დღეები მალე გადიოდა,ალექსანდრე და მარიამი სულ ერთად იყვნენ,ერთმანეთის გარეშე ვერ ძლებდნენ,უნივერსიტეტშიც ერთად იყვნენ ლექციებზე ერთმანეთის გვერდით იჯდნენ,რაც შეეხება ანასტასიას ბოღმისგან აღარ იყო,ნიკოლოზიც დაინახა ნიასთან ერთად ამიტომ უკვე გიორგისთან დაიწყო ფლირტაობა. მზიანი დღე იყო , მზის სხვიბვები რომ არა ალბათ კიდევ დიდხანს გააგრძელებდა მარიამი ძილს. კარგ განწყობაზე იყო,აბაზანაში შევიდა წყალი გადაივლო მოემზადა და სამზარეულოსკენ გაემართა სახლშ არავინ დახვდა ,იფიქრა ალექსანდრეს დავურეკკავ და მოვა ჩემთან ფილმს ვუყურებთო,უნივერსიტეტში არ მიდიოდა რადგან შაბათი იყო და ისვენებდა. -დილამშვიდობისა ჩემო სიხარულო(მარიამი) -დილამშვიდობისა პატარავ (ალექსადნრე) -რაშვები?გცალია?(მარიამი) -აუ არა ჩემო სიხარულო დღეს მამაჩემს არცალია და მაღაზიაში უნდა მივიდე და მივაქციო ყურადღება ყველაფერს ასე რომ დღესბატონი ალექსანდდრეს როლი უნდა შევითვისო,საღამოს გნახავ,დროებით.(ალექსანდრე) -კარგი დროებით (მარიამს ცოტა გული დაწყდა) -ჩემო ლამაზო გოგო რამ შგაწუხა?(მობილურში ნიას ხმა გაისმა) -ნიაკო მარტოვარ მოვიწყინე და იქნებ მოხვიდე და რამე ფილმს ვუყუროთ?(მარიამი) -ჩემო გოგო დღეს ნიკოლოზს მივყვები რაღაც საჩუქაი უნდა უყიდოს მის მეგობარს დბადების დღე აქვს (ნია) -კარგი არაუშავს.(მარიამმა მობილური გათიშა და მოწყენილი დაჯდა)კიმაგრამ ნიკოლოზის მეგობრის დაბადების დღე ახსოვს და ჩემი არაა? არც ალექსანდრემ მომილოოცა,არც ჩემებმა,ნუთუ ყველას დავავიწყდი? (მარიამი დამწუხრებული იჯდა და ფიქრს მისცემოდა როცა მობილურმა დაურეკა. -გისმენთ (მარიამი) -გილოცავ მარუსიიიი,ჩემო გოგოოო მიყვარხარ ძალიანნნ(მობილურში მისთვის ნაცნობი და ამავდროულად მოსაბეზრებელი ხმა გაისმა) -მადლობა ბექა (მოკლედ და უხალისოდ უპასუხა ბექას) -რაშვები დღე ერთობი?(ბექა) -ჯერ არ გადამიწყვიტავს(მარიამი) -კარგი. მიყვარხარ მარუსი(ბექა)
-ნახვამდის (მარიამმა უხეშად დაემშვიდობა და მობილური გაუთიშა, მაინცდამაინც პირველი რატო უნდ ამილოცავდე ბექა და არა სხვა?) ისე გავიდა დრო ვერც კი მიხვდა საღამოც მოვიდა როცა მობილურზე ნიამ დაურეკა.
-ჩემო გოგო აბა მიდი გამოიპრანჭე და კაფის სახელს მოგწერ სერიოზული საქმე მაქვს (ნია)
-მარიამმა ისევ თავისუფალ სტილში გამოეწყო, უხალისოდ არ ეგონა თუ მისი დაბადების დღე ასე ჩაივლიდა. ნიამ მისამართი გამოუგზავნა.დანიშნულების ადგილას როცა მივიდა სრული სიჩუმე იყო,რესტორანს ფარდები ქონდა ჩამოფარებული ამიტომ არაფერი ჩანდა,კარები როცა შეაღო გაკვირვებისგან და სიხარულისგან ცრემლები წამოუვიდა.
