არ ვიცი მათ რა ეგონათ,იხუმრეს თუ არ იუმრეს,მაგრამ მე კი მომაკლეს 10 წლის სიცოცხლე,სავარაუდოდ დანელიასაც იგივე უთხრა გიგამ,დაზუსტებით ჯერ არ ვიცოდი. სამივე კარგად გამოვლანძღე და სახლში ამოვედი. ნამდვილად არ მეგონა თუ გიგა ასეთ რამეს მომატყუებდა.დილით ადრიანად წავედი სამსახურში.დღემ როგორც ყოველთვის ნორმალურად ჩაიარა,არც ისე ბევრი სტუმარი გვყავდა.მაინტერესებდა როგორ იყო დანელია,ამიტომაც დავურეკე
-როგორ ხარ აკო?
-არამიშავს ნია,შენ?
-კარგად აკო,ხელი როგორ გაქვს?
-უკეთესად,მადლობა რომ მოხვედი გუშინ,გიგას კიდე იმენა დაბრედვა არ ასცდება ჩემგან,შენც იგივე მოგატყუა ხო?-გაეცინა
-ხო-მეც გამეცინა
-როგორ დაიჯერე?
-რა?
-ცოლის მოყვანის ბაზარი
-რავიცი აბა
-ესე უცებ რანაირად მოვიყვანდი ცოლს მაგაზე არ იფიქრე?
-და მე რანაირად გავთხოვდებოდი ესე უცებ მაგაზე არ დაფიქრდი?-ორივეს გაგვეცინა
-რავი ტო,მაგაზე აღარ მიფიქრია-ისევ გაეცინა-სად ხარ?
-ახლა გამოვედი სამსახურიდან,აბაშიძეზე ვარ
-უი აქვე ყოფილხარ,10 წუთში მოვალ დამელოდები?
-კარგი-გამეცინა და ტელეფონი გავთიშე
კაფის უკან პატარა სკევრი იყო და იქ გავედი,იცოდა ეს სკევრი,მართლაც 10 წუთში მოვიდა, მომეხვია და ლოყაზე ღიმილიანმა მაკოცა
-ხელი მაჩვენე
გამომიწოდა ჩემი გადახვეული მკლავი
-ექიმთან არ ყოფილხარ?-გაბრაებულმა შევხედე
-რად მინდა ექიმი წუხელ შენ ხო გადამიხვიე,აღარც მტკივა-გაეღიმა
-ხო მაგრამ,ჯობდა ექიმს ენახა
-პირველი არაა ნია,არაუშავს-თვალი ჩამიკრა-შენი პოტნციური საქმრო ვინ იყო?
-არ ვიცი,აზრზე არავარ ვიზე მათხოვებდა გიგა-ორივეს გაგვეცინა
-უეჭველი ჩემზე-გაეცინა
-ხო აბა,და შენი საცოლე?
-რა თქმა უნდა შენ
-სულელი ხარ,როგორ გაიმეტე საკუთარი თავი?
-დაიკიდე რა,ისეთი არაფერია.ისე რა ღადაობაა,მე შენს უბანში ვმუშაობ შენ კიდევ შემსაში
-არის ამაში რაღაც ჭეშმარიტება-ორივს გაგვეცინა
-რალამაზი ღიმილი გაქვს ნია.თმები ასე გიხდება-უცებ დასერიოზულდა
-შენ ის ადამიანი ხარ ვინც ყველაზე მეტად შემიყვარდა,თუმცა ვერცერთმა დავაფასეთ ერთმანეთის სიყვარული და კაროჩე რა რეებს გებაზრები საერთოდ წავედი მე გვიანი უკვე-გამეცინა და ფეხზე წამოვდექი
-მოიცა ნია,მოიცა ყოველთვის ასე რატო გარბიხარ? არასოდეს ელოდები ხოლმე ჩემს პასუხს-მასაც გაეცინა
-ჰა გისმენ-ხელები გავშალე და ხმამაღლა გამეცინა
-ხედავ? ამდენი დრო გავიდა რამდენი რამ გადავიტანეთ და მაინც ძალიან მაგრად გვიყვარს ერთმანეთი,ზუსტად ესაა ის რაც მთელი ცხოვრება გაგყვება.
