არის ქალბატონო სერჟანტო !! (თავი 1)
- მათეშვილი, მაიორი უკვე გელოდება - მეუბნება სადღაც ორმოცდახუთ წლამდე უხეში გარეგნობის ქალბატონი, თანაც თავს არ იღებს რაღაც საბუთებიდან.. - დიახ - ვპასუხობ უჟმურად და მაიორს კარზე ვუკაკუნებ. შემდეგ კარს ვაღებ და სამხედრო ჩესტით ვესალმები.. - მიხარია, რომ დროულად მოხვედი სერჟანტო.. - იმედი მაქვს, ყველაფერი რიგზეა და არაფერი დამიშავებია ბატონო მაიორო.. - თვალებს ვხუჭავ იმის მოლოდინში, რომ ისევ რაიმე საყვედურს მივიღებ , მე ხომ ასეთი ფიცხი ვარ... - უნდა მოემზადო, ხვალ საქართველოში ბრუნდები, მნიშვნელოვანი დავალებაა, უყურადღებოდ ვერ და არ დავტოვებთ.. - დიახ ბატონო მეთაურო - ვეუბნები განაწყენებული.. მერჩია დავესაჯე, ვიდრე იქ გავეგზავნე, სადაც უკვე დიდი ხანია არავინ მელის.. - მარიამ.. ვიცი, რომ იქ წასვლა არც თუ სასიამოვნოა შენთვის, მაგრამ ამაზეა დამოკიდებული ბევრი ადამიანის სიცოცხლე -. მაიორი პროექტორს რთავს და ახლოს მიდის.. - სერჟანტო, აი აქ - რაღაც ტერიტორიას ნიშნავს - აქ მდებარეობს უნივერსიტეტი, მოგვაწოდეს ინფორმაცია, რომ უნივერსიტეტის ქვეშ არსებობს საიდუმლო ბაზა, სადაც ჩუმად ამზადებენ იარაღს.. თანაც რეგულარულად მიმდინარეობს მიწისქვეშა სამუშაოები და ეს გარკვეულ საფრთხეს უქმნის შენობას და ათასობით სტუდენტს, რომლებიც იქ სწავლობენ.. ამასთან, ეს საქმიანობა უკანონო და ვერ დავუშვებთ, რომ იარაღი ბოროტ ადამიანებს ჩაუვარდეთ ცელში.. ჩვენთვის ბევრი რამ არაა ცნობილი, მხოლოდ ვვარაუდობთ, რომ რომელიღაც ლექტორი ხელს აფარებს მათ.. შეიძლება ვინმე სტუდენტიც კი და ამიტომ მათი პოვნა რთულია.. ყველაზე საშინელება კი ისაა, რომ იარაღი იქნება ერთ-ერთი უნიკალური და ალბათ უველაზე საშიშიც კი.. შენი დავალებაა, ჩუმად შეიპარო უნივერსიტეტში, გაიცნო ხალხი, შეაგროვო ინფორმაცია, იპოვო დამნაშავე და დააპატიმრო.. - არის მაიორო, - ისევ სამხედეო ჩესტი - მაგრამ ასე შეპარვა გამიჭირდება, - ვეუბნები მას.. - ამაზე ვიზრუნე უკვე, შენ გაცვლით პროგრამაში მონაწილე სტუდენტი იქნები.. ჩახვალ და მოიქცევი ისე, როგორც ჩვეულებრივი ადამიანები.. გაფრთხილებ სერჟანტო - თითს მიქნევს - არანაირი აგრესია.. არავინ უნდა მიხვდეს ვინ ხარ.. - არის სერ - ვიმეორებ კიდევ ერთხელ - არის სერ არა, არის ბატონო მაიორო - ხმას უწევს - არის ბატონო მაიორო.. - ხმას ვუწევ მეც - კიდევ, გიგიც