- აბა ჩაიცვი?? (კარს ხსნის თეტღ კაბაში გამოწყობილი ვიქტორია, ფუშფუშა მუხლამდე კააბა აიწკიბა და შიშველ-საცვლების ამარა დაქალს გვერდით მიუჯდა როცა სარკის წინ ერთ წერტილს მიშტრებული შენიშნა)
- ეიიიი (ხელი აუქნია ვიკიმ)
- ჟააანეეეეეტ (ბოლოს ყვირილზე გადავიდა სიფრიფანა გოგონა)
- ჰაა ?რამოხდა ? (წამით შეცვა ჟანეტი და შEშინებული დაქალს მიაშტერდა)
- ხომარ გაგიფრენია??2 საათის წინ მოვედით და ჯერ არ ჩაგიცვამს ?
- მეე?არ მაცვია? (თავადვე დაიხედა ტანზე და შEკრთა, თმა ფანქრით ჰქონდა აწეული და პატარა ლამაზი კულულები ოდნავ ჩამოშლოდა)
- როგორც ხედავ არა არ გაცვია ... მოგწონს არა ? (დუმილს შემდეგ გაბედა და იკითხა ვიკიმ)
- ვინ ? რა?სად ?მეე? (აღშფოთდა ჟანეტი, თითქოს მიუხვდნენ აზრებსო)
- ღმერთოოოო თან როგორ მოგწონს (შუბლზე ხელი მიიდო ვიქტორიამ)
- ჰო (ჩაიჩურჩულა ჟანეტმა და ლოგინზე გადაწვა, ისეთი გამხდარი იყო მალებს დაუთვლიდი, სინანულით შეხედა დაქლას ტანზე ვიკიმ და უნდა ეთქვა როგორ გახდიო რომ სარკეში თვალი გაექცა და მიხვდა რომ თავად მეტად გამხდარი იყო და არანაირად ეკუთვნოდა ხმის ამოღება)
- მეშინია ვიკი (თვალები დახუჭა გოგონამ)
- რომ წავლენ?
- ზუსტად ...
- გარისკეე
- და დემონი შევიყვარო ?დემონს მივცე უფლება ჩემში შემოვიდეს??
- სადაც ასე გიჟდები ისე მოგწონს სიყვარულამდე რაღაა ჟან
- და რომ წავიდეს მერე?მერე რა უნდა ვქნა ?
- როდის აქეთია რომ მომავალზე გეფიქრება ?ბედნიერი ახრ??ვსიოოო იცხოვრე რა დღევანდელი დღით იქნებ ხვალ კვდები საერთოდ თფუი თფუი ჯვარი გწერია (წითელ გადასაფარებს ხელი სამჯერ მოკიდა ვიკიმ და ჟანეტს უმალვე გაეღიმა)
- მაინც მეშინია
- დეამინმა მაკოცა (ჟანეტი კინაღამ ლოგინიდან გადმოვარდა)
- რაააააააა?რასამბობ ?
- ხოოოო
- მერე?როგორი იყო?
- გოგო აბა გაიზარე რა გითხარი ?და შენ მეუბნები როგორი იყო ??
- მიდი გთხოვ ნუ მაწამებ რაა ერთი სიტყვით მითხარი როგორი იყო (პატარა ბავშვივით ხტუნაობდა ჟანეტი)
- გემრეილიი (თვალები დახუჭა ვიკიმდა იმ წამსვე ემეტი დაუდგა თვალწინ)
- დაგვ,,რხა (ამოიხავლა ჟანეტმა როცა გაიზარ არომ ძმები ორივეს მოწონდა_)
- მაგრამ ... ემეტი ის მე მიიყვარს
- რა დაიჩემე მიყვარსო?იქნებ სულარ გიყვარს ??
- ამდეი წელია მასთან ვარ და არ მიყვარს??მგონი გაუბერე (კიდევ დიდხანს გააგრძელებდნენ საუბარს ელისონს კისკისით კარი რომარ შემოეღო)
- აბააა გაცვიათ ??
- დედა ??სად იყავი? მოხვედი?ედი ნახე?გაგიჟებული გეძებდა, და მამა ??ის თუნახე
- ჩუ ჩუ თავი ამეხადა რაამბავია ამდენი კითხვა??არა არცერთი მინახავს ჭირსაც წაუღია კაცები უფფფ, შემოვიპარე (ისევ აკისკისდ აქალი)
- შენ რ ანასვამი ხარ ?
