სახლში როგორც კი შეაბიჯა ანდრონიკაშვილმა სახე გაუნათდა როგორც იქნა იმ წამლების სუნს და ოთხ თეთრ კედელს გამოექცა.
მათთვის სრულიად ახალი ცხოვრება დაიწყო,მშვენიერი და სიამოვნებით სავსე.
ჯერ კიდევ არ იცოდა არაფერი იმ ქერა ქალის შესახებ ანდრონიკაშვილმა და ეჭვიანობდა და თან იმდენად რომ ამას აშკარად აჩვენებდა აბაშიძეს. ზუსტად ეს მოსწონდა და ამხიარულებდა მისი ეჭვები და გამოხტომები რომლებიც ეჭვიანობისგან იყო გამოწვეული.
-კარგი არ უნდა მიამბო არაფერი იმ ქერას შესახებ??
ტუჩი მოიკვნიტა ანდრონიკაშვილმა და თვალები დახარა.
მამაკცმა ხელი ნიკაპ ქვეშ ამოსდო და თავი ააწევინა მისი ბაგეებისკენ დაიხარა და ვნებიანად აკოცა როგორც ყოველთვის ახლაც გაეთიშა გონება ანდრონიკაშვილს მამაკაცი მჭიდროდ ეკვროდა ქალს და მის რკინის მკლავებში მოექცია.
ისევ იგივე შეგრძნებები გულის ფანცქალი და ვნება რომელიც არასდროს განელდებოდა.
მალე მამაკაცმა ანდრონიკაშვილი კედელთან მიიმწყვდია და ამოსუნთქვის საშუალება მისცა ანდრონიკაშვილს.ანდრონიკაშვილი ღრმად სუნთქავდა და ცდილობდა გულის ცემა რიტმში ჩაეყენებინა
აბაშიძე მიხვდა ამას და კიდევ უფრო ააღელვა
სახის კონტურები ხელით მოუხაზა მის უნაკლო ბაგეებამდე რომ მივიდა შეჩერდა ანდრონიკაშვილს თვალები დაეხუჭა და მშვიდად სუნთქვადა ისევ ბაგეებს დაეწაფა აბაშიძე უბრალოდ არ შეეძლო მისი სავსე ტუჩებისთვის ეცქირა და არ ეკოცნა
ვერც კი მიხვდნენ ისე აღმოჩნდნენ საწოლში შემდეგ კი ანდრონიკაშვილმა უდიდესი ბედნიერება განიცადა.მეორე დილით აბაშიძის ცხელმა ბაგეებმა გააღვიძა,შემდეგ კი მისი დჟინებული მზერაც იგრძნო და ეუხერხულა
-ეს უფრო ხშირად უნდა გავაკეთოთ ხოლმე
მაინც მიუხვდა გოგონას და მისი სხეული ისევ სანდროს მკლავებში მოექცა.
-კარგი რა
გაწითლდა გოგონა
-რა მოხდა??
გაუკვირდა აბაშიძეს
-არ შეიძლებოდა...ბავშვი..
ლუღლუღებდა გოგონა და მუცელზე ისვამდა ხელს
-ოთხ თვემდე შეიძლება
-ოთხ თვემდე??შენ რა იცი??
-ექიმს ვკითხე
-რა ?? როგორ?ჩემს ცოლთან სექსი თუ შემიძლიაო?
-ზუსტად
თვალები აუციმციმდა აბაშიძეს როდესაც ანდრონიკაშვილის გაწითლებული სახე დაინახა
-თავი ვერ დაიძვრინე არა??
სახეში შესცინა გოგონას და ცხვირზე უკბინა
ანდრონიკაშვილი გაიბუსხა
-ბავშვივით ნუ მექცევი
-აბა როგორ მოგექცე??
-როგორც...ყოველ შემთხვევაში როგორც ბავშვი არა
-შენ ჩემთვის მაინც ბავშვი ხარ.
გავიდა დრო აიანდრონიკაშვილი უკვე ოთხი თვის ფეხმძიმე ძალიან ჭირვეული იყო ზოგჯერ აბაშიძეს აგიჟებდა მისი მოთხოვნები რანაირად მოეტანა საზამთრო შემოდგომას??ან შუა ღამისას საიდან გაეჩინა ხინკალი??ან როგორ მიეტანა ტორტი ღამის სამ საათზე?ზოგჯერ ძალიან იღლებოდა მისი მოთხოვნებით თუმცა ეს ხშირად არ ხდებოდა რადგან ანდრონიკაშვილი თავს იკავებდა და ხშირად ამ ყველაფერს აბაშიძის გასაბრაზებლადაც იყენებდა.
ირემაშვილი?მასთან ყველაფერი კარგად იყო ნუ თითქმის რადგან შეყვარებულს დაშორდა თუმცა მის მიმართ არ ჰქონდა სერიოზული გრძნობა.
დემეტრე და ირემაშივლი. დიახ, არ მოგესმათ საოცარია არა??მაგრამ ბედისწერას ვერსად გაექცევი ის თან დაგყვება.
ერთ დილას აბაშიძეს წამოუარა კინოში უნდა წავიდეთ მე დემეს წამოვიყვან შენ შენი მეგობარი დიდი ხანია არ მინახავსო
-კარგი რა ახლა რამ მოგიარა??
