თვით ირონიავ, მე შენ მიყვარხარ (5)
-მოიცა რა თქვი? ანუ შენ.. იქ.. ზუკა! -არაფერი უხეშად მომიგდო პასუხი და საჭეს ხელები ისე მოუჭირა, თითოეული ძარღვი დაეჭიმა.. -რა არაფერი გეკთხები და მიპასუხე.. ცოტა ხმამაღლა მომივიდადა რეაქციამაც არ დააყოვნა.. -მარიამ გაჩუმდი და დაიძინე, მთელი გზა შენი ყურების თავი არ მაქვს. ტონი არც ეხლა არ შეუცვილა და წამიერად გამომხედა.. -არც მე ვაპირებ შენი უაზრო სიფათის ყურებას... განაწყენებულმა ვუთხარი და თავი საზურგეს მივადე... მთელი ამ დროის განმავლობაში დანიელი გაღიმებული გვიყურებდა და გაჩერებას არ გვიპირებდა... ნახევარი გზა ვიწრიალე, მაგრამ დაძინება ვერაფრით ვერ მოვახერხე.. ბოლოს მოხერებულად გავსწორდი და ბიჭებს გადავხედე.. -მშია -აუ ხო მართლა მეც მომშვიდა.. მხაი ამიბა დანიელმაც და მეტი დამაჯერებლობისთვის მუცელზე ხელი მოისვა... მანქანა იქვე გააჩერა და მალევე პარკებით ხელში დაბრუნდა... -ეე გეკითხა რა მინდოდა ტო ეს რა პონტია? უკმაყოფილება გამოთქვა დაიელმა და პარკები დიდი ინტერესით ჩამოართვა.. -ე შოკოლადები... გახარებლმა წამოვიყვირე და პარკები ხელდან გამოვლიჯე. -იმენა ბავშვი ხარ რა.. ღიმილით გამომხედა ზუკამ ა მანქანა დაქოქა. -კომპლიმენტად მივიღებ ბატონო ზუკა.. არც მე ჩამოვრჩი და პირგამოტენილმა ვუპასუხე.. -პირი დამუწე თუ ღმერთი გწამს, გუშინ გავრეცხე მანქანა.. -არაუშავს ზუკიტო აიტან როგორმე, მე ხო ბავშვი ვარ... ნაგლურად გავუღიმე და მეორე ფილა შოკოლადი გავხსენი... -საღოლ მარიამ რა, ესე ამასთან ლაპარაკი მე არ გამომდის... სარკეში გამომხედა დანიელმა და თვალი ჩამიკრა.. -ყველაფერს ნიჭი უნდა დანი... გულიანად გადავიხარხარე , სარკეში მოშტერბულ ზუკას თვალი გავუსწორე და ნაგლურად გავუღიმე... არც ის ჩამომრჩა და მანამ ვუყურეთ ერთმანეს სანამ დანიელის განწირულმა ყვირილმა არ მოგვიყვანა გონს... -რა გაწივლებს შე*ემა? -რა რა მაწივლებს წინ იყურე ერთმანეთის ყურებას იქაც მოასწრბთ.... უცებ წამოვხურდი სახეზე და თავი დაბლა ჩავხარე.. ნინა და აჩი... ცხრა საათი იყო ზუსტად ტელეფონზე აჩის ზარი რომ დაფიქსირდა... -ჩამო მოვედი.. ორი სიტყვა მითხრა და ტელეფონი გამითიშა.. ჩემოდანი ავიღე და კიბეები უცებ ჩავირბინე... მანქანაზე მიყრდნობილ აჩის ჩავეხუტე და წინა სავარძელზე მოვთავსდი... ესეთი დაძაბული არასდროს არ ვყოფილვარ... ვგრძნობდი რომ რაღაც ისეთი უნდა მომხდარიყო, რაც ჩემ ცხოვრებას რადიკალურად შეცვლიდა.. როცა სიჩუმე უკვე გაუსაძლისი გახდა, ნელა გავხედე აჩის და მის მომღიმარ სახეზე გამეცინა.. -რა გაცინებს? გამომხედა და ისე მკითხა, რომ ღიმილი