- ისე რა (კვლავ კისკისებდა ელისონი)
- ღმერთოოოო (ამოიგმანა ჟანეტმა და სავარძელში მიწვა)
- ჩაიცვი ჩაიცვი შენი კაცი მალე მოვა (უკან ისევ კისკისით გავიდა ქალი)
- ამასაც დაერხა (ვიკიმ თითი კარისკენ გაიშვირა და ელისონი იგულისხმა "ამას" შიც)
- ნეტა რომელი უყვარს>?
- მგონი ორივე (ორივე დადუმდა და ჩაფიქრდა თუმცა სიჩუმე ჟანეტის კისკისმა დაარღვია)
- მგონი შენს დღეშია ვიკი შენს ასე არ ხ... (ვიკის სახეზე სიცილი შეიკავა და სიტყვა აღარ დაასრულა)
- ხომიცი რაც ხშირად მიხსენებ დეამინს უფრო შEმიყვარდება და კიდევ ჯანდაბა ჩაიცვი რა
- უფრო?ანუ გიყვარს უკვე? (ისევ ატეხა კისკისი ჟანეტმა)
- არაფრის ღირსი არ ხარ (გაბუტულმა კარი მიიხურა და დაბლა დაეშვა, ჟანეტის კისკისი პიველ სართულამდე აღწევდა)
...........................................................................................
- როგორ გაიგე ? (ლურჯ პიჯაკში გამოწყობილი დეამინი ბუხართან მდგარ ლუციუს მიუახლოვდა)
- რა როგორ გავიგე?
- სახლზე?
- კაი რა დეამინ, საუკუნის დემონი ვარ შენუნდა მომატყუო? (მკაცრი უნდოდა ყოფილიყო თუმცა გაეღიმა)
- ჟანეტს რომ დასთანხმდი გამიკვირდა, მეგონა ჩხუბს ატეხდი
- ხოდა კარგად არ გცოდნია როგორი ვარ
- იქნებ მიზეზი ჟანეტია?
- რაცარუნდა იყოს მიზეზი მე და ჟანეტს არ გაგვაჩნია მომავალი მე ის არ მომწონს, მითუმეტეს არ მიყვარს და საერთოდ კიდევ მრავალჯერ გიმეორებ და გაგიმეორებ რომ ჩვენი ადგილი დედამიწაზე არარის...ჩემი ყოველიშემთხვევისთVის (ჩუმად წარმოთქვა ბოლო სიტყვები)
- ხომარ ლუც..
- თუ მზად ხარ წავედით
(აღარ დაასრულებინა, თაიგულები ხელში აიღო და კარი გამოიკეტა)
- მაინც შავები ჩაგიცვამს (გაეცინა დეამინს)
- და შენ ლურჯი
- ხო ვიცოდი მაინც შავს ჩაიცვამდი (ორივეს გაეცინა, დეამინმა კარზე დააკაკუნა)
- ცივილიზაცია არსებობსდეამინ სახელად ზარი (ცინიკურად გაუცინა ლუციფერმა ძმას)
- რასამბობ მარტლა ? (იგივე ტონი მოიშველია დეამინმაც და ორივემ ყალბი ღიმილი აიჯრა სახეზე როდესაც კარი გაიღო)
- ელისონი (გამარჯობაც არ აცადა ძმ,ებს ისე გაუწოდა ხელი ლუციუსს)
- ლუციუსი სასიამონვოა ქალბატონო (ხელზე ემაბორა მამაკაცი და მოზრდილი თაიგული გაუწოდა) ლამაზ ქალბატოს ლამაზი ყვავილები (თან გაუღიმა)
- თქვენს სილამაზესთან ვერ მოვა მაგრამ შევეცადეთ სწორად აგვერჩია თაიგული (დაამატა დეამინმაც და ახლა მან მიაწოდა შამპანიური)
- ოოო ღმერთოოო ახლა დავდნები, რა სასიამოვნო ახალგაზრდები ხართ მობრძანდით ერთი სიძე შუქზე დავათვალიეროოო
- შენს შემდეგ ძმაო (დეამინმა ხელი დაკრა ძმას და გაუღიმა)
- გეკადრება ??ჯერ შენ შედი ნუ მაწყენინებ (ახლა ლუციუსმა დაიწყო თამაში)
