ბარბარე
ბარბარე შეგიძლია ორი წუთით გამომყვე?სალაპარაკო მაქვს-გაიჟღერა დემეტრეს მკაცრმა ხმამ მე მისმა ნათქვამმა ძალიან დამაბნია და ალბათ სახეზეც გამომესახა ჩემი დაბნეულობა რადგან ჩემებმა "რამე ხომ არ ხდება"მზერით გადმომხედეს მაგრამ უცებ მოვეგე გონს და თვალებით ვანიშნე არაფერი ისეთი მეთქი ავდექი და ჩემს მწვანეთვალებას გავყევი უკან როგორც კი გარეთ გავედით განრისხებული მზერით შემომხედა და დაიწყო
-რის მიღწევას ცდილობ?-თქვა და გადმომხედა მისმა კითხვამ ძალიან დამაბნია
-ვერ ვხვდები რაზე ლაპარაკობ-ვუთხარი გულწრფელად
-ძალიან კარგად ხვდები მარიამ,რა გინდა გინდა რომ ერთმანეთი დავხოცოთ მე და იმან?რატომ ჩამოიყვანე აქ ან საერთოდ შეყვარებული თუ გყავდა არ უნდა გეთქვა?თუ ახლა უნდა ვიგებდე ნამუსმაც არ შეგაწუხა ასე რომ მოიქეცი მე როგორ ამყევი თუ შეყვარებული გყავდა ასე როგორ მოიქეცი მარიამ-ნელ-ნელა უკვე ყვირილზე გადადიოდა და თავს ვეღარ აკპნტროლებდა-შენგან არა...მხოლოდ შენგან არ მოველოდი...შენ ასე არ მოიქცეოდი....ასეთი მოღალატე არ ხარ..არ შევცდებოდი..შენ ხომ კარგი უნდა ყოფილიყავი?...ყველასგან განსხვავებული-დაიწყო თავისთვის ბუტბუტი
-რა ღალატზე საუბრობ კი მაგრამ ვის ვუღალატე?-ისევ ვერ ვხვდებოდი ვერაფერს
-რა ვის მარიამ რა ვის დაჩი ვინ არის შენი,როგორ შეგიძლია ასე მოექცე მას ხომ ეტყობა როგორც უყვარხარ შენ კიდევ როგორ იქცევი მარიამ ხვდებიი?-გადავიდა ისევ ყვირილზე მე კი უცებ მივხვდი რას ამბობდა და შვებით ამოვისუნთქე
-დემეტრე რეებს ბოდიალობ ხვდები?იცი მაინც დაჩი ჩემი ძმა რომ არის?-ახლა მე დავიწყე გაბრაზებულმა დემეტრემ როდესაც ეს გაიგონა ენა ჩაუვარდა
-კი მაგრამ..ის შენი ძმაა?შენ რომ არ გიხსენებია ძმა რომ გყავდა-თქვა და გაოცებულნა გადახედა მის თვალებში გაოცებასთან ერთად ბედნიერების სხივიც აკიაფდა რამაც ძალიან გამაკვირვა მაგრამ არ შევიმჩნიე
-კი მაგრამ ამ თემაზე საუბარი არ ჩამოვარდნილა და მე უნდა მომეყოლა ჩემს ოჯახურ მდგომარეობაზე?-ვუთხარი ისევ გაბრაზებულმა.მან კი როდესაც ყველაფერი გაიაზრა ჩემსკენ რამოდენიმე ნაბიჯი გადმოდგა მეც შეშინებულმა და გაკვირვებულმა გადავდგი რამოდენიმე ნაბიჯი უკან და ასე ვიარეთ სანამ მე კედელს არ შევეჯახე ის კი ეშმაკური ღიმილით მიახლოვდებოდა შემდწგ თავის ხელებს შუა მომიქცია ყურთან მოიწია და დამჩურჩულა
-დღეიდან ჩემი ხარ,მარტო ჩემი-მითხრა მომიახლოვდა და ნაზად მაკოცა მეც აღარ გამიპროტესტებია რადგან გიგას ნათქვამი გამახსენდა და ავყევი კოცნას რომ მოვრჩით ახლა მე მივიწიე მის ყურთან დავჩურჩულე ასეთი გახარებული პირველად ვნახე კიდევ ერთხელ მაკოცა , ხელი გადამხვია და შესასვლელისაკენ უნდა წავეყვანე როდესაც გავაჩერე
-გაგიჟდი?ჩემმა ძმამ არ იცის და ეხლა ესე რო შევიდეთ სუ გააფრენს გთხოვ დღეს არ შეიმჩნიო და საღამოს მე თვითონ დაველაპარაკები კარგი?-ვუთხარი მუდარით მან ერთი ამოიხრა და მომიბრუნდა
-მხოლოდ დღეს მაშინ კარგი?-მითხრა თბილად მეც დავუქნიე თავი და მშვიდად შევედით სამზარეულოში ბავშვები ინტერესიანი თვალებით შემოგვცქეროდნენ მაგრამ არც ერთმა არ მივაქციეთ ყურადღება და ჩვენ-ჩვენ ადგილებს დავუბრუნდით ისინიც მიხვდნენ რომ საუბარი არ გვსურდა და მოგვეშვნენ ცოტახანს კიდევ ვიყავით სამზარეულოში შემდეგ კი დასასვენებლად ავედით ოთახებში დრო საღამომდე საშინლად გაიწელა მინდოდა მალე მეთქვა ჩემი ძმისთვის და მომეგვარებინა ყველაფერი რადგან ვერ ვიტანდი ლოდინს სულ მოუთმენელი ვიყავი ხოლმე ახლაც მთელი დღე ვცქმუტავდი მარიამს რომ მოვუყევი ყველაფერი ძალიან გაუხარდა და გულწრფელად მომილოცა.
და აი დადგა ნანატრი საღამო მე ეკე სანდრო და დაჩი ერთად შევკრიბე ტახტზე დავსვი და აქეთ-იქით დავიწყე სიარული ლაპარაკის დაწყება უბრალოდ არ შემეძლო არ ვიცოდი როგორ დამეწყო რადგან ძალიან მეშინოდა ჩემი ძმის რეაქციის ნაკლებად არც ეკეს და სანდროს რეაქციის მეშინოდა რადგან ისინიც ძმებივით იყვნენ მაგრამ ამ შემთხვევაში ყურადღება მხოლოდ დაჩიზე მქონდა გადაჩიზე მქონდა გადატანილი შემდეგ მოთმინება დაკარგულმა დაჩიმ დაიწყო
-ბარბარე გვეტყვი ბოლოს და ბოლოს რა მოხდა თუ ჩვენით უნდა გამოვიცნოთ-თქვა ჩაფიქრდა და გააგრძელა-არ მითხრა რომ დღეს როცა გასულები იყავით რაიმე შეურაწყოფა მოგაყენა თორემ შუაზე გავგლიჯავ ხომ იცი-მითხრა და უფრო ამაფორიაქა ძალიან შემეშინდა მისი სიტყვების.შენდეგ თავს შემოვუახე შენ ხომ მთელი დღე ამას ელოდებოდი ხოდა ადექი და თქვი ვეუბნებოდი ჩემს თავს შემდეგ კი უცბად წამოვიყვირე
-მე და დემეტრე ერთად ვართ-ვთქვი ყურებზე ხელები ავიფარე თვალები დავხუჭე და ძირს დავჯექი რათა ჩემი ძმის და ბიჭების სახეები არ დამენახა მაგრამ ბოლოს მაინც გამოვიჭყიტე ცალი თვალით და გავხედე ბიჭებს დაჩი ძარღვებ- დაბერილი და გაშტერებული მიყურებდა ხელები კი მუჭებად შეეკრა ბიჭებიც არ იყვნენ მასზე უკეთეს მდგომარეობაში მაგრამ მაინც ცდილობდნენ დაეწყნარებინათ დაჩი მაგრამ ის უცბად წამოვარდა გავიდა და კარი გაიჯახუნა ამ დროს ვინანე ჩემი ნათქვამი ხომ ვიცოდი რომ არ უნდა მეთქვა ვიცოდი მაგრამ ახლა ალბათ მოკლავდა დემეტრეს მაგრამ რა ვქნა რომ სინდისი არ მაძლევდა დამალვის საშუალებას როგორც კი გავიდა ტირილი ამივარდა ბიჭები მიხვდნენ რკ ეხა თუ არ გააჩერებდნენ მართლა რააღაც ძალიან ცუდი მოხდებოდა ამიტომაც ისინიც ადგნენ და სწრაფად გაუჩინარდნენ კარებში დიდხანს ვტიროდი შემდეგ ტახტზე ჩამომეძინა.
