* * *
საავადმყოფოს ფოიეში ამაოდ ცდილობდა ლილიანა ატირებული ნატოს დაწყნარებას.თვითონ უარეს დღეში იყო სულ კანკალებდა."მაგარი გოგოა გაუძლებს"იმეორებდა გულში.
-რა მოხდა?იყვირა მათემ
-არ ვიცი შვილო რა უბედურება ტრიალებს ჩვენს თავს.ამოიტირა ნატომ და გაფითრებულ ბიჭებს გახედა.
-როგორ არი?ხმა უკანკალებდა დადას
-ცუდად.ყრუდ ამოილაპარაკა ლილიანამ
-ვიცოდი გული მიგრძნობდა რაღაც ცუდი უნდა მომხდარიყო.აგრძელებდა ნატო
-ნატო დეიდა რა მოხდა იცით?მეორე მხრიდან მიუჯდა ერისთავი
-ის იყო მოსული ოთახში იყვნენ და ჩხუბობდნენ.ნაინა რაღაცას ეხვეწებოდა.არ მესმოდა შვილო და ვერც მოვაყურადე.5 წუთში კობა გამოვარდა შეშლილი სახით სანამ კარები დავკეტე მსხვრევის ხმა მომესმა.
-მერე?ნერწყვი მძიმედ გადაყლაპა დადამ
-როგორც ჩანს კარადის შუშას დაარტყა ხელი ორივე ვენა გადაეჭრა.ნატოს ტირილი აუტყდა,ლილიანამ სწრაფად მიაწოდა წყლით სავსე ჭიქა.მეხვეწებოდა არ მიშველოო.მომეცი უფლება მოვკვდეო.ამოიტირა ქალმა და დადას მიეხუტა.ერისთავმაც მჭიდროდ მოხვია ხელი ატირებულ ქალს და მათეს გახედა.
-უნდა ვნახო.ანიშნა პირის მოძრაობით დ ნატო უფრო ძლიერად მიიხუტა.
* * *

ვგრძნობდი საავადმყოფოს სუნს,იმასაც კარგად ვიაზრებდი რო გადავრჩი თუმცა თვალების გახელა მიჭირდა.უცებ წმლების სუნს ჩემთვის ყველაზე საყვარელი სუნი შეერია და გამაკანკალა.
-მელანდები.ძლივს დავიჩირჩულე და მაშინვე ვიგრძენი შუბლზე მისი ტუჩები
-მინდა მიყვარდე ნაი მომეცი უფლება.
-მაპატიე დადა
-ოღონდ მითხარი მხოლოდ ერთხელ მითხარი რო არ გინდა მასთან და კაცობას გეფიცები ყველა კობას ავაორთქლებ დედამიწი
დან.
-არ გინდა დადა.
-მეტი არაფერი იცი?იქნება და მინდა.გიკვირს რატო ვარ ასე უფუნქციოდ?მე მოვკვდი ნაინა და ეხლა მხოლოდ ვარსებობ.შენ გგონია გამიჭირდება იმ არაკაცის მოშორება?
-არ გაბედო.თვალები დავაჭყიტე და დადას ხელზე დავქაჩე
-მითხარი ნაინა მითხარი სიმართლე ამის დედაც.
-სიმართლე უკვე იცი ერისთავო.მაპატიე რო გატკინე.გამიგე გთხოვ
-გიყვარს და თავს იკლავდი?როგორ გაპატიო საკუთარი თავის გაუბედურება?
-წადი გთხოვ სადმე წადი მოშორდი ამ ქვეყანას.1 თვეში მისი ცოლი გავხდები და არ მინდა უფრო გატკინო.
-შენ იცი რო არაფრის მეშინია,შეგეძლო მოგემართა ჩემთვის.ბოლომდე ვიტოვებდი ამის იმედს.ეხლა ვხვდები რო უაზრობაა ეს ყველაფერი.არაკაცობა არ მჩვევია თორე დროზე ადრე დაგაქვრივებდი.წავალ შენ თუ დაწყნარდები საქართველოდან.სწრაფად დაიხარა და ტუჩებში მაკოცა.თვალები მაგრად დავაჭკრე ერთმანეთს და კარის გაჯახუნების ხმაც მისწვდა ჩემს სმენას.წყვილად დაეშვა ცრემლები ჩემს სახეზე
-მინდა მიყვარდე.მისი სიტყვები გავიმეორე და გვერდი ვიცვალე.

