სამმა დღეს ისე გასტანა ჯუბომ ვერაფერი გაიგო ალექსანდრას შესახებ. მისი ალი კვალი გაქრა თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო.ლევანი ვახო აკო და დემური კარგად იყვნენ მომზადებულები იდეალურად გამოსდიოდათ ადამიანის გადამალვა. ამაში თითქმის ბადალი არ ჰყავდათ. ლევანი ფიქრობდა რომ ჯუბოს დაკავშირებოდა თუმცა იცოდა რომ ეს ყველაფერი მსხვერპლის გარეშე არ ჩაივლიდა მათთვის კი თითოეული მეგობრის დაღუპვა სიკვდილის ტოლფასი იყო.მისაღებ ოთახში ჩამწკრივებულები მსჯელობდნენ თუ როგორ მორიგებულიყვნენ მაგრამ უშედეგოდ. ბოლოს ალექსანდრა შეუერთდა მცირერიცხოვან ჯარს.
-მაგის სუსტი წერტილი მერავიცი ჩემი ვერ გამიგია და ახლა მაგ ახვრის გაგებას მთხოვ?.ოთახში მჭექარედ ისმოდა კურტანას ხმა.
-აბა რა უნდა ვქნათ ასე *ირებივით ხომ არ ვიჯდებით.
-რა გაჩხუბებთ?.ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა ალექსანდრა მეგობრებს.
-არაფერია.ხმა დააწყნარა ლევანმა.-პროსტო გზებს განვიხილავთ როგორ მოვიცილოთ ჯუბო.
-ხოდა მერე რა სუსტი წერტილი მაგას ვაფშე აქ ეგ?.გაბრაზებული კურტანა კვლავინდებურად ყვიროდა.
-ქეთი.ხმადაბლა წარმოთქვა ალექსანდრამ ეს სახელი.
-რა ქეთი?.გაოგნებული სახით შეხედა დემურიმ.
-ქეთია მისი სუსტი წერტილი.ჯიბიდან დაკეცილი სურათი ამოიღო და ბიჭებს გაუწოდა.
-ეს ის ქეთი არ არის? მიშკას და.იმწამსვე ამოიცნო გურწამ.
-ეს რანაირადაა მაგის სისტი წერტილი თვითონვე გადაწყვიტა მიეტოვებინა.
-ხო მაგრამ მის გამო კინაღამ იტირა.ქვედა ტუჩი კბილებში მოიქცია და ისე ახედა ბიჭებს.
-რატო არ იტირებდა რო?.თავი გააქნია აკომ.-მაგან იმიტო მიატოვა რომ მიშკა დაემუქრა რაა.
-რასქვია დაემუქრა?.ტუჩი საწყის პოზიციას დაუბრუნა და გაოცებულმა ახედა.
-რადა მაგას არ უნდოდა ჯუბო ხოდა შენც მოგკლავ და ჩემს დასაცო იტოკში მაგრა დააშინა რაა.განაგრძო აკომ.
-ვაიმეე საწყალი როგორ ყვარებია წარმოგიდგენიათ?.პირზე ხელი აიფარა და ცრემლები გადმოუშვა.
-წარმოგვიდგენია წარმოგვიდგენია.თავები დაუქნიეს სუყველამ.
-კარგით რაა ქეთი რომ ცოცხალი გადარჩენილიყო ხედავთ რა გააკეთა? რომელმა გააკეთეთ ასეთი რამ რო წარმოგიდგენიათ თუ როგორ უყვარდა ჯუბოს ქეთი?.
-მაინცდამაინც ვიღაცა უნდა დამემუქროს და რამე რო მიყვარდეს თუ რაიყო ახლა ეს?.ხელები გაშალა დემურიმ და შუბლზე წაკრული ბენდენა თავიდან მოიძრო.
-მოიცა მოიცა ეგ მართლა კაი აზრია ქეთის ვპოულობთ ყველაფერს ვუყვებით და მერე გარიგებასავით ვდებთ.ხელები ერთმანეთზე გაახახუნა ვახომ.
-კაი ეგრე ვქნათ.ყველამ თავი დაუქნია და იმედიანი მიმიკა აეკრათ სახეზე.

