4თავი.

-ელენე ჭკვიანად მოიქეცი იცოდე!-ნერვებს,ვეღარ თოკავდა რურუა.
-შემეშვი რა!-ხელი აუქნია დადიანმა.
-რა ჯანდაბა გჭირს გოგო?!-ნაპერწკლებს ყრიდა საბა თვალებიდან.-წესიერად მელაპარაკე!შენი კლასელი,ცხვირმოუხოცავი ბავშვი არ გეგონო!
-იცი რა?ძალიან დავიღალე!გესმის? დ ა ვ ი ღ ა ლ ე!ვინ გგონია შენი თავი საბა?ამიხსნი ერთი!რა უფლებით მიკრძალავ რამეს?!არავინ ხარ გესმის? ა რ ა ვ ი ნ!ჩემ ცხოვრებას,როგორმე ჩემით მივხედავ,შენი ჩარევა არაა საჭირო!
-ანუ არავინ ვარ ხო?-იღრიალა რურუამ.
-დიახაც,საერთოდ არავინ!-უყვირა,შუა თარხნიშვილზე რურუას.შემოტრიალდა და სახლის გზას,უკან არც გაუხედავს,ამაყად მიაბიჯებდა.
რურუამ ერთი შეიგინა,და ვერა დატოვა.
ბიჭებს,დაურეკა დავლიოთო და ლიპოს(სანდრო ლიპარტელიანი.) სახლისკენ გადაუხვია.
ასე იყო სულ..
იჩხუბებდნენ...
მერე ლიპოსთენ დალევდნენ..
გოგოები კი ამ დროს,ჩემთან სახლში ბიჟამოებში გამოწყობილები ვამშვიდებდით ელენეს.
შემდეგ,იყო ელენეს გაუთავებელი ტირილი.
მონატრება..
მონატრება..
და
კიდევ
მონატრება..


***

რურუა,იმ დღის მერე არც არავის უნახავს.სანდროსთან დალიეს,და 5საათზე დაიშალეს.,მერე აორთქლდა.
თითქოს მიწამ ჩაყლაპაო..
მაგრამ,
ჩვენ ხომ ვიცოდით არა?!
რურუამ ასე იცოდა,გაბრაზდებოდა და გაქრებოდა.
შემდეგ,ჩამოდიოდა და ყველაფერი ისევ ძველ რთმს უბრუნდებოდა.
-არ ჩამოვა.-ამოისლუკუნა ელენემ.
-უშენოდ ვერ გაძლებს ხოიცი.-ელენეს,გამხნევებას შეუდგა ლიკა.
-არა,არ ვიცი!
-კარგი,ელენე დამშვიდი ახლა.ხო იცი არა საბას ამბავი?გადაუვლის და დაბრუნდება,მერე ყველაფერი დალაგდება.-ყავა მოსვა,სალომემ და გამამხნევებლად „დაჰკრა“ ელენეს ხელი.
-რო არ გადუაროს?-ისევ,ამოიქვითინა დადიანმა.-მაკინე,დაურეკე რა ლიპოს,კითხე საბაზე.-იმედიანი,თვალებით გადმომხედა მე.
-ერთხელ,ხო მითხრა წავიდა და ჩამოვა მალეო.ახლა რომ დავურეკავ რამე ახალს მეტყვის?ნუ პანიკობ!ჩამოვა,აბა სად წავა!-უკმაყოფილოდ ამოვილაპარაკე მე.
იაშვილი,დუმდა.
როგორც,ყოველთვის ელენეს განსჯიდა გულში.
მაგრამ ჩუმად იყო.
ელენე,ჩუმად გვეკითხებოდა „ხო კარგადაა?“ „კვდება და გვიმალავს?“ „ღმერთო,როგორ არ მლანძღავს?“
მარიამს,კი რეაქცია არც კი ჰქონია.
ერთხელ უთხრა უბრალოდ-„კაი დამშვიდდი,ჩამოვა აბა სად წავა-ო.“
შემდეგ კი დადუმდა.
მერე ჩვენც დავდუმდით...
ყავებიგავამზადეთ,სიგარეტი ამოვიღეთ და თბილ პლედებში გავეხვიეთ.


