ძალიან მალე გადის დრო მე კი მგონა პირიქით ნელა გავიდოდა და უფრო დავიტანჯებოდი .ერთ კვირას მარიამის და გიორგის ქორწილი იყო მე კიდე კაბა ვერ ავარჩიე,მარიამმაც დამღალა არცერთი კაბა არ მოსწონდა აგრამ საბოლოოდ მაინც დავითანხმე ერთ კაბაზე,ლანა და მიშო ერთად დადიოდნენ მაღაზიებში ,ლანამ მიშოს პიჯაკი აყიდინია და თვითონაც ლამაზი შავი კაბა შეიძინა.ძალიან ბევრი ვიმხიარულეთ.

ხვალ უკვე ქორწილია,გადავწყვიტეთ დღეს საღამოს ერთად ვყოფილიყავით და ცოტა დაგველია,ბიჭებმა თქვეს სიძის სახლში პატარძალი ხვალ უნდა შევიდესო ასევე პატარძლის სახლშიო ამიტომ ყველამ მიშოსთან წავედით.ბევრი ვიცინეთ გავიხსენეთ რაღაც დრო და ბევრი ვიმხიარულეთ. უცებ გიორგის მობილურმა დაურეკა და გარეთ გავიდა,მაშინვე გულში ლუკამ გამიარა და ვიფიქრე მოვუსმენ თქო.
-ხო შენ? (გიორგი)
-.........
-კარგი დაიკიდე რამეს ვიზამთ (გიორგი)
-........
-დროებით ძმა (გიორგი)
-.........
გიორგი სახლში შემოვიდა და იღიმოდა მიშომ მაშინვე შეატყო და კითხა კიდეც.
-სიძე რახდება? (მიშო)
-არაფერი ძმა ყველაფერი კარგადაა ჩემი მეჯვარე ვიპოვე და ხვალ ნახავთ ყველა . (გიორგგი) მაშინვე ცემსკენ გამოხედა და თვალი ჩამიკრა.
-რაგაცინებს ვინაა შენი მეჯვარე? (მე)
-აუ რაბიჭია იცი ბარბუსი? აი საოცრება ხვალ გაგაცნობ აუცილებლად დაიშოკები (გიორგი)
-ეგ დღე არ გაგითენდება როცა მე ვინმეზე გავგიჟდები კარგად იცით რომ მე ჯერ კიდევ..... (მე) სიტყვა არ დავასრულე და მაშინვე გარეთ გავედი,ლანა უკან გამომყვა.
- ბარბარე ესე არ შეიძლება იქნებ ლუკას მაინც ჯობია ეს ბიჭი ეგრე ნუხარ. (ლანა)
-არა ლანა არაა. შეიგნეთ მე მის გარდა არავინ მიყვარს არარსებობს ჩემთვის არავინ სხვა. (მე)
-მისი საქციელის შემდეგ კიდევ ფიქრობ ამსზე?კიდევ გიყვარს? თავს ნუ იმცირებ ბარბარე შენ არხარ ვალდებული ვინმეს რამეს ეხვერწებოდე ასე რომ ჩემო გოგო დაივიწყე ლუკა და იფიქრე ახალზე(ლანა)
-კარგი ლანა ხვალ სევხდებით მე წავედი სახლში მეძინება. (მე) ლანას დავემშვიდობე და იქვე ტაქსი გავაჩერე და სახლში წავედი,გზაში ცრემლები მისით მომდიოდა როცა ლანამ გამახსენა ლუკას საქციელი,თუ როგორ მომექცა ის და დამტოვა,ნუთუ ამას რამით ასნის როცა დაბრუნდება? არა ბარბარე ის არასდროს დაბრუნდება მან ხომ თქვა არვიცი როდის დავბრუნდებიო.სახლში როგორც კი შევედი პირდაპირ დასაძნებლად წავედი და გემრიელადაც ჩამეძეინა,ხვალ დატვირთული დღე მელოდებოდა,ხვალ ხომ მარიამის და გიორგის ქორწილია.

დილით ტელეფონმა გამაღვიძა.
-ბარბარე სადხარ გოგო სალონში გვაგვიანდება მალე ჩემთან გელდოები კაბა წამოღე და აქ ჩაიცმევ. (მარიამი)
-რომელია გოგო საათი ეხლ არცერთი სალონი არიქნება ღია. (მე)
-გიორგიმ მოელაპარაკა და დღეს სპეციალურად ჩვენთვის ადრე გაიხსნება (მარიამი)
-ხოხო ვიბანავებ მალე და მოვალ (მე)
-აუუუუ კარგი ნახევარ საათში აქ იყავი. (მარიამი) სიტყვის თქმა ვერ მოვასწარი ისე გათიშა .გიჟია ეს გოგო ნახევარ საათში როგორ უნდ ამოვასწრო საინტერესოა.ლოგინიდან წამოვდექი და აბაზანაში შევედი ვეცადე მალე გამეკეთებინა ყველაფერი,სააბაზანოდან მალე გამოვედი,ჩავიცვი კაბა გავაუთოვე გარდერობში ჩავდე და წავედი მარიამთან,სახლში შესვლა არ ამადა ისე გამოექანა ჩემსკენ.
