(უკვე მეორედ აკოცა ჟანეტს ლუციფერმა, მაგრამ ახლა თამაშით...ვნებით და გასამწარებლად არა..მთელი გრძნობით აკოცა და უთქმელი სიტყვები კოცნაში ჩადო)
- რასაკეთებ ? (თვალებ დახუჭულ ჟანეტს ერთი ეს აღმოხდა და მამაკაცი გაუჩიანარდა)
.......................................................................
- დეამინ ??დეამინ...დეეეეეამინ (ბოლოს სასწაულ ხმააზე იღრიალა ლუციუსმა)
- რა ჯანდაბა გაყვირებს ? (თვალებაწითლებული დეამინი სააბაზანოდან გამოვიდა)
- ახლა არ მითხრა რომ ტიროდი ? (ხელები გადააჯვარედინა ლუციუსმა და ტუჩები პატარა ბავშვივით დაბუშტა მისდასაცინად)
- რამდენიც მგონია იმდენი გეშვველა, ვცდები...შენ არაფერი გეშველება ლუციფერ (გაღიზიანებულმა ხელებნი დამუშტა)
- ნაკლებად მადარდებს შენ რას ფიქრობ დეემ ძვირფასო (ძმის ნერვებზე თამაში დაიწყო) რამდენიმე დღით აქედან მიცვიდვარ, გოგონებიბ დააბრუნე სახლში მშვიდობით და ეცადე სამყარომ არ გაიგოს რომ დემონი ხარ დეამინ ნუ ამას პირველივე შემხვედრიც ხვდება ხოლმე, რთული არაა კაცმა შემოგხედოს და ვერ მიხვდეს მაგრ... (სათქმელი აღარ დაარულებინა დეამინმა)
- გასაგებია რომ ვერ მიან, დემონი ვარ, არავინ შემიყვარებს სამყარო აუნდა გადავწვა და გოგოები ცოცხლები დავაბრუნო(მოსაბეზრელად ჩამოარაკრაკა უცბად ბიჭმა) კიდეა რაიმე?
- არა არაფერი დეამინ, უბრალოდ სახლი მთელი დამახვედრე..თორემ ჩემს თავზე პასუხს არ ვაგებ
- ვიცი როგორ გიყვარს ეგ სახლი ლუციუს, შენ ხომ დედა მანდ ჩაგაკვდა ხელებში (ახლა დეამინი გადავიდა სარკაზმზე, ლუციფერს ხმა აღარ გაუცია, სახლი დატოვა)
- ავადმყოფი (ხმამაღლა ჩაიალაპარაკა დეამინმა და ის იყო უნდა შემობრუნებულიყო, სახეში ძლიერი ხელი იგრძნო)
- ამას არ გაპატიებ (ვიქტორიამ ხელი გაარტყა და ოთახში აასწრო, ბიჭი გონზე ვერ მოვიდა 2 წუთი რა მოხდა, სანამ გაიაზრა მანამდე ვიკი უკვე ოთახში იყო შეკეტილი და ბარგს ალაგებდა)
- კარი გამიღე
- არა
- ვიკი კარი გააღე, მაინც შემოვალ და ჩამტვრებას არ ჯობს გამიღო?
- არა მეთქიიიიიიიიი გაეთრიე აქედან (უკვე ცრემლები მოსდიოდა ვიქტორიას, დეამინმა კარები შეანგრია და მის აცრემლებულ სახეს რომ შეხედა გაშტერდა და ნაბიჯი ვერ გადადგა)
- სახეზე რაღაცეები მოგდის ვიკი (ჩურჩულებდა დეამინი)
- ცრემლებია იდიოტო (თან მუჭით ცდილობდა რემლების მოშორებას)
- გინდა საავადმყოფოში წავიდეთ ? (ეკითხებოდა აგქვავებული დეამინი თითქოს დაჭრილი ყოფილიყო გოგონა, ამაზე მართლან გაეცინა ვიქტორიას)
- ეს მხოლოდ ცრემლია დეამინ
- და რა დაგემართა?
