_ ჰოდა მაგას ვუყუროთ_ ფკეშკა ტელევიზორში შეაერთა,პულტს ხელი დაავლო და მეუღლის გვერდით მოკალათდა_ შრეკი და ფიონა არ გვინდა,ისედაც ხშირად ვიყურებით სარკეში_ ლიკას ეშმაკურად გაუღიმა თვალი ჩაუკრა და დაბნეულ ცოლს ლოყაზე მადიანად აკოცა.
ქალი უცებ გაიყინა,თვალები საოცრად მეტყველი და დაბნეული გაუხდა,წამში გაიმართა მხრებში და ქმარს გახედა ,თუმცა ის მისი მიმართულებით აღარ იყურებოდა,ეკრანზე სასურველ ფილმს ეძებდა.
_ ეს რა იყო?_ მხრები აიჩეჩა და ცნობისმოყვარე თვალებით,მკაცრი ხმის ტონით დემნასკენ შებრუნდა.
_ რა?_ წარბები მაღლა აზიდა და გაიკვირვა ,თუმცა ტუჩის კუთხეში მაინც შეეპარა ღიმილი.
_ რატომ მაკოცე?
_ მეგონა პრინცესად გადაიქცეოდი ,მაგრამ ….._ ცხვირი სასაცილოდ აპრიხა.
_ ვირო_ მიხვდა,რომ ეხუმრებოდა ,მაგრამ მაინ გაიბუსა.
_ ჩემი ბრალია ,ჯერ ხომ 12 საათი არ შესრულებულა,ვიჩქარე,არაუშავს სამ საათში გამოვასწორებ_ისეთი დამაჯერებელი ხმის ტონი და კმაყოფილი მზერა ჰქონდა ლიკამ გაბრაზების ნაცვლად სიცილი ატეხა.
_ არ მაპატიო ახლა ერთი შეცდომა_ ცხვირზე მსუბუქად გაკრა საჩვენებელი თითი.
_ როგორ ძალიან გინდა პრინცესა გავხდე_ ტუჩები ეშმაკურად ააცმაცუნა და თაფლისფერი თვალები მოჭუტა,სადაც უკვე ჭინკები დახტუნავდნენ.
_ პრინცესა მყავხარ უკვე,მე პროცესი მხიბლავს_ სერიოზული ხმით ჩაილაპარაკა და მისი სიტყვის დასტურად თავი გვერდულად დაუკრა,თან ღილაკს დააწვა და ფილმი ჩართო.
_ ნანახი გაქვს?_ აღარ გაამახვილა მის სიტყვებზე ყურადღება,თუმცა გულწრფელი კომპლიმენტი უზომოდ ესიამოვნა.
_ მოგეწონება_ თქვა და ზურგს უკან კომფორტულად მოიწყო ბალიში და მიეყრდნო.
არცერთს აღარ ამოუღია ხმა ფილმის დამთავრებამდე.ბევრი იცინეს,იყო ისეთი რომანტიული თუ პიკანტური მომენტები,როცა დაიძაბნენ,თუმცა საბოლოოდ ფილმით თუ ტორტით ორივენი კმაყოფილები დარჩნენ.
_ მართლაც კარგი ფილმი იყო ,მადლობა_ ემოციებით სავსეს თვალები უბრწყინავდა.
_ რას იტყვი ხვალაც ვუყუროთ რამეს?_ ლიკას რეაქციით გათამამებულმა მორიგი ნაბიჯი გადადგა.
_ სიამოვნებით_ საბანში ბეჭებამდე ჩაძვრა და კომფორტულად მოეწყო_ ძილინებისა.
_ ძილინებისა _ პასუხი დაუბრუნა და თავადაც ჩასრიალდა ქვემოთ.
ერთმანეთისაგან გარკვეულ დინსტანციას იკავებდნენ,მაგრამ სხეულისა და სულის სიმხურვალე მაინც აღწევდა საპირისპირო მიმართულებით.
