_აქ რა გინდათ ძმებო?-გახარებულმა თქვა და ჯერ ნიკასთან მივიდა მოეხვია შემდეგ დემეტრეს და იოანეს ბოლოს კი ელენესთან შედგა და ბიჭებს გაკვირვებულმა მოავლო თვალი .. "ვინ არის"ო თვალები დაუქაჩა
_ელენე_სიცილით ჩაილაპარაკა იოანემ_ავალიანი
_ავალიანი ელენე?-ნიკას შეხედა.ნიკამაც ღიმილით დაუქნია თავი_ჩვენი ელენეა?_და გოგონა გულში ჩაიკრა_რამხელა გაიზარდე!ელენე ძალიან ლამაზიხარ_გვერძზე გადგა და გაუღიმა
_მადლობა ერეკლე..შენც გაზრდილხარ და უფრო სიმპატიურიც გამხდარხარ_გაუცინა
_ოჰ გმადლობ..წავიდეთ ახლა ჩემთან ძალიან დავირალე და ელენესაც გავიცნობ კრგად_გაიზინა
-კარგი-დაეთანხმა დემეტრე
-ასე გვიან რატომ დაბრუნდი?-ნიკა
-ჩვენი დანაყოფი ძალიან ცუდ დღეში ჩავარდა-ხმა გაუუხეშდა და აუთრთოლდა_ძვლივს მოვახერხეთ რამდენიმე კაცმა თავის დაღწევა..ნახევარი ბატალიონი იქ მოკვდა....ცოტახანს ნურაფერს მკითხავთ რა-ხმა დაუსერიოზულდა
-კარგი წამოდი წავიდეთ ძმაო_დაეთანხმა ნიკა,ელენეს ხელი გადახვია და წასასვლელად უბიძგეს.მალე მივიდნენ ერეკლეს ბინამდე..გზაში ბევრ რამეზე ისაუბრეს გაიხსენეს ბავშვობა.სახლში როგორც კი შევიდნენ ერეკლე და ნიკა მაშინვე მდივანზე გადაწვნენ....
_უფფ როგორ დავიღალე....თვითმფრინავმა დამქანცა-ამოიოხრა ერეკლემ და თვალები დახუჭა
_მე მკიტხე ძმაო..სვანეთიდან ჩამოვედი_ნიკამაც ღრმად ამოისუნთქა ერეკლეს გადახედა ღიმილით შემდეგ ჩაიღიმა და თმები აუბურდა..-მომენატრა ჩემი უმცროსი ძამიკო_გაიცინა და ახლა ღუტუნზე გადავიდა
-შემეშვი ბიჭო ქალივით ნუ მაწივლებ..შემეშვი-და არც ერეკლე ეშვებოდა
-ბიჭებო ნაყინი თუ გინდათ გამოდით თორემ აღარ დაგრჩებათ-გაიცინა ელენემ და ხელით უხმო მოდითო,ისინიც,სწრაფად წამოვარდნენ და წამში მაცივრის წინ აისვეტნენ.
_ვანილის მიყვარს დაიკო-ნიკა
-შოკოლადის_გაუღიმა გაუღიმა ერეკლემ..
_ახლავე..აი შენ ვანილის ძამიკო და შენ შოკოლადის ძამიკო_გაუწოდა ღიმილით
_გმადლობ.მაგრამ საიდან გაჩნდა აქ ნაყინი?_გაიკვირვა ერეკლემ
_ამოვარბენინე _ამაყად გაიცინა
_ყოჩაღი გოგო გვყავს რა-ტაში შემოკრა იოანემ
_გავწითლდები ახლა_ელენე
-ელე კიდევ რა_გაუცინა დემეტრემ
-ახლავე დემე,შერეული_გაუღიმა და გაუწოდა
_გმადლობ ჩემო ლამაზო-და თვალი ჩაუკრა
_აუ ძმებო ის გახსოვთ ერთხელ თამთამ რომ დაგვანაყინა_სიცილით გაიხსენა წარსული იოანემ
-დაგანაყინათ ?როგორ?-გაეღიმა ელენესაც
_აბა არ გვახსოვს...ჩემი დაიკო როგორ გვამწარებდა ხო ჩვენზე დიდი იყო და ჩვენზე პატარა ჭკუა ქონდა-ღიმილით თქვა დემეტრემ
_შენიშვნა_ხელი ასწია იოანემ-ჩვენზე პატარა კი არა ზუსტად ჩვენი ზომის ტვინი ქონდა ..აუუ რა გოგო იყო რა მაგარი ჯიგარი_დაასრულა აღფრთოვანებულმა,ერეკლე სევდიანი თვალებით უყურებდა და თან სევდიანად ეღიმებოდა
_აუ რანაირად დაგანაყინათ მიტხარით რა_აწუწუნდა სიცილით ელენე
-ბევრი ნაყინი დაადნო და მძინარეებს თავზე დაგვასხა სატითაოთ-გაიცინა ნიკამ
_ჰაჰაჰა ასეთი რა დაუშავეთ_სკამზე ჩამოჯდა ელენე
_არაფერი მთვრელები ვიყავით და ერთმანეთზე მილაგებულებს გვეძინა..და იმ ჩვენს დარტყმულს ეს მოაფიქრდა..ხომ ვამბობთ _წასრულში ჩაიძირა ნიკა..ერეკლე კი უბრალოდ იდგა და იღიმოდა..უჭირდა საშინლად უჭირდა ახლა მხოლოდ გაქცევა უნდოდა მაგრამ სად?სად შეიძლება გაქცეულიყო?არ იცის..არ იცის და ისევ ადგილზე რჩება.