-ანუ?-ჩამეცინა
-არ გეტყვი რო მიყვარხა,ეგ ისედაც კარგად იცი-გაეცინა-უბრალოდ მგონია,რომ უერთმანეთოთ ჩვენ ჩვენ არ ვართ და კაროჩე რა ცოლად გამომყვები?
-გამოგყვები-თავი დავუქნია ისე რომ წამითაც არ დავფიქრებულვარ
მასაც გაეცინა და მომეხვია,არ ვიცი რამდენხანს ვიდექით ასე ჩახუტებულები,მხოლოდ მაში გამოვერკვიე როცა ჩემმა ტელეფონმა დარეკა
-ხო დედა
-სადხარ ნია ამდენხანს?
-მოვდივარ დე
-ნინო იყო?
-ჰო-გაგვეცინა ორივეს
-უნდა წვაიდე აკო
-მოიცა აბა გამოგყვები ცოლადო?
-ახლავე?-გამეცინა
-ხო იანა ახლავე,აბა რამდენიც გადავდეთ იმდენი არ გაგვიმართლა და რავიცი მერე შენ რა წამოგიფრენს-გაეცინა და ხელი გამომიწოდა
აი მაშინ კი დავფიქრდი,თუმცა გავუღიმე და ხელი ხელზე დავადე
-სად მივდივართ?
-თოკოს აქვს სახლი მცხეთაში და იქ-გამიღიმა
-ესე მოუმზადებლად?-ტანზე დავიხედე
-რა მომზადება გინდა გოგო-გაეცინა და ლოყაზე მიჩქმიტა
-ვაიმე ნინო გააფრენს!-თვალები ვჭყიტე
-ჩემი ნინოც გააფრენს,ეგარაფერი ცოტას ყველა გააფრენს მარა მერე დაწყნარდებიან
-ვითომ? ვაიმე ლანას ვერ გადავურჩები-ტუჩი მოვიკვნიტე და შეშინებულმა გადავხედე
-კარგი რა ნია რადროს ლანაა,უკვე ჩემი ცოლი ხარ-მომხვია ხელი
-არაკანონიერი,გამეცინა
ტოცახანში ვიღაცას დაურეკა,ის ვიღაცაც მალე მოვიდა სავარაუდოდ მისი მამიდაშვილი იყო,მანქანა და კიდევ რაღაც დაუტოვა აკოს ალბათ ფული,გამიღიმა ბედნიერება გვისურვა და წავიდა.რას ვაკტებდი? ამაზე იმ წუთშიი საერთოდ არ ვფიქრობდი იმდენად ვიყავი აჟიტირებული. ნია რასაკეთებ? საკუთარ თავს ალბათ მილიონჯერ მაინც დავუსვი ეს შეკითხვა. მანქანაში ჩავსხედით,სწრაფად დაქოქა და 20 წუთში უკვე მცხეთაში ვიყავით. სახლში შევედით
-აკო
-ჰო ნია
-არავის ეტყვი?
-ვის უნდა ვუთხრათ?
-რავი ბავშვებს
-ჯერ არა,ხვალ დავურეკავ
-ნინოს რა ვუთხრა?
