იმ დღეს ძალიან ცუდად ვგრძნობდი თავს... გული მეკუმშებოდა! ვერაფერს ვგრძნობდი, მგონი გრძნობები ნიკასადმი მიქრებოდა!
#06:00
-დღეს სკოლაში არ წამოვალ... (მე)
-რატოოო? (სოფი)
იმ დღეს გოგოები ჩემთან დარჩნენ. ღამე ისე გავათენეთ, ვერც კი მივხვდით როგორ დაღამდა ან როგორ გათენდა. თავი საშინლად მკტიოდა.
-რატო და... ცუდად ვარ რაა... (მე)
-გეყოს გოოგო! ისე კარგად წამოხვალ! (ნათია)
-ოო რავი რა! (მე)
-ვაა! წამოხვალ-თქო და ვსო! (ნათია)
-კაი ჰოო... (თავი ჩავხარე)
ჩავიცვი: შავი დაგლეჯილი შარვალი, ლურჯი მაისური
თეთრი წარწერით: I WILL NOT
KEEP CALM
FUCK OFF!,
შავი კედები და შავი „საროჩკა“.
-გოგო რა შავებში გამოეწყვე? (სოფი)
-ჰოო ლაა... მხიარული ფერები ჩაიცვი... (გამიღიმა ალექსანდრამ)
-ოო მიდით რაა... (დავიბღვირე) ჩემი გუნებაა ასახული ტანსაცმელში. (სახე დავმანჭე)
სახლიდან გამოვედით და ოო...
-ეხა რითი წავიდეთ? (სოფი)
-ჩემს მანქანას აწესრიგებენ. (მე)
-ეხა ჩვენებს ჰო არ მოვიყვანთ. დავაგვიანებთ... (ნათია)
-აუ გიიო? (ალექსანდრა)
-აა ჰო... (მე)
სახლში შევარდი და გიოს ოთახში ავირბინე. კარებზე იმდენი ვაბრახუნე სანამ გიომ ოთახიდან არ გამოიჭყიტა...
-რაა?? (გიო)
-მანქანაააა... (მე)
-აჰა გასაღები და დამაძინე რა... (დამეჯღანა გიო)
ოთახის კარები მომიჯახუნა და ძილი განაგრძო.
-აჰაათ, დავითრიე. (ჩავიცინე)
მანქანა სკოლისკენ დავძარით. შენობას რომ მივუახლოვდით, გავშტერდით რა... უამრავი გოგო ირეოდა. თურმე! დემეტრე გადმოსულა ჩემს სკოლაში. ყველას ევასა უკვე! ფუი! ყველა ეტენებოდა, რასაც ჰქვია! მანქანიდან სასწრაფოდ გადმოვედი და დავაპირე სკოლაში შესვლა, როცა ხელზე ვიღაც შემეხო და მიმიტაცა.
-გაგიჟდიი?! გამიშვი ახლავე!! (მე)
-როგორ ხაარ პრინცესაა? (დემეტრე)
-შემეშვიი რაა! შენი ფრინცესა არ ვარ! აქ რატომ გადმოხვედიი?! (მე)
-შენთან ახლოს მინდა ყოფნა! (დემეტრე)
-მე სხვისი ვარ... (თვალი ჩავუკარი)
დემეტრე გაშეშდა. მე დრო ვიხელთე და ხელიდან დავუსხლტი. კლასში ავირბინე და ნიკას მოვკარი თვალი. ეგრევე მისკენ გავექანე და მივეხუტე.
-რაო პატარავ? (ნიკა)
-ერთი წამით გამომყევი... (მე)
-კაი, წამო. (ნიკა)
სადღაც კუთხეში გავიყვანე და ვუთხარი:
-ეხლა რაღაცას გეტყვი! იცოდე არ გაბედო ეგრევე ყვირილზე გადასვლა! (მე)
-და რა უნდა მითხრა ასეთი? (გაიკვირვა ნიკამ)
-მე რო მომიტაცა.. ის გადმოვიდა აქ... (მე)
-რააააააააა?! (აღმოხდა ნიკას)
-ჩუ! (მე)
-გოგო გაგიჟდიი?! მაგას დედას მოვუ**ნავ!! (ნიკა)
-გეხვეწებიი რაა (თავი ჩავხარე და ავტირდი)
-კაიი სიყვარულოო ნუ ტირიი რაა... (ნიკა)
-მე უბრალოდ გაგაფრთხილე, შარის გამო არ მითქვიაა... (ცრემლები მოვიწმინდე)
ნიკამ თბილად მიმიხუტა და ერთად გავემართეთ კლასისკენ. უეცრად დემეტრეს მოვკარი თვალი. არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა რომ გამემწარებინა და ნიკას ყველას თვალწინ ვაკოცე. დაშტერებული გვიყურებდა, ბოლოს მოგვარდა და ნიკას სახეში მუშტი ჰხია.
