_დემეტრე ჯაში ჯარში მიდის კონტრაქტითო გაიგეთ_უბნის ჭორიკნებს ახალი საჭორაო თემა მიეცათ
_გავიგეთ....ლამარა გავიგეთ_თავი გაიქნია მზესუმზირის გამყიდველმა ქალმა

_აუ სასტავ უნდა წავიდე რა_განუცხადა დემეტრემ საგანგებოდ შეკრების სამეგობროს
_სად ბიჭო?_ფეხზე წამოდგა იოანე
_ავღანეთში რა.._თავი მოიქექა ნერიულად ბიჭმა
_რატომ?_აზრიანად ახედა ნიკამ
_გული უნდა გადავაყოლო_მძიმედ დაეშვა მდივანზე
_კარგი რა ტო!_ხელი აიქნია იოანემ_შენც ნუ გაგვიმეტებ რა!
_არ გიმეტებთ ,უბრალოდ მინდა და მივდივარ რა...
_მეც წამოვალ_წამოდგა აქამდე ჩუმათ მყოფი ერეკლე
_აუ თუ ძმები ხართ რა!_ხელი აიქნია იოანებ და გარეთ გავარდა კარები მთელი ძალით მოიჯახუნა
_ხელები ამიწევია თქვენს წინაშე რა!მაგრები ხართ წადით თქვენც_ამოიბურტყუნა ნიკამ და ფეხზე წამოდგა_წავედი მე,შგეხმიანებით მერე!_და სახლი საჩქაროთ დატოვა
_მივდივართ_მხიარულად დაიძახა ერეკლემ
_მივდივართ..მივდივართ_ცაილაპარაკა დემეტრემაც
<><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><><>
დემეტრე ჯაში,ნიკა ავალიანი,ერეკლე არაბული,იოანე აბესაძე,თამთა ჯაში,ელენე ავალიანი_სამეგობრო(საძმო),ერთად გაზრდილი სასტავი,ბიჭები კლასელები,თამთა მათი უფროსი და და ელენე კი უმცროსი,მაგრამ თამთა არ იყო ერეკლეს და,თამთა ის ერეკლეს ნამდვილი,სუფთა და წრფელი სიყვარული იყო,ბევრი გაიარეს მათ ბევრი დაბრკოლება,ბოლოს კი ყველაფერი კრახით დასრულდა თამთა ავარიაში მოყვა და გარდაიცვალა,წავიდა დედამიწიდან ისე რომ უკან არ მოუხედავს,თორემ რომ მოეხედა ალბათ არ წავიდოდა,როგორ წავიდოდა როცა განადგურებულ ოჯახს დაინახავდა დაინახავდა განადგურებულ ძმას რომელსაც მისმა სიკვდილმა სიცოცხლის აზრი დააკარგვინა,სიცოცხლის აზრი დაკარგა ერეკლემაც,ყველაფრის მიუხედავად მაინც დაკარგა დაავიწყდა თამთას ერეკლეს პირველად ნათქვამი "მიყვარხარ",პრობლემები რაც მათ ურთიერთობას მოყვა,მათი ასაკობრივი ზღვარი,რამხელა კრიტიკა გამოიწვია ამან,თამთას აკიდებული ვიღაც მანიაკი და სხვა მრავალი კარგი და ცუდი..დაავიწყდა ყველაფერი დაავიწყდა თამთას.დაავიწყდა მისი ძმები რომლებიც სიკვდილიტ გაანადგურა და წავიდა,სამუდამოდ წავიდა,ასე დარჩნენ ნიკა,დემეტრე,ერეკლე და იოანე დის გარეშე.ელენე?ელენეც მათი დაა კი ნიკასი ბიოლოგიური და სხვების არაბიოლოგიური უბრალოდ წლებია არ უნახავთ,,მის გამო არასდროს უჩხუბიათ,არასდროს დაუცვიათ,არრსოდეს არასოდეს..ახსოვთ როგორ მოწიეს პირველად ბიჭებმა თამთასთან ერთად მეხუთე კლასში და მას შემდეგ თამთას ხელში სიგარეტის კოლოფის დაჭერაც კი აუკრძალებ,ბევრი პირელად ახსოვს თვითვეულ მათგანს ტამთასგან მაგრამ ელენესთან არც ერთი,ნიკასაც კი,ნიკასი და ელენეს მშობლები წლების წინ გაეყარნენ ნიკა შვიდის იყო ელენე ხუთის,ელენე დედამ წაიყვანა ლონდონში ნიკა კი მამასთან დარჩა ბათუმში.წლები გავიდა ნიკა ახლა ოცი წლისაა ელენე კი თვრამეტის გახდება მალე,აპირებს როგორც კი თვვრამეტის გახდება მაშინვე დაბრუნდეს საქართველოში,ხუთ წლამდე ერთად იზრდებოდა სუყველა შეხორცებულები იყვნენ ერთმანეთზე ისე იყვნენ ოჯახებით მეგობრობდნენ ერთმანეთით ცხოვრობდნენ,შიდი წლის ასაკში ბიჭებმა ელენე დაკარგეს ,ოცი წლის ასაკში კი თამთა.
<><><><><><><><><><><><><><><><><>
ხმამაღალი მუსიკა,ფერთა სწრაფი ცვლილება,ალკოჰოლისა და მოსაწევის მკვეთრი სუნი,ბარმენის ცეცხლობვანი შოუ,ოთახის კუთხეში მდგარ მაგიდასთან ოთხი ბიჭი ზის და ბოლო დონეზე თვრებიან,ცდილობენ მაქსიმალურად დალიონ,მეორე დღეს ხომ ოთხივე ერაყში მიდის ერთი წლით.მიდიან და არ იციან დაბრუნდებიან თუ არა მათ ლამაზ და ძვირფას საქართველოში..........

_დედა უნდა წავიდე?
_ელენე შვილო...
_წამოხვალ?
_ელენე..
_წამოხვალ თუ არა?
_ვერა შვილო ბენი ის..
_ოჰ კარგი როგორც გინდა დედა დარჩი შენ შენს ბენთან მე კი არ ვაპირებ მის ატანას,თვრამეტის ვარ უკვე და მივდივარ შენგან ამ ქვეყნიდან..ვბრუნდები ჩემთან ჩემს ძმასტან და შენს შვილთან რომელიც საერთოდ არ გახსოვს რატომღაც..მივდივარ
_ელენე შვილო..
_ნიკა?დედა ნიკაზე არ ფიქრობ ხოლმე?
_ვფიქრობ შვილო
_რატომ არ ახსენებ მას..არ გენატრება ნეტა?
_მენატრება..
_ვითომ?ვითომ დედა მასთან ყოველგვარი კონტაქტი გამაწყვეტინე,დამაშორე მას,რატომ დედა რატომ?ახლა რომ შემხვდეს შენი წყალობით შეიძლება ვერც კი ვიცნო..ვერც ის და ვერც ჩემი ძველი მეგობრები ..შენი ბრალია ყველაფერი შენი ბრალია დღესვე წავალ საქართთველოში,დამირეკე ხოლმე მეც ნუ დამივიწყებ..._თქვა გამწარებულმა და თავის ოთახს მაიშურა....იმ დღესვე გამოფრინდა ელენე

საქართველოში...იმ დღესვე გაფრინდნენ ბიჭები საქართთველოდან.....

თბილისში ჩამოვრინდა,არ დაისვენა ისე დაიქირავა დაქსი და ბათუმის გზას დაადგა,არ ახსოვდა მამაპაპური სახლის ადგილმდებარეობა,ახსოვდა რომ ბათუმის ცენტრში იყო,ფიქრობდა რომ დავინახავ იქნებ გავიხსენოვო ...მაგრამ არა რამოდენიმეჯერ შემოატარა ტაქსისტი ერთ ადგილს მაგრამ ნაცნიბი ვერაფერი დაინახა დაიბნა,,საშინლად დაიბნა
_კარგით გმადლობთ_ბოლოს ღრმად ამოისუნტქა და ტაქსისტს ფული გაუწოდა_ნახვამდის _დაემშვიდობა და ბათუმის მიწაზე ფეხი დადგა
_ნახვამდის შვილო_ღიმილით დაემშვიდობა ასაკში შესული კაცი და კვლავ თბილისის გზას დაადგა..დაღლილმა,საშინლად დაღლილმა შემოიარა ბათუმი,მშობლიური ქალაქი სადაც ხუთი წლის ასაკში იყო ბოლოს,ფერაფერი და ვერავინ ნახა ნაცნობი,ფიქრობდა იქნებ ჩემი ძამიკო შემხვდეს სადმე იქნებ ვიცნო,იქნებ შემხვდა კიდევაც და ვერ ვიცანი,,საშინლად დაიღალა და ბოლოს სკამზე ჩამოჯდა დაქანცული......

იმ დღეს ვერაფერი მოახერხა ელენემ..შემდეგ მთელი ერთი კვირა ეძებდა ოჯახს და როგორც იქნა ნახა მამა..ის დღე მის უბედნიერესი დღეების ათეულში ჩაწერა უდავოდ..
_მამი ნიკა სად არის?_კითხა კაცს რომელიც შვილი ბარგის შემოტანით იყო დაკავებული
_ავღანეთში შვილო..
_რა?რატომ მა?როდის წავიდა?
_ერთი კვირის წინ შვილო...
_დავაგვიანე...

ერთი წელი იწურებოდა,რაც ელენე მშობლიურ მიწას დაუბრუნდა,ელოდება ,ელოდება ძმას,ნიკა მათ არ დაკავშირებია ამ ერთი წლის მანძილზე,ბიჭები იქ ჩასვლისას დაიყვნენ სრულიად უცხო დანაყოფში .ოთხეულის ოჯახებს არცერთი დაკავშირებია,თვუთვეულმა მათგანმა ჯოჯოხეთში იცხოვრა ამ ერთი წლის მანძილზე ,ყოველ წამს გული უსკდებოდათ ,ეშინოდათ,ეშინოდათ შვილის სიკვდილის ამბის გაგების თვითვეულს.ელენე ცარიელი დაიარებოდა ქალაქში,თავს საშინლად გრძნობდა და ელოდებოდა მათ დაბრუნებას,სიგიჯემდე უნდოდა მათი ნახვა...თითქმის ერთი წელი მიიწურა და საქაეთველოში პირველი იოანე დაბრუნდა,ბიჭი სულ მთლად შეცვლილი იყო,მეტად გაუხეშებია სახის ნაკვთები,თვალებში სევდა ჩადგომოდა და და კუნთებზე ძაღვები დაბერვოდა..საქართველოში ჩამოსვლისთანავე ზღვის ნაპირს მიაშურა ადგისლ სადაც შეეძლო წლებიც კი გაეტარებინა ყველაფრის გარეშე,,ნაპირზე ჩამოჯდა და ზღვის უსასრულობაში ჩაიძირა ......

ელენემ შუა დრეს ზღვის ნაპირს მიაშურა,პლიაჟზე ხალხი ნაკლებად ირეოდა,შუადღის მცხუნვარე მზეს ერიდებოდნენ ეტყობა,თანაც ამ დღეს საშინლად ცხელოდა..ელენემ ნაპირი მოათვალიერა,თვალში მოხვდა ახალგაზრდა ბიჭი რომელიც ზურგშექცევით იჯდა და ზღვას გაჰყურებდა ისე რომ არავის და არაფერს ყურადღებას არ აქცევდა..ბიჭისკენ თავისდაუნებურად დაიძვრა ,მიუახლოვდა და გვარდიტ მიუჯდა,,,მორცხვი არასოდეს ყოფილა.უყვარდა განსხვავებულ ადამიანებტან საუბარი,იოანემაც რარაცნაირად მიიზიდა ამიტომ დაუჯდა ტამამად გვერდიტ და გახედა..ეცნო პროფილი..ეცნო მაგრამ..ვერ გაიხსენა..
_იცი მეცნობი?_ამოილაპარაკა და ბიჭშს მეტად დააკვრდა,ბიჭმა სევდიანი სახით გამოხედა,შეათვალიერა და დაბოხებოლი ხმიტ ჩაილაპარაკა,ხულ მტლად შეცვლოდა იოანეს ხმა
_მეც.._და კვლავ ზღვას გახედა
_ელენე ავალიანი_ღიმილიტ ჩაუკაპარაკა,იოანემ გამოხედა კარგად დააკვირდა გოგონას და თითქოს ამოიცნო კიდევაც მისი დაიკო პატარა ხუთი წლის გოგონა
_ელენე ავალიანი?_ჩაილაპარაკა
_დიახ..

