მარიამმა გეზი იქვე მჯდარი მიშოსკენ აიღო.მიშოს თვალები გაუბრწყინდა იფიქრა ნაშა ავაგდეო,უეცრად მარიამმა გვერდზე აუარა და ნუცას მიუსკუპდა გვერდით.
-ვაუ,ასეთ ფორმაში აღარ მინახიხარ საუკუნეა.
-ჩუუ!
-როგორ ხართ ახალგაზრდებო?ყველა მოიკითხა..იცნობდა ყველას მიშოს გარდა,ნუ იცობდა მაგრამ არ უთქვამს.ანი მიშოს მიეწიწკა და მარის ხმამაღლა უთხრა.
-გაიცანით ეს მიშოა.მიშო ეს მარიამია ახლახანს ჩამოვიდა...მარიამმა აღარ დაამთავრებია სათქმელი ირონიული მზერა ააყოლა და ჩამოაყოლა იშოს მერე გაუღიმა.
-მაქვს პატივი ვიცნობდე!
-უკაცრავად?
-რაგულმავიწყი ყოფილხართ ბატონო მიშო არ გეკადრებათ ეგ.ნუციი წავედი რამე წვენს დავლევ...
წამოდგა ფეხზე და მიშოს ისეც აუარა გვერდი და თავბრუ დაახვია.მიშო კიდე გაოცებული იყო ვერ იცნო მარიამი
აშკარად,ან იცნო და არ აღიარებდა.მარიამი კი ბართან მივიდა და კოქტეილი შეუკვეთა...გართობა უნდოდა მაგრამ მაინც სევდა მოაწვა და ორი ჭიქა ვისკიც დააყოლა.მერე ფეხზე წამოდა ვიღაცამ რომ დაიჭირა,სიმპატიური აღნაგობის ბიჭი იყო,ცეკვა შესთავაზა,მარიამმიც წაყვა და შუა ცენტრში ცეკვავდნენ..მარიამმა მწველი მზერა იგრძნო,აშკარად მიშო იყო,ბიჭი ნუ კაცი იყო უკვე და არავინ არ მოწონებია,შეყვარებაზე ხო ზედმეტია ლაპარაკი,ბევრი ქალი ყოლია მაგრამ ახალი ხილის გასინჯვა მაინც სულ სხვა მაგრამ ხვდებოდა ამ ქალბატონს ასე ადვილად რომ ვერ დაიმორჩილებდა,დაინახა ვიღაცას რომ ეცეკვებოდა უნდოდა მას ცეკვებოდა,მასზე მოწეპებული ანი მოიშორა და საცეკვაო ადგილისკენ გაეშურა,მარიამს წელზე ხელი მოხვია და მისკენ შეატრიალა...
-მოვედი ჩემოსაყვარელო...ყმაწილს მიუბრუნდა,შეგიძლია წახვიდე.
-საყვარელინამდვილად არვარ თანაც შენი!
-პატარა ბავშვი ხარ ყველაფერს პირდაპირ გებულობ!
-ახლა მცნობ ხო?
-შენი დავიწყება შეუძლებელია ფისო!
-ოჰ გავახსენდი..
-ფორმაში სხვანაირი ხარ!
-ვისთვის როგორ!
მერე ცეკვავდნენ,მიშოს თავბრუს ახვევდა მარიამის სურნელი,მარიამს კი პირიქით,ბოლოს გაანალიზა რასაც აკეთებდა თავის თავს გაუბრაზდა მაგრამ ესეც ხომ გეგმის ნაწილი იყო,მაგრამ მაინც ვერ შეძლო რომ წარმოიდგინა მის წინ მისი ძმის მკვლელი იდგა...თავი გაინთავისუფლა და აივანზე გავიდა,სუფთა ჰაერი ჩაისუნთქა და ყველას გაიფრთხილებლად სახლში წავიდა,ლოგინში მოკუნტულად შეწვა დ. დაძინება სცადა.
