უცებ ავარდა მეორე სართულზე,ანაბელის ოთახის კარი გააღო და..დაინახა ანაბელი ლოგინზე იჯდა და მუსიკებს უსმენა ნაოშნიკებში.თან თავს აქეთიქეთ აქანავებდა.ლუკა გაგიჟდა ეგონა რამე დაემართაო.ანაბელმა დაინახა ლუკა და გაოიძრო ნაოშნიკები.
-გინდა გამაგიჟო არა?? ესა ცუდად ვარო?
-ჰო ცუდად ვარ ისე მომენატრე,რო არ ჩაგხუტებოდი მოვკვდებოდი.
-ვაიმე ჩემი ბოთე.იცი როგოე შემაშინე ანაბელ?!
-მე არმინდოდა.უბრალოდ მომენატრე დაა...
ეს უთხრა ანაბელმა და ლუკა ტუჩებზე დააცხრა.
-მეც ძალიან მომენატრე.. ადე ეხლა გავისეირნოთ.
-კაი წამო მომწყინდა ისედაც სახლში მარტო ვარ ძიძა საყიდლებზეა.
-წამო ჩემო პრინცესა.
ბევრი ისეირნეს,ბოლოს მთაწმინდაზე ავიდნენ,დეკემბერი იწყებოდა და ციოდა,ლუკამ თავისი მოსაცმელი მოახურა ანაბელს და დასხდნენ..
-ჩემო ლამაზო გოგო.
-მიყვარხარ ლუკა.
-კიდე მითხარი.
-მიყვარხარ
-კიდე კიდე..
-მიყვარხარ,მიყვარხარ!!!!!
-მეც სიცოცხლეზე მეტად!!!!!!!საღამოს მინდა ერთ ადგილას წაგიყვანო და გამოგივლი გამოეწყვე.
-სად?
-სიურპრიზია.
-ოოო მითხარი..
-ანაბელ
-კარგი ხო,წამო წავიდეთ შემცივდა ,თან მოვემზადები საღამოსთვის.
-წამო პრინცესა.
ლუკამ ანაბელი სახლში დატოვა,მოწყვეტუტ ეამბორა ტუჩებზე და დაემშვიდობა.
ამ დროს მიშო და ანა გულაობდა.პარიზში იყვნენ თაფლობის თვეში წასული.ბევრს ხალისობდნენ,მოკლედ რომ ვთქვათ ძირითადად სასტუმროში იყვნენ და მაიმუნობდნენ თავისთვის,გარეთაც გადიოდნენ რათქმაუნდა,ღირსშესანიშნაობებს ათვარიელებდნენ და ასე შემდეგ რა..ჯერ არ გეგმავდნენ უკან დაბრუნებას..
სანდრო იმ ნაბი*ვარზე აგროვებდა ინფორმაციას.რომელიღაც დაწესებულებამ შეამჩნია და ფეხდაფეხ მიყვებოდა,ჯერ არ უთქვია მარიამისთვის არაფერი,მაგრამ დამნაშავედ გრძნობდა თავს რო არაფერს ეუბნებოდა..იმ საღამოს მარიამთან იყო ალექსანდრე მარიამს ტელეფონზე რო დაურეკეს. ალექსანდრე არასოდეს გასულა სხვაგან ეხლა კი ადგა და აივანზე გავიდა,ალექსანდრეს გაუკვირდა მისი ეს ქცევა,მარიამი ანერვიულებული გამოვიდა მაგრამ ცდილობდა არაფერი შემჩნეოდა.სანდროს უთხრა რო ანაბელმა დაურეკა და მასთან გასვკას თხოვდა.
-მე წაგიყვან ჩაიცვი.
-არა საჭირო ჩემით წავალ.
-რო გეუბნები წაგიყვან ნუ მეჯიუტები მარიამ!
-კარგი ხო.
მარიამმა გაუღიმა მიხვდა რო ისე სანდროს ვერ დააღწევდა თავს არადა ეჩქარებოდა..
