(თავი მეცხრე)

ძლივს დადგა შვებულების დრო. სანდროს კომპანია ისვენებს, შესაბამისად ყველანი ქალაქგარეთ არიან წასულები. ზოგი უცხოეთში ზოგიც ქალაქთან ახლოს. ზაფხულში ყველა იფანტება და ცდილობს ამდენი მუშაობისგან გამოფიტული სხეული დაასვენოს. სანდროს არც უმუშავია იმდენი რომ გამოფიტულიყო მაგრამ სახლიდან ისე "დატყდა" ვერც შეამჩნის.. მერე გუგამ გააგებინა მარინას, რომ სანდრო ქალაქგარეთ იყო გასული , მაგრამ არიცოდა სად.
სანდრო ყველასგან შორს ულამაზეს ადგილას ლოპოტაზე ისვენებდა.. მარინა და თათია სახლში იხრუკებოდნენ და სანდროს ერთხელაც არ გახსენებია და არ მოუკითხავს დედა და ცოლი. გუგამ სალომე აგარაკზე წაიყვანა , თითქოს დასასვენებლად , მაგრამ გუგა სანდროზე ნერვიულობის მეტს რააფერს აკეთებდა.

- ნეტა ვიცოდე სად წავიდა. ნელ ნელა ამაზრზენი ხდება ეგ ადამიანი. მესმის რომ ჯიუტია , მაგრამ ამდენს რომ ვაბედინებთ იმიტომაც არის ეგრე. რაღაც მოუვა და მერე კიდე ჩვენ უნდა ვეხვიოთ თავზე. რას ერჩის დედამისს. ჩვენ ხო ფეხებზე ვკიდივართ მაგრამ მარინამ რა დაუშავა. ელემენტარულია ,რომ ოჯახი გააფრთხილო და ისე წახვიდე სადმე!
- ხანდახან მგონია, რომ მეგობრები არასდროს ყოფილხართ. ხოიცი როგორია მარტო უნდოდა ყოფნა და წვაიდა. დაისენებს , გაერთობა და ჩამოვა სად წავა. შეარგეთ რა! ისიც ბევრ რამეს განიცდის.
- კარგი რა! რას განიცდის - ირონიული ღიმილი შეეპარა სახეზე გუგას.
- არმინდა შენთან ჩხუბი. ჩემზე იფიქრე მარტო და არა სანდროზე თუ შეიძლება. რატომ ჩამოვედით აქ?
- კარგი დამშვიდდი. - სალომეს ჩაეხუტა და შუბლზე აკოცა.