დილით რომ გამეღვიძა უცებ ჩავიცვი და დემეტრეს კარებზე კაკუნი დავიწყე როდესაც კარი ნახევრად მძინარე დემეტრემ გამიღო ცოცხალი და საღ-სალამათი რომ დავინახე ძალიან გამეხარდა მაგრად ჩავეცუტე და ტირილი ამივარდა დემეტრემაც უცებ მომხვია თავისი ხელები და ჩემს დაწყნარებას შეუდგა მაგრამ შემდეგ დაჩი გამახსენდა მისი შეშლილი გაბრაზებული სახე და უცებ მოვშორდი დემეს თვალებში ჩავხედე და ვუთხარი
-შენ რომ დაგკარგო მოვკვდები
-საიდან მოიტანე რომ დამკარგავ?-გაკვირვება დაეტყო ხმაში დემეს
-ჩემი ძმა დაჩი მოგკლავს გუშინ ვუთხარი და გაგიჟებული გავარდა ოთახიდან როცა საქმე მე მეხება მონსტრი ხდება თვალის დაუხამხამებლად მოკლავს ადამიანს ჩემ გამო ამიტომაც გაგაღვიძე ამ დილა ადრიან ასე მეგონა ალბათ უკვე მოკლული ეყოლება თქო-ვთქვი და ცრენლები მოვიწმინდე-ბოდიში მაგრამ ჩემი ძმის წინააღმდეგ ვერ წავალ დამიჯერე ეს არც შენ გაწყობს და არც მე-ვუთხარი და ლაპარაკი არ დავაცადე ისე გავიწმქეცი ჩემი ძმის ოთახისაკენ კართან თავდახრილი ვიდექი როდესაც დაჩიმ გააღო მე კი ტურილი ამივარდა მივედი და მაგრად მოვეხვიე
-შენ თუ გინდა სულ დავშორდები ხომ იცი რომ შენი ნათქვამის წინააღმდეგ არ წავალ უბრალოდ არ იჩხუბოთ კარგი ეს თხოვნა შემისრულე მარტო მეტს არაფერს გთხოვ ვეუბნებოდი ტირილით მან კი გაკვირვებულმა მომიშორა და შემომხედა
-მოიცადე დემეტრეს არ უთქვამს?-მითხრა გაოცებულმა
-რა უნდა ეთქვა?-ახლა მე გავიკვირვე
-ზავი დავდეთ,ერთად იქნებით ოღონდ ზედმეტა არაფერს გკადრებს და თუ ოდესმე გაწყენინებს მე პირადად გავუსწორდები-თქვა და ჩაიცინა-არ იცი როგორ მიყვარხარ?შენი აზრით ასეთ რამეს გაგიკეთებდი ჩემი გოგო?როგორ დაგსიებია ეგ თვალები-მითხრა და თვალებზე მაკოცა-მაგრამ ძალიან მიკვირს მან რატომ არაფერი გითხრა გუშინ ღამით შენთან შემოვუშვი რომ გაეფრთხილებინე- მითხრა და გამიღიმა მე კი ძალიან მაგრად მოვეხვიე ლოყაზე ვაკოცე და ბედნიერი სახით გავემართე ჩემი მწვანეთვალებას ოთახისაკენ-კარი ისევ დემემ გამიღო ოღონდ ახლა გამოფხიზლებული და მოწესრუგებული იდგა ჩემ წინ სიტყვას თქმა არ დავაცადე ისე მოვეხვიე და ვაკოცე.
დემეტრე
გარეთ როდესაც გავედით ლაპარაკი მე წამოვიწყე ვეჩხუბებოდი თუ როგორ შეეძლო ეღალატა ადამიანისთვის რომ მისგან არ მოელოდა ამ ყველფერს მაგრამ ბოლოს როგორც გაირკვა ბარბარე უდანაშაულო იყო მეც ძალიან განახქრა ამ ამბავმა ბოლოს ვილაპარაკეთ და გადავწყვიტეთ ერთად ვყოფილიყქვით მაგრამ მან მთხოვა რომ ჯერ არ მეთქვა და საღამოს თვითონ მოუყვებოდა დაჩის უკვე დაღამებული იყო კარზე კაკუნი რომ გაისმა გაკვირვებული გავედი და განრისხებული დაჩი დავინახე უკან ეკე და სანდროც მისდევდნენ დაჩინ ხელით მანიშნა გამომყევიო და მეც მივხვდი რაში იყო საქმე და უსიტყვოდ გავყევით უკან ასე მეგონა დაიწყებდა ჩემს დას არ გაეკარო გიკრძალავო და ეგეთ რაღაცეებს მაგრამ საუბარი სულ სხვანაირად გაიმართა
-გიყვარს?-მკითხა მოულოდნელად
-არ ვიცი,რო ვხედავ რაღაცნაირად ვარ გული მიჩქარდება და მინდება რომ ძალიან მაგრად ჩავეხუტო და აღარ გავუშვა-ვთქვი დაუფიქრებლად
-იცოდე გული რომ ატკინო სულ ცოტათი მაინც ჩემი ხელით დაგახრჩობ-მითხრა და შემომხედა მისმა ნათქვამმა მართლა ძალიან გამიხარა გული მართალია მისი არ მეშინოდა და ბარბარეს მაინც არ გავუშვებდი უბრლაოდ მინდოდა დაჩისთანაც კარგი ურთიერთობა მქონოდა
-გული რომ ვატკინო შენი ჩარევა არ დაჭირდება ან ჩემით მოვიკლავ თავს და ან ჩემი ძმაკაცები მომკლავენ-ვთქვი და ჩავიცინე ჩემს ნათქვამზე მასაც გაეცინა და ცოტა დაწყნარდა ალბათ მიხვდა რომ ცუდის გამკეთებელი არ ვიყავი და მართლა სერიოზულად ვფიქრობდი მის დაზე
-კარგი ახლა შედი ჩემ დასთან და დაამშვიდე ცოტა თორე ისეთი განრისხებული გამოვვარდი იქიდან ტირილი დაიწყო ჩემს სახეზე-მითხრა და ძმაკაცურად გადამეხვია უკან მოშორებით ეკე და სანდრო იდგნენ და რომ დაგვინახეს ცოტა მოეშვნენ აქამდე ისე იდგნენ თითქოს გასაშველებლად ემზადებაო კიდევ ვილაპარაჯეთ ცოტა და სასტუმროში შევედით ისინი თავისი ოთახისკენ წავიდნენ მე კი მარიამის კარს მივადექი და დავაკაკუნე
-შემოდით-გაისმა მარიამის ჩურჩული რომ შევედი მარიამი ტახტზე იჯდა ბარბარეს თავი კალთაში ჩაედო და მძინარე მარიამს თმაზე ეფერებოდა მისი დასიებული თვალების დანახვისას გული მეტკინა რამდენი უნერვიულია ჩემს გოგოს თურმე
-ძალიან ინერვიულა და ასე ჩაეძინა საწოლში ვერ გადამყავს და იქნებ დამეხმარო-მითხრა მარიამმა
-კი რათქმაუნდა-ვუთხარი და ხელში ნაზად ავიყვანე და მისი ოთახისაკენ გავედი
-კარგი ძილინებისა მარიამ ბარბარეს ხვალ დაველაპარაკები-ვუთხარი მე
-კარგი მიდი-მითხრა და მეც კარისაკენ წავედი მთელი ღამე ვერ დავიძინე ვფიქრობდი ბარბარეზე და ჩვენს ურთიერთობაზე მხოლოდ გამთენიისას ჩამეძინა სულ ახალი დაძინებული ვიქნებოდი კარზე კაკუნი რომ გაისმა გამიკვირდა ვინ უნდა იყოს-თქო უცებ გადავიცვი მაიკა და შარვალი ამოვიცვი ჯერ კიდევ ნახევრად მეძინა კარებში ბარბარე რომ დავინახე ძალიან გამიკვირდა უცებ ჩამეხუტა და და ლაპარაკი დაიწყო მემშვიდებოდა და მეუბნებოდა რომ არ უნდოდა ჩემი დაკარგვა თან ახსნასაც არ მაცდიდა ასე თქვა ჩემი ძმის განრაზება არც შენ გაწყობს და არც მეო და ლაპარაკი არ დამაცადა ისე გაიქცა ჯერ ვერ მოვდიოდი აზრზე რამდწნიმე წუთი კარში ვიდექი შემდეგ უცბად შწვვარდი და უკვე გასვლას ვაპირებდი რომ კარზე ისევ გაისმა ზარი კარი რომ გავაღე ბარბარე დავინახე გახარებული სახით მომეხვია და ნაზად მაკოცა ტუჩებზე
ბარბარე
იმ დღის შემდეგ ყველაფერი იდეალურად მიდიოდა დემე და დაჩი დაძმაკაცდნენ მეც ძალიან დავუახლოვდი გიგას და თემოს მარიამი და გიგაც ძალიან თბილად იყვნენ ამ დროში ერთხელაც არ უჩხუბიათ არც მე და დემე ვიყავით ცუდად ხანდახან თუ ვიკამათებდით ისიც სისულელეზე მე ვებუტებოდი ხოლმე დემე კი შოკოლადებით და ყვავილებით მირიგებდა ბოლოს კოცნით ვაგვირგვინებდით და ჩვენს სულელურ კამათზე ვიცინოდით გარეთ ერთად რომ გავიდოდით ყველა ჩვენ გვიყურებდა ზოგს ეღიმებოდა ჩვენს სიცილ-კისკისზე ზოგი კი მობეზრებული შურიანი თვალებით გადმოგვხედავდა მართლაც რომ წარმოიდგინეთ მე და მარიამი შუაში ვიდექით გვერძე ჩვენი ბიჭები გვედგნენ და გარშემო კიდევ სამი უსიმპატიურესი ბიჭი მოგვყვებოდა ალბათ მეთანზმებით რომ მათ მზერას ვიმსახურებდი მითუმეტეს სულ ვიცინოდით და ვკისკისებდით და ასე მხიარულად დავდიოდით სულ არ გვახსოვდა რომ ჩვენ თბილიში უნდა დავბრუნებულიყავით ისინიკი ბათუმში მიდიოდნენ.
