თათიას სერიოზული არაფერი სჭირდა , ექიმმა დასვენება და კარგად კვება ურჩია. მარინამ თათია სახლში წამოიყვანა, მის ოთახში დააწვინა და საჭმელიც შესთავაზა თუმცა თათიას ძალიან ეძინებოდა , თან მადაც არქონდა.
მარინამ ისევ დაურეკა სანდროს , ამჯერად ტელეფონი საერთოდ გათიშული ქონდა. ცოტახანში კი სანდრო სახლში დაბრუნდა. თათია ამბავი ,რომ გაიგო ძალიან შეეშინდა. როგორც ყოველთვის ემოციები არ გამოუხატავს , მაგრამ მაინც ძალიან შეეშინდა. თათიასთან შევდია ოთახში.. თათია უკვე ჩაძინებული იყო , სანდრომაც აღარ გააღვიძა და უკან გამობრუნდა. ვერც ისაუზმა .. დედამისის საყვედურებს უსმინა კარგა ხანს , მერე ლამის სიცილი დაეწყო მარინას ჩუმ ყვირილზე და თავის ოთახში შევიდა.

- თათიამ თუ გააიღვიძა დამიძახე და ვნახავ.
- მარტო ეხლა არ ჭირდება შენი დახმარება.
- ვაიმე მარინა.. თათბირზე ვიყავი და ტელეფონი გამოვრთე.
- ზოგადად ვამბობ.. ნერვიულობისგან გახდა ცუდად და იქნებ წესიერად დაელაპარაკო ხოლმე, ისედაც განიცდის მარტო ყოფნას.
- საერთოდ არც გაინტერესებს მე რას განვიცდი. ერთხელ მაინც წარმოიდგინე მე რას ვგრძნობ. არც ადრე გესმოდა ჩემი და ამიტომაც ნაკლებ დროს პატარებდი შენთან. იქნებ ჯერ შენი შვილი მოიკითხო ხოლმე და მერე სხვა დანარჩენი?! ერთხელ მაინც გითქვამს ჩემთვის რამე ხომ არ გჭრდებაო?! საშინელი სახით და ვენებ გადაჭრილს სანამ არ დამინახავ მანამდე არ დაგაინეტრესებს არაფერი?!

მარინა გაოცებული სახით უყურებდა მის შვილს ,რომლისთვისაც აარასდროს არაფერი დაუკლია. იმ შვილს რომლისგანაც ყველაფერს ელოდა ამ სიტყვების გარდა. ყოველთვის გრძნობდა რომ სანდროს მამასთან ყოფნა ერჩივნა ხოლმე , მაგრამ ვერც წარმოიდგენდა თუ სანდრო მასზე გაბრაზებული იქნებოდა. ბევრჯერ უთქვამს ასეთი შვილი არ მჭირდებაო.. თითონაც ახალგაზრდა იყო სანდრო რომ გააჩინა და უჭირდათ ერთმანეთთან ურთიერთობა , თუმცა შემდეგ ყველაფერი დალაგდა , სანამ სანდრო არ შეიცვალა. მარინა სანდროს ყოველთვის ცივ მხარეეს ანახებდა , მკაცრი დედის როლი ჰქონდა მორგებული , თითქოს ასე უფრო კარგად გაზრდიდა მას თუმცა ამდენი წლის მერე ახლა მიხვდა რომ ყველაფერში შეცდომა დაუშვა... სანდროს ბევრჯერ უთქვამს დედასთვის ასეთი სიტყვები და გულიც ბევრჯერ უტკენია, თუმცა შემდეგ ბოდიშები მოუხდია , თან მაშინ პატარა იყო და დედა ყველაფერს პატიობდა. პატარა დაიკოს გაჩენის შემდეგ სანდროს და მარინას ურთიერთობა უფრო დაეძაბათ.. გოგოები ერთამნეთს უფრო უგებდნენ , რაც სანდროს აღიზიანებდა. მამის გარდაცვალების შემდეგ მეტი ყურადღება სანდროს დაუთმო, ყევლაფერს უსრულებდა და სულ ეფერებოდა. ალბათ თითონე გონა ეს მოფერება საკმარისი. არ ყოფილა საკმარისი... სულ სხვა რაღაც სჭირდებოდა მის შვილებს... ელოდებოდა სანდროსგან აფეთქებას მაგრამ ასე უმიზეზოდ არა.. იქნებ უმიზეზოდ არ უყვირია სანდროს დედამისისთვის?! ახლაც ვერ გაუგო შვილს... თავი კარგი დედა მეგონაო... ტირილი დაიწყო.. ორივე ხელებს პირზე იფარებდა.. ასეთი სუსტი არასდროს ყოფილა და არც ახლა უნდოდა დაეკარგა ის სიძლიერე რომლითანც ის გამოირჩეოდა! ამ სიტყვებმა გული ისე მოუკლეს თავს ვერ იკავებდა.. თათია გამოფხიზლდა .. ადგომას ისედაც აპირებდა ,ტირილის ხმამ იფრო გამოაფხიზლა, სწრაფად ჩაიცვა ჩუსტები და მისაღებში გავიდა.. ატირებული მარინა რომ დაინახა კინაღამ თვითონაც ტირილი დაიწყო.. მივიდა და როგორც საკუთარ დედას ისე მოეხვია. ზედმეტი კითხვებისგან არ შეუწუხებია.. ცრემლებს წმენდდა და ამშვიდებბდა. თათიას დედამისი ედგა თვალწინ.. მართალია მარინას ნაირი სითბო დედასაც არ მიუცია თათიასთვის , მაგრამ მაინც ძალიან უყვარდა და ენატრებოდა.