დილას თავზე ვიღაც დაახტა..
-გაივიძე!!!
-მმმ..მაცადეე...რამ მოგიყვანა ამ დილაუთენია??
-ადექი!!!!
-ნუცა!!!!
-გიცდი..ამიხსენი ან მოსვლა რაიყო ან წასვლა,კიდევ კარგი მიშომ მითხრა სახლში წავიდაო,არუნდა გაგწფრთხილებინე??ვინერვიულე!რას გეგმავ საერთოდ ავიჭრები შენ დაკაგვას ვეღარ გადავიტან!
-მოიცა მიშომ რა იცოდა სახლში რომ წავედი?
-ვაიმეე,ამდენი რამე ვთქვი და შენ მარტო ეგ გაიგონე???
-ნუცა გეყოს!ასეა საჭირო.
-კისერი არ მოიტეხო ბოლოს და შენ არ დარჩე გულნატკენი გაფრთხილებ მე!
-ნუციიიიკოოო,ხოიცი როგორ მიყვარხარ!ნუ მიშლი ამ დილაუთენია ნერვ.....ამ დროს ტელეფონმა დარეკა...
-რომელი საათია ვინ რეკავს ამ დროს?
-2დაიწყო...
-უჰჰ კიდე კაი დღეს შაბათია..
-აიღე გასკდა ვიღაცაა.
-გისმენთ.
-როგორ ხარ მარიამ?
მარიამს ხმა საშინლად ეცნო,ნუთუ ის იყო.
-მიშო?კარგად შენ?
ნუცა მკლავზე ექაჩებოდა და ადგომის საშუალებას არ აძლევდა,მარიამმა დაუბღვირა მაცადეო.
-არამიშავს,მაგრამ კარგად ვიქნები ამ საღამოს თუ შემხვდები.
-ამ საღამოს?იცი...
-ვიცი დღეს რომ არ მუშაობ ამიტომ არ გამოგივა ფისო ვერ გამექცევი!
-რატომ უნდა გაგექცე?!ვაპირებდი ისწდაც წამოსვლას!
-ძალიანაც კარგი!მისამართი მომწერე 6სთვის გამოგივლი.
მარიამი თქმას აპირებდა უცებ ნუცას ნათქვამი რომ გაახსენდა ალექსანდრეს იცნობდაო,იქნებ სახლიც იცოდა და ყველაფერს მიხვდებოდა..
-მისამართი მომწერე ჩემით მოვალ!
-რასაჭიროა გამოგივლიდი...
-არა საჭირო!ჩემით მოვალ!
-კარგი როგორც გინდა მოგწერ მისამართს..
ტელეფონი გათიშა და ფიქრობდა.''რაო მიშიკო ჩემი შებმა გინდა?ძაანაც კარგი მაწყობს''!
ფიქრებიდან ნუცას ხმამ გამოიყვანა..
-გაგიჟდი?რასაკეთებ?
-რასვაკეთებ?
-მიშო იყო ხო?
-კი ჩემო სიცოცხლე,რამოხდა მერე ერთად ვივახშმებთ საღამოს,მოდი კაბა ამარჩევიე!
-მარიამ არა ცუდი ბიჭი მიშო დამიჯერე!მითუმეთეს მკვლელი იქნებ ჯერ გაგერკვია ყველაფერი!
-მერე მე რას ვაკეთებ ისეთს?პაემანზე მივყვები,თავისი პირით ვათქმევინებ ყველაფერს რაც იცის,ისე მეც ძალიან მინდა ეგ რომ არ აღმოჩნდეს.
-მოგეწონა?
-ვის არ მოეწონება სიმპატიურია.
-გამიგიჟდა ამ სიბერეში ეს ამხელა ქალი.
-კაი რა რას მაბერებ ჯერ 24 ვარ...
-მოდი აგარჩევიებ რამეს...