წასვლის წინა ღამეიყო ახლაც ყველანი ერთად მივსეირნობდით სასტუმროსკენ და ყოველთვის მხიარული სასტავი ახლა მოწყენილი მივაბიჯებდით,ხმას არავინ ვიღებდით,ეს ყველაფერი ყველასთვის ძალიან რთული იყო სასტუმროსთან რომ მივესით გარეთ მხოლოდ მარიამი,გიგა,მე და დემე დავრჩით მიხვდნენ ბიჭები რომ ახლა წყვილებს ლაპარაკი გვსურდა. მარიამი და გიგი სხვა მხარეს წავიდნენ ჩვენ სხვა მხარეს ლაპარაკს ვერც მე ვიწყებდი და ვერც დემე მაგრამ ბოლოს ძალა მოვიკრიბე და დავიწყე
-ახლა რა იქნება?შენ იქ იქნები და მე აქ
-არ ვიცი,მართლა არ ვიცი მაგრამ ერთი ვიხი მხოლოდ შენთან დაშორება არ მინდა-მითხრა და სევდიანჯ მზერა მომაპყრო
-რამდენი ხნით უნდა წახვიდე?-ვკითხე ისევ მე
-ნახეცარი წლით-თქვა და ისევ მე შემომხედა,მე რათქმაუნდა ვიცოდი რომ ბათუმში უნდა წასულიყო მაგრამ არ მეგონა ამდენი ხნით თუ უწევდა წასვლა.ამის გაგონებაზე თვალებიდან ცრემლები წამომიბიდა
-არ იტირო ბარბარე ხომ იცი როგორ ვერ ვიტან რომ ტირიხარ-მითხრა მოიწია თვალებზე მაკოცა შემდეგ ტუჩებზე და ბოლოს ყურთან ჩამჩურჩულა-მიყვარხარ ბარბარე მე ამის გაგონებაზე გავშეშდი გულში სითბო ჩამეღვარა მაგრად მოვეხვიე კისერში ვაკოცე და ვუჩურჩულე
-მე უფრო-ვთქვი და გამეღიმა მის სახეზე ისეთი გახარებული და გაკვირვებული სახე ქონდა მაგრად მოვეხვიე და ვუთხარი-იცოდე ყოველ დღე დაგირეკავ და ტელეფონი არ გამორთო თორემ ძალიან გავბრაზდები ზო იცი შენი ხმა რომ არ მოვისმინო ყოველ დღე მოვკვდები-ვუთხარი გადავიკოსკისე და კიდევ ერთხელ ვაკოცე,დემემ ხელი გადამხვია და სასტუმროს გზას დაადგა როდესაც სასტუმროს მივუახლოვდით ზუსტად იგივე პოზაში მომავალი გიგა და მარიამის დანახვისას სახეზე ღიმილი მომეფინა.შიგნით ოთხივე ერთად შევედით ბოჭები ჰოლში იჯდნენ და გველოდნენ რომ მივუახლოვდით დაჩიმ დაიწყო
-აბა დღეს ბოლო დღეა და ქეიფის გარეშე ხომ არ წავალთ-თქვა მხიარულად და ჩვენც აგვიყოლია მართლაც ბოლო დღე იყო და მინდოდა განზაკუთრებულად დამმახსოვრებოდა ასეც მოხდა.ბიჭებმა უამრავი საჭმელი შეუკვეთეს მთელი მაგიდა ნაირ-ნაირი საჭმელებით იყო გადავსებული კი ვიფიქრე ამდენი ვინ უნდა ჭამოს თქო მაგრამ მათ რომ შევხედე ახლა ის გავიფიქრე ნეტა თუ ეყოფათ თქო ისინი ძალიან დათვრნენ ფეხზე ძლივს იდგნენ როგორც იქნა მორჩნენ ქეიფსდა ოთახებისაკენ ქავედით უკვე ოთახში უნდა შევსულიყავი რომ დავინახე დემემ გიგას რაღაც უჩურჩულა...
დემეტრე
ყველაფერი იდეალურად იყო ბარბარეს ძმა ძალიან ჯიგარი და კარგი ბიჭი აღმოჩნდა და ჩვენც დავძმაკაცდით წამოსვლის წინა ღამეს ბარბარე სალაპარაკოდ გავიყვანე ვლაპარაკობდით თუ რა იქნებოდა შემდეგ მეც ვეღარ მოვითმინე და სიყვარულში გამოვუტყდი მისმა მე უფრომ ძალიან გამაოცა შემდეგსასტუმროსაკენ წავედით დაჩიმ ქეიფი შემოგვთავაზა და ჩვენც ძალიან მოგვეწონა ეს აზრი ბევრი დავლოეთ და ოთახში უნდა შევსულიყავი როდესაც თავში ძალიან მაგრაი აზრი მომივიდა და გიგას გავაცანი...
ბარბარე
გიგას თვალები გაუნათდა ძალიან გამიკვირდა მისი ასეთი ქცევა მინდოდა მივსულიყავი და მეკითხა რა ხდება-თქო მაგრამ ვინ დაგაცალა ეგრევე ოთახში შევარდნენ მეც სხვა რა გზა მქონდა ოთახში შევბრუნდი და მარიამს ვკოთხე
-მარიამ შეამჩნიე დემეტრე და გიგა რაღაცაზე რომ ჩურჩულებდნენ?-მარიამს ძალიან გაუკვირდა
-ნეტა რა უთხრა?ამ შუაღამისას რა უნდათ?ან რატომ ჩურჩულებდნენ?-მკითხა ანერვიულებულმა მისმა კითხვებმა მეც ამანერვიულა ცოტა მაგრამ თავი დავინავიდე და მარიამს მივუბრუნდი
-კაი მარიამ არ ინერვიულო ეხლა რაღაც სისულელე იქნება ამ შუაღამეს რა უნდა ქნან ეხლა ისეთი-ვუთხარი და ისიც დამშვიდდა ცოტა მალევე ქავედით დასაძინებლად რადგან ძალიან დაღლილები ვიყავით ახალი ჩაძინებულები ვიყავით რომ გარედან შემოსულმა ხმაურმა გამაღვიძა მარიამს მივუბრუნდი და შევანჯღრიე რომ გამეღვიძებინა ისიც მალევე გამოფხიზლდა და ხმაური რომ მოესმა გაკვირვებულმა მე შემომხედა
-არც მე ვიცი რახდება წამო გავიხედოთ-ვუთხარი და უცებ წამოვაგდე ფეხზე გარეთ გავედით და რას ვხედავთ დაბლა სანთლებით წერია მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ ! გიგა და დემე ამ წარწერის უკან დგანან და მღერიან"ტიგინაშვილის ცუდი ბიჭი ვარს"-ამის შემხედვარე ორივეს ცრემლები გადმოგვცვივდა სიმღერას რომ მორჩნენ ბოლო ხმაზე დაიყვირეს ერთად
-მიყვარხააარ-მე თათას ხელი დავავლე და და დბლა ჩავიყვანე ორივე ჩვენი ბიჭებისაკენ გავიწეცით მე დემეს შემოვახტი წელზე და მაგრად მოვეხვიე თან ცრემლები მომდიოდა დემეც მაგრად მომეხვია და მიჩურჩულა
-შენ ხო სუ ჩემი გოგო იქნები?-მითხრა და პასუხს დაელოდა
-სულ სულ სულ-ვუთხარი და ვაკოცე ესე დიდხაბს ვიყავით შენდეგ მარიამს გავხედე ისიც ტიროდა და გიგას ეხვეოდა შემდეგ ხალხი შევამჩნიე რომელიც ღიმილით შემოგვცქეროდა უცებ შემრცხვა და ჩამოვხტი მაგრამ ხელი მაინც არ გამიშვია
-საიდან მოგაფიქრდათ ასეთი რამე?-ვკითხე ღიმილით
-გამახსენდა რამოდენიმე ფილმში მაქვს ნანახი და შენი რეაქცია წარმოვოდგინე როგორ გაგიხარდებოდა და აჰა-მითხრა და გაიცინა-არ გამომიყვანე რომანტიკოსი?-მითხრა და ახლა მეც გამეცინა
ხალხმა მალევე დაიწყო დაშლა ჩვენც ჩვენს ოთახენში ავედით მარიამს მალევე დაეძინა მე კი არ მეძინებოდა უცებ კარზე კაკუნი გაისმა გავიხედე და დემეტრე იდგა შიგნით შემოვიდა და ჩემს საწოლზე წამოგორდა მე კი გაშტერებული ვუყურებდი ვერ ვხვდებოდი რა მოხდა ბოლოს გონს მოვეგე და დემეტრეს ვუჩურჩულე
-დემეტრე გაგიჟდი?წადი ახლავე აქ რას აკეთებ?-დემეს კი ყურადღებაც არ მოუქცევია უფრო კომფორტულად მოთავსდა და დაიძინა ვცდილობდი გამეღვიძებინა ვანჯღრევდი მაგრამ რეაქცია არ ქონდა ბოლოს დავიღალე და მეც გვერძე მივუწექი თავი მხარზე ჩამოვადე და ტკბილად დავიძინე ასე კომფორტულად პირველად მეძინა დილით ადრე გამეღვიძა რომ გავხედე დემეს და მარიამს ორივეს ეძინათ მე უცბად წამოვდექი და დემეს გაღვიძებას შევუდექი
-დემეტრე გაიღვიძე და გადი მალე თორე ეხლა ჩემი ძმა რომ შემოვარდეს ხოიცი გაიგჟდება
-აუ ბარბი კარგი რაააა-ამოიზმუილა და ძილი განაგრძო რომ მივხვდი ვერაფრით გავაღვიძებდი თავში ძალიან მაგარი აზრი მომივიდა გავედი ჭიქა წყლით ავავსე ყინულები ჩავყარე და ფეხაკრეფით გავემართე დემეტრესკენ ნაზად ვაკოცე და უნდა გამოვსულიყავი რომ უცებ დამიჭირა და თავისკენ მიმიზიდა საკოცნელად მეც დრო ვიხელთე და ყინულიან წყალი თავზე გადავასხი უცებ წამოვარდა დემეტრე ყვირილით და მეც გავიქეციდემეტრე უკან მომსდევდა
