-სოფია, ხვალ გამოგივლი და სასამართლოზე წავიდეთ.-მობილურზე ლაპარაკისას მეუბნება ლაშა.
-ვნერვიულობ!-ვამბობ მე და დივანზე ვჯდები.
-სანერვიულო არაფერია!-მამშვიდებს ლაშა.
-რომ ვერ მოვიგოთ?-კითხვას ვუსმევ მე.
-მაგაზე ნუ ფიქრობ!-მეუბნება ლაშა.
-კარგი!-ვამბობ მე და სახლს ვათვალიერებ. ყველა წასულია.-მშია!-ვეუბნები ლაპარაკისას.
-მეც მშია!-იმის მობილურიდან ხმა.-აი, ჩემი ცოლი, რომ გახდები, მშიერი არ ვიქნები!-მეუბნება ლაშა.
-ცოლი? კარგი რახან, შენ გინდა ვიქნები შენი ცოლი.-ვითომდა მის სურვილებს ვემორჩილები.
-ვითომ შენ არ გინდოდეს!-იცინის ის.
-მე მხოლოდ შენ სურვილებს ვემორჩილები!-ჩუმად ვიცინი.
-გამოგივლი და წავიდეთ რესტორანში ან სადმე!-მთავაზობს ლაშა.
-ცუდი აზრი არაა!-ვიღიმები მე, უმცა ჩემს ღიმილს ლაშა ვერ ხედავს. ახლა ცემთან ერთად, რომ იყოს ხომ დაინახავდა ჩემს მომაჯადოვებელ ღიმილს?! კარგით, ესეც ჩემი ერთ-ერთი ჩვევა! მიყვარს საკუთარი თავის შექება!

***
კიბეებზე ჩავდივარ და ლაშას ვეხუტები:
-როგორ ხარ?-ვეუბნები მე.
-სად ხარ, აქამდე?-მეკითხება ლაშა.
-ვემზადებოდი!-მხრებს ვიჩეჩ მე.
-კარგი, კარგი ჩაჯექი!-კარებს მიღებს და ჩვენი მუცლის დასაკმაყოფილებლად რესტორანში მივდივართ.
მანქანას ერთ მყუდრო რესტორანტან აჩერებს და გადმოვდივართ. მეორე მხარეს ვიხედები და საცხობს ვხედავ. გაამხსენდა დეიდაჩემს, როგორ მივყავდი ხოლმე და საცხობში ხაჭაპურს მაჭმევდა ხოლმე. უცებ, ძალიან მომინდა ეს ყველაფერი კიდევ განმეორებულიყო. ლაშას ხელს ვკიდებ და მოპირდაპირე მხარეს მიმყავს.
-სად მიდიხარ?-მეკითხება ლაშა.
-იქ!-ხელს ვიშვერ საცხობისკენ. ლაშა თავს აქნევს და ისიც მე მომყვება. რამდენიმე წუთში ორივე ხაჭაპურით ხელში ვდგავართ და უაზროდ ვიცინით.
-უნივერსიტეტის მერე, ასე არ მიჭამია.-იძახის ლაშა.
-აბა, როგორ ეკადრება ბანკის უფროსს, ასე ჭამოს?!-ვითომდა ვიცხადებ მე.
-ნუ ლაპარაკობ ეგრე, თორემ გადაგცდება!-აღნიშნავს ის.

***
ჩამოდი, გელოდები!-დილით მირეკავს ლაშა და მეც უკვე გამზადებული კიბეებზე ცავდივარ.
-ხომ არ ნერვიულობ?-მეკითხება ლაშა.
-ცოტას!-ვუღიმი და სასამართლოსკენ მივდივართ. მანქანაში ცხელა და მანტოს ვიხდი.
-საერთოდ ნუ ინერვიულებ!-მამშვიდებს და გზას უყურებს. ლაშას მობილური ურეკავს და ხელში იღებს:
-დიახ, ქალბატონო მაკატერინე!-პასუხობს ლაშა.
...........
-მოვდივართ, უკვე!-ეუბნება ლაშა.
............
-ადვოკატი იყო!-მობილურს თიშავს.

