მაშინვე წამოვდექი და წყალი გადავივლე. გამოსულმა ჩავიცვი დახეული ჯინსები, All star-ის კეტები, ზემოდან კი ,,საროჩკა“ ჩავიცვი, რომელიც ჩავიტანე. თმები კი პირდაპირ ჩამოვივარცხნე და თვალის ლაინერი დაპომადა წავისვი. ზედმეტი მაკიაჟი არ მიყვარს. კმაყოფილმა შევათვალიერე ჩემი თავი და ქვემოთ ჩავირბინე, საიდანაც ბავშვების ხმა ამოდიოდა.
-პრივეტ. მე წავედი ლილე (ანა)
-სად მიდიხარ? (საბა)
-მეგობართან
-რომელ მეგობართან?
-თუ ესე ძალიან გაინტერესებს ირაკლისთან
ის-ის იყო კარებიდან გავედი, რომ ვიღაცის ხელებმა შემაჩერა. ოხ რათქმაუნდა საბა. ესეც მინდოდა
-არსად არ წახვალ!(საბა)
-და შენ ვინ გკითხავს? სადაც მინდა იქ წავალ (ანა)
-არ ვიცი რა გეწყინა, მაგრამ მაგის მიუხედავად ასე ნუ მელაპარაკები
-რას ნიშნავს რამე მეწყინა?
-რადა გამირბიხარ, უხეშად მელაპარაკები. გავარკვევ ყველაფერს. ახლა კი შემოდი სახლში
-არა. არ მჭირდება შენი დაკითხვები და თვალთვალი. ახლა კი წავედი
-ანა ნერვებს ნუ მიშლი არ წახვალ მეთქი იმ ვიღაც *** ირაკლისთან
-მოიცა შენ ეჭვიანობ?
-არა
-კაი ეხა მაცდენ რაა და მეორედ ასე აღარ ილაპარაკო ირაკლიზე და ვაბშე ნუ ერევი ჩემს ცხოვრებაში!
ძლივს დავიძვრინე თავი საბას ხელებიდან და წომოვედი. მესმოდა როგორ მეძახდა საბა, თუმცა არ მივტრიალდი. ეხლაც კი მიკვირს, რომ სრულიად უცხო ადამიანს უნდა შევხვდე, მაგრამ საქმე ასე მოითხოვს
ირაკლის შევხვდი და პარკში სეირნობა დავიწყეთ. საკმაოდ სასიამოვნო ადამიანია. ცდილობდა მაქსიმალურად კარგად გამოემჟღავნებინა თავისი თავი. მისი თავი აშკარად კარგად დამამახსოვრდება, რასაც ჩემზე ვერ ვიტყვი. ალბათ ვიღაც უჟმური გოგო ვგონივარ. მის ხუმრობებზე ყალბად ვიცინი. გამუდმებით საბაზე ვფიქრობ. მომწონს ის ფაქტო, რომ იეჭვიანა.
-კარგი ანა აბა რამდენის ხარ?
-18-ის
-ოე, ძალიან პატარა ხოფილხარ
-ვითომ რატომ. შენ რამდენის ხარ?
-21
-ზედმეტად ბებერი ხარ
-ანნ შეყვარებული გყავს?
