ორი კვირა გავიდა რაც ალექსანდრე უგონოდ იყო ლევანი და ლეილა დამწუხრებულები იყვნენ შვილის ამ მდგომარეობით, მარიამს დამამშვიდებლებს უკეთებდნენ ამ დროის განმავლობაში მოტეხილობაც მოურჩა და თაბაშირიც მოსნეს უცებ დერეფანში ყველა ფეზე წამოდგა როდესაც დაინახეს მარიამი გიჟივით გამოვარდნილი თავისი პალატიდან რომელიც ალექსანდრეს პალატისკენ მიემართებოდა. -მარიამ გაჩერდი სად მიდიხარ?(ნინა) -გამიშვი დედა ალექსანდრე უნდა ვნახო(მარიამი გიჟივით ცდილობდა დედამისის მკლავებიდან თავი დაეხსნა) -მარიამ აქ სხვებიც არიან და ცოტა თავი შეიკავე(ნინა)ქალბატონის სიყვებში ალექსანდრეს მშობლები იგულისხმებოდა.მარიამმა მხოლოდ ეხლა შეამჩნია ბატონი ლევანი და მის გვერდით ფერწასული ქალი რომელიც ალექსანდრეს დედა იყო,სირცხვილისგან არ იცოდა სად დამალულიყო, უცებ როგორც იქნა მშვიდად გაინთვაისუფლა თავი დედამისის ხელებიდან და ალექსანდრეს მშობლებისკენ გაემართა. -ბატონო ლევან შეიძლება სულ 5 წუთით შევიდე ალექსანდრესთან? (მარიამმა მორიდებულად გახედა ჯერ ბატონ ლევანს და შემდეგ გაკვირვებულ ლეილას რომელიც ვერ ხვდებოდა რატომ ითხოვდა მარიამი ალექსანდრესთან შესვლას.) -რათქმაუნდა ჩემო ლამაზო,როგორ არ შეიძლება(ლევანმა თბილად გაუღიმა მარიამს და თავზე ხელი გადაუსვა) მარიამი გაემართა ალექსანდრეს პალატისკენ და მშვიდი ნაბიჯებით შევიდა ოთახში სადაც სიჩუმეს დაესადგურებინა მხოლოდ აპარატის ხმა ისმოდა რომელიც ალექსანდრეს გულისცემას უჩვენებდა.მარიამი ფრთხილად მივიდა ალექსანდრესთან იქვე ჩაიმუხლა,ალექსანდრეს ხელს თავისი ბაგეები შეახო და ცრემლებიც წამოუვიდა. -ალექსანდრე ვიცი ჩემი არგესმის,მაგრამ გთხოვ არ დამტოვო,უშენოდ ვერ წამომიდგენია ჩემი ცხოვრება, ჩემთვის ყველაფერი ხარ ალექსანდე, გაღმერთებ და სასწაულად შემაყვარე თავი,ალბათ გასაკვირია ასე მოკლე დროში როგორ შემიყვარდი,მაგრამ ამას ერთი ნახვით შეყვარებას დავარქმევდი ისევე როგორც ნიკოლოზმა დაარქვა თავის სიყვარულს ერთი ნახვით შეყვარება, იცი როდესაც პირველად შეგეჯახე და პირველად დაგინახე ვერ ავღწერ რა ქარბუქმა დამიარა სხეულში, შენი თვალები როგორი თბილი იყო შნი სხეული, ზედმეტად სიმპათიური პიროვნება რომელმაც გამაგიჟა მაგრამ საბოლოოდ შენი ღიმილის დანახვამ გამაგიჟა,ალექსანდრე არ დამტოვო სიგიჟემდე მიყვარხარ(მარიამი უკვე ცრემლებს ვეღარ აკავებდა და გულიანად მოსთქვამდა)უხებ აპარატმა ყვირილი დაიწყო შეშინებული მარიამი გარეთ გავარდა და ექიმებს ეძახდა ყველა შეშინდა და ფეხზე წამოდგნენ მარიამი გარეთ გაუშვეს და დერეფანში დალოდება თხოვეს. არც ისე დიდი დრო იყო გასული პალატიდან ექიმი გამოვიდა და მარიამისკენ წავიდა, _არინერვიულო ჩემო გოგო ყველაფერი რიგზეა, არმეგონა ბატონ ალექსანდრეზე თქვენი იქ შესვლა ასე თუ იმოქმედებდა, რა გააკეთეთ ასეთი რომ გულისცემა აუჩქარდა. (ექიმი) -შეიძლება შევიდე? იქნებ გონს მოვიდეს? ძალიან გთხოვთ მასთან ვიქნები (მარიამი ცრემლებს ვერ იკავებდა)
-კარგი მაგრამ სულ ნუ გაუგიჟებ იმ ბიჭს გულს (ექიმმა თბილად გაუღიმა დ აიქაურობას გაეცალა.) მარიამი პალატაში შევიდა ,მიუახლოვდა ალექსანდრეს და ხელზე შეეხო თან აპარატს აკვირდებოდა სადაც გულის ცემა მის შეხებაზე იმაატებდა.