შენთან ერთად იქნება - სიტყვას მაწევს კარში - დიახ ბატონო მაიორო.. - ვეუბნები გახარებული, რადგანაც გიგი ჩემი საუკეთესო მეგობარია.. - კი მაგრამ, მე რატომ ბატონო მაიორო.. - შენ ჩვენ ბავშვობიდან გრწვთნით სერჟანტო.. საუკეთესო ფორმაში ხარ.. თანაც ქართველი ხარ და ქართულს ფლობ.. შენ ყველანაირად შეესაბამები ამ დავალებას - მეუბნება ის.. მეც მალე ოთახიდან გამოვდივარ .. მაშასადამე, ვიცი, რომ ფრენა დილის ხუთზეა.. გიგიც გავაფრთხილე და სავარჯიშო მოედანზე გავედი.. ასე ვარ, როდესაც რაღაცაზე ვბრაზობ, ვარჯიშს ვიწყებ, თანაც თავდაუზოგავად.. განა პატრიოტი არ ვარ? ძალიან მოყვარს ჩემი ქვეყანა, მაგრამ რატომღაც იქ დაბრუნება არ მინდა.. მე ერთი ობოლი ქართველი ბავშვი ვარ, რომელსაც ობოლთა თავშესაფარში ზრდიდნენ.. გარდატეხის ასაკში, როგორც თითქმის ყველას, სახეზე აკნე მქონდა, ამოტომ კლასში სულ დამცინოდნენ და უშნოს მეძახდნენ.. მართალია, მე ვცდილობდი მათთვის არ მიმექცია ყურადღება, მაგრამ არ გამომდიოდა... ამასთან ''წიგნის ჭიაც'' ვიყავი.. ვერკვეოდი კომპიუტერულ ტექნოლოგიებში და მადგებოდა კიდეც.. ერთ დღესაც კლასელებმა საშინლად მატკინეს გული..ჯერ იმაზე დამცინეს, რომ ბავშვთა სახლში ვიზრდებოდი, მერე კი სახეზე რომ გამონაყარი მქონდა.. იმ დღეს კი სერიოზული გადაწყვეტილება მივიღე, ცამეტი წლის ასაკში ამერიკაში წასვლა გადავწყვიტე.. ინტერნეტში რაღაც პროგრამა მოვძებნე, სულ რაღაც ორი დაწკაპებით სიაში ჩემი თავიც ჩავსვი და ამერიკაში გადავფრინდი.. ჩასვლისთანავე შარს გადავეყარე.. იმ ადგილზე მოვხვდი, სადაც ტერაქტი უნდა მოეწყოთ.. ტერორისტი თმაში მწვდა და აპირებდა, რომ ბომბი ჩემზე დაემონტაჟებინა.. მე მაშინ პოლიციელობაზე ვოცნებობდი, ბევრი არ მიყოყმანია, ფილმებში ნანახი სცენა გავიხსენე და მოვაცერხე, რომ ტერორისტისთვის თვალებში წიწაკის სპრეი შემესხა (ასეთი უცნაური ვიყავი, უბრალოდ მომეპრიანა და იმიტომ მქონდა ნაყიდი).. პოლიციამ კი დრო იხელთა და აიყვანა.. გაცელილი არ ვიყავი ამ ტერიტორია, როდესაჩ ჩემს წინ მანქანა გაჩერდა და იქიდან ბატონი მაიორი გადმოვიდა.. მითხრა, რომ ჩემში პოტენციალს ხედავდა და მათთან წავსულიყავი, რათა სამხედრო პოლიციის თანამშრომელი გავმხდარიყავი.. ბევრი არ მიფიქრია, მაშინვე დავთანხმდი.. ხომ ვთქვი, ყოველთვის პოლიციელობა მინდოდა მეთქი და ოცნება მიხდებოდა.. იმ დღის მერე აქ ვარ.. სისტრმატიურ წვრთნას გავდივარ.. ახლა ოცდაერთი წლის ვარ და ჩემი სამხედრო წოდება უკვე მთავარი სეჟანტია.. ეს სერიოზული წარმატებაა იმ დროში, რაც იქ გავატარე.. ამ ხნის მანძილზე ვისწავლე ბრძოლის სხვადასხვა სტილები, იარაღის გამოყენება და ყველაფერი, რაც სამხედრო პოლიციელს მოეთცოვება.. თითქმის ყველა ჩემს ასაკში იწყებს კარიერას, მე კი უკვე მაქვს გარკვეული წარმატებები.. რაც შეეხება ფიზიკურობას, მე ის პატარა, გაჩხინკული, აკნეანი გოგო აღარ ვარ.. მე საკმაოდ შევიცვალე.. რაც შეეხება გიგის, ის აქ გავიცანი.. ჩემს მერე მოვიდა, ის ჯერ მხოლოდ მასტერ-სერჟანტის წოდებას ატარებს.. ეს იმას ნიშნავს, რომ ჩემს სამხრე ნიშანზე უფრო მეტი ხაზია, ვიდრე მისაზე.. სიმართლე გითცრათ არ მაკმაყოფილებს ჩემი სერჟანტის თიტული.. მინდა, რომ კაპიტნობამდე მაინც მივიდე, რაც არ გამიჭირდება.. .... დილით ადრე ავდექი, წვრთნებში დაჩვეული წამებში მოვემზადე, წინა საღამოს ჩაწყობილი ბარგი ავიღე და მაიორს აეროპორტში გავყევი.. - გახსოვდეს სერჟანტო, შენ ჩვენი იმედი ხარ და არ გაქვს უფლება, რომ დაგვაღალატო.. - ხელი მხარზე დამადო - იქ ჩახვალ, როგორც სტუდენტი, ამიტომ გთხოვ, მპიქეცი, როგორც ნორმალური ადამიანი და ტყუილად არავის სცემო.. გიგის ჩემოდანში უამრავი საჭირო აპარატურა.. იცოდე ხშირად გამოდით კონტაქტზე - არის ბატონო მაიორო.- სამხედრო ჩესტს ვუღებ და თვითმფრინავში ვჯდები.. გიგიც გვერდით მიჯდება და ხმას არ იღებს.. მერე შემატყო, რომ ვერ ვისვენებდი.. - რა არ გასვენებს მარიამ - მკითხა მან'. - არ ვიცი.. უბრალოდ ჯარში მომენატრება.. - ხო, აბა.. რიგითებს როგორღა დაცოფავ - გამემაიმუნა გიგი.. - უუჰ, ნუ იტყვი... - გახსოვდეს, რომ იქ ზეფმეტად აგრესიული არ იყო -მერამდენედ უნდა გამიმეორო? - გამეღიმა მე.. - მანამ, სანამ თავადვე არ დაიჯერებ.. - არ წყვეტდა ის.. - მასტერ-სერჟანტი - ენა გამოვუყე მას.. - ოჰ, ქალბატონი მთავარი სერჟანტი - არ დამრჩა ვალში... გზა უზომოდ გაგვეწელა.. ჩასვლისთანავე ის ოჯახი დაგვხვა, სადაც უნდა გვეცხოვრა.. აღმოჩნდა, რომ მე და გიგი სხვადასხვა ოჯახებში ვიქნებოდით და არ მომეწონა.. მას მერე, რაც ოჯახი გავიცანი გიგის დავუკავშირდი და პირველ რიგში სავაჭროდ წავედით.. მიზანი- დავემსგავსო ჩვეულებრივ 21 წლის გოგოს.. უამრავი ახალი ტანსაცმელი ვიყიდეთ და გიგიმ.