-მიყვარხარ..ლოყაზე აკოცა მარიამმა და სააბაზანოში შევარდა...
რომ გამოვიდა ნუცას ორი კაბა ეკავა ხელში,ბოლოს გადაწყვიტა.თეთრი,მოკლე ქვედაბოლო ჩაიცვა შავი ორნამენტებით მორთული და თეთრი ზედა,ფწხზე შავი მაღლები,თმები კოსად გაიკეთა,მსუბუქი მაკიაჟი ჩანთა და მზად იყო.ნუცა და მარიამი სახლიდან გაიდნენ,მარიამმა ნუცა სახლში დატოვა და მერე მიშოს მესიჯი ნახა სადაც იმ ადგილის მისამართი ეწერა სადაც უნდა მისულიყო,მანაც მანქანა დაძრა და იმ კაფესკენ გაემართა..უფრო სწორედ ბარი ან კაფე ეგონა მაგრამ ძალიან მყუდრო ადგილი დახვდა,სახლის სტილში დიდი ეზოთი,ულამაზესი იყო გარეთ ყველაფერი,ხეები ლამაზად იყო მორთული,ფერადი მნათობები ეკიდა ხეებზე,ცოტა უფრო ახლოს რომ მივიდა ლამაზი ხედი იშლებოდა წინ,ნამდვილად არ იცოდა ეს ადგილი,ან შეიძლება ნამყოფი იყო მაგრამ სხვა რაღაც იყო,შიგნით შევიდა,ოფიციანტთან მოლაპარაკე კლასიკუს სამოსში გამოწყობილი მიშო რომ დაინახა თვალები გაუბრწყინდა რაღაცნაირად გრძნობდა თავს...ეს კი ცუდი იყო...მისკენ წავიდა,შიგნიდანაც ყველაფერი ისეთი ლამაზი იყო,ჩვეულებრივი კაფე იყო მაგრამ კლიენტების გარეშე,დაიჯეროს ახლა მიშომ მის გამო დახურა კაფე მატო ისინი რომ ყოფილიყვნენ?არა სისულელა მაგრამ ფაქტი სახეზეა.მიშომ მარიამი როგორც კი შეამჩნია მისკენ წავიდა,მიესალმა,სკამი გამოუწია და დასხდნენ,ივახშმეს,მარიამს გარემო ძალიან მოწონდა,შიგნით ყოფნის დროს ბევრი არ ულაპარაკიათ ისიც თუ ილაპარაკეს მათ თავზე არა ზოგად საკითზებზე ლაპარაკობდნენ.
-წამო გარეთ გავიდეთ,დაგათვარიელებინებ აქაურობას.
-არვარ წინააღმდეგი...
ორივე გარეთ გავიდნენ.ლამაზი მინდორი იყო,მარიამს თვალები გაუბრწყინდა.ძალიან მოსწონდა აქაურობა,გიჟდებოდა მყუდრო ადგილებზე.მიშოს ხმამ შეაკრთო.
-მოგწონს?
-რა?
-აქაურობა?
-კი ძალიან..აქამდე არ მინხავას..
-რამდენი ხანია აქეთ არ ყოფილხარ?
-6წელია..
-ჰოდა მე 4წლის უკან გავაკეთე ეს ადგილი.
-მოიცა...გააკეთე ანუ შენია?
-დიახ!
-ულამაზესია!
-შენსავით.
-მადლობა კომპლიმენტად მივიღებ.
-ისეთი სხვანაირი ხარ...
-რაიცი მე როგორი ვარ?
-ვიცი,ცოტა შეგისწავლე,არ გავხარ სხვებს,ჯიუტი ხარ და დიდი სევდის მატარებელი.
მარიამს სიცილი აუვარდა.
-რაგაცინებს?დათვერი?
-არა გამეცინა უბრალოს თვით ბედნის ირონიასთან ერთად ვარ ახლა.
-ეგ რას ნიშნავს?
