2 წლის წინ


-ჯუბო, სად ხარ ჯუბო?.ოთახებში ნელი ნაბიჯებით დადიოდა ქეთი თან კი არემარე ჯუბოს ეძებდა.-კარგი რა გამოდი.წუწუნით აღმოხვრა გოგონას და ხელები უღონოდ დაუშვა.-ჯუბო მაშინებ! გამოდი გთხოვვ.მუდარის ხმა გაისმა საძინებელ ოთახში,ჯერ კარადა შეამოწმა მერე აივანი ბოლოს უღონოდ დატრიალდა სარკეში და თავის ანარეკლს მიაშტერდა.უეცრად იგრძნო როგორ მოხვია სასურველმა მამაკაცმა ხელები და როგორ აიკრო გულზე.სასიამოვნოდ დაუარა ჯრუანტელმა ტანში როცა ნაცნობი სურნელი ამოიცნო და ღრმად ამოისუნთქა.-მე კი შემეშინდა.აწყლიანებული თვალებით ახედა ქეთიმ.
-კარგი რა რისი შეგეშინდა? ვერ მიხვდი რომ გეთამაშებოდი?.ცხვირი შუბლზე გაუხახუნა.
-მივხვდი მაგრამ ამდენიხანი ხმა რომ არ ამოიღე.
-ჩემი სულელი გოგო როგორ მიყვარხარ თუიცი შენ.საწოლზე ბრთხილად გადააწვინა და მის მაღლა მოექცა.
-არ ვიცი.ეშმაკურად დაახამხამა თვალები და ლოყებზე წამოწითლდა.
-მე კი მეგონა იცოდი.ხელი მაისურში შეუცურა.
-აუ მეღუტუნებაა.სასაცილოდ დაიკლაკნა და გაიცინა.
-მერე რა.ახლა უფრო გათამამდა და თითები თეძოზე აათამაშა.
-მერე ის რომ ეგრე ნუ შვები.
-მიშლი?.
-ხო გიშლი.
-მერე ის ხომ იცი რომ მე არაფერს დავიშლი.
-ჯუბო მართლა მეღუტუნება.
-ხო კარგი.ცხელი ტუჩები ქეთის ვარდისფერ ბაგეებს შეახო და უმალ მოშორდა.-1 კვირაში ჩემი ცოლი გახდები და მოგივლი.
-ჰმ ამას შენ მეუბნები? აქეთ შენხარ მოსავლელი კვერცხის შეწვა არ იცი ამხელა კაცმა.
-ახლა გაიტყიპები.თითისქნევით გადახედა ჯუბომ.
-აბა კი.ენა გამოუყო გოგონამ.
-მორჩა ახლა ვეღარავინ გიშველის.სიცილით ჩაილაპარაკა და ქეთი ხელებში მოაქცია ისევ საწოლზე დააბრუნა და ღუტუნი დაუწყო.
-გამიშვი ხელი მეღუტუნება.სიცილს არ წყვეტდა გოგონა.
-ჯადოსნური სიტყვა მითხარი.
-მიყვარხარ.
-მეც მიყვარხარ.უმალ გაჩერდა ჯუბოც და მის გვერდით მოთავსდა, ხელი წელზე შემოხვია და ყელში სველი კოცნა დაუტოვა.