-მოგკლავ ბარბარე-მიყვიროდა ისევ ასე მხოლოდ მაშინ მეძახდა როცა გაბრაზებული იყო ან სერიოზულ საქმეზე ლაპარაკობდა მეც უცებ გარეთ გავვარდიდა კარზე კაკუნი ავტეხე უცებ გამიღო გაკვირვებულმა დაჩიმ და ყვირილიც შემოესმა გაიხედა დემეტრესკენ და სველი რო დაინახა უცებ აუტყდა სიცილი მეც დრო ვიხელთე და ოთახში შევვარდი შემდწგ საძინებელში შევუვარდი ეკეს და სანდროს და ყვირილი დავიწყე
-ვაიმე ბიჭებო მიშველეეთ!!მომსდევწნ კომკლავენ ეხლა უნდა გადამარჩინოოთ-ვყვიროდი და თან ვიცინოდი უცებ მივვარდი ეკესთან საბანში შევძვეეი და თავზე გადავიფარე თან ვცდილობდი სიცილი შემეკავებინა უცებ შემოვარდა ოთახში სველი დემეტრე და უკან დაჩიც შემოყვა რომელიც სიცილასაგან იგუდებოდა და ხელები მუცელზე ქონდა შემოჭერილი ახლა ბიჭებმა დაიწყეს დემეტრეზე სიცილი
-სად წავიდა მოვკლაავ!-გაჯძახოდა გამწარებული დემეტრე რათქმაუნდა გაბრაზებული იქნებოდა ჯერ კოცნით გაგაღვიძებენ და შენც რომ გინდა აკოცო უცებ ყინულიან წყალს გასხავენ
-აუ ვერ გეტყვი თორე ეხლა შენ ისეთი გაბრაზებული ხარ შეოძლება მართლა შემოგაკვდეს და არ გვემეტება ჩვენ ბარბარე მოსაკლავად-თქვა სიცილით სანდრომ.ეკე იმხელა იყო რომ მის გვერდით თუ ვიწექი ნამდვილად არ ჩანდა ამიტომ დემეტრე სანდროს საწოლისაკენ წავიდა რომელიც ეკეს საწოლისაგან ცოტა მოშორებით იყო ალბათ საწოლის ქვეშ უნდოდა შეხედვა და შესახედად რომ დაიხარა უცებ წამოვხრი და გავიქეცი დემეტრე ჯერ გაკვირვებული მიყურებდა შემდეგ კი უცებ წამოხტა და გამომეკიდა უკან კიდევ მესმიდა ბიჭების ხარხარი ახლა თვითონ დემეტრეს ოთახისაკენ გავიქეცი და პირდაპირ შიგნით შევვარდი რადგან კარი ღია დამხვდა საძინებლიდან სიცილის ხმა მომესმა და მეც იქითკენ გავიქეცი უკან დემეტრე მომყვებოდა როგორც კი კარი გავაღე ყვირილი და სიცილი დავიწყე მარიამიც იქ იყო გიგას საწოლზე ჩამომჯდარიყო და ალბათ ჩვენ ამბავს ყვებოდა
-ვაიმე მიშველეთ ბიჭებო უნდა დამმალოთ თორე მომკლავს თქვენი ძმაკაცი-ვთქვი და თემოსაკენ გავიქეცი ახლაც უცებ შემომყვა დემეტრე და სარკეში თავისი თავი რომ დაინახა მასაც გაეცინა მაგრამ მაინც მიხლოვდებოდა
-მითხარი ეხა არ ხარ ღირსი რო ერთი კარგად გცემო?-მითხრა თან ეცინებოდა
-აბა რა მექნა მერე დაჩი შემოვარდებოდა და ეგრე რო დაენახე ცივი წყალი სანატრებელი გაგიხდებოდა-ვთქვი სიცილით ვიცოდი რომ დემეტრეც ძალიან ძლიერი იყო და სათანადოდ გაუწევდა წინააღმდეგობას დაჩის მაგრამ ჩემს გამო გაბრაზებული დაჩი ეგრევე მხეცი ხდებოდა და ხუთი კაცის ცემა ერთად შეეძლო
-ოხ ოხ ოხ მპსაკლავი ხარ ბარბარე მ ო ს ა კ ლ ა ვ ი-მითხრა სიცილით და მოწყვეტით მაკოცა-აბა ჩალაგებულები ხართ თქვენ უკვე?საუზმის მერე გავდივართ-თქვა და მის ნათქვამზე ყველა მოიღუშა
-კი-ვთქვით მე და მარიამმა ბიჭებს დავემშვიდობეთ გამოვიცვალეთ და შემდეგ ყველა ერთად დავჯექით სასაუზმოდ მალე მოვრჩით საუზმეს ბარგი ბიჭებმა ჩამოიტანეს და მძღოლს ჩალაგებაშიც მიეხმარნენ შემდეგ კი იყო ჩვენი სსვდიანი დამშვიდობება დემტრეს ბოლოს მივაძახე მომენატრებითქო და დაჩის მანქანაში ჩავკექი მე დაჩი და მარიამი ერთი მანქანით მივდიოდით ეკე და დანდრო ერთით თბილისში ჩასვლისთანავე მოვიწყინე ძალიან მომენატრა დემეტრე მაგრამ დეპრესიაში არ ჩავვარდნილვარ სწავლაც მალევე დაიწყო და ცოტა ყურადღების გადატანაც შევძელი მალევე მოახლოვდა ორი ოქტომბერი ჩემი დაბადების დღე მეც ძალიან გახარებული ვიყავი არა იმიტომ რომ ჩემი დაბადების დღე იყო არამედ იმიტომ რომ დემეტრე ჩამოსვლას შემპირდა და მას ვნახავდი და აი გათენდა ორი ოქრომბერი და ჩემმა ტელეფონმაც დაიწყო რეკვა პირველად მარიამმა მომილოცა
-გილოცაააავ ბარბიკოო მრავალს დაესწარი ჩემთან ერთად და სუ სუ ბედნიერი ყოფილიყავი დემესთან ერთად-დაასრულა და დაბადების დღის სიმღერაც წ-აიმღერა
-ვაიმე მადლობა მარიკუნააა ხო იცი დღეს ბიჭები ჩამოდიააან -ვუთხარი მხიარულად
-ხოო ისე მომენატრნენ რო რავი ერთი სული მაქვს როდის ვნახავ-თქვა აღტაცებულმა
-ხოოო მეც ძალიან მომწნატრნეენ,კაი გოგო წავედი ეხლა გკოცნი და გნახავ საღამოს თან ლიზა ჩამოდის და გაგაცნობთ ერთმანეთს-ვთქვი და მალევე დავემშვიდობე დაბლა რომ ჩავესი ყველამ სათითაოდ მომილოცა მე კიდე დაჩის მივუბრუნდი
-დაჩიკოო წამო რა ბიჭებს გავუაროთ ლიზას მიბაკითხოთ აეროპორტში რა
-ვაა ლიზიკო ჩამოდის დღეეს,კაი წამო მითხრა და გასაღები აიღო ჩვენც სახლიდან გამოვედით და აეროპორტში მივედით ლიზამაც არ სააყოვნა და მალევე გამოვიდა ლიზა რომ დავინახე ძალიან გამიხარდა მოვეხვიე და მაგრად ვაკოცე ბიჭებმაც ნახეს ლიზა ლიზამ სანდრო რომ გადაკოცნა აწითლდა ძალიან არა მაგრამ ჩემ თვალს მაგას გამოაპარებდი?ლიზას წარბაწეულმა გავხედე და ვანიშნე სახლში მოგივლი-თქო უცებვე ჩავჯექით მანქანაში და მივედით სახლში ლიზა გამოტყდა რომ სანდრო ძალიან მოწონდა და ამიტომაც მქონდა ასეთი რეაქციაო მე ძალიან გამიხარდა ეს რადგან ლიზასადმი სიმპატიებს სანდროსაც ვამჩნევდი თანაც ერთმანეთს ძალიან უხდებოდნენ მალევე დადგა საღამოც და ბარში წავედით ყველა ერთად მარიამი და ლიზა ერთმანეთს გავაცანი კარგად გაუგეს ერთმანეთს და ჭირაობდნენ მე კი მთელი დღე ან მობილურს ვუყურებდი ან კარს იქნებ მოვიდეს თქო მარიამიც არ ელოდა ნაკლებად მაგრამ არ იმჩნევდა უცებ კარი გაიღო და თემო და გიგა შემოვიდნენ მარიამი გიგასკენ გაემართა და მაგრად მოეხვია და ბოლოს ჩახუტებებით გული რომ ვიჯერეთ ლიზი გავაცანი ყველას ისინიც კარგად დამეგობრდნე. მე კი სრულ გაყრკვევლობაში ვიყავით ბიჭებმა ჩემი სახე შეამჩნიეს და მოვიდნენ
-ვერ მოდის ბარბარე არ ეცალა და-დაიწყო გიგამ მე კი სახე მონეღუშა
-კარგი არაუშავს-ვთქვი და ცრემლი ჩუმად მოვიწმინდე
-კარგი რა ბარბი არ იტირო ხო?მართლა არ ეცალა თორე უეჭველი ჩამოვიდოდა ხო იცი არა?-მითხრა თემომ მე კი მივუბრუნდი
-არა არა უბრალოდ გარეთ გავალ ორი წუთი ჰაერზე კარგი?-ვთქვი და გასასვლელისაკენ წავედი გარეთ გავედი და ცრემლებს გასაქანი მივეცი ძალიან მეწყინა მისი ეს საქციელი რადგან ჩემს დაბადების დღეზე ვერ მოიცალა ერთი დღით ვერ მოიცალა უკვე თვალები დახუჭული მქონდა და ჩუმად ვქვითინებდი რომ უცბად ხელის შეხება ვიგრძენი და რას ვხედავ....