-ისეთს არაფერს...მომიყევი შენზე რამე...
-რამე რაგაინტერესებს?
-ყველაფერი!ცოტა მკაცრად გამოუვიდა ნათქვამი.
-ასე დაგაინტერესე ფისო?
-ჰო კატუნია...
-აჰაჰაჰჰა ეგ რაიყო...ისე გულიანად გაიცინა მიშომ,რომ გამოაჩინა მისი ჩაკიწკიწებული კბილები ისეთი სანდომიანი ღიმილი ჰქონდა მარიამსაც ეჭვი ეპარებოდა იმაში რომ ეს არსევა ასე რომ ვთქვათ შეიძლება მკვლელი ყოფილიყო...
-გისმენნ მიხეილ!!!!!
-მიხეილ არა,მიშოოოოოო გვიჩიანი,26წლის,ვარ თავისუფალი..
-ოჰო,და ან ძმა არ გყავს?
მიშო ჩაფიქრდა,მის თვალებში სიბრაზემ დაისადგურა სადაცა აფეთქდებოდა....შემდეგ დამშვიდაა და უპასუხა.
-არა დედის ერთა ვარ!შენ?
-მე...არმიყვარს ჩემ თავზე ლაპარაკი..
-ოუ აბა მე რო მალაპარაკე...გვარი მაინც მითხარი შენით თორე ჩემითისედაც გავიგებ.
-მარიამ ფანგანი.
მიშომ გაკვირვებულმა გახედა.
-ფანგანი?
-ჰო რაიყო..?
-არა ისე..ნაცნობი გვარია...ისე გავხარ....არა შეუძლებელია თავისთვის ბუტბუტებდა..ღამე იყო გარეთ და აცვდა კიდეც...
მარიამმა მისი სიტყვები გაიგონა მაგრამ ვითომაც არაფერი..ისე გაატარა.
-შემცივდა...
მიშომ მოსაცმელი გაუწოდა და მარიამი გულზე მიიხუტა..
-კარგი გოგო ხარ მარიამ!ერთ ადამიანს მახსენებ,მაგრამ...
-გიყვარდა?
-არა რა მიყვარდა ძმაკაცის და იყო და ისეთ პონტში რა ცუდად არ გაიგო....აღარც ვემახსოვრები.
მარიამმა ირონიული სახე დაკერა...
-ალბათ მასეა,რატომ აღარ ნახულობ სადა შენი ძმაკაცი?
-ის....
-რა ის?
-დაიღუპა...
-როგორ რამოხდა?მარიამმა თითქოს შეიცხადა.
-დიდი ამბავია და ჩემთვის ძალიან მტკივნეული სხვა დროს შეიძლება მოგიყვე ახლა არა.
-როგორც გინდა.
ამას ამბობდა მაგრამ მისი გული ამოვარდნას იყო,რატომ არ ახსვდა მიშო,მიშოს თუ ახსოვდა მათ შორის ხომ არც ისე დიდი განსხვავება წლოვანებაში..თავდაყირა იყო ყველაფერი...მარიამი სახლში წავიდა,მიშოს დაემშვიდობა მისი ჟაკეტი გაყვა...სახლში რომ მივიდა და მოიხნა მისმა სურნელმა თავბრუ დაახვია..ლოგინში ჩაწვა და ჟაკეტიც ჩაიხუტა დაისე დაიძინა თან ფიქრობდა..რასაკეთებ მარიამ...რასს...