ქორწილამდე სულ რაღაც 2 დღე იყო დარჩენილი.ჯუბო და ქეთი მოუთმენლად ელოდნენ ამ სიყვარულით აღსავსე დღეს თუმცა ყველაფერი ისე არ წავიდა როგორ უნდა ყოფილიყო. სულ რაღაც 2 წლის წინ ჯუბო ჩვეულებრივი ბიჭი იყო რომელსაც იმხელა გავლენა არ ქონდა როგორც ახლა.მაშინ მაღალი ავტორიტეტით ქეთის ძმა მიშკა სარგებლობდა. მიშკას თავიდანვე არ მოსწონდა ჯუბო, მისი დისთვის უფრო სხვა გავლენიანი და "ფულიანი' ბიჭი ჰყავდა შერჩეული, ერთი პერიოდი სერიოზული შელაპარაკება მოუხვდათ თუმცა ეს ყველაფერი მიშკას დამარცხებით დასრულდა. რაღათქმაუნდა არ მოისვენებდა და მის დას ჯუბოს აუცილებლად დააშორებდა თუმცა ვინ იცოდა რომ ეს ყველაფერი ქირწილის წინა დღეს მოხვდებოდა.გვაზაურის გავლით ლიანდაგებისკენ ჩააჭრა, საღამო იყო ცოტა ბნელოდა, საქმე ქონდა მისი ძმაკაცი უნდა ენახა. ჯიბეებში ხელჩაწყობილი სტვენასტვენით მიაბიჯებდა ანგრეულ გზებზე.ლიანდაგზე ჯგუფად ჩამწკრივებული ბიჭები შენიშნა იფიქრა "ჩემიანები' არიანო მაგრამ როცა მიშკა ამოიცნო ოდნავ შეშინდა.მისკენ ნელი ნაბიჯებით წამოვიდა და წინ დაუდგა.
-ჩემი სასიძოც მოსულა.სიტყვა გაწელა მიშკამ და ალმაცერად შეათვალიერა სპორტულებში გამოწყუბილი ჯუბო.
-მიშკა.შეეცადა ირონიული სახე არ მიეღო.
-ქორწილში მეც ვარ დაპატიჟებული ხო? თუ არა?.
-დაპატიჟებული ხარ ოღონდ მხოლოდდამხოლოდ ქეთის ხათრით.
-ხო აბა პატარძლის ძმა ვარ სიძესე მთავარი ფიგურა ვარ ბოლოსდაბოლოს.
-ხო რათქმაუნდა.სარკასტულად ჩაიღიმა.
-მოვრჩეთ ახლა ლაზღანდარაობას.სახე უცებ დაასერიოზულა და ჯუბოს საყელოში წვდა.-ახლა მომისმინე! ქორწილს ჩაშლი ჩემ დას ეტყვი რომ აღარ გიყვარს გაიგე?.
-ამას არ ვიზავ გესმის? შენი და მიყვარს!.
-არ მაინტერესებს გიყვარს თუ არა თავს გაანებებ და მორჩა თორემ შენც მოგკლავს და მასაც, ქეთი თუ შენ ცოლად გამოგყვება მოვკლავ! არცერთს არ გაცოცხლებთ.
-შენს დაზე ასე როგორ ლაპარაკობ შენ მას ვერ მოკლავ.
-ვინ გითხრა რომ ვერ მოვკლავ? არ დავინდობ ორივეს დაგბრიდავთ ბო**შვილივიყო.როდესაც მიშკა ასე ამბობს ეს იმას ნიშნავს რომ რასაც იტყვის ყველაფერს შეასრულებს. მისი „ბო**შვილივიყო“ ერთგვარი ფიცია, გაუტეხელი ფიცი. მას შეეძლო მისი და თვალის დახამხამებაში მოეკლა, განა არ უყვარდა ქეთი? უბრალოდ ქეჩას და ძველბიჭობას უფრო მეტი ფასი ქონდა. მისი და ან თავის სასურველ პიროვნებაზე უნდა გაეთხოვებინა ან უნდა მოეკლა თორემ საუბარს დაიწყებდნენ „მიშკა თავის დასაც ვერ იმორჩილებს და სხვას დაიმორჩილებსო?“ ან სულაც „მიშკა თვითონ თუ არა მე ავკუწავ ქეთუსიას მერე რა ჩემი დაიკო რომ არისო“. ამშემთხვევაში დედმამიშვილობა არ ჭრიდა ახლა კი ის მომენტი იყო როცა ჯუბო უნდა დანებებულიყო.
-შენი გამო**რებული დედა მო***ან, შენი და არის შე ახვარო.ჩხუბზე გადავიიდა ჯუბო და საპასუხოდაც მიიღო გვარიანი „ლაწანი“.
-აბა ახლა კიდე თქვი ჩემი და ცოლად მოგყავს? მაგრამ ისიც არ დაგავიწყდეს რომ ორივეს დაგბრიდავთ, ჯერ ჩემს საყვარელ ქეთუსიას და მერე შენ.ქოჩორში ხელი წაავლო და ხრამისკენ გადაწია.
