- გულის შეტევა. ( ექიმი )
- მერე ახლა როგორაა ტო.
- ამჯერად გადავრჩით, მაგრამ ყოველთვის არ გაგიმართლებთ დადა, მე მამაშენს წინა შეხვედრაზეც ველაპრაკე და გასაგებად ავუხსენი, რომ მისთვის ნებისმიერი დატვრითვა სარისკო იქნებოდა, უმნიშნველო ნერვიულობა და ზედმეტი ემოციაცკი.
ამ დროს ექიმი სასწრაფოდ დაიბარეს, რომელიღაც პალატაში და სწრაფად მოგვშორდა, იმ პირობით, რომ საუბარს ცოტახანში ისევ გააგრძელებდა ბატონ გიასთან ერთად. არ ვიცოდი რა გამეკეთებინა, ისიცკი არ ვიცოდი როგორ დამემშვიდებინა აცრემლებული დედა, დერეფანში ნერვიულად დავდიოდი.
- ყველაფერი სწორედ ახლა აირია. ( ნინო)
- ყველაფერი საკაიფოდ იქნება.
- არა დადა შენ არცკი იცი რა რთულად აქვს მამაშნეს საქმე. ( ნინო)
- ხომ იცი არ მევასება ეს დრამა და მელოდრამა, წესივრად ამიხსენი რა ხდება.
- მამაშენი თავად აგიხსნის ყველაფერს, უბრალოდ ბოლომდე მოსუმინე და შუა საუბრის დროს არ გაიქცე ვითომ სასწრაფო საქმეებზე. ( ნინო )
დედაჩემი პასუხს აღარ დაელოდა და ექიმის სანახავ კაბინეტისკენ წავიდა. ძალიან გაბრაზებული ვიყავი, მაგრამ ვერ ვხვდებოდი ასე რამ იმოქმედა ჩემზე, ყველაფერი ზედმეტად უაზროდ მეჩვენებოდა, თითქოს იმასაც ვერ ვაცნობიერებდი რას ვაკეთებდი ახლა საავადმყოფოში, ექიმის ნებართვას არ დაველოდე და პალატაში გიჟივით შევვარდი, ჩემდა სასწაულად ზუსტად იმ დროს შევაღე კარი, როდესაც გონზე მოდიოდა თვალებს ახელდა და ისევ ხუჭავდა, გაურკვევლბაში იყო გარშემო დაბენული იყურებოდა და აი როგორციქნა მეც შემნიშნა.
- დადა. ( გია )
- თავს როგორ გრძნობ?
- ახლა ამას არ აქვს მნიშვნელობა, მომისმინე და მოიქეცი ისე როგორც ნადმვილ კაცს შეეფერება.
ამ საუბრის უფრო მეტად დასერიუზულება არ მინდოდა, ამიტომ ჩემთვის გავიფიქრე - „ ეს ვინ მასწვლის კაცობას, ის ვინც ცოტახნისწინ მაგრად მოატყუეს? თან ვინ? საკუეთესო ვითომ ძმაკაცმა და მისმა ლაწირაკმა შვილმა“. გია მოყოლას აპირებდა, რომ ამ დროს ოთახში ექთანი შემოვიდა, გაკვირვებულმა შემომხედა და სწრაფი ნაბიჯით მომიახლოვდა.
- ახლავე დატოვეთ პალატა. ( ექთანი )
- რატომ? აქ თუ დავრჩები იქნებ მე და შენ შევძლოთ რაიმე საინტერესოს გაკეთება.
ქალმა გაკვირვებულმა შემომხედა მამაჩემი, რომ არა დარწმუნებული ვარ მას ვეღარავინ გააჩუმებდა.
- აპატიეთ ქალბატონო, ჩემი შვილია მიექცით უფლემა, რომ ცოტახანი ავადმყოფ მამასთან დარჩეს. ( გია )
ექთანმა პასუხის გარეშე ძალიან სწრაფად დატოვა ოთახი.
- მეკი მეგონა რომ კაცი გავზარდე, არ გრცხვენია შვილო? ამდენი წლის განმავლობაში ეს გასწავლე? ასე საუბარი როგორ შეგიძლია? ( გია )
- არადა ვფიქრობდი ბოლომდე შევძლებდი შენს მოსმენას.
ვხვდებოდი, რომ ყველასთან ზედმეტი მომდიოდა, ასეთი საუბრის მანერა საპირისპირო სქესის წარმომადგენლებთან არასდროს მომწონდა, პირიქით ძალიან მაღიზიანებდა, მაგრამ ახლა თვითონ ვიქცეოდი ასე, უეჭველი სადმე გავლა და ყველაფერზე დაფიქრება მჭირდებოდა.
- მოკლედ, ეგ საქმე ცოტახანში გაირკვევა და ციხე არ ამცდება შვილო, ამიტომ სანამ ეს მოხდება გერმანიაში გამგზავრება უნდა მოვასწრო და ყველაფრის გაკრვევა, მხოლოდ ასე თუ გამოვალ ამ საქმიდან სუფთა. ( გია )
ფეზე ავდექი და ოთახიდან გასვლა დავაპირე.