შენობასთან აჩერებს მანქანას და ორივე გადმოვდივართ. ლაშა ხელს მკიდებს და კიდევ ერთხელ მეუბნება, როდესაც ჩემს ნერვიულობას ამჩნევს:
-არ ინერვიულო!
-კარგი!-ვეუბნები მე.
-როგორ ბრძანდებით?-გვეკითხება მაკატერინე.
-გმადლობთ! თქვენ?-ვპასუხობთ ჩვენ.
-კარგად! შევიდეთ!-გვეუბნება მაკატერინე და სასამართლოში შევდივართ. მოსამართლემ გამოაცხადა ადვოკატის სახელები და ჩვენს მოპირდაპირე მხარეს გავიხედე, სადაც ჩვენი მოწინაამღდეგე პირი იჯდა, ტავის ადვოკატთან ერთად. სასამართლოს დაწყებისას, თანდათან ვმშვიდდებოდი, როდესაც ვხედავდი, რომ ჩვენ უფრო მეტი უპირატესობა გვქონდა. როგორც იქნა, მოვიდა გამარჯვებულის დადგენა და მოსამართლემ გადაწყვიტა, რომ მაკატერინეს, დაცვის ქვეშ მყოფ პირებს გაემარჯვათ, ანუ ჩვენ!
-ხომ ხედავ სანერვიულო არაფერი იყო!-მეუბნება ლაშა და თმაზე ხელს მისვამს. თავს ვუქნევ და მაკატერინეს მადლობას ვუხდით.
-ჩემი მოვალეობაა!-გვიღიმის და გასასვლელისკენ მიემართება.

***
-სოფია, რა გადაწყდა სასამართლოზე?-მეკითხება დედა, სახლში მისვლისას.
-ჩვენი მოწინაამღდეგე მხარე დამარცხდა!-ვეუბნები მადონას.
-მადლობა ღმერთს!-მაღლა იყურება დედა.

***
კვირა დღეს, მე და ლაშა ქალაქგარეთ გავდივართ. მზე აცხუნებს და ყვავილების სურნელი, ჰაერში ტრიალებს. ჩიტების სასიამოვნო გალობა ისმის და მდინარის ხმა უერთდება მას. ხიდს ვეყრდნობით და კრიალა ცას გავყურებთ. რა სასიამოვნო ყოფილა ყველაფერი, როცა გვერდზე შენი საყვარელი ადამიანი გიდგას. თითქოს შავი ღრუბლის ნაცვლად, თეთრს ხედავ და კოკისპირული წვიმაც კი შეიძლება, ჟუჟუნა წვიმად გადაიქცეს. ერთმანეთის თვალებში ვიყურებით, მის ღიმილს ამჩნევ, როდესაც შენ დაგინახავს. სხვა უნდა ადამიანს რამე? რა თქმა უნდა არა! მთავარია, ვინმეს სიყვარულს გრძნობდე!
***
ახლა, კი თქვენ წარმოიდგინეთ, როგორ გავატარებ მომავალს, ლაშა ამილახვართან ერთად! იცით მე ეჭვი არ მეპარება, რომ ყოველთვის გვექნება სახეზე ღიმილი, ერთმანეთის შემყურე! ხანდახან ვგრძნობ, თანამშრომლების დაჟინებულ მზერას, მაგრამ რა თქმა უნდა მათ ყურადღებას არ ვაქცევ. შეიძლება მომავალშიც იხილოთ, ჩვენი ისტორია, მაგრამ მთავარი წარმოსახვაა! არ დაგავიწყდეთ, რომ ფერადი ფერებით წარმოიდგინოთ!

----------------------------------------------------------
ესეც ასე! დასასრული! იმედია მოგეწონათ და არ დავაჩქარე მოვლენები! დაგვიანებისთვის ბოდიშს გიხდით! ყველას ძალიან დიდი მდლობა ამ ისტორიას ასეთი გამოხმაურება, რომ ქონდა და ძალიან, რომ მოგწონდათ! უკვე შემიყვარდფით ყველა! ძალიან დიდი მადლობა!
რაც შეეხება შემდეგ ისტორიას, ჯერ სრულად დავწერ და მერე დავიწყებ წერას, რომ დიდი თავები გამოვიდეს. მანამდე კი სხვა რაღაცეებს შემოგთავაზებთ ხოლმე! იმედია არ დამივიწყებთ!