სანდროზე ყველა ნერვიულობს... სანდრო არავისზე. იმიტომ წავიდა ლოპოტაზე რომ სხვებზე ეფიქრა? - არა მთავარია თითონ ისვენებს და მორჩა.
ასეთი აგვისტო ჯერ არ უნახავს სანდროს საქართველოში. დღე გამოშვებით წვიმდა. ლოპოტაზე წვიმას კი არაფერი ჯობდა. ყოველდღე ასეთ სილამაზეს უყურებდა სანდრო... არამარტო ამ ადგილს კიდევ ბევრ სილამაზეებს.. ქერებს .. მაღალ სილამაზეებს რომლებიც არასდროს მაოწყენდნენ სანდროს.
ამ დილით თავის ტკივილმა გააღვიძა.. თვალი მზის შუქმა მოჭრა , ყველაზე კარგად სანდროს ფანჯრებს ადგებოდა მზე. ფარდები გადაწეული იყო. სანდრო ძლივს წამოდგა საწოლიდან .. სპორტული შარვალი ამოიცვა , ჩუსტები ჩაიცვა და აივანზე გავიდა. ისევ ნაწვიმარი იყო.. სუფთა ჰაერს ისუნთქვადა და ისეთი შეგრძნება ქონდ ათითქოს ახლიდან დაიწყო ყველაფერი.. ეს განსხვავაებული ახალი დღე იყო. შეიძლება ლოპოტას ეფექტი იყო. რაც მთავარია სამოთხეში ეგონა თავი და არაფერზე ფიქრობდა... სანდროს თავი ყოველთვის ფიქრებით იყო გატენილი.. ყველას ჰქონია ეს შეგრძნება .. რატოომღაც არაფერზე ,რომ არ ფიქრობ და შემდეგ ნაცნობი ადგილი ან ნივთი თუ გაგახსენებს გასულ დღეებს.. სანდრო არ ცდილობდა არაფრის გახსენებას.. უშველებელ , დადუმებულ მთებს უყურებდა. არაფრის ხმა არ ისმოდა.. არც არავინ იყო გარეთ გამოსული.. ადრე სულ ველოსიპედებით დადიოდა ხალხი ამ დროს.. ეს ერთი ნიშანი იმისა რომ ეს დღე სხვა დღეებისგან გამორჩეული იყო.. სანდრო ოთახში შემობრუნდა სიგარეტს დაუწყო ძებნა. ბალიშის ქვეშ იპოვა და აივანზე გაიტანა.. მოუკიდა.. სიგარეტის ბოლმა თავი უფრო აატკივა მერე უფრო დაამშვიდა და თავის ტკივილმაც გაუარა. უეცრად ვიღაცამ ლამაზი და გრძელი ხელები წელზე მოხვია .. მერე ცივი ტუჩები იგრძნო ზურგზე. წამში ჩაურბინა რამდენიმე დღემ თვალწინ და გაეღიმა. დარწმუნებული არიყო იმაში რომ ოს გოგო , რომელმაც ხელები მოხვია ის იყო ვიზეც ფიქრობდა. როცა მოტრიალდა ეჭვები გაეფანტა, პირველად რომ დაიანხა ნია ისე დაემართა ახლაც გული უფანცქალებდა, ენა დაება ვერ იაზრებდა რა უნდა ერთქვა... რაღაცუს თქმა უნდოდა სანდროს მაგრამ ისეთი შეგრძნება ქონდა თითქოს რომ ეყვირა ვერავინ გაიგებდა, ამიტომ ნია ახლოს მიიზიდა და აკოცა. ყველაფერი თქვა ამით. ნია ფეხის ცერებზე აიწია და სანდროს ყელში აკოცა მერე აივნიდან გავიდა.. სანდრომ ახლა შეამჩნია , რომ ნიას მისი მაისური ეცვა და ეღიმებოდა.
სანდრომ ნიას შემორიგება შეძლო. ბევრი მიზეზის გამო. ძალიან გაუჭირდა სიტყვების დალაგება.. ტექსტის სწავლა და ასე შემდეგ ,მაგრამ ეს მაინც მოახერხეს მისმა ეშხმა და თვალებმა. ნიას კიარა ნებისმიერ ქალს მსოფლიოში დაიტყვებევდ ასანდრო თუ ამის სურვილი გაუჩნდებოდა. ყოველშემთხვევაში ძალიან ეცადა. გაუკვირდა ნაისგან ასეთი საქციელი , მაგრამ ჩემს გარეშე უფრო დიდხანს მართლა ვერ გაძლებდაო ფიქრობდა სანდრო. მისთვის მთავარი იყო ის ,რომ ნია შეურიგდა.. მართალია როგორც ადრე ის ევერ იქნებოდნენ ერთამნეთთან და ხშირად დაგესლადნენ ერთმანეთს მაგრამ სანდროს ესეც აწყობდა. მონატრების გამო არ შერიგებია ნიას.. ნიასთან თუ ახლოს იქნებდოა მეტს გაიგებდა იმ ვიღაც მწვანეთვალებაზე. ძალიან შორიდან კი მოუვლიდა მაგრამ მაინც მიაღწევდა მიზანს. თან ნიას ადვილად წამოსცდებოდა ყველაფერი. ნიამდე ნიადაგიც შემზადებული ქონდ ასანდროს...

***
სანამ სანდრო ლოპოტაზე ნაისთან ერთად ისვენებდა. თათია ყურადღების გარეშე არ დარჩენილა. დემეტრემ უკვე ტვინი წაუღო. აძალებდა გამოპარვას. მე წაგიყვან სადაც გინდაო. თათია მარინას ვერ მოატყუებდა და ვერც სიმართლეს ეტყოდა. ძალიან უნდოა დემეტრესთან ერთად სადმე წასვლა მაგრამ სახლიდან ვერ გამოდიოდა. მარინა ყველა სემთხვევაში გაუგებდა თათიას მაგრამ გული მაინც დაწყდებოდა დემეტრეზე რომ გაეგო. ვინმეს განაწყენება თათიასთვის სიკვდილის ტოლფასია. მერ ედემტრე მუქარებზე გადავიდა.. მოვალ და ძალით წამოგიყვანო. თათიას მარინას მოტყუება მოუწია. ვითომ თავის სახლში მიდიოდა ცოტახნით. ვითომ დედა მოენატრა.