-წადი შენი დედა მოვ**ან.სისხლი გადმოაფურთხა და მიშკას ახედა.
-არა გაყურებინებ როგორ დავახლი ტყვიას პირდაპირ თვალებშუა შენსგამო.
-კარგი ქეთის არაფერი დაუშავო! ქორწილს გავაუქმებ.
-მევასება ეს ჭკვიანი ბიჭები და რავქნა.ჯიბიდან „მალბორო“ ამოიღო და გააბოლა, ერთი სიგარა ჯუბოს ჩაუტენა პირში და მის ღერსაც მოუკიდა.-თვალითაც აღარ ნახავ თორე პირობა იცი.თავში ხელი წამოარტყა და ბიჭებთან ერთად გაუჩინარდა.ამის მერე რა უნდა ექნა მივიდა სახლში, მოწესრიგდა და ქეთის სანახავად წავიდა. მათი დაშორების სცენა ისეთი საშინელი იყო მოყოლა არ ღირს. ბოლო ხმაზე მოტირალი გოგონა და გულნატკენი განადგურებული ბიჭი, არცერთს არ უნდოდა სიცოცხლე განა ეს საკმარისი არაა იმისთვის რომ ცხოვრება დაინგრიო და გახდე უფერული მკრთალი არსება რომელსაც გრძნობები ამოაცალეს და მთლიანად გაანადგურეს.ამ ყველაფრის მერე ჯუბო შეიცვალა გაუხეშდა გაბოროტდა სწორედ რომ მიშკას დაემსგავსა. თვეების განმავლობაში სახელი მოიხვეჭა კრიმინალური ავტორიტეტით, საშიში გახდა და რაც მთავარია მიშკაზე მაღალ დონეზე დადგა თუმცა არ დაბრუნებულა ქეთისთვის და არაფერი არ აუხსნია. იცოდა რომ ის წარსული იყო და მეტი არაფერი, წარსული რომელიც მხოლოდ გულში დარჩა და რამოდენიმე სურათში იმ სურათში რომელიც ალექსანდრას ეკავა ხელში და ასე ძლიერ აინტერესებდა რა ეწერა ნახევრად გადაშლილ ფურცელზე.


საათის ყველაზე წვრილი ისარი სწრაფად ბრუნავდა წრეზე. ისე რომ ადამიანს გააღიზიანებდა. ალექსანდრაც უკვე მეორე ლექციას ესწრებოდა და ნერვები ეშლეებოდა რატომ მიდიოდა ის ისარი ასე ჩქარად.სხვა რა საქმე ქონდა, არც არაფერი, გაკვეთილებს სახლში სწავლობდა თუმცა ლექციაზე მკვდარივით იყო არც აქტიურობდა და არც დისკუსიაში იყო ჩართული.თავი ხელისგუებში ჩარგო და კინაღამ ჩამოეძინა, გვერდით მჯდომმა მხარი გაკრა და გამოაფხიზლა.
-ალექსანდრა ეს შენთვისაა.დაკეცილი პატარა ფურცელი გაუწოდა მეწყვილემ.
-ჩემთვის? ვისგან?.გაოცებულმა გამოართვა.
-არ ვიცი გარედან მოგაწოდეს.
-კარგი მადლობა.ფურცელი გაშალა და წარწერა ამოიკითხა „გოგონების საპირფარეშოში ახლავე“.ფეთიანივით წამოხტა და გიჟივით გავარდა გარეთ. საპირფარეშოს რომ მიუახოვდა ნაბიჯი შეანელა და ბრთხილად შეაღო კარი.-ლეო? აქ ხარ?.
-ლევანი არა მე ვარ.კუთხიდან დემური გამოვიდა და წამის მეასედში აიკრა გულზე.
-დემური? კი მაგრამ შენ აქ?.დაბნეული იქით-აქეთ აცეცებდა თვალებს.
-მომენატრე.შუბლზე მიაკრო გავარვარებული ბაგეები და სახის ნაკვთები ერთიანად დაუკოცნა.
-მოგენატრე? რატომ?.
-ეს რა კითხებია ალექს? რატომ უნდა მომნატრებოდი.