-ჰმმ... არა
-როგორ შეიძლება შენნაირი გოგო მარტო იყოს
-არ ვიცი. ალბათ ღმერთი საუკეთესოს მიიმზადებს
ასე ნელ-ნელა დავდიოდით და ვსაუბრობდით. ირაკლი სასიამოვნო მოსაუბრე იყო, საბასგან განსხვავებით და უკვე დავმეგობრდით. უკვე კარგა ხანია რაც აქ ვართ. უცბად ირაკლი გაჩერდა და ჩემთან ნელ-ნელა მოიწია. უკვე ძალიან ახლოს იყო. მისი სუნთქვა მესმოდა. ვხვდებოდი რასაც აპირებდა და სულაც არ მინდოდა ეს მომხდარიყო. თავი დაბლა დავხარე და ისიი იყო ავწიე, რომ ირაკლი გათიშული ეგდო დაბლა. თვალები გამიფარდოვდა, როდესაც ჩემს წინ საბა დავინახე. ირაკლი ძირს ეგდო, საბა კი ზევიდან ამაყად დაჰყურებდა და არც კი ინძრეოდა. შემეშინდა. არ ვიცოდი რაუნდა მექნა. მაშინვე ირაკლის მივვარდი, რომელიც ნელ-ნელა ფხიზლდებოდა. მისი წამოყენება ვცადე. უკან გამოვიხედე და საბა გამაღიზიანებელი სახით მიყურებდა. არ ელოდა ჩემს ამ საქციელს
-ირაკლი. ირაკლი როგორ ხარ?
-კარგად ანა. დაწყნარდი !
-საბა შენ სრულ ჭკუაზე ხარ?-მაშინვე წამოვხტი და საბას წინ დავუდექი.
-ანა ის შენს კოცნას აპირებდა-საბამ თავის მართლება დაიწყო და საშინლად გაბრაზებული ხმით დაიწყო საუბარი.
-იცი რაა ის ამას არ აპირებდა და გინდაც ეკოცნა რაა. შენი დაცვა არ მჭირდება
-არა?! დარწმუნებული ხარ?! მე ასე არ ვფიქრობ. შენი აზრით სწორია უცნობებთან სეირნობა და მათი გამართლება? ან საერთოდ არ გაქვს უფლება ასეთი ტონის მესაუბრო-ხალხი ჩვენს ირგვლივ შეიკრიბა. შესანიშნავია.
-შენ კი არ გაქვს უფლება, რომ მითვალთვალო!-მთელი ძალით ვუყვირე და იქაურობას მოვშორდი. ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი. ძქარი ნაბიჯებით მივდიოდი. ვგრძნობდი როგორ მომყვებოდა საბა, თუმცა ყურადღებას არ ვაქცევდი. რამოდენიმე წამში მისი ხელები ჩემს წელს შეეხო და ჩემს ბაგეებს საოცარი სისწრაფით დაეწაფა. მთლიანად ავხურდი. მიყვარდა, დიახ მიყვარდა, თუმცა ალბათ მას არ ვაინტერესებ. მიყენებს და ამას მე ვერ ავიტან. ამიტომ მოვშორდი და სილა მთელი ძალით გავაწანი
-მეორეჯერ აღარ შემეხო-ვუთხარი აკანკალებული ხმით და მაშინვე სახლშჰი გავვარდი. ოთახში ავვარდი და კარებთან ჩავიკეცე. არასდროს მეგონა, თუ ბიჭის გამო ვიტირებდი, ეს ხომ ჩემგან ძალიან შორს იყო. მაგრამ საბა ახლა იმის მიზეზია, რის გამოც არ შემიძლია ძილი, საღად აზროვნება, შემიყვარდა ბიჭი, რომელიც არასდროს შემიყვარებს.. შეიძლება ხშირად იჩენს ყურადღებას ჩემს მიმართ, თუმცა არა არა და არა. ასე ვტიროდი, როდესაც კარი გაიღო და ოთახში სბა შემოვიდა. ის ჩემთან მოვიდა და გვერძე დამიჯდა.
-არ მინდა შენს სახეზე ცრემლებს ვხედავდე და მითუმეტეს ამის მიზეზი მე ვიყო
-საბა-ვერ მოვახერხე მისთვის რამის თქმა.