რამოდენიმე კვირა უინტერესოდ გავიდა,ცდილბდა რაღაცების გარკვევას,მაგრამ ბევრი ვერაფერი ნახა,მიშოს ხოლმე ელაპარაკებოდა და დაახლვდნენ სხვათაშორის,მიშოს გულში ჩაუვარდა მარიამი და აი მარიამის თავს კი ნამდვილი ჯოჯოხეთი ხდებოდა,არა!ჰო არუნდა გაჩენოდა გრძნობები ხომ ეუბნებოდა უცა არ შეტოპო ღრმად გული გეტკინებაო..აღარ იცოდა რა ექნა...ენატრებოდა ხოლმე,მაგრამ მიშო რომ თზოვდა შეხვედრას ცოცხალი თავით არ ხვდებოდა,ხან რას იმიზეზებდა ხან რას....მოკლეს ერთ დღეს მიშო სამსახურთან უცდიდა როგორც გამოვიდა მისკენ დაიძრა,მარიამს კი გული ამოვარდნაზე ჰქონდა,მიშომლოყაზე აკოცა და მარიამს მთწლ სხეულში დაბურძგლა,ილაპარაკეს ცოტა,მიშომ სახლში წაიყვანა შესთავაზა მაგრამ მარიამმა იუარა.
-მარიამ..
-გისმენ...
-რაღაც უნდა გთხოვო..
-მითხარი...
-რაჭაში წამოხვალ?
-რატომ?
-დასვენება მინდა ყველასგან,ყველაფრისგან და წასვლა მინდა იქნებ წამოსულიყავი კარგ დროს გავატარებდით....
-მმმმ...მინდაა..წამოვალ თან დიდი ხანია რაჭაში არ ვყოფილვარ...
-ხვალ გამოგივლი 1კვირით წავიდეთ,უფროს მე ვეტყვი.
-ნწ,ნწ,მე რომ უთხრა არ გამომიშვებს ვითომ?
-კარგი ხო!
ახლა მარიამი მიიწია მიშოსკენ და ლოყაზე ნაზად აკოცა...დაემშვიდობა ჩაჯდა მანქანაში და სახლში წავიდა...
მეორე დღეს ადრე გაეღვიძა,კარგ ხასიათზე იყო,ბარგი ჩაალაგა და მიშოს შეხვდა და დაადგნენ რაჭის გზას.ზულამაზესი იყო იქაურობა,გარშემო ყველაფერი ყვაოდა,ამწვანებული იყო?განა რა გასაკვირი იყო...როგორც აღმოჩნდა მიშოს სახლში წავიდნენ,აქაც ქონია სახლი ვაჟბატონს..კარგი სასვენება გამოუვიდათ,ერთობოდნენ,მარიამი მის გვერდით ისეთი ლაღი და ხალისიანი იყო..მის თვალებში სევდას ვერ დაინახავდით იმ წუთას,ყველაფერი ავიწყდებოდა მის გვერდით მისი ვინაობაც და თავისიც,მდინარეზე დადიოდნენ,ერთობოდნენ.პირველად რომ წავიდნენ მარიამი მდინარესკენ გაიქცა და მიშოს დაუძახა..
-მიშოოო..
-ჰო პრინცესააა...
-პრინცესა არა კვახი გამომხედე...
მიშომაც გახედა და მარიამკა წყალი შეასხა,მიშომ კიდე მარიამს მოკიდა ხელი და წყალში ჩააგდო თავისი ტანსაცმელებით,მარიამი ფართხალობდა გამიშვიოო,მაგრამ მიშო რას წარმოიდგენდა მარიამმა ცურვა თი არიცოდა ასე რომ კინაღამ დაახრჩო ეს ანგელოზივით გოგო..მერე გენაცვალე გაცივდა და ცუდად იყო მაგრამ გადაუარა მიშო უვლიდა,ესმოდა ძილბურანში იშო რომ ჩურჩულებდა ის ყურებთან ოღონდ შენ გამოკეთდი ყველაფერს გაგიკეთწბ მაპატიეო სულ ბოდიშებს უხდიდა,მარიამი კიდე ძლივს იკავებდა თავს რომ არ გაცინებოდა,მერე რომ გამოკეთდა ცურვაც ასწავლა,შორიდან ვინც უყურებდა ყველას შეყვარებულები ეგონათ,მიშოს აშკარად მოწონდა ან მეტიც უყვარდა,მარიამი კი ნელ-ნელა თავისივე ხაფანგში ებმებოდა..