-ხო რატომ მოგენატრე?.
-შენ ლევანის და ხარ და ამიტომ მომენატრე.სულ სხვა პასუხმა გაიჟღერა ამის გამო კი გული დაწყდა.
-ხო მეც მომენატრე.თავისთვის ჩაილაპარაკა და თავი დახარა.
-ხომ კარგად ხარ? ჯუბო ხომ არაფერს გიშავებს?.
-არა კარგად ვარ 2 დღეა არ მინახავს სახლში გვიან მოდის ხოლმე.
-ცოტახანი მოიცადე კარგი? ყველაფერი კარგად იქნება.
-კარგი ცოტახანს კიდევ მოვიცდი ნუ დარდობ.
-კარგი წადი ახლა და არავის უთხრა რომ გნახე სალისაც კი.
-სალის რატო არ ვუთხრა?.
-მაინც საშიშია ვინმემ არ გაიგოს.თვალი ჩაუკრა და როგორც იქნა ხელი გაუშვა.
-კარგი, კარგად.გაოცებულმა დატოვა საპირფარეშო და ისევ ლექციაზე შევიდა.

ვახშმის დრო იყო ამიტომ თვითონ ჩავიდა სამზარეულოში და ჯერ კიდევ გაუშლელ მაგიდას მოავლო თვალი. გაუკვირდა ჯუბო ყოველთვის თავის დროზე ვახშმობსო მხრები აიჩეჩა და სკამზე შემოსკუპდა.
-ვახშამი 20 წუთში იქნება საყვარელო.მომღომარმა მაკამ გადმოხედა ალექსანდრას და თვალი ჯუბოს კაბინეტისკენ გააპარა.
-კარგი.მანაც უბრალოდ გაუღიმა და ისევ თავის ოთახში ასვლა განიძრახა.ინტერესმა ძლია ამიტომ გზას გადაუხვია და ჯუბოს კაბინეტისკენ წავიდა. ვიღაც ახალგაზრდა ბიჭს ელაპარაკებოდა და თან სიგარეტს ეწეოდა.
-მაინც ვერ ვხვდები რად გინდა ეს გოგო.საუბარი დაიწყო უცნობმა.
-არც მე ვიცი პროსტო მაგისმა ძმამ თავისი მოვალეობა ვერ შეასრულა ახლა კი შედეგებზე პასუხი უნდა აგოს.ერთი ნაპასი დაარტყა და ახალი სიგარა ამოიღო.-თან სხვა რაღაცისთვისაც მჭირდებოდა.
-ქეთის დასავიწყებლად არა?.
-ხო ნუ ეგეთ პონტში.
-მერე რას ფიქრობ გამოვა რამე?.
-არა ალექსანდრა ქეთი არ არის, არც ესაა ცუდი გოგო მაგრამ ქეთი სულ სხვანაირია წყნარი მშვიდი დაუცველი სუსტი არსება ეს კი სუფთა გიჟია რა ერთხელ ძალიან ვიჩხუბეთ მაღლა ავედი ვისაუზმოთთქო და წიხლი მთხლიშა სახეში არანორმალურია, თავის დაცვა შეუძლია.
-მერე გაუშვი რა სათამაშოდ გყავს? თუ გინდა მეორედაც ჩაგცხოს წიხლი.
-არა არ გავუშვებ სიცოცხლის ბოლომდე ჩემთან იქნება თუ საჭირო იქნება გამოვიყენებ კიდეც ახლა მთლიანად ჩემია და რასაც მინდა იმას ვიზავ.
-არ გიფიქრია რომ ამ გოგოსაც უყვარს სხვა? ამასაც უნგრევ ცხოვრებას და დემურისაც.
-მერე რაა მე არ დამინგრიეს შეჩემისა ცხოვრება? მარტო მე ხო არ უნდა ვიყო დატანჯული ახლა სხვამაც გაიგოს წვენი, თან ეს ლევანი მიშკას ასლია რაა თავის დას ყიდიდა ეგ ახვარი.
-ლევანმა არ იცოდა რომ შენ ალექსანდრა გინდოდა ამიტომ მიშკას არ გავს, შეეშვი მაგათ.
