თავი 1

-ადექით!მოსამართლე მობრძანდება.
მოსამართლე შემოვიდა.მას მსაჯულებიც თან შემოჰყვნენ და ადგილები დაიკავეს.
-ჩვენ რაიონულ სასამართლოში ვიმყოფებით.საქმე #521.ავტო საგზაო შემთხვევა და გაქცევა.ბრალდებულო ანნა,გთხოვთ წინ გამობრძანდეთ.
ანნა ბრალდებულთა სკამზე დაჯდა.პროკურორი,რომელიც მისგან მარცხნივ იჯდა წამოდგა და მის პირდაპირ დადგა.
-ყურადღებით რომ ყოფილიყავით იმ ადამიანის სიცოცხლეს საფრთხე არ დაემუქრებოდა.თქვენი უპასუხისმგებლო საქციელის გამო ახალგაზრდა ადამიანს სიცოცლე მოესწრაფა და ასევე იმ ერთადერთ პატარა არსებასაც,რომელსაც მზის სხივი ჯერ არც კი უხილავს.მისი გამართლება შეუძლებელია.მას მიესაჯა 5 წლით თავისუფლების აღკვეთა.
ჩაქუჩის ხმა გაისმა.მოსამართლემ ოთხჯელ დაარტყა მაგიდას.ამის შემდეგ კი იო ჯონი ქალთა ციხეში გადაიყვანეს.
96 საათით ადრე!!!
-მისს.ჩემთან ერთად დალევა არ გინდათ?
ანნასთან მთვრალი მამაკაცი მივიდა ბარბაცით.
-მიბრძანდით თუ შეიძლება.
ქუჩაში ღია რესტორანთან იცდიდა,საიდანაც მამაკაცები უცნაურად უყურებდნენ და ცოტა არ იყოს დაძაბულად გრძნობდა თავს.
-ჰეი.ანნა!გამოძახება გაქვს არ წახვალ?
-კი,კი რათმქუნდა.ნომერი მომეცით.
-კლიენტი მამაკაცია.პრობლემა ხომ არ არის?
-რათქმაუნდა არა.მალე დავბრუნდები.
ანნა მაშინვე გაიქცა.ის მამასთან მარტო ცხოვრობს საცხობში.დედა გარდაცვლილი ყავს და ხვდება შესანიშნავ ბიჭს,რომელიც შესანიშნავ კარიერულ გზას ადგას.მას კი უწევს მრავალ ადგილას მუშაობა რადგან მამას დაეხმაროს.მაგალითად ერთ-ერთი ეს სამუშაოა,რომელიც ხალხს ტრანსპორტირებში ეხმარება.
-ჰეი აქეთ.დაიგვიანე.აი აქ წერია მისამართი სადაც კლიენტი უნდა მიიყვანო.
-დიახ.გასაგებია.
მანქანაში ჩაჯდა.გვერძე მიიხედა და ახალგაზრდა ბიჭი დანახა რომელიც უგონოდ მთვრალი იყო და მანქანაში ჩსძინებოდა.
-უკაცრავად.ღვედი უნდა შეიკრათ.
ბიჭი ხმას არ ცემდა.გადაწყვიტა თვითონ გაეკეთებინა და მისკენ გადაიწია.თვითნაც დაბმული იყო და უჭირდა ღვედს მიმწვდარიყო.ხელი შემთხვევით რაღაც ღილაკს დაეჭირა და მანქანის ლუქი გადაიხადა.ამასობაშიც ბიჭს გამოეღვიძა.
-ვინ ხარ?
-მე მძღოლის შემცვლელი ვარ.
-იმ მპრანჭია მამაკაცებს რა დაემართათ?
იო ჯონს უნებურად გაეცინა.
-არ ვიცი.
მმმ... მგონი რაღაც არასწორად გავაკეთე.ლუქი როგორ დავხურო.
-აჰჰ... უბრალოდ ასე დატოვე. - უხეში ტონით უთხრა.