_ელენე?_კიდევ ერთხელ ამოილაპარაკა და სახე გაებადრა
_კი..კი ელენე_სიცილით დაილაპარაკა მანაც და იოანეს კარგად დააკვირდა_ძალიან მეცნობი..ძალიან..
_იოანე აბესაძე_ჩაილაპარაკა
_იოანე აბესაძე.._გაიმეორა მანაც_იოანე.._გონებაში ჩაიხედა წარმოუდგა პატარა ხუჭუჭთმიანი პუტკუნა ბიჭი და გულში სიყვარული ჩაეღვარა_ჩემი იოანე ხარ?_ცრემმორეულმა ამილაპარაკა
_შენი?_ჩაიცინა ბიჭმა_ჰომ შენი იოანე ვარ.._ამოილაპარაკა და ძლიერ კუნთებში მოიქცია ელენეს სუსტი სხეული_პატარა ელენე..
_იოანე მართლა შენ ხარ?ჩამოხვედი?_გაიაზრა ყველაფერი და ბიჭს გაბრწყინებული თვალებით შეხედა ,უფრო ძლიერად მიეკრო უნდოდა ბიჭისთვის მონატრება და სიყვარული ეგრძნობინებინა,იოანეც ამავეს ცდილობდა
_ელენე.._კიდევ ერთხელ ამოილაპარაკა
_ძალიან მაგარი ბიჭი ხარ_ღიმილით გახედა ელენემ,ყოველთვის თამამი იყო,ახლა კი ასეთი სექსუალური ძმა რომ ნახა სიამაყე მოემატა..და ძმას ფიქრებ დარცხვენის გარეშე გაადნო თითქოს ისევ ხუთი წლის იყო,ის პატარა გოგო იყო რომელიც იოანეს სულ მუდამ აწიწკნიდა ხუჭუჭა თმებს და ისე ხშირად ქაჩავდა თმებს რომ ბიჭს რამის ბუნებრივად გაუსწორა თმები,თმების გახსენებაზე ტავზე მოავლო თვალი...
_თმები.._გულისწყვეტით ამოილაპარაკა
_გამეზრდება_წამში მიუხვდა ბიჭი ფიქრებს_და შემდეგ მომქაჩე ხოლმე..
_ძალიან მიყვარდა შენი თმები..
_აქ როგორ გაჩნდი პატარა ქალბატონო?_ფეხზე წამოდგა იოანე და ელენესაც მიეხმარა წამოდგომაში_ძალიან მშია აჭარულ ხაჭაპურზე დაგპატიჟებ ძალიან მომენატრა.
_კარგი წავიდეთ_თქვა გოგონამ და ბიჭს წელზე ხელი მოხვია მიეხუტა_ძალიან მომენატრე ძამიკო...
_ჩემო პატარა,მახსოვს შენი დაძახებული ჯამიტო..გახსოვს როგორ გვიყვიროდი ხოლმე თან რომ არ დაგვყავდი ხოლმე..სენ ჩემი პატარა დაიკო ხარ.._და ისიც მიეკრო გოგონას
ბევრი ისაუბრეს,ძალიან ბევრი ისაუბრეს,ელენე უყურებდა იოანეს და თვალს ვერ აშორებდა უნდოდა ბიჭი სულ მის გვერდით ყოფილიყო,მისდამი სიყვარული კვლავ იგრძნო,იგრძნო როგორ უყვარს თვითვეული მათგანი,წლების შემდეგ თვითვეული მის გულშია ღრმად კი არის მაგრამ დაცულია,,მის სიყვარულს არაფერი ემუქრება ის სულ იქნება ელენეში...უყურებდა გაღიმებული იოანეს და ბოლო ხმაზე იცინოდა ყველაფერზე,გაიხსენეს ერთად გატარებული წლები,ცალცალკე გატარებული წლები,ყველაფერი ყველაფერი რაც კი ლაპარაკმა მოიტანა
_იყავი თამთას საფლავზე აბლათ ხომ?_სევდიანად ამოილაპარაკა იოანემ,ელენეს თითქოს რაღაც ჩაარტყეს ტავშიო,_მე ახლა ვაპირებ წასვლას..როგორცკი აქ ჩამოვედი მაშინვე მიდოდა მაგრამ ზღვამ გამიტ...
_რა?_გამოერკვა ელენე და იოანეს სიყუვა სეაწყვეტინა_ვის საფლავზე?რომელი ტამთას საფლავზე?_ცრემლი მოადგა თვალზე
_ჩვენი თამთას საფლავზე..ხომ გახსოვს თამთა?_გაკვირვებით შეხედა
_ჩემი თხაფთა აღარ არის?_განადგურებულმა ამოილაპარაკა და ხელები უღონოდ ჩამოუშვა
_არ იცოდი ელე?
_არა.._თავი გაიქნია
_წავიდეთ მის საფლავზე კარგი..იქ მოიკითხე ნახე..გაეხარდება დარწმუნებული ვარ..
_არ ვარ მზად მის საფლავზე გასასვლელად_ამოიტირა გოგონამ,იოანე მასთან მივიდა და ცაეხუტა
_ძალიან მიყვარხარ პარატა ქალბატონო_და შუბლზე აკოცა..ელენეს სასტიკად ეტკინა ტამთას სიკვდილი,წამოუდგა მასთან გადტაებული დრო და გული შეეკუმშა მტკივნეულად ამოისლუკუნა და იოანეს უფრო მეტად ძლიერად მიეკრო.
_როგორ?_ამოიკრუსუნა
_ავარიაში მოყვა.._განადგურებულმა ამოილაპარაკა
_მტკივა რომ თქვენს გვერდით არ ვიყავი ამ დროს,,მტკივა რიმ მასთან მხოლოდ ხუთი წელი გავატანე..ძალიან მტკივა თამთა_და ტირილი დაიწყო ვეღარ გაჩერდა.
სასაფლაოდან განადურებული დაბრუნდა ორივე ,ელენემ თხოვა დღეს ჩვენთან დარჩი,ახლა ისე ვარ მარტო დარჩენა არ შემიძლიაო.იოანეც დაეთანხმა ოღონდ ჯერ ოჯახს ვნახავ და ორ საათში შენთან გამოვალო...იმ საღამოს ზურა მუშაობდა...ზურა ნიკას და ელენეს მამაა,იოანემ და ელენემ ბევრ მულტფილმს უყურეს იმ საღამოს,ნაყინიც ბევრი ჭამეს დაბოლოს ელენეს იოანეს მზარზე ჩაეძონა
ასე გავიდა ნახევარუ წელი..იოანე ცოტა მოეშვა დაუბრუნდა ნორმალურ ცხოვრებას..ომის შემდეგ ძალიან იყო გაღიზიანებული ყოველი მხრიდან საფრთხეს მოელოდა.ელენესთან ერთად ცოტა მოეშვა ,გამხიარულდა.ყოველდღე ერთად იყვნენ ელენე და იოანე.ჭკუაიდან გადაიყვანა ელენე იოანე..რა გაიზარდე ასეთი ბაბნიკიო დაცსინოდა გოგო.ბიჭების შესახებ ახალი ვერაფერი გაიგეს..ოჯახის წევრები უკვე გიჟდებოდნენ ნერვიულობისგან ერთი წელი მიიწურა და მეორე დაიწყო მაგრამ ისინი არსად ჩანდნენ..იოანე და ელენე ხმამაღლა არ ამბობდნენ,ვერც ერთმანეთს ეუბნებოდნენ მაგრამ ეშინოდათ,საშინლად ეშინოდათ ვაითუ ყველაფერი სავალალოდ დასრულდა და ....არა არა ბოლომდე ვერც ფიქრობდნენ ამაზე იმ დონემდე ეშინოდათ წარმოდგენისაც კი.გაზაფხული ილეოდ,ელენემ ეროვნულები ჩააბარა და სტუდენტიც გახდა,,თბილისში მოუწია წამოსვლა,იოანე თილისში ვერ გადმობარგდა მაგრამ დას დაპირდა შეძლებისდაგვარად ხშირად გინახულებო..დაიწყო სწავლა,ელენე თბილიოსში,იოანე ბათუმში,ნიკა,ერეკლე და დემეტრე კი კაცმა არ იცის ახლა სად არიან და როგორ არიან.ერთ დრეს ელენეს გვიან მოუწია სახლში დაბრუნება,კორპუსტან მისულმა თავისი სახლის ფანჯარას ახედა გაკვირვებულმა როდესაც სინათლე შეამჩნია.ალბათ იოანე ჩამოვიდაო გაიფიქრა და გახარებული შევარდა სადარბაზოში,ლიფტს როდემდე ველოდოო და სირბილით აირბინა კიბეები,ელენე ჯაშების ბინაში ცხოვრობდა,მათ არ ქონდათ თბილისში ბინდა ამიტომ უფროსმა ჯაშმა შესტავაზა "შვილო ტყუილად რატომ უნდა იხადო ქირაში ფული,შენ ჩვენი შვილიც ხარ,ჩენს ბინაში იცხოვრე,თამთა აღარ არის და დემეტრეც არ არის ჩვენტან არც ჩვენ ვართ თბილისში მცხოვრელები და ამიტომ წადი და იცხოვრე არც შენ შეაწუხებ არავის და არც შენ შეგაწუხებს ვინმე" ელენეს ძალიან ერიდებოდა მაგრამ ბოლოს უფროსებმა დაიტანხმეს და ახლა ჯაშების ბინაში ცხოვრობს,ქოშინით ავიდა მეეცხრე სართულამდე,ზარი დარეკა,წელში მოიღუნა ,ხელები მუხლებზე დაიდო და ღრმად სუნთქვა დაიწყო,კარი მელა გააღეს ელენეს გაეღიმა ძირს იყურებოდა სულს ითქვამდა
_იოანე ჩემო ბიჭო ჩამოხვედი?როგორ გამახარე რომ იცოდე?_დაილაპარაკა და მთელი ძალით დაეტაკა ბიჭს,ეს არ იყო იოანე სრულიად სხვა სურნელი ასდიოდა,მის გულის ფეტქვასაც კი სხვა რითმი ქონდა,უცნობის მკერდზე მიკრულმა ახედა თავზე მდგარ ფიქურას და ენა ჩაუვარდა..მას ძალიან ნაცნობი თვალები უყურებდნენ მაგრამ ამავდროულად ძალიან უცნობიც..ნელა ჩამოსცილდა ბიჭს და კიტხვისნიშნიანი თვალებით გახედა,ბიჭიც გაკვირვებული იყო ათვალიერებდა გოგონას რომელსაც ზუსტად იმ ფერი თვალები ქონდა ,,რა ფერის თვალებსაც ხედავდა ავღანეთში ყოფნისასელენე გამოერკვია პირველი.
_ვინ ხარ?_ხმაჩამწყდარმა კიტხა
_მე?_გაიკვირვა ბიჭმა_შენ ვინ ხარ?იოანეს საიდან იცნობ?ან იოანე სად არის?
_შენ ვინ ხარ?_არ შშეიმჩნია ბიჭის კიტხვები
_დემეტრე ჯაში...ამ სახლის პატრონი..
_კარგი კაცო კი არ ვიცოდი.._გაიცინა გოგონამ მაგრამ თავში გაუელვა "დემეტრე ჯაში" და გაშეშდა _დემეტრე...?
_ვინ ხარ?_მობეზრებით იკიტხა ბიჭმა
_ელენე..ელე
_ძალინა კარგი ელენე .აბა მიტხარი აქ რა გინდა?იოანე სახლში არ არის?_უინტერესოდ და უხეშად ცაილაპარაკა
_მე..მე ვა..._არ დააცადა
_ალბათ იოანეს მორიგი გოგო ხარ არა?რამდენჯერ ვუთხარი რამდენჯერ გავაფრთხილე_ისედაც დაბერილი ძარღვები დაებერა ბიჭს
_რა?რას გულის_გაბრაზდა ელენე არც ამჯერად აცადა წინადადების დამთავრება
_ბევრჯერ გავაფრთხილე ჩემი ძმა რომ აქ თავისი გასართობი გოგოები არ ამოეყვანა.._ახლა ელენემ შეაწყვეტინა..ბრაზისგან კანკალი დაიწყო..უკვირდა საკუტარი ტავის ამდენი როგორ ალაპარაკა
_მორჩი დემეტრე_გაყინული ხმით უთხრა
_კარგი ერთი დასერიოზულდი კიდეც_გაღიზიანდა ბიჭი_წადი_ეს თქვა და კარები ცხვირწინ მოუხურა.ელენეს სიბრაზისგან სახეზე ალმური მოედო..ისე მოეშალა ნერვები ტავი ასტკივდა..კიდევ ერთხელ დააზარუნა..კიდევ..კიდევ..კიდევ მაგრამ რეაქცია ერთიდა იგივე ყურადღებას არ აქცევდა ზარს დემეტრე..
_თუ გგონია ხვეწნას დაგიწყებ ცდები..ახსნაც არ დამაცადე..მე არ ვიცნობდი ასეთ დემეტრეს_ამოიტირა და კიბეზე ჩამოჯდა,იოანეს დაურეკა:
_გისმენ ჩემო გოგო
_დემეტრე ჩამოიდა?
_ჯაში?
_აბა ვინ იოანე?ჩამოვიდა და სახლში არ შემიშვა.._ამოიტირა
_რა?ნუ ტირი ჩემო ლამაზო..აუხსენი ვინც ხარ..ვერ გიცნო ალბათ..
_ვერ მიცნო ჰო ვერ მიცნო..მაგრამ არც ახსნის საშვალება მომცა.შეურაცყოფა მომაყენა და კარგი ცხვირ წინ მომიხურა აღარ მიღებს..რა ვქნა?_ამოიკნავლა საწყლად
_მოვაგვარებ ჩემო პატარა..ახლავე დავურეკავ სახლის ტელეფონზე..დამელოდე ცოტა ხანს!_და გაუთიშა,ელენე ისე იყო დაღლილი მარტო რამისთვის თავი მიედო მაშინვე ძილი ეკიდებოდა...წინა ღამე ათია გამოცდის გამო,დღე გამოცდა და ბიბლიოთეკა.სასწაულად გადაღლილი იყო ნეტავი კი აქამდე როგორ იდგა ფეხზე..ცივ კედელს ტავი მიადო.ერმა და თვალები მილუნა...

