- რაა ?არარსებობს მე მაგ იდიოტს სახლს არ დავულაგებ ჟანეტ (პატარა ვიქტორია გაბრაზებული ხელებს იქნევდა)
- ჩუუუ რა გაყვირებს?გაიგო ყველამ (დაუცაცხანა ჟანეტმა) ვერ ხვდები რომ ცუდ დღეში ვარ??თუ დეამინს სახლის დალაგებაში არ დავეხმარებით მაშინ მე მომიწევს ლუციუსისთის თხოვნა თავი ჩემს საქმროდ გაასაღოს, ამაზე დიდი სირცხვილი რაღა მინდა ვიკი??თუ დეამინს სახლს დავულაგებთ ის ეტყვის რომ წამოაყრანტალა ჩემებთან და მე სუფთა გამოვალ გთხოოოვ რა (საწყალი სახით მიაშტერდა დაქალს)
- ემეტთან ძლივს დავაწყე ყველაფერი და ისევ უნდა აირიოს ვიცი...უბრალოდ ოხ ჯანდაბას ჟანეტ ხო კარგიი
- ვიცოდი ვიცოდიი რომ არ მიმატოვებდი (ყელში ჩამოეკიდა ჟანეტი ვიკის და გარეთ გავიდნენ)
...........................................................................................
- კარგად ბრძანდებოდეთ საღამოს შევხვდებით და ხო გოგონებს ცოტახანს მოგტაცებთ, ჩმი ძმა საზღვარგარეთიდან ჩამოდის და მინდა სიურპრიზის გაკეთებაში დამეხმარნონ (ღიმილით გადახედა ჯერ ემეტს და შემდეგ გოგონებს დეამინმა)
- რას ბოდავს ვიქტორია? (ხმა გაიმკაცრა ემეტმა)
- რომ დავბრუნდები ყველაფერს მოგიყვები გპირდები რა (მოეხვია ქალი მამაკაცს)
- უკვე ყელში ამოვიდა ყველაფერი საერთოდ (ემეტმა მის სპორტულ ჩანთას ხელი მოკიდა და გარეთ გავარდა)
- გაყევი ვიიკ, ვიზავ რამეს მიდი რა გთხოვ
- არა არა ჟაან დავსრულოთ ბარემ და მერე დაველაპააკები
- ბედნიერი ხარ ? (გადაუჩურჩულა ჟანეტმა გაბადრულ დეამინს)
- ბედნიერი? (მან კი ბოლო ხმაზე იყვირა) კი ძალიან, მე ხო ჩემი ტკბილი ძმა უნდა ვნახო რომელიც აქამდე არ მინახავს (ტყუილებს აგრძელებდა დეამინი)_
- რა აუტანელია (ჩაიბურტყუნა ვიკიმ და გარეთ გავიდა)
- კარგად ბავშველო და საღამოს გელოდებით (ელისონმა ყველა სათითაოდ გააცილა და სახლში დაბრუნებულმა მძიმე ნაბიჯებით იწყო მისაღებში შესვლა, იქ ხომ მხოლოდ მისი ახლანდელი მეუღლე-ედი, ყოფილი ქმარი-ჩარლი და მისი "გოგონა" იმყოფებოდნენ...ყველა ჩუმად იყო და რაღაცას ელოდა, საუბარი ისევ ელისონმა დაარღვია)
- ჩაის დალევს ვინმე ?
- ყავა
- ჩაი (ედიმ და ჩარლიმ ორი ერთმანეთისგან საპირისპირო რამ წარმოთქვა)
- დაგეხმარები ელისონ (ფეხზე ემა წამოდგა ჩარლის "შეყვარებული" და ქალებმა სამზარეულოსო კარი მიიკეტეს)
- დიდიხანია ერთად ხართ ? (კვლავ თამამმა ელისონმა დაიწყო)
- დიახ უკვე 2 კვირაა (გურწფელად უპასუხა ახალგაზრდა გოგონამ)
- და შენ ეს ბევრი გგონია დედიკო? (ირონიით უპასუხა ელისონმა)
- ვიცი იმდენი არაა რამდენიც თქვენ იყავით ერთად მაგრამ მე მას უკვე საკმაოდ კარგად ვიცნობ ელისონ
- მართლაა?რაასამბობ?მითხარი რომელი ჩაი უყვარს??რომელ საჭმელს ვერ იტანს, როემლი სოუსი უნდა ჰქონდეს კერძს რომ გემრიელად მიირთვას, მისი საყვარელი ფერი ან თუნდაც რიცხვი მითხარი ემა ძვირფასო?
