გაინტერესებთ რა მოხვდაა ამის შემდეგ მათ ცხოვრებაში?
ორი განადგურებული და ძალაგამოცლილი ადამიანი ცდილობდა როგორმე ცხოვრება გაეგრძელებიაათ.
სანდრო ყველანაირად ცდილობდა ლილეს ნახვას, ლილე სახლში დაბრუნდა და გადაწყვიტა მამისთვის სიმართლე გამოჯანმრთელების შემდეგ ეთქვა, ლინდამ ყველაფერი გაიგო და ლილემ ძლივს შეაკავა სანდროს მოსაკლავად გაამზადებული ადამიანი, მაგრამ სამაგიეროდ მთელი ბოღმა ტატოზე გადმოანთხია. ერთხელ საწყალი ბიჭი ჩააფიქრებული და სევდიანი თავის ბინაში შედიოდა წინ, რომ ლინდა გადაუდგა სიტყვის თქმა არ აცალა სახეში ორჯერ გაარტყა უკანასკნელი სიტყვებით გალანძღა და თავის წაცლით დაემუქრა იმ შემთხვევაში თუ ის მონსტრი ლილეს ისევ ნახავდა.
ლილე? განადგურებული იყო, მაგრამ ხვდებოდა ახლა დაცემის დრო, რომ არ იყო.
რას გრძნობდა სანდროს მიმართ? გაგიკვირდებათ და საკუთარი თავი დაააჯერა, რომ ის აღარ უყვარდა და ახლა სიყვაარული სიძულვილში გადაეზარდა, სძულდა თითოეული ის დღე რაც სანდროსთაან ერთად გააატარა და სძულდა საკუთარი თავი რადგან ასეთი მხეცი შეუყვარდა.
ყოველთვის ამბობდა "მე აარასდროს შევიძულებ ადამიანს, რადგან არავინ არის იმის ღირსი, რომ მის გამო სიძულვილი ვისწავლო", მაგრამ შეიძულა და თანაც საყვარელი მამაკაცი.
სანდრო მიხვდა ახლა ლილესთან ვერანაირად, რომ ვერ ისაუბრებდა და ვერც დანაშაულს გამოისყიდიდა. სტკიოდა, რადგან ატკინა ქალს რომელიც სიცოცხლეს ერჩია.
ტაატომ ყველაფერი, რომ გაიგო ჯერ ხმა არ ამოიღო, ვერ იჯერებდა კაცს რომელიც ყოველთვის სიკეთისთვის იბრძოდა როგირ შეეძლო მსგავსი საქცირლი ჩაედინა, დაარტყა ისე მაგრად დაარტყა, რომ სანდრო ეტლიანად გადაყირავდა, არ გაუპროტესტებიაა რადგან იცოდა მეტის ღირსი იყო, იგრძნო რა უძლუღიც იყი და ხვდებოდა, რომ ლილეს ჩერ დათმობდა გააკეთებდა ყველაფერს და თავის ანგელოზს დააიბრუნებდა.
ერთ თვეში სანდრო ამერიკაში წავიდა, რატომ? ოპერაცია უნდა გაიკრთოს საყვარელი ქალის წინაშე სრულფასოვაან მამაკაცად, ღომ წარდგეს დაა სიყვარულისთვის ბრძილაში ხელი ვერაფერმა შეუშალოს.
თუმცა არ იცოდა რა ძალიან სძულდა ახლა ის ლილეს, მაგრამ ფაქტი ერთია დარწმუნებული იყო, რომ თავის სვან ქალბატონს ვერავინ წაართმევდა.

ერთ თვეში თორნიკეს ოპერაცია გაუკეთეს, მაგრამ უშედეგოდ, ხომ უშედეგოდ ისევ ვერ დაინახა თავისი პატარა მზე.
-ქალბატონო ლილე ძალიან ვწუხვარ, მაგრამ ჩვენი ცდა უშედეგო აღმოჩნდა თითქოს მამათქვენს არ სურს დაინახოს, თითქოს და რაღაც ძალიან აწუხებს.
ეს რომ უთხრეს თავი ვერ შეიკავა წონასწორობაა დაკარგა და იატაკზე დაეცა.
თვალი, რომ გაახილა ლინდაას.შეშინებული სახე დალანდა.
-ლილე იციი შენ...შეეენ.. აქ მუცელში პატარა გყავს!