***
სანდროს შვებულება ქონდა.. მაშასადამე თემოსაც , მაგრამ სანდროს დვაალებეს თემო მაინც ასრულებდა. ხშირად ფიქრობდა ამხელა კაცს რეებს მაკეთებინებსო, მაგრამ მაინც უსიტყვოს ემორჩილებოდა ალექსანდრეს ბრძანებებს.
თემომ თათია და დემეტრე სკვერში დაინახა. უნდოდა და ისე დაიანხა. დავალებული ქონდა... მათ საუბარსაც ძლივს მოუსმინა. საკუთარ თავს უბრაზდებოდა თემო.. მაგრამ სურვილი უჩნდებოდა ის ბიჭი იმ სკვერში მოეკლა. სანდროზე ისეთებს ლაპარაკობდა რასაც თემო ვერ უძლებდა. თემომ ხო იცის სანდრო როგორია. ვერ იტანს როცა სნადროს ულანძღავენ.. იმიტომ ,რომ ნამდვილი მეგობარია.. ნამდვილები თიტქმის არარსებობენ სანდროს ცხოვრებაში და თემო ერთადერთი და გაუმეორებელია. თან მამის როლსაც ირგებს ხოლმე. მალე დატოვა იქაურობა თემომ.. არც დაელოდა ბომდე მათი საუბრის დასრულებას , მაგრამ მნიშვნელოვანი უკვე გაიგო.
სახლში არ იყო მისული სანდროს დაურეკა:

- გისმენ.. მოყევი ყყველაფერი. - თან ნიას მოშორდა და გარეთ გავიდა.
- მოკლედ. როგრც ამიღწერე ის ბიჭი ისეთი ვიღაც შეხვდა თატას და ვერ გეტყვი ეგ იყო თუ არა.
- ხელფასს მოგაჭრი! სერიოზულად მითხარი.
- კარგი ხო. მოკლედ რომ გითხრა.. მალე უნდა ჩამოხვიდე თორემ გოგოს აგაცლიან. გამზადებულაი თათია ალბათ მარინასაც მოატყუებს და იმ ბიჭს გაყვება.. ან ცოტახნით ანდაც ... სამუდამოდ.
- გასაგებია.. მერე? - აღელვებულმა დაიწყო ლაპარაკი.
- მეტი არვიცი.. შენ გაგლანძღა და წამოვედი.
- წამოხვედი? ვერ ასრულებ დავალებას შენ.
- არაფრის.. გაწეული სამუშოასთვის!
- მადლობა.. კარგად!
- მოიცადე! .. რას აპირებ?
- არვიცი. არვიცი რას ვაპირებ. მოვიფიქრებ რამეს.
- იცოდე გამაგებინე. სისულელე არ გააკეთო.
- ჩემთავს მეთვითონ მივხედავ კარგი? - თემოს სანდროსთან ლაპრაკის გაგრძელების თავი აღარ ქონდ ადა გაუთიშა.

თითონ სახლში წავიდ ადა მთელლი დღე ამ ბავშვების ახირებებზე ფიქრობდა. პარალელებს ავლებდა ბავშობასთან და სანდრო ყოველთვის იმ ბავშვს გავდა .. ბურთი რომ მისი საკუთრება იყო და თუ თითონ გაბრაზდებოდ ავერავინ რომ ვერ თამაშობდა.

***
რამდენიმე დღეში თათია მზად იყო წასავლელად. ყველაფერი დაგეგმილი ქონდათ.. მარინაც ეჭვიანი ადამიანია რ იყო და ანკლებად აწუხებდა თათიას კითხვებით. არც უნდოდა რამეში შეეზღუდა. თათიაზე ბედნეირი არავინ იყო. ვერ წარმოედგინა ოდესმე თუ გამოჩნდებოდა ვინმე ვინც გაუგებდა. დემეტრეზე მეტად რაავინ უყვარდა.. გადაწყვეტილი არ ქონდა სამუდამოდ წასულიყო თუ არა მაგრამ რატომღაც ეგონა რომ დემეტრე არც გამოუშვებდა უკან და თუ გამოუშვებდ ამაშინ არ ყოფილა თათიას ღირსი.