-მარიამ გილოცავვვვვვვ ...... (ერთხმად გაიძახოდა ყველა ) იქაურობა სულ ბუშტებით იყო მორთული, ყველას მოეყარა თავი ნიას,ნიკოლოზს,ლევანს,ლეილას,ნინას, ირაკლისაც და მარიამის რამოდენიმე კლასელსაც მაგრამ მხოლოდ ის არ ჩანდა ვისი დანახვაც ასე ძალიან უნდოდა.უცებ უკნიდან თვალებზე ხელი ააფარეს. -ალექსანდრე ვიცი რო შენხარ გეყოფა ბავშვობა(მარიამი)
-ალექსანდრე ვინარის? (გაკვირვებულმა გაუშვა ხელი ) -ბექაა? აქ რასაკეთებ? საიდან გაიგე რო აქ ვიყავით? (მარიამი გაკვირვებული უყურებდა ბექას რომელსაც ხელში ვარდების დიდი თაიგული ეჭირა )
-დაგავიწყდა რომ კლასელები ვიყავით?რათქმაუნდა კლასელებისგან შევიტყვე(ბექა) მარიამს არ ესიამოვნა ბექას აქ ნახვა მაგრამ ვერც ეტყოდა რომ უნდა წასულიყო ან როგორ გაეგდო? ამჯერად უცებ უკნიდან ვიღაცამ ხელში აიტაცა და ატრიალებდა.
-ჩემო პრინცესაა გილოცავვვ , ყველაზე მეტად მიყვარხარ და მხოლოდ ჩემიხარრრ ალექსანდემ მარიამს ვარდების თაიგული, უზარმაზარი დათუნია და ყელასბამი აჩუქა (ალექსანდრე გიჟივით ატრიალებდა მარიამს რომელიც კიოდა ) -მეც მიყვარხრა ალექსანდრეეეეეე,ეხლა კი დამსვი ცუდადვარ უკვე (მარიამი) ყველა მაგიდას მიუჯდა,უკვე ცეკვებზეც გადავიდნენ,ალექსანდრს ცეკვა არ უყვარდა და ამიტომ მახოლოდ იჯდა და აკვირდებოდა სიტუაციას.
-შეიძლება ვიცეკვოთ? (ბექა მარიამთან მივიდა და ხელი გაუწოდა)
-არა ბექა დაღლილი ვარ (მარიამმა დაღლილობა მოიმიზეზა რადგან არ უნდოდა ბექასთან ცეკვა)
-კარგი სხვადროს იყოს (ბექა იქაურობას გაეცალა)
ალექსანდრე გიჟივით უყურებდა ბექას რომელიც მარიამს თვალს არ აშორებდა.
-რაუნდა იმ ნაბ*****ს რას მოგშტერებია?(ალექსანდრე)
-დაანებე ალექსანდრე ავადმყოფია (მარიამი)
ალექსანდრე ცდილობდა თავი დაემშვიდებინა ცოტა აკლდა და იქვე მოკლავდა. ყველა მხიარულობდნენ მუსიკაც შეწყდა და შუქიც ჩაქრა მხოლოდ ერთ ადგილას განათდა სადაც ბექა იდგა და რომელიც მარიამისკენ ნელი ნაბიჯებით მიიწევდა.
-მარიამ კარგად იცი რომ სკოლიდან მოყოლებული მიყვარხარ,და ეხლაც იგივე ვგრძნობ,არა უფრო სწორედ იმაზე მეტად მიყვარხარ ვიდრე ადრე(ბექა მარიამის წინ ცალ მუხლზე დგება და აგრძელებს)
-მარიამ მინდა რომ ჩემი ცხოვრების თანამგზავრი გახდე, მარიამ თანახმა ხარ გახდე ჩემი ცოლი?( ეს იმდენად მოულოდნელი იყო რომ მარიამსაც უკვირდა ) ყველა გაკვირვებული უყურებდა ბექას.მაგრამ გაკვირვება ბექას ძირში მოწყვეტით დაცემამ გააქრო ,რაც ალექსანდრეს ძლიერი დარტყმის შედეგია,აქ უკვე ყველა შეშინებული იყო, მარიამი ვერ იაზრებდა რა ხდებოდა.ალექსანდრე ბექას საყელოში წვდა და ზემოდან მოექცა. -უბრალოდ იოცნებე ,შე ნაბო***ო, მარიამი დაივიწყე ის მხოლოდ ჩემია და ამას შეეგუე ის არასდროს გახდება სხვისი ცხოვრების თანამგზავრი. (ალექსაანდრე გამეტებით ურტყამდა ბექას რომელიც თავის დახსნას ცდილობდა) მარიამი რომ არა ალბათ კიდეც შემოაკვდებოდა .ყველა ალექსანდრეს ამშვიდებდა. აი დაუვიწყარი დაბადების დღეც. ბექა ისე გაგიჟებული იყო ალექსანდრესგან როგორც კი განთავისუფლდა გიჟივით გავარდა გარეთ არავის დაუნახავს სად წავიდა. ალექსანანდრე დაამშვიდეს, და მანქანაში ძლივს ჩააჯინეს.
