ჰო,ყველა კონკიას ისტორიაში კონკიას დედა კვდება,მაგრამ ჩვენი ადელაიდას შემთხვევაში ასე არ არის.ადელაიდა ლანგდონის დედა ,გლინდა ჰარმონი უმშვენიერესი და სიცოცხლით სავსე ქალია,მაგრამ ახალგაზრდა ქალბატონი სულ არ ფიქრობს შვილზე,პატარა ადელაიდაზე,ის დიდი ქალივით აკეთებს ოჯახის საქმეებს,მიუხედავად იმისა რომ 10 წლისაა,ყურადღებას აქცევს პატარა ნახევარდებს,მამას ხშირად ნახულობს,მამობილთანაც მისტერ ბრანთან მშვენიერი ურთიერთობა აქვს.მართალია დედასთან კამათი ხშირად მოსდის,მაგრამ ამას სრულიად არ ეკიდება სერიოზულად,გლინდას მალევე ავიწყდება წყენა.ჩვენი თანამედროვე კონკია სხვა ბავშვებისგან არაფრით განსხვავდება.დადის სკოლაში,ყავს მეგობრები,ერთობა და ა.შ.
შ ვ ი დ ი წ ლ ი ს შ ე მ დ ე გ
-ადელაიდა!-კივის თეოდორა
-ნუკივიხარ-ამოიგმინა ელეონორმა და დას ბალიში გაუქანა
-გოგონებო!!დამშვიდდით-ოთახში შემოვიდა ახალგაღვიძებული ადელაიდა.
-ბალიშების ომიიიი-სიცილ-კისკისით ამბობს თეოდორა
-სკოლა?!
-ოო ადელ,ერთხელ მაინც გაერთე და არიფიქრო სკოლაზე-ოთახში მძიმე ნაბიჯების ხმა ისმის 3,2,1 და ბ რ ა ხ ,ისმის პატარა გეიბრიელის ხმა.
-ჩემი ბურთი-ღიმილით უახლოვდება პატარას ადელა.
-ნუ იჩინი სენ-სლუკუნით ამბობს გეიბრიელი,ელეანორს და თეოდორას ეცინებათ
-სკოლაში გაგვიანდებათ-მესამეჯერ კივის გლინდა
-მივდივართ დედა-ლოყაზე კოცნით ემშვიდობება ადელა გლინდას.
-კარგად დე...თეოდორა!-ისმის ისევ ელეონორას ხმა.გლინდა სიცილით კვდება და გოგონებს აცილებს.გზაში თეოდორა და ელეანორა ჩხუბობენ,ცან რაზე,ხან რაზე.
-მოვედით-ისმის მამობილის,მისტერ ბრანის ხმა
-კარგად მისტერ ბრან-მორიდებით ემშვიდობება ადელა
-კარგად მაა-ერთად ყვირიაან ტყუპები.სკოლაში სრული აურზაურია,ზოგი ჩხუბობს,ზოგი ყვირის,ზოგიც გაკვეთილს იმეორებს,ადელა პატარა დებს საკლასო ოთახშო აცილებს,შემდეგ კი თვითონ შედის,აღმოჩნდა,რომ ახალი მოსწავლე ჰყავთ.,,ოჰო ეს უკვე საინტერესოა'' ფიქრობს ადელა,შავგვრემანი ბიჭის დანახვისას.ბიჭს გოგონები ეხვევიან,როგორც ჩანს ეს სიამოვნებს,ადელა გაბედული ნაბიჯებით მიდის ბიჭისკენ.
-გამარჯობა შვილო-ღიმილით ეუბნება ადელა
-გამარჯობა,მე ნიკა მქვია შენ?-ღიმილით ეკითხებს ახალგაცნობილი.
-მე ადელაიდა,საიდან ხარ?აქაურს არგავხარ ზედმეტად შავი ხარ-სიცილით ეკითხება გოგონა.
-არვარ ,,ფორკსელი'' მართალია,მე საქართველოდან ვარ-სევდიანად იღიმის.
-ოჰო ადელ,ჩვენი მახინჯი კოსულა-როგორც ყოველთვის ირონიული ღიმილით უახლოვდება ემილია მათ.
-ოჰ,გამარჯობა ახალო!
