თუმცა შორს არ წასულა,ნამდვილად არ იყო ისეთი ბოროტი და ანგარებიანი ,როგორიც სურდა ცოლის წინაშე გამოჩენილიყო.უბრალოდ საშინლად უნდოდა სანაცვლოდ გაემწარებინა და პირველ ნათქვამს არ გადასულიყო.
სიბნელე ხელს უწყობდა შეუჩნეველი დარჩენილიყო ამ უკუნეთში.ფრთხილი ნაბიჯებით ისევ უკან მიბრუნდა და იმ მანძილზე შედგა,რომ ლიკას თავისუფლად ხედავდა და მის ხმასაც გაიგონებდა.
ნამდვილად არ ამაყობდა მისი საქციელით მაგრამ საშინელი სურვილიც კლავდა ამ ქალაქელი მატრაკვეცასთვის ჭკუა ესწავლებინა.
დაახლოებით ათი წუთი უშედეგოდ ეჯაჯგურა ცხაურს,დაძახებით აღარ დაუძახნია დემნასთვის.დანებდა,ჩამოჯდა და კარს მიეყრდნო.
_ გაყეყეჩებული ყლინჯიანი მამალი,ბოტებიანი ვირი,უხეში და უტაქტო,ხისთავიანი ბუღა_ მაინც ბობოქრობდა ლიკა,იჯდა მაგრამ მთელი სხეულით ირხეოდა,ემოციებს ვეღარ თოკავდა,ვერც ხმის ტონს,სიტყვებს ჟესტებს აყოლებდა და საოცრად ანთებული და მეტყველი იყო მისი თვალები_ აქ ხომ არ გამომკეტავს სულ,დამაცადე,ჰო,ჰო დამაცადე კალოშებიანო ვირო_ თითს უმისამართოდ იქნევდა_ მე შენ გიჩვენებ სეირს,ჯერ ვერ მოვიფიქრე რას მაგრამ აუცილებლად გაგამწარებ.
დემნას არცერთი სიტყვა არ გამორჩენია,თავს ძალას ატანდა,რომ არ გაეცინა ხმამაღლა.იმის მაგივრად,რომ გაბრაზებულიყო მის სალანძღავ სიტყვებზე ,პირიქით საოცრად დადებითად განეწყო მის მიმართ,მის ბავშვურ გულუბრყვილობაზე.
დემნა არ იყო ხელწამოსაკრავი ადამიანი,პირიქით მასზე ირონიით ლაპარაკი დანაშაულიც კი იყო.ის ვინც დღეს იყო და რაც იყო მხოლოდ და მხოლოდ მისი თავდაუზოგავი მუშაობის შედეგი იყო.ბავშვობიდან უყვარდა მამის სოფელი,თბილისში გაზრდილს სული და გული ყოველთვის სოფლისკენ მიუწევდა,სკოლის პერიოდში ,როცა წამოიზარდა პარასკევი დღე უყვარდა,რადგან გაკვეთილების მერე ერთი სული ჰქონდა,როდის გაიქცეოდა პაპა_ ბებოსთან.მუხლგაუშლელად იჯაფებოდა მათთან ერთად,დიდი დემეტრე ყოველთვის ასწავლიდა შვილიშვილს,რომ ვაზი ცოცხალი არსებაა,ის გრძნობს და სუნთქვას,რომ მას ფაქიზად და სიყვარულით უნდა მოექცეს კაცი.სწორედ რომ პაპის დამსახურება იყო ის,რადაც დღეს იქცა დემნა.
სკოლის მერე აგრონომიული და მენეჯერული განათლება მიიღო და საბოლოოდ დასახლდა მისი სანატრელ და საყვარელ მამულში.
უყვარსა მისი საქმე,ვაზი,ყურძენი,ღვინო და მიწა.გიჟდებოდა ყველაფერზე,რისი შექმნაც და მოწევაც ხელით შეიძლებოდა.მიუხედავად მშობლების და ძმის თხოვნისა ეცხოვრა თბილისში და საქმე იქედან ეწარმოებინა,არ დათანხმდა.ამაყობდა მისი ცხოვრების წესით და რითმითთ,არც ის ეთაკილებოდა,რომ სოფლელი ეწოდებინა მისთვის მაგრამ,ლიკასკან ეწყინა.უფრო მეტად ეტკინა იმიტომ,რომ ლიკამ არც მისი წარსული იცოდა და არც აწმყო,რომ ასე შეეფასეებონა ის და ასე უტაქტოდ და დამამცირებლად საჯაროდ.სწორეს ეს ვერ გადახარშა და გადაყლაპა.