ლიკა პირველად იყოფდა მამაკაცთან სარეცელს,დემნა კი პირველად იევა ქალთან,რომელსაც მისი ცოლი ერქვა და სულერთი არ იყო მისთვის,ან უფრო მეტიც.
თითქოს,რაღაც გაახსენდაო მკვეთრი მოძრაობით საბნიდან მარჯვენა ამოაცურა და მაჯაზე მორგებულ საათს დახედა,მერე კი ზურგშექცევით მწოლიარე ლიკასკენ იცვალა გვერდი და მხარზე ფრთხილად შეახო ხელი.
_ გძინავს?
_ არა_ უპასუხა,ცალ ხელს დაეყრდნო და მისკენ გადაბრუნდა.
დემნა თითქოს მის პასუხს ელოდებოდა სწრაფი მოძრაობით მისკენ მიიწია და ტუჩებზე ნაზად აკოცა,მხოლოდ ერთხელ,ერთი შეხებით ,თუმცა იმდენად სასურველი და ტკბილი იყო ეს შეხება,რომ განცალკავება აღარ სურდა,ღრმად შეისუნთქა მისი სურნელი და თვალები უფრო მოჭუტა,თითქოს შეგრძნების და სიტკბოების სამუდამოდ გონებაში ჩამახსოვრება სურდა.არანაკლებ დაბნეული და აფორიაქებული იყო ქალიც,თვალებდაჭყეტილს და სუნთქვაშეკრულს სურდა მისთვის ხელი ეკრა,ან თავი გაეწია,ან თუნდაც დაეყვირა მაგრამ,არ შეეძლო ,ან ვერ,ან კი მაგრამ არ იქცეოდა ასე.თითქოს პარალიზებული გახდა ამ შეხებით,გრძნობდა,რომ ამ შეხებამ მის ძარღვებში სისხლი უფრო ხმაურით და სისწრაფით აამოძრავა და თუ ამ ყველაფერს არ შეწყვიტანდა ტვინის შერყევასთან ერთად გულის ინფაქტსაც დაიმართებდა.
ხელით მსუბუქად მიაწვა მის მკერდს,იგრძნო თუ როგორი სისწრაფით ცემდა დემნას გული,ეს უკანასკნელიც გამოერკვა,თვალები გაახილა და ჩაახველა.
_ 12 საათია უკვე_ სცადა მისი საქციელიზ ლოგიკური ახსნა ეპოვნა,მაგრამ ორივეს თვალებში იკითხებოდა,რომ ეს აბსურსული ახსნა იყო იმისა,რაც ორივეს ასე აღელვებდა და გულს უჩქარებდა.
_ შენ….შენ….შენ..._ საჭირო სიტყვებს თავი ვერ მოუყარა.
_ ახლა ნამდვილი პრინცესა ხარ_ ისევ მისკენ მიიწია და ცხვირზე ნაზად აკოცა.
_ შენ სარგებლობ ჩემი ავადმყოფობით_ მთელი სხეული ვნებისგან და ემოციებისგან ისე ჰქონდა გაბრუებული,რომ იმის თავიც კი არ ჰქონდა,თუნდაც ამ დროს სურვილი გასჩენოდა ასეთი სითამამისთვის სილა გაეწნა მისთვის_ გადადი.
_ სად?
_ საწოლიდან გადადი,თორემ მე გადავალ.
_ მაგდებ?_ ასეთ გაგრძელებას ნამდვილად არ ელოდა.
_ დაიმსახურე.
_ და კიდევ მე ვსარგებლობ შენი ავადმყოფობით?კარგი გადავალ_თავის წილს ბალიშს ხელი დაავლო და დივანზე გაიშოტა.
ლიკამ კმაყოფილების ნიშნად ჩაიფხუკუნა და საწოლში მარტოდ დარჩენილმა კომფორტულად მოეწყო და ძილს მიეცა.
დილით თვალი,რომ გაახილა დემეტრე უკვე წასული დახვდა,გული დაწყდა,ვერ ხვდებოდა კონკრეტულად რაზე მაგრამ უმისობამ ოთახში გული დაწყვიტა,თუმცა,რომ სცოდნიდა წასვლის წინ,როგორ ნაზად აკოცა კიდევ ერთხელ მძინარეს ქმარმა ტუჩებში ნამდვილად აღარ ექნებოდა სინანულის გრძნობა.