* * * *
კარის ხმამ აზრზე მომიყვანა და სიბრაზისგან აწითლებულ კობას გავხედე.
-არ ისვენებ ხო?დამიღრინა
-კობა გთხოვ
-მე გაგაფრთხილე ზედმეტი დრამის გარეშე თქო.გგონია თავს თუ მოიკლავ ყველაფერი მორჩება?შეუშვი მაგ ტვინში სანამ უვნებელი ხარ მანამდე ყველა უვნებელია
-რას მერჩი ადანიანო რას?
-ჭკუის სწაველება არ გაწყენდა.სწრაფად გაჩნდა ჩემს სწოლთან და მკლავში მეცა.
-გამიშვი მტკივა.
-ნუ მეთამაშები ნაინა ჯერ ადრეა დასარული გაიგე?მე ვწერ აქ თამაშის წესებს და ვალდებული ხარ დამემორჩილო.
-არ ხარ ნორმალური.
-მოკლედ საყვარელო.ერთი თვით მივემგზავრები სავალდებულო საქმეზე და როგორც კი ჩამოვალ მაშინვე ხელს მოვაწერთ.იცოდე ზედმეტი სისულელეების გარეშე თორე
-ვიცი ვიცი.გაეთრიე ეხლავე აქედან.ვიკივლე წყობიდან გამოსულმა.უკვე ვიცოდი რო არ მივცემდი უფლებას მას დაეწერა ფინალი ამ ყველაფრის.

* * *
დადა გაფითრებული ჩაეშვა სავარძელში და ბიჭებს გახედა.
-რა მოხდა?
-შეუძლებელია ეს უყვარდეს.სქელი საქაღალდე დააგდო ერისთავმა მაგიდაზე
-ეს რა არი?წინ წაიწია მათემ
-კობას პირადი საქმეა.
-რა წერია?ნორმალურია?
-საქმეც მაგაშია რო არ არის.მამიკო ყავს მაგარი კრიშა და მაგიტოა მაგ დღეში.
-რას აპირებ?საუბარში ლაშა ჩაერია
-არ ვიცი ვგრძნობ რო რაღაცას მიმალავს ნაინა მთხოვ წავიდე და დავპირდი წავალ მეთქი მაგრამ რაღაც მაკავებს.ასე უბრალოდ ლომის ხახაში ვერ ჩავაგდებ
-რას იზამ.ნაინამ.ის აირჩია
-ან აიძულეს.საუბარში ლიკიანა ჩაერთო და ყავა ჩამოურიგა ბიჭებს.თქვენ არ იცით რა გადაიტანა მაშინ როგორ ვერ იტანდა და ყველაზემეტად მაგისი ეშინოდა.ვერავინ დამაჯერებს რო უყვარს.
-მაშინ რა ხდება?გამაგებინეთ ვინმემ თორე გავრეკავ.ფეხზე წამოხტა მათე
-გავარკვევ ყველაფერს და თუ რასაც ვფიქრობ ის გამართლდა.ჩაეცინა დადას მოუწევს ქალბატონს ჩემი ატანა.