-გოგოოო სადხარ ამდენიხანი?დროზე ეს მომეცი და წავედით. (მარიამი)
-მოვედი ხო რაიქნა რას შფოთავ. (მე) გარდერობი გამომართვა იქვე ჩამოკიდა და სახლიდან გარეთ გამაგდო. ეზოში რო ჩავედით მიშო დაგვხდა მანქანით.
-დილამშვიდობისა რძალო (მიშო)
-რძალოს განახებ მეშენ დროზე წავედით არ დაგვაგვიანდეს.(მარიამი) გიჟივით ჩაჯდა მანქანაში. მიშო გაშტერებული უყურებდა და ეინებოდა.
-ამას რაჭირს ტო? (მიშო)
-აუ რავი მე კინაღამ დამახრჩო დროზე მოდი ჩემთტანო და რავიცი ალბათ ნერვიულობს(მე)
-ამას რააქ სანერვიულო ნეტა, სანერვიულო სიძესააქვს (მიშო)
-გიორგის რააქვს სანერვიულო? (მე)
-არაფერი გოგოხარ და ვერგაიგებ (მიშო)
მანქანაში ცავჯექით და წავედით სალონშო,მიშოს წყალობით მალევე მივედით თორე მარიამი დაგვახრჩობდა იქვე. მიშომ სალონში დაგვტოვა თვითონ კი მოსამზადებლად წავიდა, მარიამმა სტილისტები გააგიჟა საბოლოოდ ძლივს შეჩერდნენ ერთ ვარცხნილობაზე მეც ბევრი არაფერი გამიკეთეია თმა დავიხვიე ცოტა ავიჩეჩე და ცალ მხარეს გადმოვიყარე მსუბუქი მაკიაჟი გავაკეთებინე და წითელი პომადა მარიამის თხოვნით წითელი კაბა ვიყიდე მაგრამ ამჯერად გრჟელი მუხლებამდე სწორი იყო და ბოლოში იშლებოდა და გრძელი კუდი ქონდა,როგორ დავმალო და მეც მომწონდა.
მოკლედ სალონიდან მალე გამოვედით მიშო უკვე კლასიკურ სამოსში დაგვხდა გამოწყობილი და ლანაც თან ახლდა ისისც ძალიან ლამაზად გამოიყურებოდა ერთმანეთს ძალიან უხდებოდნენ. მარიამთან სახლში მალე მივედით და ჩაცმაში ვეხმარებოდით,ძალიან ლამაზი დედოფალი იყო,როგორც კი მოვრით მის მომზადებას მე დავიწყე ჩაცმა თან მეზარებოდა მაგრამ რასვიზამთ მეგობარს ხოარ ვუღალატებ?მოკლედ მე გამოვეწყვე და გარეთ გავედი.ყველა მე მიყურებდა.
-რახდება ბარბარე? შენც ხოარ თხოვდები? (მიშო)
-რატო რაიყო?(მე)
-ძალიან ლამაზი ხარ, ვის ეპრანჭები? მაგრამ როგორ არუნდა გაიპრანჭო დღეს ხომ ის ჩ..... (მიშო)
-რაოო? (მე)
-კარგი არაფერი გიორგიმ გზაში ვართო და მოვდივართო(მიშო)
-ანუ როგორც მან ამბობს მისი საოცრად სიმპათიური მეჯვარეც მოყვება დ აგავიცნობ? (მე)
-არა მეჯვარემ ვერ ვახერხებ მოსვლას ჯერო ბიუროში და ყველგან მოვაგვარეთ ყველაფერი მისი ხელის მოწერაზე და ის რესტორანში მოვა პირდაპირ რაღაც პრობლემების გამო (მიშო)
-ანუ მაინ გავინობ(მე)
-ხო გაიცნობ (მიშო) ეზოში მანქანების სიგნალის ხმა გაისმა და მარიამი მაშინვე ფანჯარას მივარდა,სიხარულისაგან დახტოდა ძლივს ვაჩერებდით რო ვარცხნილობა არ დაშლოდა და აი კარებზე ზარის ხმაც გაისმა,კარები გავაღთ და ხელში ყვავილებით ,სახეგაბადრული გირგი იდგა . მოოკლედ სახლში დავლოცეთ ნებფე პატარძალი და გზა ჯვრის მონასტრისკენ ავიღეთ, ბევრი ფოტოები გადავიღეთ,ჯვარიც მლე დაიწერეს, ხელიც მოაწერეს და უკვე საღამოს 6 საათი იყო როცა რესტორანში მივედით ყველა იქ გველოდებოდა,ჩემი მშობლებიც იქ იყვნენ,ყველა იყო გიორგს კლასელებიც და მარიამის ჩემი კლასელებიც კი დავინახე რომლებიც გიორგის ახლობლები გამოდგნენ,ძალიან კარგი დრო გავატარეთ მხოლოდ ერთი ადგილი იყო ცარიელი,გიორგის