-აუ რა მაგარი გოგო ყოფილა თამთა-სევდიანად ჩაილაპარაკა ელენემ და ჩაფიქრებულ ოთხეულს თვალი მოავლო...ის დღე ასე საუბარში გალიეს..საკმაოდ მოსაღამოვდა
_აუ ბიჭემო მე წავალ ახლა სახლში კარგით?
-სად წახვალ?_თავი ასწია ნიკამ,ცოტა დალიეს იოანე და ნიკა ძალიან დაითვრნენ ელენეს და დემეტრეს საერთოდ არ დაულევიატ ერეკლემ კი ცოტა დალია,ნიკას და იოანეს მაგიდაზე ედოთ თავი უკვე და ახლაც ძვლივს ასწია თავი
_სახლში
_სად წახვალ გოგო ახლა შენ_ამოიბურტყუნა იოანემ რომელმაც მაგიდიდან ტავის აწევა ვერ მოახერხა
_წავალ წავალ_გაიცინა _ახლა კი დემე ,ერეკლე დააწვინეთ ესენი თორემ ამატი ცოდვით არარ ვარ -გაიცინა
_კარგი მართალი ხარ..დავაწყენთ და დაგელაპარაკებით_ერეკლე,როგორც კი საწოლში დააწვინეს ორივემ მაშინვე მოუშვა მშვიდი ფშვინვა.
_აუ ელე წყალი დამალევინე რა_მძიმედ დაჯდა ერეკლე სამზარეულოს სკამზე
-ხომ არ დაიღალე...
-აუ ჰოო როგორ გასუქებულან_გაიცინა
-ელე მეც რა ჩემი გოგო_გაუღიმა დემეტრემ და სკამზე ცამოჯდა
-ახლავე ბიჭებო-და ორივეს მიუტანა წყალი
-გაიხარე-ამოილაპარაკა ორივემ და სულმოუთქმელად დალიეს
-აბა სად მიდიხარ?-ერეკლე
-სახლში
_აქ დარჩი ბარემ_ერეკლე
_ადგილი არ გაქვს თან წავალ რა პრობლემაც ესაა-მხრები აიჩეჩა
_პრობლემაა აბა რა არის_ამოიბუზრუნდა დემეტრებ
_აუ კარგი რა დემე...
-არ ვიცი მე დემე და საწყალი სფატები ვერსადაც ვერ წახვალ მარტო..
-მაშინ გამაცლე..
_გაგაცილებ აბა რას ვიზავ..ერეკლე შენ დარჩი დაღილი ხარ ძალიან ხვალ კიდევ ბათუმში მიდიხარ..გავაცილებ და შეიძლება აღარც გამოვიდე ნუ დამელოდებით გასაღები მაქვს და თუ რამეო სემოვალ კარგი?
_კარგი ძმაო
_ხვალ რომლისტვის წახვალ ბათუმში?
-დილით ძალიან მომენატრნენ ჩემები...
_კარგი გამოვალ მეც დილით ბარემ ერთად წავიდეთ
_კარგი ძმაო
_წავიდეთ ელენე
-ახლავე დავლიო მეც წყალი_წყალი მოსვა და დემეტრეს უკან მიყვა_ნახვამდეის ერეკლე გამეხარდა შენი ნახვა უზომოდ
_ნახვამდის ელე მეც ძალიან...
სახლიდან გამოვიდნენ დემეტრე მანქანისკენ წავიდა ელენემ კი ზურგი აქცია და ასვალტა ფეხით გაუყვა
-ელენე საით გაგიწევია.ჩემს მანქანას ვერ ცნობ აქ მიყენია-ღიმილით გახედა გოგონას
_კარგი ერთი..კი არ ვიცოდა_ჩაიცინა ელენემ_ფეხით მივდივართ მე და შენ..
_გაგიჟდი..ძალიან ვარ დაღლილი მოდი დაჩექი რა და მანქანით წავიდეთ_დაიძახა ხმამაღლა მისგან უკვე საკმაოდ შორს მყოფმა ელენემ ყურადღებაც არ მიაქცია აისე გაუYვა ღიღინით გზას..დემეტრემ ხელი ჩაიქნია და სირბილით გვერდში დაუდგა
_ძალიან დაღლილები ვართ_ნიშნისმოგებით გადახედა
_არაუშავს ეს ერთგვარი განტვირთვაა..თან ცოტას დავილაპარაკებთ..აბა წამოჭერი სალაპარაკო თემა_შესცინ გოგონამ
_ამმ კარგი_ჩაფიქრდა სიცილიტ დემეტრე_სიყვარული.
