-რატომ მომატყუე?-როცა სამზარეულოში გავიდნენ ჰკითხა ნენემ
-რა მოგატყუა?-ჩაერია გიგა
-ის,რომ შენ სახლში წახვედი,-უპასუხა ნენემ და ტასოს მიუბრუნდა,-კიდევ თუ მომატყუებ,ძალიან გეჩხუბები,-თითი დაუქნია სახესთან
-მერე ამაზე გაბრაზდი,წესით უნდა გაგხარდებოდა,-ქალი წამოწითლა,დაბნეულმა გაიარა გიგას გვერძე და მაგიდასთან ჩამოჯდა
-პიცა გაცივდება,მოდით,ვჭამოთ,-თქვა და ერთი ნაჭერი თეფშზე გადმოიღო.გიგა და ტასოც დასხდნენ და სამივე შეექცა.
-საოცრად გემრიელია,-თვალების ლულვით და ნასიამოვნები სახით თქვა გიგამ
-მართლაც,-დაეთანხმა ნენე და კმაყოფილმა გააგრძელა მეორე ნაჭრის მირთმევა.
-მგონი,მხოლოდ ქალი კიარ უნდა ტრიალებდეს სახლში,იმისთვის რომ გემრიელი კერძი გამოვიდეს,არამედ მთელი ოჯახი,სასაცილოა არა,ეს მართლაც სრულყოფილებაა.
-მართლაც სასაცილოა,როცა ერთ ადამიანს შეუძლია კარგად გააკეთოს სხვა რაღა საჭიროა
-საჭიროა,რადგან კერძში მეტი სიყვარული იქნება ჩადებული და მცირე ლუკმაც კი დაანაყრებს
-შენს ცოლს დაეხმარები?
-რა თქმა უნდა,თუ მას არ ექნება პრეტენზია,თუ უნდა სულ ნუ გააკეთებს,ყველაფერი მე მომანდოს,მინდა რომ ყოველთვის კარგად გამოიყურებოდეს და არ ვაპირებ მის დაღლას საჭმლის კეთებასა ან დალაგებაში,თუმცა სულ არ მოვადუნებ,-გაეცინა,-იმის თქმა მინდა რომ,როცა ის იქნება ძალიან დაღლილი,მე შევეცდები ვიზრუნო მასზე,დავავიწყო მძიმე დღე და დავასვენო,მგონი ამისთვის დამჭირდება ქალი,რომელიც ძალიან მეყვარება,სხვა არაფერი.
-დიდი უცნაური ვინმე ხარ,-სიცილით თქვა ნენემ,-რა სურვილები გქონია,აუცილებლად უნდა დაწერო განცხადება და დამერწმუნე დაგესევიან გოგოები
-რატო,თაფლი ვარ?-სერიოზულად უნდოდა ეკიტხა,მაგრამ ღიმილი მაინც შეეპარა ტუჩის კუთხეში
-თაფლი ხარ,აბა რა ხარ,-მიუგო ქალმა,-ისეთი მზრუნველობა გამოავლინე მეც კი პირღია დამტოვე
-შენი ქმარი არ იყო მზრუნველი?-ჰკითხა და ინტერესით მიაცქერდა მის ტუჩებს
-ჩემი ქმარი?-კითხვა გაიმეორა დაბნეულმა ნენემ
-კი,შენი ქმარი,-უპასუხა გიგამ და ქალის შემყურემ ხმაურით გადაყლაპა ნერწყვი.
-კი,-ყოყმანით მიუგო ნენემ
-რა დაურწმუნებლად ამბობ,რამდენი წელი იყავით ერთად?
-3წელი,დარწმუნებული ვარ,მაგრამ იცი როგორი ადამიანი იყო,ჩაკეტილი,საკუთარ გრძნობებზე არასოდეს ულაპარაკია,ქმედებით ცდილობდა ეგრძნობინებინა რომ ძალიან ვუყვარდი,თუმცა ხშირად ქმედებაზე მეტი საყვარელი ადამიანის საუბარია,გამოგიტყდები და ნამდვილად მაკლდა მასთან განმარტოებით საუბარი,ყოველთვის სადღაც იყო
-დღემდე გიყვარს?-საბოლოოდ ჰკითხა ის,რაც ძალიან აინტერესებდა და ფიქრებს უღრღნიდა
-კი,მიყვარს და მგონი რომ სამუდამოდ ასე გაგრძელდება
-ვაი და მოხდა შემთხვევა
-რა შემთხვევა?-ტასო ჩუმად წამოდგა და სამზარეულოდან გავიდა.
-იპოვე ადამიანი,რომელმაც შენი ქმარი დაგავიწყა
-ასე არ მოხდება,-კატეგორიული ხმით თქვა ნენემ,-მერე რა რომ ცოცხალი აღარაა,ჩვენთან არაა უბრალოდ,სხვაგან გადაცხოვრდა,სადაც ადრე თუ გვიან მეც წავალ,როგორ შევძლო მისი გადაყვარება,მაშინ არც მყვარებია
-იქნებ,არც გყვარებია,-ხელი მისკენ გააჩოჩა გიგამ,ფრთხილად,აუჩქარებლად დაადო მტევანზე და გაუღიმა.ნენე შეკრთა,მთელ სახეზე ალმური მოედო,ცივად გასწია ხელი და წამოდგა,-ბოდიში,-მიუგო გიგამ მორიდებით და თვითონაც წამოდგა,განერვიულებულ ქალს მიუახლოვდა და ხელი მხარზე შეახო
-ნუ მეხები,-სიბრაზით წარმოთქვა ნენემ და ისევ მოიცილა მისი ხელი,რომელიც მთელ კანს უწვავდა.
