ბედნიერებისგან სახეგაბრწყინებული ალექსანდრა უკვე დიდიხანი არავის ენახა. უჩვეულოდ ეჩვენებოდათ ხალხს მისი ასეთი მდგომარეობა მაგრამ ყველასთქო ვერვიტყვი თუმცა ნაწილს უხაროდა. ლევანი აცნობიერებდა იმას თუ რას აკეთებდა. ისიც იცოდა რომ ეს ყველაფერი შეიძლებოდა ცუდად დამთავრებულიყო. იცოდა რომ დემურიმაც მიქარა ზოგიერთი საქციელი მაგრამ არ იმჩნევდა, მისთვის მთავარი პატარა დაიკოს ბედნიერება იყო. თავისთავს მუდამ ადანაშაულებდა იმაში რომ მისი დის უბედურების მიზეზი გახდა. ყველანაირად ცდილობდა დემურის და ალქსანდრას ურთიერთობას შეუებოდა და ცოტა გამოდიოდა კიდეც, სანდო ხელში იყო გოგონა მაგრამ მაინც ღრღნიდა ეჭვი, ყველას ეჭვისთვალით შჰყურებდა ალექსანდრას და სალის გარდა. რაც შეეხება მის სალომესდამი დამოკიდებულებას. რაც მისი და ძმაკაცს ჩააბარა იმის მერე ხშირად ფიქრობდა სალოზეც, ყურებამდე იყო შეყვარებული პატარა კაპას გოგონაზე, მის გვერდით მყოფ ბიჭებს მეორე დღეს უსწრდებოდა და ასე ინთავისუფლებდა გზას, არც ის მოწონდა რომ სპექტაკლებში მონაწილეობდა თუმცა რაექნა ის ხომ თეატრალურზე სწავლობდა, ერთ-ერთ სპექტაკლზე კოცნაც კი მოუწია და ფარულად დაემუქრა რეჟისორს სალომე შეცვალეო. თვითონაც დაბნეული იყო არიცოდა როგორ ეთქვა სალომესთვის რომ უყვარდა. ერთხელ დააპირა მაგრამ არ გამოუვიდა მეორედაც დააპირა და არც მაშინ გამოუვიდა. მოთმინების ფიალა უკვე ევსებოდა ამიტომ რაღაც მოიფიქრა რაც სალის ძალიან გააცოფებდა თუმცა რაექნა ისე ვერ დაიმორჩილებდა.

სახლიდან სირბილით გამოვიდა ბერიძის ქალი და თავის "პიპიაში" შეხტა. ხმამაღლა ჰქონდა ჩართული მუსიკები და ბედნიერებისგან ბრწყინავდა. მთელი 5 დღე ალექსანდრასთან უნდა დარჩენილიყო განა თავის დაქალი უხაროდა არამედ დაქალის ძმა რომელიც სიგიჟემდე უყვარდა. მოკლე გზებზე ჭრიდა ქალბატონი რომ რაცშეიძლებოდა მალე მისულიყო ცოტაც აკლდა და მივიდოდა როცა მანქანა გაჩერდა.გასაღები რამდენჯერმე გადაატრიალა თუმცა ვეღარ დაიქოქა, იმწამსვე გადახტა ავტომობილიდან და კაპოტი ახადა, საშინლად მყრალი ბოლი ამოვიდა და უკან დაიხია.
-ამის დედავატირე რაკაიდროს გაფუჭდა, ახლა სად გავაკეთო კაციშვილის ჭაჭანება არაა.თავისთვის შეიკურთხა და ტელეფონის ასაღებად დაბრუნდა ჩანთაში ბევრი ქექვის შემდეგ იპოვა და გახარებული გადმოვიდა გარეთ თუმცა უცებ ცხვირი საშინელმა სუნმა აუწვა, ნაჭერი ააფარეს პირზე და გაითიშა. ხელში აიტაცეს გონებადაკარგული სალო და ავტომობლში შესვეს.