2 დღის განმავლობაში ბიჭები თიქმის სახლში არც იყვნენ, მხოლოდ დასაძინებლად თუ შეივლიდნენ და მორჩა. მესამე დღე იყო როცა საღამოს კარი შეაღეს ვიღაც გოგოსთან ერთად.ალექსანდრა კისრისტეხვით ჩავარდა კიბეებზე და ლევვანის მიეგება.ხელები კისერზე მოხვია და ლოყაზე აკოცა, თვალები როცა გაახილა მერეღა მოლანდა ქეთი.ბრთხილად მოსცილდა თავის ძმას და ქეთის წინ დადგა.
-შენ ქეთი ხარ ხომ?.თითი გოგონასკენ გაიშვირა და უკანა ჯიბიდან სურათი ამოიღო გაშალა და გოგონას დაანახა.-ეს ქეთი ხარ ხომ?.
-ეს ფოტო საიდან გაქვს?.თვალები აუცრემლიანდა გოგონას.
-ჯუბოს სახლში ვიპოვე, უფროსწორად სარდაფში.თავი გააქნია რომ მისი ცრემლებიც არ შეენიშნათ.
-ამდენიხანი შენახული ჰქონდა?.
-ხო შენახული ჰქონდა.თავი დაუქნია უმცროსმა ხურციძემ და ხელი ხელზე დაადო.-წამოდი აქეთ.სამზარეულოსკენ უბიძგა და სალოს თვალებით ანიშნა რომ გაჰყოლოდა.
-ყველაფერი მომიყვეს ბიჭებმა მაგრამ ბოლომდე მაინც ვერ გავიგე ანუ ჯუბო ჩემი ძმის გამო დამშორდა? და მერე სახელი გაითქვა შენს ძმასთან კონფლიკტი მოუვიდა და შენ გაგიტაცა გარიგება რომ ჩაიშალა?.დაბნეული გოგონა თვალებს იქით-აქეთ აცეცებდა და ნერვიულად საუბრობდა.
-ხო ეგრე, ჯუბოს ისევ უყვარხარ თან ძალიან ახლა კი შენ ხარ ერთადერთი იმედი რომ გადავრჩე, მეც მიყვარს ერთი ადამიანი და გამიგებ იმედია.ცრემლმა იმწამსვე გაიკვალა გზა ალექსანდრას ღაწვებზე.
-მე რით შემიძლია დაგეხმარო?.
-ჯუბოს უნდა დაელაპარაკო შენ ხარ ის ადამიანი ვისაც მოუსმენს.წინადადება ძლივს ჩააკვეხა სალიმ.
-არ ვიცი მზად ვარ თუ არა რომ ვნახო.თავი უღონოდ გააქნია ქეთიმ.
-აი ეს დალიე.სალიმ თბილი ჟესტით წინ ჭიქა დაუდგა.
-ეს რა არის?.
-გვირილის ჩაია ორივეს დაგამშვიდებთ.თავი დაუქნია ორივეს და თბილად გაიღიმა.
-არაფერს არ გაძალებ უბრალოდ შენ ერთადერთი შანსი ხარ რომ თავისუფლად ვიარო საქართველოში.
-დრო მჭირდება უბრალოდ.
-დრო ცოტაა თუმცა შენთვის გამოვნახავთ, ეს ყველაფერი შენზეა დამოკიდებულლი უბრალოდ უნდა თქვა ან გინდა მისი ნახვა ან არა.მხრები უღიმღამოდ აიჩეჩა ალექსანდრამ და ოთახი დატოვა.
რამოდენიმე საათი სახლში იდეალური სიჩუმე იყო ყველა თავისთვის იჯდა არავინ ხმას არ იღებდა ბოლოს სირბილით ჩავიდა კიბეებზე ქეთი და ყველას განუცხადა.
-მზად ვარ ჯუბო ვნახო, ახლავე დაურეკეთ და ხვალ დაიბარეთ ყველაფერს გავაკეთებ იმისთვის რომ ალექსანდრა გადარჩეს.თითქოს ეს სიტყვები დაზეპირებულმა თქვა, ერთიანად მიაყარა და ღრმად ჩაისუნთქა.
-აუ რა ჯიგარი ხარ ეეე.ფეხზე გახარებული წამოდგა ლევანი და ქეთის რომ ვერ გადეხვია სალომე აიტაცა ხელში და დააბზრიალა.სალოსაც მეტი რა უნდოდა სიხარულისგან ფრენა დაიწყო ლევანი შემეხოო, გული საგრძნობლად აუჩქარდა და კინაღამ მის მკლავებში განუტევა სული.