დალი ჩვეულებისამებრ დილის 10 საათზე მის ოთახში იყო.მოაწესრიგა,აჭამა და წამლებიც დაალევინა.
პირველი სრულდებოდა მირზამ,რომ დარეკა.
_ როგორ ხარ მა?_ მაშინვე გამოუკეთდა ხასიათი.
_ კარგად ჩემო გოგო,ორი დღეა შენი ხმა არ გამიგია და მომენატრე_ საოცარი სითბო იღვრებოდა მის ხმაში.
_ მეც მომენატრე მა,ამ თვის ბოლოს აუცილებლად ჩამოვალ და გნახავ_ მშობლის სითბომ და ხმამ ხასიათზე მოიყვანა და გამოაფხიზლა.
_ ჰო ვიცი ჩემო გოგო დემნამ მითხრა,დილის მერე ბექასთან ერთად აქ არიან ჩვენს საწარმოში.
_ მანდ?_ გაიკვირვა_ არაფერი უთქვამს,რას აკეთებენ?
_ კი ვიცოდი შვილო,რომ დემეტრე ღირსეული ადამიანი იყო მაგრამ დღეს მოლოდინს გადააჭარბა.
_ რა მოხდა?_ ხმაში მოუთმენლობა დაეტყო.
_ გენერალური დორექტორი ისევ მე ვარ შვილო,დემნამ მხოლოდ მეწილე ვიქნები,შენ კი უხელმძღანელე ძველებურად,მხოლოდ შემომთავაზა,რომ მის წარმომადგენლად ბექას დატოვებდა და თუ წინააღმდეგი არ ვიქნებოდი ჩემი დამხმარე ყოფილიყო,რათქმაუნდა არ ვარ,მოვლენების ასეთ განვითარებას ვერც კი წარმოვიდგენდი ერთი თვის წინ_ ხმა კიდევ უფრო თბილი და დამაჯერებელი გაუხდა_შვილო ეს ბიჭი სასწაულია,გაუფრთხილდი.
_ კარგი მამა_ დაბნეულმა ჩასძახა და ტელეფონი გათიშა.
დემნა ყოველდღიურად უფრო და უფრო აოცებდა მისი საქციელით თუ გადაწყვეტილებით.ერთი მომენტი იფიქრა დავურეკავ და მადლობას ვეტყვიო,თუმცა კვლავ გადაიფიქრა და მის პირველ ნაბიჯს დაელოდა.
საღამოსკენ ტელეფონის ხმამ გამოაფხიზლა,დემნა რეკავდა.
_ გისმენ_ თვალებ დახუჭულმა უპასუხა.
_ ხომ არ გაგაღვიძე?_ მზრუნველად ჰკითხა.
_ არაუშავს დრო იყო უკვე_ ამჯერზე უფრო. გამოცოცხლებულმა უპასუხა.
_ ლიკუნა_ პირველად დაუძახა ასე_ დღეს ვერ დავბრუნდები სახლში,მე და ბექას რამოდენიმე საქმე დაგვრჩა მოსაწესრიგებელი,ხვალ ამ დროს უკვე მანდ ვიქნები.
_ არ მოხვალ?_ მის ხმაში სინანული და შიში იგრძნობოდა.
_ არ ინერვიულო ხვალ ამ დროს შენთან ვიქნები შოკოლადის დიდი ტორტით…..გკოცნი_ თქვა და ცოლის პასუხს აღარ დალოდებია მაშინვე გათიშა.
ლიკამ გაოცებულმა ტელეფონს დახედა,მერე კი გაეღიმა დემეტრეს სიტყვებზე.შინაგანად აფორიაქდა ,რომ მის გარეშე იქნებოდა.თითწოს უკვე მიეჩვია მის არსებობას მის ყოველდღიურობაში,მის ყოფნას საერთო საძინებელში და უკვე საწოლშიც,მიუხედავად იმისა,რომ გააგდო.
