ბოლო ლექცია 3 საათზე მთავრდებოდა.ღრუბლიანი ამინდი იყო ცოტა ციოდა, არც ქარი იყო და არც წვიმა, ხელსაყრელი დრო იყო იმისთვის რომ სვანეთში გაპარულიყო.სქელი ნაქსოვი ჟაკეტი მოიცვა შედარებით თხელ გრძელმკლავიან მაისურზე, ჩანთა გვერდულად ჰქონდა გადაკიდებული ასე უფრო კონფორტულად გრძნობდა თავს.ოთხმა ლექციამ ისე გაიარა აზრზე ვერ მოვიდა რომ 3 საათამდე 1 საათი იყო დარჩენილი.არც სალი იყო მის გვერდით არც აკო და არც ვახო, მხოლოდ ლაშა იჯდა სადღაც ბოლოში საიდანაც სახეაჭრილი შესცქეროდა ალექსანდრას.უკვე მეორე კალამი გადაუტყდა ახალგაზრდა მამაკაცს იმის შემყურე თუ როგორ შებოჭილი და დაბნეული იჯდა უმცროსი ხურციძე, გაგიჟრბული იყო ადამიანს აღარ ჰგავდა იცოდა რომ ალექსანდრა ჯუბოსთან ცხოვრობდა თავიდან დემური ახლა კი ჯუბო, მის გარდა ყველასთან უწევდა ძალიან ახლოს ყოფნა. ეს აღიზიანებდა ამდენი იწვალა, რაარგააკეთა რომ შეყვარებოდა მაგრამ არა ყველაფერი უფრო უარესობისკენ მიდიოდა. ბოლოს ვერც გაეგო მართლა უყვარდა თუ მისი დასაკუთრების ჟინი ჰქონდა. ახლა იცის რომ უყვარს და მისი დასაკუთრების ჟინიც აქვს მაგრამ ერთი რამ აბრკოლებს. იყო თუ არა ალექსანდრა ქალიშვილი? ჯუბოსთან უკვე რამოდენიმე კვირაა ცხოვრობს და შეიძლებოდა მათ შორის სქესობრივი კავშირი ყოფილიყო, მაგრამ ეს ხომ არ მომხვდარა თუმცა მან არ იცოდა რომ მათ არანაირი კავშირი არ ჰქონიათ. ლაშა ნამდვილი ქართველი კაცია მაგრამ ცოტაარიყოს ქალაჩუნაც. მასში ერთდროულად ცხოვრობს მებრძოლი ვაჟკაცი და ჭორიკანა დედაკაციც.
ბოლო ლექციამაც წარმატებულად ჩაიარა. ჩქარი ნაბიჯებით გაემართა გასასვლელისკენ, კიბეებთან რომ მივიდა ნაცნობი მარკის ავტომობილი ამოიცნო იქიდან კი დემური გადმოვიდა.ბრთხილად მიაბიჯებდა მისკენ და ირგვლივ იყურებოდა, გული სწრაფად უცემდა სანამ დემურის ხელი არიგრძნო მის მხარზე. იმ ჟაკეტშიც კი გამოატანა მისმა სითბომ ამის გამო კი ტანში ჟრუანტელმა დაუარა. ხელის მსუბუქი ბიძგით შესვა მანქანაში მანაც მოუარა და თავის ადგილი დაიკავა. მანქანა დაქოქათუარა იმწამსვე მოსწყდა იქაურობას.
-მითხარი როცა აღარ იქნება სანერვიულო.მთელი ძალით იყო ჩაბღაუჭებული ღვედს და სულ ერთიანად კანკალებდა.
-მცხეთას რომ გავცდებით მერე აღარ მოგიწვეს ბრჩხილების კვნეტა.წამიერად გადმოხედა და გაუცინა.
-მცხეთამდე რატო?.
-იქიდან ვახო გზას ჩაკეტავს, ჩვენ გავალთ და მერე შემოწმება დაიწყება.
-მოიცა მერე პოლიციასთან პრობლემები არ შეექმნებათ?.
-მაგ მოგვარებულია.თვალი ჩაუკრა და ისევ ღიმილით გახედა გზას.
