_ფეხმძიმედ ვარ_უემოციოდ გაიმეორე ნატუკამ და ფეხზე წამოდგა
_ვისგან? _დაბნეულად იკითხა ალექსანდრემ, ისე რომ არც კი დაჰკვირვებია სიტყვებს
_მაგას როგორ მიბედავ? _ სილა გააწნა ნატუკამ
_რა? ...ხო?_ლუღლუღებდა ბიჭი, გოგონას სილამ გამოაფხიზლა_მაპატიე, ჩემდაუნებურად წამოვროშე, მაპატიე. შეიძლება შეგეხო? _მუცელზე ანიშნა ბიჭმა
_არა! _ზურგი შეაქცია ნატუკამ და სივრცეს გახედა_ ეს ბავშვი მაინც არ გაჩნდება
_რა თქვი გოგო?_ მკლავში მოქაჩა მთელი ძალით ალექსადნრემ,თავისკენ მოაბრუნდა. როცა გოგონამ თვალებში შეხედა, შეეშინდა, რადგან მამაკაცის თვალები საოცარ სიბრაზეს და განრისხებას აფრქვევდა_რა თქვი გოგო? გაიმეორე
_ეს ბავშვი არ გაჩნდება! _თვალი აარიდა ალექსანდრეს და უსიამოვნოდ შეიშმუშნა, ამით ანიშნდა რომ ხელი სტკიოდა
_შენ რა გაგიჟდი გოგო? _კბილებში გამოსცრა ალექსანდრემ და უფრო მაგრად მოუჭირა მკლავში ხელი
_არა, სრულ ჭკუაზე ვარ! ეს ბავშვი არ მინდა! რომ შევხედავ სულ ის ღამე გამახსენდება! არ მინდა!!! _ ნატუკა
_ბავშვს თუ მოიშორებ სიცოცხლეს ჯოჯოხეთად გიქცევ! _საწოლზე დაახეთქა გოგონა
_უკვე ჯოჯოხეთშ ვცხოვრობ იმ ღამის მერე! _მთელი ზიზღით წარმოთქვა ნატუკამ ეს სიტყვები
_ამას ვერ გააკეთებ! ცოლად მოგიყვან, მე პასუხისმგებლობას არ გავურბივარ ნატუკა! ოღონდ ამ პატარა სიცოცხლეს ნუ მოსპობ_თვალები აუწყლიანდა ალექსანდრეს, და ნატუკას მუცელზე ნაზად შეეხო
_არ მჭირდება შენი ცოლობა მხეცო! არ მჭირდება!!! _ უხეშად მოიშორა ალექსადნრეს ხელი
_საერთოდ არ შეგეხები, ოღონდ ბავშვი არ მომიკლა, ჩვენი ბავშვი _ იგივე ემოციით წარმოსთქვა ალექსადნრემ
_სიტყვა ჩვენი არ არსებობს! და არც იარსებებს! ეს ბავშვი არ დაიბადება და ამით მორჩა საუბარი_ სიმტკიცე შეიტანა ნატუკამ ხმაში
_ნატუკა დაფიქრდი რას ამბობ! შენ ამას ვერ გააკეთებ! მხოლოდ შენ ვერ მიიღებ ამ გადაწყვეტილებას! მე მამა ვარ , მეც მეთქმის სიტყვა_ ალექსადნრე
_მე უკვე გადავწყვიტე! არ მინდა შენთან რამე მაკავშირებდეს _ უგულოდ წარმოთქვა გოგონამ და ოთახიდან გასვლა დააპირა
_ნატუკა! _ჭექა-ქუხილივით გაისმა ალექსანდრეს სასოწარკვეთილი და გაბრაზებული ხმა _ მე გავზრდი!
_არა! შენნაირი მხეცი ერთიც ეყოფა დედამიწას _ნატუკა
_და შენ რა გამოდიხარ? მხეცზე უარესი!!! საკუთარ შვილს, უდანაშაულო არსებას სასიკვდილოდ იმეტებ! მაგით მე მიხდი სამაგიეროს! ნუ დაუშვებ მაგ შეცდომას, თორემ მთელი ცხოვრება დანაშაულის გრძნობა არ მოგასვენებს! ჩემზე უარესად იქნები! _ხმაში სინანული და თხოვნა დაეტყო ალექსანდრეს
_მე გადავწყ...! _ნატუკა
_მე შენ მიყვარხარ ნატუკა! _სიტყვა გააწყვეტინა ალექსადნრემ. პირდაპირ თვალებში ჩახედა გოგონას და მისი სიტყვები მკიცე და შეუალი იყო_ მე შენ მიყვარხარ ნატუკა! ქალი, რომელიც მიყვარს ამას ვერ გა მიკეთებს! შენ ჩემთვის ქალის იდეალი ხარ! და თუ ამას გააკეთებ ყველაფერს ნამსხვრევებად აქცევ!
