატონი ჯორჯი გვიხსნის....
_შეიძლება გარეთ გავიდე?_ნებართვა ვთხოვე მასწავლებელს რომელიც გაცხარებით ხსნიდა ნიუტონის კანონებს,ყველამ მე შემომხედა უხერხულად გავიღიმე და მასწავლებელს მივაშტერდი...
_გაბრძანდით მისტერ...._და ჟურნალს დაუწყო ძელბა ცემი სახელის და გვარის საძებნელად
_რობინ გრინი მისტერ ჯორჯ
_მისტერ გრინ შეგიძლია გახვიდეთ_თავი დავიქნიე და კლასი დავტოვე
ეზოში გავედი.კიბეზე მჯდარ ანაბეს მოკკარი ტვალი და მისკენ გავემარტე უნებურად
_შეიძლება დავჯდე?_ვკიტხე წყნარად იმის მიუხედავად რომ მასტან საუბარი ძალიან მიჭირდა სულ მარიას მახსენებდა და სიძულვილს აღმიძრავდა თუმცა მისი რა ბრალი იყო...
_შეგიძლია_ისე მითხრა თავი არ აუწევია
_რა დაგემართა?
_რატომ გაინტერესებს?
_ისე უბრალოდ....
_არ უნდა გაინტერესებდეს....
_უბრალოდ მითხარი კარგი?თუ ეს დაგამშვიდებს და გულზე მოგეშვება...
_არ ვიცი შეიძლება შენთან ლაპარაკი?
_ლაპარაკი შეიძლება....
_მაშინ კარგი....
_აბა გისმენ...
_თავს არასრულფასოვნად ვგრძნობ_მისი სიტყვები არ მესიამოვნა და გამიკვირდა
_რატომ?_გულშემატკივრად ვკითხე
_უბრალოდ......_დაიბნა