საღამო ხანი იყო დაძინებას ვაპირებდი და ვიფიქრე საბოლოოდ შევამოწმებ ტელეფონს თქო,ამ დროს ვნახე ერთი შეტყობინება იყო მოსული მაგრამ აზრადაც არ გამივლია,რომ ალექსანდრე შეიძლება ყოფილიყო და ჩემდა გასაკვირად ზუსტად ის აღმოჩნდა
ალექსანდრე:კარგად თავად?
იმდენად დავიბენი ისიც კი არ ვიცოდი მიმეწერა თუარა პასუხი ვფიქრობდი,რომ ერთი მორიგი გოგო ვიქნებოდი მისთვის,რომელსაც უბრალოდ მოეწონა მაგრამ ის იმაზე მეტი იყო ჩემთვის ვიდრე ალექსანდრე წარმოიდგენდა...მაშინვე დასაწყნაებლად დავურეკე ნენეს რა ვქნა თქო :) მას მგონი ჩემზე მეტადაც კი გაუხარდა და კისკისით მითხრა ახლავე მიწერე სასწრაფოდო,როდესაც ნენეს დავემშვიდობე დავწყნარდი და მივწერე..ეს ლაპარაკი იმდენად უბრალო იყო,რომ არც კი ვიცოდი ღირდა თუ არა,რომ მიმეწერა ის არც კი ცდილობდა რომ ლაპარაკში ამოყოლოდა..უბრალოდ რასაც ვეკითხებოდი პასუხებს მცემდა,გადავწყვიტე აღარ მიმეწერა და უბრალოდ დამევიწყებინა,მე მისი შესაფერისი არ ვიყავი, მე ხომ უბრალოდ ერთი მეოცნებე გოგონა ვიყავი,რომელიც ისეთ ვარსკვლავს ეპოტინებოდა რომელსაც ვერსადროს შესწვდებოდა...იმ დღის შემდეგ რამოდენიმე კვირა გავიდა ალექსანდრე არ ჩანდა,ხანდახან ფოტოებს თუ მომიწონდება ხოლმე,დღეები გადიოდა არაფერი იცვლებოდა,აბიტურიენტი ვიყავი და ვცდილობდი მთელი ყურადღება სწავლაზე გადამეტანა,ამას კი ხან ვახერხებდი ხან არა,იყო მომენტები როდესაც სრულიად ვითიშებოდი და მთელი გონებით ალექსანდრეზე ვფიქრობდი,ამ დროს დედა გამომაფხიზლებდა ხოლმე
-ბელს რახდება დე გამოფხიზლდი
-არაფერი დე უბრალოდ ჩავფიქრდი
-დარწმუნებული ხარ,რომ ყველაფერი კარგად არის? რამეს ხომ არ მიმალავ? ხომ იცი შეგიძლია დამელაპარაკო,ყველაფერს გაგიგებ და რჩევასაც მოგცემ
-ლელ კარგად ვარ დე არაფერი ხდება უბრალოდ გადავიღალე,ხოიცი ჩემი გრაფიკი :დ
-კაი დე როგორც გინდა
როგორ მეთქვა მისთვის,რომ ჩემთვის სრულიად უცნობი ადამიანი მიყვარდებოდა,როგორ გამემხილა ან მისთვის ან სხვისთვის,ალექსანდრე ყველას ცივ და ნარცის ადამიანად აცნობდა თავს,მაგრამ მისი ლექსები და მისი პოეზია სულ სხვა რამეზე მეტყველებდა..თავის ლექსებში ის იყო ისეთი ნამდვილი,როგორც არასდროს და მე ამას ვხედავდი,მაგრამ ალექსანდრეს კედელი ქონდა ამოშენებული მის გარშემო და არავის აძლევდა საშვალებას რომ მიახლოვებოდა მითუმეტეს უცხო გოგონას არ მისცემდა იმის საშვალებას,რომ მას მიახლოვებოდა და ახლოს მისულიყო რაც გულს მტკენდა,მე უბრალოდ არც კი ვიცოდი რამექნა რომ ოდნავ მაინც დავვახლოვებოდი მას





ბავშვებო მაპატიეთ,რომ ამდენხანს ვერ დავდე ახალი თავი შევეცდები უფრო დიდი დავწერო ხოლმე და მალმალე მადლობა უღრმესი თუ მოგწონთ და კითხულობთ