-დაურეკე და უთხარი დედიკო გავთხოვდიო-გაეცინა და თავზე მაკოცა
-მომკლავს-ტუჩი მოვიკვნიტე
-ნუ გეშინია,მე აქ არ ვარ? ხვალ ჯვარს დავიწერთ და ხელსაც მოვაწერთ ქორწილსაც მერე გადავიხდით ცოტახნის მერე
-უკვე დაგიგეგმავს ყველფერი
-იასნა აბა რაა,პროდუქტების ყიდვა დამავიწყდა,ჩავალ მაღაზიაში რამეს ამოვიტან არსად წახვიდე გაიგე?-თითი დამიქნია და გამიღიმა
-ხო აი გავრბივარ-მეც გამეცინა
მხოლდო ახლა დავფიქრდი ყვლაფერზე,იმასაც რასაც მადენი ხანი ვნატრობდი უკვე ამიხდა,ის ჩემ გვერდითაა,ამაზე დიდი ბედნიერება რა უნდა იყოს?ნინო და ლანა გადამდგამდნენ,არ მაპატიებდა არცერთიგია სულ გადაირეოდა,ახლა რატომ ვფიქრობ ამ ყველაფერზე? თუმცა ყველას და ყველაფერს რომ ანგარიში გავუწიო ბედნიერი ვერასოდეს ვიქნები.თავი ისევ სიზმარში მეგონა,ის ჩემს გვერდითაა და სამუდამოდ ასე იქნება.წარმოუდგენელია! ახლა უკვე მოალოდნელ პირველ ღამეზეც დავფიქრდი მხოლოდ ახლა გამახსენდა ცოლქმრული მოვალეობა და ტანში გამცრა. ჯერ ნაკოცნიც კი არ გვქონდა ერთმანეთისთვის,რა ჩამორჩენილი წყვილი ვართ,ამაზე გულიანად გამეცინა,თუმცა სიცილი მაშინვე შევწყვიტე ნინოს სახელი რომ დაეწერა ჩემს მობილურზე,ტანში გამცრა
არ ვუპასუხე,ან რა უნდა მეთქვა? გავუთიშე და სასწრაფოდ ლიკას დავურეკე
-ხო ნია
-ლიკა,უნდა მიშველო
-რა ხდება გოგო?
-აკოს გავყევი ცოლად-ტუჩი მოვიკვნიტე
-რა ქენი?-იმხელაზე ჩამყვირა ლამის ტელეფონი გამივარდა ხელიდან
-ნუ ყვირი გოგო
-ვაიმეე! ვაიმე!! ნია მიგასიკვდილებ! ეგ როგორ ქენი გოგო? ან როდის მოასწარით შერიგება?-ძლივს ვარჩევდი სიტყვებს ისე ყვიროდა
-ლიკა ნუ ყვირი,ერთი წმაით მაცადე რაღაც გითხრა!
-სად ხარ?! ნინომ იცის?
-არა და შენ უნდა უთხრა
-ჰაა???? შენ სულ გაგიჟდი ხო? გინდა მომკლას? შანსი არაა
-ლიკა ძალიან გთხოვ,სხვას ვერავის ვთხოვ მე ვერ ვეტყვი
-გააფრენს გოგო,ეგ როგორ ვუთხრა ნია?
-ვიცი,მაგრამ სხვა გზა არ მაქვს ძალიან გთხოვ
ძლივს დავითანხმე ლიკა და ტელეფონი საერთოდ გამოვრთე.20 წუთში პროდუქტბით ხელში დაბრუნდა ჩემი "ქმარი" ღმერთო გონებაში რამდენი ვიცინე ამ სიტყვაზე.