-არა და მორჩეს ამაზე ბაზარი!.
კაი შენ როგორც გინდა.ხელები მაღლა ასწია და ტელეფონში ჩახტა.
ალექსანდრა იდგა და უსმენდა როგორ განიხილავდნენ მის ბედს და ცრემლები ჩანჩქერივით მოდიოდა. სამუდამოდ ჯუბოსთან ყოფნა ეწერა მხოლოდ იმიტომ რომ მას წარსულში გული ატკინეს.სირბილით ავარდა თავის ოთახში და საწოლზე დაემხო ბალიშში თავი ჩარგო და მწარედ აქვითინდა. რამოდენიმე წუთში ჯუბომ ამოაკითხა.
-ვახშამი მზადაა ჩამოდი.ნახევრად შეყო ტანი ოთახში და სერიოზული სახით გახედა.-რაგატირებს?.სახე ეცვალა როცა ატირებული ალექსანდრა დაინახა.
-რასქვია რამატირებს მთელი ცხოვრება უნდა დამინგრიო იმიტომ რომ შენ გატკინეს წარსულში გული?.გულში ჩაგროვებული კითხვა აღმოხვრა.
-რეებს ბოდავ თუ ხვდები?.იმწამსვე ეცა გოგონას და ყელში ხელი მოუჭირა.
-ვინ არის ქეთი? ან მე რა შუაში ვარ? მე ჩავერიე შენს საქმეში?.ხმაწული სიტყვებს ერთმანეთზე ძლივს აბავდა.
-შენ არა მაგრამ შენიძმისნაირები ჩაერივნენ.
-თავი გამანებე! ადამიანი ვარ! რა გააკეთა ამისთანა ამ გოგომ რომ მეც მინგრევ ცხოვრებას და სხვებსაც.
-ქეთის არაფერი დაუშავებია მისმა ძმამ დააშავა ერთმანეთს დაგვაშორა მეკი არ მინდოდა მისთვის გული მეტკინა არ მინდოდა ქორწილის წინა დღეს მეთქვა რომ ყველაფერი დასრულდა! არ მინდოდა! არა! არა!.ხელები უშვა გოგონას და თავის კედელზე რტყმევა დაიწყო. გაგიჟებული იყო ადამიანს არ გავდა წყობილებიდან იყო გამოსული.
-დაწყნარდი დაწყნარდი გთხოვ დაწყნარდი.ხელების დაკავება სცადა თუმცა გამწარებულმა ჯუბომ სახეში ისე გაარტყა გოგონა გაითიშა.
შემდეგი 3 დღე სასწავლებელში არ უვლია. მეოთხე დღეს ჩალურჯებები კოსმეტიკით დაიფარა და ისე წავიდა.პირველივე ლექციაზე მიუჯდა სალი და ყველაფერი გამოკითხა. ერთი გვარიანად გალანძღა ჯუბო და ახლა მისი ჯერიც დადგა.
-ახლა მისმინე! ხვალ ბოლო ლექციის მერე ხალხში შეერიე წინ დაინახავ დემურის მანქანას ის მოვა და შეეცდება ჩუმად ჩაგსვას ამასობაში ჩვენ სვანეთში დაგხვდებით და ყველაფერი კარგად იქნება.
-ანუ ხვალ უნდა გამანთავისუფლოთ?.
-ხო ხვალ უნდა გაგანთავისუფლოთ, 2 ხელი ტანსაცმელი წამოიღე აი ის რო გაქვს შავი სვიტერი რიცხვები რო აწერია ეგ არ დატოვო, ყველაფერი კარგადაა დაგეგმილი შენ უბრალოდ რასაც გეტყვიან ის უნდა გააკეთო.
-კარგი ხვალ მომზადებული მოვალ.



ჩემო ტკბილებო ჩემო თბილებო და ჩემო ყველაზე კარგებო დიდი მადლობა მინდა გადაგიხადოთ რომ თქვენს შეფასებას მიმხელთ მიყვარხართ ძალიან..იმედია მოგეწონებათ შეცდომები მომიტევეთ.. კომენტარებს კი ნუ დაიშურებთ..