ბიჭმა ღვედი შეიკრა და ხელით ანიშნა რომ წასულიყო.
-ახლავე.
გზაში ერთ ადგილას ვერ ისვენებდა.სავარძელში ხან ერთი მხრიდან მოკალათდებოდა ხან მეორე მხრიდან.მანქანა შუქნიშანზე გაჩერდა.ხალხს,რომლებიც გზაზე გადადიოდნენ ბიჭი მიაშტერდა.ანნას მანქანა უკვე დაძრული ქონდა რომ უყვირა გაეჩერებინა.საჭეს ხელი სტაცა და გზის პირას სწრაფად გაჩერა.გადმოხტა და იმ მხარეს გაიქცა სადაც შუქნიშანზე გაჩერდნენ.
ანნა გაკვირვებული იყურებოდა და არ იცოდა რა ექნა.უბრალოდ მანქანას მიეყუდა და ელოდებოდა ის შეშლილი როდის დაბრუნდებოდა.
-რას აკეთებ?
-გაიწიე?
-შემომხედე.
-ყველაფერი ორჯერ უნდა გაგიმეორო?გაიწიე სანამ თავაზიანად გეუბნები.
-ეს ბიჭი ხომ გიჟია!უზრდელ ტონს იყენებ როდესაც საუბრობ.
-მართლა?გაიწიე მეთქი.
ანნა ისევ შეეწინააღმდეგა.მანქანისკენ შებრუნდა და გასაღები გამოაძრო.
-რას აკეთებ?
-გთხოვთ საჭესთან ნუ დაჯდებით.ჯერ არ გამოფხიზლებულხართ.ხალხსაც საფრთხეს შეუქმნით.
-რის გაკეთებას ითხოვ ჩემგან? - ამჯერად ზრდილობიანი ტონით კითხა. -გასაღები მომეცი!
შუა ტრასაზე ჭიდაობა დაიწყეს.ანნა ეწინააღმდეგებოდა,ბიჭმა ძირს წააქცია მაგრამ გასაღების გადაგდება მაინც მოახერხა და ხიდიდან პირდაპირ მდინარეში გადავარდა.
-შენ... ახლავე აქ მოდი.
ანნა ბიჭს გაეცალა და გაიქცა.
-ის რა შეშლილი იყო?შეხედე მუხლი რას გიგავს.-ანნა მეგობართან ერთად იყო რომელიც ერთ-ერთ სამუშაოზეამ ასთან ერთად. - ლევანს რატომ არ ურეკავ?ასეთ ნაძირალებს ხომ უჩვენებს სეირს.
-არ შემიძლია.არ იცის რომ მძღოლის შემცვლელი ვარ.
ბიჭი ერთ სახლს მიადგა სხვენზე.კარზე ხელს ურტყავდა და მარიამს ეძახდა.ბრახუნს არ წყვეტდა და კარსაც არავინ უღებდა.შემდეგ ჯიბიდან გასაღები ამოიღო და შევიდა.
სახლი ცარიელი იყო.იატაკზე რაღაც ნივთები ეყარა.პირდაპირ საწოლზე დაწვა.მის წარმოსახვაში მოვიდა ის ვისაც უძახდა.ის ვის გამოც გიჟივით გააჩერა მანქანა რომელსაც ანნა მართავდა და შუქნიშანისკენ გაიქცა.ამ ფიქრებში კი გათენდა.
-დირექტორო.
-დათო?
-მამათქვენი გეძებთ.აქ თუ კიდე ერთხელ დარჩებით...
-იპოვე?
-ვერა.როგორც ჩანს გაუჩინარდა.
ამის თქმაზე კი მან აიღო და ბალიში ესროლა.
-მაპატიეთ.
-ნუ მებოდიშები და უბრალოდ იპოვე.

-----
თუ დაგაინტერესათ კომენტარებში დაწერეთ და გავაგრძელებ <3