გაიბუსხა ანდრონიკაშვილი რომელსაც ძალიან ეზარებოდა დღეს გარეთ გასვლა
-ჩემი ბუზღუნა
თბილად თქვა აბაშიძემ და ჩაეხუტა
მერე ღიმილით აღნიშნა
-ხედავ??უკვე ჩვენს შორის დგას ეს მაიმუნი
ხელი გადაუსვა საყვარლად გამობერილ მუცელს და რაღაცის ღიღინი დაიწყო.გოგონას სიამოვნებდა ამ ხმის მოსმენა რადგან მისი ხავერდოვანი ხმა ყველაფერს ერჩივნა
-აუ დავრჩეთ რაა
უნდოდა ჩუმად შეეპარებინა გოგონას თუმცა არ გამოუვიდა მამაკაცს ალმაცერად ჩაეღიმა და მოჩვენებითი მკაცრი თაფლისფერი თვალებით ჩახედა თვალებში
-ხო კარგი კარგი ისევ დავმარცხდი
გადაიკისკისა გოგონამ როდესაც მამაკაცის შეჭმუხნული ცხვირი დაინახა
აი უკვე გამზადებულები ისხდნენ მდივანზე და ორივე თავის მეგობარს ელოდებოდა მამაკცს თავი გოგონას მუხლებში ედო და გოგონა მისი სახის კონტურებს ხაზავდა
-ბედნიერი ხარ??
უცბათ ჩამოუგდო სიტყვა აბაშიძემ რომესაც მართლაც აინტერესებდა მისი პასუხი
-ვერც კი წარმოიდგენ
ბედნიერების ნოტებით გაჟღენთილმა ანდრონიკაშვილის ხმამ ტანში ჟრუანტელივით დაუარა.
-და შენ??
კითხვა შეუბრუნა მომლოდინე ხმით ანდრონიკაშვილმა
მამაკცი წამოდგა და თვალებში დასერიოზულებულმა ჩახედა
-ვერ მამჩნევ??
მართლაც ეს რამდენიმე კვირა უზომოდ ბედნიერი აბაშიძე თვალებაციმციმებული დარბოდა რასაც ქვია რადგან სურდა სულ სახლში ყოფნა მაგრამ სამსახურშიც სჭირდებოდათ.
უკვე მისი ბაგეები უნდა დაეგემოვნებინა აბაშიძეს რომ კარზე ზარი გაისმა
-ოჰ ოღონდ ეს არა
გოგონას ტუჩებთან შეჩერდა და ვნებიანი ხმით თქვა გაღიზიანებულმა აბაშიძემ
-ხო როგორც ჩანს კი
გაეღიმა ანდრონიკაშვილს და ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია
-ასე ნუ აკეთებ მეთქი
წამოიჩურჩულა მამაკცმა და კარებისკენ გაემართა
დემე მოსულიყო და კარებში იცდიდა მისგან ერთ ნაბიჯში ირემაშვილი იდგა და შეურაწყოფილი სახით უყურებდა მომღიმარ დემეს.
-შემოდით
ამ დროს ორივე ერთათ წავიდა კარისკენ და ერთმანეთს შეასკდნენ
-გავიჭედეთ (ირეაშვილი)
-მეც ვხედავ
გაღიზანდა დემე
-შენი ბრალია
არც ირემაშვილი თმობდა
აბაშიძე კი იგუდებოდა ამათი სახეების დანახვისას
-ნუ მოძრაობ
თქვა სახეწაშლილმა დემემ და ხელები მხრებში ჩაავლო ირემაშვილს
-მომისმინე ახლა შენ შემოგატრიალებ და იცოდე გირჩევნია გაიქცე
-ვითომ რატომ?
-ვერ გადამირჩები..თან ამ კაბით..
და ყურადღება მის მოკლე კაბაზე გაამახვილა
ანდრონიკაშვილიც იქვე იდგა და კისკისებდა
-თქვენ ხომ მეტი საქმე არ გაქვთ
თქვა გაბუსხულმა ირემაშვილმა და როგორც იქნა გამოეტია
-მოდი ჩაგეხუტო
ხელებგაშვერილი მიბაჯბაჯდა ქეთი ანკასთან
-ჩემი პატარა როგორ არის?როგორ გიხდება ორსულობა
-კარგი რამდენჯერ უნდა მითხრა
გაწითლდა ანდრონიკაშვილი
-ბევრჯერ იქნებ ფერზე მოხვიდე ხოლმე
ახლა ირემაშვილის ღიმილმა გაანათა სახლი
აბაშიძეს გახედა
-და მე არ ჩამეხუტები?
-ოხ ჩემო სექსუალურო სიძევ
ახლა მას გადაეხვია ირემაშვილი.
დემე ჯერ კიდევ კარებში იდგა და ირემაშვილს უყურებდა. მალევე შეამჩნია გოგონამ მწველი მზერა და მამის მკვლელი თვალებით გახედა მაცდურად მომღიმარ დემეს.
-მოგკლავ
დაისისინა გოგონამ როდესაც მის სახეზე ავხორცული ღიმილი დაინახა
დემემ ირონიულად შეხედა და ამ მზერაში ყველაფერი ერთად გამოჩნდა.
„ამათ მთელი დღე რა გაუძლებთ?“ „რაღაცაშია საქმე“ ცოლ-ქმარმა ორივემ ერთად გაიფიქრა და ერთდროულად გადახედეს სასტუმრო ოთახში პირისპირ მჯდარ სიბრაზისგან სახეალეწილ წყვილს.






არ ვიცი როგორ ავანაზღაურო ის რომ ძალიან უპასუხისმგებლოდ მოვიქეცი და რაც შემეზლო თბილი თავი დაგიწერეთ და კიდევ დიდი ბოდიში
თქვენი გეჟეეე