ატკიებული თავი (4 თავი )
- ჯობია გავჩერდე- ამბობს თავისთვის. მერე მე მიყურებს თვალებში. კლავ ჩემს სხეულზე დაასრიალებს ხელებს. მე კი სიამოვნებისგან მიყუჩებული მისი სიტყვები შორიდან მესმის. კიდევ ერთ კოცნას მპარავს.
- მორჩა დღეს გეყოფა- ამბობს იგი. დგება. მე კი მტოვებს ასე. თვალს არ ვაშორებ ასევე ისიც მიღიმის უხდება ღიმილი ძალიან ძალიან უხდება.
- ადექი რამე ვჭამოთ მომშივდა. - დემე. მეც ვდგები. მაგრამ ისევ საწოლში ვბრუნდები,
- კარგი რა, რა არის ეს რატო ვარ შიშველი ?
- ვიფიქრე რომ კაბაში კომფორტულად ვერ დაიძინებდი - ამბობს იგი და თან იცინის
- კომფორტულად არა ?
- ხო ...... - ახლა უკვე ხარხარებს იდიოტი. მაინც როგორ მიყვარს.
- მომეცი ჩემი კაბა ჩავიცვა.
- არ გამოგადგება - ამბობს ის და კარადის კარებს აღებს. ერთ ერთ მაისურს იღებს. მე კი ამ დროს ოთახს ვათვალიერებ. მშვენიერია. ოთახი ღია ლურჯ ფერში არის შეღებილი. კარადა საწოლი ასევე ცენტრი ნოუთბუქი წიგნებისთვის თარო. ხო უყვარს კითხვა. მისი საყვარელი ნაწარმოები კი არის გოჩა მანველიძის ,,მგლები „. როცა ერთად ვსწავლობდით მაშინ სკოლაში ქონდა წამოღებული კლაში კითხულობდა მერე კი მთელ კლას მოგვიყვა. ამასობაში მან მაისური მომაწოდა , გადავიცვი
- და შარვალი ?
- დიდად გექნება - ამბობს ის და თან იცინის. აშკარად მოსწონს იმის პერფექტივა რომ მხოლოდ მაისურით ვიქნები, ჰმ კარგი. ახლა კი ნამდვილად ვდგები
- სააბაზანო ? -ხელით მარჯვნივ მანიშნებს მეც იქით მივდივარ. თავს ვიწესრიგებ. მაისურ საკმაოდ გრძლად მაქვს თითქმის იმ სიგრძეა რაც გუშინ კლუბში მეცვა. ოოოო კლუბი ლეა სკოლა
- დემე დემე - სააბაზანოდან გავდივარ და მთელი ხმით გავყვირი
- რა იყო გოგო რა გაყვირებს ? - ხელში ტაფა უჭირავს ლოყაზე მგონი ფქვილი აქვს წელზე კი წინსაფარი ისეთი სასაცილო იყო რომ თავი ვერ შევიკავე და მთელ ხმაზე გადავიხარხარე. ის კი კვლავ გაკვირვებული თვალებით მიყურებს . ბოლოს ხვდება რაზეც ვიცინი. ტაფას იქვე მაგიდაზე დებს ჩემსკენ მოდის და ფეხებში მწვდება უკვე ის კლავებში ვარ კვლავ ვიცინი ის კი უბრალოდ იღიმის :დ სამზარეულოსკენ მივყავარ მაგიდაზე მსვმას კარადიდან რაღაც ყუთებს იღებს და თავზე მაცლის ახლა კი ფქვილში ამოგანგლული მე ვარ. ის იცინის დამპალი ამას ვაჩვენებ ახლა მე მეორე ყუთს ვწვდები და მას ვაყრი მთლიანად ისევ მევიცი უცებ ჩემკენ მოიწევს ამის შემხედვარე საამზარეულოდან გავრბივარ. ის უკან მომყვება. მთელი სახლი შემოვირბინეთ ბოლოს უკვე მეტი აღარ შემეძლო
- კაი რა დემე გაჩერდი- ვყვირი ის კი ამასობაში მეწევა და მის მკლავებში მაქცევს . ახლა უკვე ორივე ვიცინით. ერთმანეთის შემყურე აბა სხვა როგორ იქნებოდა? :დ
- მხოლოდ ჩემი ხარ - ამბობს ის და კვლავ მკოცნის. არ მინდა რომ ეს წუთები ოდესმე დასრულდეს. მაგრამ ვინ გაცლის ? ტელეფონზე ზარის ხმა ისმის. ყელზე გადადის
- დემე გაჩერდი ტელეფონს უპასუხე - არაფერი მაინს მისსას აგრძე;ებს ახლა კი უკვე მე ვცდილობ რომ მოვიშორო რა
- რა დროს ეს იყო - წუწუნებს თან ფქვილიში ამოგანგლულ მაისურს იხდის მისი სხეული შემხედვარე აღარც ტელეფონი მახსოვს და არც არაფერი თავლს ვერ ვაშორებ
- ლუსი გამომართვი შენ გირეკავენ - ამბობს ის ტელეფონს ვართმევ
- ვინ არის
- ლეა
- ალო
- სადახარ გოგო რა არის ეს ?ან კლუბიდან გაპარვა თუ აპირებდი ვერ მეტყოდი ? - მომაყარა კითხვები
- დემესთან ვარ. არ გავპარვულვარ უბრალოდ ასე მოხდა მერე მოგიყევბი. და შენ ეს ნომერი საიდან ?
