-კაი წამო შევიდეთ რაღაც უნდა განახო
- სად შევიდეთ? რა უნდა მანახო?
- წამო წამო დანახავ - მითხრადა ხელი ჩამკიდა
რაღაც პატარა ჩაბნელებულ სახლს მივუახლოვდით. შევედით თუ არა მაშინვე შუქი აინთო და ტაშის ხმა გაისმა. ხალხი ერთ ადგილას მოგროვილიყო, შემდეგ შუაზე გაიყვნენ და დავინახე გიო იდგა დიდი ტორტის გვერდით ძალიან დიდ და ლამაზ თეთრ დათუნიასთან ერთად. ამ წამს ვიყავი ყველაზებედნიერი ადამიანი. ჩემი მეგობრებბი, გიოს მეგობრები, მოდიოდნენ მეხვეოდნენ მილოცავდნენ. მე გიოსთან მივედი და მაგრად ჩავეხუტე
- ჩემო ბედნიერება ძააალიან მიყვარხარ ! მადლობა ამ ყველაფრისთვის მადლობ რომ ჩემი ხარ
- ქეთუუს ჩემი ყველაფერი ხარ !
- ჩემო მწვანეთვალება !! - ვუთხარი და მაგრად ვაკოცე, ამდენიხალხის წინაშე ვაკოცე, რასაც მათი ტაში მოჰყვა.
- ჩემი ტკბილი!
- მიყვარხარ
ძალიან მაგრად გავერთეთ ვგიჟდები ამ ხალხზეე. ლუდი ჩიფსები და ტორტი ერთად პირველად ვჭამე .. სხვათაშორის ცუდი არ იყო.
სახლში გიომ წაგვიყვანა მე და თამო, დათუნია ჩვენთან არ ჩაეტია და ალექსანდრეს მოჰქონდა. სახლთანრომ მივედით გიოსთან ერთად ველოდევოდით სანდროს.
- სადაა ეს ბიჭი ამდენ ხანს რაა ჩემი დათუნია მინდა უF - ვთქვი და სასაცილოდ გამოვბურცე ქვედა ტუჩი
- მე რა გითხარი ეგრე რომ იზავ რა დაგემართება მეთქი? - გიომ წარბები აათამაშა და ჩემსკენ წამოვიდა
- ოპაოპაა აი სად დამერხაა თამომიშვეელეეეე - მივრბოდი ვყვიროდი და თან ვიცინოდი. გიოც გამომეკიდა დამიჭირა და მაკოცა
- ყველაზე კარგი ხარ ქეთუს
- მიყვარხააააარრრ - ბოლო ხმაზე ვიყვირე და გავიცინე. გიოც ამყვა და მაგრად ჩამეხუტა.
გვერდზე რომ გავიხედეთ, დავინახეთ რომ თამოს დაახლოებით 5 მანქანა გარს შემორტყმოდა და ფარებით ანათებდნენ.
- რა ხდება ეე - გიოს გავხედე გაკვირვებულმადა თამოსკენ წავედი
- საათს დახედე
- 00:00 აჰაამ გასაგებია წამო ვუყუროთ
ალექსანდრე მანქანიდან გადმოვიდა მონტაგოს წითელი ყვავილებით და რრაღაც ყუთით ხელში.სანდრო თვალებაცრემლიანებული თამოსკენ წავიდა და მოეხვია. ყუთი გახსნადა ანგელოზის ფორმის ყელსაბამი ამოიღო, უკან მოექცა, თმა გადაუწია და გაუკეთა. თამო სიხარულის ცრემლებს ვეღარ იკავებდა, კისერზე ხელებიმოხვია და აკოცა. მე და გიო ჩახუტებულები ვუყურებდით. ეს იყო ყველაზე ემოციური და დასამახსოვრებელი დაბადებისდღე ჩემთვის და თამოსთვის. სახლში შესვკისთანავე ნათიამ ყველაფერი მოგვაყოლა. დაქალივით იყო, ჩვენი ჭკუის და მგონი ჩვენზე მეტად უხაროდა ეს ყველაფერი. ჩემი დათუნია ძლივს შევატიეთ კარებში, მთელი ღამე მასზე ჩაახუტებულს მეძინა. მეორე დღეს მე, თამომ და მარიმ ტაბუში(კარაოკე ბარი) წასვლა გადავწყვიტეთ. მანამდე სახლში შევიარე და დათუნია დავტოვე.საღამოს 7 საათზე ტაბუში ვისხედით, მე და თამო დაბადებისდღის ამბებს ვყვებოდით. უეცრად ვიღაცამ ყელში მაკოცა, უკან უნდა მიმეხედა როცა ახლა თამოს აკოცეს. უკან მივიხედეთ და სანდრო და ალექსანდრე ყვავილებით ხელში დებილი ბავშვებივით იღიმოდნენ. გოგოებმა სიცილი ავტეხეთ და ისინიც ავიყოლიეთ.ჩვენთან დასხდნენ ცოტახნით, შემდეგ ბართან რაღაცას ლაპარაკობდნენ და წავიდნენ.სახიდან ღიმილს ვერ ვიშორებდი, ძალიან მაბედნიერებდა ეს ადამიანი.წასვლას ვაპირებდით უკვე, მიმტანს ანგარიში ვთხოვეთ, მოვიდა და გვიითხრა რომ გარეთ გავსულიყავით და იქ გადაგვეხადა.
