ფარჯიანი თვალებისბრიალით წავიდა მოცინარი მაშოსკენ და კედელთან აყუდებულს ხელები შემოაჭდო კედელზე გარშემო.
- ბათუ ... - ამოილუღლუღა და ნერვიული სიცილით აეყუდა კედელს.
- რა არის ეს ? - გაბრაზებულმა საჩვენებელი თითი , სახისკენ მიიშვირა.
- მაკიაჟი ... - ამოიხრიალა და სიცილი წასკდა.
მამაკაცმა სანამ ცალი ხელი თმაში შეიცურა და კედელზე დააბრუნა , მანამ დაუძვრა ეშმაკივით მოხერხებული მაშკა და კარისკენ გაიქცა.
უცებ გაჩერდა და უკან შებრუნდა.
ისე საყვარლად კრავდა წარბებს ფარჯიანი , რომ მისკენ გაიქცა და მუეცელზე შეამოხტა.
- მე მოგაშორებ ... - სიცილით დაპირდა და ტუჩებზე ოდნავ შეეხო.
- გირჩვენია დროზე მომაშორო ! , ეს უბედურება მაინც !- ტუჩებზე მიუთითა და მოცინარს მაგრად აკოცა.
^^^
- აუ ...რა ლამაზია !- აღტაცებულმა მიუთითა ჩამავალ მზეზე და წითელ ცას გაოგნებულმა შეხედა. - არასდროს მიყურებია მზის ჩასვლისთვის ... მითუმეტეს ბრაზილიაში ... - სიცილით დაასრულა და მის კალთაში უფრო კომფორტულად მოთავსდა.