დემეტრტე ავღანეთიდან მეორე დაბრუნდა,ძალიან ნერვიულობდა ბიჭებზე თითქმის წელიწად ნახევარია მათ შესახებ არაფერი გაუგია მხოლოდ ნიკას სახელს და გვარს მოკრა მხოლოდ ყური ისიც ვერ გაიგო რასტან დაკავშირებით ახსენეს,ამ ფიქრებმა რამის გააგიჟა,ფიქრობდა ნიკას რამე ხომ არ დაემართაო,ნერვიულონდა ბოლოსდაბოლოს ამ ყველაფრის წამომწყები თავად იყო.თბილისში გვიან ჩამოვიდა.ისე იყო პირდაპირ ბათუმში ნამდვილად ვერ წავიდოდა ამიტომ თბილისში სახლს მიაშურა..სახლში შესულმა იგრძნო თამთას სუნი და კიდევ რაღაც მაგრამ ამისთვის ყურადღების გამახვილებაც ვერ მოასწრო როცა კარზე ზარია და მის კართან ვიღაც უცნობი გოგონა ,რატომღაც მისდამი სიყვარული ჩაუდგა გულში მაგრამ არ შეიმჩნია
.ძალიან გაბრაზდა იოანეზე.კარი ცხვირწინ მიუხურა..სახლში მეორედ შემოტირალებულმა შემაჩნია რომ ბინა სრულიად სხვაგვარად გამოიუირებოდა..მაგიდაზე ქალის სუნამო იდო,ტახტზე ქალის მანტო გადაკიდებული ჩაფიქრდა.ფიქრი ტელეფონის ხმამ გააწყვეტინა
_გისმენთ?_ჩაილაპარაკა ხმამოგუდულმა
_დემე ძმაო_ჩაყვირმა გახარებულმა იოანებ_გააღე ახლავე კარები!ჩქარა!როგორ გამეხარდა შენი ხმის გაგება ძალიან მიყვარხარ ძმაო_ბიჭი ყვიროდა სიხარულისგან
_რა გაყვირებს გადარეულო რა იყო?აქ ხარ?_დემეტრესაც ძალიან გაეხარდა იოანეს ხმის გაგება
_არა ელენეა მანდ..კარები რომ ცხვირ წინ მოუხურე..გაუღე ახლავე..._იოანე ხმას ვერ იცვლიდა უნდოდა ოზულად ეტქვა მაგრამ ძალიან გაახარა ძმის ხმის გაგონებამ
_რა გინდა ბიჭო?წესიერად ამიხსენი რა..არ მაქვს ახლა შენი თავი..
_კარგი კარგი.რ გამითიშო..ელენე გახსოვს?
_ვინ?
_ჩვენი პატარა ელენე..ელებე ავალიანი?
_ჩვენი პატარა ელენე როგორ არ მახსოვს.მერე?
_კარგი მას მიუხურე ცხვირ წინ_ახლა კი მკაცრად უთხრა
_როგორ?
_როგორც გაიგე!შემოიყვანე ახლავე...


_რა ბიჭო?ეს მართლა პატარა ელენეა..
_ჰოჰო პატარა ელენეა გაზრდილი..მიდი შემოუშვი
_კარგი ძმაო ახლავე როგორ სემეშალა_ნერვიულად მოისვა ხელი თავზე_კარგი იო დაგირეკავ მერე ძმაო და ხვალ ბათუმშიც ჩამოვალ მშობლებს არაფერი უთხრა კარგი?
__კარგი ძმაო _ბედნიერი ხმით ჩაყვირა ყურმილში და გათიშა..დემეტრემ ღრმად ამოისუნთქა და გარეთ გავიდა ჩქარი ნაბიჯით....
ელენეს თავი მოაჯირისთვის მიედო და ჩასძინებოდა.დემეტრეს მისი დანახვისას ფართოდ გაეღიმა
-როგორ გაზრდილა_ჩაილაპარაკა და გოგონასთან ახლოს მივიდა კარგად დააკვირდა მის სახეს..თეთრი კანი მუქი შავი ფერის მოკლედ შეჭრილი ხვეული თმა,პატარა სახე პატარა ტუჩები და ლამაზი მოყვანილობის პატარა ცხვირი.გაეღიმა ,გონებაში ბევრჯერ წარმოუდგენია ელენე,როგორი იყო უკვე გაზრდილი,თითქოს ასეთსაც კი წარმოიდგენდა ხოლმე..სიზმარშიც ხშირად ნახულობდა ასეთი თეტრ კანიან და შავ თმაინ გოგოს..ნელა მოკიდა ხელი და გულზე მიიკრო..გრძნობდა მისდამი დიდ პასუხისმგებლობას და სიყვარულს გრძნობდა უყვარდა ეს უმწეო ადამიანი,უმწეო ახლა მისთვის მაგრამ არ იცის გოგონას ფიცხი ხასიათი,ისე ბავშვიბაშიც კი ფიცხი იყო ახსივს რატომღაც სულ რომ ეჩხუბებოდა თვალებს უქაცავდა..დემეტრე ვერ ხვდებოდა ,გიჟიაო ფიქრობდა და ყურადრებას არ აქცევდა,,ისე კი ყოველთვის ძალიან უყვარდა,როდესაც მისი წასვლის ამბავი გაოგო ახსოვს როგორ გაატენა ტირილშI ღამე არადა არ იყო მტირალა ბავშვი.ღრმად ამოისუნთქა და საწოლზე ფრთხილად დააწვინა,პლედი გადააფარა და თავთად დაუჯდა
_ელენე.._ჩაილაპარაკა_როგორ შეიცვალე,გაიზარდე,გალამაზდი_გაეღიმა_ალბათ ბევრი თაყვანისმცემელიც გეყოლება?-სევდიანად ამოილაპარაკა_არაუშავს ყველას დავაფრთხობთ მხოლოდ ღირსეული ქინება შენს გვერდით_ღიმილით წამოდგა ფეხზე და სახეზე ჩამოყრილი თმები ყურს უკან გადაუწია..სამზარეულოში გავიდა,ჩაი მოუნდა ცხელი ჩაი მოამზადა და გემრიელად დალია..როგორ მოენატრა ეს ყველაფერი ეს პირობები..ცოტახანს ჩაფიქრდა დაშემდეგ სასწრაფოდ იოანეს დაურეკა...
_იოანე .._ამოილაპარაკა როგორც კი მისი სუნთქვა გაიგო
_დემეტრე ძმაო როგორ ხარ?ელენე სად არის?_ ეტყობოდა როგორი გახარებული იყო დემეტრე
_სძინავს..მომიყევი.._შეაწყვეტინა
_სძინავს?
_ჰო..დაღლილი იყო ეტყობა..მომიყევი მიდი აქ საიდან გაჩნდა შენროდის ცამოხყვედი ყველაფერი..
_კარგი კარგი დავიწყევ ჯერ ლელნე..
_როდის ჩამოვიდა?
_წელიწადნახევარია
_რატომ?
_ჩვენთან ჩამოვიდა რა როგორც კი თვრამეტის გახდა.
_უკვე თვრამეტისაა_ჩაილაპარაკა სევდიანად
_ცხრამეტის ხდება მალე
_ჰომ მაგრად უნდა ავღნიშნოთ მისი დაბადებისდღე
-აბა რა თან ერეკლე და ნიკაც ჩამოვლენ ალბათ მანამდე
_ძალიან დააგვიანეს ცამოსვლა..
_ჰო ვიცი შენც ძალიან დააგვიანე ერთი წელი არ იყო ვადა..
_წითელი ზონაშI ვიყავით და ვერ გამოვდიოდით ამიტომ დამაგვიანდა მე
_მე კი თითქმის ტავის დროზე დავბრუნდი.იცი როგორ ნერვიულობენ ჩვენები?
_წარმომიდგენია..
_ცოტა დამშვიდდი?
_თამთა ტკივილამდე მენატრება
_მაინც არ განელდა არა?
_არა და არც მგონია განელდეს..მაგიჟებს ისე მტკივა ცემი დის სიკვდილი
_თამთა ჩვენი ნათელი იყო
_ახლაც ჩვენი ნათელია..
_ელენე იცანი რომ ნახე შენ ყველაფრის შემდეგ?
-არა_გაიცინა-ყველაფერი ბედია_ჩაილაპარაკა ორ აზროვნად
-რა?
-შემთხვევით შევხვდიტ ზღვის პირას...გვერდით მომიჯდა და შემდეგ სახელი მითხრა რამის გავგიჟდი მისი სახელი და გვარი რომ გავიგე ვერ ვიჯერებდი რომ ჩვენი პატარა ელენე იყო ..ბოლოს კი მასში ჩვენი პატარა ელენე ამოვიცანი ...
-გული მწყდება და ნერვები მეშლება რომ ვერ ვიცანი..
_კარგი რა ძმაო..მთავარია ახლა გავუფრთხილდეთ..
-ისე როგორი ხარიათი აქვს?
_გიჟია -გაიცინა იოანემ და ტელეფონიც გაითიშა რა მოხდა გაიფიქრა დემეტრემ და ანგარიში შეამოწმა ..აღარ ქონდა დასარეკი..
_ჯანდაბა-ჩაილაპარაკა..ხურდა ფული აიღო და გარი გამოიხურა სწრაფად ცაირბინა მაღაზიაში და ცარიცხა შემდეგ კი იოანეს მიწერა "სალაპარაკო გამითავდა,ახლა ჩავრიცხე მერე დაგირეკავ"
"გასაგებია კარგი' სწრაფად დაუბრუნდა პასუხი..მაღაზიაში შოკოლადიც იყოდა და სახლში საცქაროთ ავიდა..სახლში შესულმა ჯერ ელენეს ოთახში შეიხედა მშვიდათ ფშვინადა შემდეგ კი მისაღებში ტელევიზორი დაბალ ხმაზე ჩართო და უინტერესოდ მიაშტერდა ახლა არაფერზე არ უნდოდა ფიქრი..უბრალოდ უნდოდა გათიშულიყო...
-დემეტრე!-მოესმა გოგონას ნამძინარევი ხმა დაპროგრამებულივით მიტრიალდა ხმის მიმართულებით -მიცანი?_გაუღიმა ელენემ და მისკენ დაიძვრა
-გიცანი_ჩაილაპარაკა და მის მოძრაობას თვალი მიაყოლა-მაპატიე შენ ნამდვი..
_ვიცი ვიცი ალბათ ვერც კი წარმოიდგენდი რომ მნახავდი როდესმე..გახსოვდი კი?-სევდიანად ჩაილაპარაკა გოგონამ და გვერდით მიუჯდა.
_მახსოვდი_იმედიანად გაუღიმა
_აბა კარგად შემოგხედო -გაიცინა და ბიჭს თვალიერება დაუწყო_ძალიან სიმპატიური ბრძანდებით ვაჟბატონო_გაიცინა და თმები აუჩეჩა
_გამაწითლებ ახლა..რა პირდაპირი ხარ
_ეს ერთი არაჩვეულებრივი თვისება მაქვს_გაუცინა და მიაშტერდა,დემეტრეც დადუმდა,უხმოდ ჩააშტერდნენ ერთმანეთს თვალებში ბოლოს ისევ ელენემ მოაბა თავი
_ჩამეხუტები_საყვარლად გაუღიმა
-ჩაგეხუტები-გაუცინა დემეტრემც და ძლიერად ცაიკრა გულში_მენატრებოდი...-მის თმებში ამოილაპარაკა
-მეც _უფრო ძლიერად მიეკრა გულზე

_აბა წავედით_მხიარულად შეუვარდა სახლში იოანე ელენეს
-სად?
-სვანეთში
-გაგიჟდი რა გვინდა სვანეთში?-გაეცინა ელენეს
_მაგრად მევასება სვანეთი რა...ტური ვნახე გუშინ და ჩაგწერეთ ამიტომ მივდივართ-მხიარულად დაიძახა იოანემ და ელენეს მიეჭრა ხელში აიტაცა და დააბზრიალა
_ჩაგვწერე?რა?გაგიჟდი იოანე?!-უნდოდა სიმკაცრე გამოეჩინა მაგრამ ნაკლებად გამოუვიდა
_ჰო რა მე,შენ და დემეტრე წავალთ წეთი კვირით მინიმუმი ხუთი მაქსიმუმი შვიდი დღით,ახლა დემესთან უნდა გავიდე.ამიტომ გაემზადე სწრაფად ბევრი არ მააპარაკო და ერთ საატში მზად დამხვდი კარგი?-ისეთი გახარებული იყო იოანე რომ ელენემ გაოგნებულმა ამოილაპარაკა
-კარგი
-ძალიან კარგი წავედი მე,დემეტრე დავატერორო -გაიცინა და სახლიოდან ისე გავარდა როგორც შემოვარდა.



-დემე!დემეტრე!დემე ძმაო-უყვირის ბოლო ხმაზე მისი სახლის კარებთან მდგარი იოანე დემეტრეს,დემეტრეს ეძინა ავნანასავით ცაესმოდა იოანეს ყვირილი
_დემეტრე!დემე........_ასე ყვიროდა მაგრამ ბიჭს რეაქციაც არ ქონდა_დემეტრე!დემე ძმაო ელენე მოგვტაცეა აეთრიე ბიჭო-ამოიყვირა და ცაიფხუკუნა,დემეტრე დენდარტყმულივით წამოხდა საწოლიდან,ისე სწრაფად წამოდგა რომ თავბრუ დაეხვა წამიერად..საცვლების ამარა გავარდა ეზოში და იოანეს პირდაპირ დადგა
-რა?-ამოიგმინა
-კარები გამიღე-უდარდელად თქვა იოანემ
-მითხარი რა თქვი წეღან!-ძარღვები დაებერა
-სვანეთში მივდივართ და გაემზადე მეთქი რა
_გიჟი ხარ!ვერაფერი გავიგე..
_აუ ხომ იცი როგორ მევასება სვანეთი რა?ჰოდა ტური ვნახე გუშინ და ჩავეწერე შენ და ელენეც ცაგწერეთ
_ვაიმე მომწყდი თავიდან თორემ შეიძლება აქვე მიგახრჩო..
_არა მიდი მიდი მოემზადე და გავიდეთ ერთ სათში ელენეს სახლტან უნდა ვიყოთ.