გაიგნდა, გაშეშდა თუმცა იმ წამსვე ბედნიერებისგან გაეღიმა არცერთი წამით უფიქრია ბავშვის მოშორება, პირიქით ახლა ასი პროხენტით იყო დარწმუნებული, რომ ეს ბავშვი გააბედნიერებდა.






ყოველივე ამის შემდეგ 4თვე გავიდა, თირნიკეს ყველადერი უთხრა, ერთი განსხვავრბით თქვა, რომ ეს ყველაფერი თავისივე ნებით მოხდა.
არაფერი უთქვამს თორნიკეს გარდა სამი სიტყვისა "მე შენთან ვარ"
და სწორადაც რომ ამ სამ სიტყვამ გაააძლებია ლილეს.
ნიკასთანაც გაწყვიტეს ურთიერთობა დაა საერთოდ იმ უბნიდან გადავიდნენ. გაუჭირდა ლილეს ამ ადგილის დატოვრბა, აქ ხომ ყველაზე ბედნიერი იყო, მაგრამ სხვა გზა აარ ჰქონდა.
არ ჰქონია რთული ორსულობა 5თვის ფეხმძიმე იყო და საოცრად ლამაზი და კოხტა მუცელი ჰქონდა.
თოკო ეუბნებოდა არც დედაშენს ჰქონდა რთული ფეხმძიმობაო და მასაც ძალიან კოხტა მუცელი ჰქონდაო თუმცა დიდი რადგან ტყუპებს ელოდებოდაო, უფროსი საღლიანი იმაზე სწუხდა ფეხმძიმე შვილს, რომ ვერ ხედავდა დაა ეხმარებოდა თან ვერც შვილიშვილს დაინახავდა.
ლინდააც ძალიან ეხმარებოდა ლილეს ხელს არ ანძრევიებდა, მაგრამ ამ ჯინიანმა დაიჟინა უნდა ვიმუშაოო და ერთ-ერთ რესტორანში მრეცხავად მუშაობდა, რადგანაც ფეხმძიმე იყო მაღალ სკამს დაუდგაამდნენ და ისიც ნაკლებად იღლებოდა.



ახლა გაბერილ მუცელზე ხელები აქვს შემოწყობილი და დაღლილი სახით მიემართება ბინისკენ, მიუხედავად იმისა, რომ ცუდი ფეხმძიმობა არააქვს ხშირად უნდება სხვა და სხვა სასუსნავები, ახლაც ვერ გაუძლო ცდუნებას და ერთ-ერთ სუპერმარკეტში ძაალიან მწარე ჩიფსის საყიდლად შევიდა. აქამდე ხომ უყვარდა და უყვარდა მწარე აი ფეხმძიმობის პერიოდში კი ორმაგად შეუთყვარდა.
ჩიფსი იყიდა და ფულის გადასახდელად რიგში ჩაადგა. ვინაიდან და რადგანაც ფეხმძიმედ იყო ხალხმა გაატარა და მარკეტიდანაც მალევე გამოვიდა.
უცებ თავში რაღაცამ წამოუარა ტელეფონს ხელი დასტაცა და ლინდაას დაურეკა.
-ლიი მე ცოტახნით დამაგვიანდება და თოკოს მიხედე რა გთხოოვ
-ლილე რაამე გჭირს? გტკივა რამე? სად ხარ?
-ნუ ხაარ პანიკიორა უბრაალოდ მთაწმინდაზე გავისეირნებ ესაა დაა ეს რა, მე რა შუაში ვარ შესნ ნათლულს უნდაა სეირნობა.
-შეეშვი შენ დეიდდას ქალს წადი ოღონდ ფრთხილაად იყაავი რააა
-არ არის გოგო გული მიგრძნობს დედიკოს ვაჟკაცია, კაი კაი გაკოცე ტაკოზე წავედი.
მიდიოდა გზაზე დაა ფიქრობდა განვლილ ცხოვრებაზე. თითქოს უფაალმა ყველა ტკივილის სანაცვლოდ მოუვლინა ეს ანგელოზი.
არც ერთი წამით უფიქრია, რომ ეს ბავშვი პრობლემას შეუქმნიდა პირიქით სწორედაც ამ ბავშვის იმედი ჰქონდა.
ტაქსი გააჩერა და მთაწმინდისკენ წავიდაა.
უყვარდა ეს ადგილი, მაშინ როცაა მამა კარგად ჰყავდა და თვითონაც სწავლის გარდა არაფერი ევალებოდა ამოვუდოდა აქ და შეეძლო მთელი დღე ესეირნა.