-როგორ შეგიძლია?.სიტყვა ვერ დაასრულა ნერვიულობისგან.
-რა?.
-როგორ იღიმი ასეთ მომენტებში?.
-გასწავლი მერე.ცალი ხელი მისკენ გადმოყო აუწეწა და ისევ რულს ჩაებღაუჭა.ცოტახანში წარწერა დაინახეს სადაც მითითებული იყო რომ მცხეთას გაცდნენ. ბანერის როცა გაცდნენ ალექსანდრამ შვებისგან ამოისუნთქა და უფრო მოეშვა.-ახლა შეგიძლია იფრინო.
-ახლა მხოლოდ ძილი მჭირდება.
-ხოდა დაიძინე.
რამოდენიმე წუთში ჩაეძინა კიდეც და სიზმრების სამყაროში პირდაპირ თავით გადაეშვა.

შუადღისხანი იყო დაახლოებით 5 საათი ჯუბომ არხეინად შეაბიჯა ხასლში და გადაწყვიტა ალექსანდრა მოენახულებინა. აპირებდა ქეთიზე ყველაფერი მოეყოლა იქნებ რჩევა მაინც მიეცა იმ გადარეულ გოგოს. მძიმე ნაბიჯებით ავიდა მის ოთახში თუმცა არავინ დახვდა.სირბილით ჩამოვარდა და სახლი სულ "ალექსანდრას" ყვირილით აიკლო.
-ჯერ არ მოსულა შვილო.სამზარეულოდან გამოვარდა მაკა.
-ამდენხანს სად არის? 3 საათზე უმთავრდება ლექციები.იმწამსვე დასწვდა ტელეფონს და მის ნომერზე დარეკა, არავინ პასუხობდა ამიტომ მძღოლს დაურეკა თუმცა ნაცემებმა შემოაღეს კარი.-რა დაგემართათ? ალექსანდრა სად არის?.
-ბატონო ჯუბო ალექსანდრა ის გაიტაცეს ვეცადეთ მაგრამ მისმა ძმამ გაიტაცა.ორი "მუტანტი" სახიდან წამოსულ სისხლს იწმედდა.
-როგორთუ გაიტაცეს?! ხვდებით მაინც რას ამბობთ!.ახლა მანაც დაუმატა.
-უეცრად დაგვესხნენ თავს ერთი ლევანი იყო მეორე კი კურტანას რომ ეძახიან აი ეგ.
-ადამიანს ხომ არაფერში გამოადგებით.ერთი შეიკურთხა და გამწარებული გავარდა სახლიდან.ისევ ტელეფონი ამოიღო უკანა ჯიბიდან და დარეკა.-იმ *ირმა ალექსანდრა წაიყვანა, გადაქექეთ ყველაფერი! ყველა კუთხე კუნჭული შეამოწმეთ და მე მომიყვანეთ თავისი ძაღლებიანა!.


ქუთუთოები ნელნელა დააშორა ერთმანეთს და გვერდით მჯდომ ბუნდოვან სილუეტს თვალი ძლივსძლივობით გაუსწორა.თავის ნელი მოძრაობით კისერი გაატკაცუნა და მხრებში გასწორდა. ეგონა საუკუნე იყო ასეთ მდგომარეობაში მძინარე.
-სად ვართ?.თვალი მოისრისა და საათს დახედა.
-1 საათში იქ ვიქნებით.მთქნარებით თქვა დემურიმ.