- ძალიან გთხოვ აღარ იტირო. მითხარი რატო ხარ ასეთი ანერვიულებული?
- არაფერი ისეთი.. ყველაფერი კარგად არის.
- როგორ არის ყველაფერი კარგად?! მითხარი რა მოხდა და მოგეშვება. ისე უბრალოდ ტირი? მეც მჭირს ხოლმე ეგრე , მაგრამ მე ცოტა სულელი ვარ და შენ ძალიან ძლიერი ქალი.. - ამ სიტყვებზე გაეღიმა მარინას.
- არ ხარ სულელი. მართლა კარგად ვარ.
- სანდრომ გაგაბრაზა? - ტირილს რომ უმატა მარინამ , მიხვდა რომ ყველაფერი სანდროს ბრალი იქნებოდა. სანდროს ოთახისკენ გაბრაზებული წავიდა .. კარზე ოქროსფერ გასაღებს უყურა და კარი შეაღო, მარცხენა ხელი წელზე დაიდო , ძალები მოიკრიბა და სანდროს წარბებშეკრულმა დაუყვირა:

- მარინა რატომ გააბრაზე? - სანდრო იწვა და ტელეფონზე თამაშობდა. ჯერ თათია გაუკვრიდა მის ოთახში და მერე გაბრაზებული თათია. იფიქრა რა უფლებით მიყვირისო. საერთოდ ვერ გაიგო რაუთხრა თათიამ.
- ბატონო?
- მარინა დეიდა რატომ გააბრაზე?! რა უთხარი ისეთი ასე რომ ეწყინა? - სანდრო საწოლიდან ადგა და თათიას მიახლოვდა , თათას ცოტა შეეშინდა თუმცა უკან არ დაიხია და მეორე ხელიც წელზე დაიდო , სანდროს გაეჭიმა.
- არაფერი მითქვამს.
- არაფრის გამო ტიროდა?
- ტიროდა? *სანდროსაც გაუკვირდა დედამისისგან ტირილი.*
- ხო .. და ასე მითხრა სანდრომ გამაბრაზაო..
- შენი საქმე არარის.. მივალ და დაველაპარაკები.
- არსადაც არ მიხვალ! - თათია უკან გამოიქცა , ოთახის კარები მოააჯახუნა და გასაღები გადაატრიალა. მარინასთან მივიდა გაღიმებული და სანდროს ოთახში ჩაკეტვა ახარა.

- ოთახში ჩავკეტე.. ეხლა იჯდეს და თითონ იტიროს. არ გამოვუშვებ..
- გაგიჟდი? გაბარზდება..
- ოჰ.. დიდი ამბავი. გაბრაზდეს. ისე ეგრე რო უფრთხილდებოდი იმიტომაც აქ თავის თავზე დიდი წარმოდგენა.. მაგიტომ გიბედავს ამდენს. სულ არ მეშინია მაგის.. გამოვიდეს აბა... - მარინამ სანდროს ყვირილი გაიგო.და გამოშვება შეეცადა მაგრამ თათაიამ მოაბრუნა.
- თავი დაანებე.. კარგი იყო შენ რო გატირა? მოდი რამე შევჭამოთ. რაღაც კარგ ხასითზე დადექი მე ის რო ოთახში ჩავკეტე, ხვალ გვიან გაბუღებ კარებს. იმედია ფანჯრიდან არ გადმოხტება. ეხლა დაიძინოს.
- არამგონია გადმოხტეს.. მეტი საქმე არააქვს.
- ხოდა ძალიან კარგი. - ისევ ლამაზად გაუღიმა თათიამ.

***
დილით თათიამ პირველ რიგში მარინა მოიკითხა. მერე სანდროს ოთახის კარი გააღო .. სახეც მოამზადა ეგონა ისევ იქ დახვდებოდა. ნელა შეაღო კარი და შიგნით არავინ დახვდა.