-არ გყვარებია,-დაასკვნა გიგამ და გვერდით დაუდგა,-რატომ კანკალებ?-ჰკითხა მან
-ძალიან გთხოვ,შენი აზრები შენვის შეინახე,-ცივად მიუგო ნენემ
-ბოდიში,წავალ მე,-უკან დაიხია რამდენიმე ნაბიჯით,-ძალიან დიდი ხანი გავიდა,გადავამეტე შენთან ყოფნის დროს
-ჩემთან ყოფნის დრო განსაზღვრე?
-დიახ,მხოლოდ 5წუთი,მაგრამ მთელ დღედ გადაიქცა
-არავინ გეხვეწებოდა!
-ტასო ბევრს ნიშნავს ჩემთვის
-ის შენთვის არავინაა!
-დიახ,ვიცი,მაგრამ ძალიან შემიყვარდა,მიკრძალავ?-გაკვირვებულმა ჰკითხა და ზურგი აქცია,უკვე კართან იდგა.
-იშვიათად შეგიძლია ნახო,მაშინ,როცა მე მასთან არ ვიქნები,-მომთხოვნი ხმა ჰქონდა ნენეს
-მეგონა ყველაფერი შეიცვალა,-დანანებით თქვა გიგამ და კარი გააღო
-მეც,-ბრაზით მიუგო ნენემ
-რამე ცუდად გავაკეთე?-შეყოვნდა ზღურბლზე
-კარგად!-მშვიდად დაემშვიდობა ნენე
-ნახვამდის,-თბილად მიუგო გიგამ და ზღურბლს გასცდა.ქალმა კარი მიხურა და ოთახში შევიდა.ტასოს თამაშით გართულს,მის საწოლზე ჩასძინებოდა.ფეხაკრეფით მიუახლოვდა,გოგონა ხელში აიყვანა და მის საწოლში ჩააწვინა.
***
რატომღაც მანქანით წასვლა გადაიფიქრა,ნენეს კორპუსთან დატოვა და ფეხით დაუყვა დაღმართს,რომელიც ქვაფენილით იყო მოპირკეთებული.ხელები ჯიბეებში ჩაეწყო და ისე მიდიოდა,თითქოს სადარდებელი არაფერი ჰქონდა,თუმცა როგორ არა,ნახევარ-ძმის პოვნაში მთელი ქვეყანა შემოიარა,მაგრამ მაინც ვერ მიაგნო.გონებას იმაზე ფიქრი,თუ სად შეიძლებოდა ყოფილიყო მისი ძმა,აღარ შესწევდა.
-გიგა!-დაუძახა,მოშორებით,ტროტუარზე მდგარმა მამაკაცმა და გზა გადაკვეთა
-შენ აქ რა გინდა?-ჰკითხა გაკვირვებულმა და გადაეხვია
-საკუთარ შვილს ქუჩაში თუ ვნახავ,თორემ ისე სახლში არ მოდიხარ,-უკმაყოფილო ხმით მიუგო მამაკაცმა გიგას
-მიზეზი მითხარი რომ მოვიდე და მოვალ
-მშობელთან მისვლას მიზეზი უნდა?-გაოცდა მამამისი
-დიახ,როცა დედა ცალკეა გათხოვილი მამა კი-დაქორწინებული,მე უკვე თქვენს გუნდს აღარ ვეკუთვნი,სხვა კერა მაქვს.
-ცოლი მოიყვანე?
-არა,ჯერ მაგისთვის არ მცხელა,შენსავით არ მინდა მოვიქცე,მოვიყვანო და ჰოპ’ერთ დილას გავიღვიძო და მივხვდებო,თურმე სხვა მყვარებია.
-შენს საქმეში აღარ ვერევი,მაგრამ მშობლების დავიწყება არანაირად არაა გასამართლებელი
-მე ახლა მხოლოდ ერთ რამეზე ვფიქრობ,ჩემი ნახევარ-ძმა მაპოვნინა,-მამაკაცმა გამომეტყველება უმალ შეცვალა და შვილს მხარზე დააყრდნო ხელი
-იმის ძებნა,ვინც დიდი ხანია აქ აღარაა. . .,-დამცინავად თქვა მან
-რას ნიშნავს აქ აღარაა?
-დედაშენს ჰკითხე,მისი შვილი იყო
-მიპასუხე,-გაღიზიანდა გიგა
-არ ვიცი,ამბობენ ცოლმა მოკლა-ო
-გარდაიცვალა?
-ხო. . .,-დავზარი დასცა მამამისის ნათქვამმა,მუხლები აუკანკალდა და ცრემლები ჩამოუგორდა ღაწვებზე.ტკივილისგან გულ-მკერდი შეეკუმშა.