- იცი მე რა მომენატრება ? - ჰკითხა და ღიმილით ახედა , შემდეგ კი ნაზად აკოცა ლოყაზე. - ყოველ დილით ბალიშთან დადებული , ბრაზილიული ფოთლები და ზედ გადაფენილი ვარდის ფურცლები ... - ღიმილით აკოცა ისევ ლოყაზე.
- და დღიურის ყოველი მეცხრე გვერდი არა ? - იკითხა ეშმაკური ღიმილით და თალებმოჭუტულს სიცილით დახედა.
- შენ რა წაიკითხე ? -მკლავზე უჩქმიტა და ოდნავ წამოჯდა.
- ჩემი არაა , ჩამიდეს ! - სიცილით გაიწია გვერდით და ხელები სახეზე აიფარა.
- ვაიმე ჩემი დღიური ! - ოდნავ წამოიკივლა ჩურჩულით და ჩემოდნის ჩალაგების მომენტი გაიხსენა.
- დაგრჩა ? -კითხა შეწუხებულმა და კოპებშეყრილმა.
- აუ ხოო ... -გაბრაზებული აწუწუნდა და ცრემლიანი თვალები საყვარელი კაცის კისერში ჩამალა.
- არაუშავს ფისუნია ! - თმაზე აკოცა და მაშოსაც ხმით ჩაეღიმა .- პატრონს დავურეკავ და ვეტყვი , რომ გამოაგზავნოს ... - ლოყაზე აკოცა და მაშინვე დაამშვიდა.
- იყოს ... რომ ჩავალთ წამოვიღებ ... - ეშმაკური ღიმილით დაგეგმა შემდეგი ვიზიტი.
- სასწრაფოდ გვჭირდება შენი დღიური ! - დაეთანხმა თავის ქნევით და მხარზე მოდუნებული მიიკრა.
^^^
თვალებს ახალგაღვიძებული აცეცებდა და ბათუს მკლავს ჩაბღაუჭებული ნაცნობ სახეებს ეძებდა.
- დაგვადეს ? - სიცილით იკითხა ბათუმ და გარემო კიდევ ერთხელ დაზვერა.
უცებ საიდანღაც ჯერ ერთი , შემდეგ კი სხვა ბევრი ნაცნობი სხეული , რომ აეწეპათ მერე მიხვდნენ , რომ გიჟებთან იყვნენ ისევ!
- ვაიმე , რა იყო შვილო მზეზე იყავი გართხმული ? - გაშავებულ შვილს , თუკამ ტუჩის ბზუილით მოავლო თვალი . - მიშო , მეც მინდა ! - ტუჩები გაბუსხა და ქმარს გახედა.
- წავალთ , ხო წავალთ ! - სიცილით გასწია ცოლი გვერდით . - მამას ფერია , როგორ გივლიდა ეს ბედოვლათი ? - ბთუს მხარზე ხელი დაჰკრა და რაღაცნაირად გაუღიმა.
- შესანიშნავად ... ასე ჯერ არავის მოუვლია ჩემთვის ! - ირონიული ღიმილით გამოაჯვრა ბათუ , მანაც ცალი წარბი ასწია და გოგონას ცინიკური ღიმილით მოატარა მზერა ყველგან.
- ვერც ვერავინ , ვერასდროს მოგივლის! - გააფრთხილა და თვალი ჩაუკრა.
- რაო ? - ყურები ცქვიტა ყველამ.
- ხვალ სვანეთში თქვენც მოდიხართ ? - უფროსობას გადახედა ილიამ და ბარბარეს ხელი გადაჰხვია.
- უფროსობა , 1 კვირაში ჩამოვალთ ! - დემეტრემ თვალი ჩაუკრა ილიას და ბარბარე სიცილით გამოსტაცა ხელიდან . -აბა რამე მითხარი ! - ჯიბრით და ირონიული ღიმილით გამოაჯავრა ძმაკაცის შვილი.
- ერთადერთი კაცია , ვისაც ვერაფერს ვერ ვეუბნები ამ თემაზე და უკვე გამიბლატავდა ! - წარბები შეკრა ილიამ და იოანეს გადახედა . - ხო ნუ მიყურებ ეგრე , შენ "მეორთადერთი" ხარ ... - ღიმილით დაჰკრა ძმაკაცს ხელი.
^^^
ცოტა დაისვენეს , მეორე დღეს მომზადებულები ჩაბარგდნენ მანქანებში.
შეთანხმდნენ , რომ ორი მანქანით წავიდოდნენ.
რადგან ბათუს და მაშოს დათოსთან უნდა შეევლოთ , ყველა მეორე მანქანაში ჩაეტენა.
ბათუ თავის მანქანით წავიდა დათოსთან , მაშოსთან ერთად.
ბიჭი კარში გახარებული შეეგება და ორივე მონატრებული სხეული მძლავრად ჩაიხუტა.
- მაშო, რა შავი ხარ ! - აღტაცებით ჩაილაპარაკა ბიჭმა .
- შენ ის მითხარი , სკოლაში ხომ ყველაფერი რიგზეა? - ჰკითხა გაბადრულმა და მაშინვე შეეცვალა დათოს სახე.
- კი , ისე კარგადაა , ზოგჯერ მეშინია ... - ჩუმად გამოუტყდა და სიცილი დაიწყო.
- რისი გეშინია ? - წარბები აწია გაკვრივების ნიშნად ბათუმ და ბიჭს მხარზე ხელი სიცილით მისცხო.
- რისი და აქაც პუტინი არ იყოს გარეული ... - ბათუს ხარხარით გადახედა.
- შენი სკოლაა ? - ჰკითხა მაშომ შეყვარებულს და დათოს ლოყაზე უჩქმიტა.
- აბა რა ! - გაიჯგიმა და სიცილში ორივეს აყვა.

