სასამართლოს შენობის წინ აკოცა ლიჩელმა.მე იქვე კუთხიდან ვუყურებდი და ვფიქრობდი ლიკა ისევ ისტერიკებს აუტეხავსთქო .. ველოდი,ველოდი მაგრამ სულ ტუილად ..
ფრთხილად მოშორდა გოგონას ბააგებს და მის აფეთქებას დაელოდა,მაგრამ არა ..
-დღეს გპატიობ - გაღიმებულმა ჩაუკრა თვალი და კიბეები ჩაიარა.გაბრიელი სწრაფად დაეწია და მისი ხელი ლიკას ხელს ჩასჭიდა.
-აუუ იცი რა მომენატრა? - დაბოდიალებდნენ გაბრიელმა რომ წამოიძახა.ლიკამაც გახედა და თვალებით ანიშნა რა მოგენატრაო .. - მოდი ბარში ადგილები დავჯავშნოთ და საღამოს ყველამ ერთად ამღნიშნოთ ჩემი თავისუფლება და შენი წარმატება .. უარი არ მიიღება - როგორც კი გოგონას უარყოფითი პასუხი მიიღო მაშინვე წამოიძახა.
მოკლედ გადაწყდა საღამოს ბარში „გულაობდნენ“
...
მზის სხივების უაზრო ხეტიალმა მის თვალებთან ნერვები მოუშალა და სწრაფი მოძრაობით გაახილა ორი ცისფერი ბურთულა.ჯერ გაბრუებულმა გახედა ჭერს,წამიერი გაკვირვების შემდეგ ოთახის კედლებს ჩამოუყვა .. არა! არც ეს კედლები ეცნობოდა.იატაკს მოავლო თვალი,ტანსაცმელები ალაგალაგ ეყარა ძირს.გული ლამის გაუსკდა ვიღაცის ძლიერი ამოსუნთქვა რომ გაიგონა,გვერდით გაიხედა და გაოცებისგან თვალები შუბლს გასცდა.
არა!
კი!
არა შანსი არაა .. !
აუჰ მასწავლე ახლა .. იქ კუთხეში ვიყავი მე!
გაოცებულ,გაკვირვებულ,გაურკვეველ მდგომარეობას ვერფაერი მოუხერხა .. რახდებოდა? სად იყო? თან ვისთან ერთად? თავად გაბრიელ ლიჩელთან ერთად გართხმულიყო საწოლში .. ოუუჰ რა კატასტროფაა ...
-დიდხანს უნდა მიყურო ეგრე დებილივით? - დაბოხებული ხმა გაისმა და შიშისგან ოდნავ წამოიყვირა.
-დიდიხანი? საერთოდ რა ხდება? სად ვართ? ანდაც შენთან ერთად რა მინდა აქ? .. აუუ გავგიჟდები,უეჭველი გავაფრენ ისეთებზე მეფიქრება ..
-ნუ გეშინია - ოდნავ ჩაიცინა და ხელზე მორგებულ ვერცხლისფერ საათს დახედა - არაფერი გაგვიფუჭებია .. და ახლა ადექი ყავა გამიკეთე მეჩქარება - სწრაფად გადააძრო გადასაფარებელი სხეულიდან და მისი ავლა დიდება გამოამზეურებინა.კიდევ კარგი საცვლები ეცვა თორემ ხომ განუტევებდა იქ სულს?
-უზრდელო ..
სამზარეულოში იდგა,ყავას აკეთებდ ადა თან ფიქრობდა რა უნდოდა გაბრიელსი სახლში,ყველაფერზე ეფიქრებოდა მაგრამ გაბრიელმა რომ უთხრა არაფერი გაგვიფუჭებიაო? სამზარეულოს მოავლო თვალი და კმაყოფილს ჩაეღიმა.
-უხდები ჩემს სახლს .. დარჩი არ გინდა? - ყავას ფინჯანში ასხამდა გაბრიელის ხმა რომ გაისმა უცებ,მოულოდნელობისგან შეშინებულს მდუღარე ყავით სავსე მადუღარა ამოუბრუნდა დამთელი მწველი სითხე ხელზე გადაისხა.გამწარებულმა უაზრო ბგერები ამოუშვა ბაგეეებიდან და აწითლებულ ხელს დახედა.