არ მოუშორებია სახიდან.. -არაფერი უცებ უარვყავი და ისევ გზას გავხედე... -აჩი სად ვართ? კარგა ხნის მგზავრობის შემეგ ისევ ამოვიღე ხმა და ინტერესით გავხედე გარემოს.. -გზაში უდარდელად მიპასუხა და ტუჩის კუთხე ღიმლის ნინად ჩატეხა.. -კაი რას მეუბნები უფრო კონკრეტულად ვერ მეტყვი? -დუშეთში... -რაა? იმხელაზე ვიკივლე ინსტიქტურად ხელები ყურებზე აიფარა და შეშლილი სახით გამომხედა.. -რა გაღრიალებს გოგო ნორმალური თუ ხარ? -რა რა მაღრიალებს, დუშეთში რა გვინდა, როგორც ვიცი ზღვა ჯერ არ გადმოუტანიათ მთაში.. ტონი არ შემიცვლია ისე ვუპასუხ და ანერვიულებულმა თავზე ხელი გადავისვი.. -კარგი რა ნინა რაზე ბრაზდები პროსტა რა, ცოტახანი მე და შენ ვიყოთ აქ და მერე ჩაიდეთ იმათთან.. -დამანებე თავი აკანკალებული ხმით ვუთხარი და თვალები ერთმანეთს მაგრა დავაჭირე.. -აუ კარგი რა ნინა, მოგიტაცა შენმა შეყვარებულმა შენივე კეთილდღეობისთვის... -კი მაგრამ, ხო შეგეძლო ადამიანურად გთქვა და იქნებ ჩემი ნებით მოგყვებოდი და არ მოგიწევდა ეს მოტაცებები და რაღაცეები.. გაღიზიანებულმა ჩავილაპარაკე... -რაც მოხდა მოხდა, ზუსტად ერთი კვირა გექნება დასაფიქრბლად, თუ მეტყვი რომ არ გინდა ჩემი ცოლი იყო იმწუთშივე უკან ჩამოგიყვან და მთელი ცხოვრების მანძილზე ვერ მნახავ... მკაცრად მითხრა და მანქანა დაქოქა.. -აჩი ხო იცი რომ მიყვარხარ, მაგრამ ეს მოტაცებები და რაღაცეები არ შემიძლია.. -ნინა სანამ თავს ვაკონტოლებ გაჩუმდი... უცებ დამიყვირა და ისევ გზას გახედა... ****** ჩემი სიწითლე არცერთს არ გამოპარვია და ორივეს ხითხითი კარგად გავიგე... -აუ ნუ დამცინით ეეე გაბუსხულმა ამვილაპარაკე და ნელა წამოვწიე თავი სამალავიდან.. -კარგი ბოდიში პირგამოტენილმა დანიელმა მითხრა და ისევ ხითხითი დაიწყო.. -დანიელ ცოტა ხმამაღლა მომივიდა და ისიც წამში დასერიოზულდა... დაახლოებით ერთმა საათმა გაიარა მსგავს უაზრობებში, ხან ზუკას ვაწვალებდი, ხანაც დანიელს და ხანაც ორივე ერთად მე... -აუ მალე ჩავალთ? -ორ საათში ისე მიპასუხა ზუკამ, ჩემთვის ზედაც არ შემოუხედავს.. -აუუ დვიღალე წუწუნში ამყვა დანიელიც და საზურგეს თავი მიადო... -აუ მალე ჩავიალთ? -ორ საათში თქო მარიამ, მეტი რა გავაკეთო ხო არ ჩავფრინდებით არა... ბოლო ხმაზე მიღრიალა და საჭეს მთელი ძალით დაარტყა ხელი.. -აუ დარტყმულია ეს.. თითით ზუკასკენ ვანიშნე დანიელს და ღიმილის შეკავება ვცადე... უხასიათოდ ყოფნამ და დაღლილობამაც თავისი გაიტანა და მაინც ჩამეძინა.... რომ გავიღვიძე უკვე ბათუმში ვიყავით და თავი გახარებულმა წამოვყავი... -ჩავედით რა მაგარიაა... უცებ წამოვიყვიე და მოხითხითე