- რა დამემართა ?ჩემს გარეშე რატომ უპასუხე ჩემს მობილურს, რატომ წაშალე მესიჯები??და საერთოდ რატომიქცევი ესე დეამინ ? (ოთახში ჟაბეტი შემოვიდა და ვიკის მივარდა)
- რამოხდა?რა დაგემართა? (გაოგნებული ხან დეამინს უყურებდა ხან ვიქტორიას)
- დეამინმა ემეტის მესიჯები წამიშალა, დღეს დავურეკე და მითრა როცა გწერდი და გირეკავდი იმის ღირსი მაინც ვიყავი პასუხი მაინც მოგეწერა თუნდაც "აღარ მიყვარხარ" ყოფილიყოვო
- დეამინ ეს საშინელი საქციელია (ჟანეტი დეამინს მიუბრუნდა და მშვიდად უთხრა)
- არ მაინტერესებს, ჩემი ძმა მართალია..გაემზადეთ და 15 წუთში დაბლა ჩამოდით ვბრუნდებით, ყველა ყველა ჩვენს გზაზე წავალთ და დავისვენებთ ყელში ამომივიდა ყველაფერი (გაგიჟებული დეამინი ოთახიდან გავარდა ვიკიმ კი ტირილს უმატა)
- რა უნდა რააა?რას გადამეკიდა
- ვიკი რის გამო ტირიხარ?ხანდახან მაგიჟებ...პატარა გოგო ხომარ ხარ ?? (კიდევ უნდოდა რაღაცის თქმა ვიკიმ რომ სასწაული თქვა)
- მოოოოოოომწოოოოონს ვერ ხედავ?
- რააა?ვინ?დეამინი?
- არა ლუციფერი ჟანეტ...ხოოო დეამინი (წამით ორივე გაჩუმდა, შემდეგ ჩამოსხდნენ და ასე იჯდნენ 5 წუთი მაინც)
- ემეტი?
- მიყვარს
- გასაგებია
- არ გიკვირს?
- არა, მესმის დეამინი ჩემი აზღით ვნებაა..ცდილობ თავიდან მოიშორო ამიტომ ეუხეშები რომ შენში არ შემოვიდეს, ემეტი კი სიყვარულია შენი მთელი 5 წლის ვისყვარული და ასე ვერ გადაიყვარებ ერთ დღეში
- ხოდა მეც მაგას ვამბობ, არასწორა ვიქცევი...უბრალოდ ეს დღეები სულ დეამინთან რომ ვარ და ისიც ისეთი მამაკაცური და საყვარელიაი რომ ტვინში შემიჩნდა, მაგრამ მეც ვიცი რომ ემეტი მიყვრს და საერთოდ იცი რომ მაკოცა? (მოისლუკუნა სიფრიფანამ და გულიც ამოაყოლა)
- ღმერთოო ვიკი (დაქალს ჩაეხუტა ჟანეტი და თავზე აკოცა)
- ცუდი ბიჭია ცუდი...ცდილობს გაანადგუროს ყველაფერი
- ვიკი შენს გრძნობებში უნდა გაერკვა..თუ დეამიანს მსგავსად ასე ყველა ბიჭზე მოგივა, მაშინ ემეტი არ გყვარებია და უბრალოდ ჯერ სერიოზული ურთიერთობა შენთვის შორსაა, თუ დეამიანზე მოგდის მხოლოდ ასე მაშინ...მასშინ შენც იცი რომ ასე ემეტსაც დატანჯავ და თავსაცდაიატანჯავ
- ორ დღეში ვერ შეგიყვარდება ადამიანი ეს სრული აფსურდია ჟანეტ
- მაგას არ გეუბნები უბრალოდ გაერკვიე, მოდი როცა სახლში ჩავალთ დიდი წვეულება გავმართოთ, ემეტს ცოტახანი უთხარი რომ ახლა ცუდათ ხარ და ჩემთან გადმოდი, რამოდენიმე ხანი სხვა ბიჭს შეხვდი და თვითონ გაიგებ ყველაფერს
- აუ ჟან ??რაღაც რომ გკითხო მეჩხუბები?
- მაქსიმალურად შევიკავებ თავს ვიკი (სიცილი გაეპარა ტუჩის კუთხეში ჟანეტს)
- და მაინც...შენი აზრით რომელი მეტად სიმპათიურია?ლუციფერ თუ დეამინი ???
- ვიქტორიაააა (დაიყვირა ჟანეტმა და ბალიში გაუქანა)
...................................................................................
- მალკონ ?
- დეამინ ?
- მეშინოდა რომ დაბრუნდებოდი და ვეღარ მოგისრებდი
- არა დეამინ ჯერ დედამიწაზე ვარ ლუციფერია ცუდათ ?