- როგორ გიყვართ ერთმანეთიიი (თვალები გაუბრწყინდა ქალს)
- დიახ ნუ იტყვით მაბოდებს ლუციზე (დამაჯერობლობისთვის ლოყებზე აკოცა განრისხებულ ძმას დეამინმა უფრო სწორედ კი არ აკოცა დადორბლა სულ მტლაშა მტლუშით კოცნიდა)
- ფუ კარგი დეამინ გეყოფა (უჩურჩულა ლუციუსმა და თვალები აუწითლდა) ახლა გული ამერევა
- გაიგონეთ ??გულის რევამდე ვუყვარვარ (ისევ იცინოდა დეამინი თუმცა ვიკის დანახვამ წამსვე მოაკეტინა და თვალებში ჭინკები აუთამაშა, რასაც არც მალავდა ურცხვად უყურებდა გოგონას ჯერ ფეხებზე მერე მკერდძე)
- იდიოტი (გაწითლებული გოგონა კარს ამოეფარა სიწითლის დასამალად)
- ვიქტორია !! (ლუციუსმა ოფიციალურად თუმცა თბილად მიმართა ოდნავ გაუღიმა და ყვავილები გაუწოდა)
- გამარჯობა ლუციუს, შენი იდიოტი ძმისგან განსხვავებით შენი დანახვა მუდამ მიხარია (ლუციფერს თბილად და დეამინს ცინუკურად გადახედა)
- ალქაჯი (არც მამაკაცმადააკლო, ასე ალბათ კიდე დიდხანს გააგრძელებდნენ ჟანტს რომარ ჩაეხველებინა, უბრალო სადა შავ კაბაში გამოწყობილი ჩამოვიდა კიბეებზე და ლუციფერის მწველი მზერისგნა დაკომპლექსებულმდა ვიკის დაუწყო ყურება)
- ძალიან ლამაზი ხარ (მამაკაცი მოულოდნელად გადაეხვია და ყელში აკოცა, ჟანეტს რ ადაემართა??კინაღამ სული განუტევა,,,დაბურძგლა და რომ არავის შეემჩნია სწრაფად თუმცა შეუმჩნევლად მოშორდა კაცს, თუმცა დემოს ამას გამოპარებ??ვერა ვერ გამოაპარებ, სასიამოვნოდ გაეღიმა ლუციუს და მეტად მიიკრა გოგონა)
- ჩარლი ჟანეტის მამა (ხელი ჩამოართვეს ერთმანეთს, თუმცა ჩარლი აშკარად ეჭვისთვალით უყურებდა ლუციუს)
- ლუციუსი ბატონო, მიხარია რომ ასეთი მშვენიერი არსების მამა ბრძანდებით (ჟანეტს პირი ჰქონდა ღია, ნუთუ ლუციუსი ამყველაფერს თამაშობდა და ოდნავ მაინც არ გრძნობდა იმას რასაც ამბობდა ან ასეთი ზრდილობიანიც თამაშის ნაწილი იყო?)
- ჰო ძვირფასო სულ დამავიწყდა (სისხლივით წითEლი ვარდები გაუწოდა გოგონას და თლილ თითებზე ბაგეები შეახო, ჟანეტს მომენტალურად თვალები მიეხუჭა და კვლავ დაბურძგლა მთლიან ტანზე)
- დავსხდეთ რა (ძლივს ამოილუღლუღა და მისაღEბში მაგიდად პირველი თვითონ მიუჯდა)
- რა სასიამოვნო ბიჭევბი ხართ, ძალიან ძალიან სიმპატიური ხარ ლიციუს არ ვიცი რა ვთქვა, ცოტა კი ნაწყენი ვარ აქამდე რომ არ გვაცნობდა შენს თავს ჟანეტი(გაოცებული საუბრობდა ელისონი და ხან დეაინს ათვალიერებდა ხან ლუციფერს)
- ხოო სასიამოვნო ყმავიწვილები განსაკუთრებიოთ დეამინ ელ, შენა ხლოს უნდა გაიცნო ისეთი სასიამოვნო ბიჭია სულარ გავს მომაბეზრებელ ახალგაზრდებს (ვიკიმ ეს სიტყვები ირონიულად წარმოთქვა და ისიც მაგიდას მიუჯდა, დეამინმა უბრალოდ ავის მომასწავლებლად გაუღიმა და ზუსტად მის წინ დაჯდა, ლუციფერი ჟანეტს გვერდით მიუჯდა დანარჩენებმაც დაიკავეს ადგილები)