* * *
ორ დღეში გამომწერეს საავადმყოფოდან.ნატოც და ზურაც თავს მევლებოდნენ.კობა საქართველოში არ იყო და დრო მქონდა მემოქმედა.მჭირდებოდა საიმედო ადამიანი ვინც მასთან კავშირში არ იქნებოდა.უცებ გონება გამინათდა და სწრაფად წამოვხტი ფეხზე.
-სად მიდიხარ?მეცა დედაჩემი
-არსად დე ცოტას გავივლი და მალე მოვალ.
-ნაი ჯერ კიდე სუსტად ხარ.
-ნუ ნერვიულობ დე არაფერი მომივა.ლოყაზე ვაკოცე და კიბეზე დავეშვი.მესიამოვნა სიგრილე გარეთ გასულს,ჯიბიდან მობილური ამოვაძვრინე და ლაშას ნომერი ავკრიბე.

* * *
-ნაინა.დამიძახა ლაშამ და მანქნაიდან გადმოვიდა.როგორ ხარ?
-მადლობ რო მოხვედი.გავუღიმე და ჩავეხუტე
-რადგან შენ გაცინებულს გხედავ.მშვიდობააა?
-უნდა დამეხმარო.მოდი ჩავჯდეთ.მანქანაზე ვანიშნე და კარი გავაღე.
-გისმენ.
-შენ ხომ პოლიციელი ხარ.
-ყოფილი ნაი.უკვე აღარ ვმუშაობ
-მაგრამ გეყოლება საიმედო ხალხი ხო ასეა?
-ასეა.მაშინებ რა ხდება?
-საიდუმლოს სენახვა შეგიძლია?გამომცდელად გავხედე
-შემიძლია.
-მაშინ შემახვედრე იმ საიმედო ადამიანს და ყველაფერს გაიგებ.ეშმაკურად გავუღიმე
-მომკლავს დადა.გაიცინა ლაშამ და მანქანა დაქოქა.


* * *
ლაშამ მანქამის კარი გამიღო და გადმოსვლაში დამეხმარა.
-გტკივა?ხელებზე მანიშნა
-უკვე აღარ.მისმინე ლაშა დარწმუნებული ხარ რო სანდოა?
-ვაიმე ადამიანო როგორ გგონია რო არ ვიყო აქ მოგიყვანდი?
-მაპატიე.უბრალოდ ვღელავ და რის გაკეთებასაც ვაპირებ დიდ სიფრთხილეს საჭიროებს.
კარი ახალგაზრდა ბიჭმა გაგვიღო და ლაშას დანახვის თანავე გაიბადრა.
-ამას ვის ვხედავ ეეე.
-როგორ ხარ ვაკო?
-შემო ბიჭო რა კარში დამდგარხართ.თბილად გამიღიმა ბიჭმა და სახლში შეგვატარა.
-გაიცანი ნაინა ბარამიძე ჩემი მეგობარუ ეს კიდე უფროსი გამომძიებელი ვაკო სულუხიაა ესეც მეგობარი.გამაცნო ლაშამ
-რამ შეგაწუხათ?დალევთ რამეს?
-არა უნდა მომისმინოთ.პირველად ამოვიღე ხმა
-მშვიდობააა?
-არც მე ვიცი ძმაო.გაეღიმა ლაშას
-კარგი გისმენ.ჩემს წინ ჩამოჯდა ვაკო
ღრმად ჩავისუნთქე და მოყოლა სულ თავიდან დავიწყე.ვყვებოდი ნელა და ყველანაირი სიზუსტით.ვხედვდი როგორ ეცვლებოდა გამომეტყველება ვაკოს.უკეთესად არც ლაშა გამოიყურებოდა როგირც კი თხრობა დავასრულე თვალები დავხუჭე.
-უნდა უთხრა დადას ნაინა.სიჩუმე ლაშამ დაარღვია
-ეგრე ვერ დავიცავ გესმის?
-კარგი რთული საქმეა რამე დამამტკიცებელი გვჭირდე ა და პირობას გაძლევ მაგას ამოვალპობ ციხეში.
-იქნება დამამტკიცებელი საბუთი.
-რანაირად?
-ეგ მე ვიცი.უბრალოდ უნდა დამპირდე რო დამეხმარები.
-შენი ტოლა და მყავს ნაინა.ამოიოხრა ვაკომ იმას რო მსგავსი შეემთხვეს მოვკლავ ალბათ ნებისმერს.არ იდარდო გამოსავალს ვიპოვით.
-შენ სასწაული ხარ იმ დებოლოს ცხოვრებაში.გამიცინა ლაშამ და გულზე მიმიხუტა.