ყველაფერი კარგად გათვალეს ჯუბოს დაურეკეს და ადგილიც დაუთქვეს სადაც უნდა შეხვედრილიყვნენ ერთმანეთს. თბილისში ჩასვლა მოუწიათ. 1 საათი რჩებოდა შეხვედრამდე, ყველა ინდივიდუალურად ემზადებოდა მათ შორის ჯუბოც. თავის 45 კალიბრიან Glock 24 Gen4-ს აპრიალებდა და სახეზე ირონიული ღიმილი დასთამაშებდა. ყველაფერი გათვლილი ჰქონდა, ის თუ როგორ იღებდა იარაღს და როგორ კლავდა სათითაოდ. არ უნდოდა ეს გაეკეთებინა თუმცა ასე ხომ სახელს გაიტეხდა ხალხში, მათი წესები ერთგვარი ადათწესები იყო მაგრამ ეს ყოველივე უფრო მტკიცე აღმოჩნდა. ვერავინ ვერ გადავიდოდა ამ წესების მიღმა, ერთადერთი ვინც ეს გააკეთა ლევანის ხალხი იყო, მან წესები მაშინ დაარღვია როცა ალექსანდრა სვანეთში წაიყვანა. თვალზე ცრემლი ადგებოდა როცა ალექსანდრას იხსენებდა სისხლში მწოლიარეს მის გვერდით კი უცოდველ სალის თუმცა დემურიზე და ლევანიზე რა მოგახსენოთ გულს გაუხარდებოდა ასე რომ დაენახა. ყოველდღე ცდლობდა მოეძებნა გამოსავალი თუ როგორ მოეგვარებინა ეს ყველაფერი სისხლისღვირის გარეშე მაგრამ ყველაფერი იმით მთავრდებოდა რომ იმ სახელს დაკარგავდა რაც ახლა ჰქონდა ამით კი მისი მტრები დროს იხელთებდნენ და მას რამეს დაუშავებდნენ. თბილისის ზღვის მიმდებარე ტერიტორიაზე ჰქონდაშ შეხვედრა დაგეგმილი.ჯერ ლევანის ხალხი მივიდნენ კერძოდ ლევანი დემური გურწა ჯუბო აკო ვახო და ანდრიკო.სალი ალექსანდრა და ქეთი მანქანებში ისხდნენ და ჯერ გამოჩენას არ ცდილობდნენ.ჰორიზონტზე ჯუბოს ავტომობილმა გამოანათა მას კი 2 მანქანა მოჰყვა.თავიდან ცივილურად საუბარი სცადეს თუმცა იმის საშიშროება იყო რომ რომელიმეს ვინმე ხელით შეხებოდა.
-ვახ ვახ ბარემ სათვალეები გაგეკეთებინათ და ჯეიმს ბონდები იქნებოდით.ირონიით დაიწყო საუბარი ჯუბომ.
-მგონი სასაცილოდ არ გაქვს საქმე.ხელები გულზე გადაიჯვარედინა დემურიმ.
-არა გეშლება მალე შენს მშობლებს სატირლად გაუხდებათ საქმე და ჯობია ცოტა მოეშვა უკანასკნელი წუთებით რომ დაკტბე. ცალი კუთხე ჩატეხა ჯუბომ და გაიცინა.
-როგორ გეტყობა რომ არაფრის აზრზე არ ხარ.თავი ირონიულად გააქნია ლევანმა.
-ალექსანდრა სადარის?.ხმა უცებ გაამკაცრა ჯუბომ.
-ჩვენთან.ხელი დაუქნია ალექსანდრას აკომ და ისიც მანქანიდან გადმოვიდა.ნელი ნაბიჯებით მიუახლოვდა ვახოს და მკლავზე ჩაეჭიდა.
-გადმოდი აქეთ.ხელები ჯიბეებში ჩაიწყო ჯუბომ და უმცროს ხურცძეს გახედა.
-არა არ გადმოვალ.ხმა აუკანკალდა გოგონას.
-მე შენთვის გეუბნები მალე აქ ერთი ამბები დატრიალდება და შემთხვევით შენ რომ შემომაკვდე არ მინდა.თვალი ჩაუკრა ალექსანდრას.
-როგორ არ მიყვარს შენი უკბილო ხუმრობები.ამრეზიით გადახედა ბიჭს და თვალები აუცრემლიანდა. ვახოს ხელი გაუშვა და ამაყად დაიხია უკან თავი კი მაღლა ასწია.