დემეტრე
ჩემი აზრი გიგასაც ძალიან მოეწონა ჯერ ოთახში შევედით გოგოებს რამე რომ არ ეეჭვათ და ჭემდეგ სანთლების და დამკვრელების ძებნას შევუდექით ძლივს ვიპოვეთ დამკვრელწბი წამოვიყვანეთ სანთლებით დავწერეთ მ ი ყ ვ ა რ ხ ა რ ! და სიმღერა დავიწყეთ მალევე გამოვიდნენ გოგოები და ჩვენი დანახვისას თვალები გაუნთდათ და ცრემლები გადმოცვივდათ უცებვე ჩამოვიდნენ დაბლა და მაგრად მოგვეხვივნენ ბოლოს დავიშალეთ და ჩვენ-ჩვენი ოთახებისაკენ წავედით ღამე ვერ დავიძინე და ბარბარეს შევუვარდი თავიდან კი უნდოდა ჩემი გაგდება მაგრამ ვერაფერი რომ ვერ მოახერხა გვერდით მოკიწვა და დაიძინა დილით ვიღაც მანჯღრევდა და ჩუმათ მიჩურჩულებდა ადექიო ბოლოს ვერაფერი გააწყო და კოცნით გაღვიძება საცადა მეც უნდა მეკოცნა რომ უცბად ცივი წყალი გადამასხა ძალიან გავბრაზდი და მოკისკისეს დავედევნე უკან ჯერ თავისი ძმის ოთახში მარბენინა მერ ჩემსაში და ბოლოს ძლივს დავიჭირე ვაკოცე და დავტუქსე თან ჩემს თავზე მეც მეცინებოდა მალევე ვისაუზმეთ და წასვლის დროც დადგა ძლივს გამომგლიჯეს არ მინდოდა გაშვება ბოლოს მომაძახა მომენატრებიო და მანქანაში ჩაჯდა ჩვენც ბათუმის გზას დავადექი მის მერე ყოველ დღე საათობით ვლაპარაკობდით ორ ოქტომბერს ბარბარეს დავადების დღე ქონდა და შეპირებული ვიყავი ჩავალ-ყქო მაგრამ ბოლოს გადავწყვიტე სიურპრიზი მომეწუო...
ბარბარე
ავიხედე და რას ვხედავ დემეტრე მადგას თავზე დიდი ვარდების თაიგულით და დიდი დათუნიათი თაიგულში ჩვიდმეტი წითელი ვარდია და ერთი თეთრი ხოლო დათუნიიას დიდი გული უჭირავს და გულს აწერია "you and me?yeah that's all i ever wanted!" თავიდან აზზრე ვერ მოვდიოდი შემდეგ დენდარტყმულივით წამოვხტი ფეხზე და მაგრად მოვეხვიე
-ჩამოხვედი-ვუთხარი მე
-როგორ გეგონა შენს დაბადების დღეს გამოვტოვებდი?თან ჩემი გოგო უკვე სრულწლოვანი გახდა-თქვა და მაგრად მომხვია ხელი შემდეგ საჩუქრები გადმომცა ხელი გადამხვია და შიგნით შევედით გოგოებს გაუხარდათ დემეტრეს დანახვა ბიჭებს კი არც გაკვირვებიათ უცებ მივხვდი რომ მათაც იცოდნენ
-ვაიმე თქვენ იცოდით და არ მითხარით ხო?-ვკითხე წარბაწეულმა
-კარგი რა ბარბარე რომ გვეთქვა მერე რაღა სიურპრიზი გამოვიდოდა-თქვა გიგამ და მარიამს მოხვია ხელი
-ნუ მოკლედ რა კარგი ხო მიპატიებია-ვთქვი სიცილით შემდეგ ისევ გაგრძელდა დაბადების დღე ოღონდ მე ასმაგად გამხიარულებული ვიყავი ძალიან გვიან დავამთავრეთ და ტაქსს გამოვუახეთ რადგან მანქანასთან ვერავინ დაჯდებოდა ყველა მთვრალი იყო ბავშვები რამდენიმე ტაქსში გადანაწილდნენ მე კი დემეს ვუჩურჩულე
-აუ დემე წამო რა ჩვენ ფეხით წავიდეთ თან დავილაპარაკებთ ცოტას ამათ გარეშე ვუყხარი და გავხედე მანაც თავი დამიქნია და დაჩის გახედა რომელიც უკვე ტაქსში იჯდა
-დაჩი მე და ბარბი გამოვისეირნებთ ხო?ფეხით გვირჩევნია-დაჩიმ თავი დაუქნია და უთხრა
-იცოდე ძალიან არ დააგვიანოთ და ჭკვიანად!-ნუ მოკლედ ეს ჭკვიანდ რო არ დააყოლოს არ შეუძლია დემეს გაეცინა მაგრამ მე ავწითლდი კიდევ კარგი ღამე იყო და არ დამეტყო კარგად ბავშვები წავიდნენ და ჩვენც გზას გავუყევით თავიდან ჩუმად მივდიოდით შემდეგ ისევ მე დავიწყე
-როდის გიწევს წასვლა?-ვკითხე მე
-კიდევ ერთი კვირა დავრჩები-თქვა და გაიღიმა მე ამის გაგონებაზე ხტუნვა დავიწყე შემდეგ მაგრად მოვეხვიე და ვაკოცე
-ჩემი ბიჭი მთელი კვირა ჩემთან იქნებააა-ვყვიროდი გახარებული
-კარგი გოგო თორემ გაიღვიძა მთელმა თბილისმა მითხრა სიცილით და მეც უცებ დავწყნარსი მან კი ხელი გადამხვია და გზას გავუდექით
-საერთოდ აღარ მივალ უნიში ეს ერთი კვირა ვითომ სიცხე მააქ-ვთქვი ეშმაკურად.უი სულ დამავიწყდა რომ მეთქვა არქიტექტურაზე ვსწავლობ პირველ კურსზე ვარ.
-ხო და მთელი დღეები ერთად ვიყოთ-მჯთხრა ღიმილით დემემაც-უი მარიამ საჩუქრის მოცემა დამავიწყდა თქვა და ხელი ჯიბისაკენ წაიღო
-კიდე საჩუქარი?-ვთქვი გაკვირვებულმა
-ხო აბა გეგონა ისე დაგტოვებდი?მითხრა სიცილით და ჯიბიდან რაღაც კოლოფი ამოიღო
-კარგი რა დემე ყვავილები და დათუჩა ვინ მაჩუქა აბა?-ვკითხე მე
-ოო ეგ რა საჩუქრები იყო-თქვა და კოლოფი გახსნა შიგნით ულამაზესი კულონი იყო გულის ფორმის წითელი თვლებით შუაში კიგასაღების ჩასადები იყო აღფრთოვანებული ვუყურებდი კულონს მართლა ძალიან ლამაზი იყო შემდეგ რაღაც გასაღები ამოიღო თვითონ დაიმაგრა ყელზე მომიბრუნდა გასაღები გულში შეარჭო გადაატრიალა და გახსნა შიგნით გულის ერთ მხარეს ჩემი და დემეს სურათი იყო მეორე მხარე კი ცარიელი იყო გასაღები მაის ქვეშ დამალა და ახსნა დაიწყო
-ეს გასაღები მე დამრჩება რათა სულ გახსოვდეს რომ შენი გულის კარებს ჩემს გარდა სხვა ვერავინ გააღებს ხოლო ეს მხარე იმიტომ არის ცარიელი რომ როდესაც ცოლად მოგიყვან ჩვენი შვილის სურათი ჩავდოდი ჩვენი სურათის გვერდით და რომ წამოიზრდება მას ვაჩუქოთ-თქვა და გამიღიმა ამ სიტყვების მოსმენისას თვალებიდან ცრემლები გადმომცვიდვდა მაგრად მოვეხვიე და ვიყვირე
-დემეტრე ვიბლიანი უზომოდ მიყვარხაარ!-ვუთხარი და ვაკოცე
-ბარბარე ყიფშიძე მეც უზომოდ მიყვარხაარ!-მითხრა ხელში ამიყვანა და დამატრიალა შემდეგ დამსვა ხელი გადამხვია და ისე გავუყევით გზას.მალევე მივედით სახლში დამავიდობებისას ერთხელაც ვაკოცე და სახლში შევედი და საძინებელში ავედი იმის მიუხედავად რომ მალე გათენდებოდა გოგოებს დავურეკე არ შემეძლო ვინმესთვის არ მომეყოლა მათ ყველაფერი დაწვრილებით მოვუყევი და მათ რეაქციას დავწლოდე
-ვაიმე საყვარელიიიი-დაიწყო მარიამმა
-აუ რა საყვარელიააა-გააგრძელა ლიზამ
-ხოო მეც მაგას ვიძახი თან მთელი კვირით რჩება აქ და ისეთი ფმგახარებული ვარ რო რავი-ჩვენზე ბევრი ვისაუბრეთ შემდეგ ლიზას მივადექი
-ხო ლიზა და შენსკენ რა ხდება რაო იმან?-ვუთხარი და ჩავიცინე
-ხოო მართლა რაო რა გითხრა-ამყვა მარიამიც
-ოო არაფერი არ უთქვამს მაგას საერთოდ არ მოვწონვარ მგონი რაა-თქვა მოწყენილმა
-ოხ კაი რა ლიზა ერთი ბატბარე იძახდა გიგას არ მოვწონვარო და კი არიან ეხლა ერთად და უყვართ ერთმანეთი-ვთქვი მე და უცბად გამახსენდა სვანეთსი გატარებული დრო და ჩამეღიმა
-ოო რავიცი მე ამას ვერაფერს ვატყობ და-თქვა მოწყენით
-ხო აბა რა შენ დაბრმავდი მგონი-ვუთხარი მე
-ნუ კაი ხო აღარ გვინდა მაგაზე წავედი ეხლა თორე მეძინება და მე შენგან განსხვავებით უნდა წავიდე უნიში-მითხრა მობეზრებულმა ჩვენც ცოტა ხანს ვიჭორავეთ და ყველანი დასაძინებლად წავედით