-მარიამ გთხოვ დღეს ჩემთან იყავი. (ალექსანდრე) მარიამმა მორიდებულად გადახედა ბატონ ლევანს და შემდეგ ლეილას. -კარგი ირაკლი ნახვამდის მარიამი ჩვენთანიქნება არინერვიულოთ ყველაფერი კარგად იქნება(ლევანი დაემშვიდობა მარიამის მშობლებს.)მარიამი მშობლებს დაემშვიდობა მეგობრებსაც და ალექსანდრს ერთად სახლის გზას დაადგა. სახლში მისვლისთანავე ლევანს და ლეილას მშვიდი ძილი უსურვა და ალექსანდრე ოთახისკენ წაიყვანა. -წყალს გადავივლებ და მოვალ ეხლავე (ალექსანდრე სააბაზანოში შევიდა)მარიამი ჯერ კიდევ შეშინებული იჯდა საწოლზე და ბოლოს მომხდარს იაზრებდა,ფიქრები გართული ალექსანდრს დანამულმა სხეულმა მოიყვანა რომელიც წყლის წვეთებს დაენამათ , და მის სხეულს წელზე შმოხვეული პირსახოლი მალავდა მხოლოდ. მარიამს ძლიერ მოეხვია და გულზე მიიხუტა.
-ალბათ დაიღალე მიდი თუგინდა წყალი გადაივლე და ცოტა გონს მოხვალ.(ალექსანდრე) მარიამს ხმა არ ამოუღია ისე დაპროგრამებულივით შევიდა აბაზანაში ,ისიც პირსახოც შმოხვეული გამოვიდა , ალექსანდრემ ერთი გერიელად აათვალიერა და ნერწყვიც კი გადაყლაპა. -ალექსანდრე რამე მაისური გექნება მათხოვე რო ჩავიცვა ესე ხოარ გავალ ოთახში დერეფანში რო ვინმე შემხვდეს?(მარიამი) -აი მანდ კარადაში იქნება, ხო მართლა კიდე გამობრუნებული არ ჩაიცვა , ნუ თუ არ იცი როგორ უნდა ჩაიცვა მე ჩაგაცმევ(ალექსანდრემ ისევ მზერა მარიამის სხეულისკენ გააპარა) -არა მადლობა თვითონ ჩავიცმევ, შენ ჯობია თავი გააკონტროლო ნერწყვი არ გადაგცდეს (მარიამმა გაუღიმა და აბაზანაში შევიდა გამოსაცვლელად.) გარეთ გამოსულს ალექსანდრემ სიცილი დააყარა,. -ჩემი პატარ აგოგოოო, ეგ მაისური უნდა გაჩუქო ძაან უხდება შენს გრძელ ფეხებს (ალექსანდრე)მარიამს ალექსანდრს მაისური მოკლედ ქონდა და თანდათან ქვემოთ ექაჩებოდა. -კარგი გოგო არ გამიწელო დაანებე თავი, შენი საჯდომის დანახვა გა მაკლია (ალექსანდრემ სიცილით გახედა ამრიამს ) -გაფუჭებულო, თავხედო.(მარიამი) კარებისკენ მიმავალს ის იყო ცალკე ოთახში უნდა გასულიყო სააც მისთვის საწოლი იყო გამზადებული რომ ალექსანდრემ დაიჭირა. -არწახვიდე რაა, დარჩი ჩემთან (ალექსანდე)
-ალექსანდრე რასიფიქრებს ხალხი? (მარიამმა გაკირვებული გახედა ალექსანდრეს რომელიც მთელი ძალით ეხვეოდა ამრიამს) -კარგი რა ნუ გეშინია გოგო არაფერს გიზავ (ლექსანდრე) მარიამი მიხვდა რაც იგულისხმა ალექსანდრემ და ცოტა შერცხვა კიდეც .
-ჩემი მორცხვ გოგოოო (ალექსანდრემ მარიამი ხელში აიტაცა და ატრიალებდა)
-დამსვი ალექსანდრე დამსვი.(მარიამი) -ხო დარჩები ჩემთან? მითხარი და დაგსვამ (ალექსანდრე)
-თავხედო, კარგი ხო დავრჩები. (მარიამი) ორივე ისე გახალისდნენ რომ ბექასთან მომხდარი ამბავი სულ გადაავიწყდათ, მარიამს ძალიან მოეძნა, დაწოლილი ბევრ რამეზე საუბრობდნენ მაგრამ უკვე მარიამს აღარ შეეძო ფხიზლად ყოფნა და უნებურად ჩაეძინა.....

ახალი თავიც მზადააა აბა გელოდებით სიხარულებო როგორია?