ახლაც თავის საყვარელ ადგილას მივიდა, ბამბის ნაყინი იყიდა და გემრიელად მიირთვა.
ყკან ბრუნდებოდა უცებ მანქანა რომ გამოხტა საიდანღააც დაა ლილესკენ დაიძრა, შეშინებულმა წამოკივლება მოასწრო და თვალებზე ხელი აიფარა, რამდენიმე წუთი ასე თვალდახუჭული იყო, მაგრამ ტკივილი ვერ იგრძნო და თვალები ნელ-ნელა გაახილა.
ვაი იმ გახელას, ნეტავ სულ დაბრმავებულიყო. მუსს წინ ფერდაკარგული ქალდანი იდგაა, მაგრამ ერთი განსხვავებით ახლა ის ლილეს ზემოდან უყურებდა, ლილე კი ნიკაპამდეც ვერ სწვდებოდა.
-შენ?
მხოლოდ ეს თქვა და გული წაუვიდა იგრძნო ვიღაცის მკლავებში, როგორ ჩაესვენა და გონებაც გაეთიშა.

თვალი, რომ გახილა უცხო ოთახში იწვა
აი შოკი მაშინ იყო მომხდარი, რომ აღიდგინა და თავისი მდგომარეობა გადახარშა.

ძალიან სწრაფად ატარებდა მანქანას და მისახვევში კინაღამ გოგო გაიტანა. ამ გოგოში ლილე, რომ ამოიცნო სასწაული დაემართლა ვერაფერი მოახერხა და გინს მაშინ მოვიდა შეშინებული ლილე ხელებში რომ ჩაესვენა.
წამებში აიტაცა ხელში. და მანქანისკენ გაიქცა, ეუცნაურა გოგონას სიმძიმე და ზემოდან დახედა. აიი გაკვირვება მაშინ გენახათ ლილეს მუცელს, რომ გადააწყდა. ძლივს მიაღწია ბინამდე და გოგონაც ძლივს მიიყვანა საწოლამდე. ზედ დააწვინა და მაიკა აუწია, გულმა გაოღმაგებულად დაუწყო ძგერა, რათქმაუნდა ეჭვიც არ შეპარვია ეს ანგრლოზი თავის შვულს, რომ ატარებდა მუცლიდ და ეს ფაქტი აბედნიერებდა.
მერე გაბრაზდა ახლა შემთხვევით, რომ არ მენახა არც მეტყოდაო და საკუთარი შვილის არსებობა არც მეციდინებოდაო.
ადგა და ოთახი დატოვა ყავა მოადუღა ნამცხვარი დააწყო და ლანგრით ხელში ლილეს ოთახისკენ წავიდა.
კარები გააღო და საყვარელი ქალის მონატრებულ, მაგრამ.გაფითრებულ სახეს გადააწყდა. ხვდებოდა ლილეს ეშინოდა და იცოდა ნდობის მოპოვება ძალიან, რომ გაუჭირდებოდა.
ლანგარი მაჰიდაზე დადო და ლილესკენ შეტრიალდა.
-თავს როგორ გრძნობ?
.....
-ლილე რამე ხომ არ გტკივა?
....
ლილესკენ დაიძრა გოგონამ რომ წამოიყვირა.
-იცოდე არ მომიახლოვდე არ შემეხო, იცოდე გეფიცები მოგკლავ!
-არაფერს დაგიშავებ უბრა...
-დამიშავებ?? ჰაჰ არ გამაცინო, ამაზე მეტი რაღა უნდა დამუშავო? იქნებ კიდევ ვერ გაძეხი ჩემი წამებით, მაგრამ.უცოდე ახლა შენს წინ ის უსუსური გოგო არ დგას ახლა შენ მე ვეღარასდროს ვეღარაფერს დამისავებ.
-ვიცი იმ ღამეს საშინელება გავაკეთე, მაგრამ იმ მესიჯებმა გამაგიჟა ვერ დავუშვი სხვისი გრქმეოდა რადგან მე მიყვარდი და მიყვარხარ. ვიცი არაფერი მამართლებს მაგრამ ვიცი შენც გიყ...
-არა არ გაბედო!
არ დაამთავრო!
მიყვარდი მაგრამ ახლა მძულხარ მეზიზღები და გულს მირევ, როგორ შეგიძლია მითხრა მიყვარხარო ღოცა ცხოვრება დამინგრიე, არაკაცი ხარ, სადისტი რომელიც სამუდამოდ მარტო უნდა იყოს და არავის სიყვარულს იმსახურებ.