-ეს სულ როგორ უნდა აგვიანებდეს კაცო.ხმამაღლა შეიღრინა და ისევ გადაურეკა.მთელი ნახევარი საათის განმავლობაში რეკავდა თუმცა უშედეგოდ. ბოლოს რომ ვეღარ მოითმინა აკოს გადაურეკა რომ მასთან მისულოყო და წამებში გაჩნდა ისიც ვახოსთან ერთად.
-1 საათია ვურეკავ და არ მაგონებს არადა ოთხზე უნდა მოსულიყო.
-დედამისს დაურეკე?.შეშინებული ვახო ოთახში ბოლთას ცემდა.
-კი და ასე მითხრა გამოვიდა სახლიდანო.
-სხვასთან ვისთან უნდა იყოს? თეატრში ხოარაა? იქნებ რეპეტიცია დაუნიშნეს ასე მოულოდნელად.ნერვიულობისგან სამივე ადამიანს არ გავდა.
-მაცა ლევანის დავურეკავ.ტელეფონი ამოაძრო ისევ ალექსანდრამ და თავის ძმას დაურეკა.-ლეო სალოს ვერ ვპოულობთ სადაა ხოარიცი? ან თუარიცი დაგვეხმარე მის პოვნაში თორე გავრეკავ.თვალცრემლიანი ხმა ჩამწყდარი ჰქონდა.
-კაი დაგირეკავ ცოტახანში.ჩურჩულით გასცა პასუხი და გათიშა.
-რაო?.
-დაგირეკავ ცოტახანშიო.მხრები აიჩეჩა გოგონამ.
-იტოკში ჩვენ წავალთ ახლა და მოვძებნით თურამეა გაგაგებინებთ.
-აუ მეც წამოვალ ასე უმოქმედოდ ვერ ვიჯდები.
-შენ აქ იყავი რომ მოვიდეს მერე სახლში არავინ დახვდება.
-ავარიაში ხოარმოყვა? იქნებ საავადმყოფოშია ნახეთ ყველგან.
-ვნახავთ შენ არ იჯავრო ვნახავთ.შუბლზე აკოცა აკომ და წავიდა.

სადარბაზოდან რომ გავიდნენ დემურის გადააწყდნენ და სალის შესახებ ყველაფერი უთხრეს.
-სალის ვერვპოულობთ გაგიჟებულია ალექსიც და ჩვენც, ხოარგინახავს ან რავიცი იქნებ თვალი მაინც მოკარი.
-ეხლა უნდა მეთქვა მაგაზე.ერთი ღრმად ამოისუნთქა დემურიმ.
-რახდება? კარგადაა? იცი სადაა?.მოუთმენლობის ფერმა გადაკა ორივეს სახეზე.
-ლევანის ყავს ტაცებული.
-რაა? მაგას ში*ხოარააქ? რასქვია მოტაცებული ბიჭო ნუამჭერი ჭკუიდან.იმწუთასვე ატყდა აკო.
-მე რას მეჩხუბები შე*ემა ან რას ჩხუბობთ ორივეს უყვართ ერთმანეთი და ჰეე არდაადგა სალოს საშველი მიყვარხარო რო ეთქვა.საყელო გაისწორა დადეშქელიანმა და ძველბიჭურად დაიწყო ხელების შლა.
-მერე როარეუბნებოდა კიარუნდა მოეტაცა არა რაა ვერ მოვწვი ეგ თქვენი ლოგიკა, კაროჩე რაა.
-ეგრე ალექსანდრაც ვერ მეუბნებოდა მარა სანამ ლევანა არ შეუჩნდა თქვა რამე? არიცი ეს გოგოები რა სიტყვაძუნწები არიან?.
-ლევანის გადაეცი თითი არ დააკაროს თორე ბო*იშვილი ვიყო არვაცოცხლებ.თითისქნევით განაცხადა ვახომ და მანქანისკენ გავარდა.