-გამარჯობა ემილია-პასუხობს და ასევე ღიმილით აჯილდოვებს ბიჭი,ზარი დაირეკა,ბავშვები გაჩუმდნენ,კლასში მასწავლებელი შემოვიდა,პირველი მათემატიკა აქვთ,ეს კი ნამდვილად ცუდია,მისის ვესთი ვერავის იტანს,სულ გადაპრანჭული დადის,არც არავს ეხატება დიდად გულზე.
-მისის ვესთ,ახალ მოსწავლეს თქვენი გაცნობა უნდა-სიცილით ამბობს ემილია,ნიკა სახეს მანჭავს,მაგრამ ხელზზე მაინც კოცნის მისის ვესთს
-ახალგაზრდა ყმაწვილო-ამ მიმართვაზე ყველას ფხუკუნი აუტყდა.
-სიჩუმე კლასში!!-ისმის დირექტორის გამაყრუებბელი ხმა ყველა უსიამოვნოდ ჭმუხნის წარბებს-სასწრაფოდ ჩემს ოთახში ყველა-ემა მაისურს ისწორებს და დირექტორის კაბინეტისკენ მოემართება.დირექტორმა კაბინეტიდან მალევე გამოუშვა გოგონები,1 ნაბიჯი და მაშინვე შეჯახება.
-ნიკა?ლილი?-გაოცებული უყურებს იქვე მდგარ წყვილს,იმედგაცრუება და ტკივილი იგრძნო,დიახ ტკივილი! აცრემლებული თვალების დამალვას შეეცადა ახლა კიძირს მიმოფენილ წიგნებს კრეფს.
-აბა ვინ ვალ?-თვალებზე პატარა,მაგრამ ბუთქუნა თითები ეხება
-დედას ცხოვრება-კივის ადელაიდა და პატარას ეხვევა-როგორ გამახარე დეე
-დედა მალე გამწკლიტავ-სიცილით ამბობს გეიბრიელი,ისმის ნიკას ჩახველება და ადელაიდა ლილის გაურკვეველ მზერას ამჩნევს
-ესარი ჩემი პაწაწო,ჩემი ცხოვრება,გეიბრიელი,გეიბ ეს ნიკააა ეს კი ლილი-სიცილით აცნობს ერთმანეთს და პატარას ლოყებს უწელავს.
-ბუტე ბუტე-აწყლიანებული თვალებით უყურებს ადელას გეიბი
-ამმ.....კამფეტებითაც არ შემირიგდები?-თავდაღუნული ადელა მოწყენილი ეკითხება პატარას.
-წამო მეგიყიდი კამფეტებს-მათ საუბარში ერთვება გაურკვევლობაში მყოფი ნიკა.
-არ არის საჭირო-ცივად პასუხობს ადელა,პატარას ხელს კიდებს და მაღაზიისკენ მიჰყავს.
-ეშ მიკიდე ლაა-ხელში იღებს ,,MILK''-ის შოკოლადს გეიბი და პირს აწკლაპუნებს.
-კარგი აიღე პატარა მაიმუნო-ცხვირზე ხელი დაჰკრა მობაჯბაჯე ბავშვს,ახლა 7 საათია, და-ძმა კარგად გაერთო და დაღლილ-დაქანცულები მიიჩქარიან სახლისკენ.
-ლა შუნიაა?-სიამოვნებისგან თვალებს ლულავს პატარა.
-ცხელი შოკოლადიი!-კივის ორივე
-მეც მიყვარს-ისევ ის ხმა,ისევ ნიკა,მის გვერდით ისევ ლილიანა,ეს ყველაფერი უკვე აღიზიანებს კონკიას,გეიბსაც არ მოსწონს ლილიანა.
-კარგია-ლაკონურას პასუხობს კონკია და გეიბი ხელში აჰყავს.
-დედა მამაშთან მიდა-ტირის გეიბი
-ოხ გეიბ-სიცილით იკრავს გულში და ბრანს ურეკავს
-ბრან შეგიძლია გეიბი წაიყვანო?შენთან უნდა-10 წუთში გეიბი მამას მიჰყავს,ადელა კი მარტო მისეირნობს ქუჩაზე
-ჰეი ადელ
-ჰეი,ოუ შენი მეწყვილე აქ არარის?!-ირონიული ღიმილით აჯილდოვებს ნიკას
-ოჰოო,ფორკსელი ქალბატონი ეჭვანობს-იღიმის ნიკა
-სულაც არა!-არადა როგორ გინდა არ იეჭვიანო,ნიკა მაღალი მწვანეთვალება ბიჭია,ლამაზი მწვანე ფერის შავი თმა აქვს.