მეორე დღესვე ელენე და დემეტრე ბათუმში წავიდნენ..ელენე სამ დღეში უკან დაბრუნდა დემეტრე კი ბათუმში დარჩა ..ხშირად ცადიოდნენ იოანე და დემეტრე ელენესთან..მის ტავს არავის აჩაგვრინებდნენ და ყველა ბიჭს უფრთხობდნენ..ახლა არდადეგებია საიმივე ბათუმშია..ნიკა და ერეკლე კვლავ არ ცანან..არც მატ შესახებ გაუგიატ რამე..გიჟდება თვითვეული ნერვიულობისგან მაგრა ცდლობენ ერთმანეტს მხარში ამოუდგნენ და ნერვიულობა ერთმანეტს დაავიწყონ..ამისტვის ყველაფერს აკეტებენ..იოანეს ერთერტი მიზეზიც ესაა ცოტა გული გადააყოლონ ყველაფერს

იმ დღესვე დაადგნენ სვანეთის გზას...სულ დაახლოვებით ათი კაცი იყვნენ,მარშუტკით წავიდნენ ,სამეული წინ სამ ადგილიან საკამზე იჯდა,ფანჯარასთან რათქმაუნდა ელენე შემდეგ დემემრე და ბოლოს იოანე.ელენა აღფრთოვანებით ათვალიერებდა გარემოს არც იოანე აცილებდა თვალს რამეს მხოლოდ დემეტრეს მიერია ძილი და ელენეს მხარძე თავი ჩამოადო
_ძლისგუდა_ჩაილაპარაკა სიყვარულით გოგონამ და თმები აუჩეჩა,იოანემ ბრალოდ ღიმილით გამკოხედა და კვლავ სვანეთის ხედებს დაუწყო თვალიერება..ელენესაც მალე მოერია ძილი და ახლა მან დაადო თავზე თავი დემეტრეს..ჩაძინებულებს იოანებ გამოხედა
_ძილისგუდები -ჩაილაპარაკა და გაეღიმა ,საღამოს უკვე სვანეთში იყვნენ..მასპინძელის სახლში განაწილდნენ,დემეტრე და იოანე ერთად მოხვდნენ ოტახში კიდევ ერთ ბიწთან ერტად დანარჩენებც განაწილდნენ მხოლოდ ელენე დარჩა,ბოლოს კი დიასახლისმა რომ ვეღარაფერი გააწყო ესღა მოიფიქრა:
_შვილო ჩემი ქალიშვილის საძინებელში რომ გაგიშალო საწოლი შეიძლება?-კეთილი თვლებით გახედა
-რათქმაუნდა_გაუღიმა ელენემ და თვალები მილუნა როგორი დაღლილი იყო და როგორ ეძინებოდა
_ახლავე შვილო_სწრაფად დაფაცურდა ქალი და ცოტახანში ელენეს ოთახში შეუძღვა_ეს ცემი შვილია ლილე..შვილო ეს კი ჩვენი სტუმარი ელენეა-ლილემ გაუღიმა და წიგნების ალაგება დაიწყო-ძილინებისა შვილო-ღიმილით დაემშვიდობა ქალი
_რამდენი წლის ხარ ლილე?-საუბარი ელენემ წამოიწყო როგორც ყოველთვის
-17-ის,შენ?
-დიდი გოგო ყოფილხარ -გაუღიმა_მე თვრამეტის და ტითამის ცხრამეტის
_სწავლობ?-ინტერესით კიტხა
-კი ბიზნესზე.შენ წელს ამტავრებ სკოლას?
-კი..მეც ძალიან მინდა სწავლა ამიტომ ვათენებ ღამეებს...
-აუცილებლად დაგიფასდება დამიჯერე_გაუღიმა
-გმადლობ..ახლა კი დაიძინე ძალიან დალილი ჩანხარ ძილინების_ღიმილით უთხრა ლილემ და თვითონაც ცივ საწოლში შეძვრა


მეორე დღე მალე გათენდა.იოანეს ადრიანად გაერვიძა ტელეფონი მოძებნა მაგრამ ერსად იპოვა გაახსენდა ელენეს მისცა შეშის დაჭრაში რომ ეხმარებოდა მასპინძელს
-დემეტრე!_გადაულაპარაკა_გძინავს?
-მეძინა !-ბოხი ხმით ამოილაპარაკა
_ელენე რომელ ოთახშია არ იცი?
-რაში გაინტერესებს?
_ჩემი ტელეფონი აქვს და მჭირდება
-გუშინ დავინახე მგონი მისაღებ ოთახთან რომ პატარა ოთახია იქ შეიყვანა დაისახლისმა
-კარგი,გავალ გამოვართმევ_ამოილაპარაკა და მძიმედ წამოდგა ჯერ კიდევ გაბრუებული იყო
ოთახში ისე შევიდა არ დაუკაკუნებია,უბრალოდ ნახევრად მძინერემ ვერ გაიაზრა და პირდაპირ შეაღო კარი
-ელენე?-ამოლაპარაკა და თვალები ფართოდ გაახილა ოთახს თვალი მოავლო მძინარე ელენეს დანახვისას გაეღიმა-როგორ მიყვარხარ დაიკო_ჩაილაპარაკა_ნეტავი სად წაიღე ჩემი ტელეფონი.მეცოდები როგორ გაგაღვიძო..-და კიდევ ერთხელ თვალი მოავლო ოთახს თვალში გაკვირვებული და შეშინებული გოგონა მოხვდა..წამიტ დაშტერდა თვალები დაახამხამა ხომ არ მელანდებაო მაგრამ გოგონა ისევ იქ იდგა და უკვე სახე დაბრეცვოდა ყვირილს აპირებდა...ოქროსფერთმიანი გოგონა,ცოტა პუტკუნა,ლამაზი სახის და ამოუცნობი მუქი თაფლისფერი თვალებით...
_ვაიმე_ამოილაპარაკა-აუ არ იყვირო რა!-საყვარლად დაბრიცა ტუჩები იოანებ
_აქ რა ჯანდაბას აკეთებ-ჩუმად ამოილაპარაკა არ უნდოდა ელენეს გარვიძება მაგრამ შიში და მოულოდნელობა თავისას შვრებოდა ხმა აუთრთოლდა
_ჩემი ტელეფონი მინდოდა..ბოდიში რა-კიდევ ერთხელ ამოილაპარაკა და ოთახი დატოვა.ოთახიდან გამოსული ღრმად ამოისუნთქა და ისევ მისთვის განკუთვნილ ოთახში შევიდა.დემეტრეს ჩასძინებია მის მეორე მეზობელსაც ეძინა,დემეტრე აღარ გაუღვიძებია ისევ გარეთ გასვლა არჩია რადგან სრულიად გამოფხიზლდა და ძილი აღარ ეკარებოდა.გარეთ გამოვიდა და ტყის ბილიკს მიყვა,ცოტა გაიარა და ხმაური მოესმა,ხმას გაჰყვა დაინახა ბუჩქებს იქეც ის გოგონა რომელიც სულ რამოდენიმე წუტის წინ ნახა..მასტან ნელი ნაბიჯით მივიდა..გოგონა ყურსასმენებში სიმღერას უსმენდა და იოანეს მისვლა ვერც კი გაიგო,მისი ყურადღების მისაბყრობლად წინ დაუდგა და გაუღიმა
-ისევ შენ?-მორცხვად ცაილაპარაკა გოგონამ
-ჰო ..ასე ადრე რამ გამოგიყვანა_ღიმილით კითხა
-ვერ ხედავ ვარჯიშობ..
-ძალიან უხეში ხომ არ ხარ?-წარბი აწია ბიჭმა
_უხეში არა..ძლიერი და გამძლე..მე ხომ სვანი ვარ..
_მიყვარს სვანები-გოგონა გაწითლდა_ისე ძალიან ლამაზი ხარ სულ არ გჭირდება ვარჯიში..
_ჯობია შემეშვა.._უხეშად უთხრა
-რა გქვია?
_არ გეტყვი!
-ვითომ?-ჩაიცინა და ახლოს მივიდა
_არ გეტყვი -გაიმეორა ჯიუტად გოგონამ,იოანებმ ჩაიცინა,მასტან ახლოს სწრაფად მივიდა თმა ყურს უკან გადაუწია და თავზე ხელი გადაუსვა-ძალიან საყვარელი ბვშვი ხარ -თბილად გაურიმა
_შემეშვი!-ამოიკრუსუნა
-კარგი კარგი მაგრამ სახელი მიტხარი ჯერ ..._ეშმაკურად გაუღიმა
-ლილე-ჩაიცინა იოანემ და უკანმოუხედავად გაბრუნდა ლილესთვის არარაფერი უთქვამს
AAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAAA
უკვე მოსაღამოვდა...მხიარულად მოსაუბრე ბავშვებს შორის ფეხზე წინამძღოლი წამოდგა და ხმამარლა გამოაცხადა..
-ხვალ ახალი წევრი გვეყოლება..გთხოვთ მიიღოთ ისე როგორც ერთმანეთი მიიღეთ_გაუღიმა მატ და საწყის ადგილს დაუბრუნდა

ახალი დღეც გატენდა..წინამძღოლმა ყველა ეზოში შეკრიბა და სიტყვით გამოვიდა:
-ბავშვებო ახლა დროა უკვე შევუდგეთ ჩვენი ტურის მარშურშუტის შესრულებას..გუშინ დავისვენეთ ძალები აღვიდგინეთ..დღეს კი დროა მოვიაროს ჩვენი საამაყო და საყვარელი სვანეთის ყველა კუთხე კუნჭული..ახლა კი სანამ გზას დავადგებით მანამდე მინდა ჩვენი ახალი ჯგუფის წევრი წარმოგიდგნოთ ნიკა!-ხელი უხმო ახალგაზრდა ბიჭს რომელიც ცრდილში იდგა და ბავშვებს ათვალიერებდა-და ლილე!_ახლა ლილესკენ გაიჭვირა ხელი იოანეს ჩაეცინა_ლილე ფანგანი და ნიკა ავალიანი მივიღოთ ისინი ჩვენს მეგობრებად ახლა კი გზას დავადგეთ...._თუმცა სამეულს აღარ ესმოდათ მხოლოდ "ნიკა ავალიანი"უტრიალებდათ ტავში და ცდილობდნენ მისი სახის დნახვას ..

_ნიკა?_ამოილაპარაკა სუსტად ელენემ და დემეტრეს დაეყრდნო
-ნუთუ ჩვენი ავალიანია?_გაკვირვებით ჩაილაპარაკა იოანემ
-ვნახოთ!_მტკიცედ წარმოსთქვა დემეტრემ ელენეს თვალებში ცახედა და გაუღიმა
_წავიდეთ_სუსტად დაეთანხმა ელენე,იოანეს აღარაფერი უთქვამს,სამივე უხმოდ გაემართა ჩრდილში მარტოდ მდგარი ბიჭისკენ,ცოტა რომ მიუახლოვდნენ ცნეს,ორივემ იცნო ძმის ზურგით მდგარი სხეული.
_ის არის_მტკიცედ განაცხადა დემეტრემ..ელენე ძლიერად ჩაეჭიდა საროჭკაზე და საწყალი თვალებით ახედა რომელიც უდიდესი სიხარული იკითხებოდა
_ჩემი ნიკა..ჩემი ძამიკო_ამოილაპარაკა.ამ დროს მოტრიალდა ნიკა და სამეულს შეხედა...გაკვირვებით უყურებდა სამეული ერთმანეთს და პირველი სიტყვის წარმოთქვას რატომღაც ვერცერთი ბედავდა,ბიჭს სახის ნაკვთები გაუხეშებული ქონდა,ციხფერი თვალები გალურჯებოდა ომს მასზე საშინლად ემოქმედა..ელენეს გული ეწურებოდა..მის წინ მისი ძმა მისი სისხლი და ხორცი იდგა რომელიც წლებია არ ენახა..ის ნიკა იყო მისი ნიკა მისი ძმა..ვეღარ მოითმითმინა მასთან სწრაფად მივიდა და უხმოდ,არაფერი არ უთქვამს,მთელი ძალით მიეკრა გულზე,რაც ძალი და ღონე ქონდა მკლავებში ნიკას უჭერდა..გული აუჩუყდა.თვალზე ცრემლი მოადგა და ბიჭს თეთრი მაისური სულ დაუსველა,ნიკა გაკვირვებით იდგა და ბიჭებს კითხვისნიშნიანი თვალებით უყურებდა..უნდოდა მის მკერდძე მიკრულ გოგონას მთელი ძალით მოხვეოდა რადგან უდიდესი სიყავრული იგრძნო მისგან მაგრამ ვერ ბედავდა ხელები უბრალოდ ჩამოეშვა და ხან ელენეს დახედავდა ხან კი იოანესა და დემეტრეს გახედავდა.
_ნიკა ძმაო!_ახლა იოანე მიიჭრა მასთან,დემეტრეც მიყვა.
_ვინ არის?_წარმოსთქვა გაყინული ხმით,ცივი,ისეთი რომ ადამიანს ძარღვებში სისხლს გაუყინავდა და ელენეს დახედა.ელენე წამში დაწყნარდა და მის ლურჯ თვალებს თავისი ცისფერი თვალები შეაგება ერთი ამოისლუკუნა და გვერძზე დადგა ,ეტყობოდა როგორ ეწყინა ნიკას ეს ცივი სიტყვები,ბიჭებმაც ვერ იცნეს მისი ხმა...
_ნიკა.._დაიწყო მშვიდი ლაპარაკი დემეტრემ_იოანე მიდი შენ და ელენეც ცოტა ხნით დაგვტოვეთ კარგი?-ბიჭს გახედა, შემდეგ კი ელენეს გაუღიმა,ნიკას თვალით ანიშნა გავიაროთ ჩვენო და მშვიდი ნაბიჯით გაუყვნენ გზას
_ვერ მიცნო!_ნერვიულად გაიცინა ელენემ და იოანეს მხარზე თავი ჩამოადო
_დამშვიდდი ჩემო პატარა...უბრალოდ..._იოანესაც ეტყობოდა ანერვიულობა
-ვერ მიცნო!სულ ასეთი იყო?
_არა უბრ...
_უბრალოდ მე არ მოვეწონე არა?
_არა ელენე არა...უბრალოდ...
_არ მოვეწონე..არ მოვეწონე.._მიწაზე ჩამოჯდა და ატირდა
_დაწყნარდი ჩემო გოგო დამშვიდდი მას შენ ძალიან უყვარხარ..მას არასოდეს დავიწყებიხარ..
_დავავიწყდი.._ყრუდ ამოილაპარაკა და ატირდა