-მოკლედ ერთს გეტყვით თავი გაგვანებე შენ შენ გზაზე წადი ჩვენ ჩვენს გზაზე წავალთ მაგრამ იცოდე რომ ჯერ წყნარად გეუბნები.თითები აატკაცუნა დემურიმ.
-უჰ როგორ შემაშინე, გოგო გამოუშვით ანდაც ის უკვე ჩემია.უკნიდან ერთ-ერთი ბიჭი ეცა ალექსანდრას და ოსტატურად გადაიყვანა ჯუბოს მხარეს.ჯუბოს მალევე მიჰგვარა მანაც მისი იარაღი ამოიღო და გოგონას საფეთქელზე მიადო.ერთი ამოიკნავლა უმცროსმა ხურციძემ და ცრემლები გადმოყარა.გაბრძოლება სცადა თუმცა აშკარა იყო რომ თავს ვერ დააღწევდა.-ასე გინდოდათ არა? ასე გინდოდათ ხო? რომ დავახალო ეს ტყვია თავში და მერე თქვენ მოგხედოთ.გააფთრებული ეცა ალექსანდრას ყელში და ხელი ძლიერად მოუჭირა ხმა რომ ვერ ამოეღო.
-გაუშვი ხელი! ხელი გაუშვი მეთქი შე ახვარო.გამწარებული გავარდა მისკენ ლევანი თუმცა აკომ ხელი მოჰკიდა და შეაჩერა.
-ოპოპოპ უკან დაიხიე თორემ ხომ იცი რა ადამიანიც ვარ არ გამიჭირდება ამის გაკეთება.სასხლეტს თითი მიადო.
-მოაშორე ხელები და თუ გინდა მე მომკალი ალექსანდრას თავი გააანებე.სახეშეშლილმა დემურიმ დაიწყო საუბარი.
-უკვე გვიანია, დაემშვიდობე საყვარელო შენს სიხარულებს.ერთი ირონიულად ჩაიღიმა ჯუბომ და თვალიდან ცრემლები წამოუვიდა.ამის გაკეთება არ უნდოდა თუმცა თავს ვალდებულად თვლიდა.არავინ ხმას არ იღებდა მხოლოდ ავტომობილის კარმა დაიტკაცუნა და იქიდან ქეთი გადმოვიდა სირბილით წავიდა ჯუბოსკენ და ატირებულმა დაუყვირა.
-რას აკეთებ ჯუბო ხვდები მაინც? გაუშვი ეს გოგო.ქეთიმ ხელი თავის მაისურზე წაივლო რომ თავი შეეკავებინა და არ წაქცეულიყო.
-ქეთი? მოიცადე შენ აქ როგორ?.გაოცებულმა გადახედა სოცნებო ქალბატონს და პირდაღებულმა სუნთქვა გაახშირა.-წადი აქედან შენ არავინ არაფერს არ გეკითხება ნუ ერევი ჩემს საქმეში!.ხმა უეცრად გაამკაცრა და იარაღი მარჯვედ დაიჭირა ხელში.
-შენც ადამიანი ხარ ! აექსანდრაც ადამიანია! ჩვენც ყველა ადამიანები ვართ! არ გაქვს უფლება ვინმეს სიცოცხლე მოუსწრაფო იმის გამო რომ გერიგება ჩაშალა! ასე ნუ იზავ ამ ხალხსაც უყვართ ერთმანეთი, ესეც ხომ სიყვარულია! ჩვენც ასე დავშორდით ჩემმა ძმამ დაგვაშორა! ჩვენი სიყვარული გაანადგურა და შენც იმავეს აკეთებ! მიშოს ემსგავსები! დამანახე რომ ისევ ის ჯუბო ხარ დამანახე რომ ისევ ადამიანი ხარ!.მთელი ემოციებით ესაუბრებოდა ქეთი და ცდილობდა ალექსანდრას სიცოცხლე არ მოსწრაფებოდა.
-შენ არც კი იცი.ისტერიულად დაიწყო თავის იქით-აქეთ რხევა და ყვიროდა.გულში საშინელ ტკივილს გრძნობდა ვერ იაზრებდა რასაც აკეთებდა.მის წინ ხომ ამდენი წლის წინ წასული სიყვარული იდგა.