-კარგი მაშინ ისევ დავიძინებ.ზურგი აქცია მამაკაცს და ფანჯარას მიაშტერდა.ღამის ფონზე ლამპიონები მბჟუტავად ანათებდნენ, ავტომობილში კი დემურის ოდეკოლონის სურნელი ტრიალებდა. წვიმის წვეთებმა დაიწყეს საქარე მინაზე წერტილების დახატვა ქარი კი ნაზად არხევდა ხმელად დაფოთლილ ხეებს.გზადაგზა საქონელი გაჰყავდათ ზოგგან კი ისეთი უკაცრიელი ადგილი იყო ადამიანს შეეშინდებოდა თუნდაც მანქანით გავლა.ახალი მთვარე იყო, ლამაზად მორკალული ირგვლივ კი პატარ-პატარა ვარსკვლავები იყო ჩაწიკწიკებული.ცოტა იყო თუმცა ძლიერად კაშკაშებდნენ, შიგადაშიგ კი ირეოდა თითქმის ჩამქრალი თეთრი წერტილები თუმცა ადამიანი გაარჩევდა რაც იყო და როგორც. ისევ საწყის მდგომარეობას დაუბრუნდა ალექსანდრა, იფიქრა სანამ გალაქტიკაში გადამინაცვლია დედამიწაზე მოვასწრო ადამიანების ყურებაო. დასუსტებული იყო, ამდენი ბოლლოს როდის იძიინა არღარ ახსოვდა. იმისდამიუხედავათ რომ იცოდა ჯუბო ქვეყანას გადაატრიალებდა მისი გაუჩინარების გამო მაინც მშვიდად იყო.არ ღელავდა რადგან იცოდა რომ მასთან მთელი მისი სამეგობრო იყო. გვერდით კი რაც მთავარია დემური ეჯდა, ის ადამიანი რომელიც სამყაროს ერჩივნა მაგრამ რატომ მაინც არ იცოდა, რატომ შეუყვარდა გაგებაში არ იყო, მას ხომ საერთოდ არ მოსწონდა კვაზიმოტოები, პირიქით აღიზიანებდა და მათთვის მხოლოდ დამცინავ ჟესტს იმეტებდა. ვერ გაგეგო რა „ჯიშისა“ იყვნენ ბაბულიკები კაი ბიჭები თუ უცხოპლანეტელები. მისთავში ეს კითხევბი ხშირად ტრიალებდა, ახლაც ამაზე ფოქრობს. რატომ მაინცდამაინც დემური? და რატომ ლაშა არა? ლაშა ხომ წესიერი ზრდილობიანი და კარგი ადამიანია მართალია ზოგჯერ ზედმეტებიი მოუვიდა მაგრამ მას ალექსანდრა ძალიან უყვარდა. შესაძლია ცდება რომ უყვარს მაგრამ არა! არა! ის არ ცდება ეს როგორ გაიფიქრა მას უყვარს ძალიიან უყვარს და მგონი მიხვდა რატომაც. მოეწონა მისი მანერები ის ხომ მამაკაცური და ცოტა მშვიდიცაა დანარჩენებთან შედარებით. მიიზიდა აკრძალულმა და ძნელად მოსაპოვებელმა ხილმა. აკრძალული ხილი ყოველთვის გემრიელიაო, ასეა ნათქვამი და მართალიცაა. გაბადრული სახით მჯდარს ისევ ჩაეძინა და რომ გაეღვიძა უცხო გარემოს მოავლო თვალი, გიჟივით წამოხტა ფეხზე და პირველ სართულზე ჩუმად ჩავიდა.როდესაც ნაცნობი ხმები შემოესმა სიხარულისგან სახე გაუბრწყინდა სირბილით ჩაირბინა ის ორი კიბე და მისაღებ ოთხში მყოფი ხალხი დაინახა.
-აკო.ხმამაღლა შეჰკივლა და მონატრებულ მეგობარს ჩაეხუტა.
-ჩემი სუნთქვა. მანაც გახარებულმა აიტაცა ხელში და დააბზრიალა.
-ჩემთანაც გამოუშვი ახლა.აროხროხდა ვახოც.
-მოვალ შენთანაც აბა რას ვიზავ.ჩქარა წავიდა მეორე ძმაკაცისკენ და ხელები კისერზე შემოხვია.
-შენხოაზრზეარხარ როგორ მენატრებოდი.ყურში ჩასჩურჩულა ვახომ.
-ვსო ახლა ვსუნთქავ.გახარებულს აღმოხვრა.
-ახლა ჩემი ჯერია.სწრაფი ნაბიჯებით დაიძრა უფროსი ხურციძე თავის დისკენ და გულში ჩაიკრა.ორივეს ცრემლები მოსდიოდათ თვალებიდან.ლევანი თავს დამნაშავედ გრძნობდა რადგან მისი და ამ დღეში სწორედ რომ მის გამო იყო.-მაპატიე გთხოვ მაპატიე ვიცი რომ მაგარი *ლე ვარ ბოდიში რომ ასეთი საშინელი ძმა გყავს მაპატიე გეხვეწები მაპატიე.