-შენ შ*გ ხო არ გაქ ბიჭოო?! (ნიკა)
მას არაფერი უთქვამს, ხელში მწვდა და სადღაც გამათრია.
-გოგო! მაგ ბიჭს თუ არ შეეშვები მოვკლავ! (დემეტრე)
-შენ მართლა შ*გ ხო არ გაქ ეე?! მიყვარს და რანაირად შევეშვა! წადი რა გაიარე... (მე)
-წყნარად იყავიი გოგოოო!! იცოდე მოვკლავ-თქო! და ხელს ვერ შემიშლი! (დემეტრე)
აუ! ნიკაზე ეს რო თქვა ვეღარ ავიტანე და ყელში ვწვდი! ისე ვიყავი გაბრაზებული, დახრჩობა არ გამიჭირდებოდა.
-ახლა კარგად მომისმინე შე სი*ო! თუ მე და ჩემს ბიჭს არ შეგვეშვებიი მაგრად განანებ ამ ყველაფერს! ჯერ კიდევ საამაგიერო მაქვს გადასახდელი რო მომიტაცე! გგონია შეგარჩენ?! ახლა გაეთრიე და თვალით აღარ დამენახო! თორემ რაც მოგივა იმაზე პასუხს არ ვაგებ! იცი ვინ შეიყვარე და ვის ექცევი ცუდად?! მე გველი ვარ! ვხედავ, არ მიცნობ ჰოო?! გინდა ჩემი თავი გაგაცნოო?!
ეს ჩემი ბოლო კითხვა იყო, მუშტი ვხიე და მარტო დავტოვე.
ნიკას მივარდი და ყველაფერი ვუამბე.
-გოგო! რატო არ დამაცადე რო მეც ჩამებეგვა ეგ?! (ნიკა)
-ნუ გეშინია... (ეშმაკურად გავიღიმე)
-არ მეცნობა ეს გამომეტყველება... (ნიკა)
-მე ვცემე... ეხა იქ გდია და თავბედს იწყევლის! (მე)
-გოგო შენ როგორ სცემე? (ნიკა)
-მიდი ნახე. (მე)
ნიკა იმ ადგილას მივიდა სადაც დემეტრე კინაღამ დავახრჩე და თვალები გაუფართოვდა.
-ეს შენ ცემე? (ნიკა)
-აბა... (მე)
-გოგო იცი რო მიყვარხარ!! (ნიკა)
-ვიცი... მეც! (მე)
ნიკამ თავი ვერ შეიკავა და მანაც მუშტი ჰხია, თან ისეთი მგონი რაღაც გაუტეხა.
-ამას იმიტო მოვერიე რო გავბრაზდი, თორე ისე ამ იდიოტის ძალის მეოთხედი მაქ მე. (გავიკრიჭე)
ნიკას ავეკარი და კლასში შევედით. გაკვეთილიც დაიწყო.
#ისტორიაზე
მაგარი მოწყენილი და უჟმური სახით ვიჯექი გაკვეთილზე...
-აუ მააას... საჭიროში გავალ რაა... (მე)
მასწავლებელმა თავი დამიქნია და მეც წამოვხტი. ფული ჯიბეში ჩავიდე და ბუფეტში გავარდი. კოლა ვიყიდე და დარაჯს უკანა ეზოში დავეთხოვე. მანაც გამიშვა... ძალიან ცუდ ხასიათზე ვიყავი! ერთი ღერი ამოვიღე და მოვუკიდე. ძირს დავჯექი და იდიოტივით დავიწყე მოწევა. ამ დროს. დემეტრე მომიახლოვდა...
-ეწევიი?! (დემეტრე)
-ჰო! (მე)
-შეეშვი სასწრაფოდ! (დემეტრე)
-შენ მამიკო ხარ?! არ გეკითხები რაა... (მე)
-ჰმმ...
დემეტრემ ვეღარ მოითმინა და კედელს მიმაჯახა.