- გარეთ სად გადავიხადოთ?
- გაბრძანდით და გეტყვიან იქ.
როომ გავედით გიო და სანდრო მანქანასთან იდგნენ და ლაპარაკობდნენ. - ეე თქვენ აქ რა გინდათ?
- ბევრს ნუ ლაპარაკობ და მოდი აქ შენ არ გადაგგიხდია ჯერ - გამიცინა და ჩემსკენ წამოვიდა, მკოცნიდა მთელი სინაზით,სიყვარულით, სითბოთი.
- მმ ახლა გადახდილია?
- უუფ დაჟე ჩაიც დაგიტოვებიათ
- ცანცარააა
თამო და მარი ალექსანდრეს მანქანაში მოთავსდნენ, მე კი გიოსთან. გზაში ვიგონკავეთ ვიცინეთ, მოკლედ ძაალიანკარგი დრო ვატარეთ.
ჩემს სახლს რომ მიუახლოვდით გიოს მანქანა გავაჩერებინე, არ მინდოდა დედას დაენახა რომ მან მომიყვანა.ხელებს მიკოცნიდა,ლოყებზე მეფეერებოდა, ყველაზე თბილი და ტკბილი ადამიანია ჩემთვის.
- ყველაფრისთვის ძაან დიდი მადლობა ჩემო ბედნიერება ! ძალიანმიყვარხარ
- მაგ მადლობის გამო დაისჯები ! მეც ძალიან მიყვარხარ ქეთუს
- წავედიი
- მიდი პატარავ. ისე საყვარლად გამიღიმა ცოტაც და შევჭამდი. მივედი თუ არა სახლში, დათუნიას ჩავეხუტე და ყველაფერზე ფიქრი დავიწყე. ვფიქრობდი დევდარიანზე - ჩემს ბედნიერებაზე. ვფიქრობდი თამოზე და ალექსანდრეზე. ეს სამი ადამიანი იყო ჩემთვის მეორე ოჯახი.
..........
სკოლის ბოლო კვირაა. ამ დრომდე დაახლოებით სამასჯერ მოვასწარით მე და გიომ ჩხუბი და შერიგება.. ასევე თამომ და სანდრომაც. ორშაბათი დღეა, სკოლიდან გამოვდიოდით მე და თამო, ვიღაც პატარა ძალიან საყვარელი ბავშვი მოვიდა და შოკოლადებით სავსე კალათა მომაჩეჩა რომელსაც ზემოდან თეთრი კონვერტი ედო. თამოსთან წავედით, კონვერტი გავხსენით და დავიწყე კითხვა
- ,, მთლიანი დღესვე არ შეჭამოთ მოკვდებით, და ბეეეევრი სიცილის სმაილები "
- ხოო აბა რაა - ვთქვით მე დაა თამომ ერთად და ჭამა დავიწყეთ.
სამაგიეროდ სახლში მისულს ძალიან მაგარი სიურპრიზი დამხვდა - დედაჩემი ჩემი ნიშნების ფურცლით ხელში. ( ეს უკვე ნამდვილი ტრაგედია იყო ) საშინელი ნიშნები გამომყოლია.
- მოგწონს შენი ნიშნები?
- საოცრად
- არ მეცინება ქეთი. შენც ხომ იციეს რისი ბრალია?
- რისი?
- რისი და გონება გაფანტული რომხარ, მარტო ბიჭებზე რომ ფიქრობ და სწავლა საერთოდ რომმ არ გაინტერესებს აი იმის.
- ეეგ საერთოოდ რა შუაშიაა????? ვიინ ბიჭებზე დედა არ გაამაგიჟო ეხლაა - უკვე ბოლო ხმაზე ვყვიროდი
- შენ გგონია არვიცი დაბადებისდღეზე სად იყავი? ან მეორე დღეს რა ხდებოდა შენი აზრით არვიცი? უბრალოდ მინდოდა დაგენახა მაგას რა მოყვებოდა და აი შედეგიც ხომ კარგად ხედავ? შემდეგი წლიდან პირადად მე გავაკონტროლებ შენს სწავლას. ბიჭები და სიყვარულობები აქედანვე დაივიწყე.
- მეხუმრები ხო ? ჯერ ერთი ვიღაც ბიჭები არა რაა გიორგი ჩემიიყველაფეერია დედა 2 წელია ერთმანეთი გვიყვარს მაგას როგორ მეუბნები? როგორ მეუბნები რომ დავივიწყო?
- აი ეგრე გეუბნები, ეხლა შენ მაგის დრო არ გაქვს.
- ხოდა აი მეც ეგრე არ მაინტერესებს შენ რას მეუბნები.
ავდექი და ზურგჩანთაში ჩავალაგე აუცილებელი ნივთები, ტანსაცმელი და .....
--------------------------
ესეც მეოთხე თავი. მოგწონთ?