_ვერ გვიცანი გოგო?! (11) (მოჩვენებითი სიმშვიდე და მოახლოვებული ბედნიერება)
-ლილე ვნახე? -რომელი ლილე?_ერეკლე -გვიჩიანი?-ნიკა _ჰოო -რომელი?-ერეკლემ თვალი მოავლო ამეულს _მერე?-დემეტრე _მგონი გავგიჟდი-კეფაზე ხელი ნერვიულად მოსიბა იოანემ -ვინ არის ლილე?-ბოლოს უხეშად ცაილაპარაკა დემეტრემ და ხმამარლა დააყოლა_მიპასუხეთ.. _სვანეთში გავიცანით რა..მისი ოჯახის მდგმურები ვიყავით_ნიკა _აა მახსოვს მგონი ახსენეტ ამასწინათ... -ჰოო არ ვიცი შეიძლება ვახსენეთ კიდეც...მოკლედ რა თქვი იოანე? წესიერად აგვიხსენი-დემეტრე _დამერხა.._ღრმად ამოისუნთქა _გიყვარს?_ნიკა -კიი_ყრუდ ამოილაპარაკა შემდეგ კი ხმამარლა დააყოლა_ტქვენბი აზრიტ ეს შესაძლებელია? -ყველაფერი შესაძლებელია იოანე_დემეტრე და ნიკას გახედა _არ ვიცი არა...მგონია გავაფრინე.. -ნამდვილად გააფრნე-სიცილიტ ჩაილაპარაკა ერეკლემ _არ ვიცი არა... _მორჩი იოანე-ბოლოს მკაცრად ტქვა დემეტრემ_სიყვარული ძლიან მაგარია შეინარჩუნე და არ დაკარგო იცოდე.. -მინდა რომ სულ მას ვუყურებდე..ახლაც გონებაში ლილე მიტრიალებს..სულ ლილე ლილე.. -ეს ნორმალურია არ ინაღვლო...-სიცილიტ ჩაილაპარაკა ოთახში ძვლივს შესულმა ელენემ -რანაირად გამოხვედნი დაიკო ვერ დაგვიძახე?-ფეხზე წამოხტა ნიკა და ხელში აიყვანა და სკამზე ცამოსვა _წვალებით_ჩაეცინა ელენეს და ნიკას გვერდით მოუჯდა_მეც მინდა თქვენთან_პატარა ბავშვვით ჩაილაპარაკა,მაგიდაზე დადებული ჩიფსის შეკვრა აიღო და გემრიელად დაუწყო ხრამუნი,ბიჭებს მისი შემხედვარე ცაერიმათ. ******************************************************************* **************************************************************************************** _ნიკა უნდა ვილაპარაკოთ!_მშვიდათ უთხრა დემეტრემ მშვიდათ წამოწოლილ ნიკას _მითხარი მერე_თვალები არ გაუხელია ისე უპასუხა _რამე ხდება?_იოანე _არა ნიკა წამოდი გავიაროთ რა_ნერვიულად გადაისვა შუბლზე ხელი დემეტრემ,ნიკამ ჯერ ერთი თვალი გაახილა და ასეთი ანერვიულებული ძმა რომ დაინახა მეორეც საჩქაროდ გაახილა და ფეხზე წამოხტა _რა ხდება?_სახე აელეწა დემეტრეს ანერვიულებული სახის შემხედვარეს _კარგი დამშვიდდი მთლად მასეთიც არაფერია_ერეკლემ დამშივდება შეეცადა _მე რატომ არ ვიცი?_წარბი აწია იოანემ -გავიდეთ ნიკა-თქვა დემეტრემ და კარისკენ წავიდა,ნიკაც უკან მიყვა ერთ წუთ სახლში სიმშვიდემ დაისადგურა,ნიკა და დემეტრე გარეთ გავიდნენ,ელენეს ოთახში მშვიდათ ეძინა,ერეკლე სიმშვიდეს ინარშუნებდა და კრიჭაშეკრულ იოანეს ღიმილიანი სახიტ უყურებდა იოანე კი დადუმებული გაყურებდა კარებს..ბოლოს ვეღარ მოითმინა და ერეკლეს მოუტრიალდა _ახლავე დაფქვი ყველაფერი_მკაცრად უთხრა და მდივანძე მოწყვეტით დაეცა _დემეტრეს და ელენეს ერტამნეთი უყვართ.. _ჰაა _პირი დააღო იოანემ_ასე პირდაპირაც არ იყო საჭირო-ბოლოს სიცილით ჩაილაპრა-სხვათაშორის ვიცოდი_ბოლოს ნასიამოვნებმა ჩაილაპარაკა _მეც ვიცოდი_ერეკლემაც იგივე სახე მიიღო _ახლა დემეტრეს ჯერია_ჩაილაპარაკა იოანემ _ჰოოო_ამოიოხრა ერეკლემ და თამთას გახსენებისას თვალზე ცრემლი მოადგა,ერეკლე ძალიან ძლიერი იყო მაგრამ თამთა..თამთა მისთვის მოუშუშებელი ტკივილი იყო რომელიც მთელი ცხოვრება მასთან ერთად იქნებოდა და არასოდეს გაუნელდებოდა. *************************************************************************************** _გისმენ დემეტრე!_როგორც კი სახლის კარი მიხურა მაშინვე კითხა _ქუცაში გავიდეთ_მშვიდათ უთხრა დემეტრემ და კვლავ წინ წავიდა _დემეტრე მითხარი .! _ნიკა გავიდეც.. _თქვი!_არ დააცადა და მკაცრათ რამის ყვირილით უთხრა _ელენეზე მინდა დაგელაპარაკო.. _ელენეზე?