-ვიცი ყველაფერი ვიცი! გაუშვი! ნება მიეცი ისევ ისე იცხოვროს როგორც ადრე! ნება მიეცი უყვარდეს თავი გაანებე მათ თუ ოდნავ მაინც გიყვარვარ!.ძალაგამოცლილი მუხლებზე დაემხო და თავი ხელებში ჩარგო.დიდხანს ყოყმანობდა ჯუბო, ხან სასხლეტს თითს უსვავდა ხან კიდევ იარაღის ძირს დაგდებას ცდილობდა. თავში არეულობა ჰქონდა ვერაფერს ვერ აკეთებდა მაგრამ როცა მის წინ მუხლებზე დამხობილ ქეთის ხედავდა ყველაფერი ავიწყდებოდა.იარაღს ხელი უშვა ძირს დააგდო და ალექსანდრა გაუშვა.გოგონა ინერციით წინ გაიწია და დემურის მკლავებში ჩაესვენა, მხრებზე ძლიერად ჩაებღაუჭა და თვალები დახუჭა.დემურიმ ხელთ მოგდებული ხურციძე გულზეე აიკრა და საფეთქელზე ტუჩები მიაკრო.
-ყველაფერი მორჩა, ყველაფერი დამთავრდა ჩემთან ხარ.გამალებით უმეორებდა ამ სიტყვებს ყურთან და თმაზე ხელს უსვავდა.
-მომაცილე აქაურობას!.უღონოდ ამოიკნავლა გოგონამ და ახლა თავის ძმის მკლავებში აღმოჩნდა.ლევანიმ ხელში ბრთხილად აიტაცა და მანქანაში შესვა. ფანჯრიდან ნათლად დაინახა როგორ მივიდა ჯუბო ქეთისთან და როგორ ჩაიკრა ატირებული გოგონა გულში.სახეზე თბილმა ღიმილმა გადაურბინა როცა დაინახა მოსიყვარულე ადამიანები რომლებიც ასე ძლიერად და უფრო ახლოს იყვნენ ერთმანეთთან.გვერდით გაიხედა და რულთან მჯდარი დემური დაინახა ისევ ჯუბოს და ქეთის გახედა და ბოლოს თვალები მინაბა.რომ გაეღვიძა თავის საწოლიდან ამოყო თავი.არ სჯეროდა როცა თავისი ძველი ოთახი ამოიცნო.საბურთალოზე იყო და არა გლდანში, ისევ ისე იყო მოწყობილი როგორც ბოლოს ნახა მის მშობლებთან ერთად.ტანსაცმელზე დაიხედა მისი თბილი სპანჯბობის საღამურები ეცვა გარეთ კი მზიანი ამინდი იყო.
-მოიცა მოიცა მე რა ეს ყველაფერი დამესიზმრა?.გაოცებულმა გააქნია თავი და კარები გაგლიჯა.-დედა.ერთი ამოიკნავლა ოღონდ დაბალხმაზე გვერდით გაიხედა და დედამისი დაინახა.ქალი გახარებული ეცა გოგონას და გულში ძლიერად ჩაიკრა.
-2 დღეა გადაბმულად გძინავს ჩემო გოგო შემაშინე.ალექსანდრა კვლავ გაოგნებული იყო.
-არადა რეალობას გავდა.თავისთვის ჩაიფრუტუნა და ცრემლი მოიწმინდა.-მამა სად არის?.
-სააბაზანოშია შენ გადი მისაღებში შენი მეგობრები მოვიდნენ.
-ჩემი მეგობრები?.თვალები გაუბრწყინდა როცა სიტყვა „მეგობრები“ მოისმინა ეგონა დემური ანდრიკო გურწა და კურტანა იყვნენ.კისრისტეხვით გაიქცა მისაღებისკენ და აკო ვახო და სალო დაინახა.ჯერ ყველას გადაეხვია და მერე მდივანზე მოთავსდა.
-სიზმარი ვნახე ისეთი რეალური იყო თქვენც იყავით მასში.თავი დაბლა დახარა და ხელები სახეში მოაქცია.
-უჰ რატო არ ვიქნებოდით ეს ორი დღეა სასთუმალთან გიზივართ გოგო და აბა რა იქნებოდა.სიცილით თქვა სალიმ.
-მართლა? ამდენიხანი რატომ მეძინა ნეტა.მხრები აიჩეჩა უმცროსმა ხურციძემ.
-უი ნეტა რატო?.თავი გააქნია აკომ.
-ღამეებს რომ ათევდი მაგის ბრალია.თითი დაუქნია ვახომ და ცხვირზე ხელი დაკრა.
-ყველა ვვინც მესიზმრა მხოლოდ ფანტაზიის ნაყოფი იყო და მეტი არაფერი, ღმერთო არ მჯერა.ხელები სახეზე აიფარა და მდივნის საზურგეს მიეყრდნო.
