* * *
როგორც კი ცოტა აზრზზე.მოვედი და უეცარმა ელდამ გამიარა.სიბრაზისგან კინაღამ გავსკდი
-შენ აქ რას აკეთებ?გააჩერე ეხლავე მანქანა
-დაწყნარდი ნაინა
-გააჩერე მეთქი შენ არსად არ გამოგყვები
-მოისვენე მეთქი ბევრი გვაქ სალაპარაკო.ტონს აუწია დადამ
-ცდები ჩვენ არ გვაქ სალაპარაკო.რა იყი შელახულმა თავმოყვარეობამ აიწია დადა?
-ნუ მახსენებ მაგ ამბავს შენთვისვე ჯობია.
-შ3ნ მე ვინ გგონივარ?ვიკივლე გაუაზრებლად.შენი სათამაშო ვარ?როცა გინდა მიდიხარ როცა გინდა ბრუნდები,ვიღაც ნაშებთან ერთად ერთობი მაშინ როცა მე ასე მიჭირს და ეხლა მთხოვ რო მოგისმინო?
-აბა გაჩუმდი ცოტა ხნით.იყვირა წყობიდან გამოსულმა არ გთხოვ მოვითხოვ.დამნაშავე ხარ გესმის?უნდა მოსულიყავი ჩემთან მე მოვაგვარებდი ყველაფერს
-რას ვერ მპატიობ გამაგებინე.
-შენ უაზრო საქციელს ნაინა
-ჯერ კიდე საკითხავია ვინ იმსახურებს პატიებას.მე გაგიშვი ერისთავო ჩემი ცხოვრებიდან და ნუ გექნება იმედი ოდესმე დაბრუნდე.
-მაგას არ ვაპირებ.ჩაილაპარაკა ნაღვლიანად და გაოცებისგან თვალები გამიფართოვდა
-აბა რა გინდა რა?რატო მირევ ცხოვრებას?
-მე გირევ გოგო?მე არ მითხოვია შეგყვარებოდი და მერე ჩემს გამო ამხელა მსხვერპლზე წასულიყავი.
-ანუ რა გინდა მითხრა რო სინდისის გამო აკეთებდი ამდენ რამეს?მშვიდად რომ დაგძინებოდა ღამე?
-ნაინა მისმინე გთხოვ ჩვენ ძალიან განვსხვავდებით ერთმანეთისგან.ჩემი წარსული
-მორჩი რომელი წარსული ერისთავო?შენ გგონია არ ვიცი ციხეში შენი საცოლის საყვარლის მკვლელობისთვის რომ.იჯექი?შენ გგონია შენზე ნკლები ტკივილი გადავიტანე წარსულში?
-შენ საიდან იცი ეს ყველაფერი?გაოცებულმა გამომხედა
-მე ყველაფერი ვიცი რაც შ3ნ გეხება.
-არ შეგეშინდა?
-შენი?არა დადა არასდროს მე არ მეშლება ხალხის ცნობა იყო დრო მაგ თვალებში სიყვარულს ვხედავდი ეხლა მხოლოდ სინანულს და დანაშაულოს გრძნობას ვხედავ.
-რატო არ გესმის?ვერ ვიქნები ქალის გვერდით რომელიც არ მენდობა.რომელიც იქით მიცავს რომელსაც შეუძლია ისე გადაუსვას ხაზი ჩვენს სიუვარულს უკან არ მოიხედოს.
-ესეიგი ძლიერი ქალები არ მოგწონს.არც გაძალებ დადა ხომ ხედავ არ მოვკვდი,უშენოდ ცხოვრება ვისწავლე.
-იწექი მასთან?
-რა?ნერვიულობისგან პირი მიშრებოდა ეს ბოლო წვეთი იყო.
-გააჩერე მანქანა.ვიღრიალე წყობიდან გამოსულმა
-მოისვენე და მიპასუხე.არ ცხრებოდა დადა
-გააჩერე ეხლავე თორე გადავხტები.სწრაფად ვეცი კარის სახელურს.
-ნორმალური ხარ გოგო?ხელი მტაცა ერისთავმა და მილიმეტრებით ავცდით ხეს.დადამ მანქანა გააჩერა.
-გაიმეორე რა მკითხე?მის წინ დავდექი
-იწექი მასთან?გამიმეორა დამარცვლით
-იდიოტი ხარ ერისთავო.ეხლა ვფიქრობ გაგარტყა თუ არა მაგრამ მაგის ღირსიც არ ხარ შეგეხო.
-მართლა?კობამ სხვანაირად აღწერა ყველაფერი
-არ მადარდებს შენ რას იფიქრებ.მაგრად დამღალეთ შენც კობამაც და საერთოდ ყველაფერმა.