-გააფრინეე?! გამიშვი რაა! (მე)
-გოგო მიყვარხარ შენ! (ეს თქვა და...)
ისევ მაკოცა... ვერაფერი მოვიმოქმედე როგორც ყოველთვის და ავყევი, ბოლოს სიგარეტით დავუწვი ხელი და გამოვიქეცი.
-აუუ! რა ქაჯია ეს!
...ვაბოდებ!.. (თქვა და კედელს მუშტი მიარტყა)
კლასში ავარდი და მასწავლებელს დავეთხოვე:
-მას წავალ რაა... ძალიან ცუდად ვგრძნობ თავს! (მე)
-სასწავლო ნაწილთან ადი... და კაი. (მასწავლებელი)
-მოიცადეთ! (წამოხტა ნიკა)
მასწავლებელს რაღაცას ეუბნებოდა. მე ყურადღება არ მივაქციე და სასწავლო ნაწილისკენ გავემართე. კაბინეტში შევედი... ამ დროს ნიკაც შემოვარდა. მანაც სთხოვა დათხოვება და მე გამომყვა.
-ნიიკა, არ იყო საჭირო. (მე)
-მითხარი რა ხდება, გთხოოვ... (ნიკა)
-არაფერი უბრალოდ თავი მტკივა და ცუდად ვგრძნობ თავს. შენ არაფერ შუაში ხარ! გეხვეწები დარჩი! თუ გიყვარვარ! (მე)
ამაზე ხმა ვეღარ ამოიღო და კლასში ავიდა. მე ტაქსი გავაჩერე და სახლისაკენ ჰერი... ჰერი...
სახლში შევედი და გიოსკენ გავექანე. ისე თბილად ჩავეხუტე!...
-რაიყოო? ცუდად ხარ? (გიო)
მან რაღაც შემატყო, მაგრამ მე თავი გავაქნიე.
-არაა... (მე)
ცრემლს ძლივს ვიკავებდი...
მაგრამ, აი! ვეღარ შევიკავე და ავტირდი!
-რა მოგივიდა პატარავ? (გიო)
-გიო! ჩამეხუტე რაა! (მე)
გიოს მთელი ძალით ვეხუტებოდი და ვტიროდი. მანაც თბილად მომხვია ხელები. ამ დროს სალიც მოვიდა.
-რავახართ? დღესაც ათიანი მივიღე! (სალი)
გაშტერებულმა გამოგვხედა...
-ეე რა ხდება? (სალი)
გიომ თვალებით ანიშნა ოთახში ადიო. ისიც ეგრევე ავარდა მეორეზე.
-არ მომიყვები? (გამიღიმა გიომ)
-არაფერი უბრალოდ... ასეთ გუნებაზე ვარ! რაღაცაზე მაფიქრდება, მაგრამ ვერ ვხვდები რააზე! (მე)
-შეყვარებული რო ხარ, ყველამ ვიცით... და ნიკათანაც რო ხარ ეგეც ყველამ ვიცით. (გიო)
აუუ! მეთქი ეხლა არ მიხვდეს რამეს-თქო! ცრემლი მოვიწმინდე და მეც ჩემს ოთახში ავედი.
ოო! მე ჰო არ მომასვენებენ... ნათიამ შემოანგრია კარი კაკუნით.
-შემოო ჰოო! (მე)
-გოგოო! (შემოვარდნენ დანარჩენებიც)
-რა მოხდაა ჰა? (სოფი)
-თქვიიი დროზეე! (ნათია)
-არაფერი! ისევ იმ *ლემ მაკოცა! (ვთქვი და ახლა სხვა ღერს მოვუკიდე)
-ეწევიი? ცუდად ხარ? (ალექსანდრა)
-არა უბრალოდ... (მე)
-დემეტრე გიყვარს! უბრალოდ, გიყვარს! (ნათია)
-ჰოო! ჰოო! რაღაც გრძნობა მაკავშირებს! მაგრამ ეს იმას არ ნიშნავს რო ნიკა არ მიყვარს! (მე)
-გასაგებიაა... (სოფი)
-გოგოებოო! (წამოვიყვირე და ყველას ერთად ჩავეხუტე)
ისინიც მომეხუტნენ.
რავი რაღაც უცნაურად ვგრძნობ თავს იმის მერე, რაც დემეტრემ მომიტაცა!..

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------

ვიცი თავი პატარაა, მაგრამ შემდეგს აუცილებლად გავზრდი. შემიფასეთ. როგორია? გავაგრძელო?