ალექსანდრე უკან გამომყვა.

- ბიჭო მოიცა, მაინც მიდიხარ? ( ალექსანდრე )
- არა გეჩვენება ძმაკაც.
- კარგი მართლა, ლენამ ხომ გთხოვა, რომ დარჩენილიყავი. ( ალექსანდრე )
- არაუშავრს, ლენას მე დაველაპარაკები.
- გაუტყდება. ( ალექსანდრე )

ალექსანდრეს პასუხი აღარ გავეცი და მანქანა დიდი სისწრაფით დავძარი, რამდენიმე წუთი მთლიანად მოვწყდი ამ ბანალურ სამყაროს და მუსიკას ბოლომდე ავუწიე.

- ფრთხილად იდიოტო.

მოულოდნელად ვიღაცის ყვირილმა გააფუჭა ყველაფერი და მანქანა დიდი სიწრაფით გავაჩერე.

- ეი შენ გეუბნები, წინ არ იყურები?

მანქანიდან ნაგლად არ გადმოვედი, მივუახლოვდი და ფანჯარას ჩავუწიე.

- დალტონიკი ხარ?

ჩემმა კითხვამ ძალიან დააბნია, ვერ მიხვდა რას ვეკითხებოდი, ამიტომ კიდევ ერთხელ დავუსვი იგივე შეკითხვა.

- მწვანე და წითელს არჩევ ერთმანეთისგან?
- რა? თავხედი ხარ და უზრდელი.

მის ნათქვამზე გამეცინა, მინას ავუწიე და გზა გავაგრძელე, „სულელი, თვითონ მიდგება წინ და დამნაშავე მაინც მე გამოვყავარ“ ჩეთვის გავიფიქრე და ტელეფონიზე თედის ნომერი ავკრიფე.

- გისმენთ. ( თედი )
- საუბრის დასაწყისი მშვენიერია, ხოდა მისმინე რამდენიმე წუთში თემქაზე შევხვდებით, მთავარი ადგილი ალბად იცი სადაც არის ამიტომ დაკონკრეტებას არ ვაპირებ.
- მოიცა მოიცა, საერთოდ რა გინდა ვინ ხარ ანდაც რა უფლებით მთხოვ შეხვედრას?
- ფრთხილად ბიჭო დადას ელაპარაკები და კიდევ ერთი, ეგ თხოვნა არ ყოფილა.

რამდენიმე წუთიანი დუმილის შემდეგ შეხვედრაზე დამთანხმდა და დანიშნული ადგილისკენ წავედი, თედის მანქანა თერთმეტ წუთში გამოჩნდა, მაგრამ მარტო არ იყო ასეთი ტიპები, ხომ ძმაკაცების გარეშე არ მოძრაობენ, თანაც იცოდა ვისაც ხვდებოდა, ასე რომ მარტო შეხვედრას ვერ გაბედავდა.

- როგორც ჩანს, დროის შეგრძენბა არ გვქონია.
- რა გინდა დადა? ( თედი )
- არადა ჭკვიანს გავდი, იქნებ ჯერ გამარჯობა გესწავლათ.

ბიჭებმა ერთმანეთს გადახედეს, შემდეგკი ჩემრი რჩევა გაითვალისწინეს.

- ახლო მოიწი ბიჭო.

თედიმ ჩემი დავალება შეასრულა და მომიახლოვდა.

- ჩემი სახელი რას გეუბნება?

პასუხის მაგივრად გაიღიმა და თავი დახარა.

- რამე ვთქვი ღიმილის მომგვრელი? კითვაზე მიპასუხე.
- შენ ყველა გიცნობს. ( თედი )
- შენ თუ იცი ვინ ვარ?
- კი ვიცი. ( თედი )
- ხოდა ახლა კარგად მომისმინე, ლენა ფაქსაძეს თავს დაანებებ, მისი ცხოვრებიდან საერთოდ გაქრები თედი, ზედმეტი სიტყვა და იცი რაც მოხდება თუ არ იცი მაგაზეც გაგესაუბრები მოკლედ და საყვარლად.

თედიმ დაბნეულმა შემომხედა.

- რატომ? ეგ გოგო მომწონს. ( თედი )
- ჰაჰა მოსწონს თურმე.

მისმა ერთერთმა ძმაკაცმა, როგორციქნა გაბედა და მოგვიახლოვდა.

- დადა არ გვინდა შენთან შეჯახება, თანაც გოგოს გამო, ამიტომ მოდი ეს ბაზარი აქ დავასრულოთ.
- არ გინდათ კიარა ვერ გინდათ, რადგან იცით მაგ შემთხვევაში რაც მოხდება.
- მხოლოდ მაგ კითხვაზე მიპასუხე, რატომ უნდა დავანებო თავი? ( თედი )
„ზედმეტად“ მივუახლოვდი და დაბალი ხმით ვუთხარი.
- იმიტომ, რომ მე მინდა ასე.

ბიჭებმა გაურკვეველი მზერა მომაპყრეს, რამდენიმე წუთი ხმას არცერთი იღებდა, ბოლოს კი ერთერთამა გაბედა შეწინააღმდეგება.

- როგორ თუ შენ გინდა? მინდა გინდაზე, რომ არ კეთდება საქმე არ გაგიგია?

ეს უკვე ზედმეტი იყო ამიტომ ძალიან გავბრაზდი.

- შენ ვის რას ასწავლი ბიჭო, საერთოდ აზრზე თუ ხარ ახლა ვის ელაპარაკები? მე მასწავლი საქმის კეთებას? კიდევ ერთი ზედმეტი სიტყვა და აქვე აგიგებ ანდერძს ტო.

თედი ჩვენს წინ ჩადგა და ძმაკაცს ხელით ანიშნა მანქანაში ჩამჯდარიყო.

- დადა აპატიე, ახალია ყველაფერი ისე იქნება, როგორც შენ თქვი. ( თედი )

თედის ამ სიტყვებზე გამეღიმა, პასუხი ზედმეტად ჩავთვალე და მანქანისკენ წავედი, ამ დრო ჩემი ტელეფონის ხმა გაისმა, ლენას შვიდი ნარეკი, მშვენიერია.

აბა როგორ მოგეწონათ ეს თავი? კარგი ინქება თუ ყველა დაწერთ საკუთარ აზრს კომენტარის სახით