შემდეგი კვირა უბრალოდ იდეალური იყო მთელი დღეები ერთად დავდიოდით და ვერთობოდით ქუჩაში იმდენს ვიცინოდით და ვერთობოდით რომ ყველა ჩვენ შემოგვცქეროდა მალევე გავიდა ეს ერთი კვირა და დადგა დამშვიდობების დრო დემეტრეს ვაცილებდი და ძალიან მოწყენილი ვიყავი
-მოუთმენლად დაველოდები ახალ წელს-ვთქვ მოწყენილმა
-კაი რა ბარბი ნუ ხარ ეგეთი მოწყენილი თორე სუ მივატოვებ უნივერსიტეტს დაწამოვალ იქიდან-მითხრა და მაკოცა-იცოდე ჭკვიანად-დაამატა ბიჭების ჩვეული ფრაზა
იცოდე შენც ჭკვიანად იყავი თორემ მაგ გასაღების ტარების უფლება ისევე ადვილად წაგერთმევა როგორც მოგეცა ვუთხარი მაგრად მოვეხვიე და გავუშვი
რაც დემე წავიდა ძალიან მოვიწყინე მაგრამ როგორც ყოველთვის სწავლას იგივე მონდომებით ვაგრძელებდი დრო ახალ წლამდე ძალიან გაიწელა ახალ წლამდე ერთი კვირა იყო დარჩენილი სახლში ვიყავი ძალიან ცუდ ხასიათზე გული ცუდს მიგრძნობდა რატომღაც და დემეტრეს ვურეკავდი მინდოდა გამერკვია როგორ იყო ის კი არ მპასუხობდა ძალიან ავნერვიულდი იმიტომ რომ როდესაც არ უნდა დამერეკა თუნდაც დილის ექვს საათზე არასდროს არ ყოფილა ასეთი შემთხვევა რომ არ ეპასუხა ჩემი ზარისთვის კიდევ რამდენჯერმე ვცადე დარეკვა მაგრამ არ მიპასუხა ბოლოს გიგას დავირეკე რამოდენიმეჯერ არ მიპასუხა მაგარამ რომ არ მოვეშვი მაინც უპასუხა
-გიგა როგორ ხართ?რამე ხომ არ მოხდა?დემე როგორ არის?-მივაყარე კითხვები
-ბარბარე დემეტრე...მმ-ორჭოფობდა ეთქვა თუ არა ჩემთვის-დემეტრე ავარიაში მოყვა ახლა სავაადმყოფოში ბათუმში ექიმი ჯერ კიდე შესულია და არ გამოსულა-მითხრა დანანებით ხმაზეც ეტყობოდა რომ არც ის იყო კარგად.მე?მე რა დამემართა ამ სიტყვების გაგებისას?ადგილზე მოვკვდი გავშეშდი ხმას ვეღარ ვიღებდი გიგა კი უშედეგოდ ყვიროდა ჩემს სახელს ტელეფონში ამ დროს ჩემს ოთახში დაჩი შემოვიდა და ასეთ მდგომარეობაში რომ დამინახა მომვარდა და ნჯღრევა დამიწყო მე კი უცებ წამოვხტი კურტკა შემოვიცვი და დაჩის გავხედე
-გასაღები აიღე ბათუმში მივდივართ-დაჩი გაგიჟებული მიყურებდა
-რა ბათუმში ბარბარე ხომ არ გაგიჟდი რა გვინდა ბათუმში?-მკითხა ჯერ კიდევ გაკვირვებულმა
-ახლავე იცოდე შენ თუ არ წამიყვან ჩემით წავალ და მერე ვერავინ ვერ გამაჩერებს ხომ იცი?-ვუთხარი მე ისიც მიხვდა რომ რაღაც ვერ იყო კარგად ჟაკეტს დაავლო ხელი გასაღები აიღო და გარეთ გავიდა მეც უკან გავყევი უცებ ჩავჯექით მანქანაში და გზას გავუყევით
-ბარბარე ან ახლავე მეტყვი რა მოხდა ან კიდევ უკან ვბრუნდებით-მითხრა მკაცრად როდესაც გზას გავუდექით
-დემეტრე...ის...ის ავარიაში მოყვა-ვთქვი და დავინახე როგორ გაფითრდა დაჩი და გაზის პედალს მიაჭირა დრო საშინლად გაიწელა ძალიან დავიღალე ერთი სული მქონდა როდის ჩავიფ
დოდი და აი ძლივს შევედით ბათუმში ეგრევე გიგას მივწერე მისამართი მითხარი თქო და მანაც არ დააყოვნა ხუთ წუთში სავაადმყოფოს კიბეებზე ავრბოდი უკან კი დაჩი მომსდწვდა მალევე შევნიშნე გიგა და თემო ერყობოდათ როგორ ცუდად იყვნენ თემო სკამზე იჯდა და თავი ხელებში ჩაერგო გიგა კი კედელზე აკრული ძირს იჯდა და კედელს თავს ურტყავდა როდესაც მივედი ორივემ მე გამომხედა მათ სახეებზე უსაზღვრო ნაღველთან ერთად ცრემლებიც ბლომად იყო მივედი და ორივეს გადავეხვიე ახლა უფრო ამივარდა ტირილი ბიჭები ცდილობდნენ დავეწყნარებინე თუმცა თითონაც ჩემნაირად იყვნენ
-ის რომ მოკვდეს ვერ გადავიტან მეც მოვკვდები-ვთქვი სლუკუნით
-კარგი რა ბარბარე ხომ იცი კარგად იქნება აი ნახავ აგერ ექიმიც მოდის და გვეტყვის-თქვა თემომ და ექიმს გახედა რომელიც ჩვენსკენ მოემართებოდა
-ექიმო როგორაა?კარგადაა?იცოცხლებს?-მივაყარეთ კითხვებიი სკი მოგვიახლოვდა და დაიწყო
-ძალიან მძიმე ოპერაცია გადაიტანა ახლა წესით მკვდარი უნდა იყოს მაგრამ გადარჩა მებრძოლი სხეული აქვს მაგრამ ჯერ კომაშია და გაიღვიძებს თუ არა ეს მასზეა დამოკიდებული დაასრულა და უკან შებრუნდა ამ დროს იმედი ჩამესახა იმედი იმისა რომ ჩემი მწვანეთვალება ბიჭი იცოცხლებდა და არ მიმაროვებდა.
ერთი კვირა მთელი დღე და ღამე თავზე ვედექი არ ვლაპარაკობდი უბრალოდ ვუყურებდი და ვიმედოვნებდი რომ მალე გაიღვიძებდა ბიჭები კი მთხოვდნენ დაისვენ წადი ჩვენ ვიქნებითო მაგრამ მე მაინც ვერაფრით მითანხმებდნენ ასე გაიწელა მთელი კვირა.
ახალი წლის ღამე იყო 1 იანვრის დადგომას რამდენიმე წუთიღა აკლდა რომ მომინდა ძალიან მომინდა მასთან მელაპარაკა თუნდაც მას არ ეპასუხა და დავიწყე კიდეც
-მომენატრე დემეტრე ძალიან მომენატრე უშენოდ აღარ შემიძლია ძალიან მჭირდები იცოდე შენ რომ მიმატოვო მოვკვდები შენ რომ მოკვდე მეც უკან გამოგყვები აი გახსოვს ეს გული?-ვკითხე და კულონი მაღლა ამოვწიე თითქოს დაინახავდა
-ჩემს დაბადების დღეზე მაჩუქე და მითხარი რომ ჩემი გულის კარებს მხოლოდ შენ გააღებდი და ასეც იქნება შენ თუ წახვალ გასაღებსაც უკან გაგატან და ჩემი გულიც სამუდამოდ ჩაკეტილი დარჩება გტხოვ გაახილე თვალი ჩვენ ხომ დიდი და ბედნიერი ცხოვრება გველის წინ-ვლაპარაკობდი და კიდევ ვაპირებდი გაგრძელებას რომ გარედან მომესმა
-3...2...1 გილოცაავთ-გაისმა ყვირილი მეც მივუბრუნდი დემეს და ვუთხარი
-აი დადგა ახალი წელიც გილოცავ საყვარელო-ვუთხარი რომ მოვეხვიე და უცბად ხელის მოხვევა ვიგრძენი რასაც ჩემი საყვარელი ხმა მოჰყვა
-მეც...
დემეტრე
დავიხედე და ძირს იჯდა ჩემი ბარბი და ქვითინენდა რომ დამინახა მომეხვია მეც კოვეხვიე დათუნია და ყვავილები გადავეცი და შიგნით შევედით საღამომ კარგად ჩაიარა ბავშვები ტაქსით წავიდნენ ჩვენ კი ფეხით გასეირნება ვამჯობინეთ რომ გაიგო რომ მთელი კვირა თბილისში ვიქნებოდი ძალიან გაუხარდა არადა არ ვაპირებდი დარჩენას უნივერსიტეტი მქონდა მაგრამ მისთვის გავაცდინე ისიც შემპირდა რომ გააცდენდა და მთელი კვირა ჩემთან ერთად იქნებოდა ბოლოს საჩუქარი რომ ვანახე და დანიშნულება ავუხსენი ცრემლები წამოუვიდა და მაგრად მომეხვია წამოსვლისას კი დამარიგა თუ ჭკვიანად არ იქნები მაგ გასაღების ტარების უფლებას დაკარგავო მეც ძალიან მესიამოვნა მისი ეს ნათქვამი მართლაც რაც ბათუმში ვარ ერთხელ არ გამიხედია სხვისკენ და მართლაც მისი ერთგული ვარ უბრალოდ გული აღარ მიიწევს სხვისკენ როცა შენ შენი ერთადერთი გყავს.