_როდის შეგყვარდი? _ჩაეცინა გოგონას_ როცა უყვართ ისე არ ექცევიან ქალს, როგორც შენ მე მომექეცი! არ მაინტერესებს გიყვარვარ , თუ არა! არ მაინტერესებს ნამსხვრევებად რას ვაქცევ! მინდა დაიტანჯო, მინდა ის იგრზნო რაც მე ვიგრძენი! და მე თუ ამას გავაკეთებ, და ეჭვი არ შეგეპაროს რომ გავაკეთებ, იცოდე შენი ბრალი იქნება! თუ გიყვარდი, თუ მოგწონდი შენთან დაწოლა არ უნდადაგეძალებინდა და ისე მხეცურად არ უნდა მომქცეოდი!_ცრემლები შეიმშრალა გოგონამ
_მე ვნანობ, ნატუკა! მე მივხვდი ჩემს შეცდომას! _სინანულით წარმოთქვა ალექსადნრემ
_რამდენჯერ მითხარი რომ ნანობ მთელი ამ დროის მანძილზე? რამდენჯერ მთხოვე პატიება? არც ერთხელ! მხოლოდ ის მკითხე გაპატიებდი თუ არა! არა, შენ არაფერს ნანობ და არც ინანებ!ახლა გაეთრიე ჩემი სახლიდან_ ნატუკა
_ნატუკა დამშვიდდი_ ალექსადნრე_ ეგრე ბავშვს ვნებ!
_გაეთრიე ჩემი სახლიდან! _ვერ მშვიდდებოდა გოგონა
_კარგი,ახლა წავალ მაგრამ ჩვენ საუბარი არ დაგვიმთავრებია_ მკაცრად უთხრა ალექსანდრემ და კარი გაიჯახუნა
....
ღამის პირველი საათი ხდებოდა. ირგვლივ სიჩუმე იყო, მხოლოდ სამი ადამიანის ჰარმონიული სუნთქვა არღვევდა ამ სიჩუმეს. უცებ ზარის ხმა გაისმა.
_მე გავაღებ _საწოლიდან წამოდგა გიგი და მეუღლეს გადახედა. მას ისე მშვიდად ეზინა,არც კი გაუგია ზარის ხმა. მამაკაცი ჩქარი ნაბიჯით გაემართა კარისკენ, არ უნდოდა თეკოს გაღვიძებოდა
_ალექსადნრე! _გაუკვირდა გიგის, როცა კარგი გააღო _რამე მოხდა?! ნასვამი ხარ?
_გიგი ცუდად ვარ, მხეცსაც ტკივა _ წაბარბაცდა ალექსადნრე
_რა მხეცი? მოდი , რა გჭირს მომიყევი _ გაოცებას ვერ მალავდა გიგი, რადგან ალექსადნრე ყოველთვის ცოტას სვავდა და ასეთ მდგომარეობაში არასოდეს ენახა
_ნატუკამ ჩემი შვილი უნდა მოკლას_ ატირდა ალექსანდრე
_რა შვილი? რა ნატუკა? რა მკვლელობა _ვერაფერი გაიგო გიგიმ
_რა ხდება? _გამობარბაცდა თეკო
_არაფერი. ნასვამია და რაღაცებს ბოდავს. ალბათ შენმა დაქალმა ჭკუიდან გადაიყვანა, ხომ იცი მაგის ამბავი. მოდის დავაწვენ_გიგი
_არა, თქვენა რ გესმით _განაგრძობდა ალექსადნრე
_ახლა დაიძინე, ხვალ ვისაუბროთ _საწოლზე დააწვინა მეგობარი და კარი გამოხურა

...
_კი მაგრამ რა დაემართა ალექსადნრეს? _გაუკვურდა თეკოს
_არ ვიცი, ნასვამია და რაღაცეებს ბოდავს. მე თავადაც ვერ გავიგე. დავიძინოთ და ხვალ გავარკვევ _ მკლავებში მოიქცია თეკო და მალე ჩაეძინა კიდეც.