რაც შემეხება მე.....
აქ ამოისუნთქა და მკვლელი მზერით გაახედა სანდროს
გავთხოვდი და ქმარი მყავს, ქმარი რომელსაც ვუყვარვარ და მისგან შვილს ველოდები აი შენ კი არასდროს გეღირსება ბედნიერება, რადგან ამის ღირსი არ ხარ.


შეშლილი სახით გამოიქცა სანდროს ბინისკენ და სახლშიც კინწისკვრით შევარდა. გაოცებულ ლინდას ხელი აუწია ახლა არაოოს ნიშნად და ოთახში შევარდა.
ამდენი ხნის ნაგროვებმა ემოციამ ამოხეთქა და მწარედ ატირდა.
გაოგნებული სანდრო აზრზე მოსვლას ცდილობდა და ლილეს ყოველ სიტყვაას იაზრებდა. ხვდებოდა ლილემ სიმართლე, რომ უთხრა და მართლაც, რომ არ იყო ბედნიერების ღირსი, მაგრამ რა ექნა.ვერ დათმობდა საყვარელ ქალს დაა ვერც საკუთარ სისხლს და ხორცს.
ლილეს ტყუილი გაახსენდა და მწარედ გაეღიმა რათქმაუნდა წამითაც კი არ დაუჯერა ლილეს დაა ისევ.სრულებით დარწმუნებული იყო, რომ მამა გახდებოდა.


მათი შეხვედრის შემდეგ ერთი კვირა გავიდა და ლილეც ცოტათი დაწყნარდა, იფიქრა ჩემი ტყუილი დაიჯერაო და დამშვიდებული გულით გააგრძელა ცხივრება, მაგრამ თითქოს რაღაც აწუხებდა თითქოს გული სწყდებოდა სანდროსთვის სულერთი, რომ აღმოჩნდა და ის ფაქტი, ღომ სანდრომ სიყვარული აუხსნა ერთგვარ თამაშად მიიღო.
ერთ დღეს რესტორანში სანდრომ ლილეს მოჰკრა თვალი და უმალვე უკაან აედევნა. კინაღამ გაგიჟდა ლილე მრეცხავის ამპულაში, რომ დაინახა დაა იმის გააზრებისას სულ გადაეკეტა აზრივნება ამით მათ შვილს რომ ვნებდა.
უეცრად მივარდა ლილესთან თრფშები ხელიდან გააყრევია და გაოცებული გოგო რასაც ჰქვია გარეთ გაათრია.
-შენ გოგო ნორმალური ხარ? ბავშვს რომ უნდა გაუფრთხილდე არ იცი? როგორ შეიძლება ასეთ მდგომარეობაში შენი მუშაობა!
-ხელი გამიშვი ნუ მეხები და საერთოდ შენ ვინ გეკითხება? ეს ბავშვუ შენი არ არის არაა გაიგეე? რაც შეეხება სამუშაოს თუ არ გახსოვს შეგახსენებ, რომ ნათელი მომავალი ეთმა არაკაცმა წამართვა და ახლა უძულებული ვარ აქ ვიმუშაო ოჯახი და საკუთარი თავი რომ ვარჩინი.
იხ როგორ უნდოდა ეგ გამობურცული ტუჩები დაეკოცნა და მუცელზე მოფერებოდა, მაგრამ ხვდებოდა ჯერ-ჯერობით ამის უფლება, რომ არ ჰქონდა და თავს იკავებდა.
-აბა ქმარიო? ნუთუ ისეთი სი*ია რომ აქ მუშაობას განებებს?
-ჩემს ქმარზე ესე ნუ ლაპარაკონ ის კაცი მაინც არის და ქალებს პატივს სცემს, რაც შეეხება.მუშაობას თვითონაც მუშაობს ასე, რომ შენ დაწყნარდი. წამებში მოუხააზა მაზოლზე დააჭირა და გულიც გემრიელად ატკინა არაკაცობა რომ შეახსენა.
მეორე დღეს ლილე უფროსის კაბინეტში დაიბარეს და სამსახურიდან განთავისუფლების განცხადება აუფრიალეს.
თავიდან ვერ მიხვდა რა ხდებოდა, მაგრაამ მერე რომ გაიაზრა ეს ყველაფერი ვისი ბრალიც იყო გაგიჟებული გავარდა გარეთ. სიბრააზის მაშინ იყო მანქანაზე აყუდებული სანდრო, რომ დაინახა. გაგიკვირდებათ და დაიბნა რადგან კარგად შეათვალიერა ქალდანი და უზომოდ სიმპატიური ეჩვენა, საკუთარმა ფიქრებმა გააგიჟა გამწარდა და ახლა ერ სიბრააზეც სანდროზე გადმოანთხია.