_შეაწყვეტინა,ანერვიულდა_რამე უჭირს?რამე დაემართა? _არა დამაცადე... _კარგი მიდი! _მე და ელენე.. |_რა?რა შენ და ელენე?_დაუყვირა _ელენე მიყვარს_ბოლოს ამოილაპარაკა და ნიკას თვალებში შეხედა _რა?ვერ გავიგე? _მიყვარს _ვინ? _ელენე! _ჩემი ელენე?ჩემი დაიკო? _ჰოო _დემეტრე მე.. _თუ გინდა დამარტყი!_სერიოზულად უტხრა დემეტრემ _მე დემეტრე ჯაში კი არ ვარ_გაეცინა ნიკას _კარგი რაა.._ნიკას სიცილზე დემეტრესაც მოეხსნა დაძაბულობა და გულიანად გაიცინა_ნუღარ მახსენებ... -გახსოვს როგორ გლიჯე ერეკლეს.. _რა დამავიწყებს..ესეიგი არ მიბრაზდები? _გიბრაზდები?_გაეცინა ნიკას_ორი წლის ბავშვი ხარ დემეტრე?მაგრამ!_ბოლოს ხმა გამკაცრდა_ელენესტან არაფერი შეგეშალოს იცოდე! _ელენეს არასოდეს ვაწყენინებ არასოდეს... _ის რას გრძნობს შენ მიმართ? _მასაც ვუყვარვარ.. _ძალიან კარგი მშვენიერი სიძე მეყოლება_ტაში ნშემოკრა_მაგრამ იცოდე ელენეს ჩემს გარდა კიდევ ორი ძმა ყავს და მისი წყენინება არ შეგრჩება_ლაპარაკი სიცილით დაასრულა და სახლისკენ წავიდა დემეტრეც უკან მიყვა დუმილით.ნიკამ არარაფლის თქმა აღარ ცათვალა საჭიროდ.დემეტრეს მშვენივრად იცნობდა..მეტისმეტად კარგადაც კი. *************************************************************************************** ელენეს გამოეღვიძა,თვალები ზანტად გაახილა და ნაცნობ ოთახს თვალი მოავლო..ადგომა დააპირა მაგრამ გაუძნელდა.ბევრი იწყვალა შემდეგ გაღიზიანებულმა მთელი ძალით დაიყვირა -ნიკა!ნიკა!ნიკა!_მაგრამ ხმას არავინ სცემდა,რამოდენიმე წამში დემეტრე ლიწინით შევარდა ოთახში და შეშინებული ნახევრად მძინარე თვალები მიაბყრო -რაო ჩემო პატარა?-წელში მოხრილი გასწორდა და ელენეს ღიმილით მიუახლოვდა შუბლზე ხელი გადაუსვა და თავზე აკოცა -ნიკა სადაა? _არ ვიცი,მდივანზე ჩამძინებია..-დაამთქნარა და ხელიტ ანიშნა ელენეს ცოტა ჩაიწიეო -მოდი ჩემო ბიჭო-სიყვარულიტ ჩაილაპარაკა ელენემ და დემეტრეს ადგილი გაუნთავისუფლა _როგორ მიყვარხარ_ჩაილაპარაკა ბიჭმა და მთელი ძალით მოეხვია _ჩემო ბიჭო_ჩაიცინა ელენემ და თმებზე ტამაში დაუწყო _რატომ ყვიროდი?რამე გოინდოდა? _ჩემი დემეტრე მინდოდა_ამოილაპარაკა გოგონამ და მკერდძე მიეკრო -ძალიან მეძინება ჩემო ელე _დაიძინე დაიძინე _შემც დაიძინე_თქვა დემეტრემ და შუბლზე აკოცა -მე აღარ მეძინება..შენ დაიძინე და გიყურებ ჩემო ბიჭო... _ძალიან მიყვარხარ.. -ჰო მართლა-ისე წმოიყვირა ელენემ დემეტრემ თვალები გაახილა და გაკვირვებიტ შეხედა _რა? -ნიკას დაელაპარაკე? -კი _მართლა?რა თქვა?ძალიან გაბრაზდა?გეჩხუბა? _კარგი ჩემო ლამაზო ნიკამ ყველაფერი გაიგო და გაგებით მოეკიდა ჩემსავით კი არ გაჯიუტდა_სევდიანათ ჩაილაპარაკა _ერეკლე და თამთა ჰო? _დიდხანს არ ველეპარაკებოდი.... _ჩემი უჟმური ბიჭი ხარ..მიდი მიდი დაიძინე_უთხრა ელენემ და ძლიერად მიეკრო.დემეტრე ელენეს მიეკრო და მალე ჩაეძინა..ელემე კი სინქრონულად უსვამდა თვზე ხელს და მედნიერებსგან ეღიმებოდა. *************************************************************************************** ერეკლე წავიდა.იოანემ და ლილემ მეგობრული ურთიერთობა გაგრძელეს.მხოლოდ მეგობრული ლილე ყველაზე მედატ ენდობოდა იოანეს,იოანე კი გიჟდებოდა ლილეზე ისე უყვარდა არც ლილე იყო გულგრილი მაგრამ თვას ჯიუტად არ უტყდებოდა.ნინო გამოჩენის დღიდან ისევ დაიკარგა .ნიკა ჩვეულ ცხოვრებას დაუბრუნდა.ცვეულებრივად ცხოვრობდა არაფლით გამორცეული.დემეტრე და ელენე კი ბედნიერებით ტკბებოდნენ.დაახლოვებით ორი თვე გავიდა.  |
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
ყველაზე მნიშვნელოვანი ცხოვრებაში არის?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