გათენდა.
დილის 7 საათი იყო. გიგი ფრილად წამოდგა, ისე რომ ბავშვს და თეკოს არ გაღვიძებოდა და სააბაზანოში შევიდა. იქიდან გამოსულს კი ალექსანდრე დახვდა სასტუმრო ოთახსი თავჩაქინდრული
_ ბიჭო, გუშინ რა გჭირდა? ამდენი არასდროს არ დაგილევია _მხარზე ხელი გაჰკრა გიგიმ
_შენთან სერიოზული სალაპარაკო მაქვს_ალექსანდრე
_რა მოხდა? ხომ მშვიდობაა _ დაინტერესდა გიგი, და დივანზე ჩამოჯდა
_არ არის მშვიდობა. _ალექსადნრე
_რა დილაადრიან ამდგარხართ? შემარცვინეთ ხო დიასახლისი _ გაიღიმა თეკომ, მაგრამ მამაკაცების სერიოზული სახე რომ დაინახა შეეშინდა_რამე მოხდა?
_თეკო ყავა გაგვიმზადე _გიგი_ჩვენ სალაპარაკო გვაქვს
_არა იყავი თეკო, შენი დაქალია და შენც უნდა იცოდე! იქნებ შენ დამეხმარო _ალექსადნრე
_ნატუკამ გაგაბრაზა? ხომ გითხარი მწარე ლაპარაკი იცისთქო. თან მგონი მოწონხარ _მხიარულად ჩამოარაკრაკა თეკომ
_ნატუკა ფეხმძიმედაა _ თავი მკლავებში ჩარგო სასოწარკვეთილმა ალექსადნრემ
_რა თქვი? _ მძიმედ დაეშვა სკამზე თეკო _
_ნატუკა ჩემგან ბავშვს ელოდება _უფრო დაზუზსტებით წარმოთქვა ალექსადნრემ
_კი მაგრამ როგორ? შენ ხომ ვერ გიტანდა? _გაუკვირდა გიგის
_ვიცი საშინელებაა, მაგრამ მე ვაიძულე ჩემთან დაწოლილიყო _თვალი აარიდა ძმაკაცს
_რაა? _პერანგში წვდა გიგი ალექსადნრეს_ გაიმეორე რა თქვი! რას ქვია აიძულე! მე რა გაგაფრილე შენ
_ხო ვაიძულე, დავაშანტაჟე და იძულებული გავხადე _ალექსადნრე
_ეს როგორ გააკეთე_ მუშტი უთავაზა გიგიმ_ მე ხომ გითხარი ჩემტვის დასავიითაა და ცუდი არაფერი გაბედოთქო! ბიჭო ამ ხნის განმავლობაში თვალებში მიყურებდი! მე ძმაკაცად მიმაჩნდი! არაკაცი ყოფილხარ _კიდევ ერთხელ აგემა თავისი მუშტი
_გიგი, გაჩერდი_ხელებში ეცა თეკო მეუღლეს
_ღირსი ვარ მცემე! მე შემეშალა და ვერ გამოვასწორებ, მაგრამ ნატუკას ბავშვის მოშორება უნდა _ალექსადნრე
_შე ! ეს როგორ გამიკეთე! აი თურმე რატომ ღიზიანდეოდა ნატუკა ასე შენი სახელის ხსენებაზე _ბობოქრობდა გიგი
_გთხოვ, გადააფიქრებინე. მე ის მიყვარს! _ატირდა ალექსადნრე
_ვინ გიყვარს ბიჭო? შენ მელაპარაკები სიყვარულზე? _დასარტყმელად გამზადებული მუშტი მოუღერა ალექსანდრეს _დაგარტყავდი კაცი რომ იყო, მაგრამ ამის ღირსიც არ ხარ _ხელი დაუშვა გიგიმ და ოთახში ნერვიულად დაიწყო სიარული
_საწყალი ნატუკა _ამოიხვნეშა თეკომ _ ჩვენ კიდე რეებს ვეუბნებოდით, კი მაგრამ ჩვენ რატომ არ გვითხრა
_მართალი ხარ! არაკაცი ვარ, არაადამიანი, მხეცი, მაგრამ მე ნატუკა მართლა მიყვარს! _ალექსადნრე
_ბიჭო ხმას ნუ იღებ _არ შერდებოდა გიგი
_გიგი დამშვიდდი_თეკო_ბავშვს შეეშინდება
_გთხოვ დამეხამრე, გადააფიქრებინეთ! _ალექსადნრე
_ასე რატომ მოექეცი? _საყვედურის თვალებით გახედა თეკომ
_არ ვიცი, შეცომა დავუშვი და ვნანობ. მართლა ვნანობ. ხომ მიცნობ გიგი_ მოუბრუნდა მეგობარს_ხომ იცი ასე არასდროს მოვიქცეოდი, მაგრამ რა დამემართა არ ვიცი, მართლა არ ვიცი რატომ გავაკეთე ეს, მაგრამ მე მართლა მიყვარს ნატუკა. იმდენად მიყვარს, რომ მის გამო სიცოცხლთაც გავრისკე!