მარიამი სამზარეულოში იყო და ბუზღუნებდა..დიდიხანი უყურებდა მიშო ბოლოს ვეღარ მოითმინდა და მასთან მივიდა..
-რა გაბუზღუნებს ქალბატონო?
-მარწყვი მინდა და არა არსად!
-ოჰჰჰჰ მომინდომა...
-აუუუუუუ..ისე საყვარლად დაბრიცა ტუჩები მარიამმა მიშოს ახლა რომ არ დაეგემვნებინა ეს მართლა მარწყვიით ტუჩები მოკვდებოდა,ამიტომ სიკვდილს გადარჩენა ამჯობინა,დროც არ დაკარგა და ბაგეებზე დააცხა,მარიამმა ვერ გაიაზრა რა მოხდა,მართალია წლოვანებით ბავშვი ნამდვილად არ იყო მაგრამ,ოჰო აშკარად ვიღაცამ მისი პირველი კოცნა მიისაკუთრა,ასე რომ გამოუცდელად აყვა კოცნაში,მიშომ კუხნაში მაგიდაზე შემოსვა,მარიამმაც ფეხები შემოხვია,მალე იქვე მდგარი მდივნისკენ გადაინაცვლეს,ერთმანეთს არ მოშორებულან,უფრო შორს წავიდოდა საქმე,მიშო წინაღმდეგობას ვერ გრძნობდა ამიტომ არც გაჩერდებოდა,მარიამის ერთი სიტვაც საკმარისი იყო,ჰოდა მარიამიც გონს მოეგო,გაიაზრა რას აკეთებდა,სავარაუდოდ მისი ძის მკვლელს კოცნიდა და მალე ლოგინშიც ჩაუგორდებოდა,არადა პირიქით მასზე შური უნდა ეძია....ელდანაკრავივით მოშორდა მიშოს სხეულს.
-არ შეიძლება გაჩერდი!
-მარიამ რაგჭირს?
-არ შეიძლება!!!იმეორებდა და იმეორებდა ამ სიტყვას..
-დამშვიდდი,მე არ მიფიქრია რომ...მოდი ჩემთან,თავზე აკოცა და გულზე მიიხუტა მარიამი...ცოტახნის შემდეგ მარიამმა თავი წამოყო მისი მკერდიდან და თვალებში უყურებდა მიშოს.
-არ მომიყვები?
-რას?
-იმ ამბავს რომ შემპირდი..
-მზად ხარ მოსასმენად?
-კი!
-ჰო მაგრამ..არმინდა ცუდ გუნებაზე დაგაყენო.
-გისმენ მიშო..
-ეს ძალიან დიდი ამბავია..
-დაიწყე!მკაცრად გამოუვიდა მარიამს.
დიდი ხნის პაუზის შემდეგ მიშომ მოყოლა დაიწყო.