-ჰა როგორია შენში ეჭვი რო ეპარებათ?რო არ გიჯერებენ როგორია?მომვარდა დადა და მკლავებში მეცა
-გაქრი საერთოდ აორთქლდი ჩემი ცხოვრებიდან.ცრემლები უაზროდ მომდიოდა
-ჩაჯექი.მიბრძანა
-არა მანდ არ ჩავჯდები.მეზიზღები ვერ გიტან დაურეკე ლაშას მოვიდეს.გავკიოდი წყობიდან გამოსული
-არ გამაბრაზო ეხლა
-ფეხზე შენი გაბრაზება.არ გიყვარვარ ხო?ასე უცებ გადამიყვარე ხო?ის ვერ მაპატიე საყვარელი ადამიანის გადარჩენა რო მინდოდა?მოგწონს განადგურებული რო ვარ
-ჩაჯექი.სწრაფად წამოიწია ჩემკენ თუმცა არ ვაცადე და გვერძე გავხტი.
-დაურეკე ლაშას ან ლილიანას გეფიცები პატრულში დავრეკავ და გატაცებისთვის დაგაპატიმრებენ.
დადას სახე შეეცვალა,წეღანდელი მრისხანება ირონიამ შეცვალა.
-დავიჯერო მაგდენი გამბედაობა გაქ?
-კარგი მე გაგაგრთხილე.სწრაფად ამოვაცოცე მობილური ჯიბიდან და მილიციიის ნომერი ავკრიფე.
-"გამაჩერე გთხოვ არ მომცე დარეკვის საშუალება"თუმცა ერისთავი მშვიდად იყო მანქამაზე მიყიდებული და მელოდებოდა.

* * *
ლილიანამ სწრაფად მიალაგა ყველაფერი და ბიჭებს გახედა.იცოდა ლაშას სეროოზული საქმე ჰქონდა მათესთან და უნდოდა ხელი არ შეეშალა.
-ბიჭებო ყავას ხომ დალევთ?მხიარულად გაუღიმა აივანზე.მსხდომთ
-შენ გაკეთებულს შხამს დავლევ რძალო.
-ლაშა ხვალ თეო ჩამოდის.ლილის არ გამოპარვია ბიჭის გაფითრებული სახე და ეშმაკურად ჩაეცინა.
-ისე მართლა დაგვერეკა ჩვენებთან ცოცხლები არიან?ხმა ამოიღო მათემ
-მოიც ტელეფობს მოგიტან.ოთახში შეტრიალდა ლილი და ინსტინქტურად მათეს ტელეფონზე მოსული მესიჯი გახსნა.თვალები აეწვა და ცრემლებმაც არ დააყოვნა.
."არ არსებობს მათე არ მიღალატებს შეეშალათ ალბათ"უფრო თავი მოიტყუა ,ცრემლები მოიწმინდა და აივანზე გავიდა.
-ესეიგი ყავა გავაკეთო?
-შენ რა ტვინი წაიღე?გააკეთე თუ აკეთებ.დიუყვირა მათემ.მათი ნაცნობობის მანძილზე პირველი შემთხვევა იყო როცა ბიჭმა უყვირა
-მათე რა გჭირს?ფეხზე წამოდგა ლაშა და ატირებულ ქალს უკან გაყვა.
-ლილ მოდი აქ.წამოეწია და გულზე მიიხუტა.
-აპატიე სულელია არ იტირო გაიგე?პატარა ინერვიულებს არ შეიძლება გთხოვ.ლილიმ ოდნავ შესამჩნევად დაუქნია თავი.

* * *
იქვე ხესთან ვიდექი და შეშინებილი ვადებნებდი თვალს პატრულის მოქმედებას.თავიდნ დადა უძალიანდებოდა მაგრამ მერე გაჩუმდა."ვაიმე.დროზე სად ხარ აქამდე მათე?"ძალიან მალე მოვარდნენ ბიჭებიც,გაოცებულები გვიყურებდნენ ხან მე და ხან დადას.
-რა მოხდა ნაი კარგად ხარ?მეცა ლაშა
-ვაიმე ლაშა მგონი დავღუპე.უშველ3 გთხოვ
-კარგი მიდი მანქანში ჩაჯექი და გავარკვევ ყველაფერს.
გადავრჩით,პატრულის თანამშრომელი ლაშას მეგობარი აღმოჩნდა,თან ვაკოც ჩაერია და მაშინვე გაანთავისუფლეს დადა.დამეფიცება ისეთი თვალებით მიყირებდა მათეს რო გამოეშვა აუცილებლად მომკლავდა.
-წავედით.ჩემს გვერდით დაჯდა ლაშა და მანქანა დაქოქა
-ვაიმე ეს რა გავაკეთე.რაზე ვფიქრობდი მაგრამ ისეთები მითხრა არ მომცა საშუალება .ვაიმე ლაშა.ისტერიკულად ვტიროდი და ხელებს ვიქნევდი
ბიჭმა მანქანა გააჩერა და ხელები გამიკავა
-მორჩი ნაინა.ყველაფერი კარგადაა არ დაიჭერენ შენს ბიჭს.ნუ გეშინია
-ჩემი აღარ არისსს არ ვუყვარვარ.ამოვიტირე უარესად
-ვაიმე რა დავაშავე ასეთი რა უტვინოები ხართ ტო.რას მერჩი გოგო რას?სულ მე რატო უნდა გაწყნარებდი ატირებულს.გაეცინა და თავზე მომეფერა.