_რას გულისხმობ? _დაინტერედა თეკო
_მისი ძმის ვალი მე მოვაგვარე და იმ დღეს კინარამ მომკლეს, მაგრამ არ ვნანობ! რომც მოვეკალი მაინც გავაკეთებდი და მაინც მივიდოდი იმათთან.. მე ამით იმის თქმა მინდა რომ ნატუკა მართლა მიყვარს, მაგრამ ნატუკას არაფერი უთხრათ ამის შესახებ_ალექსადნრე
_შენ? როგორ? რანაირად? _თეკო
_გიგიმ მომიყვა იმ დღეს. მე გავარკვიე ვინები იყვნენ და შევხვდი. მერე შელაპარაკება მოგვივიდა და იარაღი ამოიღეს, მესროლეს_ალექსადნრე
_შენ რა დაჭრილი ხარ? _გიგი
_არაფერია, მკლავში დამჭრეს _ალექსადნრე
_რატომ? _უნებურად იკითხა თეკომ
_თანხა რომ მივუტანე, მათ იფიქრეს უფრო მეტს შევაწერთო, მე შევეწინაარმდეგე და საბოლოოდ მესროლეს,იფიქრეს დავაშინებთქო. მოკლედ მე ეს ყველაფერი ჩვიწერე და გავაფრილე რომ არც ნატუკას ოჯახს და არც მე არ გამკარებოდნენ...დამეხამრებით თუ არა? _მუდარის თვალებით გადახედა გიგის და თეკოს
_ამას მხოლოდ ნატუკას გამო გავაკეთებ! შენ კიდე, მოგვიანებით დაგელაპარაკები! _კბილებში გამოცდა გიგიმ
თეკომ ტელეფონს დასწაცა ხელი და ნატუკას ნომერი აკრიფა.
_გათიშული აქვს ! _თეკო
_იმედია ის არ გააკეთა რასაც მე ვფიქრობ! _საათს დახედა ალექსადნრემ, 10 ხდებოდა
_სწრაფად, ნატუკასთან წავალ. თეკო შენ დაურეკე და თუ გიპასუხა გამაგებინე _გიგი
_მეც წამოვალ_ალექსადნრე
_არა, შენ აქ დარჩი! საავადმყოფოში დარეკე შემცვალონ! _გაბრაზებით უპასუხა გიგიმ
_კარგი _დაეთანხმა ალექსადნრე
....
იმ ღამით ნატუკას მშვიდად ეძინა. რადგან ალექსადნრეს თვალებში შიში, ტკივილი, მუდარა და ტანჯვა დაინახა. კმაყოფილი იყო იმ სიტყვებით რაც მას უთხრა. ხედავდა როგორ ზარავდა ალექსანდრეს იმის გაგონება რომ ის ბავშვს მოიშორებდა და ჯინაზე იმეორებდა ამ სიტყვებს. ჯინაზე ცდილობდა წყობიდან გამოეყვანა მამაკაცი და დაეტანჯა.
მოახერხა კიდეც.
ბავშვის მოცილება აზრადაც არ გაუვლია. ეს სპონტანურად წარმოთქვა. აინტერესებდა უბრალოდ ალექსადნრეს რეაქცია.
დილით კარის ხმამ დაარღვია ნატუკას მშვიდი ძილი. იფიქრა ალექსანდრე იქნებაო და კარი არ გააღო. თან მარტო ყოფნა უნდოდა. კარგა ხანს ისხმოდა ზარი გადაბმული ხმა და კარზე ბრახუნი. გოგონა არც კი შერხეულა. ბოლოს ხმა მიწყდა. ნატუკაც წამოდგა საწოლიდან და ყავის მომზადებას შეუდგა.
_არა ჩემთვის უკვე ყავა არ შეიძლება, მითუმეტეს დილას _მუცელზე ხელი მოიკიდა გოგონამ
ისაუზმა.