***


-ლიპოო!რას შვები ?-ტელეფონში,გაისმა მონატრებული ძმაკაცის ხმა.
-მე?შენ რას შვები!გავიდა,მთელი ცხოვრება სადხარ,რატო არ ჩამოხვედი აქამდე ტოო?-უკმაყოფილო გახლდათ ლიპარტელიანი.
-ასწორებს,მაგრად აქ .ჩამოდით თქვენც არგინდათ?-ისევ სიგარეტს ეწეოდა საბა.
-გოგოებმა ამიკლეს.-სანდრომაც,ამოიო კოლოფიდან სიგარეტი,ფეხები მაგიდაზე შემოაწყო და სიგარეტს მოუკიდა.
-ჰოო?-ჩაიცინა საბამ და ძალიან დიდი ნაპასი დაარტყა.
-ხო,.ჩამოდი რა.მოგვენატრე ყველას ტო!ელენემ გაგაბრაზა,გაგაბრაზა ეგ თქვენი საქმეა!ძმაკაცების დაკიდება ესე უნდა?
-კაი,რა სანდრიკ.
-ვიცი,ეხლა მე შენ რისთვისაც დამირეკე.-გაიცინა სანდრომ.-ჭკვიანადაა,ღამე საერთოდ აღარ გადის სახლიდან,და ვაბშეტა აღარ გამოდის სახლიდან!მასწავლებლები,სახლი თემაა რა ხოხვდები?თვითონ,არ უკითხავს მაგრამ მაკინეს ცხრაასჯერ აკითხვინა შენზე.ენატრები რა ტო..
-ჭკვიანადაა?-გაეღიმა რურუას.-და მოვენატრე?
-ხო ,ხო!-გაიცინა ისვ ლიპომ.
-ჩამოვალ.-სწრაფად თქვა რურუამ.
-როდის ტო?
-დღეს!
-დღეს?!
-ხო.


***

ისევ ბარნოვი..
ისევ ყავა..
ისევ სიგარეტი..
ისევ ჩვენ..
ისევ სიჩუმე..


***

-ელენე ჩამოვიდა!
-მაკინე!
-მართლა,მართლა ჩამოვიდა!
-მართლა?!
-მართლა!
-როდის?
-დღეს!