- ელისონ მართლა არ მესმის რა გინდა?შენ ხომ მას გაშორდი?რა გაწუხებს ??გავიცნობთ ერთმანეთს ჯერ სად გვეჩქარება ?(აუღელვებლად პასუხობდა გოგონა ელისონს)
- არ მაინტერესებთ რაც გინდათ ის გიქნიათ (მოულოდნელად გაბრაზდა ელისნო და სამზარეულოდან გიჟივით გავარდა)
- მივდივარ და მალე მოვალ ჟანეტს უთხარით რომ საღამომდე მოვალ (სწრაფად მიაყარა და გასასვლელისკენ გაიქცა)
- გამოგყვე ?ელისონ ? (ედის ხმა დაეწია)
- გავხედავ (ჩარლი უკან გაჰყვა)
- ელ? რა დაგემართა ? (დაუძახა ჩვეული მოკლე სახელით და ელისონის გულში სითბომ იხეთქა)
- რამინდა ? (შემობრუნდა გაგიჟებული ქალი) რამინდა??შენ რაგინდა იმ ლაწირაკ გოგოსთან?
- მეე?ის სულრაღაც 10 წლით არის უმცროსი ელის, რამოხდა ?ასე მისმა ასაკმა გაგაღიზიანა? (გაოცებული მამაკაცი თვალებს აქეთ იქით აცეცებდა)
- მისმა ასაკმა კი არა შენ გამაღიზიანე შენ ...
- კიმაგრამ?
- არმინდა სხვასთან იყო, არ შემიძლია არაა (მუხლებზე დაემხო ელისონი და ტირილი დაიწყო)
- ელის?მოდი ადექი და ვილაპარაკოთ (მამაკაცი წმაოდგომაში დაეხმარა და გულზე მიიხუტა) შენ ედი გყავს ჟანეტი მეც ყველაფერი კარგად იქნება
- ხომაგრამ შენ სხვანაირად მყავხარ და არა ქმარი
- რას ბოდავ თვითონაც არ იცი ელ გაგივლის (კაცი მის დამშვიდებას ცდილობდა, თუმცა მხოლო ღმერთმა იცის როგორ უხაროდა ეს სიტყვები, რას გრძნობდა იმ წამს ყველაფერს მისცემდა ახლა ელისონი ისევ მისი მეუღლე რომ ყოფილიყო)
- აღარ გიყვარვარ ? (ჰკითხა მოულოდნელად ქალმა მამაკაცს)
- რაა? რა..რა (გაოცდა ჩარლიდა უარესად დაიბნა)
- აღარ გიყვარვარ შენ (გაიბუუტა ელისონი და მკლავებიდან დაუძვრა)
- ელის (თბილად მიმართა ჩარლიმ) შენ დიდი ბავშვი ხარ მხოლოდ იმას აკეთბ რა ცშენ გინდა ირგვლივ მყოფებზე არასოდეს ფიქრობ, ჯერ მე მატკინე ეხლა ედის გინდა აწყენინო?
- ანუ აღარ გიყვარვარ ესეც ვიცოდი (გაბუტული მანქანიკენ დაიძრა)
- სად მიდიხარ ?
- მოვალ, უნდა გავიარო (კარები მიიჯახუნა და ადგილს მოწყდა, გზააბნეულმა ჩარლიმ ხელები უღონოდ ჩამოუშვა და სივრცეს მიაშტერდა)
............................................................................................