- სრული იდილიაა, ნამდვილი ოჯახი ვართ (წარმოთქვა ელისონმა)
- არ გაგეცანით მე ედი ვარ (მამაკაცებმა ხელი ჩამოართVეს ერთმანეთს) ელისონის მეუღლე, ხოლო ეს კი ემაა (ემას გაცნობაც ედიმ ითავა) ჩარლის .. (სიტყვა აღარ დაასრულებინა ლუციუსმა)
- ჩარლის თანამგზავრი (წამით ყველა დადუმდა და ლუციფერს მიაშტერდა, მამაკაცს დაავიწყდა დემონი რომ იყო და სხვების აზრები ესმოდა და თავის მართლებას შეეცადა) მივხვდი კარგი ინტუიცია მაქვს, აი ჟანეტზეც მიხვდი რომ ისეთივე ლამაზი დედა ეყოლებიოდა როგორი არაჩვეულებრივიც თავდაა და ხომ ხედავთ ახად კიდევაც ჩემი ფიქრები (თავი მაშინვე გამოიძვრინა მამაკაცმა და წამსვე ძმის "ახლა გავიხევი სიცილით" სახეს გადააწყდა და წარბეი შეუკრა, თუმცა დეამინი ამას არ შეუჩერებია მეტიც ხმამაღლაც კი გაბედა გაღიმება, თუმცა მხოლოდ გაღიმება)
- ღმერთოოო ნუ მომკალი ეს ახალგაზრდა ქალი (კისკისებდა ელისონი) ამისთანა ოქრო ბიჭს გვიმალავდი? (შვილს საყვადურით გადახედა და მათივე მოტანილი სასმელი გაუწოდა ჩარლის)
- როგორ გაიცანით ერთმანეთი ? (საუბარში ემა ჩაერთო) ვგიჯდები სასიყვარულო ამბებზე (ამის თქმაზე ჟანეტი მართლა გაწითლდა და მკლავი გაკრა ლუციფერს მიშველეო)
- ჩვენ ??ხოო ჩვენ (თავად მამაკციც დაიბნა, ის ხომ არიყო შეჩვეული სიყვარულს, პაემნებს,ლამაზ ამბებს, სასიყვარულო გაცნობები როგორ ხდებოდა ეგეც არიცოდა საუბარში დეამინი ჩაერთო)
- წვიმდა ხო ლუც ? (ძმას წინიდან ანიშნა რამე ამოღერღეო) მახსოვს წვიმდაო მითხარით
- და კაფეში შემოვიდა ჟანეტი შენ იქ საქმიანი საუბარი გქონდა (ვიკიც წაეხმარა წყვილს)
- აი ნამდვილი მეგობრები როგორ ახსოვთ არა ძვირფასო? (სასმლისგან გათამამებულმა ჟანეტმა "ძვირფასიოც" კი უწოა ლუციფერს და კიდევ ერთი ჭიქა გადაკრა, დაბნეულობას მხოლოდ ჩარლი ამჩნევდა სხვები უბრალოდ იცინოდნენ)
- ხო ნამდვილად ასე იყო, შემოვიდა ჟანეტი და სულ გადამავიწყა ჩემი საქმიანი შეხვედრაც, წვიმაც და ჩემი სახელიც კი დავინაე თუ არა მისი ცისფერი თვალები და ოქროსფერი კულულები ყველაფერი მორჩა და გაქრა მხოლოდ ემ და ის დავრჩით იმ წუთას იქ (ეს ისე გრძნობით თქვა ლუციუსმა, დეამინიც კი გაშტერებული უყურებდა, ჩარლისაც კი გაეფანტა ეჭვები იმ წამს ჩარლიც კი ფიქრობდა როგორ უყვარს ჩემი შვილიო, ელისონი ცრემლებს იწმენდდა და ჟანეტი კიდევ ენა ჩავარდნილი მესამე ჭიქას ისხავდა, ვიკის დეკოლტეს თVალს არ აშორებდა დეამინი და გაბუსხული გოგონა თვალებს უბრიალებდა ბიჭს თუმცა ამაოდ, ტუჩების გალოკვა პიკი იყო, ამას მის ფეხზე დეამინის ხელის შეხება მოყვა და ისე წამოხტა ვიქტორია თითქოს ეკლებზე დასვესო)