***


უკვე ათი საათი,სრულდებოდა.სახლლისკენ ნელა მიაბიჯებდა.
გული ამოვარდნას ჰქონდა...
საბა,ჩამოვიდა..
ჩამოვიდა და აქაა!
მაინც ჩამოვიდა!
უნებურად,გაეღიმა.
სადარბაზოში,შესვლისას გული კინაღამ საგულედან ამოუვარდა,მაგრამ იქ რომ საბა ვერ დაინახა 1000 ნაწილად დაეხლიჩა გული.
კიბეებს,ნელა აუყვა.
ჩამოვიდა და არ ნახა..
კიდევ,ვერ აპატია ის ერთი ნათქვამი „არავინ ხარ?“
რა უცნაური ბიჭი იყო ეს საბა..
მაგრამ,ამ უცნაურობის გამო არ უყვარდა ელენეს რო?
დიახაც,დიახაც!ამიტომ უყვარდა..
საბა რურუა..მთელს ქვეყანაში,დედამიწაზე,კოსმოსში და იმის იქით ყველაზე განსხვავებული,ყველაზე უცნაური,ყველაზე თბილლი და ეჭვიანი გახლდათ!
ასე ჩაფიქრებული,ნელ-ნელა აუღელვებლად ადიოდა კიბეებზე.
არც რამე ააღელვებდა,მისი სახლის კარებზე მიღუდებული თვით საბა რურუა რომ,არ დაენახა.
გაეღიმა.
მაინც მოვიდა მის სანახავად!
-მაინც მოხვედი.-ჩუმად ამოიბუტბუტა ელენემ.
რურუა,დუმდა..
არც იღიმოდა..
არც რამეს ამბობდა..
-წამოდი.-მხოლოდ ეს თქვა და კიბეებს დაუყვა.
-რა?-დაიბნა ელენე.
-წამოდითქო.
ზედმეტი,კითხვის გარეშე გაყვა ელენეც.
რურუა ამაყად,მიაბიჯებდა ელენე კი ვდებოდა ინტერესით სად მიდიოდნენ.
მანქანა „ჯელტმენურად“ გაუღო საბამ,კარი მიუხურა შემდეგ კი თვითონაც მოთავსდა.
მთაწმინდაზე ავიდნენ...
ოოო..ღმერთო რა ლამაზია მთაწმინდა ღამით!
-გადმოდი.
უპასუხოდ გადავიდა ელენე,და სევ საბას გყვა უკან.ცოტახანში გაჩედა.ელენეს უყურებდა ისეთი აღფრთოვანებული იყო სანახაობით!
მის წინ ისეთი ლამაზი ხედი იშლებოდა.
-როგორ არ მაინტერესებს ახლა არავინ!-გადაჭრით თქვა რურუამ.ელენესკენ მიბრუნდა და პირისპირ დაუდგა.
გულმა სწრაფად დაუწყო ბეთქვა დადიანს.
მუხლები ეკეცებოდა და მუცელში ზოოპარკი ჰყავდა.
ნაზად,მისწია მისკენ დადიანი,ხელი მაიკის ქეშ შეუცურა..
ისე გაჰყინვოდა საბას ხელები..
მაგრამ,მისმა შეხებამ მაინც გაათბო.
ახლა მეორე ხელი შეუცურა მაიკის ქვეშ.უფრო ახლოს მიიკრა.
-საბა..-მაინც გაბედა ხმის ამოღება დადიანმა.
-ჩშ!არაფერი თქვა.-სწრაფად გააჩუმა რურუამ.
ხელი წელს მოაშორა და თმა გადაუწია მხრიდან.შემდეგ კი ისევ წელზე მოხვია ხელი და ნაზად დაუწყო თითების სრიალი.
სველი კოცნების დატოვება დაიწყო ყელში.
დადიანს თვალები მიხუჭვოდა,და კბილებს ერთმანეთს ძალიან მაგრად აჭერდა კვნესა,რომ არ აღმოხდენოდა.
-მომენატრა,შენი კანი..შენი სუნი.-ლუღლუღებდა რურუა ელენეს კისერში და სველი კოცნების დატოვებას კვლავ განაგრძობდა.
-ს..აბ..ა-ნელა,ამოიკვნესა დადიანმა.
-არაფერი თქვა პატარავ,არაფერი!-ხელები თეძოებზე ჩაუსრიალა და მისკენ უფრო ახლოს მისწია.
ყელიდან,კოცნებით ოყას აუყვა შემდეგ კი ტუჩებთან გაჩერდა.
იცოდა,რომ პირველი იქნებოდა და ეს ფაქტი აგიჟებდა!ჭკუიდანშლიდა!
ნაზად გაუხახუნა,ტუთები ტუჩზე დადიანს...
ხმადაბალი კვნესა მოჰყვა მის ამ საქციელს.
გაეღიმა..
ისევ იგივე გაიმეორა.
-პატარავ,გაახილე თვალები.შემომხედე.
-საბა..-უკმაყოფილოდ ამოიხვნეშა ელენემ..
-გისმენ პატარავ,-გაიღიმა და ისევ ტუჩი გაუხახუნა დადიანისას.
-ნ..ნ..უუ მა..ა..წა..მებ.
გაეღიმა,მეტი აღარაფერი უთქვამს ელენესთვის.მის ტუჩებს დააკვდა.
ჯერ ზედა დაუკოცნა მთელი გრძნობით..
შემდეგ ქვედა..
ეს იყო სამოთხე.
სრული სამოთხე.
შეიძლება,ეს უბრალო წვრილმანად მიგაჩნდეთ მაგრამ,ხომ იცით არა?!
ბედნიერება წვრილმანებშია..
ეს იყო ბედნიერება.
დადიანი,რურუა და თბილისი.


სკოლიდან,რაც ჩამოვედი ამ თავს ვწერ.ზუსტად ამ წამს მოვრჩი და არვიცი ხელები დამადტყდა.ვიცი,რომ დიდი ხანია არ დამიდია.მაგრამ გამოცდები მოდის და წერისთვის,მართლა არ მცალია,თან მასწავლებლები და პლიუს ამ ყველაფერს სამეცადინო.
ბოდიში,რომ დავაგვიანე.
ვეცდები ყველანაირად ასე,მეტჯერ აღარ დავაგვიანო.
ხომ!
კომენტარები მინდა!მაინტერესებს,თქვენი აზრი.
რას ფიქრობთ-ელენეზე,საბაზე,სანდროზე,მაკინეზე და ასე შემდეგ.
და ყველაზე მთავარი რაც მაინტერესებს რას ფიქრობთ მთლიან ჯამში მოთხრობაზე?!
მადლობა,დიდი ვინც კითხულობთ!
კომენტარებს ველოდები!!
გკოცნით ტაისია.

(პ.ს ვისაც სოფიალურ ქსელში ჩემი დამატება გსურთ შეგიძლიათ დამიმატოთ-ანასტასია მდივანი.)