მერე ტელევიზორი ჩართო.
მერე ნივთების დალაგებას შეუდგა.
მერე ისადილა.
ამასობაში დრო ისე გავიდა ვერც კი შენიშნა. ტელეფონი რომ ჩარტო, უამრავი ზარი და მესიჯი დახვდა თეკოსგან, ნინისგან და გიგისან
_დღეს ჩემზე ძებმა გამოაცხადეს ნეტა _გაიფიქრა ნატუკამ და ტელეფონი ცარტული არ ონდა ეგრევე თეკოს ზარი შემოვიდა
_მადლობა ღმერთს, სად ხარ? _თეკო
_სახლში, რამე მოხდა?_ნატუკა
_ჩემთან გამოხვალ? ნინიც აქაა. თუ ჩვენ გამოვიდეთ? _თეკო
_მე გამოვალ, ბავშვს ვის დაუტოვებ მერე_გაეღიმა ნატუკას
_კარგი გელოდები და სწრაფად_ყურმილი გათიშა თეკომ

_ნატუკა როგორ ხარ? _სახლში შესული არ იყო გადაეხვია ნინი
_რა იყო შენ ასე მოგენატრე თუ რა გჭირს? _გაუკვირდა თეკოს_ კარგად ვარ, მაცადე შემოვიდე
_ჩვენ ყველაფერი ვიცით _საუბარში ჩაერთო თეკო
_რა იცით?_დაიბნა ნატუკა
_შენი და ალექსადნრეს ამბავი, საერთოდ ყველაფერი _ნინი
_ვერსად ვიპოვნეთ _სწორედ ამ დროს სახლში ალექსადნრე და გიგი შემოვიდნენ
_ანუ ალექსადნრემ გიამბოთ? მერე არ შეგრცხვა? _ ცინიკურად გადახედა გოგონამ ალექსანდრეს
_სად იყავი? ყველგან გეძებდით? _ ნერვიულად წარმოთქვა ალექსადნრემ
_იცი შენ სადაც ვიქნებოდი _ თვალი ჩაუკრა ნატუკამ
_ნატუკა! _მრისხანედ დასჭექა ალექსადნრემ
_ხო ექიმთან ვიყავი_ტყუილი გაანაგრძო ნატუკამ
_ნატუკა, რა ჩაიდინე_ დაიჭექა ალექსანდრემ
გოგონამ არაფერი უპასუხა, მხოლოდ გაუღიმა
_ნატუკა, რა გააკეთე? _ საუბარსი ჩერთო თეკო
ისევ დუმილი.
_ნატუკა, ნუ მაწვალებ! თქვი! _ალექსადნრე
_ბავშვი აღარ არსებობს _ნატუკა
_ეს როგორ გაააკეთე_ადგილს მოსწყდა ალექსანდრე _მართლა ყინულის გული გქონია! _ზიზღით წარმოსთვა ალექსადნრემ
გოგონამ ისევ გაუღიმა.
_ამას არასდროს გაპატიებ _კედელს მუსტი შემოჰკრა ალექსადნრემ და გაიქცა
გიგი ალექსადნეს გაეკიდა.
_ნატუკა ეს რა გააკეთე? ეს როგორ გააკეთე? _აღმოხდა თეკოს
_ჩვენ ყველანაირად დაგემხარებოდით, გვერდში ამოგიდგებოდით ნატუკა _აყვა ნინიც
_თქვი გოგო რამე! რას დადუმებულხარ! _განრისხდა თეკო
_ეგ როგორ დაიჯერეთ! _ხმაში გაბრაზება დაეტყო ნატუკას
_მაგით რისი თქმა გინდა? _იმედი მიეცა ნინის
_მე უბრალოდ ალექსანდრეს გასაბრაზებლად ვთქვი ის რაც ვთქვი. მასგავსი არაფერი არც გამიკეთებია და არც გამიფიქრებია _ ნატუკა
_კმადლობა ღმერთს_ვიცოდი ჩემი მეგობარი ამას არ გააკეთებდა _გადაეხვია თეკო მეგობარს_გიგის დავურეკვ და ვეტყვი რომ...