- პირველობა ჩემი სტიქიაა ! - სიცილით გაიჯგიმა და ისევ მის საყვარელ ცხვირს დაწვდა კბილებით.
- იცი რა მინდა ? - მის მხარს მიადო თავი და სახე კისერთან მოათავსა , თვალებით ახედა და მზერით გაუღიმა.
- რა გინდა ? - ჰკითხა და ცალი ხელით ლოყაზე მიეფერა.
- ბავშვი ... - სიცილით დააჭირა კბილები ერთმანეთს.
- შენ თვითონ ბავშვი ხარ ჯერ ! - ღიმილით აკოცა ტუჩებზე.
- ბავშვი არ ვარ ! - ჯიბრზე ცაილაპარაკა და წარბები შეკრა.
- რამდენი გინდა ? - ბოლოს დანებდა და სიცილით დაუსვა კითხვა.
- მმმ ... რა ვიცი ... 4 ! - ტუჩზე თითი მიიდო და ჩაფიქრდა.
- მე არ მეზარება მუშაობა , მაგრამ შენი თავი არ გეცოდება მაინც ? - ჰკითხა და მის სახეზე ლამაზი სიცილით ახარხარდა.
- შენ თუ არ გინდა , მე თვითონ გავაკეთებ ! - გაბრაზებულმა უთხრა და წამოჯდომა დააპირა.
- შენ თვითონ , როგორ წერო მოგიყვანს ? - ჰკითხა ღიმილშეპარული ხმით.
- არა ! ,რამ დალია ბიჭები ? - იცოდა ძალიან , რომ გააბრაზებდა მაგრამ ისეთი სახე დაიყენა ფარჯიანმა , იქიდან გაქცევის ხერხები განაზოგადა გონებაში მაშომ .
- იცოდე ! , ეგეთი რაღაც ხუმრობითაც აღარ თქვა ! - ტუჩებზე თითი მიადო და აღელვებულ ზღვას გახედა.
- კარგი რა გეწყინა უიმე ... - "ქარაფშუტა ვარ"! -ფიქრობდა და თავს ილანძღავდა ... - აუ შემირიგდი რაა ... ხომ იცი ვერ ვიტან , როცა მიბრაზდები !- მის ყელში ცხვირჩარგულმა ამოილუღლუღა და კისერზე ცხელი სუნთქვა მიაფრქვია , შემდეგ კი მხურვალე კოცნა დაუტოვა არტერიაზე. - რა გავაკეთო ,რომ შემირიგდე ? - მის კანზე დავლილი ჟრუანტელი ტუჩებით შეიგრძნო და ნასიამოვნებს გაეღიმა .
- ვერაფერს ვერ გააკეთებ ! - "მტკიცე და უტეხი" ხმით ამოიბურდღუნა ბათუმ.
- ვერაფერს ? - ნაწყენმა წამოსწია თავი და მის სახეს ღიმილით გაუთანაბრდა . - საერთოდ ვერაფერს ? - მისი ტუჩებისკენ წაიწია და ოდნავ შეეხო ქვედა ტუჩზე .- ვერაფერს ? - ისევ გაუმეორე კითხვა და ამჯერად ზედა ტუჩზე დაუტოვა კოცნის კვალი ... - მაინც, რომ ვცადო? - თვალებმოჭუტულმა იკითხა და მისი ქვედა ტუჩი კბილებს შორის მოიქცია.
მოთმინება დაკარგულმა ფარჯიანი ხელებით თეძოებზე ჩააფრინდა და ვნებიანად დააკვდა მის ტუჩებს .
---
მზეც ჩავიდა!
---
^^^
- აუ მალე ჩამოდით რაა , მომენატრე ! - აბუზღნდა ბარბარე და ილიას მკერდს მიეკრო.
- რაღაი თქვენ დაადგით საშველი და გამოუტყდით ერთმანეთს ტრფობაში , დაირქვით სახელი "შეყვარებულები" და უჟუჟუნებთ ახლა თვალებს ერთურთს ... - რომ ჩაირთო ვეღარ გაჩერდა . - კარგი გოგო რა იყო , ორი დღეც და მანდ ვართ ...
ილია ფეხზე წამოდგა და ოთახიდან გავიდა სიცილით .
ბარბარემ თვალები დააწვრილა და რაღაც კითხა მზერით მაშოს.
- ძინავს ... - მიხვდა , ბათუს ადგილსამყოფელს , რომ ეკითხებოდა და სიცილით უპასუხა.
- როგორ ერთობით , რაო რას გეუბნება ? , აუ რა მაგარია ! - აღტაცებით საუბრობდა და ხელებს აქეთ-იქით იქნევდა.
- ისეთი საყვარელი და თბილია , უგონოდ მიყვარს! - სამზარეულოს მაგიდაზე თავი დააგდო და სიცილით დაიზილა ნატკენი ადგილი.
- რაო ? - ბათუ ღიმილით მიუახლოვდა და მუცელზე ხელები შემოაჭდო. - რა ვარო ?
- უგონოდ ვარ შეყვარბეულიო ... - ბარბარემ თვალების ჟუჟუნით გაარღვია ვირტუალური სივრცე. - მაინც ვერ მომწვდები მანდედან და რას მიბრიალებ თვალებს ? - გაიცინა ბედნიერმა.
- ორ დღეში ხო მაინც ჩემს ხელებში იქნება შენი ყელი და სასუნთქი ორგანოები ? - ღიმილით ჰკითხა და კბილები წინ დაულაგა.
- უმადური რო იქნები ადამიანი ! - ბარბარემ სიცილით გათიშა და მაშომაც ლეპტოპი დახურა.
^^^
- არ მინდა წასვლა ... - ამოიბურღუნა და გარედან დაკეტილ სახლს თვალი ნაწყენმა მოავლო.
- გპირდები , მერე კიდევ ჩამოგიყვან ... - გასაღები პატრონს გადააბარა ბათუმ და მასთან ერთად შეხედა სახლს ოდნავ მოშორებით მდგარმა.
- დამპირდი , რომ ამ სახლს ვიყიდით ... - ღიმილით ახედა და ცხვირზე აკოცა.
- გპირდები ! - სიცილით დაპირდა და ტაქსისკენ მიუთითა.
- მომენტრება აქაურობა ... - ჩაილაპარაკა თავისთვის და მის მხარს თავი მოწყენილმა მიადო.
- სამაგიეროდ , ახლა სვანეთში წავალთ იმათთან ერთად ! - დაამშვიდა და თვალი ჩაუკრა.
- რა ? - იკითხა გახარებულმა და ისე მოეხვია გაჭყლიტა , ტაქსისტი მიუხედავად იმისა , რომ ვერც ერთ სიტყვას ვერ იგებდა , ემოციებით ხვდებოდა ყველაფერს და ღიმილით შეჰყურებდა შეყვარებულ წყვილს. - მართლა ? - ჰკითხა , როცა ამოისუნთქა.
- ხო აბა ! - ტუჩებზე აკოცა და აეროპორტს გახედა მანქანის ფანჯრიდან .

