შიშველი ღამე –7– (ეპილოგი)
რა არის ცალმხრივი გრძნობა? გულში ჩახვეულ ტკივილად ქცეული სიყვარული? ჭია, რომელიც შიგნეულს გიხრავს... მხოლოდ ერთ შეგრძნებას გიტოვებს... შესაძლებლობები გეზღუდება და ღამით უკვე გგონია, რომ ყველაფრის უნარი წართმეული გაქვს სიყვარულის გარდა... ასე ფიქრობდა ლინა... ამ ცალმხრივობის უსასრულობის გაგრძელების ეშინოდა, მაგრამ... ერთი კითხვის ნიშანი მაინც რჩებოდა! ამ სამ დღეში გაბრიელის მეში ჩაბუდებული უჩვეულო კბენები და გავლებული ჟრუანტელი მომავალში უფრო ძლიერ და განსაკუთრებულ ფაზაში ხომ არ გადაიზრდებოდა? ჰმ, ხომ არ გადაიზარდა?! ეს კითხვა აწმყოში მარტო იმიტომ მაინც უნდა დავსვათ, რომ საირმეში გატარებული ათი დღე ზმანება არ ყოფილა და რეალობა იყო! ლამაზი რეალობა! მოდი, იქიდან გავაგრძელოთ, სადაც შევწყვიტეთ თხრობა... იმ საღამოს ლინას მაღალი სიცხე მისცა... საწოლში ჩაფუთნულმა გოგონამ გაბრიელს რომ შეხედა, მასაც გაუწოდა თერმომეტრი, ისეთი წითელი ხარ და ისე დაგბერვია ძარღვები, შენც სიცხე ხომ არ გაქვსო... მამაკაცს თითქოს დანაშაულზე წაუსწრესო, ისე აერია სიტყვები ერთმანეთში და საჭმელი ქურაზე დავტოვეო, ამის მიზეზით გაიქცა სადღაც. ლინას ჩაეღიმა, მაგრამ ეს იმაში არ არწმუნებდა, რომ გაბრიელს უყვარდა... ან კი შეიძლებოდა მოსამართლეს ობოლი, დიდ ქვეყანაში დარჩენილი პატარა არსება შეყვარებოდა, რომელიც თავისი უბადრუკი ცხოვრებითაც კი კმაყოფილი იყო?! მეორე დღეს ენერგიის მოზღვავება იგრძნო და წამოდგომა დააპირა, თუმცა ვინ დააცადა... გვერდით გაბრიელი აესვეტა და ოთახიდან გასვლის საშუალებაც კი არ მისცა... რა მოხდა კვირას? კვირას ლინა უკვე ფეხზე იყო და კარადის თავზე შემთხვევით გიტარა აღმოაჩინა. გაბრიელმა არ დაუმალა, ადრე ვუკრავდიო, მაგრამ ახლად გამოკეთებული ქალიშვილის ხათრით ადრე ახლად აქცია... შესაძლებელია ეს მხოლოდ ხათრიც არ იყო... ანდაც არც გამოკეთებასთან გვქონდა საქმე, მაგრამ ლინა ვერ უგებდა შიშველ ღამეს გაცნობილ მამაკაცს და სხვას რა ძალა შესწევდა... მეოთხე ღამეს მეხუთე მიყვა, მეხუთეს მეექვე, მეექვსეს მეშვიდე და არც მეათე დღეს დაუწყვეტია გული ჩვენი გმირებისთვის! სინამდვილეს თვალი რომ გავუსწოროთ, დასწყვიტა კიდეც... ეს სევდა განსაკუთრებით ლინას ეტყობოდა. მთელი დღე ხმას არ იღებდა. უხმოდ გააკეთა საჭმელი და გაბრიელს უარი უთხრა დახმარებაზე. ეს ბოლო დღეები არც ერთხელ არ დაუხველებია და რა ფილტვების ანთებაზე იყო ლაპარაკი... ხო, ჩავიდოდნენ თუ არა ერთმანეთს დაშორდებოდნენ, მერე უკეთეს შემთხვევაში გაბრიელი რამდენჯერმე ტელეფონზე დაურეკავდა, უარესში კი... დაღამდა. გაბრიელი ხის მორზე ლინას გვერდით ჩამოჯდა და ცეცხლს ხელები შეუშვირა. –ხვალ დილით ადრე წავალთ.–უღიმღამოდ თქვა მან. –მე მეგონა საღამოსთვის წავიდოდით...–ლინას თვალებში თხოვნამ გაიელვა, მაგრამ მამაკაცს არაფერი შეუმჩნევია... ან არ უნდოდა შეემჩნია... –ნიკომ დამირეკა. საქმე არ იცდის.