-გიგა და ლადო ამოდიან-გაეცინა
-კარგია-მეც გამეცინა
-განმარტოება ხო არ გვაცადეს რა-მომიახლოვდა
უკან დავიხიე ერთი ნაბიჯით და გაეცინა,მიხვდა რატომაც მოვიქეცი ასე.თვალებში ჩამხედა და ლოყაზე მაგრად მაკოცა,შემდეგ კი თავზე და მომეხვია
-ჩემი მორიდებული გოგო-გაეცინა და მუცელზე მომიღიტინა
-გეყოფა-მეუერხულა და მეც გამეცინა
-მოიცა აბა ესე დაძმასავით უნდა ვიყოთ?-ისევ გაეცინა
-ნუ იცი ხოლმე შენ ეგეთები
-როგორები? ცოლს რო მინდ ამოვეფერო ეგ როგორია აბა მითხარი-სახიდან ღიმილი არ შორდებოდა აშკარად დამცინოდა
-ნუ დამცინი,უბედურებაში და ნერვიულობაში ამომხადე სული და ახლა გინდა ლოგინში ჩაგიხტე?-ამაზე ორივეს ისტერიკული ხარხარი აგვიტყდა
-ნუ გეშინია არ შეგჭამ,ცოტას მოგეფერები და ვსიოო-წელზე მომხვია ხელები
-გიგა და ლადო რო მოდიან დაგავიწყდა?-თვალები ეშმაკურად ავათამაშე
-მოვლენ და წავლენ-არც მან დამაკლო და თვალი ჩამიკრა
-ხო აბა რაა ისე გაილეწებით აქედან საკაცეთი თუ გაიიტანენ მაგათ თორე-გახარებულმა ვუპასუხე
-ხვალინდელი დღეც მოვა,არსად მეჩქარება-თითი დამიქნია
ამასობაში კარებზე კაკუნიც გაისმა გახარებული მივვარდი კარებს და გიგას მოვეხვიე
-ჩემი ციცქნა,აიმეე არა მჯერა- სიხარულით აღარ იყვნენ ბიჭები
-შე ჩ*თლახო ქალო! როგორ არ გვთხარი!-დამეტაკანენე სალომე და თეონა
-ვაიმე არავარ კარგად!-ხარხარებდა სალომე
-ეს ქაჯები სადღა ნახეთ ბიჭო-გადაეხვივნენ ბიჭები დანელიას
-თქვენ რა აფერისტები ხართ პროსტა,თუ გაპატი ნია-თვალებდაწვრილებული მიყურებდა სალომე გაბრაზებული სახით
-მაგას რა მნიშვნელობა აქვს გოგო,მთავარია ახლა ერთად არიან-უპასუხა ლადომ და მოეხვია გაბრაზებულ შეყვარებულს
სუფრა გავშალეთ და როგორც ყოველთვის ავიდა გრძელ-გრელი სადღეგრძელოები
-ქორწილი როდისაა?-იკითხა გიგამ
-ჯერ ნინოებს გავაგებინოთ ბიჭო
-ხვალ გვინდა ჯვრისწერა და ხელის მოწერაც
-და მეჯვარეები?-ერთმანეთს გადახედეს
-იასნა მე ვარ-გადახედა გიგამ ლადოს
-ორივე ხართ ბიჭო-გაეცინა დანელიას ძმაკაცების დაზაფრული სახის შემხედვარე
-აბა თოკომ მე ვარო?-დაეჭვებულმა კითხა დანელიას გიგამ და ლადოს გადახედა
-ეეე სამივე იყავით ტო-ყველას გაგვეცინა
-ეგრე არ გამოვა რამდენიც ნიას ეყოლება იმდენივე უნდ გყავდეს შენ
-ლიკა და ლანა-მე ორი მყავს
-და მეე?-თვალები დაუწვრილდა თეონას-კაი სალომე და ელენე ვერ იქნებიან ლადო და გიგას პონტში ბავშვსაც ვერ მონათლავენ ერთად მე რა დავაშავე?-კნუტის თვალებით შემომხედა
-ვაიმეე თეო შენც ჩემო საყვარელო აუცილბლად
-ნახე რა აფერისტია გასწავლა ხო უკვე შენმა ქმარმა?-ამაზე ყველას გაგვეცინა
-ეს შენმა ქმარმა რაღაც ისე ჟღერს-გამეცინა და აკოს გადავხედე
-ეგ რა იყო ახლა?-გაბრაზებული სახით გადმომხედა დანელიამ
-პირველი ოჯახური დაძაბულობა-სიცილით გადმოგვხედა გიგამ
-კაროჩე ხვალ დილით მივდივართ ხელის მოსაწერად მერე ჯვარსაც დაიწერთ და მერე ვგულაობთ დილამდე-თქვა ლადომ
იმ საღამოს ჩვენთან დარჩნენ ბავშვები,თეონა და სალომე ერთად დაწვნენ გიგა და ლადო ერთად,მე და ჩემი ქმარი კი ერთად,თუმცა ისეთი მთვრალი იყო დაწვა თუ არა გაითიშა,ცოლის მოვალეობის შესრულებაც მომიწია ფეხსცაცმელები გავხადე.