სალონშიც მიმათრია.. თმა ოდნავ შემისწორეს და წამოვედით.. .... უნივერსიტეტის ეზოში უამრავ ახალგარდას მოუყრია თავი.. ზოგი კიბეზე ზის, ზოგიც გრძელ სკამზე.. ზოგი უბრალოდ დგას და მეგობართან საუბრობს.. უცებ სწრაფად მომავალი მანქანა ჩერდება და პარკინგის ადგილზე ზუსტად ეტევა.. მანქანიდან ორი ადამიანი გადმოდის.. ძალიან ლამაზი გოგონა, წითელი, არც თუ მოკლე თმით, მუქი თაფლისფერი თვალებით.. თანაც საკმაოდ ლამაზ ფორმაში... შავი ვიწრო შარვალი, არც ძალიან მოკლე ტოპი და რუხი ფერის მოსაცმელი, პატარა ზურგჩანთით.. არც ბილია ნაკლები, მაღალუ, მხარვეჭიანი, შავი თმით და ცისფერი თვალით.. სტუდენტების ყურადღება მართლაც რომ მიიქციეს, მაგრამ ალბათ ვერც ერთი წარმპიფგენფა, რომ ამ ლამაზი მოსაცმელების უკან იარაღებს მალავდნენ.. ეს ორნი, ალბათ მიხვდით უკვე, რომ გიგი და მარიამი იყვნენ.. ორივემ თავაწეულმა აიარა კიბეები, შეაღო კარი და უნივერსიტეტში შეაბიჯა.. - ახლა რა ვქნათ - იკითხა გულუბრყვილოთ გიგიმ.. - ნორმალური ადამიანებივით მოვიქცეთ.. მე ლექციაზე მივდივარ - ამოყო მარიამმა თავი ტელეფონიდან და გაუღიმა ბიჭს.. - წადი შენც, ან გოგო მაინც დაკერე.. მაგრამ კავშირზე დარჩი - მუშტები შეაჯახეს ერთმანეთს და სხვადასხვა გზით წავიდნენ.. უცებ მარიამს ვიღაც ბიჭი ჩამოუდგა წინ, არცერთ მხარეს გაუშვა.. მარიამს ეცნობოდა კიდეც მისი სახე, მაგრამ ვერ იხსენებდა.. - რაო პრინცესა, არ გინდა გზად პარტნიორობა გამიწიო - ჩაიღიმა ბიჭმა და ხელი მოსჭიდა.. მარიამი ძალიან გაბრაზდა.. ვერასოდეს უბედავდნენ მსგავს რაღაცეებს.. სწრაფი რეაქციით ბიჭს ხელი ამოუბრუნა და კედელს ააკრა.. - მეორედ ზედმეტადაც არ დამელაპარაკო - უთხრა და გზა განაგრძო.. ბიჭი საკმაოდ გაოცებული ჩანდა.. არც კი უფიქრია რაიმე ცუდად ეთქვა, უბრალოდ უნდოდა ახალი გოგოს ყურადღება მიექცია.. - უცნობო ნაცნობო, ამორძალობა გადაწყვიტე?.. ვნახოთ, ვნახოთ.. ძალიან მალე მოგამტვრევ მაგ სიამაყის რქებს - ჩაილაპარაკა ბიჭმა და თავის გზას გაუდგა.... ******** ესეც ახალი ისტორია.. მოფრინდა მუზა და დავჯღაბნე რაღაც  თქვენი აზრი მაინტერესებს, ღირს გაგრძელება..პ.ს გადაკითხვას ვერ ვახერხებ, ამიტომ, როგორც ყოველყვის, შეცდომებისთვის ბოდიში  
|
 |
 |
 |
ტესტები
სხვა გვერდები
აქტიური მწერლები
აქტიური მწერლები
.:დღის აქტიური მკითხველი:.
თქვენი აზრით, ქალებისთვის, რა ასაკშია მიზანშეწონილი დაოჯახება?
ყველა გამოკ
.:შემოგვიერთდით FACEBOOK-ზე:.