- რამე პრობლემა , რომ მაქვს სულ დათოსთან ვარ ! , საკმარისია ვინმეზე გავბრაზდე და ბარბარემ იცის სადაც უნდა მომძებნოს ! - სიცილი დაიწყო და ღვედი გაიკეთა.
- ამიერიდან მეც მეცოდინება ! - თვალი ჩაუკრა და მანქანა დაძრა.
- შენ არ გამაბრაზებ ! - ლოყაზე აკოცა და მობილურით სელფი გადაიღო.
^^^
- მალე ჩავალთ ? - უსიამოვნო მოძრაობამ გამოაფხიზლა და თვალების ფშვნეტით გაახილა თვალები.
- უკვე ჩავედით , ცოტა ცუდი გზებია აქეთ , მალე მივალთ ! - თბილად გაუღიმა.
- ისინი სად არიან ? - მთქნარებით წამოჯდა და პირიდან ხელი უხერხული ღიმილით მოიშორა.
- ისინი ჩავიდნენ უკვე და სახლიც დაალაგეს ! - სიცილით აიჩეჩა მხრები და საყვარელი კისერი დაუკოცნა.
^^^
- ბიჭო მაშკა ჩემთან წვება ! - იოანეს თვალები უბრიალა ბათუმ.
- მაშკა წვება ბარბარესთან ! - იომ წარბები შეკრა.
- ბარბარე წვება ჩემთან ! - ილიამ შეყვარებულს ხელი მოხვია , მაშკა დაწვება მარტო ! - მხები აიჩეჩა უდარდელად და წარბაწეულ დას გაუცინა.
- მაშკა წვება მეთქი ჩემთან ! - ამჯერად მართლა გაბრაზდა ფარჯიანი.
- ბარბარე წვება მაშკასთან ! - იოანემ დას გახედა და შემდეგ ილიას უბრიალა თვალები.
- მოიცა მაშკა მარტო თუ წვება და ჩემთან არა , ბარბარე რატოღა წვება შენთან ? - ახლა , ბათუს ნათქვამს , რომ დავუკვირდი ... ამდენი სვანი ზედმეტია !
- ვაიმე ! - ბარბარემ და მაშომ ერთმანეთს გადახედეს და შეძახილიც წამშივე გაისმა.
- მე ვწევები ბათუსთან ! , ბარბარე ილიასთან ! - გაბრაზებულ ძმას მაშინვე "აუხსნა" ყველაფერი . ილიაც თითქოს მოეშვა. - და იოანე , მარტო გაიჯგიმება საწოლში ! , ნუ ხანდახან შეუძლია დასაც შეეჭრას და ძმაკაცსაც ოთახში , ჩვენ არ გაგვეკაროთ ! - მზერა ვერაგული გაუხდა გოგონას და შეყვარებულს აეხუტა.
- აი , ჩემი მეორე ნახევარი სხვანაირი როგორ შეიძლება იყოს ? - გაეცინა ბათუს და გოგონას თავზე აკოცა.
- ვინმე ლამაზი სვანი გოგო არაა აქ ? , ძაან ხის თავი რო არ ქონდეს? - იოანემ ფარ-ხმალი დაყარა და თავის ქნევით გაიხედა ფანჯარაში . - ჯერ-ჯერობით , იმ მსუქანი ქალების გარდა , ვერაფერს აღიქვამს ჩემი უკვე დამძიმებული მხედველობა ! - "მხედველობა დაუმძიმეს" მსუქანმა ქალებმა.
- აუ რა ნაშაა ! - ილიამ ეზოში გაიხედა და შეყვარებულს სიცილით გადახედა.
- აბა სად ? - თვალები გააცეცა იოანემ,
ყველას სიცილი , რომ წასკდა , წარბები შეკრა და აქეთ-იქით გაიხედა.
- დაახვიეთ რა ! - ერთად მიაყარა და ბურგერი ჩაკბიჩა მადიანად . - აი ნაშა მესმის ... - ტუჩები გააწკლაპუნა და სიცილით მოიყუდა კოკა-კოლა.