ძალაგამოცლილმა უხასიათოდ მიადგო ტუმბოზე ტელეფონი და ტელევიზორის პულტს დაწვდა და არხებს ჩამოყვა,არაფრის ხალისი და ინტერესი ჰქონდა.მიხვდა,იგრძნო,რომ ამას დემნასთან ერთობლიობაში უფრო მეტი გემო და ხალისი აწვს ვიდრე ცალკე.პულტიც ტელეფონის გზას გაუყენა და ბალიშს თვალდახუჭული მიაწვა.
კარზე კაკუნმა გამოარკვია ფიქრებიან.
_ შეიძლება ქალბატონო ლიკა?_ ნახევრად ღია კარიდან სანდომიანად იღიმოდა თეონა,ეს გოგო პირველივე დღიდან მოსწონდა ლიკას.
_ მოდი თეო,მოდი და გთხოვ,როცა მელაპარაკები ქალბატონო გამოაკელი_ გაუღიმა და ხელით ანიშნა შემოსულიყო.
_ბატონმა დემეტრემ გამაფრთხილა ,რომ ასე მომემართა_ მორცხვად ჩაილაპარაკა და მითითებულ სავარძელზე მოკალათდა.
_ მოდი მოვრიგდეთ,ის ბატონი დემეტრე იყოს მე კი უბრალოდ ლიკა,კარგი?_ მისკენ გადაიხარა და თითებზე ნაზად მოუჭირა ხელები.
_ კარგი…..ლიკა
_ აბა რამ შეგაწუხა,რატომ ამოხვედი?
_ ბატონმა დემეტრემ დამირეკა დღეს ვერ ვახერხებ დაბრუნებას და ლიკასთან დარჩი მარტო,რომ არ იყოსო.
_ ჩემთან უნდა დაიძინო?
_ ასე მთხოვა.
_ ოხ დემნა,დემნა_ გულიანად გაეცინა ქმრის მზრუნველობაზე_ მერე შენებმა იციან აწ ,რომ უნდა დარჩე?
_ კი ბატონ დემეტრეს დაურეკავს და უთხოვია მამასთვის,მამას ისე უყვარს ,რომ უარს სიცოცხლეზეც კი არ ეტყვის_ ბოლოს სიტყვები საოცარი სიამაყით თქვა.აშკარად ძალიან უყვარდათ ამ სახლში და ამ სოფელში დემნა.
_ კარგი თეო,ცოტა არაკომფორტულია მაგრამ აი იმ დივანზე მოგიწევს ძილი,ახალი თეთრეული კარადის მეორე უჯრაშია,ჯერ ხომ არ გეძინება?
_ არა
_ მაშინ მოდი აქ წამოწექი ჩემს გვერდით და რამე ფილს ვუყუროთ
_ სიამოვნებით.
თერთმეტი სრულდებოდა ფილმი,რომ მორჩა,თეომ ლოგინი გაიშალა და დაიძინა,ლიკაც თითქმის ძილბურანში იყო ტელეფონზე მესიჯის ხმამ,რომ შეაფხიზლა.
_ ძილინებისა პრინცესა_ დემნა იყო.საოცრად ესიამოვნა ეს ყურადღება,გაეღიმა,თუმცა პასუხი არ დაუბრუნა.
დილიდან ჩვეული რუტინა დაიწყო,აბაზანა,ჩაცმა,ჭამა,წამლები.ლიკა წამდაუწუმ ტელეფონზე იყურებოდა,საკუთარ თავთან აღიარევა უჭირდა მაგრამ ქმრის ზარს ან მესიჯს ელოდა მთელი დღე,თუმცა ისე დაღამდა არხ მოუწერია და არც დაურეკავს.ხასიათს ამინდიც უფუჭებდა,გარეთ საშინლად წვიმდა და ქარი იყო.