- აუუ.. აბა არ გადახტებაო?
- შეიძლება არც გადახტა და გააღო კარი.
- მეორე გასაღებიც აქვს?
- ყველა კარს აქვს მეორე გასაღები და ალბათ იპოვა.
- არაუშავს.. მაგრამ მაინც მინდოდა ეხლა გამომეშვა. შენ ხო კარგად ხარ? კიდე გაბრაზებულიხარ?
- არა აღარ ვარ
- მატყუებ.. რო მოვა ბოდიშს მოვახდევინებ.
- არაფერი უთხრა გაბრაზებული იქნება და გვეჩხუბება.
- იჩხუბოს მე გავიცინებ. თვითონ რო იცინის ხოლმე. ისე გუშინ ბევრი კარგი რაღაც მოვიფიქრე.. სხვა დროს გავუჩალიჩებ. - ჩაიცინა თათიამ და გემრიელად დააგემოვნა ნამცხვარი.

***
სანდრო მთელი დღე გაბრაზებული იყო. არავის უყვებოდა არფერს.. ეს რომ ეთქვა გუგასთვის მთელი ცხოვრება მისი დასაცინი გახდებოდა ამიტომაც თავს იკავებდა. ახალ თანამშრომელს ეძებდა და უკვე ამდენ ხალხთან გასაუბრებაც ამოუვიდა ყელში. ვიღაც ახალგაზრდა ბიზნესმენი ჭირდებოდა. ლამაზ გოგოებსაც უარს ეუბნებოდა. ბევრს შემოსვლისთანავე უარით უკან აბრუნდებდა. გასაუბრების გარეშე. უკვე ამთავრებდა გასაუბრებას და ვერავინ შეარჩია.. მდივანს ყავა მოატანინა..მდივანმაც გაახარა სანდრო კიდევ ერთი ბიჭი გელოდებათო. ძალიან კი ეზარებოდა ახლა კიდევ ლაპარაკი , მაგრამ მაინც შემოუშვა. კაბინეტში ვიღაც მაღალი, შავგვრემანი , გამხდარი , სოლიდურად ჩაცმული ბიჭი შემოვიდა.. ჩაცმულობით მოეწონა სანდროს ეს ახალგაზრდა.. სახეზე რომ შეხედა იცნო მისი მწვანე თვალები და იერი. ვერაფრით იხსენებდა სად ყავდა ნანახი ეს პიროვნება. ცოტახანი უყურა.. ის ბჭიც არ ჯდებოდა სანამ სანდროს ნებართვა არ მიიღო.

- დაბრძანდით. თქვენი სახელი?
- დემეტრე. დემეტრე ბერიძე.
- საიდანღაც მეცნობი.
- წვეულებაზე გნახეთ.. თქვენთან მოსვლა ვერ შევძელი თუმცა მაინც აგდავნებდით თვალს. უცხოელებთან ერთად ვიყავი მე.
- აა. გამახსენდა. - უცხოელებთან მდგარი ბიჭ კიარა.. თათიას რომ ეპრანჭებოდა ის ხარ შენ. - გაიფიქრა სანდრომ.
- აქ ყველა საბუთია.. ყველაფერია ჩემს შესახებ. თუ რამე კითხვა გაქვთ შეგიძლიათ მაინც დამისვათ.
- გავეცნობი ამას.
- იცით.. ძალიან მინდა აქ მუშაობის დაწყება. ბევრი შემოთავაზება მაოქნდა, ტრაბახით არ ვამბობ მაგრამ მაინც , თუმცა მე მაიც აქ მინდოდა. არქიტექტურაც ყვეფერზე უფრო კარაგდ მესმის.
- გასაგებია. იცი ძალიან ბევრი იყო მოსული.. ყველას ისტორიას უნდა გავეცნო. თუ შეგარჩევთ .. დაგიკავშირდებიან.
- მადლობა ბატონო ალექსანდრე.
- არაფრის. ნახვამდის.
- ნახვამდის.

გახარებული გამოვიდა დემეტრე სანდროს კაბინეტინად.. გული უგრძნობდა აუცილებალდ ამიყვანენო. მეტი საქმე არ ქონდა სანდროს ეს ბიჭი აეყვანა სამსახურში თმცა მაინც გაეცნო მის ისტორიას.
დემეტრემ გზად სამკაულების მაღაზიაში შეიარა და მეგობრისთვის საჩუქარი აარჩია. ერთი გოგოს დაბადების დღე იყო.. მის ცხოვრებაში რატომღაც ძალიან მნიშვნელოვანი ადამიანის. მისი ბავშობის მეგობრის .. ლიკას დაბადების დღე. დიდ ცხვირა ლიაკს დაბაადების დღე.
ლიკასთან მივიდა სახლში და კარი ნიამ გაუღო. ნიასაც იცნობდა თუმცა არიცოდა რომ ბოდონი ალექსანდრე ნიას ყოფილი შეყვარებული იყო.