^^^

აღტაცებული დასეინრობდა და ბათუს ხელზე , ჩამოკიდებული თვალებს ინტერნესით აცეცებდა გარშემო.
მიუხედავად იმისა , რომ უკვე ბნელდებოდა , მაინც გამოყარა სახლიდან აწუწუნებულები და ყველა ერთად დასეირნობს ტყეში.
დროდადრო იოანეს უკმაყოფილო ხმა და ნასროლი რეპლიკები ისმის , მარტოობასთნ დაკავშრებით.
- მარკესმა ჩემზე დაწერა , ის მარტოობის ასი წელი ! - ამოიბლუყუნა და იქვე ხესთან ჩამოდგა. - დავიღალე ტოო , მალე მოვრჩებით ? - ქშენით იკითხა და მაღლა აიხედა.
- მარკესი არ ვიცი და ... მგონი გზა აგვებნა ! - სიცილით წამოიძახა და წრეზე წამოსული დააკვირდა , რომ რამოდენიმე წამის წინ ამ ადგილად უკვე იყო.
- რას ბოდავ მაშო , ბათუმ და ილიამ ეს ადგილები ზეპირად იციან ! - იოანემ თავი გააქნია.
- რა ზეპირად ვიცი ბიჭო , რაც ჩამოვედი პირველად ვარ ! , წლებია აქ არ ვყოფილვარ ! - სიცილით წამოარტყა ფარჯიანმა ძმაკაცს ხელი თავში. - თუმცა უკვე ვიხსნეებ ყველაფერს და გზა მგონი იქითაა , წყაროზე არ დავდიოდით აქ ? - იკითხა და ილიას გადახედა.
- ხო , იქ მაშო დაეცა პატარა , რომ იყო ... - ილიამ მხედველობა დაძაბა . - შენ ხელში აიყვანე და წამოიყვანე ... , მოიცა გავიხსენო ... - თავზე ხელი მიიდო და თვალები დახუჭა უფროსმა სუბელიანმა.
თითქოს რაღაც მოგონება იღვიძებდა მასში , თავი გააქნია და იმ ადგილს შეხედა , სადაც წამის წინ ილიამ თითი გაიშვირა.
თვალები გაუბრწყინდა და ადგილს მიუახლოვდა.
- აი აქეთ , აქ ამიყვანა ხელში ! - ნაცნობ ხესთან ჩამოდგა და ორმოსავით ამოჭრილ ადგილს გაშტერებული დააკვირდა.
- რა ? - ბათუ ოდნავ მოშორებით მდგარ შეყვარებულს მიუახლოვდა და ცალი თვალით მოსაუბრე მეგობრებს გახედა , რომლებიც ყურადღებას საერთოდ არ აქცევდნენ.
- გამახსენდა ... - ამოილუღლუღა და ბათუს სახე , გონებაში აღიდგინა. - გამახსენდა , ბათუ გამახსენდა ! - კივილ/ტირილით ამოილუღლუღა და წამში აღმოჩნდა საყვარელი მამაკაცის მკლავებს შორის.
- გაგახსენდა ? - თმაზე აკოცა და საყვარელი სურნელი წამით მაგრად შეისუნთქა.
- გამახსენდა , ხო გამახსენდა ! - ემოციურად აიქნია ხელები და აქეთ-იქით ხტუნვას მოჰყვა.
- ხო და წავედით , აქეთ მივდივართ ! - წყაროსკენ თითი გაიშვირა ბათუმ და ბედნიერმა აიხუტა სხეულზე , აჟიტირებული შეყვარებული...
____