სანდრომ მარიამი ანაბელთან დატოვა და მანქანა იქით მოფარებულში დააყენა,იცოდა რათქმაუნდა მარიამი
ანაბელთან რო არ მიდიოდა.მართლაც მარიამმა დაზვერასიტუაცია დაინახა რო სანდრო წავიდა ეჭვიც არ შეპარვია და ტაქი გააჩერა,სანდრო უკან აედევნა უკვე იცოდა სადაც მიდიოდა ისიც საქმის კურსში იყო მაგრამ მარიმმა რო არ უთხრა გაბრაზდა.მარიამი დანგრეული ადგილზე მივიდა ,ტაქს ფული გადაუხადა და გადავიდა.ალექსანდრე არ ჩქარობდა გადასვლას არ უნდოდა მაიამს დაენახა.
მარიამი შენობაში შევიდა.
-გამოდი შე ნაბი*ჭვარო! აქვარ გამოდი!
ამდროს გამოჩნდა საშვალო ასაკის მამაკაცი,ცინიკური ღიმილით მიიწევდა მარიამისკენ. მარიამმა იარაღი ამოიღო და დაუმიზნა.
-სათქმელი თუ გაქ თქვი შენი წუთები დათვლილია!
-ოჰო მართლა? და შენ მართლა მესვირი?არამგონია!
წინ და წინ მიიწევდა მამაკაცი.
-არმომიახლოვდე თორე ნახავ რა შემიძლია!
-არაფერიც არ შეგიძლია!შენც ისე დაამთავრებ სიცოცხლეს როგორც შენმა ოჯახმა..პრინციპში შენ მკვდარი უნდა ყოფილიყავი!
მარიამმა ეს რო გაიგო გაშრა,არა ხო იცოდა რო ყველაფერი ამ ნაბი*ჭვრის გაკეთებული იყო მაგრამ აღიარება რომ მოისმინა გული შეეკუმშა.დაუფიქრებლად გამოკრავდა ჩახმახს ხელს რომ არა ორი იდიოტი რომელმაც იარაღი გააგდებინეს და ხელები გაუკავეს!
-პრინცესა გეგონა მარტო ვიქნებოდი??!
-ნაბი*ვარი ხარ!
სანდროს პოლიცია უკვე ყველაფრის კურსში ჩააყენა.თვითონ შეიჭრა შენობაში იმ ორს მიეპარა უკნიდან და ორივე გათიშა.იმ ნაბი*ვარმა სირენების ხმა გაიგონა იარაღი ამოიღო სანდროს დაუმიზნა და ესროლა,თვითონ გაიქცა.
მარიამი იმ წუთას სანდროს მივარდა.წამოაყენა და მანქანაში ჩააჯინა,სწრაფად დაძრა.
-ალექსანდრე...ჩემო სანდრო არ გაითიშო მალე სავადმყოფოში ვიქნებით.
მალე მივიდნენ მარიამი შეშფოთებული იყო კიდე კაი არაფერი იყო სერიოზული ყველაფერთან ერთად მიზანიც ცუდი ქონია იმ ნაბი*ვარს.
-რამდენიმე დღეში გაგწერენ.გტკივა?
-არ მტკივა! შენ მიფრთხილდი! რამოხდა ხო არ გაქცევით?
-არა რო გაიქცაგარეთ პოლიცია იყო და აიყვანეს,ციხეში ჩალპება! ყველაფრისთვის ეზღვევინება!
-დამშვიდდი! ჩვენ მერე ვილაოარაკებთ!არა როგორ არ მითხარი???!!! მარიამ როგორ არმითხარი?
-მე..მე შემეშინდა არაფერი მოგსვლოდა!
-და შენ? შენ რომ რამე მოგსვლოდა?ახლა მაინც გამომყევი ცოლად თორე ავიჭერი კაცი!
-მერე ვილაპარაკოთ მაგაზე.
-კარგი როგორხ გინდა.
მარიამი ჩაწხუტა და ასე იყვნენ ,რამოდენიმე დღეში კი სანდროც გაწერეს.
ახლა კი უკან დავბრუნდენ ანაბელთან და ლუკასთან.
ანაბელი საღამოსთვის ემზადებოდა,გამოიორანჭა.ლურჯი კაბა ჩაიცვა,თმები ცხენის კუდივით გაიკეთა,შავი მაღლები ჩაიცვა,მსუბუქი მაკიაჟი გაიკეთა და სარკეში კმაყოფილმა მოავლო თავის ანარეკლს თვალი დ. ამდროს ლუკამაც დაურეკა მოვედი გამოდიოდა.