-როგორ არა-წარბები სასაცილოდ აათამაშა ნიკამ.
-გეყოფა.....-ადელას ტელეფონის ხმა ისმის
-ხო დედა..გეიბს?!-აღელვებული ხმით იწყებს ლაპარაკს-კარკი,კარგი მოვდივარ.
-რახდება?-კითხულობს ნიკა
-არაფერი უბრალოდ გეუბს სიცხე აქვს,აფთიაქში უნდა გავიარო.
-კარგი,კარგი მეცწამოვალ.....გეიბი რამდენი წლისაა?
-1 წლის და 6 თვის,ჩემი ბურთი
-ლამაზი შვილი გყავს..
-გეიბი ჩემი შვილი არაა,ჩემი ძმაა-კისკისით ამბობს ადელაიდა.
-აბა დედას რატო გეძახის?-გაკვირვებული ამბობს ნიკ-არვიცი უბრალოდ ასე უნდა.-წამლები,ბუშტები,შოკოლადები იყიდეს და პატარასთან წავიდნენ.
-დედას ცხოვრებას სიცხე აქვსო?-მოწყენილი სახით ამბობს ადელაიდა.
-დე მგონი ვკვტები-ამბობს გეიბი და ხელებს ხუჭავს
-არინერვიულო პატარა მაიმუნო კარგად იქნები-ისმის ნიკას თბილი ხმა
-ამაშ აქ ლა უდა?-წარბებს ჭმუხნის გეიბი-ალმომჭონშ

-რატო გეიბ?-სიცილით ეკითხება ადელაიდა
-ჩუდი ბიწია ლიანაშთან (ლილისთან :დდ) ელთად დადიშ-გაბრაზებული სახით ამბობს გეიბრიელი და ნიკას მუშტს უღერებს.
-დაწყნარდი პატარავ-იღრიჯება ნიკა
-სიცხემ დაგიწია პაწო-თბილი ღიმილით ეფერება ლოყაზე ადელა
-წწამო რა გავისეირნოთ-ნიკა მკლავს ექაჩება ადელას,ქუჩაშში გადიან და......
-ადელაიდა მომიყევი შენზე რამე.-როგორც ყოველთვის ღიმილით ეუბნება ნიკა
-ვარ ადელაიდა ლანგდონი 17 წლის,მყავს 2 ტყუპი და და კიდე ძამიკო გეიბი იი ვსო-სიცილით აქნევს თავს.
-მე კი ნიკა დევდარიანი მყავს 2 და და 3 ძმა,ვარ 17 წლის იი ვსო-ესეც სიცილით აქნევს თავს
-ლილიანა და შენ ერთად ხართ?-თითქოს სასხვათაშორისოდ ეკითხება ნიკას
-ჯერ არა-სასაცილოდ ათამაშებს წარბებს ნიკა
-ოუ ნიკ აქ რაგინდა?-მოდის ტუჩებდაბუშტული ლილიანა და საკოცნელად ეზადება
-უჰუ უჰუ-უხერხულად იხედება ადელა მეორე მხარეს
-ოუ გომბეშოც აქ ყოფილა-ირონიული ღიმილით ამბობს ლილი-დღეს დაბიდუბი მაქ და ხომოხვალ ნიკა?
-უი ლილ შენთვის საჩუქარი მაქვს
-ვაუ მართლა?აბა სადაა?-ბედნიერი სახით იხედება აქეთ-იქით
-happy birthday-ამ სიტყვებთან ერთად ლილიანას ადელაიდას მუშტი ხვდება,ბარბაცებს და ეცემა.
-ოჰო ეს აუცილებელი იყო?-გაოცებული თვალებით უყურებს ადელაიდას.


პ.ს. ესეც პირველი თავი ვიცი ძალიან დიდია და ასე აღარდავდებ ხოლმე პპირველი მოთხრობაა და ძალიან ნუ გამაკრიტიკებთ ^_^ პ.ს.ს. სურათზე ადელაიდაა :3