ერთი კვირა ერთ ოთახში (მეცხრამეტე თავი)

ვერ ვიტანდი იმედგაცრუებას... ჩემი იმედების გაცურებაზე მეტად, იმას ვერ ვიტანდი, როცა სხვას უცრუვდებოდა ჩემთან დაკავშირებული იმედები. დანაშაულის გრძნობა ისე შემოიპარა, თითქოს სულის სარკმელი ღია დამრჩა, მიაგნო და დრო იხელთა. ისეთი დაღლილი ვიყავი ამ

ცრემლების პრინცესა (მეცხრამეტე თავი)

- ვიცი, ყველას ძალიან გაინტერესებთ თქვენი აქ შეკრების მიზეზი, დარწმუნებული ვარ ხვდებით, რომ მხოლოდ დაბადებისდღე არაა შუაში. დღეს ისეთი რამ გავიგე, რამაც ძალიან ძალიან გამახარა. ამდენი ტკივილის მერე მართლა ბედნიერი ვარ ახლა. ძალიან რთული იყო ჩემთვის

იღბლიანი შეცდომა (თავი მეცხრამეტე)

ქორწილის თარიღის მოახლოებასთან ერთად, ღელვაც მემატებოდა.იმდენ რამეზე ვფიქრობდი ერთდროულად, მეგონა, ვერაფერს ვაკეთებდი წესიერად. მინდოდა ყველაფერი განსაკუთრებული ყოფილიყო და სანდროც ოცნებების

მძიმე გზა (მესამე ნაწილი) მეცხრამეტე თავი (31)

-გთხოვ.ეს უბრალო რამე არაა.დათოსაც დაველაპარაკები.გთხოვ დამთანხმდი და ... -ნია ,გეყოფა_სიტყვა გააწყვეტინა მამაკაცმა და გოგონას ხელი მოკიდა,მისკენ მიიზიდა და გულში ჩაიკრა.-ნია,გამიგე გთხოვ,არ მინდა კიდევ ერთხელ გამიცრუვდეს იმედი.მე შევეგუე ამ

მარიონეტი (მეცხრამეტე თავი)

ერთბაშად შეიარაღებული ხალხით გაივსო რესპუბლიკურის შენობა, ნიღბიანი, შავებში ჩაცმული მამაკაცები აკონტროლებდნენ, როგორც ცენტრალურ ასევე სათადარიგო შესასველებსაც. უცერემონიოდ შედიოდნენ პალატებში, ვირტუალური თავდამსხმელების შიშით საგულდაგულოდ ჩხრეკდნენ

მეცხრამეტე ზამთარი

უკვე მეცხრამეტე შემოდგომას ვხვდები ასე.მეცხრამეტედ ცვივა ფოთლები.მეცხრამეტედ ვუყურებ ხეების ეროტიკას.მეცხრამეტედ მოდის ზამთარი და დაცარიელებული სულის გაყინვით მემუქრება. გრძნობს თავის უპირატესობას,

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრამეტე თავი)

-ქალბატონო ემილია, არც კი ვიცი როგორ გითხრათ -ისე მითხარით როგორც არის-მკაცრად უთხრა ემილიამ და თვალებში ჩააშტერდა -მამათქვენს ძალიან იშვიათი დაავადება აღმოაჩნდა .ამ დაავადების მხოლოდ ორი შემთხვევაა გამოვლენილი საქართველოში, მას უილპის დაავადება

შენმა ლურჯმა თვალებმა დამატყვევეს (მეცხრამეტე თავი)

-როდემდე გაგრძელდება ეს ყველაფერი?-აცრემლებული გამოვიდა მარიამი პალატიდან და გარეთ მდგომ ექიმს მიმართა -არ ვიცი დაზუსტებით. შესაძლებელია ერთ დღეს, ერთ თვეს ან ერთ წელს. -ან სამუდამოდ-დაამატა აჩიმ და ამღვრეული თვალები მიანათა ექიმს -მისი

ბედნიერების რეცეპტი (მეცხრამეტე თავი)

ნათება შეპარვოდა თბილისს, ეკლესიაში ზარები რეკდა და ახალი დღის დადგომას გვამცნობდა. ვიღაცისთვის ერთი ჩვეულებრივი დღე იწყებოდა. აი, თორნიკე ქართველიშვილისთვის კი.... სულ ერთი ღამე აღმოჩნდა საკმარისი, ერთმა საბედისწერო, ავბედითმა ღამემ წალეკა და

ჩემი პრინცესა დაგარქვი (თავი მეცხრამეტე, დასასრული)

-ვაიჰ დავიღალე. - სუნთქვა გახშირებული დავჯექი სავარძელზე და თავი უკან გადავწიე. -რა დაგემართა რძალო? - სანდრომ რაც გაიგო რომ ორსულად ვარ ცუდად აღარ მეხუმრება და ნორმალურად მექცევა. -კიბეზე სიარულით დავიღალე. აღარ ემიძლია...-ხვალ წავალთ და დაისვენებ