ახალ წლამდე ერთი კვირით ადრე მოვრჩი საქმეებს და თბილისის გზას დავადექი მინდოდა გამეხარებინა ჩემი გოგონა მაგრამ გზა სველი იყო და მეც სისწრაფეში მოვსრიალდი და ხეს შევასკდი მას მერე პირველი რაც გავიგონე ბარბარეს ხმა იყო გულზე მიყვებოდა ამბობდა რომ ის თუ წავიდოდა მისი გული სამუდამოდ ჩაიკეტებოდა შემდეგ გადამეხვია და ახალი წელი მომილოცა მეც ძალა მოვიკრიბე ხელი გადავხვიე და ვუთხარი
-მეც...
ბარბარე
თავიდან მეგონა გავგიჟდი-თქო მაგრამ რომ დავხედე მართლა ქონდა თვალები გახელილი ერთი ვაკოცე და დერეფანში ბიჭებთან გავვარდი ისინი გაკვირვებულები მიყურებდნენ მომტირალს. უცბად დენდარტყმულივით მოწყდნენ ადგილს და პალატაში შევარდნენ შემდეგ კი გაისმა შეძახილები
-აუ ცოცხალი ხარ ტო?
-ვახ ცოცხალიაა!
-კარგადაა!
და ასე შემდეგ მეც თავდახრილი შევედი შიგნით და ამოვილუღლუღე
-ბოდიში არ მინდოდა თქვენი შეშინება უბრალოდ ხმა ვეღარ ამოვიღე არ ვიცი რატომ-ვთქვი და რამოდენიმე ცრემლი კიდევ გადმომვარდა ჩემი ცრემლების დანახვისას გიგა ჩემსკენ გამოემართა მაგრად მომხვია ხელები და მითხრა
-კარგი რა ბარბი რისი ბოდიში მთავარია ყველანი კარგად ვართ ეს უბრალოდ შოკი იყო და ამიტომ ვერ ამოიღე ხმა ახლა კი ჩვენ გავალთ და თქვენ ისაუბრეთ-მითხრა გამიღიმა გავიდა და ბიჭებიც გაიყოლა როგორც ბიჭები გავიდნენ დემეტტეს დამნაშავე თვალებით ავხედე და რომ დავინახე იღიმოდა მისკენ გავიქეცი და მაგრად შემოვეხვიე
-კაი კაი ფრთხილად გოგო მტკივა-თქვა სიცილით და მანაც შემომხვია თავისი ხელები ოღონდ ნაზად და თავზე მაკოცა
-დემე როგორ მომენატრე ცოტაც და გავგიჟდებოდი ალბათ რა დაგემართა რომ დაგირეკე და არ აიღე ავნერვიულდი და ბიჭებს დავურეკე ძლივს ვათქმევინე რა მოხდა და მერე დჩის დავავლე ხელი და შენსკენ წამოვედით სად მიდიოდი ასეთი სიჩქარით რომ აქამდე მიხვედი და კინაღამ ხელიდან გამომეცალე-ვთქვი და გახსენებაზე კიდევ რამოდენიმე ცრემლი გადმომვარდა
-შენთან მოვდიოდი-თქვა სრულიად მოულოდნელად და თვალებგაფართოებულს მზერა გამისწორა-უნივერსიტეტი ადრე დავამთავრე და მეთქი გავახარებთქო და აჰა-თქვა და ნაღვლიანად ჩაიცინა-გახარების მაგივრად აქ დამდგომოდი თავზე და ტიროდი-მითხრა და ნაღვლიანად გამომხედა მე კი მივედი მაგრად მოვეხვიე და ვაკოცე ჯერ კიდევ ვკოცნიდი როდესაც ოთახში დაჩი და ბიჭები შემოლაგდნენ ვერც მივხვდებოდი დაჩის ჩახველების ხმა რომ არ გამეგო ალბათ დიდი ხანიარც მოვწყდებოდო აწითლებული გამოვიწიე და აფხუკუნებულ ბიჭებს გავხედე
-გავალ მე ჩემებს დავურეკავ-ვთქვი და პალატიდან სწრაფად გამოვედი რომ მათი სიცილის ხმა არ გამეგო გავვარდუ ეზოში და ტელეფონი მოვიმარჯვე ეგრევე მარიამს დავურეკე ვიცოდი ის და ლიზა ახლა ერთად რომ იქნებოდნენ და მართალიც აღმოვჩნდი
-ბარბიი როგორ ხარ?სად დაიკარგე გოგო?-მკითხა მარიმ-რამე ხომ არ მოხდა?თორემ შენი ამბავი რომ ვიცი ესე უბრალოდ არ გაქრებოდი მთელი კვირით-დაამატაა ლიზამ
გოგოებს ყველაფერი მოვუყევი და ბოლოს დავამატე
-ზუსტად ახალი წელი როგორც კი გახდა თვალები გაახილა გოგოებო გაახილა არ ვიცი ამ დროს რა ვიგრძენი ასეთი დიდი სიხარული არასოდეს განმიცდია-ვთქბი და ისევ ცრემლები გადმოვყარე
-ვაიმეე ჩემი გოგო როგორ დატანჯულაა ჩვენ კიდე მის გვერდით არ ვიყავიით ბარბარე ბოდიში რა-თქვა მარიამმა
-კაით გოგო რა ბოდიში პირიქით ერთი არ დამირეკავს და გამიფრთხილებიხართ ეგ კი არ ჩემებიც არ გამიფრთხილებია ისე გამოვვარდი-ვთქვი და შემდეგ დავამატე-აბა კარგათ ბავშვებო დედას და მამას დავურეკავ თორე ძალიან ნაწყენები იქნებიან
-კაი მიდი გოგო მიდი-მითხრეს და ნეც გავუყიშე ორწამში დავრეკე დედაჩემთანაც და არც მან დააყოვნა პასუხი
-ოხ დავიწყებულ შვილს გავახსენდით?გაგაცსენდა შვილო ოჯახი რომ გყავს?-მითხრა დედამ(თათია) ნაწყენი ხმით
-მართლა მამა სად ხარ ამდენუ ხანი დაგერეკა მაინც-მუთხრა წყნარად მამაჩემმა(ნიკოლოზი) შედარებით წყნარი მაგრამ არანაკლებად ნაწყენი ხმით
-დემე ხომ გახსოვთ რომ გიყვებოდით ჩემი შეყვარებული-ვუთხარი ორივეს
-კი როგორ არ გვახსოვს თქვა დედამ
-ავარიაში მოყვა კომაში იყო და ამწამს გამოფხიზლდა-ვუთხარი და ისევ ცრემლებუ გადმომვარდა ამ ამბავს როგორც კი ვახსენებდი ეგრევე ცრემლები მცვიოდა
-ვაიმე დედაა როგორაა ახლა შვილო ხო აქ ყველაფერი რიგზე-შეყვირა დედაჩემმა
-კი დედა კარგად აქ-ვუთხარი და მერე დავამატე-აუ ბოდიშით რაა უბრალოდ მართლა სულ თავზე ვედექი და არავისთვის არ დამირეკავს ხო მაპატიეებთ?-ვკითხე და მათი პასუხის მოლოდინში გავირინდე
-კაი მამა რაა აქ საპატიებელი მთავარია რო ყველაფერი კარგადაა მიდი ახლა შედი შენ იმ ბიჭთან ცოდოა-მითხრა მამამ თბილად
-კაი მა კარგად-ვუთხატი და გავთიშე მალევე შევბრუნდი შიგნით ბიჭები გარეთ გავყარე და დემეს დაძინება ვუბრძანე ძალიან მალე დაეძინა იმიტომ რომ დაღლილი იყო და მეც მის გვერძე სავარძელში დავიძინე.
დემე მალევე გამოწერეს და ყველაფერი გავის ადგილს დაუბრუნდა ოღონდ ახლა ის განსხვავება იყო რომ ს
დემე თბილისში სწავლობდა და ყოველ დღე ვნახულობდი
1 წლის შემდეგ
მე და დემე მივსეირნობდით ქუჩაში დემეს აშკარად ეტყობოდა აღელვება მაგფამ არ ვინჩნევდი რამის თქმა თუ ენდომებოდა ისესაც მეტყოდა ამ ფიქრებში ვიყავი გართული რომ უცნად ჩვენს გარშემო ხალხმა ცეკვა დაიწუო და სიმღერაც ჩაირთო დემეს გაკვირვებული თ ებით გავხედე მაგრამ იმის მაგივრად რამე ეთქვა ჩემს წინ ცალ მუხლზე დადგა ხელი ჯიბისაკენ წაიღო კოლოფი ამოაძვრინა და ჩემს წინ გახსნა
- ბარბარე შენ იცი რომ ძალიან მიყვარხარ შენზე უზომოდ ვარ შეყვარებული და შენს გარეშე არ შემიძლია მინდა სულ ჩემთან და სულ გიყურებდე ამუტომაც გეკითხები ბარბარე ცოლად გამომყვები?