გეგას ტელეთი გირეკავ
- რა გეგა დემეტრეს ძმა მაგას საიდან იცნობ მაგიც ბათუმში ჩამოვიდა ? - ჩემს გაოცებას საზღვარი არ ქონდა გეგა ყოველთვის სხვანაირი იყო ის ა დემე ერთად თითქმის არასდროს იყვენენ დემეს სხვა სასტავი ყავდა.
- ხო დემეტრეს ძმა. ხო აქ არის ჩემს სახლში ვაიმე რა გადმხვდა თავს რო იცოდე .
- რააააა ახლავე მოყევი
- არა კაფეში შევხვდეთ და იქ მოგიყვები ყველაფერს. და შენსა და დემეს შორის რა ხდება აბა ?
- რავი არც კი ვიცი კაფეში როდის მოვიდე ?
- რავი როდისთვი გაგანთავისუფლებს ? - ამბობს ის და მისი კისკისის ხმაა მესმის
- ოოოოო კაი რა. ნუ მეუბნები ეგრე. ერთი წუთი დამელოდე- დემე
- რა იყო ? მესმის მისი ხმა
- ელემ მითხრა რომ კაფეში შემხვდიო და რომელ საათისთვის ..........- აქ გავჩერდი რას ვეკითხები საერთოდ ? მისი სიცილის ხმა მესმის
- უთხარი ორშაბათს გეცლება - ამბობს ის მე კი ტელეფონს ვიღებ და ნომერს ვკრეფ მოიცა ორშაბათიო
- რა ორშაბათი კაი რა იქამდე ხომ შაბათი კვირაააა
- იქამდე ბათუმში ჩასვლას არ ვაპიებ ნუ კვირას საღამოს კი წავალთ აქედან მაგრამ ჩემთან რჩები
- შენ რა ჩემს გარეშე დაგეგმე ყველაფერი ?
- რა მნიშვნელობა აქვს ? მარტო დავგეგმე თუ შენთან ერთად? უთხარი რომ სოფელ მირვეთში ვართ და არ ინერვიულოს -სამზარეულოს ტოვებს და კვლა ჩემთან მოდის.
- კარგი. - ლეას ვურეკავ ყველაფერს ვეუბნები ის კი მგონი სადაცააა დაიხრც სიცილში ნეტა რა აცინებს ?
- გამოდის რომ უკვე ერთად ხართ და შენ უკვე მის სიტყვაზე დადიხარ ჰაჰაჰჰაჰა - ისევ გადაიკისკისა მაგრამ მე მისთვის აღარაფერიმითქვამს ეს ხომ მართლაც ასე იყო ?


გაბო
რბოლა ჩემი სტიქიააა. მიყვარს სისწრაფე მაგრამ ვიცი თუ სად უნდა გამოვიყენო ეს სიყვარული. არ მიყვარს როცა ქუჩაში გიჟივი დადიან ამით ხომ სხვისას და ასევე მათ სიცოცხლეს საფრთხეში აგდებენ. შამგრემანი გემრიელი არ იყო ძალიან ამიტო გადავწყვიტე სახლში მიმეყვანა მე კი ქუჩის რბოლში მმონაწილეობა მიმეღო. ასეც მოვიქეცი კედეც გოგონას თვის კორპუსთნ გავუჩერე უკმაყოფილო იყო შინ დაბრუნებით სახეზე ეტყობოდა. გადავიდა თუ არა მაშინვე გადავრეკე ვაკოსთან ის ორგანიზატორობდა ამ რბოლებს ბათუმში.
-აბა ვაკო რა ხდება შენთან ? დღეს რა გეგმები გაქვს ?
- რავიცი აბა ძმაო. ერთი რბოლა უკვე დამრთვადა. აქ ნამდვილი ჩემპიონი გვყავს. ვერავინ დაამარცხა წარმოგიდგენია ? უკვე ერთი თვეა რაც აქ მოვიდა და ერთხელაც კი არ აქვს წაგებული.
-ჰაჰაჰაჰ მაგარია ახლავე მოვალ მაქ. მომიყევი ვინ აის ეგ შენი ჩემპიონი
- მის შესახებ არაფერი ვიცით.
- როგორ თუ არაფერი იცი ?
-აი ასე არაფერი ვიცით.
- ფულის ასაღებადაც კი არ მოდის ?
-სხვას გზავნის.
-ჰმ საინტერესოა. შემდეგ რბოლა როდის იმართება და ის იღებს მონაწილეობას ?