_ნიკა როდის ჩამოხვედი?_საუბარი წამოიწყო დემეტრემ
_ვინ იყო?-იგივე ტონი შეინარჩუნა ბიჭმა
-ელენე ის..ის..
-წესიერად მითხარი დემეტრე თუ ძმა ხარ რა.._ხელი აიქნია
-რა დაგემართა?_იმედგაცრუებულმა ჩაილაპარაკა ბიჭმა
_ომში ვიყავი!
-კარგი კაცო!_ირონიით ჩაილაპარაკა_ჩვენც ვიყავით ომში მეც და იოანეც..ერეკლე ახლაც ომშია ნიკა..რა დაგემართა?რამ შეგცვალა ასე?
_ვინ იყო?_შუბლის ძარღვი დაებერა ბიჭს
_ელენე..
_გავიგე სახეი ელენე..ვინ იყო თქვენთან რა უნდოდა?
-ჩვენი და ..
_ჩვენი და?_ცაიცინა_ჩვენი და კუბოში წევს ახლა და მიწა აყრია-თვალზე ცრემლი მოადგა
-მორჩი ნიკა ასე ნუ იქცევი..მიღთხარი რა დაგემართა..მითხარი...
_დემეტრე ძალიან მოქმედებ ჩემს ნერვულ სისტემაზე იცოდე..მითხარი ბოლოსდაბოლოს ვინ იყო ის გოგო მითხარი..!უბრალოდ მიტხარი_ხმას აუწია ბიჭმა
_შენი და ელენე_გაჩერდა,მთელი ტანით მირტიალდა დემეტრესკენ და საწყლად ცახედა თვალებში
_ელენე?_რბილი ხმით ჩაილაპარაკა_ჩემი და?
_ჰო შენი და ახლა საშინლად ატკინე გული..._ნიკა წამით დადუმდა,გული შეეკუმშა ბოლოს კი თქვა
-არაუშავს მანაც მატკინა.._თქვა და გზას ჩქარი ნაბიჯით გაუყვა,დემეტრეს აღარ დალოდებია აღარც დემეტრე გაყოლია ერთი შეიკურთხა და ჩქარი ნაბიჯით დაბრუნდა უკან ,მათთან მისულს თვალებით ანიშნა იოანემ რა გითხრაო დემეტრემ ტავი გაიქნია და წამოდგომაშI ელენეს დაეხმარა
_ასე რატომ მომექცა არ გითხრა..?
_უბრალოდ გაღიზიანებულია ჩემო ლამაზო ..გაუვლის და დაგელაპარაკება კარგი?_გაუღიმა დემეტრემ
_კარგი...უნდა წავიდე?_თქვა ბოლოს
_სად?-გაკვირვებულმა გახედე იოანემ
_თბილისში...წავალ კარგით?_ორივეს მოავლო თვალი
-არა ელენე.._იოანე
_ვერ გავძლებ_ცრემლიანი თვალებით ახედა ბიჭს _უნდა წავიდე...
_კარგი მეც წამოვალ_ბოლოს ჩაფიქრებულმა თქვა დემეტრემ..იოანე შნ დარჩი ნიკასთან
_კარგით_მცირედი ყოყმანის შემდეგ თქვა იოანემ
15 წუთში დაელაპარაკნენ წინამძღოლს და ნახევარ საათში უკვე გზას დაადგნენ

იმ დღესაც ვერ განახორციელეს მარშუტი ..ჯგუფის ერთი წევრი ძალიან ცუდატ გახდა მისი სავადმყოფოში წაყვანა გახდა აუცილებელი..წინამძროლიც მატ გაყვა და ასე დარჩნენ სალში..ნიკა მასპინძლის ოჯახში საკმაოდ გვიან დაბრუნდა...იოანე კი ოთახში იჯდა მარტო და ფანჯრიდან იყურებოდა..ნიკასაც იმ ოთახში მიუჩინეს ადგილი დემეტრესგან რომ განთავისუფლდა..ოთახში შევიდა იოანემ ფიქრებში გართულმა ვერ გაიგო ძმის შესვლა...
_დემეტრე სად არის?_იოანემ გამოხედა
_წავიდა!
-სად?
-თბილისში
-რატომ ?
_შენს გამო!
_რატომ?
-ელენეს ძალიან აწყენინე..
-ესეიგი ჩემს გამო კი არა ელენეს გამო წასულა!
-ასე რატომ მოექეცი მაs?
_ელენეს?
_ჰო..
_თვითონ რატომ მომექცა ასე?
_როგორ ნიკა როგორ?
_წავიდა მიმატოვა..
_ნიკა რას ლაპარაკობ ტუ ატყობ შენ!_ხმას აუწია იოანემ
__ვატყობ!_ცივად ცაილაპარაკა და საწოლზე ჩამოჯდა
-რა დაგემართა მითხარი-ფეხზე წამოდგა იოანე და წინ დაუდგა
-არაფერი
-როგორ არა..ძალიან კარგად გიცნობ ნიკა..ასე რაღაცამ შეგცვალა..მაგრამ ვერ ვხვდები რამ შეგცვალა ასე რადიკალურად..
-ომმა_ამოიოხრა
-ომმა?ომში ჩვენც ვიყავით_მტკიცედ ჩაილაპარაკა და გვერდით ჩამოუჯდა
-მოგიკლავს?_ახედა საწყლად ნიკამ მეგობარს
-რა?-თვალები გაუფართოვდა იოანეს
-მოკალი ვინმე?
-რა?ვერ გავიგე რისი თქმა გინდა..
_მოკალი ვინმე ომში თუ არა?-ოკვე მოთმინება გამოლეულმა დაუყვირა
-არა-თქვა და შუბლი მოისრისა
-რატომ?
-არ ვიცი..
-რატომ?
_არ ვიცი ნიკა!_ორივემ ხმა გაიმკაცრა-ალბათ იმიტომ რომ არ დამჭირვებია..
-მე მოვკალი-შეაწყვეტინდა და ყრუდ ამოილაპარაკა
-მოკალი?
-ხომ მოვკალი და ამა გამანადგურა..მგონი ვგიჟდები ნელნელა..
-ნიკა.._შეაწყვეტინა
_ვერ ვუძლებ ამ საშინელო გრძნობას.ადამიანი მოვკალი..მოვკალი გესმის იოანე?მოვკალი მე აი ამ ხელებით ადამიანი მოვკალი-თავის ხელებს ზიზღით დახედა
-ნიკა დამშვიდი ეს აუცილებელი იყო,,
_ჰო აუცილებელი იყო .მე რომ არ მომეკლა თვიონ მომკლავდა.მაგრამ მე მანც მოვკალი ადამიანი ..ადამიანი მოვკალი_მოლოს ჩუმად ჩაიბუტბუტა
_ნიკა..._კვლავ შეაწყვეტინა
_თვალწინ მიდგას მისი თვალები..მისი გამოხედვა ხელებში რომ ჩამაკვდა..მისი ბოლო ამოსუნთქვა ყურებში ჩამესმის და ეს მაგიჯებს_დადუმდა თვალები დახუჭა და ხელით საფეთქლები მოისრისა_
_ნიკა.._კვლავ დაიწყო იოანემ მაგრამ ნიკამ ისევ შეაწყვეტინა
_მაგიჟებს ეს ყველაფერი...ვერ ვუძლებ..
-ჩვენ დაგეხმარებით..
-არა..ვერ დამეხმარებით არ მინდა ჩემს გვერდით იყოთ ჩემნაირი ადამიანის გვერდით..
-ნიკა მომისმინე ახლა დამშვიდდი კარგი..მართალია გეთანხმები ეს არ არის საამაყო და კარგი მაგრამ აბა დაფიქრდი ეს რომ არ მომხდარიყო მაშინ შენ გახდებოდი მისი მსხვერპლი და ჩვენ რა დაგვემართებოდა..ხომ გადავიდოდიტ ჭკუიდან..შევიშლობოდი დედას ვფიხავარ..დაფიქრდი ეს რომ არ გაგეკეთებინა ელენეს ვერ ნახავდი..მისი დანახვისას ხომ იგრძენი რარაც ამოუცნობი..ჩვენს გამო ელენეს გამო ღირდა ეს ყველაფერი დამიჯერე ახლა კი დამშვიდდი ,წავიდეთ ელენესთან და ჩაიკაი მაგრად გულში..._გაუღიმა და მეგობარს გადაეხვია
_შეიძლება მარტალიც კი ხარ იოანე..
-შეიძლება კი არა და ვარ_გაიცინა და ფეხზე წამოდგა_წავიდეთ თბილისში>?-თვალი ჩაუკრა,ნიკაას გაეღიმა მაგრამ წამში დასერიოზულდა
_არა..მე აქ ვრჩები..
_რა?_თველები გაუფარტოვდა იოანეს
_რაც გაიგე..არსად წასვლას არ ვაპირებ აქ ვრჩები და არც ელენეს ნახვა მინდა მან მე მიმატოვა
_იგივეს გაიძახი ტო?_თავზე ხელი მიიდო_ნიკა რას ბოდიალბ თუ ატყობ?
_მორჩი იოანე ძალიან მეძინება..
_მე კი გავალ ხეს დავალეპარაკები შენს მაგივრად იქნებ მას მაინც შევასმინო რამე _ამოილაპარაკა და კარი მოიჯახურა,ნიკამ ხელებში თავი ჩარგო და წრმად ამოისუნტქა..ხის იატაკზე ერთი პატარა ცრემლი დაეცა და ლაქა დაამჩნია.



იოანე გამწარებული გამოვიდა გარეთ და ტყეს აუყვა...ძალიან გააბრაზა ნიკა და ამავე დროს უდიდესი ტკივილიც მოგვარა მისმა ტკივილმა..ეტკინა მისი ტკივილი.კარგად იცნობდა ნიკას და ხვდებოდა თუ რაოდეს გაუსაძლისი იყო ეს მისთვის ,,როგორ სასწაქულებურად ტკიოდა ისე რომ ვეღარც უძლებდა..მაგრამ არც ცდილობდა რომ გაეძლო..არ ცდილობდა....
_ვაი..._მოესმა წვრილი ხავერდოვანი ხმა,მაშინვე წარმოუდგა თვალწინ ამ ხმის პატრონი და მთელი ძალით დაიყვირა
_ლილე!
_ჰა..ვინ არის?მიშველეთ-მოესმა ტყიდან ტკივილიანი ხმა..სასწრაფოდ ხმის მიმართულებით გაიქცა
_ახლავე ლილე მოვდივარ._თან ყვიროდა
_ჩქარა იოანე..ჩქარა_ამოიწმუკუნა გოგონამ არც ისე შორს იყო ტყის ნაპირიდან ..იოანე სწრაფად მივიდა ტან გული უსკდებოდა მაგრამ იქ მისულმა სიცილი ვეღარ შეიკავა ფუჩქებში გახლართული ლილე რომ დაინახა და ხმამაღლა გაიცინა
_რა გაცინებს იდიოტო?დამეხმარე-ამოიბუზღუნა და ბიჭს კაჭირვებით მკვლელი ტვალებით გამოხედა
_აქ რას აკეტებ?_მისი სახის წინ ღიმილით ჩაიკუზა
-ოფოფებს დავსდევ..იდიოტო გამომიყვანე ახლავე_ამოიწმუკუნა
_ოფოფებს?_გაიცინა
-ჰო ერთი ცალი მჭირდება -მკვლელი სახიტ გახედა
_რაში?-გადაიხარხარა იოანემ
-რაში?ჯადო უნდა გავაკეთო..
-ვის უნდა გაუკეტო პატარა ქალბატონო..
_შენ..
_ჰა?_და გაეცინა
-ჰო ოფოფად უნდა გადაგაგციიო...დამეხმარა ახლავე..აქ რა ჯანდ ა უნდა ოფოფს ..ეს ცემი ტყეა და სასეირნობ გამოვედი მერე ესემესი მომივიდა ტელეფონს დავხედე და წერა რომ დავიწყე რარაცას ფეხი წამვკარი და ქა გავიჭედე..
_გასაგებია..ამდენ ლპარაკს ტავიდანვე ასე გეთქვ არ ჯობდა?
-არა..დამეხმარე მიდი იდიოტო..
-ზრდილობა.
_ბოდიში..იოანე_სწრაფად დაეხმარა ბიჭი და გამოიყვანა ჯაგებიდან
-ესეც ასე..მადლობა-რიმილიტ გახედა ბიჭმა
_მადლობ_ნაძალადევად გაურიმა და წსრაფად დაიწყო სვლა
_სად მიდიხარ?_გზაში წამოეწია წინ
-სახლში..სად უნდა წავიდე..
_კარგი..არსად გაიხლართო იცოდე..მე ცოტასაც გავივლი..
_არ მაინტერესებს!
_ბრაზიანი.._ლილე თვალს მიეფარა იოანე კი ნელა გაუყვა კვლავ ტყის ნაპირს

დემეტრე მომიყევი რა ნიკაზე?-სიჩუმე დაარღვია ელენემ და ბიჭს ახედა ცრემლიანი თვალებით
_მკითხე და გიპასუხებ ჩემო ლამაზო-გაუღიმა და ლოყაზე მოეფერა
_სულ ასეთუ უხეში იყო..
-არა ჩემო ლამაზო..არც ახლაა უხეში უბრაოლდ.
_მე არ მოვეწონე არა_შეაწყვეტინა
_არა ჩემო ლამაზო უბრალოდ...არ ვიცი ვერ გეტყვი მაგრამ ის ასეთი ნმდვილად არ არის როგორიც შენ ნახე ის დრეს..
_თამთა გენატრება?
_სიგიჟემდე-სევდიანად გაუღიმა ბიჭმა
-ხო ყველაზე მეტად გიყვარდა?ახლაც გიყვარს,ნიკასაც და საერთოდ ყველას გიყვარდათ?ნიკას ხომ ძალიან უყვარდა და მე რატომ არ ყუყვარვარ_რარაც სასწაულად არეულად ჩამოუყალიბა კითხვა ანერვიულებულმა
_ჩვენ შენც ძლიან გვიყვარხარ..დემამიწაზე შენ ხარ ცემთვის ყველაზე ძვირფასი გოგო და ცაში კი თამთა..ახლა შენით ვარსებობ შენ მაძლევ ყველაფრის ძალას..
-ასე გიყვარვარ?
-უფრო მეტადაც ჩემო ლამაზო..
_მეც ძალიან მიყვარხარ დემე.......