ახლა კი ესმოდა კოდევ ერთხელ ,როგორ ლანძღავდა ლიკა მას და მის წამომავლობას მაგრამ ახლა იმდენად მწვავედ აღარ აღიქვამდა ამ ყოველივეს,პირიქით ეღიმებოდა და სულაც არ გრძნობდა სიბრაზეს ან გულისწყვეტას.
მაჯაზე დაიხედა ნახევარი საათი გასულიყო უკვე,ფანარი აანთო და საქათმეს მიიახლოვდა.ლიკას თავი ცხაურზე მიედო,თვალები დახუჭული ჰქონდა და ხმას არ იღებდა.ფანარი სახეზე შეანათა და ხმადაბლა დაუძახა.ქალი ხმაზე და შუქზე შეიშმუშნა,მერე ყოჩაღად გაახილა თვალები,ცოტა გაუკვირდა,მისი დანახვა ასე მალე,გულის სიღრმეში კი გაუხარდა,თუმცა სახეზებარ შეიმჩნია,წარბები კუშტად შეკრა და შეუღრინა.
_ გაგახსენდი?
_ როგორ გავბედავ შენს დავიწყებას_ მის სიბრაზეზე ეღიმებოდა და ბოქლომს გასაღები მოარგო.
_ ყველანაირ სასჯელს ვიფიქრებდი ტელეფონის სანაცვლოდ მაგრამ აქ თუ გამომამწყვევდი აი ამას ვერა,თუმცა რატომ მიკვრის? ისეთი მწირე თვალსაწიერის მქონე კაცს,როგორიც შენ ხარ ეტყობა ფანტაზიისთვის არ გეყო სოფლის სკოლაში მიღებული უმაღლესი განათლება_ დაგესლა,ბოქლომმოხსნილ კარს ხელი ჰკრა და ძირს ჩამოხტა.
დემნა გზიდან გაეცალა ცალი ხელი ჯიბეში ჩაიდო და მომღიმარი სახით ცოლს გვერდულად გახედა,მაგრამ ხმა არ ამოუღია.
_ რატომ დუმხარ?დავიჯერო ასეთი თავმდაბალი და მომთმენი ხარ?თუ კიდევ ერთ სისაძაგლეს გეგმავ გონებაში_ ლიკა ენას არ ეჩერებდა,ზიზღით იფერთხავდა ტანსაცმელს და თმებს.
_ მხოლოდ ქათმები მყავს_ ხვდებოდა მისი ირონიით ჭკუიდან ,რომ აყენებდა და უარესად აქეზებდა,გრძნობდა მისი სიფიცხე და ბავშვური ჭირვეულობა საშინლად მოსწონდა.
_ ეგ რას ნიშნავს,რისი თქმა გსურს?_ უცებ შეწყვიტა ტანსაცმლის გასუფთავება და თვალები დაკვესა,ფანრის შუქზე საოცრად ელავდა მისი თაფლისფერი თვალები,ცნობისმოყვარეობისა და შიშისაგან დაბნეული მიაჩერდა.
_ აქ ბევრს ჰყავს ღორები_ მშვიდი და კმაყოფილი ხმით უპასუხა და მორიგ გაგიჟებას მომღიმარი დაელოდა.
_ რაა?_ ფაქტიურად იკივლა და ადგილზე შეხტა_ არანორმალური ხარ,გიჟი,ჭკუიდან გადამიყვან მალე_ ქოთქოთებდა და დემნას მიერ განათებულ გზას სახლისკენ მიუყვებოდა,ეს უკანასკნელი კი საოცრად ხალისობდა მის საქციელზე.
დივანი ისევ იმ ადგილზე დახვდა ,ლეიბით,სუფთა თეთრეულით,საბნით და ბალიშით.შეამჩნია მაგრამ ხმა არ ამოიღო,მაშინვე სააბაზანოში შევარდა.