-მოდი ეხლა შენ დაწყნარდი ავიდეთ ყაზბეგში და დანარჩენზე მერე.

* * *
-არა ხვდები რა გააკეთა?იღრინებოდა დადა
-გამაგებინე რა გეტაკათ?რა უთხარი ასეთი ჭკუიდან რო გადაიყვანე?
-არც მანამდე იყო დალაგებული
-დადა გეყოფა.შეუღრინა.მათემ
-კაცობას გეფიცები მაგ ლაწირაკს ეს თუ შევარჩინო
-მაშინებ ერისთავო.ნუ ურევ მაგ გოგოს ცხოვრებას რა შეეშვი საერთოდ
-არ შემიძლია მათე ვერ გავუშვებ
-არ ხარ მართალი.
-მოაბრუნე მანქანა
-რა?გაკვირვებულმა გადმოხედა
-მოაბრუნე მანქანა მაგ ბატს აქ აქვს ყველაფერი წამლების ჩათვლით
-ოხხხ მოკლედ რა თქვენ უნდა მომკლათ მე რააა.დამღალეთ უკვე პატარა ბავშვებივით ხართ
-შენ რაღა გჭირს?ეჭვით გახედა ერიათავმა
-მარია ჩამოვიდა.
-რას ამბობ მათე.მერე?უთხარი ლილის?
-გადაირიე?რა ვუთხრა ქალი რომელიც შენს ქმარრს სიგიჟემდე უყვარდა ჩამოვიდა მეთქი?
-მაინც გაიგებს მათე.
-მანამდე მოვაგვარებ.ნერვიულად ჩაიცინა და სიჩქარეს მოუმატა
* * *
საკმაოდ შებინდებული იყო ყაზბეგში კერძოდ კი აჩხოტში რო ავედით.უკვე საკმაოდ დამშვიდებული ვიყავი და ჩემი საყვარელი მთების ყურებით ვტკბებოდი.ასეთი გაფანტული რომ არ ვყოფილიყავი აუცილებლად შევმჩნევდი ლაშას ტელეფონზე მოსულ მესიჯს და ბიჭის უცებ გამხიარულებას.ლაშამ მანქანა კართან გააჩერა.
-ვაიმე ჩემი ნივთები.შევიცხადე როგორც კი გამახსენდა
-ნუ დარდობ ხვალ გამოგიგზავნი მე პირადად.ეხლა უნდა წავიდე.
-რო დარჩე არ გინდა?
-არა მადლობა.გამიცინა ეშმაკურად და სწრაფად ჩახტა მანქანაში.მხიარულად შევაღე სახლის კარები და ბედნიერმა ჩავისუნთქე."ნეტა რა გიხარია შე უბედურო,ვნახავ ერთი როოგრ დაიძინებ უწამლოდ დღეს"წამკბინა მეორე მემ და ცოტა შემეშინდა კიდეც.უაზროდ მიმოვდიოდი ოთახიდან ოთახში.საათის ისრები პირველს უჩვენებდა კართან რაღაც ხმა რო შემომესმა.
-ვაიმე ღმერთო შენ მიშველე.იქვე დაგდებულ ჯოხს დავწვდი და ეზოში გავედი.
-პოლიცია არ იკმარე და ეხლა მაგითი უნდა მომკლა?გამიცინა დადამ
-ვაიმე.მელანდები?
-არა არ გელანდები ნივთები მოგიტანე
-ძალიან კარგი მომეცი და წადი.ან მანდ დატოვე
სწრაფდ მივტრიალდი სახლისკენ.თუმცა მოულოდნელად ამაფრიალა ჰაერში ერისთავმა
-ამხელა გზა იმიტო არ გამომივლია რო რაღაც რაღაცეებზე პასუხი არ მოგთხოვო.გამიცინა და ჩემი.კივილის მიუხედავად სახლში შემიყვანა
-დამსვი გთხოვ.შიშის ნოტები შეეპარა ჩემს ხმას
-დაგსვამ აბა შენ ჩრმმა მტერმა გატარა მთელი ღამე.ხელში
-დადა მისმინე მადლობა ნივთების მოტანისთვის ეხლა წადი
-წავიდე?რო არა დარეკავ პოლიციაში?ისე ჯერ უნდა მოვიფიქრო რითი დაგსაჯი
-გადაირიე?უკან დავიხიე
-მოვიფიქრე.გაიცინა ერისთავმა და ჩემკენ დაიძრა.შენთან დაძინებაზე უარს არ ვიტყოდი
-გადაირიე?ვინ გგონივარ?
-ვაიმეე რა გარყვნილი ხარ ღმერთო ჩემო.მე უბრალოდ ძილი ვიგულისხმე და არა ის რაც შენ გეგეონა.სწრაფად მომიგდო მხარზე და ვითომაც არაფერი მეორე სართულის კიბეს აუყვა ღიღინით.