დემეტრე
ბარბიმ ერთი მაკოცა და დერეფანში ტირილით გავარდა რამდენიმე წამში კი მის ნაცვლად ბიჭები შემოვარდნენ ცოცხალი რომ დამინახეს ამოისუნთქეს და ბედნიერი შეძახილებიც მოაყოლეს მალე. ბარბარეც შემოვიდა ისე საყვარლად იხდიდა ბოდიშებს სულ მეღიმებოდა შემდეგ ბიჭებს ველაპარაკებოდი ბარბი რომ შემოვიდა და ბიჭები გამიყარა მე კი დაძინება მიბრძანა მეც მალევე მიმეძინა სავაანტყოფოდან მალევე გამომწერეს და სულ რომ მოვმჯობინდი ყველაფერი თავის როტმს დაუბრუნდა
1 წლის შემდეგ მე და ბარბი მივსეირნობდით ძალიან ვნერვიულობდი გეგმა კი იყო მაგარი მაგრამ პასუხი თუ უარყოფითი იქნებოდა შეიძლება გამეფრინა ყველაფერი ისე წავიდა როგორც მინდოდა და სიყვარულის ახსნას მოვაყოლე ფრაზა
-ბარბარე ცოლას გამომყვები?
ბარბარე
-ბარბარე ცოლად გამომყვები?-ამ კითხვის გაგონებაზე არ ვიცი რა დამემართა ჩემში ყველა ემოცია ერთად იფეთქა და ცრემლები უნებურად გადმომცვივდა ხალხი უკვე დაწყნარებული იყო და მუსიკაც გაეთიშათ განაბულები მე შემომცქეროდნენ და პასუხს ელოდნენ მე კი მხოლოდ ამის დაძახება შევძელი
-კი კი კი-და ვერც კი გაიაზრეს ისე აღმოვჩნდი ჰაერში და სიცილი დავიწყე
-კაი დემეტრე დამსვიი-ვიცინოდი ისევ მანაც უცებ დამსვა და ტუჩებზე დამაცხრა მეც ავყევი მაგრამ რომ გავიაზრე რამდენი ხალხი გვიყურებდა დავიმორცხვე და დემეტრე უცბად მოვიშორე და გავხედე
-შენ ხარ ჩემი ბედნიერება კიდევ კარგი გადავწყვიტე იმ ბანაკში წასვლა თორემ შენს გარეშე ახლაც ისე უაზროდ ვივლიდი და ჩემი ცხოვრება ისევ ისეთი უაზრო იქნებოდა მადლობა რომ ჩემს ცხოვრებაში გამოჩნდი-ვუთხარი და მაგრად მოვეხვიე ამ დროს კი ნელი ვალსის მუსიკა ჩაირთო მე დემეტრე ავხედე გაკვირვებულმა მან კი უბრალოდ ხელი მომხვია და ცეკვას ანატოლი ცეკვას რომ მოვრჩით აპლოდისმენტები გაისმა დემემ ხელზე ბეჭედი გაიკეთა და ისევ დამატრიალა შემდეგ კი გაისმა ხალხის ძახილი
-კოცნა,კოცნა,კოცნა-მეც დემეტრეს ავხედე რომელიც ეშმაკურად მიღიმოდა და საკოცნელად დახრა არ ვაფასებ ისე აიწია ფეხის წვერებზე და ტუჩებზე ვაკოცე სულ დამავიწყდა გარშემო რომ ხალხი იდგა ისიც მალევე ამყვა ხელში ამიტაცა და ხალხის ბრბო გაარღვია მანქანაში უცბად ჩამსვა და ასევე უცბად მოუარა და თავის ადგილი დაიკავა გზაში ბიჭებს დაურეკა და უთხრა გოგოები მოიყვანეთ და ჩემთან ამოდითო სახლში მალევე მივედით და რომ შევედით ყველა იქ დაგვხვდა სანდროს და ლიზას თვალები განსხვაცებულად უბრწყინავდათ და გვერდი-გვერდ ისხდნენ ისეთი საყვარლები იყვნენ ერთად რო რავი ამ ფიქრებში ვიყავი გართული დაჩის ხმა რომ მომესმა
-რა ხდება რო გამოგვაქცუნეთ ეს ამდენი ხალხი აბა მოყევით-თქვა დაჩიმ ლაპარაკის დაწყება არ მინდოდა არ ვიცი მაგრამ რაღაცნაირად დაჩისი მერიდებოდა ბოლოს ისევ დემემ გადამარჩინა და დაიწყო
-აი ეს გოგონა გვერდით რომ მიდგას თქვენც იცით როგორ უზომოდ მიყვარს წელიწადნახევარია რაც ერთად ვართ ამ დროის განმავლობაში ერთმანეთი საკმაოდ კარგად გავიცანით ხოდა დღეს ჩემ გოგოს ცოლობა ვთხოვე და დამთანხმდა ასე რომ მომილოცეთ ცოლი მომყავს-დაასრულა და ხელი მომხვია ბავშვები ჯერ გაშტერებულები იჯდნენ შემდეგ კი უცებ წამოხტნენ და მოგვვარდნენ შეძახილებით
-ვაუ გილოცაავთ
-იმედი მალე გეყოლებათ პატარა
-ძლიივს-და ა.შ თან გვეხვეოდნენ შემდეგ მოსიყვარულებას რომ მოვრჩით ლიზას და სანდროს ეჭვის თვალით გავხედე და ვანიშნე რა მოხდა მეთქი?სანდრომ რომ დაინახა მათ ვუყურებდით დაიწყო ხო
-კარგი კარგი რას მოგვაშტერდით რაიყოთ შეყვარებული წყვილი ჯერ არ გინახავთ? -თქვა სანდრომ და ლიზას აწითლებულ სახეზე ჩაიცინა და ხელი გადახვია რამაც ლიზა უფრო გააწითლა ახლა მათ დაუწყეს მილოცვა ბოლოს კი დაჩიმ წამოიძახა
-აბა ამდენი კარგი რამ მოხდა და არ უნდა აღვნიშნოთ?-მისი იდეით კმაყოფილნი ჩვენც დვთანხმდით და გზა რესტორნისაკენ ავიღეთ თან გზაში უფროსებს. დავურეკეთ და წამოსვლა შევთავაზეთ ყველას ძალიან გაუხარდა ჩვენი ამბავი იმ საღამოს ძალიან მაგრად გავერთეთ და სახლშიც გამთენიისას დავბრუნდით.
ქორწილისთვის მზადებას მალევე შევუდექით გადავწყვიტეთ მაისში ყოფილიყო ქორწილი
ქორწილი შესანიშნავი იყო ჯვრის მონასტერში მამა ბესარიონმა დავწერე ჯვარი და ბედნიერება გვისურვა ხელი მოვაწერეთ და წავედით რესტორნისაკენ ღამის ორი საათი იქნებოდა ქორწილიდან რომ გავიპარეთ და პირდაპირ აეროპორტისაკენ წავედით ყველაფერი უკვე მზად გვქონდა ბარგი და პასპორტები კი თემო მოგვიტანა და გაგვაცილა თაფლობის თვეში დუბაიში წავედით ყველაფერი იდეალურად იყო რამდენიმე დღის ჩამოსული ვიყავით დემე უკვე სამსახურში წასულიყო მე სახლში ვიჯექი და მოწყენილობისაგან არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა ამიტომ გოგოებს დავურეკე და ამოსვლა ვთხოვე ისინიც უპრობლემოდ დამთანხმდნენ მე კი ჩასაშლელად მაღლა უნდა ავსულიყავი რომ უცბად თავბრუსხვევა ვიგრძენი და ძირს გავიშხლართე
რაღაც მძაფრის სუნმა გამაღვიძა თვალები რომ გავახილე თავზე ექიმი მედგა და რაღაც ბამბა ქონდა ცხვირთან მოტანილი რომ დაინახა თვალები უცებ მომშორდა და გარშწმომყოფებს მოავლო თვალი
-მეუღლე რომელია?-იკითხა ინტერესით
-მე ვარ-გამოვიდა დემეტრე მისმა დანახვა ძალიან გამაკვირვა რადგან არ შემიმჩნევია აქამდე ექიმს მისი დანახვისას გაეღიმა შემდეგ მე გამომხედა ღიმილით და თქვა
-გილოცავთ თქვენ შვილი გეყოლებათ-ამ სიტყვებმა ჩემში იმხელა ბედნიერება გამოიწვიეს სიტყვებით ვერ ავღწერ თვალებიდან ცრემლები გადმომცვივდა უაზროდ ვიღიმოდი და მუცელს ვეფერებოდი დემე ჯერ გაშტერებული იდგა შემდეგ კი გახარებულმა მტაცა ხელი და ჰაერში ამაფრიალა
სანდროს და ლიზას ქორწილი იყო რომ ტკივილები დამეწყო და სავაანდყოფოში გამაქანეს ორი საათი წვალების შემდეგ ტყუპები გვეყოლა და მათმა ტირილმა მთელი სავაანდყოფო მოიცვა უფროს ბიჭს-ილია და უმცროსი გოგოს ლილე დავარქვით ამ პატარებმა ჩვენი ფერადი ცხოვრებ უფრო გააფერადეს და გაგვაბედნიერეს მშობიარობის შემდეგ მხოლოდ ამის თქმა შევძელი
-დემეტრე უზომოდ მიყვარხარ
-ბარბარე უზომოდ მიყვარხარ
დემეტრე
ღმერთს მადლობას ვწირავ რომ ასეთი ოჯახი მომცა ბარბარე ერთადერთია ვინც ჩემს ცხოვრებას სტიმული მისცა და გამაბედნიერა

დასასრული

და ესეც დასასრული იმედია მოგეწონათ♡♡♡მიყცარხართ უზომოოდ♡♡♡