სიბნელეში რაღაც გაფაჩუნდა და იოანეც სმენადაძაბული მოიხარა წელში.
- არ გესმით - მეგობრებს ეჭვის თვალით გადახედა.
- მიჩი ! - მოესმათ ნაზი და მკაცრი ხმა , რომელიც რაღაცას მაგრად შეეძრწუნებინა
- მიჩი ? - ჩაილაპარაკა თავისთვის და როცა ფეხზე რაღაც იგრძნო , კედებს დახედა და პატარა ჯუჯა ბაჭიას ღიმილით დახედა.
- მიჩი , მიჩი ... - კანკალით წამოძახილები არ ჩერდებოდა.
- აქ არის ! - დაიყვირა იოანემ და მთრთოლვარე პატარა მკლავებში მოიქცია.
- მიჩი ... - დაღლილი შედგა გოგონა ერთ ადგილას.
როგორც იქნა ყველა გავიდა ტყიდან და სახლის განათებაზე , ღობესთან ჩამომდგარი გოგონაც დაინახეს.
- შენია ? - ჰკითხა და ბაჭიაზე მიანიშნა .
- ვაიმე , დიდი მადლობა ! - ცრემლიანი თვალებით გამოგლიჯა ხელიდან ბაჭია .- სად წახვედი ? - თვალები უბრიალა და თავი გააქნია.

- არაფერს ... - დაბნეულმა უპასუხა და თმაში ხელი შეიცურა.
- ანი ? - თვალებმოჭუტული წავიდა წინ მაშო.
- მე ვარ ... - დაბნეულმა ასწია თავი და თვალები დააწვრილა.
- მაშო ვარ , ვერ მიცანი ? - ჰკითხა და გაუღიმა.
- მაშო ... გიჟი მარო და ბარბარე ? - იკითხა და ბაჭია უფრო კარგად მოითავსა ხელებში.
- ხო ... - ბარბარე წინ წავიდა და მაგრად მოეხვია მონატრებულ ბავშვობის მეგობარს.
- ოხ ანი ... მერამდენე ბაჭიაა ? - ჰკითხა ჩახუტებულს მაშომ და ხელიდან ააგლიჯა.
- შენ ისევ ვირი ხარ ?! - თვალები უბრიალა და ბოლოს მაინც გაუცინა.
- არა , ახლა ცოტა დავნაზდი... - ჩურჩულით უთხრა და თვალით მოცინარი ბათუსკენ ანიშნა.
- ის ილია არ არის ? - იკითხა და თითი ბიჭისკენ გაიშვირა.
- მე ვარ , მე ... - ილია მეგობრისკენ წაიდა და თავზე ხელი გადაუსვა.
- ეს ისევ ბოთეა ! - დაასკვნა თავის ქნევით და სიცილი ატეხა.

____

იმდენად დაძაბული გრაფიკი მაქვს , ამის წერასაც ძლივს ვახერხებ.
დიდი ბოდიში პატარა თავებისთვის...
მადლობა გვერდში დგომისთვის !
შემდეგი თავი სავარაუდოდ დასასრული იქნება!
მიყვარხართ და ველი თვქენს აზრს ... რაღაც არ აქტიურობთ.