ერთ კვირაში იოანეც წამოვიდა სვანეტიდან ,ნიკა დარჩა. დემეტრე ბათუმში იყო,ელენე ტბილისში ..იოანე ჯერ ბათუმში მიდიოდა შემდეგ კი თბილისში..დემეტრე არ დალაპარაკებია ნიკას,,იოანეც იშვიატად ..ნიკა მისგან თავს შორს იჭერდა სულ მთლიანა\დ ცამოშორდა ძმებს..ერეკლე ჯერ არ ჩანდა...ელენე ერეკლეს ელოდებოდა და შემდეგ....ერტ საღამოს ბიჭებს დაურეკა და სთხოვა თბილისში ჩამოსულიყვნენ..მეორე დღეს ორივე იქ გაჩნდა
_რაო ჩემო პატარა?-გულზე მიიკრო დემეტრემ
_ნიკასგან რა ისმის?-სევდიანად გაუღიმა ორივეს
-არაფერი.._ყრუდ წარმოსთქვა იოანემ
-ერეკლესგანაც არაფერი ისმის ხომ?
-არა_თავი გაიქნია დემეტრემ
_ძალიან ცუდია..ერეკლეს ნახვა მინდოდა ძალიან..
-როგორ ვერ გავიგე კარგად?-იოანემ თვალები დააწვრილა
_უნდა წავიდე!
_სად ?
-უკან დედასტან უნდა დავბრუნდე-ტქვა და დემეტრეს მიეკრო
_რა?არვიითარ შემტხვევაში_თავი გაიქნია იოანემ
_მაინც წავალ იო..ვერ გავჩერდები აქ..არ შემიძლია ნიკასთან ასე ახლოს ვიყო და ამავდროულად ასე ძალიან შორს ვერ ვუძლებ..სუსტი ვარ ამისთვის..
_ჩვენზე არ ფიქრობ?_დემეტრე
_ვფიქრობ და სიგიჟემდე მიყვარხართ ორივე..მიხარია ტქვენ რომ მიმიღეთ და გული გამიხარეტ ნიკას უთხარით რომ ძალიან მიყვარს ტქვენც ცემი სუნტქვები ხართ_გაურიმა ორივე და სათიტაოდ ჩაეხუტა ვერაფლთ გადააფიქრებინეს..ვერც მამის ხვეწნა მუდარამ უშველა რამე..მამას ტირილიტ დაემშვიდობა და ბატუმშ გამოუშვა არ გამაცილო თორემ შეიძლება ვერ გავუძლოო ბიჭებსაც ეხვეწებოდა წასულიყვნენ მაგრამ არცერტი აპოირებდა წასვლას

ტუუუუუუუუუუუუუუ.......ტუუუუუუუუუუუუუუ.........ტუუუუუუუუუუუუუ
_გისმენ_გაისმა ნიკას მკაცრი ბარიტონი
-ელენე მიდის-გულის ტკენით თქვა დემეტრემ
_სად?
_უკან?
_უკან?
_ჰო მიდის საქართველოდან..
_რატომ?
_რატომ?_სინიკურად ჩაილაპარაკა დემეტრემ
_ჰო რატომ?
_შენს გამო!
_რატომ?
-ჰაჰ კიდევ რატომ ნიკა..შენ რომ უარყავი ამიტომ..
-მე ისს ზალიან მიყვარს!
-ნუ თუ?
_ძალიან მიყვარს ..ის ხომ ჩემი დაა
_ვიცი რომ სენი დაა ვიცი..ისიც ვიცი როგორ გიყვარს..მაგრამ ის ბავშვია ნიკა გულუბრყვიკო ბავშვი ძალიან ტკენ მას..შენს გამო მიდის ნიკა..ამდენ ხანია აქ ხარ და ერტხელაც არ გინახაია არ ცახუტებიხარ_ცოტახანს დუმილი იყო
-როდის მიდის?
-შუა ღამისას სამ საატიან რეისზე.
_მოვდივარ.

ორის ნახევარზე უკვე აეროპორტში იყვნენ,ნიკა ჯერ არ ჩანდა.
_ელენე დარწმუნებული ხარ?_უკანასკნელად გაიბრძოლა იონემ
-კი იო..._ცაფიქრდა შემდეგ კი გაიღიმა_აუ ძალიან მიყვარხარტ ძაილან..როგორ ვამაყობ თქვენით რომ იცოდეთ...ის წლები თქვენს გარეშე რომ გავატარე ფუწად მეჩვენება...
_ახლაც მიდიხარ ელენე...-ელენემ ამ სიყუვებს წაუყრუა
_ძალიან ძალიან მიყვარხართ_ხმამარლა დაიძახა და ხელები გაშალა.
_ჩვენი გიჟი-თქვა იოანემ და გულში ძლიერად ჩაიკრა
_ძალიან მიყვარხართ...აუ დრო რა სწრაფად გავიდა მალე ჩსხდომა გამოაცხადებენ..
_არ წახვიდე რა _იოანე
_უნდა წავიდე_თქვა და ცრემლი მოადგა თვალზე
_ვერსად ვერ წახვალ პატარა ქალბატონო_ღიმილით წინ დაუდგა ნიკა და სვანური ყვავილების თაიგული გაუწოდა ღიმილით
_ნიკა?_ცრემლიანი თვალებით ახედა ელენემ,ბიჭმა გაუღიმა და გულში ცაიკრა
_ძალიან მიყვარხარ ელენე ძალიან..არ წახვიდე კარგი?
_არა არ წავალ_მის მკერდძე მიკრულმა ამოიკრუსუნა
_ძალიან მიყვარხარ _უთხრა და ძლიერად მოხვია მკლავები,ელენეს აღარაფერი უტქვამს მხოლოდ ტკბებოდა ამ მომენტით
_ვიეჭვიანებ ეხლა?_ცაილაპარაკა იოანემ,ნიკამ მხოლოდ გაუღიმა და ელენეს თავზე აკოცა.. _აბა წავედით სახლში?_მხიარულად ცაილაპარაკა
-დაგვიბრუნდი?_დემეტრე
_აბა რა..გმადლობ ძმაო..წავიდეტ ახლა..
_თქვენ აქ რა გინდათ?ვინ გიტხრატ რომ ჩამოვდიოდ?_მოესმა ოთხივეს სასურვეი ხმა,მარტალი ელენემ ვერ იცნო ხმა.მაგრამ იგრძნო სულიერი კავშირი ხმის პატრონთან.ნელა მიიხედა უკან და მომღიმარ შავგვრემან ბიჭს შეხედა..ბიჭს მუქი შავი ხუჭუჭა თმა და შავ თვალები ქონდა ..მასაც ეტუობოდა ომის სიმძაფრე..მაგრამ ღიმილი საშინლად უხდებოდა და ბავშვურობას უნარჩუნებდა
_ერეკლე?_გაკვირვებით ამოილაპარაკა ნიკა და სახე გაებადრა

_აქ რა გინდათ ძმებო?-გახარებულმა თქვა და ჯერ ნიკასთან მივიდა მოეხვია შემდეგ დემეტრეს და იოანეს ბოლოს კი ელენესთან შედგა და ბიჭებს გაკვირვებულმა მოავლო თვალი .. "ვინ არის"ო თვალები დაუქაჩა
_ელენე_სიცილით ჩაილაპარაკა იოანემ_ავალიანი
_ავალიანი ელენე?-ნიკას შეხედა.ნიკამაც ღიმილით დაუქნია თავი_ჩვენი ელენეა?_და გოგონა გულში ჩაიკრა_რამხელა გაიზარდე!ელენე ძალიან ლამაზიხარ_გვერძზე გადგა და გაუღიმა
_მადლობა ერეკლე..შენც გაზრდილხარ და უფრო სიმპატიურიც გამხდარხარ_გაუცინა
_ოჰ გმადლობ..წავიდეთ ახლა ჩემთან ძალიან დავირალე და ელენესაც გავიცნობ კრგად_გაიზინა
-კარგი-დაეთანხმა დემეტრე
-ასე გვიან რატომ დაბრუნდი?-ნიკა
-ჩვენი დანაყოფი ძალიან ცუდ დღეში ჩავარდა-ხმა გაუუხეშდა და აუთრთოლდა_ძვლივს მოვახერხეთ რამდენიმე კაცმა თავის დაღწევა..ნახევარი ბატალიონი იქ მოკვდა....ცოტახანს ნურაფერს მკითხავთ რა-ხმა დაუსერიოზულდა
-კარგი წამოდი წავიდეთ ძმაო_დაეთანხმა ნიკა,ელენეს ხელი გადახვია და წასასვლელად უბიძგეს.მალე მივიდნენ ერეკლეს ბინამდე..გზაში ბევრ რამეზე ისაუბრეს გაიხსენეს ბავშვობა.სახლში როგორც კი შევიდნენ ერეკლე და ნიკა მაშინვე მდივანზე გადაწვნენ....
_უფფ როგორ დავიღალე....თვითმფრინავმა დამქანცა-ამოიოხრა ერეკლემ და თვალები დახუჭა
_მე მკიტხე ძმაო..სვანეთიდან ჩამოვედი_ნიკამაც ღრმად ამოისუნთქა ერეკლეს გადახედა ღიმილით შემდეგ ჩაიღიმა და თმები აუბურდა..-მომენატრა ჩემი უმცროსი ძამიკო_გაიცინა და ახლა ღუტუნზე გადავიდა
-შემეშვი ბიჭო ქალივით ნუ მაწივლებ..შემეშვი-და არც ერეკლე ეშვებოდა
-ბიჭებო ნაყინი თუ გინდათ გამოდით თორემ აღარ დაგრჩებათ-გაიცინა ელენემ და ხელით უხმო მოდითო,ისინიც,სწრაფად წამოვარდნენ და წამში მაცივრის წინ აისვეტნენ.
_ვანილის მიყვარს დაიკო-ნიკა
-შოკოლადის_გაუღიმა გაუღიმა ერეკლემ..
_ახლავე..აი შენ ვანილის ძამიკო და შენ შოკოლადის ძამიკო_გაუწოდა ღიმილით
_გმადლობ.მაგრამ საიდან გაჩნდა აქ ნაყინი?_გაიკვირვა ერეკლემ
_ამოვარბენინე _ამაყად გაიცინა
_ყოჩაღი გოგო გვყავს რა-ტაში შემოკრა იოანემ
_გავწითლდები ახლა_ელენე
-ელე კიდევ რა_გაუცინა დემეტრემ
-ახლავე დემე,შერეული_გაუღიმა და გაუწოდა
_გმადლობ ჩემო ლამაზო-და თვალი ჩაუკრა
_აუ ძმებო ის გახსოვთ ერთხელ თამთამ რომ დაგვანაყინა_სიცილით გაიხსენა წარსული იოანემ
-დაგანაყინათ ?როგორ?-გაეღიმა ელენესაც
_აბა არ გვახსოვს...ჩემი დაიკო როგორ გვამწარებდა ხო ჩვენზე დიდი იყო და ჩვენზე პატარა ჭკუა ქონდა-ღიმილით თქვა დემეტრემ
_შენიშვნა_ხელი ასწია იოანემ-ჩვენზე პატარა კი არა ზუსტად ჩვენი ზომის ტვინი ქონდა ..აუუ რა გოგო იყო რა მაგარი ჯიგარი_დაასრულა აღფრთოვანებულმა,ერეკლე სევდიანი თვალებით უყურებდა და თან სევდიანად ეღიმებოდა
_აუ რანაირად დაგანაყინათ მიტხარით რა_აწუწუნდა სიცილით ელენე
-ბევრი ნაყინი დაადნო და მძინარეებს თავზე დაგვასხა სატითაოთ-გაიცინა ნიკამ
_ჰაჰაჰა ასეთი რა დაუშავეთ_სკამზე ჩამოჯდა ელენე
_არაფერი მთვრელები ვიყავით და ერთმანეთზე მილაგებულებს გვეძინა..და იმ ჩვენს დარტყმულს ეს მოაფიქრდა..ხომ ვამბობთ _წასრულში ჩაიძირა ნიკა..ერეკლე კი უბრალოდ იდგა და იღიმოდა..უჭირდა საშინლად უჭირდა ახლა მხოლოდ გაქცევა უნდოდა მაგრამ სად?სად შეიძლება გაქცეულიყო?არ იცის..არ იცის და ისევ ადგილზე რჩება.
-აუ რა მაგარი გოგო ყოფილა თამთა-სევდიანად ჩაილაპარაკა ელენემ და ჩაფიქრებულ ოთხეულს თვალი მოავლო...ის დღე ასე საუბარში გალიეს..საკმაოდ მოსაღამოვდა
_აუ ბიჭემო მე წავალ ახლა სახლში კარგით?
-სად წახვალ?_თავი ასწია ნიკამ,ცოტა დალიეს იოანე და ნიკა ძალიან დაითვრნენ ელენეს და დემეტრეს საერთოდ არ დაულევიატ ერეკლემ კი ცოტა დალია,ნიკას და იოანეს მაგიდაზე ედოთ თავი უკვე და ახლაც ძვლივს ასწია თავი
_სახლში
_სად წახვალ გოგო ახლა შენ_ამოიბურტყუნა იოანემ რომელმაც მაგიდიდან ტავის აწევა ვერ მოახერხა
_წავალ წავალ_გაიცინა _ახლა კი დემე ,ერეკლე დააწვინეთ ესენი თორემ ამატი ცოდვით არარ ვარ -გაიცინა
_კარგი მართალი ხარ..დავაწყენთ და დაგელაპარაკებით_ერეკლე,როგორც კი საწოლში დააწვინეს ორივემ მაშინვე მოუშვა მშვიდი ფშვინვა.
_აუ ელე წყალი დამალევინე რა_მძიმედ დაჯდა ერეკლე სამზარეულოს სკამზე
-ხომ არ დაიღალე...
-აუ ჰოო როგორ გასუქებულან_გაიცინა
-ელე მეც რა ჩემი გოგო_გაუღიმა დემეტრემ და სკამზე ცამოჯდა
-ახლავე ბიჭებო-და ორივეს მიუტანა წყალი
-გაიხარე-ამოილაპარაკა ორივემ და სულმოუთქმელად დალიეს
-აბა სად მიდიხარ?-ერეკლე
-სახლში
_აქ დარჩი ბარემ_ერეკლე
_ადგილი არ გაქვს თან წავალ რა პრობლემაც ესაა-მხრები აიჩეჩა
_პრობლემაა აბა რა არის_ამოიბუზრუნდა დემეტრებ
_აუ კარგი რა დემე...
-არ ვიცი მე დემე და საწყალი სფატები ვერსადაც ვერ წახვალ მარტო..
-მაშინ გამაცლე..
_გაგაცილებ აბა რას ვიზავ..ერეკლე შენ დარჩი დაღილი ხარ ძალიან ხვალ კიდევ ბათუმში მიდიხარ..გავაცილებ და შეიძლება აღარც გამოვიდე ნუ დამელოდებით გასაღები მაქვს და თუ რამეო სემოვალ კარგი?
_კარგი ძმაო
_ხვალ რომლისტვის წახვალ ბათუმში?
-დილით ძალიან მომენატრნენ ჩემები...
_კარგი გამოვალ მეც დილით ბარემ ერთად წავიდეთ
_კარგი ძმაო
_წავიდეთ ელენე
-ახლავე დავლიო მეც წყალი_წყალი მოსვა და დემეტრეს უკან მიყვა_ნახვამდეის ერეკლე გამეხარდა შენი ნახვა უზომოდ
_ნახვამდის ელე მეც ძალიან...
სახლიდან გამოვიდნენ დემეტრე მანქანისკენ წავიდა ელენემ კი ზურგი აქცია და ასვალტა ფეხით გაუყვა
-ელენე საით გაგიწევია.ჩემს მანქანას ვერ ცნობ აქ მიყენია-ღიმილით გახედა გოგონას
_კარგი ერთი..კი არ ვიცოდა_ჩაიცინა ელენემ_ფეხით მივდივართ მე და შენ..
_გაგიჟდი..ძალიან ვარ დაღლილი მოდი დაჩექი რა და მანქანით წავიდეთ_დაიძახა ხმამაღლა მისგან უკვე საკმაოდ შორს მყოფმა ელენემ ყურადღებაც არ მიაქცია აისე გაუYვა ღიღინით გზას..დემეტრემ ხელი ჩაიქნია და სირბილით გვერდში დაუდგა
_ძალიან დაღლილები ვართ_ნიშნისმოგებით გადახედა
_არაუშავს ეს ერთგვარი განტვირთვაა..თან ცოტას დავილაპარაკებთ..აბა წამოჭერი სალაპარაკო თემა_შესცინ გოგონამ
_ამმ კარგი_ჩაფიქრდა სიცილიტ დემეტრე_სიყვარული.
_სიყვარული?_გაკვირვებულმა ახედა
_ჰოო_ორაზროვნად ცაილაპარაკა და გაუღიმა
_რა ვილაპარაკოთ სიყვარულზე?_ზუჩები გამობურცა და ღიმილით ცაილაპარაკა
-აბა მითხარი შენი შეყვარებულის სახელები_მღელვარებით უთხრა და თან ღიმილი დააყოლა
_ახლავე_ჩაიხიტხითა_ბენი,ჯეიკობი,რობერტი,ერჯინარდი ამმმ_ხელი ტუჩზე მიიდო,დემეტრე დაიძაბა _ჰო მორჩა-თქვა ღიმილით
_მეღადავები ტო?მართლა?_გაკვირვებულმა და გავრაზებულმა კითხა
-არა რას გეღადავედი..დავიჯერო შენ ერთი შეყვარებული გყავდა მხოლოდ?_გაიცინა
_არა,ბევრი მაგრამ მე მე ვარ და შენ შენ ხარ_რაღაც გაურკვევლად ჩაილაპარაკ
_კარგი კარგი დამშვიდდი დემეშ...არასოდეს მყოლია შეყვარებული არასოდეს_გაიცინა და ცოტა წინ წავიდა
_ასეც ვიფიქრე-ამაყად წარმოსტქვა
-არადა ასე არაა,სპეციალურად გიტხარი რომ შეგატყვე მკვდრის ფერი დაგედო-გაიცნა
-ღადავიც გვისწავლია იოანესგან
_აბა რა_გაიცინა,დემეტრე მასტან მივიდა დაიჭირა და გულში ჩაიკრა_შენ რომ არა ალბათ გავგიჟდებოდი თამტას გარეშე