ბიჭებს გავეკრიჭე.. -აუ ამან გაიღვიძა, არადა რა სასიამოვნო იყო სიმშვიდე... დანანების ნიშნ თავი გააქნია ზუკამ და სარკეში წამიერად გამოხედა... -ოე ირონიავ, გზას გახედე არ მაქ ეხლა სავადმყოფოში გასატარებელი დრო... არც მე დავაკელი ირონია და ფანჯარაში გავიხედე... -გამოვიძინეთ და დავიბრუნეთ შხამიანი ენა? ტონი არ შეუცვლია იდე მკიხა და ნერვები უარესად ამეშალა.. -ოჰ დავიღალეთ და ირონიის თავი აღარ გვაქვსო? ჩავალთ და მოგივლი ვერაფერი რომ ვეღარ მოფიქრა უცებ დამემუქრა და ისევ გზას გახედა... ამ ფაქტით გახარბული კომფორტულად მოვთასდი და გამარჯვებულის ღიმილი ავიკარი სახეზე... თხუთმეტ წუთში უკვე სახლთან ვიდექით და ბარგს ვეზიდებოდით.. -აუ როგორც იქნა გამოჩნდით გახმა კუჭი... ბუზღუნით წამოვიდა ჩვენკენ მირო და ჩანთები უცბ ჩამომართვა.. -ვიღაც ვიღაცეების ბრალია.. უცებ უპასუხა ზუკამ და ზემოთ ავარდა... -სხვათაშორის ჩემ გარდა კიდევაა აქ ერთი დამნაშავე.. გზაში მივაძახე და მეც ჩემი ოთახისკენ წავედი, რომელიხ საბედნიეროდ თუ საუბედუროდ ისევ ზუკას ოთახის გვერდზე იყო... -ღმერო, სპეციალურად მიკეთებ ამას? სრული სერიოზულობით ჩავილაპარაკე და ოთახში შევედი... უცებ მოვაწყვე ჩემ ჭკუაზე და აბაზანაშ შევვარდუ... ნახევარ საათიანის მერე სველი თმა უბრალოდ გავიშალე და სამზარეულოში ჩავედი... -ნინა და აჩი სად არიან? სხვათაშორის ვიკითხე და მომღიმარ ნინუცას პირდაპირ კალთაში ჩავუხტი... -დუშეთში უდარდელად მიპასუხა ნუკამ და სალათის ჭრა განაგრძო... -დედას გაფიცებ დუშეთში რა უნდათ, აჩის დასავლეთის გზა აერია თუ ..... სიცილით ვუთხარი და სალათიდან ერთცალი კიტრი ამოვაცალე... -გათხოვდა გათხოვდა და გადაეჩვიე ამ მავნე ჩვევას ეეე... უცებ დამტუქსა ნუკამ და ჯამი გვერდზე გადადო... -კაი რა მეღადავბი? ნინა გათხოვდა?? გაოცებულმა გავხედე სამივეს... -ხო ხო გათხოვდა და აწი ეხლა შენი ლამაზი საჯდომი და მაგიდა გამოაწყვე გვშია.. უცებ წამომაგდო ნინუცამ და საჯდომზე მსუბუქად მომცხო ხელი.. -უუუ "გიჯო" ხმა ბოლომდე დავიწვრილე და სამზარეულოდან გავვარდი.. თავის ოდნავ მიტრიალება და მყარს სხულზე შეჯახება ერთი იყო... -სიარულს ეხლა ვსწავლობთ ენამწარწვ?! -ოჰ ირონიავ დავიწყეთ ისევ?! ისე ვკითხე ოდნავადაც არ მოვშორებივარ... -ჩვენ აღარ შეგვიძლია ენამწარობა? ღიმილით მკითხა და ხელები წელზე მომხვია... რა ვიგრძენი? რაღაც საოცრება... გული წამში ალბათ ასჯერ და ორასჯერ უფრო სწრაფად ცემდა... მუცელში მთელი პეპლების და ცხოველების არმია იყო... უცებ გამოვფხიზლდი და თამაშში ავყევი... ორივე ხელი კისერზე მოვხვიე და ყურთან ძალიან