_არა, არაფერს არავის არ ეტყვი! _ტელეფონი გამოგლიჯა ხელიდან ნატუკამ_ცოტა დაიტანჯოს ვაჟბატონი, ღირსია! _თვალები აუციმციმდა ნატუკას
_გიგის ვერ დავუმალავა ნატუკას, მაინც მომიწევს თქმა..თან მუცელს ვერ დამალავ! _თეკო
_მხოლოდ ცოტა ხნით, გთხოვ_შეევედრა ნატუკა
_კარგი, მაგრამ ცოტა ხნით. _გაუღიმა თეკომ
_ისე ღირსი ალექსადნრე_კვერი დაუკრა ნინიმ
_ხო, უნდა გენახათ გუშინ როგორ წამოუვიდა ცრემლები _ გაეცინა ნატუკას
_ჩვენ რატომ არაფერი გვითხარი ნატ?_გახედა ნინიმ
_მრცხვენოდა_ ნატუკა
_რა სულელი გვყავხარ_თეკო

.....
ის დღე მძიმე აღმოჩნდა ალექსანდრესთვის. მძიმე კიდევ ვერ აღწერს მის მდგომარეობას. საშინლად იტანჯებოდა, განიცდიდა მომხდარს.
სტკიოდა...
ენანებოდა...
ეცოდებოდა...
და ეზიზღებოდა! ეზიღებოდა არა მარტი ნატუკა, არამედ ყველა ქალი!
_როგორ შეეძლო ასეთი რამის გაკეთება? _კიდევ ერთი ჭიქა გადაჰკრა ალექსანდრემ და გიგის გახედა
_საკმარისი დალიე, გეყოს! _ ჩიქაზე ხელი დააფარა გიგიმ, როცა ალექსადნრემ მორიგი ჭიქი დასხმა სთხოვა ბარმენს
_გეყოს! მეტს აღარ დალევ! მე ნატუკას არ ვამართლებ, მაგრამ არც შენც ხარ მართალი! _შეუბღვირა გიგიმ
_მაგრამ მან ჩემი ჯერ არ დაბადებული შვილი მოკლა! ამას არ ვაპატიებ! _მაგიდაზე მუშტი შემოკრა ალექსსმა
მეორე დღეს თავის ტკივილით გაეღვიძა. იმაზე მეტად ბრაზობდა, ვიდგრე წინა დღით. ვერასდროს აპარიებდა ნატუკას ამ ნაბიჯს!
„მე უნდა დავესაჯე და არა უდანაშაულო არსება“ _იმეორებდა თავში
სამსახურში მისულმა მდივანს სთხოვა, ნატუკასთვის გადაეცა რომ ოთახში იბარებდა. იმდენად მკაცრი, შეუვალი და ბობოქარი იყო, ადამიანს შეაშინებდა.
_დამიბარეთ? _ თავმომწონედ უთხრა ნატუკამ და ჩამოჯდა
_თქვენთვის დაჯდომის უფლება არავის მოუცია! ასე რომ აბრძანდი! _ამრეზით უთხრა ალექსადნრემ
_ჰმ, კარგი _ჩაეღიმა გოგონას
_შენ აქ აღარ მუშობ! _ალექსანდრე
_მიზეზი? _ არ შეეპუა გოგონა
_არ მუშობ! გასაგებია? _მრისხანედ ახედა ალექსადნრემ
_კარგი, გასაგებია _კარებიკენ გაბრუნდა ნატუკა
_მე ჯერ არ დამიმთავრებია! _ალექსადნრე
_გისმენთ! _გაბრაზებით მიუგო ნატუკამ
_შენ ჩემი 20 000$ გმართებს! _ მზაკვრულად გახედა ალექსანდრემ
_ჰმ, კარგი რა! _შებრუნდა გოგონა
_შენი ძმის ვალი მე გადავიხადე! _ამ სიტყვებზე გოგონა გაშეშდა_ ეს ზუსტად იმ დღეს მოხდა, როცა დაჭრილი მოვედი
_შენ როგორ გაიგე? ეს რატომ გააკეთე? _ გულში ძლიერი ბიძგი იგრზნო ნატუკამ
_ მიყვარდი და იმიტომ გავაკეთე, მაგრამ თურმე შენნაირი არარაობები არ იმსახურებენ სიყვარულს _ ზიზღით შეათვალიერა გოგონა. ნატუკამ ამ დროს მეორე ბიძგი იგრძნო გული.
_ გადაგიხდი მაგ ფულს! _ კარებისკენ დაიზრა გოგონა
_გადამიხდი! შენს სხეულს მომყიდი ფულის სანაცვლოდ! _ თვალი გაუსწორა ნატუკას ალექსანდრემ