(გოგონები თითქმის სახლის დალაგებას იყვნენ მორჩენილები, მალკოტი და დეამინი იმაზე ბჭობდნენ დედამიწაზე ლუციფერი როგორ დაეტოვათ ხოდა დეამინი როგორ გამქარლიყო კარი ს ხმა რომ გაისმა, ორივე დაქალი გაფრთხილებული იყო ლუციფერი მოვა თუ არა საქმეს მორჩით და არაფერი შეიმჩნიოთო, ასეც მოიქცნენ, რაღაცეები ჯერ კიდევ ასალაგებელი იყო მაგრამ ჯობდა ასე დაეტოვათ, დაღლილი და მეტად სიმპატიური მამაკაცი მისაღბში შემოვიდა გასაღბი იქვე მიაგდო და სტუმრებს თვალი მოავლო, ჟანეტს უბრალოდ შეხედა და მზერა მალკოტისკენ გადაიტანა)
- სტუმრები გვყოლია
- ძმაააააოოო როგორ მომენატრე შენ ხომარიცი (გადაეხვია დეამინი ძმას, ლუციფერმა ეჭვის თვალით შეხედა და ოდნავ ჩაეღიმა)
- ჟანეტ შენ თუ მოგენატრე (ისედაც დაბნეულ გოგოს მომნუსხველად გაუღიმა ლუციუსმა)
- მეე?მე რასამბობ?
- მოენატრე რომელია, ჟანეტ მემგონი რაღაც გაქვს სათქმელი ლუციუსისთვის (დეამინმა წარბები აათამაშა, მოიცა მოიცაა მოატყუა დეამინმა?სახლიც მან დაულაგა და ახლა ლუციუსსაც მან უნდა სთხოვოს ჩემები გაიცანიო??ეს ხომ უსამართლობაა, მის გამოა ახლა ემეტი რომ გაბრაზებულია დაქალზზე და ოხ დეამინ სიამოვნებით მოგკლავდა ახლა ჟანეტი)
- ოოოუუ ჩემთან ??საინტერესოა რა საქმე გაქვს ? (წარბები ლუციუსმაც ვნებიანად აათამაშა და ჟანეტის გულუბყვილო სახეზე დაღლილობა სულ გადაავიწყდა)
- მეე? აა ხო ხომოკლედ რაღაც უნდა გთხოვო
- მე დაგტოვებთ (მაკოტი წამოდგა და გასასვლელისკენ გაემართა)
- მალკოტ მეგობარო, ჩვენ მერე ვისაუბროთ საინტერესოა რაგინდოდა აქ ? (ლუციუსმა ორაზროვნად გაუღიმა და ჟანეტს ანიშნა მაღლა ავიდეთო)
- დამლოცე (საწყლად გადაუჩურჩულა ვიკის და ობოლი ბავშვივით გაყვა უკან ზორბაა ლუციფერს)
- აბა დაიწყე (სკამზე მიუთითა დაჯექიო მამაკაცმა და თავად წინ დაუჯდა სავარძელში)
- მოკლედ, მოკლედ მე და შენ მოკლედ (თითებს ათამაშებდა ჟანეტი) აუუ ჩემი შეყვარებული უნდა იყო ერთი დღით რაა (მორცხვად ახედა მომღიმარ ლუციფერს)დედაცმი და მამჩმია აქ და დეამინს წამოცდა მისი მაზლი ვარო ხოდა დაიჩემეს გაგვაცანიო და ხომ გესმის
- ოჰოოო
- ჰოო ..
- სანაცვლოდ რას მივიღბ ? (ეშმაკურად შეხედა გოგონას და სავარძელში გადაწვა)
- რაა?ყველაფერს ველოდი ამის გარდა სანაცვლოდ რაუნდა მიიღო?(გაოცდა ჟანეტი)
- მოვიფიქრებთ მაგას, წყალი უნდა გადავივლო და ხომარ დამეწვევი ? (სააბაზანოსკენ გააპარ ათვალი)
- უტაქტო (გაცოფებული წამოდგა ფეხზე ჟანეტი და ის ის იყო უნდა გასულიყო, კარებზე მიახეთქა მამაკაცმა და ტანზე აიკრო)
- ცოტა ჭკვიანდ თორემ ახალი სიძის ძებნა მოგიწევს (ტუჩის კუთხეში ოდნავ შეახო ტუჩები და მაიკის გახდით შეაღო აბაზანის კარი)
- იდიოტი (კარსაღებდა უკვე ჩუმდ რომ ჩაილაპარაკა თუმცა )
- გავიგონე (მიაძახა ლუციუსმა)
..................................................................................