არხეინად აუყვა დემური კიბეებს და ალექსანდრას სახლშიც შეაბიჯა.მისი შესვლა და გოგონას ატირება ერთი იყო.
-რადაგემართა გოგო?.გაშმაგებული ეცლა ალექსანდრას და კალთაში ჩაიჯინა.
-ჩემს სალის ვერ ვპოულობ, მგონი ავარიაში მოყვა ეგ დამთხვეული, აწი რაღავქნა სალის გგარეშე რამეშველება, ნეტა ცოცხალი დამანახა მეტიარმინდა არაფერი, ეგრომოკვდეს მერე რაღა მეშველება. ჭირისუფალივით მოთქვამდა და ცოცხალ გოგონას დასტიროდა.
-ნუგეშინია და ნუტირიხარ კარგადაა.თავისთვის ჩაიცინა დემურიმ.
-სადაა? ნახე?.
-ლევანის ყავს.
-მოყავს ხო?.
-არა მოიტაცა.
-რაქნა?.თვალები გააფართოვა და გაოგნებისგან სიტყვა გაწელა.
-მოიტაცაა.დამარცვლით გაუმეორა დემურიმ.
-მაგას თავში ფეხი ხოარააქ? რასქვია მოიტაცა ხოა სრულჭკუაზე?.ფეხების ბაკუნი დაიწყო ალექსანდრამ და ფეხზე წამოხტა.
-აუ უყვარს და ჰეე რაიყო შენცკიდე.დემურიც ფეხზე წამოხტა.
-ვაიმე ჩემი სალო რადღეში იქნება წამიყვანე.
-სად წაგიყვანო?.
-სალომესთან წამიყვანე!.
-მოიცა დააცადე გუგულებს.
-რასქვია დავაცადო იცნობ საერთოდ სალომეს? ძაან ცუდად გახდება.
-არაფერიც არ მოუვა და დაწყნადრი ნუ პანიკიორობ.ალექსანდრას ყვირილი რომ ვერ აიტანა მკაცრად უთხრა.
-მე გითხარი წამიყვანემეთქი.ისიც უფრო კატეგორიული გახდა.
-არსადაც არ წაგიყვან.თავისას იმეორებდა დემურიც.
-აჰაა მასე ხო? კაი!.გაბრაზებულს აღმოხვრა და თავის ძმას დაურეკა.-სალომე დამალაპარაკე.
-რა სალომე დაგალაპარაკო.
-გითხარი სალომე დამალაპარაკემეთქი ჩინურად ვამბობ რამეს?.
-არა! შენ კიდე ძაანაც ნუ გაგივიდა თავს.
-ბიჭო დამალაპარაკე მეთქი თორე ცხოვრების ბოლომდე არ გაგცემ ხმას.
-ალექსანდრა მომისმინე! მე ხომ არ ჩავრეულვარ შენსა და დემურის საქმეში ხოდა ნურც შენ ჩაერევი მოსულა?.
-რა არ ჩარეულხარ რეებს ამბობ ვაფშე ხვდები? ან ეგ რა შუაშია დამალაპარაკე მეთქი სალომე.
-პაკა.ირონიულად ჩასძახა ლევანიმ ყურმილში და გათიშა.
-ეგრე ნუ იყურები ნერვები მეშლება.ირონიული მიმიკა ჰქონდა აკრული დემურის სახეზე.
-შენ ძაან ხომ არ გაგივიდა თავს?! აბა ეხლა სუსი ქენი.
-გამანებე თავი.ხელები აიქნია გოგონამ და თავის ოთახში შევიდა, საწოლზე წამოწვა და გაიბუტა.
-ვახ ჩემიკაი რა ბუტიახარ ტოო.უკან მიჰყვა დემური.
-სალომესთან წამიყვანეთმეთქი სხვას ვამბობ რამეს? არც კი იცი ახლა რადღეში იქნება საერთოდ არაფერი იცი.ბოლოს რომ ვერ მოითმინა ცრემლების ნაკადი გადმოუშვა.