- კარგად ხარ ვიკი? (ჩარლიმ მამობრივი მზრუნველობით ჰკითხა გოგონას)
- ხო ხო უბრალოდ იქნებ პიანინოზე დაგვიკრა დეაინ შენ ხომ ასე საოცრად უკრავ ? (ეგონა ბიჭს პიანინოზე დაკვრა საიდან ეცოდინებაო და გამარჯვებული სახე მიაპყრო დეამინს)
- რათქმაუნდა ვიკი როგორც შენ მეტყვი (ყველა წამოიშალა და პიანინოს მიუსხდა, მართლაც დაიწყო ნოტების აწყობა დეამინმა და გაოცებული გოგონა კიდევ მეტად მოიხიბლა მისით)
- ქორწილს როდის გეგმავთ >? (ელისონი როგორც ყოველთვის ახლაც თმამი და პირდაპირი იყო, ჟანეტს კიდევ უფრო დასცხა და თვალებით ლუციუს ანიშნა ახლაც გადამარჩინე და შენი მოვალე ვიქნები მუდამო, გოგონას გასაკვირად მამაკაცმა ისეთი რამ თქვა ჟანეტი კინაღამ ჩაიკეცა)
- ჩემი ნება რომიყოს ახლავე მოვიყვანდი მას ცოლად, თუმცაც ის არ ჩქრობს, მე კი ისე ძლიერ მიყვარს ვეღარ ვითმენ (Aმის თქმა იყო და ჟანეტ სტუჩები ოდნავ შეახო ბაგეებზე ლუციუსმა)
- მწყურია, ზალიან მწყურია (ფეხზე წამოდგა უკვე შეზარხოშებული ჟანეტი და მეორე სართულზე აუყვა კიბეებს)
- გავყვები, მემგონი ბევრი დალია (ლუციუსიც ადგა და მას მიყვა, არავის არ გაუმახვილებია ყურადღება მათზე რადგან დეამინი რაღაც მომაჯადოვებლად განაგრძობდა დაკვრას და თავად ვიქტორიაც კი გამოშტერებული უსმენდა მას და ახლა დეამინის დაჟინებული მზერა კი არ აფრთხოვდა საოცრად სიამოვნებდა)
- რამე მოივიდა ? (კარები გადაკეტა მამაკცმა და კედლთან აკრულ გოგონას კარებიდან დაუწყო ყურება)
- რეებს ამბობ ??ნუთუ ასეთი ნიჭიერი მსახიობი ხარ ? (თან ხელს შუბლზე იდებდა და თვალებს აცეცებდა საწყალი გოგონა)
- ხომ მთხოვე იყავიი ერთი დღით ჩემი შეყვარებულიო მე კი ვცდილობ ყველანაირად (მიამიტურად ამბობდა ლიციუსი არადა თვალებში ჭინკები უთამაშებდა და საოცრად მოწონდა დაბნეული ჟანეტი)
- ხომმაგრამ ასეთი რაღაცეები თქვი თქო არ მითქვამს, ამდენი ტყული რა საჭიროა?
- იქნებ არცაა ტყუილი (სერიოზული სახით უპასუხა მამაკაცმა და ორივე დადუმდა...ასე იდგნენ ალბათ 5 წუთი მაინც, უცბად ჟანეტი კედელს მოშორდა და საკმაოდ სწრაფი ნაბიჟებით მიუხლოვდა ლუციფერს)
- ჯანდაბასაც წაუღია ყველაფერი, მინდიხარ (მოწყურებული დააცხრა მის ბაგეებს და აქ გაითიშა სამყაროს მოწყდა, გაქრა ... მომაჯადოვებელ სამყაროს ეწვია, საოცარი გრძნობა დაეუფლა მთელს ტანში და ერთიანად აივსო რაღაც უცნაური გრძნობით, ცოტახანში წაიქცეოდა კიდევაც რომარა ლუციფერის ძლიერი მკლავები, რომელმაც წელზე შემოისვა და ყურთან საოცარი ხავერდოვანი, ვნებააღძრული, ჩახლეჩილი ხმით უჩურჩულა)
- შენ მე მაგიჯებ (კაბის ქვეშ ხელი აუცურა და გაბეებზე კვლავ წაეტანა)

გამლანძღეთ, შემაქეთ ყველაფერი ქენით :დდდ იმედია მოგწეონათ მიყვარხააართ <3