ახლოს ვუჩურჩულე -ცდები ირონიავ, იმაზე მეტა გავმწარდი ვიდრე წარმოდგენა შეიძლება... ლაპარაკისას ჩემი ტუჩები მის კანს ეხებოდა და ვიგრძენი როგორ დაუბუსუსდა კანი, წელზე მოხვეული ხელები დაეჭიმა და უფრო მაგრად მიმიკრო ზედ... მესიამოვნა მისი ესეთი რეაქცია და გულში უკვე გამარჯვება ვიზემე... უარესი გაგიჟებისთვის ზურგზწ რამდენჯერმე ავატარ-ჩავატარე თითები და როგორც კი მისი მოდუნებული სახე დავინახე, მაშინვე "გამოვძვერი" მის მკლავებიდა და გაოცებულს ისევ ყურში ვუჩურჩულე.. -თამაში დაიწყო ზუკა გურჩიანო და 1-0 ლოყაზე უცებ ვაკოცე და ისევ სამზარეულოში შევვარდი... -რას ნიშნავდა ეს?? მაშინვე მეცნენ გოგოებიდა მათ შუაში მომაქციეს... -თამაში დაიწყო გოგოებო - "ბოროტული" ღიმილი ავიკარი სახეზე და სამივეს გადავხედე... - კარგი ხო რა სიფათებით მიყურბთ, ცოტას ვაწვალებ და ეგაა... უცებ მოვლბი და მაგიდის გასაწყობად მოვემზადე... -მარიამ ჭკვიანად და მაგ თამაშ-თამაშში.... თითის აწევით გამაფრთხილა მარიმ და თავის საქმეს მიუბრუნდა... -კარგით რა პატარა ბავშვი ხო არ ვარ, ცოტას გავერთობი, მითუმეტეს უკვე ერთით ნოლია ჩემ სასარგებლოდ... ამაყად გამოვაცხადე და ბიჭების დასაძახებლად გარეთ გავედი... ნახევარ საათში ყველანი ერთად მაგიდასთან ვისხედით... -ისე ჯერ ვატო და ნინია, ეხლა ნინა და აჩი, შემდეგი ვინ იქნება ნეტავ?? ინტერეიტ ჩაილაპარაკა მიშომ და ეშმაკურად გადახედა მარის... -ჩვენ ჯერ არა, ნინუცა როცა იტყვის მაშინ... უცებ ჩამოაყალიბა აზრი მირომ და ნინუცას საფეთქელზე აკოცა.... -ჩვენ რას გვიყურებთ ჯერ ორი დღეა რაც ერთად ვართ... უცებ დაგვყვავა ნიკუშამ და აწითლებულ ნუკას გახედა... -მე ელოუნი ვარ როგორც ყველთვის... ღიმილით ჩავილაპარაკე და საჭმლის "ქექვა" დავიწყე.. -ხო აბა შენნაირ ენამწარეს ვინ მოიყვანს ცოლად ან რომელი ნორმალური გაუძლებს... არ ჩამომრჩა ზუკა და ირონიულად გამომხედა... -არ ინერვიულო ზუკა შენ, არანორმალურებიც ბევრია საქარათველოში და ჩემ შესაფერის როგორმე ვიპვი... არც მე ჩამოვრჩი ირონიაში და პასუხი მალევე დავურუნე... -აუ აღარ გეყოფათ?! მთელი დღეა ტვინი წაიღეთ თქვენი გაუთავებელი ჩხუბით ან რა გაქვთ ამდენი საჩხუბარი გადავირიე.... პროტესტი გამოხატა დანიელმა და ორივეს გაფართოებული თვალებით გამოგვხედა.. -ეს იწყებს ხოლმე და ხო არ შევარჩენ... ორივემ ერთდროულად ვთქვით და ნერვებ აშლილებმა გადავხედეთ ერთმანეთს... -ენამწარე -დარტყმულო გზიდან მივაძახე და ჩსმ ოთახში ავედი... დაგვიანებისთვის ბოდიში❤️ იმდია მოგეწონებათ❤️❤️ |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