- არა არა მალკონ, მოდი შევხვდეთ და აგიხსნი ყველაფერს
- მოვედით (ტელეფონზე საუბარი გოგონებმა შეაწყვეტინეს, მალკონს სწრაფად უთხრა ხვალ ჩემთან გელოდებიო და საუბარი დაასრულა)
- 15 წუთი ესარის? (ცხვირი აიბზუა და საჭესთან დაჯდა)
- იდიოტი...ლუციუსი კარს მაინც გაგვიღებდა (არ ჩუმდებოდა ვიკი) ან ბარგს მაინც ჩაგვადებინებდა
- ხოდა ლუციუსს დაელოდეთ (უცბად მანქანა დაქოქა და ადგილს მოწყდა დეამინი)
- რაა ?რასაკეთებ? (ჟანეტმა ხელები უღონოდ დაუშვა ძირს როდესც მიხვდა მისი ხმა დეამინამდე ვერ მიახწევდა)
- ხედავ?იდიოტია ხომ ვამბობ აქ როგო დაგვტოვა (გაცრებული ლანძღავდა ვიქტორია, მის ფეხებთან კვლავ დეამინი რომ გაჩერდა)
- ჩემს ძმას დავპირდი თორემ (ირონიულად გაიღიიმა)
- შე..შე
- ვიკიიი გაჩუმდიიიიიი (უკვე შეწუხებულმდა ჟანეტმა ამოიყვირა, სახლს თვალი კიდევ მოავლო და შველთან ერთად მანქანაში ჩაჯდა)
..................................................................................
(მმანქანამ ვიწრო, მიყრუებულ გზაებს შორის გაიარა და სულ ბოლო სახლთან გაჩერდა...ბოლო სახლთან არა...ეს იყო ერთადერთი სახლი, უზარმაზარი კარიბჭით, ფართო და დიდი სახლით...მგლის ქანდაკებებით და დემონების საიდანაც წყალი გადმოდოდა...მამაკაცმა კვლავ სარკაზმულად ჩაიბუტბუტა,,
- დაე იყოს ნება ღვთისა
(საინტერესო იყო...ამით ღმერთს დასცინოდა თუ მართლა სთხოვდა დამარებას?)
- ლუციფერ (კარებში მაღალი მსხვილი მამაკაცი მიეგება)
- შაითან ? (მანაც ხელი მიაგება კაცის ირონიულ მზერას და უზარმაზარ სახლში ორივე გაუჩინარდა)
...............................................................................
(სანამ არ ჩავიდნენ ხმა არცერთს ამოუღია, დროდადრო ვიქტორია მობილუსრ უყურებდა თითქოს ეგონა ემეტი ისევ დაურეკავდა...ჟანეტი კი ფანჯარაში იყურებოდა და ფიქრობდა, ისევ რატომ გაუჩინარდა მამაკაცი...)
- გადაბრძანდებით თუ ხელში აგიყვანოთ ? (დეამინის სარკაზმულმა ხმამ ორივე გამოაფხიზლა, ბარგი გადმოიტანეს და სახლში დაბინავდნენ)
- კარგად ჟანეტ (თვალი ჩაუკრა "რძალს" დეამინმა და მანქანა ადგილს მოწყვიტა)
- ხედავ?რც კი დამემშვიდობა (გაიბუსხა სიფრიფანა)
- ვიკი შენი მართლა ვერაფერი გავიგე უკვე ხან რა გინდა ხან რა (ხლა ჟანეტს ამოუვიდა ყველაფერი ყელში და ოთახში შევიდა)
- ამ შველს რას უპირებ? (სიტვაცია განმუხტა ვიკიმ)
- მოვუვლი, გავზრდი და მერე ტყეში გავუშვებ
- დაგენანება
- უკეთესი დეა გააქვს ?? (წაბები აუწია ჟანეტმა ვიქტორიას, გოგომნა კი გაჩუმდა)
- ხომ მეც ასე ვიფიქრე რომ არ გქონდა (გაღიზიანებულმა მიიკეტა ოთახის კარები, თავისაწოლზე მოიგულა თუ არა პირველი დღიდან დაიწყო ლუციუსის გახსენაბა და სასიამოვნო ტაომ დაუარა)
.....................................................................................