-გაპატიე ლეო გაპატიე.გულმა ვეღარ მოუთმინა.-მეტი აღარ დამიმალო არაფერი, არსად დაიკარგო ხოლმე გეხვეწები.
-შენთავსგეფიცები არ გავუჩინარდები და სულ შენს გვერდით ვიქნები, არასოდეს დაგტოვებ სულ ჩემს გვერდით მეყოლები, ჩემთვის ყველაზე ძვირფასს შენ და სალოს თავს გეფიცები.შეეცადა სიტოაცია განემუხტა ამიტომ ბოლო სიტყვები ჩუმად ჩასჩურჩულა ყურში.
-მერე მაგაზე დაგელაპარაკები.ისიც უცებ გამხიარულდა და სიცილი დაიწყო.
-ახლა რა იქნება?.სახე დაასერიოზულა კურტანამ.
-ახლა ის რომ ჩემი და უნდა გადავმალოთ და მერე ცალკე დავებაზროთ თუარადა ვიცი რასაც ვიზავ.ლევანიც უცებ მოსცილდა ალექსანდრას.
-და რას იზავ თუ მაგ „დაბაზრებამ“ არ გაამართლა?.
-ამის გაგება არაა აუცილებელი.თავზე ხელი გადაუსვა.
-გთხოვ არ მოკლა, არაფერი ავნო ისიც ჩვენსავით ადამიანი იყო ერთ დროს მასაც გააჩნდა გრძნობები.
-მაგაში შენ ნუ ერევი.
-ლეო გეხვეწები უბრალოდ ადამიანურად დაელაპარაკე.
-კარგი შევეცდები.უღონოდ დაუშვა ხელები ლევანმა.
-დამპირდი.
-გპირდები.


მისაღებ ოთახში ანერვიულებული ბოლთას ცემდა.გზადაგზა უშვერ სიტყვებს ისვრიდა და სასმელს გაუჩერებლად სვავდა.როგორ უნდოდა ლევანი და დემური თავისი ხელით მოეკლა, როგორ უნდოდა ალექსანდრა მის წინ სისხლის გუბეში გაწოლილი ყოფილიყო.მაგრამ არა თავი გაიქნია და ის აზრო რომ ალექსანდრა დასსისხლიანებული მის წინ ეგდო თავიდან მოიცილა, რა დაუშავა ამ გოგომ, არც არაფერი მაგრამ ლევანი და დემური? მათ დასანახავად ვერ იტანდა, ეზიზღებოდა.
-ქალაქგარეთ არიან, მანქანის ნომრები ამოიცვნეს ქუთაისში დააფიქსირეს ჩვენმა ხალხმა.აქოშინებული შემოვარდა ოთახში მისი ერთ-ერთი ხელქვეითი.
-ქუთაისში არ იქნებიან დარწმუნებულივარ, ისევ განაგრძეთ და იპვეთ ანდაც ისინი თვითონ დამიკავშირდებიან მოლაპარაკებაზე აი მაშინ ავიყვანთ ალექსანდრასაც და მაშინ დავხოცავ მის ძმას და მის მეგობრებსაც, იმ სალისაც კი აღარ დავტოვებ ცოცხალს.ირონიულად ჩაილაპარაკა და სავარძელში ჩაჯდა.
-და რა ვქნათ ახლა ჩვენ?.
-დაისვენეთ და იარაღები გააპრიალეთ სისხლის წვეთები რომ ლამაზად დაემჩნეს.

ნელი ნაბიჯებით წავიდა აივნისკენ და კარი ბრთხილად გამოაღო. კუთხეში მობუზული სალი რომ დაინახა ჩაეღიმა და საუკეთესო დაქალს ხელები მოხვია.
-რა დაგემართა სალიუს?.გაბუშტულ ლოყაზე მიაკრო გავარვარებული ტუჩები.
-მეშინია.დამწუხრებულმა ჩაილაპარაკა.