-კაი ჩუ ახლა დაწყნარდი ამხელა გოგო ხარ რაგატირებს.გვერძე მიუჯდა ატირებულს და გულზე აიკრა.
-აუ შენ მიდი იღადავე მეტი არაფერი აკეთო.გაბუსულს აღმოხვრა და სატრფოს მოცილდა.
-კაი წაგიყვან ოღონდ ნუღარ ტირი.თავი გადააქნა დადეშქელიანმა და წარბებაწეულმა შეხედა.
-მართლა?.იმწამსვე კუსა თვალები უმცროსმა ხურციძემ.
-ხო მართლა.თავი დაუქნია.
-აი ყველაზე მაგარი ბიჭი ხარ.გახარებულმა ხელები გაშალა და მთელი ძალით ჩაეხუტა. დემურიც ინერციით საწოლზე დაეცა და მის ზემოდან აღმოჩენილ ალექსანდრას გაოცებულმა ახედა. სიხარულისგან ვეღარ მოთოკა თავი გოგონამ და ბიჭს ტუჩებზე დააცხრა. ბოლოს რომ მოტვინა რაც გააკეთა უცებ მოცილდა და ფეხზე წამოხტა.
-აუ ტოო რატო მინდა რომ სულმთლიანად შეგჭამო.ბოლო ხმაზე გადაიხარხარა დემურიმ წელზე ხელი მოხვია და ახლა ალექსანდრა მიაწვინა საწოლზე ამის მერე კი თვითონ დაეწაფა გოგონას ვარდისფერ ბაგეებს.-აი მეც რომ მოგიტაცებ სალიმ ეგეთი რაღაცეები რომ დაიწყოს არვაცოცხლებ.სიცილით ჩასჩურჩულა ყურში და ყელში სველი კოცნა დაუტოვა. ბოლოს ხელები მჭიდროდ მოხვია თეძოებზე, თავი კი კისერში ჩარგო.
-ასე ხომ გავისრისები.რამდენიმე წუთში ხმაწასულ გოგონას აღმოხვრა.
-ვერგცილდები ტოო.
-მერე სალომეეე.
-ხო კარგი კარგი.თავისთვის ამოიფრუტუნა და ადგა.

ნახევარ საათში უკვე მზად იყვნენ მთელი სიბრთხილით ჩავიდნენ დაბლა რომ არავის დაენახათ და ავტომობილში შეხტნენ.არცისე დიდხნიანი სიარულის შემდეგ მიადგნენ საგურამოს. დიდი რკინის ჭიშკარი ბრთხლად შეაღეს და განათებული ოთახისკენ დაიძნენ თიმცა ალექსანდრა კისრისტეხვით შევარდა სახლში და ხმამაღლა დასჭექა "სალომე სადახარ?" თავის ძმა უეცრად გამოვარდა სამზარეულოდან და ალექსანდრა რომ დაინახა გაოცებისგან პირი დააღო მერე კი გაბრაზდა.
-აქ რასაკეთებ?.სიგარეტის ბიჩოკი წკლიპურტით მოისროლა მეორე ოთახში და ხელებისშლით უთხრა.
-შენ მერე მოგხედავ.თითისქნევით ანიშნა და კიბეებზე ავარდა 3 ოთახი შეამოწმა მაგრამ არცერთში არ დახვდა ბოლოს ჩაკეტილ საძინებელს მიაგნო.-სალმე აქახარ? კარი გამიღე.კარებზე დააბრახუნა და საპასუხოდ დაქალის განწირული ხმა მიიღო.