- ზუსტად 15 წუთში. რა თქმაუნდა მონ აწილეობას იღებს. მაგის გარეშე უკვე აქაურობა წარმოუდგენელია. რადგან მისი სახელი არ ვიცით ამიტო მას ბრბომ <<ელვა>> შეარქვა.
- ესეიგი <<ელვა>> კარგი მოვდივარ. -

<<ელვა>>

,, ელვა“ ,,ელვა მოდის“ ისმის ყველა კუთხიდან. მე მანქანს ვაჩერებ ვაჩერებ. გადმოვდივარ. ყველა უკვე შეკრებილან. მოლოდინში არიან როდის დაიწყება რბოლა. არ ვნერვიულობ. ვიცი მოვიგებ. აქ ისეთი არავინ მეგულება ჩემი დამარცხება რომ შეძლოს. 16 წლიდან ვიგებ მონაწილეობას რბოლაში და ერთხელაც კი არ წამიგია. მამამ მასწავლა ტარება სანამ იგი წავიდოდა ჩემგან სამუდამოდ წავიდოდა. დედამ კი დაბადებიდანვე დამტოვა ხო მშობიარობას გადაყვა....
- აბა ელვა მზად ხარ ? - ეს ნია არის ჩემი საკეთსო მეგობარი. რიჟა არის ხო და თაფლისფერი თვალები აქვს. ვარდისფერი ტუჩები და დაცემა ტანი რა.
- როგორც ყოველთვის. –
- არ იცვლები- მპასუხობს იგი. თუმცა უკვე მე სტარტთან ვდგავარ, ორივე კუთხიდან რამოდენიმე მანქანა ამომიდგა ყველას ვიცნობ მარჯვნივ ნიკუშა არის. ჩემი ძმაკაცია. ყოველთვის ვუგებ მაგრამ მაინც მეჯიბრება ამაზე ყოველთვის გულიანად ვიცინით ხოლმე. აი მარცხნივ კი ამ მანქანს პირველად ვხედავ თან ისე დამევასა რომ თვალს ვერ ვწყვეტ. შავი ფერის ბოლო გამოშვება. მაგარია ეს ძლიან ძვირი ღირს ალბათ ფულიანი მამიკოს შვილია. ჰმ ბორბალი ამოძრავდა რა ამოძრავდა ჯანდაბა. ბოლო ვარ, უცნობის მანქანამ ჩამითრია რა თუმცა ეგ არაფერი მაინც ვერ მომიგებენ ესენი ჩემთან რა მოსატანნი არიან. მჰ უკვე პირველი ვარ. თუმცა არც მიკვირს აი ფინიშიც. რა ჯანდაბა ხდება? ახალგაზრდებს წრე გაუკეთებიათ და ყვირიან. ფინიში გადავკვეთე. მოტო გავაჩერე. ჩემსკენ ვაკო მოდის. წარბები შეკრული აქვს.
- რა ჯანდაბა ხდეა ?
- დღეს პირველად წააგე
- რააააა მე პირველი მოვედი
- ,,ელვა“ სანამ შენ მოწინააღმდეგის მანქანას ათვალიერებდი მანამდე დემეტრემ ფინიშის ხაზი გადკვეთა_ ესეგი გაბო
- ვინ არის გაბო
- ის ვინც მოგიგო
- სალი რა დაგემართა მანქანა პირველად ნახე თვალებს არ ვუჯერებ - სიცილით მეუბნება ნია რომელიც ახლახანს შემოგვიერთდა
- არ ვარ ხუმრობის ხასიათზე
- ჰეი ,,ელვა“ - ვიგაც იდიოტი მეძახის მე მისკენ ვბრუნდები მანქანით რომ ყოფილიყო ვიცნობდი. ¬- რბოლის დედოფალო მეფე გამოგიჩნდა -თან იცინის ახლა რაღაცას დავამტრევ თავზე მისკენ მივიწევ. თუმცა ნია და ვაკო რის ნია და ვაკო იყვნენ რომ გაეშვათ ჩემი თავი? როგორ მინდა თავი გავუხეთქო თან როგორ იცინის ნამდვილი იდიოტი. იყოს სხვა დროს მივხედავ გამახსენდა მისი სახლი ხო მას ლაშა ქვია.
- კაი დამშვიდდი-
- კლუბში წამოხვალთ? - ამბობს ვაკო ალბათ დღეს უკვე დასრულდა რბოლების სერია. ვაკო ჩემი ერთ ერთი ძმაკაცია სწორედ მისი დახმარეთ შევინარჩუნე ჩემი წარსული საიდუმლოთ და არავინ არაფერი იცის ჩემს შესახებ. და ვინც არ უნდა ეკითხებოდეს თუ ვინ არის ელვა მაინც არ ეუბნება ჩემს შესახებ არაფერს. აი ასეთი უნდა ძმაკაცი. მაგრამ ეს არაფერია
რბოლაში გამარჯვებული ის არის ვინც პირველი გადაკვეთავს ფინიშის ხაზს.