- ასეთი გაბუტული უნდა იდგე კიდევ დიდხანს ?
- აუტანელი რომ ხარ დეამინ თუ იცი ? (ცხარობდა ვიკი)
- მოიცა ოიცა შენ ის გოგო არ ხარ ?ჩემზე რომ გეკეტებოდა პ[ირველ დღეს ?(არ ნებდებოდა დეამინი)
- მეე?მეე?რა სისულელეა უბრალოდ ნუუ (გაახსენდა მათი შეხვედრის პირველი დღე დასასწაულად გაწითლდა)
- რატომარ მაძლევ შანს ვიკი (მამაკაცი ნელნელა უახლოვდეოდა და კედელთან აქცევდა ვიქტორიას)
- რაა რომელ შანს, დეამინ გამიშვა (ერთიღა ამოიგმანა ვიქტორიამ და დეამინის ტუჩები იგრძნო ტუჩებზე, ძალიან კი უნდოდა მის თავმოყვარეობას წინააღმდეგობა გაეწია, მაგრამ თავად მას არ სურდა...უკვე მეორედ იგრძნო რაღაც სასწაული, კინაღამ რომ ჩაიკეცა და გონი დაკარგა აი ისეთი, ჰაეროვანი და ტკბილი ერთად)
- ამ შანს ვიქტორია (დეამინმა მომაჯადოვებლად გაუღიმა და ისიც გაქრა როგორც ლუციფერი, 5 წუთი გაშტერებული იდგა ვიკი, 3 წუთი სხვა სამყაროში იყო, 2 წუთში იგრძნო როგორ დაიწყო სუნთქვა წეღან თურმე არ სუნთქვად...ბოლო წუთები კი ხელფეხი აამოძრავა..და გონს მოეგო ჟანეტის ხმაზე)
- ვიიიიკიიი?რა გჭირს
- აქედან წავიდეთ რა (მუდარით სთხოვა გოგონამ და ორივემ სასწრაფოდ დატოვა სახლი)
......................................................................................
- ისევ ბანაობ? (კარზე დაუკაკუნებლად შევიდა დეამინი ძმასთან )
- შემოდი, ეს თუ ეს ? (სარკესთან ლუციფერი სმოკინგს ირგებდა, მუქ ლურჯ და სულ შავ შარვალ-კოსტუმს შორის უჭირდა არჩევანი)
- იყოს ლურჯი
- ვითომ? (ისევ მიიზომა და დაფიქრდა ლუციუსი)
- კაი რა მართლა ქორწილი ხომარაა (გადაიხარხარა დეამინმა და საწოლზე გადაწვა, ხელები თავქვეშ ამოიდო და ძმას დაუწყო ყურება) ლუუუც?
- რა გააფუჭე ? (არც კი შეუხედავს ისე ჰკითხა მამაკცმა)
- რაცარუნდა მოხდეს იცოდე ჩემთვის სულერთი არ ხარ (წამით გაშეშდა ლუციფერი და გულმა რეჩხი უყო...)
- არც ჩემთვის (ჩაილაპარაკა ხმდაბლა თუმცა დეამინმა მაინც გაიგო და სასიამოვნოდ გაეღიმა)
- ჩავიცმევ და მალე ჩამოდი (საწოლიდან წამოდგა)
- 4 დეამინ და ხო ერთი სხვადროს სახლის დალეწვა რომ მოგინდება ეცადე ჩემს ოთახს მაინც არ შეეხო (თვალი ჩაუკრ ალუციფერმა და გამოშტერებულ დეამინს კარები ცხვირ წინ მიუკეტა)
- იდიოტი, ამდნეი ვიწვალე გულმა კინაღამ დაარტყდა და ტურმე სცოდნია (ჩაიბუზღუნა დეამინმა და კიიბეებზე დაეშვა, ლუციფერმა გაიგონა და გურწფელად ჩაეღიმა)