-ამ ამბავზე ვარ დღესაც გადამვდარი.ჩემ ძმაკაცს ალექსანდრე ერქვა,თითქმის ერთად გავიზარდეთ,მე ის და ჩემი ძმა,ჩემი ტყუპისცალი...ყოველთვის კარგი ურთიერთობა გვქონდა მანამ სანამ ნუცა გამოჩნდა ჩვენ სასტავში,ძმაკაცის და იყო და ცუდი თვალით ვერავინ შეხედავდა რათქმაუნდა,მაგრამ ისე მოხდა ყვეაფერი რომ ალექსანდრეს და ნუცაც ერთმანეთი შეუყვარდათ,ისე მიკვირს ამ ამბის შესახებ რატომ არ იცი შენ და ნუცა ხომ ისე ახლოს ხართ,მაგრამ პრინციპში ნუცამაც არ იცის სიმართლე,არც არავინ იცის სიმართლე!ეს ყველაფერი კარგი იყო რათქმაუნდა,სიყვარულზე ლამაზი და სათუთი გრძნობა არ არსებობს,მაგრამ ყველაფერს აქვს ცუდი და კარგი მხარე,თორნიკესაც ავადმყოფურად შეუყვარდა ნუცა,მის გარდა ვერავის ხედავდა,თითქოს მისი ნარკოტიკი იყო,ცუდი საქმეები დაიწყო სულ წავიდა ხელიდა,ბოლო მაშინ მოეღო რომ გაიგო ნუცა ალექსანდრეს მიყვებოდა ცოლად,სულ აიჭრა,გვიან გავიგე მისი გეგმების შესახებ,ვერ მიუსწარი გესმის???!ვერ მიუსწარი!ჩემმა სისხლმა და ხორცმა ჩემ თვალს წინ მეტრებით დაშორებით მოკლა ჩემი არაბიოლოგიური ძმა,ვერ მიუსწარი,მივვარდი მაგრამ ალექსანდრე სისხლისგან იცლებოდა,ჩემმა ნაბიჭვარმა ძმამ კი გაქცევა მოასწრო,სანდრომ ჩემ ხელებში დალია სული,ბოლო სიტყვები იყო ჩემი დაიკოს და ნუცას მოუარეო,პოლიცია რომ მოვიდა,მე დამბრალდა ყველაფერი,მართალია იარაღი ვერ მიპოვნეს მაგრამ გადამალაო,ბოლოს მამაჩემმა ისე გააკთა მომიხსნეს ვრალდებები გახმაურების გარეშე.სანდროს დანაბარები კი ნაწილობრივ შევასრულე...ნუცას თვალს არ ვაშორებ მაგრამ მისი ოჯახი ვერ ვიპოვე თითქოს მიწამ ჩაყლაპა,იქნებ მათაც გაუსწორდა ჩემი ნაძირალა ძმა,მის შემდეგ ვეძებ და ვერ ვიპოვე,საიმედოდ იმალება მაგრამ ვიპივი და ყველაფრისათვის პასუხს მოვთხოვ!ვფიცავ!
მარიამი დადუმებული უსმენდა,თვალებიდან ცრემლები ნაკადულივით მოდიოდა,სადაცა ჩაიხჩიბოდა შიგნით...
-მარიამ კარგად ხარ?
-კი უბრალოდ ჩემეხუტე დავიძინოთ...
-კარგი... საძინებელში ავიდნენ და ჩახუტებულებმა დაიძინეს.
მარიამს შუაღამეზე ტელეფონზე დაურეკე და რაჭა ელვის სისწრაფით დატოვა,მიშომ დილას რომ ვერ ნახა მარიამი იფიქრა გუშინ ვაწყენიე ან არ უნდა მომეყოლა ეს ყველაფერი ჯერ მისთვისო...მარიამიც თითქოს მიწამ ჩაყლაპაა...3კვირაზე მეტი ეძებდა მიშო ახლო მახლოს,ბოლოს მონატრება აუტანელი რომ გახდა ყველაფერი ააწიოკა და მისი სახლის მისამართი გაიგო,სახლთან რომ მივიდა და ნაცნობი სახლო დაინახა გული გაუჩერდა,შეუძლებელი იყო აქ რასაკეთებდა მარიამი?ნუთი აქ ცხოვრობდა?იქნებ უბრალო დამთხვევა,ეზოში შევიდა და კარზე ზარი დარეკა,კარები მარიამმა გააღო უფროსწორებ მან რაც მისგან დარჩენილიყო..თვალები ჩაშავებული ქონდა,წონაში ისე იყო დაკლებული ჯოხივით იყო ქცეული,ისეთი სხვანაირი იყო მიშოს გული გაუჩერდა..
-მარიამმ.....

როგორია?ძალიან მაინტერესებს თქვენი აზრი,ვეცადე დიდი თავი გამომსვლოდა,ველი შეფასებებს <3