-გასაღები მომეცით ვინმემ.იქით აქეთ მიიხედა და პატარა კამუდზე დადებული გამჭვირვალე ლარნაკის ქვეშ ჩაგდებული გასაღები მიაგნო. რომ ვერ გამოიღო, ლამაზი ნივთი ძირს დაანარცხა და კარი გაცოფებულმა შეგლიჯა, კუთხეში მობუსული სალი რომ დანიახა იმწამსვე ეცა და გულში ჩაიკრა.-მაგას ვაჩვენებ მე სეირს როგორ მოგიტაცა იმ დამთხვეულმა.თან თავის ძმას ლანძღავდა თან კი დაქალს ამშვიდებდა.
-კიდეკაი მომაგენი თორემ თორემმ.. სიტყვა ვერ დაამთავრა რომ აფსლუკუნდა.
-ნაგავი ეგ მოვკლავ დამაცადე შენ სიკვდილს ვანატრებინებ.
-მასე ქენი.
რამდენიმე საათიანი ლანძღვის შემდეგ ძლივს დააძინა სალომეც და ბრთხილად ჩააბიჯა 1 სართულზე. ღრმად ამოისუნთქა და სალანძღავი სიტყვები ბლომად მოაგროვა.
-შენ ბიჭო ნორმალური თუხარ რას იტაცებდი რომ იტაცებდი, არიცოდი რანაირი პანიკიორია? ან საერთოდ რა უფლება გქონდა ასე უბრალოდ ამდგარიყავი და მგეტაცა, იცი მაინც რამდენი ვეძებეთ? ახლა რაიქნება ხვდები მაინც? სხვანაირად არ შეგეძლო შენი სიყვარული დაგემტკიცებინა შე იდიოტო? თუ მაინცდამაინც ეს მოტაცება კაიბიჭური საქციელია? ჰა? გამაგებინე ერთი? რამე რომ მოსვლოდა სადმიდიოდი? არაფრის ტვინი შენარაგაქ, ამხელა კაცი ხარ და ვერუკვირდები შენ საქციელს ან საერთოდ ისე დაახლოების ტ*აკი თუ არ გქონდა მოტაცების ტ*აკი საიდან გაგიჩნდა? მაინცდამაინც თავიუნდამომაკლევინო შეარაადამიანო? მოსვლა არგინდოდა სახლში შედალოცვილო? ან ამის მშობლებს რას ეუბნებოდი თქვენი შვილი მოვიტაცეო? მერე? რაიქნებოდა გამაგებინე? არა რა ჩემო ძამია დედასგეფიცები *იგ თუარგქონდეს უნამუსო ვიყო რააა, კაროჩე რააა.გულში ჩაგროვლი ემოციები ერთიანად ამოაბრქვია და მაგიდაზე დადებული წყალი სუმოუთქმელად ჩაცალა.
-მიდადა მოვიტაცე პრობლემაა რამე?.
-ამდენი გელაპარაკე შეოჯახაშენებულო რავერგაიგე ყურებში ბამბა გიდევს თუ დაყრუვდი და არვიცი? წინადღეებში ხო ლოკატორებივით გქონდა ახლა რაგეტაკა შე სასიკვდილე.
-მორჩი?.
-კიდე მორჩიო? კიდე მაგას მეუბნები? ვერხედავ რანაირად ამალაპარაკეე მისდღემჩი არ მილაპარაკია ასე და ახლა რომ გამაცოფე რანაირად ვლაპარაკობ ხვდები? არა რაა არუნდა გადმოვსულიყავი შენთან სულ გადამაგვარე მეც და სალომეც.
-ჩვენინი ხარ სესტრა.
-სესტრა არა იხვის ტოლმე ხვალვე მივდივართ სახლში და ვაი შენსიცოცხლეს სალომე თუ ცუდად გახდა ამის შემდეგ ჩემი ხელით დაგმარხავ.ერთი გემრიელად შეუღრინა და ოთახის კიბეებს აუყვა. დასაწოლად მოემზადა და სალის გვერდით მიუწვა.შუაღამის 3 საათი იყო როცა თვალები ჭყიტა გვერდით გაიხედა და თავის დაქალი რომ ვერ მოლანდა ფეხზე წამოხტა გიჟივით მოირბინა მთელი ოთახი საპირფარეშო და აივანი მერე პირველ სართულზე ჩავიდა და რასხედავს მისი თვალები სალომე და ლევანი ჩახუტებულები რაღაცაზე საუბრობდნენ.