-ნუ დარდობ შენ არ შეგეხება საქმე მხოლოდ ჩვენთან აქვს შენ აკოს და ვახოოს ხელს არ გახლებთ.
-არა მაგაზე არ ვდარდობ მე შენზე ლევანიზე დემურიზე გურწაზე კურტანაზე ანდრიკოზე ყველაზე ვღელავ, თქვენ რომ რამე დაგემართოთ მერე მე როგორ ვიცოცხლო.
-ვაი მოგიკვდი მე შენ.სიცილით ჩაილაპარაკა ალექსანდრამ.-ლევანიმ რაო?.
-აუ არ ვიცი რაა ძაან არეული ვარ.ადგილზე ტრიალი დაიწყო და აბუზღუნდა.
-თქვი ახლა რაც მოხვდა თორე გავრეკავ.
-მაკოცა.ცალი ტუჩი ჩატეხა და მოაჯირს მიეყრდნო.
-ბოჟეე ვაი გულოო მომასულიერეთ ვინმემ.გულზე ხელი მიედო და სახეზე გაოგნებული მიმიკა აიკრო.
-ნუ დამცინი შე მძლოკვოო ეგრე შენ რომ დემურიმ გაკოცა? დაგცინე მე?.
-ხო კაი სერიოზულად ახლა, რას ფიქრობ ლევანიზე?.
-მე მიყვარს ის კი მეთამაშება.
-ასე რატომ ფიქრობ? იქნებ უყვარხარ?.
-არ ვიცი რა სულ ავიბენი წავალ ახლა წყალს გადავივლებ და დავწვები გაგითბობ ლოგინს.ლოყაზე აკოცა სალიმ და ოთახში შევიდა. ცოტა ციოდა თუმცა იმდენად მოეწონა სვანეთის ჰაერი მოაჯირს თითქმის გადააწვა ეზოს გადახედა და ხესთან ვიღაც მოლანდა.სიგარეტს ეწეოდა თუმცა ვერ გაერჩია ვინ იყო.
-გადმოვარდები.დემურის ბარიტონმა მჭექარედ გამოსცეს ექო და მთებმაც კი დაიწყეს ზანზზარი, ეტყობოდა რომ მთის შვილი იყო და იქაურობა მისთვის ზედგამოჭრილი იყო.
-არ გადმოვარდები.უკან გადაიხარა და მხრებში გაიმართა.
-სალომე ძალიან აღელვებული ჩანდა.
-შენ რა ჩვენი საუბარი მოისმინე?.
-მომესმინა.
-ტუტუცი ხარ.
-აუ ტო რა ტუტუცი.
-რაა? აბა ჩვენი საუბარი მოისმინე და არ ხარ?.
-გაიტყიპები.
-უჰ შემეშინდა.
-ნუ მეთამაშები.
-არ გეთამაშები.
-აბა ახლა რას შვები?.
-თავი გამანებე ისედაც ცუდად ვარ.მოაჯირს მოცილდა და დიდ პუფში ჩაჯდა.პასუხი არ გაჟღერებულა ამიტომ შვებით ამოისუნთქა და თავი რბილ მასას მიადო.
-ასე ხომ გაცივდები მოიცვი რამე.ისევ დემურის ხმამ გამოაფხიზლა.თვალები რომ გაახილა წინ მდგარი დაინახა.
-გაციებაღამაკლია და ეგაა რა.
-აი ეს მოიფარე მაშინ.დაკეცილი პლედი გაშალა და სხეულზე გადააფარა.
-მადლობა.
-არ მეგონა ჩვენი კოცნის შესახებ სალის თუ მოუყვებოდი.სარიჩკის ორიღილი ჩახსნილი ჰქონდა ოდნავ დაკუჭულიც კი იყო.ფეხზე კლასიკური ფეხსაცმელი ჰქონდა მორგებული შარვალი კი ჩვეულებრივი ოდნავ ჩაჩაჩული ეცვა.ხელები ჯიბეებში ჰქონდა ჩაწყობილი სახე კი მაღლა ჰქონდა აბყრობილი.სათითაოდ სწავლობდა მის ჟესტებს და მის ნათქვამს დიდად ვერ მიაქცია ყურადღება თუმცა ბოლოს რომ გაიაზრა რაც თქვა თვალები კუსა.