-შენ.საერთოდ ნორმალური ხარ? მთელს ხმაზე გაჰკიოდაა საღლიაანი და მის წინ იღონიულად მომღიმარ ქალდანს უბღვერდა.
რა გინდა ადამიანო რაა? რატომ.არ გყოფნის ჩემი ტანჯვა? რას მერჩი რა ყფლრბით ერევი ჩემს ცხოვრე....
არაფრის თქმა დაანება ხელი დაავლო და მანქანაში ჩასვა.
-შენ .. შენ იცი რაა ხაარ?
-რაა ვარ? ჰკითხა უეცრად სანდრომ და ლილემაც ისეთი სერიოზულობით წამოიძახა არ გეტყვიო ქალდანს სიცილი აუტყდა მანქანა დაქოქა და ლილეს ბინისკენ წავიდა.
-რა გინდაა? მე ხომ არ მიჩივლია შენთვუს არც ფული მითხოვია ეს ბავშვი შენი არ აარის და თავს რატომ არ მანებებ?
ნელა დაამუხრუჭა სანდრომ მანქანა, ძალიან მშვიდად გახედა აფორიაქებულ გიგონას და ასევე მშვუდად უთხრა:
-ეს ბავშვი ჩემია! შენც ჩემი ხარ! და მეორედ თუ ისევ იტყვი, რომ ეს ბაავშვი სხვისია თვალს არ დავახამხამებ ისე წაგართმევ.
ლილეს თვალებიდან ცრემლები წამოუვიდა, სანდრომ ფრთხილად ააფრიალა შეშინებული გოგო ხელში და კალთაზე გადმოისვაა, ხვდებოდაა როგირ ეშინოდა და ცახცახებდა, მაგრამ თავი ვერ მოთოკა და მუცელზე ფერება დაუწყო.
-გოგოა თუ ბიჭი?
-არ ვიცი
-გოგო იქნრბა, მამას პრინცესა.
ლილეს თაავი მაღლა ააწევია და ფრთხილად ეამბირა, კოცნიდა ნელა და მონატრებული, ლილეს კი თავი სძულდა მისი შეხებისას ზიზღს, რომ ვერ გრძნობდა.
-მაპატიე, რომ ასე გატკინე.
უთხრა და თავის ადგილზე დააბრუნა.
როდესაც მანქანა გააჩერა ლილე სანდროს მიუბრუნდა და მტკიცე ხმით უთხრა.
-ბავშვს როცა მოგინდება მაშინ ნახავ, მაგრამ მე თავი დამანებე!
აღარ მიყვარხარ პირიქით მძულხარ!
ორივეს ერთნაირად ატკინა ამ სიტყვამ, მაგრამ არ შეეძლო ასე ადვილად დაევიწყებია მომხდარი.
კიბეები ძლივს აიარა და სახლში შესულს ლინდას გაფითრებული სახე დაინახა.

-ლიი რაა ხდება ხომ.გაქვს მშვუდობა? მამაა ცუდაად?
-ხეპრე ტუტუცი სუფთა ხიხო
-ჰა? ვინ რას ბოდავ?
-მაკოცაააა! კინაღამ მაკოცა!
ეს ისე სასაცილოდ თქვა ლილე გადაფიჩინდა და კარგა ხანს ვერ მოსულიერდა, გაბრააზებული ლინდა კი დაქალს და შემდრგში როგორც გაირკვა ტატოს მოკვლით ემუქრებოდა.
-ჰა მოყევი ახლა
-მოკლედ.......... აქ ჩაფიქრდა და თვალები ააფახუნა
-აფთიაქში ვიყავი ხო და გარეთ რომ გამოვედი მოსახვევში წინ არ ვიყურებოდი და იმ ხიხოს პირდაპირ მკერდზე ავეკარი.
ფეხი დამუცდა და კინაღამ წავიქეცი ამ იდიოტმა დამიჭირა და უკებ ტუჩებისკენ წამოვიდა, მაგრამ ყელში მაკოცაა გასწორდა ირონიულად გამიღიმა და წავიდა.
ლილე სულს ძლივს ითქვამდა ვითომ გაბრაზებული ლინდა კი ყელზე იმ ადგილას დააატარებდა თითებს სადაც თვით ირონიამ აკოცა.