- გამარჯობა ლომიძე! - ნიას ყოველთვის გვარით მიმართავდა. - რაშვებით, ქეიფობთ გოგოები?
- ვქეიფობთ !!! - სამზარეულოდან გამოვარდა ლიკა და დემეტრეს ჩაეხუტა.
- ძალიან კარგი.. ეს შენ - ლამაზად შეფუთული ყუთი მისცა ლიკას.
- მადლობა. ცოტახანში მოვლენ ბიჭებიც , მნამდე ჩვენ არ მოგაწყენთ.
- შენთან ვერავინ მოიწყენს.

დემეტრე გოგოებს მიესალმა , ერთი ნაცნობი სახე დაიანხა მხოლოდ. ანა .. ანასაც ისევე კარგად იცნობდა როგორც ლიკას. ლიკა ,ანა და დემეტრე კლასელები იყვნენ.. მერე დემეტრე სხვა სკოლაში გადავიდა და ძლივს შეიანრჩუნეს ერთმანეთი. ნია დემეტრეს გადასვლის შემდეგ გადავიდა ლიკასთან სკოლაში . ამიტომაც ერთამენთს არიცნობენ კარგად. ანა ცოტა ჭორიკანაა თუმცა მაინც ძალიან უყვართ მეგობრებს.

დემეტრე განმარტოვდა და თათიას დაუმესიჯა. მერე სამზარეულოში შევიდა არაყი დაისხა ლიკასაც დაუსხა, ერთი ჭიქა მიაწოდა , მიაუჭახუნა და სწრაფად გადაკრა. ანამ დემეტრეს შარვლის ჯიბიდან ტელეფონი ამოაცლა. სულ დემეს ტელეფონით იღებდა ანა სელფებს. კარგა ხნის მერე გაახსენდა დემეტრეს თავის ტელეფონი და ანას კითხა:

- ანა.. ვინმემ ხოარ მომწერა?
- არვიცი .. ვნახავ.. კი ვიღაც თათიამ.. *თათია მხეიძე? ჩიაჩურჩულა.* და ვინ არის ეს გოგო?
- მეგობარია. ძალიან მომწონს.. გაჩვენებ ფეისბუქზე.. ნახე რა ლამაზია. - სახელი და გვარიც ეცნო ანას თუმცა ფოტოებმა უფრო დაარწმუნეს რომ ეს გოგო ის იყო ვინც გაიფიქრა. დემე აივანზე გაიყვანა და მოყოლა დაიწყო. თითქმის ყველაფერი მოუყვა თათიაზე. საჭორაო თემა მიეცა და რატომაც არა. თან დემეტრე უყვარდა ანას. შანს არ მისცემდა თათიას. დემემ ცოტახნის წინ მოუყვა ანას მის სამსახურზე და ალექსანდრეზე.. მაშინა არფერი შეიმჩნია ანამ და ახლა სანდროზეც ბევრი რამ მოუყვა თან გააფრთხილ აარსად არ თქვაო. დემეტრე გაოგნებული უყურებდა ანას.. ვერ იჯერებდა ვერც ერთ სიტყვას.. ანას ტელეფონი გამოგლიჯა ხელიდან.. პიჯაკი აიღო ლიკას დაემშვიდობა მეჩქარებაო და სახლში წავიდა.
მანქანას ძლივს მართავდა.. არიცოდა გახარებოდა თუ არა ეს ამბავი. თან შეეცოდა თათია და თან არც აწუხებდა ეს ფაქტი .. ახლა მეტი შანსები ქონდა მასთან. სახლში გიჟივით შევარდა .. პატარა ძმას თავზე მოეფერა, დედამისსაც მოეხვია და ოთახში შევიდა. თათიასთან მესიჯობა გააგრძელა. ლაპარაკს რომ შეყვნენ დემეტრემ შეხვედრაც დაუნიშნა. თათიას ეუხერხულებოდა შეხვედრა.. მაგრამ მაინც გაუხარდა ასეთი ყურადღება დემეტრესგან.

***
2 აგვისტო .. საღამო.

დემეტრეს უცხო ნომრიდან დაურეკეს.. ყურმილი რომ აიღო ქალის ხმამ დაძაბა.. უარი უთხრეს ალექსანდრესთან ერტად მუშაობაზე. ირონიულად ჩაეცინა დემეტრეს "ვიცოდი" ო თქვა და გაუთიშა.

(მაინტერესებს თქვენი აზრი)