მეჯვარე არ იყო მოსული, გიორგი ხშირად ელაპარაკებოდა ვიღაცას მობილურზე და თან მხიარულად იყო ყველა ბედნიერები ვიყავით. ვცეკვავდით,ვმღეროდით,ვსვავდით ბოლოს დავიღალე და საკუთარ ადგილს დავუბრუნდი სხვები კი ისევ ერთობოდნენ, მობილური ავიღე და უამრავი ესემესი დამხვდა ყველა სხვადასხვა ნორიდან იყო, და ყველა ერთნაირი ესემესი იყო : „თვი კი“ უცნაური ესემესი იყო მაგრამ რავიცი არ მიმიქცევია ყურადღება ესემესებს ვკითხულობდი როცა დარბაზი სულ ჩაბნელდა,ჩამიჩუმი არ ისმოდა,ვიფიქრე შუქი ჩაქვა თქო მაგრამ ყველა რატო გაჩუმდა? უცებ ერთ მხარეს გაენთო შუქი სადაც გიორგი და მარიამი იდგნენ და მიყურებდნენ ხელში ორი ვარდი ეჭირათ, -ბარბარე თქვი კი (გიორგი და მარიამი) შემდეგ ლანა და მიშო გამოჩნდა -თვი კი (კანა და მიშო ) მე გაკვ
ირვებული ვუყურებდი და ვერ ვხდებოდი რაზე უნდა მეთქვა კი ბოლოს მეც ვიკითხე -რატომ ვთქვა კი რატომ (მე) ბოლოს ისევ აბნელდა და სადღაც შორს განათდა საიდანაც წითელი ბუშტები ჩანდა მხოლოდ ბოლოს ანარეკლიც გამოჩნდა რომელიც ჩემკენ მოიწევდა,ვერ ვხდებოდი ვინ იყო თუმცა მეცნობიდა,ნელა მიახლოვდებოდა ბოლოს კი მისი ხმა გაისმა.
-რადგან მას უყვარხარ და მისი წასვლის მიზეზსაც ახნის უბრალოდ შენ თქვი კი (უცნობი)
ეს ხმა უკვე სერიოზულა დმეცნო
-რაზე ვთქვა კი? (მე)უცნობი მიახლოვდებოდა უკვე ნელ ნელა მისი სახე იკვეთებოდა..........არა ეს შეუძლებელია ის ხომ წავიდა არარსებობს ლუკა ნელა მიახლოვდებოდა და მისი ლურჯ თვალები ისე მიყურებდა, სითბოთი იყო სავსე,მისი ღიმილი რომელიც მაბნევდა. ის მოიწევდა ჩემკენ,მომიახლოვდა,ჩემი ხელი მოიქცია მის თბილ ხელებში, ალ მუხლზე ჩაიმუხლა და
-ბარბარე თანახმახარ გამომყვე ოლად? სასწაულად მიყვარხარ ვიცი გული გატკინე ისე წავედი,მაგრამ თბილიში შემომთავაზეს კონტრაქტი და აქ ვიქნები უკვე შენთან აღასდროს წავალ,უბრალოდ მამაჩემის ოცნება იყო რომ ესპანეთის ჩემპიონატზე გავსულიყავი, მე არ ვაპირებდი ენს მიტოვებას და წასვლას მაგრამ წავედი და იქ ჩემი კარიერის დასაწყისი მივატოვე და აქ დავიწყე მაგრამ ჯერ ჩემი ცხოვრების კარიერასთან,აზრთან,მივედი და ეხლა ცალ მუხლზე ვდგავარ და მის პატიებას და თანხმობას ველი. (ლუკა) ის ისე ლაპარაკობდა, ცრემლებს ძლივს ვიკავებდი,მაგრამ ვერ ვხდებოდი რა მჭირდ თავს ვიკავებდი რომ ცოტა ჩემი ტკივილი განეცადა და მიმხვდარიყო რა დღეში ვიყავი მაგრამ მე არ შემიძლია მასაც იგივე გავუკეთო რაც მე გამიკეთა,თვალი მოვავლე იქვე ყველას ყველა ჩვენ გვიყურებდა ბოლოს ჩემს მშობლებს გავხედე რომლებმაც გამიღიმეს და თანხმობის ნიშნად თავი დამიქნიეს.ლუაკს შევხედე რომელიც მიყურებდა და პასუხს ელოდებოდა,ერთი ამოვისუნთქე დაბლა დავიხარე მუხლებზე დავდექი და მის თვალებს ვუყურებდი.
-შეუძლებელია შენი თვალები ტყუოდნენ,საპატიებელი არაფერია ეს ხომ მამაშენის გამო გააკეთე (მე)
-ანუ თანახმახარ? (ლუკა)
-კი ... კი... თანახმა ვარ თანახმა. (მე) ხმამაღლა ვიყვირე რასაც ყვირილი და ტაში მოყვა. ლუკამ უცებ მომეხვია,ბეჭედი თითზე მომარგო და ჩემს ბაგებს დაეწაფა.