-ჩემი დაქალია და რასაკვირველია ყველაფერი ვუთხარი რაც გადამხდა და ყველაფერს ვეტყვი რაც მომავალში დამემართება.
-კაცმა შიშით ვერაფერი უნდა გაკადროს.გრძელ წვერზე ხელი გადაისვა და წამიერად გადახედა.
-აბა დაცული ვარ ვერავინ ვერაფერს ვერ მკადრებს სალის შიშით.მანაც ერთიანად გადაიხარხარა და პლედში შეფუთულმა თავი უკან გადააგდო და თვალები დახუჭა.
-მაგის იმედადაც ნუ იქნები.
-უჰ ეგ მანაღვლე ახლა ისედაც ყველაფერი საშინელება დამემართა მეტი საჯავრებელი რაღა უნდა მქონდეს.არხეინად ამოიფრუტუნა და ვერც გაიაზრა რა თქვა.სხვას რომ ეს სიტყვები ეთქვა დედაბუდიანა ამოძირკვავდა.
-შედი დაიძინე თორე სიცივემ იმოქმედა შენზე.
-ჯერ არ მინდა აქ დავისვენებ შემდეგი დარტყმისთვის ძალებს შემოვინახავ.
-არ მაინტერესებს ადექი და დაწექი.
-აუუ მაცალე რაა გთხოვ.
-იმენა ბავშვი ხარ რაა.რამოდენიმე ნაბიჯი გადადგა მისკენ და წამებში ააფრიალა ხელში ოთახში ნელა შეიყვანა და ლოგინზე დააწვინა.
-ხომ გითხარი ჯერ გარეთ ვიქნები მეთქი რატომ შემომიყვანე? ამ ჩახუთულ ჰაერში ყოფნა მეტი აღარ შემიძლია გარეთ გასვლა და სეირნობა მომენატრა სუფთა ჰაერის შესუნთქვა მომენატრა.ანერვიულებული წამოჯდა და თავი ხელებში ჩარგო.
-კაი ბოდიში თუგინდა გაგიყვან ისევ.
-არა აღარ მინდა.ცრემლები მოიწმინდა და საზურგეს მიეყრდნო.
-მომისმინე! დაწყნარდი ნუღარ ნერვიულობ და ნუღარ ტირი ეხლა შეიძლება ყველაფერი ცუდად წავიდეს მაგრამ იცოდე მე ყველაფერს გამოვასწორებ გპირდები! ჩემიხომ გჯერა?.სახე მის ხელებში მოაქცია თვალებში ჩააჩერდა და ისე დაუწყო საუბარი.
-კი მჯერა.მანაც ამოიკნავლა და ზედა ტუჩი მოიკვნიტა რომ ცრემლები ისევ არ წამოსვლოდა.
-ამის შესახებ არ უთხრა სალის.სახე ახლოს მიწია და ტუჩებში ნაზად აკოცა.
-ჰმ რაღას მეტყვის დავინახე უკვე.ხალათმოცმული სალი აესვეტა მათ წინ.
-არაფერი დაგინახავს და მორჩა.უცებ წამოდგა ფეხზე დემური სალის ხელი ცხვირზე დაკრა და ოთახიდან გავიდა.
-ალოჰაა დაეშვი დედამიწაზე, მარა შენ რა გამოგაფხიზლებს დავიძინებ ჯობია.ხალათი ერთიხელისმოსმით გაიხადა და საწოლში შეწვა.


მოკლედ ჩემო საყვარლებო დიდი ბოდიში მინდა მოგიხადოთ რომ ასე ცუდად ვვიქცევი.. მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს რაღაც პრობლემები მაქვს და ძლივს ვახერხებ ამ თავების დაწერასაც. იმედია მოგეწონებათ აახალი თავი და კომენტარებსაც ნუ დაიშურებთ.. კიდევ ერთხელ მაპატიეთ და ყველანაირად შევეცდები შემდეგი თავი ამ დღეებში დავდო მიყვარხართ ძალიან..მაინტერესებს თუ ვინმე კითხულობთ ღირს გავაგრძელო?.