_სიყვარული?_გაკვირვებულმა ახედა
_ჰოო_ორაზროვნად ცაილაპარაკა და გაუღიმა
_რა ვილაპარაკოთ სიყვარულზე?_ზუჩები გამობურცა და ღიმილით ცაილაპარაკა
-აბა მითხარი შენი შეყვარებულის სახელები_მღელვარებით უთხრა და თან ღიმილი დააყოლა
_ახლავე_ჩაიხიტხითა_ბენი,ჯეიკობი,რობერტი,ერჯინარდი ამმმ_ხელი ტუჩზე მიიდო,დემეტრე დაიძაბა _ჰო მორჩა-თქვა ღიმილით
_მეღადავები ტო?მართლა?_გაკვირვებულმა და გავრაზებულმა კითხა
-არა რას გეღადავედი..დავიჯერო შენ ერთი შეყვარებული გყავდა მხოლოდ?_გაიცინა
_არა,ბევრი მაგრამ მე მე ვარ და შენ შენ ხარ_რაღაც გაურკვევლად ჩაილაპარაკ
_კარგი კარგი დამშვიდდი დემეშ...არასოდეს მყოლია შეყვარებული არასოდეს_გაიცინა და ცოტა წინ წავიდა
_ასეც ვიფიქრე-ამაყად წარმოსტქვა
-არადა ასე არაა,სპეციალურად გიტხარი რომ შეგატყვე მკვდრის ფერი დაგედო-გაიცნა
-ღადავიც გვისწავლია იოანესგან
_აბა რა_გაიცინა,დემეტრე მასტან მივიდა დაიჭირა და გულში ჩაიკრა_შენ რომ არა ალბათ გავგიჟდებოდი თამტას გარეშე
1313131313131131313131313131313131313131313131313131313131313131313131333131313131
ყველაფერი ჩვეულ რითმს დაუბბრუნდა...ექვსეული ისევ შეიკრა..კი ექვსეული არაფერი შემშლია..ერეკლე,დემეტრე,ნიკა,იოანე,ელენე და თამთა...ჰო თამთა სულ მათთან იყო ერთი წუთით არ ივიწყებდნენ ბიჭები და არც ელენე ელენესქაც ძალიან უყვარდა თამთა ახსოვდა ბავშვობაში როგორ უვლიდა,ეხმარებოდა და მხარში ედგა.ისევ აიკლო ოთხეულმა საქართველოს ლამაზმანთა გულები...ერთადერთი ერეკლე ჩამოშორდა მათ ერიდებოდა კლუბებში სიარულს,აღარც სვამდა და აღარც ეწეოდა..ერთ დღეს კი სამეგობრო თავისთან დაიბრა და უთხრა:
_უნდა წავიდე_გაუღიმა ოთხეულს
-სად?_იოანე_სად აპირებ წასვლას?
-ქვატახევში..
_აგვიხსენი ერეკლე..არცერთმა ჯერ ხმა არ ამოიღოთ_ფეხზე წამოდგა ნიკა სიტყვით გამოვიდდა და საწყის ადგილს დაუბრუნდა
_ბერად უნდა აღვიკვეცო,გადავწყვიტე...ჯერ ქვათახევში წავალ გავარკვევ როგორ უნდა მოვიქცე იქ დამაკვალიანებე და უფლის მადლით დიდი იმედი მაქვს ყველაფერი კარგად იქნება_სათნოთ გაუღიმა ოთხეულს და მატ რეაქციას დაელოდა


აბა ბავშვებო რას იტყვით?მე მაქვს თქვენთან სათქმელი თქვენ თვითონ მიხვდებით ვისტანაც ვინც კითხულობთ და მიკომენტარებთ და ასე მიხარებთ გულს..უღრმესი მადლობა მინდა გითხრათ თქვენ თითოეულ თქვენგანს..უმაგრესი ადამიანები ხართ..ძალიან მახარებს რომ ასე კარგად მიმიღეთ და "შემიყვარეთ" :დ რომ იცოდეთ როგორ მახარებთ თქვენ თითოეული თქვენგანი..როგორ გამოვხატო თქვენდამი პატივისცემა არ ვიცი მართლა <3 ამ საიტზე ახალი დარეგისტრირებული ვარ და არ მეგონა ასე თუ შემიყვარებდიტ მართლა...ჩემი ნაჯღაპნი ასე რომ მოგწონთ არ ვიცი ცოტა კი მიკვირს მაგრამ მაინც ძალიან მახარეთ.....ეს მინდოდა თქვენტვის მეთქვა <3 ახლა კი კითხვა :დ ვფიქრობდი და ასეთი რამ მოვიფიქრე.აბა რას მეტყვიტ :დ ამ ისტორიას რომ დავასრულოე მეორე ნაწილად დამეწერა ერეკლეს და თამტას ისტორია..რათქმაუნდა ბიჭებთან ერთად აბა რას იტყვით? კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა ასეტი ტანადგომისტვის <3 <3 <3