***
19 აგვისტო. საღამო.

თათია საჭმელს ჭამდა.. ცოტახანში უნდა წასულიყო.. დემეტრემ ტელეფონი აუფეთქა... გამოსაცვლელად უნდა შესულიყო თათია და ზარმა დარეკა. თათია გაჩერდა. მარინა გაკვირვებული მივიდ კართან. ჭუჭრუტანაში გაიხედა და რომელი ემოცია გადმოეფრქვია აღარ იცოდა.. გაუხარდა სანდროს დანახვა , მაგრამ ორმაგად გაბრაზებული იყო. მოამზადა, მთელი ამხნის მანძილზე რაც ინერვიულა უნდა ამოეღო მაგრამ სანდროს კარი როცა გაუღო სიხარულისგან ვერ შეიკავა თავიდ ა მაინც მოეხვია, მერე მალევე ერთი ორი უსაყვედურა და ყველა კითხვა ერთად დააყარა. სანდროს არც გაუხედავს მაირნასკენ თათიასთან მივიდა , ხელი ჩასჭიდა და კარისკენ მიყავდა.. თათია გაოცებული იყო გზაში ატორმუზებდა ხოლმე , მერე სანდრო მიხვდა ცოტა უხეშად რომ გამუვიდა, თათია შეეცოდა ამ მუცლით და ხელი გაუშვა.
ახსნა რომ დაეწყო ბევრ დროს დაკარგავდა, მაგრამ მანამდე არ მიყვებოდა თათია სსანამა რ აუხსნა ყველაფერი.

- მოკლედ. აქ ხო არ უნდა მოიხარშოთ ორივე.. ხოდა მივიდვართ რა სადმე ქალაქგარეთ.. და მერე შეიძლება კიდე სხვაგანაც წავიდეთ.
- გაგიჟდი?! მე არ მოვიდვარ.
- რატო?
- რავიცი.. არმინდა რა.. მეზარება... - სიტყვებს ვეღარ პოულობდა თათია.
- რაა? მადლობა სრატო არ მეუბნები საერთოდ რომ გთავაზობ ჩემტან ერტად სამდე წამოსვლას.!
- მადლობა ძალიან დიდი! მაგრამ არმინდა. ხშირად ვხდებ იცუდად და შეგაწუხებ.
- შენ ისედაც ამწუხებ. ცუდა როცა არ ხარ მაგრამ მაინც გეპატიჟები.. .ესეიგი აგიტან. ცოტახნით მივიდვართ.
- აუუ! - არახსოვს თათიას ბოლოს როდის იყო უარეს მდგომარეობაში.
სანდრომ დაფიქრება დიდხანს არც აცადა. ხელში აიყვანა და მანქანაში ისე ჩასვა. მარინას დაუბარა სადაც გინდ აწადიო.. ფულიც დაუტოვა , თუმც აისედაც ქონდ ამრინას ცალკე სახლი და შეეძლო იქ წასულიყო.
დემეტრე სახლთან ახლოს იდგა.. თათიას გამოსვლას ელოდებოდა და მოულოდნელად უცნაური ფაქტის მომსწრე გახდა... სანდროს გამოყავდა ხელში აყვანილი თათია სახლიდან. გაოგნებულს ენა ჩაუვარდა... მერე სიბრაზისგან საჭეს ხელი დაარტყა.. სანამ მწვანეთვალება სიბრაზისგან იცლებოდა სანდრომ თათია აქედან შორს წაიყვანა.

***
- ვინმე სხვა წაგეყვანა! ჩემგან რაგინდა.
- მაშინ სხვა წაგიყავნდა ! - თან სიგნალს დააჭირა ხელი და თათიამ ვერაფერი გაიგო.
- რამე მითხარი?
- არა არაფერი. ჰაერის გამოცვლა მოგიხდება მეთქი. შენც და პატარასაც.
- ვაიმე ალექსანდრე რაიყო.. როგორ შემეჩვიე.
- ვაიმე თათია.. ბევრს თუ ილაპრაკებ ჩამოგსვავ შუა გზაში.
- არ გამიკვირდება. - სანდრომ მუსიკას აუწია და უფრო მოუმატა სიჩქარეს. გზაში სულ ეღიმებოდა.. მაინც თავისი გაისორა და კარგა ხანს ეყოფოდა ეს სიხარული...

(გამოცდები კლავს ადამიანს! ბოდიში ყველას ! მაინეტრესებს თქვენი აზრი)