* * *
ლილიანამ ღიღინით მიალაგა ოთახები და სამზარეულოში გადაინაცვლა.
-რა გიხარია?გაეცინა მათეს
-ნაინა მოვა დღეს და იცოდე
-კარგი ხო ნუ შემჭამე ხმს არ ვიღებ.
-დაურეკე დადას?მომიტანს?
-გოგოო რა ალუჩა აგიტყდა?დავურეკე და მოგიტანს.
უცებ კარზე ზარი გაისმა და 5 წუთში ერისთავი გამოჩ და დიდი პარკით ხელში.
-ვაიმეეე საუკეთესო მაზლო ხარ მსოფლიოში.იყვირა გახარებულმა ქალმა და პარკი გამოართვა ხელიდან
-ვაიმე?გაეცინა დადას დიდი ხანია ასეთ დღეშია?ასე თუ გაგახარებ ალუჩით შე ქალო მთელ ხეს გიყიდი.
-აი მოვა ნაინა და გაიგებთ.
დადას ნაინას ხსენებაზე ოდნავ გაეღიმა,აუტანლად უნდოდა მისთვის შეეხედა თუნდაც უუფლებოს მხოლოდ ეყურებინა მისთვის.ფიქრებში წასულს საყვარელი ხმა მოესმა და სხეული გაუთბა.ნაინა იცინოდა ისე როგორც მაშინ პირველად რო ნახა.თითქოს გააქრო გობებამ ბოლოს მომხდარჯ ყველაფერი.კარისკენ გაიხედა და როგორც კი ქალს შეხედა მაშინვე დასერიოზულდა.
-გამარჯობათ.ჩავილაპარაკე ჩუმად და ლილიანას გავუღიმე
-როგორ ხარ ნაი?ფეხზე წამოდგა მათე.არ ველოდი მისგან მსგვს მიმართვას და თვალები ცრემლებით ამევსო.მათემაც იგრძნო და ხელები გაშალა
-არ იტირო გთხოვ და ჩაეხუტე შენს უაზრო მეგობარს.მაპატიე კარგი?
-ლილიანა.დავუძახე დაქალს იცის ამან უკვე?
-რა უნდა ვიცოდე?ინტერესიანი მზერა მომაპყრო
-მიდი უთხარი.თავი გამოყო ალუჩის ჭამაში გართულმა
-მე ვნათლავ.წარბი ავწიე და მათეს გავხედე
-ვის ნათლავ?
-შენს შვილს სულელო.
-რა?იყვირა მათემ და ხელში ამაფრიალა.ყველაზე მაგარი მახარობელი ხარ
-დამსვი გადარეილო ცუდად გავხდები.მიდი მთავარ გმირს ჩაეხუტე სულელო.
როგორც კი მიწაზე დამაბრუნა თავბრუ დამეხვა და წონასწორობა ვერ დავიცავი თუმცა ვიღაცის ძლოერმა ხელმა შემაკვა.
-რამდენჯერაც არ უნდა წაიქცე ყოველთვის შენს ზურგს უკან ვიქნები და დაგიჭერ.მიჩურჩულა ერისთავმა და ყელსაბამი გამიკეთა.
-არ გაბედო და აღარ მოიხსნა.მე ასე იოლად არ ვტოვებ ბრძოლის ველს და რომც წავაგი ამ ომში ერთ რაუნდს მინც მოგიგებ.თვალი ჩამიკრა და სამზარეულოში გაუჩინარდა.