-ბიჭოო ამას ექიმი მოუყვანეთ.ხელი შუბლზე მიადო ვახომ.-არა სიცხე არ აქვს გადავრჩით.
-არ მჯერა რომ დემური არ არსებობს.ხმამაღლა წამოიყვირა ალექანდრამ და ცრემლები გადმოყარა.
-ჰა? რეებს ბოდავ გოგო?.გაოცევულმა წამოიყვირა აკომ.
-რადა დემური მხოლოდ ფანტაზიის ნაყოფია და მეტი არაფერი.ბრჩხილები მუხლებზე გადაისვა და თავის ქნევა დაიწყო.
-ვინმემ ჩემი სახელი ახსენა?.უკნიდან ნაცნობმა ბარიტონმა გაიჟღერა და დენდარტყმული შეტრიალდა მისკენ.
-შენ სინამდვილეში მოიცა ანუ აქ ხარ?.გაოცებული წამოხტა ფეხზე და დემურის ხელ-ფეხით მოეხვია.-მეკიდე მეგონა ჩემი ფანტაზიის ნაყოფი იყავი და ჩემს თავს გავვუბრაზდი ასეთი იდიოტი როგორ წარმომიდგა გონებაშითქოო.უაზრობების ბოდვა დაიწყო გაოგნებულმა ხურციძემ.
-მეც მომენატრე.თბილად ჩაიღიმა დემურიმ და ხელები წელზე მოხვია.
-შენ რა ის ამბები სიზმარი გეგონა?.მის წინ სახეალეწილი ლევანი აისახა.
-ხო თან დედა რომ დავინახე ნუ რავიცი რაა.უცებ მოსცილდა დადეშქელიანს და გაიცინა.
-აუ რა ბატი ხარ რაა.თავი შემოყო გურწამ.
-რა გეშველება ჩემიარიყოს.ნაყინითხელდამშვენებული კურტანაც შემოიჭრა მისაღებში.
-ამ სიცივეში რადროს ნაყინია ადამიანო.ხელი გაიშვირა მისკენ.
-ხოდა რა თქვა ვერ გაიგე რა გეშველება ჩემიარიყოსო.ციტირება გაუკეთა ანდრიკომ.
-უი დედა მამა.ხმამაღლა წამოიყვირა ალექანდრამ და დედამისისკენ გავარდა ხელები ძლიერად მოხვია და შემდეგ მამას მიეგება.-თქვენ რა სულ ჩამოხვედით?.სახე მონაბა.
-ხვალ მივფრინავთ პრინცესა, იმ ამბის მერე უნდა გვენახე ასე ვერ გავჩერდებოდით.თავზე გადაუსვა ხელი შვილს.
-ანუ ისევ გლდანში უნდა გადავიდე?.
-ხო ისევ ჩემთან უნდა იცხოვრო.სამზარეულოდან გამოვიდა ლევანი.
-ისე კი მომენატრა იქაურობა.სასაცილოდ შეიშმუშნა ალექსანდრა.
-ბოლომდე ნუ გაიხარებ აქ სიყვარულობანას ჩმახავენ.ხელისკვრით შეათრია სალომ ოთახში ალექსანდრა და ჩუმად უთხრა?.
-რას შვებიან?.თვალები დაქაჩა ხურციძემ.
-კიდე ვერ ხვდები? შენ და დემური მე და შენი ძმა, დიდი ბომბია, მოწიკწიკე ბომბი.
-რა მოწიკწიკე ბომბი ხო ხარ ჭკუაზე?.
-ეს ორი დღე რო იყავი გაშოტილი საწოლში რა გეგონა არაფერი მოხვდებოდა? ჯერ ყველაფერი წინაა ცუნცულ.წარბები აათამაშა სალიმ.
-აუ კაი რაა, მეღადავები?.შეწუხებულმა გადაატრიალა თვალები და სპანჯბობის მაიკა გვერდით მოისროლა.


დადამმმმ ესეც ახალი თავვიიიი.. ბოდიშით ბოდიშით ვიცი რომ ყველაზე ცუუუუდდდიიი ძალიან ცუუუდდიიი გოგო ვარ ... მომიიტევეთ შეცდომები და არ დაიშუროთ კომენტარები რატომღაც აქტიურობას მოუკელით და გული მწდება... იმედია მოგეწონათ.. მიყვარხართ ძალიან ძალიანნნნ..