_ აბა შოკოლადის ტორტი ვის უნდა?_ მოულოდნელად შემოაღო საძინებლის კარი დემეტრემ ხელში ტორტის ყუთით მომარჯვებულმა,ცოლის გახარებული და ანთებული თვალები,რომ დაინახა გააგრძელა_ ა,არავის უნდა? კარგი მაშინ დაბლა ჩავიტან ისევ_ თქვა და შებრუნდა
_ რას აკეთებ? მინდა,მინდა_ პატარა ბავშვივით აცქმუტდა და ხელები კოლოფისკენ გაიწოდა.
ტორტი პატარა მაგიდაზე დადო,დიდი ნაჭერი ჩამოჭრა და ლიკას თეფშით მიაწოდა.
თეფში კალთაში ჩაიდო და სანუკრავ ნუგბარს ხვავრიელად მოუსვა კოვზი,ლუკმა პირში ჩაიდო და ნეტარებისაგან თვალები მილულა.
_ აბა როგორ ხარ?_ ბედნიერი თვალს არ აცილებდა გახარებულ ცოლს.
_ არაჩვეულებრივად_,შენ არ გინდა?
_ მინდა...მაგრამ მეორე თეფშის ამოტანა დამავიწყდა_ აშკარად იტყუებოდა.
_ ჩემი თეფშიდან შეჭამ?
_ შენი ხელითაც…..სიამოვნებით_ მის წინ ჩამოჯდა საწოლზე.
ლიკამ უხმოდ გაუწოდა ტორტის დიდი ლუკმა კოვზით.ერთი ლუკმა დემნასი იყო ერთიც ლიკასი,მთელი თეფში ისე გაათავეს,რომ ერთმანეთსათვის თვალი არ მოუცილებიათ და ხმაც არ ამოუღიათ.
_ ლიკუნა დღეს ძალიან დაღლილი ვარ,მოდი დავიძინებ და ფილმს ხვაკ დილით ვუყუროთ,ხვალ არსად მივდივარ,სულ აქ ვიქნები შენთან_ სუფთა თეთრეულს ხელკ დაავლო და დივნისკენ წავიდა.
_ კარგი_ მშვიდად ჩაილაპარაკა,ერთ მხირვ ესიამოვნა,რომ დემნას მისი შენიშვნა ახსოვდა,მაგრამ მეორე მხრივ სიცარიელე იგრძნო,რატომღაც ეგონა,რომ მის გვერდით დაიძინებდა.ხმამაღლა კი არაფერი უთქვამს,საბანში გაეხვია და თვალი ფანჯრის მინაზე მოთამაშე წვიმის წვეთებს გაუშტერა.
როდის,როდის ჩაეძინა,თუმცა არა დიდი ხნით,მალე გაისმა,სადღაც ძლიერი მეხის ხმა და ფანჯრებში ელვის შუქმა შემოანათა.ლიკა შეხტა,ცივმა ოფლმა დაასხა,საბანი მუჭში მოიმწყვდია და დაფეთებულს ცრემლები მისდაუკითხავად ნიაღვარად დაედინა ლოყებზე.
აკანკალებულს მხოლოდ თვალებიღა უჩანდა და იმის გამბედაობახ კი არ ეყო,რომ დემნასთვის შველა ეთხოვა.მაგრამ ეს არც დასჭირდა,მაშინვე იგრძნო ძლიერი და თბილი ხელების შეხება მის მხრებსა თუ მუცელზე,მთელი სხეულით მიიკრა მკერდზე და ყურთან ახლოს ჩასჩურჩულა:
_ნუ გეშინია შენთან ვარ,ნუ გეშინია_ მთელი ძალით იკვარდა გულში და ყვრიმალებს უკოცნიდა.
აკანკალებული და შეშინებული ქალი სწრაფად შებრუნდა მისკენ და სხეულზე მჭიდროდ შემოხვია მისი სუსტი ხელები,სახე მის ყელში ჩარგო და ასლუკუნდა:
_ მეშინია დემნა,მეშინია.
_ აქ ვარ,დამშვიდდი აქ ვარ.
მასზე მოწებებულ ქალს სახეს უკოცნიდა და მის მკლავებში მონდომებით იფარავდა