-უბრალოდ მოდი ჩემთან
-მითხრა და ხელებით მანიშნა, რომ მივსულიყავი. მეც მის ჩახუტებაზე მეტი არაფერი მამშვიდებდა ამ ქვეყანაზე. მისი სურნელის შეგღძნება, მისი გულისცემის მოსმენა ჩემთვის ყველაფერი იყო. ასე ჩახუტებულებს ჩაგვეძინა
დილით რომ გამეღვიძა, საბა უკვე წასული დამხვდა. მის გაფიქრებაზე გამეღიმა. ეგ ბიჭი ნამდვილად მაგიჟებს. დაბლა ჩავედი და მხოლოდ გოგოები დამხვდნენ
-ჰეი გოგოებო როგორ ხართ? 9ანა)
-კარგად ანა შენ?-ელა მომვარდა და ჩემეხუტა
-ბიჭები სად არიან? (ანა)
-არ ვიცი დილიდან წასულები არიან (ნინი)
-იმედია ყველაფერი რიგზეა (ანა)
-ნუღელავ
Saba’s P.O.V
-დარწმუნებული ხარ ძმაო?-მკითხა ალექსანდრემ
-კი ტოო. მართლა მიყვარს ანა. მასთან თავს სხვანაირად ვგრძნობ(საბა)
-იმედია. იცოდე ანა დასავით მიყვარს და თუ აწყენინებ მაგრად დაგერხევა (ლუკა)
-არა რათქმაუნდა (საბა)
-მოკლედ ბიჭებო გოგოები რამით უნდა გავახაროთ. აბა მოიფიქრეთ (სანდრო)
-მე მაქვს მაგარი იდეა (საბა)
-აბა დაფქვი
-ხვალ ხოიცით მაგარი ჯგუფი ჩამოდის ბათუმში. მოდი იქ წავიყვანოთ(საბა)
-ვიცი Maroon 5-ი(ლუკა)
-ხოდა გადაწყვეტილია. დღესვე ვიშოვით ბილეთებს (საბა)
Anna’s P.O.V
-აუ, მთელი დღეა ბიჭები არ გამოჩენილან. რამე ხოარ მოხდა? (ანა)
-იცით, ცოტა მეც ავღელდი (ლილე)
-ეხლავე დავდრეკავ -თქვა ნინიმ და მაშინვე კარზე გაისმა ზარის ხმა
-მე გავაღებ-დავიყვირე და კარებს მივვარდი. გოგოებმაც მომბაძეს. კარები გავაღე თუარა იქ მდგარი ბიჭები დავინახე, ოღონდ საბას გამოკლებით. ყველა ერთმანეთს ეხვეოდა, მე კი თვალებით საბას ვეძებდი. ოო არა, რატომღაც ვიფიქრე, რომ ჩემს მიმართ თბილი გახდა. თუმცა აქ არაა. მივტრიალდი ოთახში გასასვლელა, როდესაც მისი ბოხი ხმა გავიგონე
- მე ხომ არ მეძებ ლამაზო?-მივტრიალდი და იქ საბას ნაცვლად უზარმაზარი დათუნია დავინახე, მის უკან კი გაღიმებული საბა იდგა.
-ღმერთო საბა-დავიყვირე. მთელი ძალით გავექანე და ჩავეხუტე. ამის მიზეზი არც მე არ ვიცი. მონატრება? ჰაჰ სასაცილოა ერთი დღეც ვერ გავძელი მის გარეშე. უცბად საბას მოვშორდი.
-ოუ ბოდიში-ვთქვი დარცხვენილმა და თავი დამნაშავე ბავშვივით დავხარე, რადგან მივხვდი, რომ სახეზე გავწითლდი.