-თავიდან ისე შემეშინა? ასეთ მომენტებში ცუდად ვხდები ხოლმე ისე მოსულიყავი და გეთქვა რომ გიყვარვარ.ჩურჩულით თქვა სალომემ თუმცა ალქსანდრამ მაინც გაიგო.
-ახლა ხომ არ გეშინია?.გულზე მიიკრა სასურველი ქალბატონი.
-ახლა ალექსანდრაა აქ და აღარ მეშინია.
-აუ კაროჩე რაა ეს დაქალები ხო ხართ რაა.
-ხო აბა ძმაკაცებივით ხომ არ ვიქნებით.
-რაუნდა უყო ახლა ამათ. ჩუმად ჩაილაპარაკა ალექსანდრამ და რაღაცის წამოყრანტალება სცადა თუმცა ვიღაცამ პირზე ხელი ააფარა და სულ სხვა ოთახში შეათრია, უკან რომ მიტრიალდა დემური ამოიცნო და სასაცილოდ გაეჭიმა.-როგორ გეყტობა რომ ძმაკაცისავით ვაჟკაცი ხარ.ცხვირი აიბზუა და მერეღა შეხედა თავის თავს მხოლოდ საცვლის და წვრილბრეტელიანი მაისურის ამარა იყო.სახეზე სულ ერთიანად ახურდა შემდეგ ტანზეც და როგორც იტყვიან ცხელმა ლავამ დაუარა ტანში.აფარკლულ ლოყებზე ხელისგულები მოიჭირა და ჩუმად აღმოხვრა "ვაიმეე".დემურის თვალებში ჭინკები აუთამაშდა ამ მდგომარეობაში მყოფი ალექსანდრა რომ დაინახა ხელები ნელნელა შეუცურა მაიკის შიგნით და თეძოზე მისი თლილი თითები რითმულად აათამაშა.
-აი ახლა ნამდვილად შემომეჭმები.მის სხეულს ძლიერად ააკრო და ვარდისფრად მოელვარე ტუჩებს მთელი ძალით დააცხრა. კოცნით ააღჩობდა გოგონას და სულაც არ უნდოდა თავის შეკავება, ტუჩიდან ხანდახან ყელზე გადაინაცვლებდა და ასე მინაცვლეობით დაასრიალებდა მის ბაგეებს ვარდის სურნლოვან კანზე.ხელის მსუბიქი ბიძგით საწოლზე მიაწვინა და მის ზემოდან მოექცა, ვნებამორეულმა ალექსანდრამ თითები თმაში შეუცურა და ძლიერად მოქაჩა. ვერცერთი ვერ თოკავდნენ თავს თუმცა იცოდნენ რომ ეს შეიძლება სულ სხვა რამით დამთავრებულიყო.ბოლოს დუმურიმ დაარღვია მათი სასიამოვნო წუთები გვერდით მიუწვა და ყურში ჩუმად ჩაჩურჩულა.-დანარჩენი ჩვენს ქორწილზე გავაგრძელოთ.
-ჩვენ რომ არ გვექნება ქორწილი? ჩვენს ურთიერთობას ვმალავთ.
-შენ მაგაზე არ იდარდო ქორწილიც იქნება პირვეი ღამეც და ბავშვებიც. ღიმილორეულმა ისევ უჩურჩულა და ლოყაზე აკოცა.


აბა ჩემო ტკბილებო და თბილებო იმედია მოგეწონებათ ეს საყვარლობა თავი..მომიტევეთ შეცდომები.. ყველანი მიყვარხართ ძალიან ძალიანნ