^^^

თითქოს ყველაფერი ჩაწყდა მასში და სუნთქვა შეწყვიტა , როცა იგრძნო რომ ბრაზილიას შორდებოდა.
თითოეული წამი , წუთი , საათი , დღე , კვირა ... მომენტი ! , ყველაფერი ცრემლებამდე და ტირილამდე ბედნიერად ახსენდებოდა!
ცრემლები მოიწმინდა და თვითმფრინავში ჩამჯდარმა საყვარელი კაცის მხარს ,თავი ემოციურად დაღლილმა მიადო.
ყველაზე ბედნიერი წამები ,სიყვარულის ახსნა , პირველი კოცნა , პირველად მზის ჩასვლის ყურება ... ყველაფერი ბრაზილიაში , ბათუსთან ერთად მოხდა.
ახლა კი უწევს წავიდეს , იქ სადაც ეს მოგონებები არ იცხოვრებენ ...
თითქოს უფრო თავსიფულად სუნთქავდა ,გული ტკიოდა და გონებით , ოცნებებით , ყველა გაგებით ისევ ბრაზილიაში რჩებოდა.
მერე რა , რომ საქართველოში ჩასვლაც ძალიან უხაროდა.
ეს სრულებითაც არ უშლიდა ხელს ,იმას რომ გული დაწყდომოდა იქიდან წამოსვალზე.
უბრალოდ იმდენად გათავისებული ჰქონდა იქ ყოფნა , ბათუსთან ერთად საღამოობით სეირნობა.
დილით ადრე მზის ამოსვლის , საღამოს კი ჩასვლის ყურება ...
ველოსიპედებით სეირნება , გასწრობანას თამაშზე ანთებული სურვილი და ბათუს ირონიული ღიმილით შეძახილი "ბავშვი" , სკუტერით წყალში წრეების რტყმა , შეზლონგის "სად დავდოთ"-ზე ვერ ჩამოყალიბებული მაშო და ყოველ ღამით მის კისერში , მის სურნელთან ერთად ძილი.
ყოველ დილით ბალიშზე დადებული, ფოთლები და მათზე დაფენილი ვარდის ფურცლები.
ყოველი გაფერადებული მეცხრე გვერდი !
ყოველი სასაცილო წუთი , ბათუ მაკიაჟით .
ძილიდან მოღუტუნებით გამოფხიზლებული მაშო და აქეთ-იქით მორბენალი ორი ვირი !

გული წყდებოდა თითოეულ მოგონებაზე და უნდოდა კიდევ იქ ყოფილიყო.
რას არ გაიღებდა ახლაც ეწუწუნა რა სიცხეაო ...
ნეტავ ყაზბეგში ვიყო და ვიყინებოდეო !
რას არ გაიღებდა ისევ , ფარჯიანთან ერთად გაწოლილიყო მზის სხივებს ქვეშ...
ყველაფერს გაიღებდა , იმ ბედნიერი წამების დასაბრუნებლად ...
თუმცა დროს ვერ დააბრუნებ , ყველაფერი კი წინ წავა...
მომავალი ? , იქნება კი მომავალი იმაზე ბედნიერი , ვიდრე წარსული ? ...
- ახლა რა იქნება ? - იკითხა ჩურჩულით მის ყურთან.
- ბედნიერი მომავალი ფისუნია ! - მანაც ჩურცულით უპასუხა და ხმაში ღიმილი გაეპარა.
- აუ იცი , რომ ვერ ვიტან და მაგიტომ მეძახი არა ? - დაიწყო ჯუჯღუნი.
- ჩემი ბუზღუნა ! - შუბლზე აკოცა და ისიც მაშინვე მოდუნდა მის მკლავებში.

როგორც კი თვალები დახუჭა , მაშინვე გაახსენდა როგორ მისდევდა ღამით ქუჩაში გაქცეულს ბათუ.
ნაყინს , რომ ჭამდნენ ფარჯიანის ცხვირს "შემთხვევით მოხვდა" და დამთხვევა იყო , ისიც რომ მაშო გაიქცა.
ბათუ სიცილით გაეკიდა და გამოჭერილი ხელებში მოიქცია.
მაშოც მაშინვე გაინაბა , ეგონა მაკოცებსო.
მან კი მთელი ნაყინი სახეზე წაუსვა.
დათუთხული სახლამდეც ბუზღუნით მივიდა.
ბათუმ გზაში წყალი უყიდა მოიბანეო , მან კი ის წყალი კისკისით გადაასხა თავზე.
- იცი ყველაზე მეტად რა მომენატრება ? - იკითხა ბათუმ და ხელი მის თეძოძე ჩააცოცა.
- რა ? - იკითხა განაბულმა და მის თითებს , თავისი გადაატარა.
- ღამით ... შენი ამოსუნთქვა-ჩასუნთქვის დათვლა , შენც აცმაცუნებულ ტუჩებზე სიცილი ... ვერ დაწყნარებული სხეული და პულსაცია ! - შუბლზე აკოცა და თავი ,თავზე მიადო.


მეორე ნაწილის დასასრულიც ახლოვდება!
მადლობა , რომ გევრდში მიდგახართ !
მიყვარხართ!