მეორე და მესამე დღეს აღარ მოუთხოვია დემნას მისი გაყოლა ვენახში,ამიტომ სახლში მოფუსფუსე ქეთო ბებოს ეხმარებოდა და მის დამხმარეს თეონას.სახლი კარგად დაათვალიერა,თუ სად რა იყო და რა ხდებოდა.დამხმარეთა პერსონალი უკეთ გაიცნო.თეონა ძალიან საყვარელი და მარჯვე გოგონა იყო.ადვილად შევიდა მასთან ურთიერთობაში.გაოცებული უსმენდა თუ როგორ აქებდა ყველა დემნას,რომ ის თავმდაბალი იყო,რომ უყვარდა შრომა და მისი კუთხე.რომ მას შეეძლო ემეგობრა ყვეკასთან სოციალური სტატუსის მიუხედავად.რომ ის მათ როგორც დედებს,დებს,მამებს და ძმებს ისე ექცეოდა.უჭირდა ამის დაჯერება ლიკას.
_ იცი ამ ზამთარს მამა ავარიაში მოჰყვა და სასწრაფოდ ხერხემალზე დასჭირდა ოპერაცია,მთელი თანხა ბატონმა დემეტრემ დაგვიფარა.ღმერთმა გაახაროს და დაიფაროს,ძალიან კეთილია_ ერთ საღამოს,როცა თეონა და ქეთო ვახშამს აკეთებდა ლიკა კი მათ ეხმარებოდა საუბარს მოჰყვა_აი ქეთო ბებოსაც სულ ეხმარება.
_ კი შვილო იხაროს მისმა გამზრდელმა,ძალიან ბედნიერი ქალი ხარ ასეთ ადამიანს ,რომ დაუკავშირე შენი ცხოვრება,შენც ძალიან საყვარელი და კეთილი გოგო ხარ,ყველას ძალიან გვიხარია_ გულთბილად ჩამოუსვა დაბნეულ ლიკას ქეთომ სახეზე ხელი.
_ მადლობა_ უხერხულად შეიშმუშნა.
საღამო ხანს,როცა სავახშმოდ დაჯდა ყველა დემნამ ახალი ამბავი ახარა თანასუფრელებს.(ჰო ყველა მისი მომსამსახურე საღამოს დემეტრესთან ერთად ერთ სუფრაზე ვახშმობდა,ეს ერთგვარი ტრადიცია ჰქონდა)
_ ზეგ ჩემები ჩამოდიან,მინდა,რომ განსაკუთრებულად მოვემზადოთ,თან ოჯახში ახალი წევრი დახვდებათ_ და ცოლს თბილად გაუღიმა_ ლიკას ყველა არ იცნობს,მინდა სათანადოდ დავხვდეთ,თუ არ მიწყენთ არ მინდა ლიკა დაიჯაფოს და დაიღალოს,ახალ ოჯახს ლამაზად და ენერგიულად უნდა დახვდეს.
ლიკასთვის უცხო იყო მისი ასეთი შეფასება და დამოკიდებულება.
_ რათქმაუნდა შვილო,ყველაფერი ისე იქნება როგორც გვეტყვი,არ დაგაღალატებთ_ ძალიან სანდომიანი ქალი იყო ქეთო.
_ ვიცი მჯერა თქვენი ქეთო ბებო_ საოცარ სითბოს აფრქვევდა ამ ხალხის მისამართით და მათ კომპანიაში დემნა.ასეთი არასოდეს ენახა ლიკას და რაღაცნაირად გულის სიღრმეში განიცადა,რომ მას არასოდეს ესაუბრებოდა ასე და არც ასეთი თვალებით არ უყურებდა.
_ ლიკა_ ისევ მეუღლისაკენ შებრუნდა_ მამასაც დაურეკე,ვისაც გსურს,რომ მოვიდეს სანათესაოდან ან სამეგობროდან,დაურეკე და ისინიც გვესტუმრონ ზეგ,ჩვენ კი ხვალ თბილისში წავალთ.
_ რატომ?_ გაიოცა.
_ საქორწინო ბეჭდებს ვიყიდით
........





ჩემო ტკბილებო როგორც იცით ვისვენებ და მეტი ვერ მოვახერხე ❤❤❤