ყველაფერი ჩვეულ რითმს დაუბბრუნდა...ექვსეული ისევ შეიკრა..კი ექვსეული არაფერი შემშლია..ერეკლე,დემეტრე,ნიკა,იოანე,ელენე და თამთა...ჰო თამთა სულ მათთან იყო ერთი წუთით არ ივიწყებდნენ ბიჭები და არც ელენე ელენესქაც ძალიან უყვარდა თამთა ახსოვდა ბავშვობაში როგორ უვლიდა,ეხმარებოდა და მხარში ედგა.ისევ აიკლო ოთხეულმა საქართველოს ლამაზმანთა გულები...ერთადერთი ერეკლე ჩამოშორდა მათ ერიდებოდა კლუბებში სიარულს,აღარც სვამდა და აღარც ეწეოდა..ერთ დღეს კი სამეგობრო თავისთან დაიბრა და უთხრა:
_უნდა წავიდე_გაუღიმა ოთხეულს
-სად?_იოანე_სად აპირებ წასვლას?
-ქვატახევში..
_აგვიხსენი ერეკლე..არცერთმა ჯერ ხმა არ ამოიღოთ_ფეხზე წამოდგა ნიკა სიტყვით გამოვიდდა და საწყის ადგილს დაუბრუნდა
_ბერად უნდა აღვიკვეცო,გადავწყვიტე...ჯერ ქვათახევში წავალ გავარკვევ როგორ უნდა მოვიქცე იქ დამაკვალიანებე და უფლის მადლით დიდი იმედი მაქვს ყველაფერი კარგად იქნება_სათნოთ გაუღიმა ოთხეულს და მატ რეაქციას დაელოდა



;შენ აქ რა გინდა?გაიგ..._დემეტრე რომ დაინაახა_დემეტრე?შენც..._თქმა არ დააცადა
_ჯვარი დაგვწერე ერეკლე_ერეკლე წამიტთ დადუმდა
_რა ვქნა?
_ჯვარი დაგვწერე_ელენე
_დრეში ორჯერ მეტისმეტია..
_რა?_დემეტრე
_არაფერი..მტკიცედ გადაწყვიტეთ?
_კიი აბა რა_ელენე
_რათქმაუნდა ძმაო..ხომ გვიცნობ?_დემეტრე
_ნიკას უტხარი ელენე?
_არა,ყველაფერი რომ მოგვარდება მერე ვეტყვით_ელენე
_იოანესაც და ნიკასაც_დემეტრე
_ჰოო იმედია ნიკა ძალიან არ გამიბრაზდება_ელენე საწყლად ჩაილაპარაკა
_ვერაფერსაც ვერ გეტყვის_ეშმაკურად ჩაეღიმა ერეკლეს,და უკანა ეზოში მყოფი ნიკასა და ნინოზე გაიფიქრა.
_დაგვწერ ჯვარს?
_აბა რას იზავ..მაგრამ ჯობია ჯერ ნიკა ნახოთ
_რა?_დემეტრე
_აქ არის..წამოდით
_აქ?აქ რა უნდა?_ელენე
_წამოდით და თქვენ თვითონ ნახეთ
_კარგი რა ერეკლე_დემეტრე
_შენი მოძღვარი ვარ დემეტრე მოძღვარი..ახლა კი ბევრი კითხვების გარეშე გამომყევით..
_მოვიდოვართ ხო..ხომ იცი დემეტრე რახან თქვა ვერსრ გადავათქმევინებთ და გავყვეთ.._უკანა ეზოში გასულებმა სკამზე მჯდარ ნიკას და ნონოს რომ მოკრეს თვალი,დიდი სიყვარულით,სიხარულით და აღტაცებით რომ საუბრობდნენ რარაცაზე.
_ნინოც აქ არის?_ელენე
_არ ხედბა?_დემეტრე
_მივალთ და გავაეკვევთ ...
_ნიკა_შორიდან დაუძახა ელენემ,ნიკა დემდარტყმულიით წამოხტა სკამიდან
_აქ რას აკეტებთ?_დემეტრე
_არ გითქვამს ერეკლე?_ნინო
_არა ,უთქვენოდ ვერ ვუთხარი_დემეტრე
_ჯვარი დავიწერეთ_ნიკა
_რა ?_ელენე
_ჯვარი დაიწერეთ?_დემეტრე
_თქვენთვის როგორც კი ჩამოვიდოდით მაშინვე ვაპირებდით თქმას...
_არ არის საჭირო თავის მართლება ნინო_ღიმილით შეაწყვეტინა ერეკლემ,_ახლა მოდით მე გაგარკვევთ ყველაფერში რადგან როგორც ჩანს მხოლოდ მე არ მაქვს კითხვის ნიშნები..
_აბა გისმენთ_ელენე
_დღევანდელი დღე უფლის მიერ არის დალოცვილი თქვენთვის ოთხივესთვის,ნიკა დემეტრე და ელენე აქ იმისთვის მოვიდნენ რომ ჯვარი დაიწერონ,ნიკამ და ნინომ კი უკ...._წამით გაოგნებულმა ნიკამ შეაწყვეტინა
_რა?მოიცა რა თქვი?ვინ აპირებს ჯვრის დაწერას?_ელენე ძალიან დაიბნა,თვალებიც კი აუცირემლიანდა
_ნიკა მე.._დაიწყო თავის მართლება
_არაფერი მითხრა ელენე..ისე აპირებდი ჯვრის დაწერას რომ არაფერის მეუბნებოდი გოგო?
_ნიკა დაწყნარდი!_დემეტრე
_დავწყნარდე?დემეტრე მეგონა პატივს მცემდი მეგონა გიცნობდი მეგონა ჩემი ძმა იყ...
_ნიკა დამშვიდდი_ერეკლე
_ნიკა პატივსაც გცემ და შენი ძმაც ვარ...
_არა არ ხარ დემეტრე..ეს ჯერ ჩემთვის უნდა გეთქვათ..ტქვენ კი არ ვიცი როდის მეტყოდით აქ რომ არ ვყოფილიყავი..
_ნიკა მორჩი_ნინო
_ნინო ჩემი პატარა დაა გესმის..ელენე..დემეტრე ძალიან გამიცრუე იმედები..
_მე ისეთი არაფერი გამიკ...
_კიდევ რომ ტავს იმართლებს..ელენე ჯვარს ვერ დაიწერ...
_მორცი ნიკა..მორჩი საკმარისია..ჩვენ დღეს დავიწერთ ჯვარს..დემეტრეს უსამართლოდ ექცევი ნიკა,ნუ ხარ მესაკუთრე და ეგოიტი მე ისედაც სულ მუდამ შენი და ვიქნები.ახლა კი დამშვიდდი და უბრალოდ გადაგვეხვიე კარგი?_ნიკა დამშვიდდა,ღრმად ამოისუნთქა,ტითქოს ყველაფერი გაიაზრა მაგრამ სახის მიმიკა არ შეცვლია,ჯერ დემეტრეს დაუდგა წინ
_ის ჩემი დაა დემეტრე,არასოდეს არასოდეს აწყენინებ მას
_რატქმაუნდა ძმაო
_გილოცავთ_ჯერ დემეტრეს გადაეხვია შემდეგ კი ელენე ჩაიკრა უსიტყვოდ გულში სდაახლოვებით ერთი წუთი მაინც ასე უხმოს იყვნენ ბოლოს შუბლზეე აკოცა კიდევ ერთხელ მაგრად ჩაიკრა გულში და ერეკლეს შეხედა..
_თანახმა ვარ...გილოცავთ_ნინოს გაეცინა და ახლა ის გადაეხვია ბედნიერ წყვილს,ელენემ შვებისგან ამოისუნთქა დემეტრეც დამშვიდდა.
_მაშინ დროა....
დემეტრემ და ელენემაც დაიწერეს ჯვარი..უბედნიერესი დღე..ძალიან ბედნიერი და ლამაზი წუთები ...ახლა უკვე დემეტრეს და ელენეს ცოლ_ქმრი ერქვათ.
ჯვრისწერის შემდეგ ბევრი ისაუბრეს ტაძრის ეზოში..წასვლას აპირებდნენ უკვე საღამოს ერეკლეს ტელეფონმა რომ დაურეკა..
_გისმენ იოანე_ყველა სმენად იქცა,იოანე სულ დაივიწყეს,ახლა ყველა ერთად იყო მხოლოდ იოანე აკლდათ,რარაცმხრივ სუყველამ სინდისქეჯნა იგრძნო
(_ერეკლე როგორ ხარ?)
_კარგად იოანე,შენ?
(_ცუდად..)
_რა მოხდა?
(_ძალიან ვნერვიულობ..ვერავის ვერ დავუკავშირდი დღეს..)
_რა?
(_ვერ დავუკავშირდი ვერც ელენეს,ვერც დემეტრეს,ვერც ნიკას და ვერც ნინოს ავუფეთქე ტელეფონი ..სახლშიც არ არიან..ბოლოს შენღა დაგირეკე..ძალიან ვნერვიულობ..)
_კარგად არიან იოანე დამშვიდდი..ჩემთან იყვნენ ახლა ბრუნდებიან თბილისში და ყველაფერს მოგიყვებიან..
(_რა?მოიცა ყველა შენტან იყო?და მე რატომ არაფერი მიტხრეს?მეც მინდოდა შენი ნახვა..რა ხდება?)
_მორჩი პანიკებს იოანე..ყველაფერი კარგადაა ჩამოვლენ და ყველაფერს გეტყვიან..
(_ვერაფერი გავიგე ერე....)ტუტუტუტუტუტუტ გაითიშა
_გაითიშა_თქვე ერეკლემ და გასუსულ ოტხეულს თვალი მოავლო.
_იოანე სულ დაგვავიწყდა_ამოიოხრა ელენემ
_მისტვის მოგიწევთ ახსნა..მგონი ეწყინა_ერეკლე_საწყენიცაა
_გაგვიგებს_დემეტრე
_ის ხომ ჩვენი ძმაა_ნიკა
_თან ყველაფერი ასე ხომ არ დაგვიგეგმავს შემთხვევითობის ბრალია_დააგვირგვინა ნინომ
_თავის დამშვიდებაც ასეთი უნდა_გაიცინა ერეკლემ_ახლა კი წადით...კიდევ ერტხელ დაგლოცოთ უფალმა და გაგაძლიეროტ ბედნიერებას გისურვებთ_მშვიდათ უთხრა ერეკლემ და მეგობრებს დაემშვიდობა....
***************************************************************************************
ელენე სახლის კართან შედგა...სხვებმაც მას მიბაძეს და გაკვირვებიტ შეხედეს.
_დაგვერხა?_ამოილაპარაკა საწყლად
_ნუ გეშინია ჩემო გოგო ახლა შენი მეუღლე ვარ და თვით იოანესგანაც მევალება შენი დაცვა_გაეცინა დემეტრეს და ზარიც დააწკარუნა
_ყველაფერი როგორც იყო ისე მოვუყვებით და გაიგებს.._თავი დაიმშვიდა ნიკამ
_გაიგებს_აყვა ნინოც,იოანეც კარები გაბრაზებულმა გააღო არაფერი უთქვამს,კარი გააღო და კან უხმოდ შეტრიალდა,ფეხბურთს უყურებდა და ჩიფსებს შეექცეოდა,კვლავ ფეხბურთის ყურება გააგრძელა მათთვის ყურადღებაც არ მიუქცევია.ელენე გვერდით მიუჯდა და მხარზე თავი ჩამოადო
_როგორ ხარ იოანე?_აფერსიტულად უთხრა და გაუღიმა
_ცუდათ...
_ვინ მოყვება?_ნინო
_მე მოვყვები_დემეტრემ ითავა საპასუხისმგებლო საქმე და იოანეს მეორე მხარეს ჩამოუჯდა
_შენც თავი არ დამადო იცოდე_სიცილით უთხრა ძმას
_სულ ღადაობის ხასიათზე როგორ ხარ?_ნიკა
_სხვა რა გზაა_დასერიოზულდა ისევ იოანე
_დავქორწინდით_წამიერი დუმილი,იოანე დადუმდა ტვინში ხარშავდა სიტყვას "დავქორწინდით"..ყველაფერი გადახარშა მაგრამ სუჩუმე არჩია დაელოდა დემეტრეს შემდეგ სიტყვებს მაგრამ როგორც ეტყობოდა დემეტრე გაგრძელებას აღარ აპირებდა
_ეს იყო შენი ახსნა?_ჩუმად გადაულაპარაკა ელენემ მაგრამ მაინც ყვლამ გაიგო
_რა?_იოანე_ვინ?
_დავქორწინდით.მე და ნინო და დემეტრე და ელენე_ნიკს
_რა?_ისე თქვა იოანემ აშიკარად იკითხებოდა მის ხმაში როგორ ეწყინა_მე?მე სად ვიყავი?
_ყველაფერი შემთხვევით მოხდა_ნინო
_რა ?საერთოდ ვერაფერი გავიგე_ღრმად ამოისუნთქეს და ყველამ ტავისი ვარიანტი სათიტაოდ მოუყვა_გასაგებია_ბოლოს დინჯად ჩაილაპარაკა იოანემ და ღიმილით მოავლო ყველაას თვალი_გილოცავთ
_ესეიგი ძალიან აღარ გვიბრაზდები?_ნინო
_ცოტა კი გამიტყდა მაგრამ რას ვიზავთ..მალე მინდა დიშვილ_ძმიშვილები იცოდეთ_თითი დაუქნია ოთხეულს და ფეხზე წამოდგა.._ალბათ ახლა ყველას თქვენი საქმე გაქვთ_ეშმაკურად ჩაიცინა_მე კი ეული ვარ ამიტომ კლუბში წავალ..კიდევ ერთხელ გილოცავთ აბა თქვენ იციტ_ეს თქვა და სახლი დატოვა.
***************************************************************************************
_ლილე?
_გისმენ იოანე..
_მნახავ?
_ახლა?გვიანაა
_ძალიან გთხოვ
_გნახავ.