-ვაიმე - ცრემლნარევი ხმით წამოიყვირა და ცივ წყალს შეუყუდა ახურებული ხელის მტევანი.სწრაფად მივარდა გავრიელი და ხელიუკან გამოაწევინა.
-პატარავ,არგიშველის ეგ - ხელებზე სწრაფად გადაიწვინა დამანქანისკენ გააქანა.
-აუუმტკივა .. მეწვის - უკვე ტიროდა,ხელის გაუსაძლის წვას ვერ უძლებდა - სად მიგყავარ ასე? - როგორც კი მანქანა დაძრა გაბრიელმა მაშინვე ფეთიანივით წამოფრინდა.
-სავადმყოფოში.
სავადმყოფოშიც ხელში აყვანილი შეიყვანა,სწრაფად მივიდა ორი ექთანი მათთან და პერანგში გამოწყობილ ლიკას გაოცებულებმა დახედეს.
-რა მოუვიდა? - იკითხა ერთ-ერთმა.
-ხელი დაეწვა .. მდუღარე ყავით ..
დამწვარი ხელი დაუმუშავეს და შეუხვიეს.ისევ ხელში აყვანილმა გამოიყვანა სავადმყოფოდან.მანქანაში ჩასვა და მისი სახლისკენ აიღო გეზი.
-ისე მეც მაქვს სახლი .. წამიყვანე სახლში რა .. გაბრიელ
-მე შენ გითხარი უხდები ჩემს სახლსთქო .. ხოდა მიმყავხარ ჩემთან!
-შენ ბიჭო ნორმალური თუ ხარ?
-ვინა გოგო შენი ბიჭო?
-შენი გოგო ვინა ბიჭო აა?
-როარგაკოცო არ შემიძლია - სწრაფად დაამუხრუჭა,ლიკას დაავლო ხელი მის მუხლებზე გადაისვა და გაოცებულს პირდაპირ ტუჩებზე დაეტაკა.
...
საწოლზე ვარსკვლავის ფორმაში გართხმულიყო და ფიქრებისთვის მიეცა თავი.ნამდვილად სჭირდებოდა ფიქრი და ყველაფრის გაანალიზება.გაბრიელი .. გაბრიელი .. გაბრიელი მის ფიქრებში ლიჩელის გარდა სხვა არავინ ტრიალებდა.სულ ლიჩელზე ფიქრი შეიძლებოდა? ვერ გაეგო რა სჭირდა.ადრე ვინმეს რომ ასე ეკოცნა მისთვის ჩათვალეთ ის ბიჭი მკვდარი იყო და ახლა? წინააღმდეგობის სურვილიც ეკარგებოდა.შეხების დროს რომ დედამიწიდან მიფრინავდა ეგ კიდევ სულ სხვა თემაა .. უყვარდა? - არა .. ნუ არასაც ვერ იტყოდა,ვერ გაეგო რას გრძნობდა მის მიმართ.რაღაც ისეთს რაც არასდროს უგვრძნია და ეს აბნევდა ზუსტადაც..
...
-მარიამ სად ხარ?
-სახლში სანდრო,რაარის?
-ჩამოდი უნდა გნახო,რაღაც უნდა გითხრა და ..
-ამ შუაღამეს? - საათს შეშფოთებულმა გახედა და მუხლებზე დადებული წიგნი გვერდით გადადო.
-ჰო ამ შუაღამეს .. ჩამოდი გელოდები - გათიშა.ქურთუკი მოიცვა და ჩავიდა.მანქანასთან აყუდებული სანდროს დანახვისას ლოყევიც აუწითლდა,გულმაც ხტუნავი დაიწყო და მთელი ორგანიზმიც სხვა წყობაზე გადაეწყო.მის წინ დაბნეული ბავშვივით აიტუზა,დაელოდა სანამ სანდრო ეტყოდა რამეს.სანდროც განგებ დუმდა და პატარა აწითლებულ მარიამს უყურებდა.
-რა უნდა გეთქვა?