(დეამინმა სასმელები იყიდა, საჭმლით გაავსო მანქანა, მთელი დედაქალაქის ელიტა, ღარიბი, მდიდარი, საშუალო საზოგადოება სახლში დაპატიჯა, სტრიპტიზიორები დაიქირავა და სახლში ხმაურით დაბრუნდა)
- ღმერთო თავი გამისკდააა (ჯანეტმა თავი წამოყო და ნამძინარევი ხმით ვიკის გახედა რომელიც ფანჯარაში იხედებოდა)
- ერთი ამას დამიხედეეე, რომ კითხო მოვწონვარ სულ არ ახატია სახეწე დარდი (თვალებ გადიდებული უყუებდა შიშველი ქალებით მოცულ დეამინს)
- რახდება ? (ჟანეტიც იმ იმედით წამოდგა, სადმე ლუციუს თვალს მოვკრავო, თუმცა...შიშველი ქალების და გარყვნილობების გარდა ვერაფერი დაინახა, დეამინმა აგერ ქუჩაშივე დაიწყო ქალთან ალერსი და ვიკის კინაღამ გული აერია, ფარდა სასწრაფოდ გადმოწია და გაბუტული დივანზე დაჯდა, რა იცოდა მამაკაცი რომ ხედავდა...დეამინმა კი კმაყოფილმა ჩაიღიმა და ქალის კოცნა განაგრძო)
- ნაგავი
- რას ილანძღები? (იცინოდა ჟანეტი)
- ლუციფერი მოგწონს ? (სულ სხვა რამეზე დაუწყოგოგონამსაუბარი)
- ახლა ეგ რა შუაში იყო? (გურწფელად გაუკვირდა ჟანეტს)
- არ ვიცი ... უბრალოდ მინდა დარჩნენ ჟან,,,მგონია რომ იქ სტკივათ.. (ბოლო სიყვები ისე თქვა ვიქტორიამ ჟანეტს გულზე რაღაც მძიმესავით მოხვდა და დაქალს მოეხვია)
- ხვალ დედაჩემი უნდა მოვიდეს
- რააა სერიოზულად?? (თვალები აუციმციმდა სიფრიფანას)
- ჰოდა თავის ქმარსაც მოიყვანს
- აუ მაგარიაა (ბოლო ხმაზე სიმღერებმა რომ შეაწუხა, ჟანეტს აღარ დალოდებია, კარები გამოხსნა, ჟანეტის დიდი ბაბუის სანადირო თოფი ჩამოხსნა და საღამურებით გააჭრა დეამინისკენ)
- რაას..რას აკეთ(სიტყვა ვერ დაასრულა გაოცებულმა ჟანეტმა....10 წუთი მაინც აბრახუნებდა ვიკი კარზე და ბოლოს ვიღაც გოგონამ გაუღო კარები)
- შენ ვინ ხარ? (ცინიკურად აათვალიერა ვიკი)
- მოშორდი (მუშტი გაარტყა სახეში ქალს და გზა ისე გააიკვლია)
- თქვენი იდიოტი მასპპინძელი სად აგდია ? (თან ირგვლივ მყოფებს ეკითხებოდა)
- მემეძებ ? (მთლად შიშველი დეამინი ოთახიდან გამოვიდა, მაგრამ ახლა ვიკის თვალებზე ხელი არ აუფარებია, თვალი თვალში გაუყარა და ნათურებს და დინამიკებს ესროლა, რასაც უნდ ავაღიაროთ დეამინი მართლა არ მოელოდა და შიშისგან შეკრთა)
- რასაკეთენბ? (გაოცებულამ ჰკითხა)
- მუსიკებს დაუწიე დეამინ თორემ ვფიცავ მერეთ აქ თუ შემოვალ, შენს შუბლს დავუმიზნებ (უკანალამდე პენუარი, დაბლა ამაოდ დაქაჩა და ფეხშიშველი უკან გაბრუნდა დეამინი კი დატოვე გამოშტერებული, ოღონდ ეს ცოტახანს მერე ისევ აურია ბიჭმა)
- ეიიი, მაინც ყველაფერი დალეწილია ამიტომ თუ გნებავთ სახლი დაიმხეთ (დაიყვირა ბედნიერებმა და პირველად მან დაამსხვრია შამპანურის ჭიქები, რომელსაც ხალხი მიჰყვა)
- რა ჯანდაბა გააკეთ ?შენ რა გაისრლე ? (გარეთ მდგარი ჟანეტი ვიკის მმივარდა)
- არაფერია ისწავლის ვის როგორ ელაპარაკოს (ისე თქვა რომ ჟანეტსარ დალოდებია და სახლში შევიდა, გაოცებულმა ჟანემა კი თავისთვის ამოიჩურჩულა)
- ეჭვიანობს
............................................................................