ანაბელი მანქანაში ჩაჯდა მოწყვეტით აკოცეს ერთმანეთს და ლუკამ მანქანა დაძრა,ანაბელს აინტერესებდა სას მიყავდა,თბილისს გაცდნენ არიცოდა სად მიდიოდნენ,ტყეში შევიდნენ.ლუკამ მანქანა გააჩერა,ანაბელი გადმოვიდა ერთმანეთს ხელი ჩაკიდეს და ფეხით გააგრძელეა გზა,ცოტახანში გამოჩნდა პატარა ქოხის მაგვარი სახლი.ლუკამ
კარი გააღო და შიგნით შევიდნენ სადაც მაგიდაზე გაწყობილი ქონდა რომანტიული სუფრა,ანაბელს ლუკასგან ეს ყველაფერი მარა ძალიან გახარდა.მაგიდასთან დასხდენენ და ლუკამ დაიწყო საუბარი.
-ანაბელ..დიდი დრო გავიდა თქო ვერ გეტყვი მაგრამ როცა პირველას დაგინახე მის მერე გულში ჩამივარდი,ძალიან განსხვავებული იყავი თავიდანვე და როგორღაც ჩემი გული გაალღვე და თავი შემაყვარე. უშენოდ სიცოცხლე არაფრად მიღირს.სულ მინდა შენთან ვიყო,დილით რო გავიღვიძებ შენ გიყურებდე..მოკლედ რა არ გამომდის ესეთები და გამომყვები ცოლად? გახდები ჩემი მეორე ნახევარი?
ანაბელმა ტირილი დაიწყო.ლუკას ეგონა ჩემი ნათქვამის გამოო და ნერვები მოეშალა თავის თავზე.
-ანაბელ ნუ ტირი.მეე..
-ჩშ... არაფერი თქვა ეს...ესსს ბედნიერების ცრემლებია!! რათქმაუნდა თანახმა ვარ რათქმაუნდა!!!!
ლუკა ძალიან გახარებული იყო ანაბელი ხელში ააფრიალა.
-ხვალ ხვალვე დავიწეროთ ჯვარი!ანდა არააა!! ეხლავე წავიდეთ!
-გაგიჟდი? ეხლა როგორ?
-ნუღელავ ყველაფერს მოვაგვარებ! ოღონდ შენ იყავი თანახმა და!
ანაბელმა თეთრი სადა კაბა ჩაიცვა ანგელოზზს გავდა,ეკლესიაში ჯვარი დაიწერეს,ქეიფით კი გადაწყვიტეს მერე აღენიშნათ მიშო და ანა რომ დაბრუნდებოდნენ თაფლობის თვედან.ლუკამ დაიჟინა ჩემთან წამოდიო დღესვეო აიღე ბარგიო ანაბელიც წაყვა.
სახლში მივიდნენ,ლუკამ კარები ფეხით გააღო თან ანაბელს აკოცა,მერე საძინებელში ავიდნენ.ლუკამ ფრთხილად დაიწყო ანაბელის გახდა.თვალებში ცეცხლი ჩასდგომოდა,მაგრამ ე. ჩვეულებრივი ცეცხლი არ გახლდათ ეს ანაბელის მიმართ სიყვარულის ერთ-ერთი ნიშანი იყო.ლოგინისკენ წაიწიეს,ლუკა ანაბელს ზემოდან მოექცა და ნაზად კოცნიდა,ბოლოს საცვლების ამარა იწვა ლოგინზე,ლუკამ შეამჩნია რომ
ნერვიულობდა.
-მოდუნდი და მომენდე არგატკენ ჩემო პრინცესა.
ეს უთხრა თან მის სხეულზე გზა ტუჩებით გაიკვლია.ცოტახანში ანაბელმა ტკივილი იგრძნო,მერე კი იყო სიამოვნება და სიამოვნება ბოლოს ერთმანეთზე ჩახუტებულებს ჩაეძინათ....

შემიფასეთ.ერთი თავი დარჩა და მორჩება ეს მოთხრობა :(