-რა ბოდიში. ამას შენ თუარა მე მაინც გავაჯეთებდი-მიხვდა რომ შემრცხვა-ეს დათუნია შენ
-აუ დიდი მადლობა. სულ მინდოდა ასეთი
-თუმცა ეს მხოლოდ დასაწყისია. მთავარი სიურპრიზი წინაა (საბა)
-მთავარი სიურპრიზი?- გოგოებმა ერთად წამოვიძახეთ
-ხვალ თუიცით სად მივდივართ(სანდრო)
-ერთი ვარიანტი მაქვს, მაგრამ არა მგონია (ლილე)
-ესე იგი ხვალ მივდივართ ბათუმში Maroon 5-ის კონცერტზე (საბა)
-ვაიმეე მეც ეგ ვიფიქრე (ლილე)
დაიწყო თავიდან ჩახუტება. ეს ჩემი ერთ-ერთი საყვარელი ჯგუფია და არ მჯერა, რომ საბამ ბილეთი მიყიდა. იქნება მასაც...
-კი მაგრამ ბილეთები წინა დღეს როგორ იშოვეთ?(ელა)
-მაგაზე არ იფიქროთ მთავალია მივდივართ-თქვა აკექსანდრემ და ყველანი დავიშალეთ. მაგარია ხვალ ბათუმში მივდივართ
-ანაა გაიღვიძე-დილის ძილი ვიღაცის ბოხმა ხმამ დამირღვია
-აუუ, სულ 5 წუთიც რაა
-განა სკოლაში მიდიხარ გიჟო. გაიღვიძე ბათუმში მივდივართ (საბა)
-კაი ეხლავე. თქვენ ხო არ დააცლით ადამიანს ძილს
ზოზინით წამოვდექი და კარადასთან მივედი. ჩავიცვი შავი მოტკეცილი შარვალი, ყვითელი მოკლემკლავიანი მაისური და შავი კეტები, ზემოდან კი თხელი ჟაკეტი გადავიცვი, მაინც დილაა და გრილა. ნახევრად მძინარე ჩავედი. ბავშვები მე მელოდებოდნენ. ამჯერად ორი მანქანით წავდით. ერთში მე, საბა, ლილე და ლუკა, მეორეში დანარჩენი ოთხი. მე და საბა წინ დავსხედით. დროდადრო ვაჩერებდით და self-ებს ვიღებდით. სასაცილო ამბებს ვყვებოდით და როდის ჩავედით ვერც კი გავიგე
საღამომ ფანტასტიურად ჩაიარა. ძალიან ვბევრი ვიმხიარულე კონცერტზე. ასე დიდი ხანია არ გავრთობილვარ
კონცერტი საკმაოდ გვიან დამთავრდა. ბიჭებმა სიურპრიზი გაგვიკეთეს და კულისებში შეგვიყვანეს. სურათები გადავიღეთ და ავტოგრაფებიც გამოვართვით. არა რაა ბიჭები გვყავს. ნუ გოგოებს ყავთ და მეც ალბათ მეყოლება, რაადგან საბა ისეთ ყურადღებას იჩენს ჩემს მიმართ, რომ რამისაა თან გადმომყვეს. წასვლამდე ბათუმის ბულვარში გავედით. ჭამით საოცარია ეს ქალაქი. კიდევ გვინდოდა დარჩენა, თუმცა ფულიც არ გვყოფნიდა დასარჩენად.
ყველანი მანქანებში ჩავსხედით. წასვლლამდე ბიჭებმა ლუდები მოიტანეს. ყველამ ცოტა დავლიეთ, თუმცა საბას ზედმეტი მოუვიდა რაც არ მომეწონა
-საბა ნუ სვამ საჭესთან ხარ (ანა)
-კაი ანა სულ ცოტა არაფერს მიზავს დამშვიდდი პატარავ (საბა)
გზაში სიმღერ-სიმღერ მივდიოდით და კვლავ ვერთობოდით. მუსიკა ბოლო ხმაზე გვქონდა აწეული. ჩვენ წინ მივდიოდით, თუმცა წამებში ისეთი რაღაც მოხდა, რომ დაკივლების მეტი ვერაფერი გავაკეთე. შემდეგ კი ყველაფერი დაბნელდა.
პ.ს ძალიან დიდი ბოდიში. ვიცი რომ პატარა თავია. მაგრამ მეტი ვერ მოვახერხე