(დილით ტელეფონის ზარმა გააღვიძა, ჯერ არ დგებოდა თუმცა რომ აღარ შეწყდა, წამოიწია და თავის უსაზღვრო ტკივილიც იგრძნო)
- რა საშინელებაა ადამიანობა (მოხვნეშა და ტელეფონს დაწვდა)
- ძმაააოოო (სარაკზმულად წარმოთქვა ლუციუსმა სიტყვა დეამინმა კი ნერწყვი გადაყლაპა და წინა დღე გაახსენდა)
- ჰო ჰო ძმაო
- ხომა მოიწყინე? (ირონიას არ წყვეტდა ლუციუსი)
- არა არა ლუც, დარჩი რამდენ ხანსაც გინდა სდა ხარ, მე კარგად ვარ უბრალოდ ცოტა მომენატრე (ლუციუსმა ტუჩის კუთხეში ჩატეხა და ისე რომ ღიმილი არ შეპარვოდა განაგრძო)
- დეამინ (მკაცრად წარმოთქვა)
- ლუცი (მოფერებით სახელს ეძახდა დეამინი)
- ჩემთვის არაფერი გაქვს სათქმელი ? (ეჭვით იკითხა უფროსმაძმამ)
- არა არა რასამბობ ძმაო (ნერწყვი ხმაურიანად გადაყლაპა დეამინმა და სახლს ცალი თვალი მოავლო, მეორეს განძრახ არ ახელდა, ეგონა ორივე თვალით მეტ საშინელებას დაინახავდა)
- ხომიცი ვისკის ჭიქები როგორ მიყვარს დეამინ?იცი მაგ 6 ჭიქაში რამდენი მივეცი? (არ წყვეტდ აძმის განერვიულებას ლუციუსი, კარი გაიღო და დეამინს მართლა გული წაუვიდოდა რომარა მალკოტი, რომელმაც შიშველი დეამინის დანახვისას ჯერ ეშმაკმა დალახვროსო ამოიხავლა და მერე სახლს რომ თვალი მოავლო ლუციფერი მოგკლავს დეამინო დაამატა, ბიჭმა კი თითით ანიშნა ვსაუბრობო)
- ხო ვიცი ვიცი ძმაო როგორ გიყვარს ჭიქები თან ვისკის, კარგი აბა წავედი მეგობრები მომივიდნენ ლუც
- დეამინ ?
- ჰო ჰო
- მეგობრები არ გყავს (ცალი წარბი აწიაი ლუციუსმა, არ დაუნახავს თუმცა მიხვდა დეაინი რომ ნამდვილად დაეჭვებული უყუებდა საიდანღაც ახლა ლუციუსი)
- ალოოო ალოოოო აღარ მესმის (მოიტყუა და მობილური გამორთო)
- დეამ.. (მალკოტს უნდა დაეწყო თუმცა დეამინმა მოკლედ უთხრა)
- მალკოტ ??ლუციუსი დედამიწაზე უნდა დავტოვოთ, გთხოვ დამეხმარე რომ მიხვდეს ჟანეტი როგორ უყვარს ის ამას იმსახურებს მალკოტ, მუდარარზე გადავიდა დეამინი
- ჯერ ჩაიცვი, მერე სახლს ვუშველოთ თორემ ლუციფერი (ორივეს გააკანკალა ლუციფერის რეაქციაზე როცა სახლს ნახავდა) და მერე ყველაფერი სხვა
..................................................................................
- მოკლედ შევთანხმდით ლუციფერ
- კი შაითან ეს სარფიანი გარიგებაა
- მოკლედ დეამინს დედამიწაზე დავტოვებთ, შენ დაბრუნდები თუმცა შენს ტიტულს მე გადმომცემ და სხვებთან ერთად ჯოჯოხეთი სცეცხლში დაიწვები
- დაე იყოს ნება ღვთისა (ისევ გაღიმა ლუციფერს და ვისკი მოსვა...ძმები...რომელიც ერთმანეთს დასანახად ვერ იტანდ სინამდვილეში ერთმანეთს სულს მისცემდნენ, ერთმანეთის გარდა სხვა არავინ გააჩნდათ და მიუხედავად იმ დემონური წლების, იმ ბოროტი დღეების მიუხედავად მათში კიდევ შემორჩა რაღაც წმინდა და ადამიანური რომელსაც, სიყვარული ერქვა)


ველოდებიიი კრიტიკააას