-ყველაფერი კარგად იქნება,აი ნახავ გამოკეთდები ჩემო ბიჭო მიყვარხარ ალექსანდრე მიყვარხარრ.(მარიამი) უცებ შეამჩნია ალექსანდრემ ხელი როგორ გააქანა და მაშინვე მის ახეს მიაშტერდა.
-ყველაფერი გავიგონე.(უცებ ალექსანდრეს ხმა გაისმა ოთახში) მარიამი სიხარულით შეცქეროდა მომღიმარ ალექსანდრესდა ხელებს უკოცნიდა .ოთახიდან გავარდა გახარებული და იქვე მჯდარ ლეილასთან ჩაიმუხლა მუხლებზეე შეეხო და თბილად გაუღიმა. -ის გონს მოვიდა,შებრძანდით და ნახეთ(მარიამი) ლეილა გახარებული წამოვარდა სკამიდან მარიამს გადაეხვია . -დიდი მადლობა ჩემო ლამაზო(თბილად ჩაჩურჩულა ყურში და პალატაში შევიდა სადაც მოღიმარი ალექსანდრე იწვა ) ყველამ სათითაოდ მოინახულეს ალექსანდრე მარიამის მშობლებსაც გაუხარდა მისი გონს მოსვლა . ყველა სახლში გაუშვა ალექსანდრემ დაისვენეთო მხოლოდ მარიამი იყო უარზე და საბოლოოდ მისი გაიტანა და ალექსანდრესთან დარჩა. -ხოდა ქალბატონო რას მეუბნებოდი?(ალექანდრემ ღიმილით გადახედა მარიამს) -იმას რომმმ.....(მარიამმა დაიმორცხვა და თავი დაბლა დახარა) -მეც მიყვარხარ მარიამმ.პირველივე დანახვისას შემიყვარდი,ყველაზე წმინდა,ბუნებრივი და საყვარელი ხარრ ჩემო მარიამ მიყვარხარ(ალექსანრეც როგორც იქნა გამოუტყდა მარიამს თავის გრძნობებში) მარიამი სიხარულისგან არ იცოდა რა გაეკეთებინა,იმ მომენტში რაც მოიფიქრა ეს იყო მისი გაუაზრებელი მოქმედება ,მივიდა და ალექსანდრეს ჩაეხუტა.
-იცი რავიფიქრე როცა მითხრეს რომ თავის მძიმე ტრამვა მიიღე?(მარიამი) -აბა რაიფიქრა ჩემმა სულელმ გოგომ?(ალექსანდრე არ უშვებდა მარიამს ისე ყავდა მიხუტებული და თმებზე ეფერებოდა) -რომ ამნეზია დაგემართებოდა და დაგავიწყდებოდი(მარიამს აეტირა და მაგრად მოუჭირა ალექსანდრეს ხელები) -მართლა რა სულელი მყავხარრრ.დაიმახსოვრე მარიამმ სულ ჩემს გვერდით იქნები მე კიდე არასდდროს დაგივიწყებ და ყოველთვის დაგიცავ(ალექსანდრე)