- დადა, დედაშენს მიხედე შვილო. ( გია )
- ნინოს მისახედი არაფერი სჭირს კარგად იქნება, შენკი ჯერ იფიქრე და შემდეგ იმოქმედე.
საავადმყოფოდან მაშნვე მანქანისკენ წავედი და დიდი სიჩქარით დავძარი ჩემი საყვარელი BMW M5 - ი, ამ დროს ჩემი ტელეფონის ხმაც გასიმა, ეს ალექსანდრე იყო.
- სად ხარ? მთელი დღეა გეძებ. ( ალექსანდრე )
- საავადმყოფოში ვიყავი, ისევ მამაჩემი.
- რა? როგორ არის? ახლავე წამოვალ. ( ალექსანდრე )
- ბიჭო დაწყნარდი, სახლში ხარ?
- კი კი სახლში ვარ. ( ალექსანდრე )
- ხოდა მეთვითონ მოვალ შენთან.
პასუხს აღარ დაველოდე და ტელეფონი გავთიშე, რამდენიმე წუთში უკვე დანიშნულ ადგილას ვიყავი, კიბეები სწრაფად ავირბინე და მოულოდნელად ნიტას დავეჯახე, ფეხი რაღაცას წამოკრა, თავი ვერ შეიკავა და ჩემს მკლავებში აღმოჩნდა.
- ნიტა კარგად ხარ?
- ხელი გამიშვი თავხედო. ( ნიტა )
ასეთი პასუხი არ მომეწონა, ამიტომ ხელები ფრთხილად გავუშვი და ნიტა ძირს დაეცა, რათქმაუნდა გათვლილი მქონდა ისიც, რომ დაცემა ძალიან მტკივნეული არ ყოფილიყო.
- შენ შენ მართლა ( ნიტა )
- მიმზიდველი ვარ ხო.
თვალი ჩავუკარი და გზის გაგრძელება დავაპირე, რომ მოულოდნელად ვიღაც ტიპი გამოჩნდა, ძირს დაცემული გოგონია, რომ დაინახა მაშინვე მისკენ წამოვიდა.
- კარგად ხართ? დაგეხმარებით. ()
- კი უბრალოდ დავეცი და ფეხი ვიტკინე. ( ნიტა )
- მე დამეყრდენით და ნელა ადექით. ()
ნიტას უარი არ უთვქვს დახმარებაზე, გამომცდელი სახით შემომხედა შემდეგკი, უცნობს მხარზე დაეყრდნო, თავი ვეღარ შევიკავე და მეც მაშინვე მათთან გავჩნდი.
- კარგად ხარ ლამაზო.
ისე ვიქცეოდი თითქოს შეყვარებულები ან უფრო მეტი ცოლ-ქმარი ვიყავით, ნიტას წელზე მოვხვიე ხელი და ჩემსკენ მივიზდე, უცნობი იძუებული გახდა უკან დაეხია.
- ის უბრალოდ დაეცა და მე დახმარება მინდოდა. ()
ასეთ ტიპებზე ყოველთვის ვღადაობდი, რამდენიმე წამისწინ გოგოს ეფლირტავებოდა, ახლაკი ჩემს დანახვაზე კურდღელისავით შეშინდა.
- დადა ხელი გამიშვი. ( ნიტა )
- შენი ფეხძიმობა მე დამბრიდავს ტო, ყველფერზე უკმაყოფილება როგორ შეიძლება?
ნიტამ გაკვირვებულმა შემომხედა შემდეგკი უცნობს ახედა, ისიც ერთ ადგილას იყო გაშეშებული და გაკვრივებული გვადევნებდა თვალს.
- რა ფეხმძიმობა ბიჭო, შენ სულ გაგიჯდი ხო? ხელი გამიშვი, არ გესმის რას გეუბნები? ( ნიტა )
პასუხის მაგივრად ხელში ავიტაცე და კიბეებს ავუყევი, განწირული ყვიროდა და არ ჩუმდებოდა, როგორციქნა სახლის კარებამდეც მივახწიე და ხელი სწრაფად გავუშვი.


ჩემო საყვარლოებო, თქვენ ხარ ყველაზე საუკეთესო მკითხველები ისტორიის გაგრძლებეას აღარ ვაპირებდი, მაგრამ იმედნი საყვედური მივიღე, რომ ასე უბრალოდ ვერ გავწყვეთ წერს ბოდიშით და ძალიან დიდი მადლობა ახმელა პოზიტივსთვის, ძალიან ძალიან გამახარებთ თქვენს აზრს თუ დაწერთ ყოველთვის და შეაფასებთ ისტორიას ვერ წარმოდიგენთ როგორ მახარებს თქვენი თბილი და საყვარელი კომენტარები კამაკრიტიკეთ მაშინ, როდესაც საჭირო იქნება და თუ ის შენიშვნა რეალური იქნება აუცილებლად გამოვასწორებ კიდევ ერთხელ დიდი მადლობა და ველი თქვენს კომენტარებს.