-მარიამ მივდივარ და არ მინდოდა დაუმშვიდობებლად წავსულიყავი .. - ნაღვლიანი ხმით ჩაილაპარაკა ბიჭმა და გაოცებულ გოგონას ოდნავ მიუახლოვდა.
-სად მიდიხარ?
-მოსკოვში,ბიძაჩემთან რაღაც საქმეებია მოსაგვარებელი და ..
-კარგი .. - გულში მჩხვლეტავი დარტყმები იგრძნო და საშინელი ტკივილიც.ხომ ვიცით არა რო სანდრო მარიამსაც უყვარს არაა?
-კარგი? - გაოცებულმა გახედა გოგონას და ბრაზმა მთელ ორგანიზმს დაუარა - კარგი მარიამ? რა კარგი გოგო,რა კარგი? ვკვდები .. ცხოვრებაში პირველად მტკივა აქ რაღაც - ხელი გულთან მიიდო - და შენ მეუბნები კარგი-ო? ცხოვრებაში პირველად გოგოს ფამო არეულ-დარეული დავდივარ და კარგი მარიამ? - ხო .. ეს ის მძიმე შემთხვევაა როცა უაზრო სიტყვებით საუბარს ურჩევნია სიყვარული მისი საქციელებით გამოხატოს .. მარიამს კი ყოველთვის უნდა სიტყვებით აუხსნან სიყვარული .. - მარიამ - მისი სახე ხელებში მოიქცია - მანდამაინც დებილივით უნდა გითხრა რომ მიყვარხარ? .. სულ უნდა გეძახო რომ მსოფლიოს მირჩევნიხარ? - გოგონას აცრემლებული თალეი რომ დაინახა ხელები მოაშორა - ბოდიში რაა .. არ მინდოდა მეყვირა - ეგონა იმიტომ ტირის რომ ვუყვირეო მაგრამ არაა .. ბედნიერების ცრემლები გაგიგიათ? აი ეგ ცრემლები იყო ზუსტადაც. ოდნავ მოშორებით მდგარ სანდროს სწრაფად აეკრა სხეულზე და მთელი ძალით შემოხვია ხელები.10 წუთიანი ჩახუტების ჩემდეგ ფრთხილად მოცილდა სანდროს სხეულს და მაღალ სილუეტს თვალებში ჩააშტერდა.
-მიყვარხარ - მის ბაგეებს დაუკითხავად მოწყდა სიტვა .. სიტყვა რომელმაც ყველაფერი შეცვალა ..
...
ლიჩელის დაბადების დღეც ახლოვდებოდა .. სრული შემადგენლობით არ იყვნენ მაგრამ მაინც აპირებდნენ რომ აღენიშნათ .. აღნიშნეს,კარგადაც მოილხინეს,იმდენად კარგად რომ „გალეწილი“ გაბრიელი ლიკას წასაყვანი გახდა.სახლში მიიყვანა გაბრიელი,ეგონა თავისი ფეხით გადავიდოდა მაგრამ სად ქონდა ეხლა მაგისი თავი? ლიკამ შეიყვანა სახლში და მისაღებში დივანზე უნდა დაეწვინა გაბრიელმა რაღაცას რომ წამოკრა ფეხი და ლიკასთან ერთად დივანზე დავარდა.
-ვაიმე ზურგი - ტკივილნარევი ხმით ამოიკნავლა გოგონამ და ზემოდან დაწოლილ ვეებერთელა სხეულს უაზროდ უტყაპუნა ხელები - გაბრიელ აიწიეე .. ბიჭო მძიმე ხარ .. - ასე წუწუნებდა გაბრიელმა რომ მოალო სწრაფად ხელი და ახლა მის გვერდით მიიწვინა.
-დებილო,იდიოტო გამიშვი - შემოხვეულ ხელს უმოწყალოდ უწელავდა იქნებდა მომაშოროსო მაგრამ ..
-მე შენ ერთხელ გითხარი უხდები ჩემს სახლსთქო და ერთი ღამით მაინც გამილამაზე სახლი - მთვრალმა ბუტბუტმა ადგილზე გაყინა.ყოველთვის ენას აგდებინებდა ეს ბიჭი .. არა ისე მაინც როგორ ეგოისტურად ესიამოვნა მისი სიტყვები? მერე იტყვის რა სისულელეა არ მიყვარსო ..