–ასეთი ცივი არასდროს ყოფილა ლინას მიმართ. პირიქით სულ უღიმოდა და ხელები თავისით გაურბოდა მისკენ. –აჰა... რადგან საქმეა...–გრძელი კაბა უფრო მეტად ჩამოქაჩა ქვემოთ და წამოიმართა.–მაშინ დავიძინებ. ხვალ დილით რომ არ გალოდინო... გაბრიელმა თავის დაქნევით უპასუხა. –და კიდევ...–გულმა არ მოუთმინა და უკვე სახლთან მიახლოებული შემოტრიალდა ლინა.–მადლობელი ვარ, გაბრიელ! ჩემი მადლიერება საზღვრებს ისე გაცდა, ვერც კი გავიგე... ამით ყველაფერი იყო ნათქვამი... გაბრიელმა კი ამ ყველაფერსაც ვერ გაუგო გემო. იმ ღამემ საბურველი ჩაიცვა და ლინამ ვერ დაინახა საყვარელ მამაკაცში ვერაფერი... საერთოდ ვერაფერი... ეს უკანასკნელი ღამე იყო... მეცამეტე ღამე. მანქანა სასაფლაოსთან გაჩერდა. გაბრიელი სუფთა ჰაერზე გადმოვიდა და სიოს შესციცინა. მას უმალ უკან გადმოყვა ლინაც. –აქ რატომ გავჩერდით?–ათრთოლებული ხმით იკითხა და თვალი ძმის საფლავისკენ გააპარა. –ლინა, ახლა არ აქვს მნიშვნელობა იმას, რომ სულ რამდენიმე ნაბიჯში შენი ძმის საფლავია... მე აქ იმიტომ მოგიყვანე, რომ ამ ადგილიდან დაიწყო ჩემთვის შიშველი ღამეების სერია... აქედან დაიწყო ჩემს გულში საოცარი აურზაური... ამ აურზაურის ცენტრში კი ყოველთვის შენ იდექი და ყველაფერს აშუქებდი! ლინა, განა ეს სანტიმენტალურობაა? თუ რომანტიზმის ფუჭი ცდაა?–მაჯებზე ხელები ჩაავლო და გაუღიმა... გაუღიმა ისე, როგორც მხოლოდ ლინას უღიმოდა ხოლმე. –არ ვიცი, რა ჰქვია ამას შენს ენაზე... მაგრამ ჩემთვის ეს ბედნიერებაა!–აღტაცებულმა შესძახა ლინამ და სიხარულის ცრემლები გადმოყარა.–მართალია შენ ძალიან გვიან მაცნობე ამ სანტიმენტალურობის შესახებ, მაგრამ მე ამისთვისაც დიდად მადლობელი ვარ! და... და... –საქმე მოგვარებულია, ლინა!–ტუჩებზე თითი გაკრეჭილმა ააფარა გაბრიელმა.–დღეიდან მეც შენს ენაზე ვიმეტყველებ! ახლა კი... ჩვენს სამოთხეში დავბრუნდეთ! –ხო, ნუ იბუზები, ფილტვების ანთება მართლა კი არ გაქვს!–სანამ მანქანაში ჩაჯდებოდნენ, მხრებში ძალით გაასწორა მამაკაცმა ლინა და ხმამაღლა გადაიხარხარა. გზაზე ავტომობილი მიფრინავდა... კი არ მიდიოდა, მიფრინავდა! ეს იმ სანტიმენტალურობის და რომანტიზმის ფრთების წყალობით, შიშველ ღამეს რომ დაიბადა და სიყვარული რომ ერქვა! დ ა ს ა ს რ უ ლ ი! ^^^ გინდ დასასრული უწოდეთ ამ თავს, გინდ ეპილოგი, მაგრამ მე კი ძალიან, ძალიან მიყვარს! ლინა? ლინა ჩემთვის სხვა სამყაროა! მისი სული საოცრად სუფთაა, ჩემი სხვა გმირებისგან განსხვავებით... გაბრიელი? გაბრიელი იდეალური მამაკაცია! პირველად ჩემს შემოქმედებაში მას ნაკლი არ გააჩნია! ახლა რა გითხრათ... როგორ გამოვხატო ის ბედნიერება, რომელსაც თქვენი კომენტარების კითხვა მანიჭებდა? ერთი რამ იცოდეთ! ყველაზე კარგები ხართ, ყველაზე თბილები და ყველაზე ტკბილები... თეო, ბლექ, თედ'უნია, მერი, ანამარია, თაკო და რა ვიცი კიდევ... უღრმესი მადლობა! ველი საბოლოო, გადამწყვეტ შეფასებებს! ხო, დავბრუნდები ალბათ მალე... დავბრუნდები ახალი ისტორიით! უყვარხართ სოფიკოს! |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