პ ი რ ვ ე ლ ი ნ ა წ ი ლ ი ს დ ა ს ა ს რ უ ლ ი

ბავშვებო იქიდან გამომდინარე რომ ვერ ვახერხებ ახალი თავის დამატებას ,გადავწყვიტე პერსონაჟების ფოტოები დამედო ...იმედი მაქვს ძალიან არ გამიბრაზრებით.... :D :D :D :D


ესეც ჩვენი იოანე ..... იოანე აბესაძე 21 წლის ..დაიბადა 28 აგვისტოს...არ ყავს დედმამიშვილი..დედა ნონა წიკლაური დამა დათო აბესაძე..დედა ქირურგი ,მამა ბიზმესმენი (აქვს რამოდენიმო სასტუმრო ბათუმში..საიდანაც ძალიან მაღალ ანაზღაურებას იღებს) ბიოანეს ბევრი მეგობარი,ნაცნობი და ნატესწავი ყავს....ორი დეიდა და ერთი მამიდა..მამიდაშვილები და დეიდაშვილები..ყავს არაჩვეულებრივი სამეგობრო რომელსაც ტქვენ არაჩვეულებრივათ იცნობთ..სწავლობს თსუ_ში ბიზნესზე..თუმცა აკადემიური ქონდა არებული ომში იყო წასული (ესეც კარგად იცით) არის ბაბნიკი,მისდამი დიდ ინტერესს იცენდა ყოველთვის მანდილოსანტა ყველა თაობა...უყვარს მწავნე ფერი..ვერ იტანს თქვენ წარმოიდგინეთ და ჩურჩხელას...ძალიან უყვარს მწვალი ეს ტავისტავად :D ...გატაცებულია მანქანებით და ხშირად იღებს ბრბოლებში მონაწილეობას..არის ძალიან მორწმუნე და ერთგული.მხიარული და კეთილი.♥


ესეც ჩვენი სვანი ლილე <3
ლილე გვიჩიანი..17 წლის.სკოლის მოსწავლე,აბიტურიენტი..უნდა გამოვიდეს მასწავლებელი..დაწყებიტების მასწავლებელი...ყავს ორი უფროსი და ელენე და ნუცა და უნცროსი ძმა დამიანე ...ძმა 15 წლის..დები ტყუბები 21 წლისანი...მამა დიტო გვიჩიანი მუშაობს სამინისტროში რის გამოც ცოტა დროს ატარებს სოფელში მცხოვრებ ოჯახტაბ.სვანეტიდან წასვლა ოჯახს არ უნდოდა საშვალება კი ქონდატ და აქვთ..დედა ანაყო ყიფანი..ძალიან ძლიერი და ამაყი ქალბატონი...ბიოლოგიის მასწავლებელი ასწავლის სოფლის სკოლაში..ლილეს უყვარს ფერტეპიანოზე დაკვრა და სიმღესის მოსმენა...უყვარს ძალიან კუბდარი და სვანური ჯოშკები :D :D :D არ უყვარს ქაბაბი...ყავს არაჩვეულებრივი ოჯახი და ტავს ძალიან ბედნიერად გრძნობს..ყავს ერთი საუკეტესო მეგობარი ალექსანდრე..მისი კლასელი და არაბიოლოგიური ძმა.

ჩვენი დემეტრიული (დემეტრე) .....დემეტრე ჯაში .დაიბადა აგვისტოს 13_ში..უყვარს ბავშვები და ცხოვრება..ყუვარს ქალები :D ძალიან..ყავს მამა ზაზა ჯაში..დედა გარდაეცვალა ავტოკატასტროფაში..ყავდა და თამტა ჯაში..დაც გარდაეცვალა ავტოკატასტროფაში რამაც გაანადგურა და სიცოცხლის სურვილი დაუკარგა ///საერთოდ ყველაფრის სურვილი დაკარგა ერთი პერიოდი..სწავლობს არქიტექტურულზე თსუ_ში...უყვარს ფორთოხალი და ვერ იტანს ქლიავს..სხვა პრეტენზია არ აქვს საწმელზე..ყუვარს შავისა და თეთრის ფერევა ყველაფერში...ყავდა ძალიან ბერი შეყვარებული ამჟამად არ ყავს...ყავს არაჩვეულებრივი სამეგობრო რომელსაც იცნობთ..და უყვარს გიტარაზე დკვრა.


ნიკოლოზიიი <3 ჩვენი ნიკოლოზი...ნიკოლოზ ავალიანი 21 წლის დაიბადა 17 დეკემბერს...უყვარს ხინკალი და ვერ იტანს თქვენ წამოიდგინეთ და ტორტს..მისი საყვარელი ფერია ვერცხლისფერი...არის ძალიან მხიარული და დადებიტი ადამიანი მეგობრების გარკვეულ ჯგუფში ..მაგრამ სხვებტან უხეში და უჟმური..აქვს მძიმე ხასიატი არის საკმაოდ ეწვიანი და მესაკუთრე..ყავს დედა მაია ყენია და მამა თამაზ ავალიანი..და ელენე ავალიანი..მშობლები გაცილებულები ყავს მამინაცვალი ბენ კლერკი რომელსაც არ იცნობს და არც აქვს სურვილი რადგან გონია რომ შეიძლება მიახრჩოს შუაზე გაგლიჯოს...ძალიან უყვარს თავისი პატარა დაიკო აფანატებს ელენეზე...ახლა ხასიათი ცოტა გაფუჭებული აქვს ომში იყო და დიდი დაღი დაასვა ომმა..სწავლობს ილიას ბიზნესზე და უყვარს ერთი გოგონა........(ამას საიდუმლოდ დავტოვებ)....ასევე უკრავს გიტარაზე და უყვარს სრიალუ..ძალიან უყვარს ბაკურიანი და მშობლიური სვანეთის მთები..

ჩვენი თამთა <3 თმთა ჯაში....მშობლებს არარ დავწერ წაიკითხავთ დემეტრესტან :D :D :D ...დაამტავრა ტურიზმი..მუშაობდა ტურისტულ სააგენტოში..გარდაიცვალა 25 წლის ასაკში ავტოკატასტროფით...ძალიან უყვარდა მისი ერთადერთი სიყვარული იყო ერეკლე ..ერეკლე არაბული..რის გამ,ოც ბევრი გადაიტანა ძალიან..უყვარდა ძალიან ტკბილეული და ერეკლე,გაზიანი სასმელი და ერეკლე,ხინკალი,მწვადი და ერეკლე..მოკლედ ძალიან ჯიგარი გოგო იყო ოქრო..მისმა სიკვდილმა გაანადგურა სამეგობრო..ვერ იყანს წუწუნს და მოჯამულ სახეებს..უყვარს ყვიტელი და ვარდისფერი ფერი და ჰოო კიდევ ერეკლე.

ელენე ავალიანი...19 წლის დაიბადა ოქტომბრის პირველ რიცხვში...ყავს ძმა ნიკა და მშობლები რომელიც ნიკას ბიოგრაფიაში წაიკიტხეთ :D :D :D ხუთიდან 19 წლამდე იზრდებოდა დედასთან ამერიკაში..შემფეგ კი როგორც კი 18 გახდა დაბრუნდა საქართველოში..უყვარს საქართველო ძალიან დიდი პატრიოტია...უყვარს ყველაფერი საქართველოსი...გიჟდება აფანატებს საქარტველოზე..ვერ იტანს ამერიკას და საერთოდ ვერც ერთ ქვეყანას ვინც მის სამშობლოს ზიანს აყენებს..ძალიან უყვარს მამა,,დედა და ძამიკო..გიჟდება მის სასტავზე..საყვარელი ფერი ნაცრისფერი..აფაატებს ტემეტრეს თვალებზე..სტუდენტი ილიას სახელმწიფო უნივერსიტეტის სამარტალზე.. არის ძალიან მორწმუნე,თბილი და ტკბილი ადამიანი <3

ბავშვებო ესეც დასასრული როგორც იქნწ ჩავედი ბოლოში <33 აბა რას იტყვით <33 ძლიან გთხოვთ გამახარეთ კომენტარებით...ველი თქვენს შეფასებას <333