ცუდად წოლისგან და სიცივისგან ევას შუაღმისას გამოეღვიძა. სახლში ხეტიალი მოუწია თავისი ოთახი,რომ ეპოვა.ბოლოს მიაღწია,წამოწვა და სიზმრების მორევში გადაეშვა.დილით თავის საშინელმა ტკივილმა გამოაღვიძა, დაახლოებით 8–9 საათი იყო.წამოდგა და ქვევით ჩავიდა,ჯერ კიდევ ვერ შეეგუა ამ საშინელ კიბეებს.შემოსასვლელ კართან სამი ჩემოდანი დახვდა,ორი უზარმაზარი და ერთი შედარებით პატარა.
–დილამშვიდობის ევა,როგორ გეძინა?
–ნუ თუ არ ჩავთვლით იმას,რომ გარეთ მეძინა...კარგად.
–გაღვიძებდით მაგრამ თქვენ დამარწმუნეთ,რომ ჰამაკში კარგად გრძნობდით თავს და აღარ შეგაწუხე.
–აამ კარგით,და ეს რა არის?ჩემია?
–კი კი,გიორგიმ დილაუთენია ჩამოიტანა,ამოტანას ვაპირებდი მაგრამ დამასწარით.
–მადლობა არა საჭირო ჩემით ავიტან,საჭმელი მზადაა?
–ორი წუთით მაცადე და მზადაა.
–მაშინ მანამდე ავიტან
ჩემოდნებს ხელი დავტაცე და ოთახისკენ დავიძარი.ყველაფერი დავალაგე,კარადებში შევაწყე და ქვემოთ ჩავედი სადაც მომღიმარი ანა მელოდებოდა,გაშლილ სუფრასთნ.
–ყველაფერი მზადაა.
–მადლობა
–თქვენთან საინტერესო რა არის?სად შემიძლია წასვლა?რისი ნახვა შემიძლია?
–ცოტა მოშორებით ჩანჩქერია სადაც ბანაობა შეიძლება,ასევე ტბაც არის...დანარჩენი არ ვიცი...ტყეც ახლოსაა,ლამაზია მაგრამ მარტო შესვლას არ გირჩევდი.
–აჰაამმ...ძალიან კარგი,ჩანჩქერთან გავალ,ძალიან დამაინტერესეა.
–ბოლომდე არ მიირთმევ?
–არა მადლობა არ მინდა.
სამზარეულოს გავეცალე და მაღლა ავედი.მზადება დავიწყე:პირდაპირ კუპალნიკი ჩავიცვი,ზემოდანნ ფარფატა სარაფანი გადავიცვი,ჩემი გრძელი თმა კოსად შევიკარი,სათვალეები მოვირგე და გარეთ გავედი.
ანას ვკითხე როგორ უნდა გავსულიყავი მაგრამ ცოტა მაინც დავიბენი, ბოლოს მივაღწიე და ულამაზესი ჩანჩქერი დავინახე რომელიც სათავეს მთებიდან იღებდა.ულამაზესი სანახაობა იყო.ქვენიტ სავხე არემარე სიმწვანეში იყო ჩაფლული.უცებ ყველაფერი მივაგდე და თავით წყალში ჩავხტი,ძალიან გამაგრილებელი იყო,სულ გადამავიწყდა თავის ტკივილი და საშინელი სიცხე.ორი საათიანი ნებივრობის შემდეგ გამოვედი და მზეზე წამოვწექი–ოდნავ მაინც გავირუჯო თორე დავიღალე ამ გაფითრებული სახის ყურებით.ჩაიდუდღუნა და მზეზე ვარსკვლავივით გაწვა,მარტო მაშინ ინება წამოდგომა,როცა მოეჩვენა რომ კანი ეწვოდა.სარაფანიც არ გადაიცვა ისე გაუდგა გზას,მზეზე ერსაათიანი წოლის მიუხედავად თმა მაინც სველი ჰქონდა.დინჯი ნაბიჯით მიაბიჯებდა და ცხოვრებაზე ფიქრობდა.ვერცკი მიხვდა როგორ მიუახლოვდა სახლს.
–მოვედიი
იმხელა ხმაზე დაიყვირა სახლის კედლები შეზანზარდა
–ძალიან სასმოვნოა მაგრამ ამხელაზე ყვირილი რა საჭიროა
ბოხი და ოდნავ ჩახლეჩლი ხმა გაიგო და შემდეგ ამ ხმის პატრონიც შეამჩნია სამზარეულოში "მოფუსფუსე".შეკრთა,გაქვავდა,გაიყინდა,არ იცოდა სად წასულიყო.

–––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––––
პატარა თავი გამოვიდა მაგრამ მერჩივნა ესეთი დამედო ვიდრე საერთოდ არაფერი.
რჩევები მომეცით...რა მოვლენები გინდათ შემგედ თავებში.
შემიფასეთ ^^