-ლიკა
-ჰო
-მიყვარხარ - ჩაბუტბუტა და წამებში ხვრინვა ამოუშვა,ლიკა დატოვა გაოცებულ,გაოგნებულ დაბნეული.მთელი ღამე თვალი არ მოუხუჭავს,მთელი ღამე გაბრიელის მიყვარხარ აფიქრებდა.მთვრალი არისო და ბოდიალებსო კი იფიქრა მაგრამ პროფესიიდან გამომდინარე იცის ადამიანების ფსიქოლოგია და კარგად იცის რომ მთვრალი ადამიანი ყოველთვის მისი ნების წინააღმდეგ სიმართლეს საუბრობს .. აი ეს აფიქრებდა სწორედაც რომ..გულის რაღაც ნაწილს გაუხარდა,ასე უცებ შემოპარულ სიყვარულს ცალმხრივი რომ არ ერქვა მაგრამ რა დარწმუნებული იყო რომ ცალმხრივი არ იყო? ოოჰ რამდენ საფიქრალს უჩენდა ეს ბიჭი ერთი სიტყვით ..
...
წვიმდა,ოღონდ არაისე რომ ცა ძირს ჩამოსულიყო.უბრალოდ ღრუბლები ალაგ-ალაგ ისროდნენ წვეთებს.ზაფხული იყო და არც არავის უკვირდა.
სიცხისაგან გადაღლილი ორი სხეული მინარნარებდა ტროტუარზე და წვიმის წვეთებს ბედნიერი საახეებით შეჰყურებდნენ.დროდა დრო ერთმანეთს რაღაცას გადაუჩურჩულებდნენ და სასიამოვნოდ აბრუებდნენ კისკისით გამვლელ-გამოვლელებს.
და აი საიდანღაც bmw - ს მარკის ავტომმობილი უსწრაფესად გამოჩნდა და უსწრაფესად მოწყდა ადგილს მას შემდგებ რაც გოგონები „მოტეხეს“.
მოიცა ანუ რა?
მოიტაცეს?
ღადაობთ ?! ... რომელი საუკუნეა?
არა დავფიქრდეთ ყველა ... მართლა მოიტაცეს? ... სერიოზულად?
...
ჩაბნელებულ ოთახში როი ერთმანეთძე აკრული სხეული კანკალებდა .. მერე თითქოსდა ერთერთს რაღაც გაახსენდაო და ბედნიერმა გადაიხარხარა.
-მარიამო
-ჰო ლიკა
-შენ იცი ახლა რა მოხდა?
-რა მოხდა? - გოგონა აშკარად შეშინებული ჩანდა.
-არ გეტყვი - ბოროტულად გადაიხარხარა და დაელოდა როდის გაანათებდა სინათლე ოთახს.
20 წუთის მერე ოთახის კარი გაიღო და ორი სილუეტი გამოიკვეთა .. გაბრილი და სანდრინიო,გახარებული წამოფრინდა და გაბრიელს შემოეხვია.
-იმედია ახლაც ხელს არ გამომაყოლე - ყურში ჩასჩურჩულა და ბედნიერი კიდევ უფრო შემოეხვია.
...
დიახ .. დიახ ..
სერიოზულად ..!
ამ ორს შორის ქიმია შეიქმა .. და თან როგორი? - ნუ იკითხავთ.
იმ ორს შორის ხომ ქიმიის შექმნას არც მალავდნენ .. მაგრამ ისინი გახსოვთ?
დიახ ისინიც ისევ ქმნიან ქიმიას ..
...
შალალალააა დავამთავრე ... ესეც ასე! არ ვაპირებდი დამთავრებას მარამ ორმა ქალბატონმა გული გამომიღო და ასე თუ ისე მაინც დავასრულე .. მადლობა იმას ვინც კითხულობდა და ჩემს ასე დაგვიანებებს იტანდა .. და თქვენი აზრი მაინტერესებს ..