* * *
ლილი საავადმყოფოს კაფეში იჯდა და წვენსის ჭიქას უაზროდ უყურებდა.ცდილობდა არ ეტირა რადგან დარწმუნებულო იყო ნაინა გადარჩებოდა ცოცხალი ადამიანის დატირება კო სწორად არ მიაჩნდამიმდენად იყო ფიქრებში გართული ვერ შენიშნა მის წინ მჯდომი მათე რომელიც რამდენიმე წუთის განმავლობაში თვალმოუცილებლად უყურებდა.
-ნახავ უველაფერი კარგად იქნება.გაუცინა ბიჭმა
-ვიცი.
-შენთვის ნერვიულობა არ შ3იძლება.ხელის მოკოდება სცადა ბიჭმა თუმცა ლილიმ დაასწრო და უკან გაიწია
-ისე ნუ იქცევი ვითომ არაფერი მომხდარა.
-ლილი მეგონა
-არ გინდა მათე.შ3ნ პატიებაც არ გითხოვია ჩემთვის.თი ადამიანურად გექცევი ეგ იმას არ ნიშნავს რო გაპატიე.ჩემი შვილების მამა ხარ და სხვანაირად ვერ მოვიქცევი.
-მეგონა ხვდებოდი რომ ვნანობ ნაინა
-ეგ არაფერს ცვლის მათე.ხვალ კიდე გამოჩნდება ვინმე შენი წარსულიდად და მე ისევ კარს მიღმა დავრჩები.
-ხო იცი რო მიყვარხად და მანამდე არ გავჩერდები სანამ არ მაპატიებ.
-გაპატიე უკვე.უბრალოდ როგორც ადრე ისე აღარ იქნება.მე არ გიშლი მათთან ურთიერთობას მოვალე ხარ რო იზრუნო მათზე ოღონდ მხოლოდ მათზე ეს დაიმახსოვრე.
ფრთხილად წამოდგა ფეხზე და კაფედან გავიდა.

* * *
დადამ გიჟივით აირრბინა საფეხურები და დერეფანს დაუყვა."ოღონდ მოგისწრო ჩემო სიცოცხლე ოღონდ გაუძელი"როგორც კი.ნაცნობი სახე სენიშნა სწრაფად მიირბინა
-როგორააა?
-ასე უცებ?გაკვირვებულმა გახედა ლაშამ
-როგორააა?მითხარი ნუ დამტანჯე
-ცუდად დადა საიმედო არაფერია.ოპერაცია დასრულდა მაგრამ ექიმი ვერაფერს ამბობს
-ეგ როგორ?კი.მაგრამ ეგ რა პასუხია?იყვირა ერისთავმა
-დაწყნარდი დადა ყველაფერს აკეთებენ რაც შ3უძლიათ.დანარჩენი.მასზეა რამდენად უნდა სიცოცხლის გაგრძელება
-არ აქ უფლება არ იცოცხლოს.ცხოვრებაში პირველად მოერია ცრემლი ერისთავს და იქვე ჩამოჯდა.
-დადა?გაკვირვება გაკრთა ნატოს ხმაში
-ქალბატონო ნატო.ფეხზე წამოდგა ერისთავი
-მაინც ჩამოხვედი?როგორ გელოდებოდა რო იცოდე.
-მე არც კი ვიცი რა ვქნა.
-დარწმუნებული ვარ ეხლა ყველაფერი კარგად იქნება.შენ არ იცი ნაინა რა ძლიერი გოგოა ამასაც მოვერევით.გაუღიმა ქალმა და სკამზე ჩამოჯდა
დადამ ცხოვრებაში პირველად იგრძნო როგორ დააშავა ნაინასთან.აუტანლად ეტკინა გული
-უნდა ვნახო.იმედიანი თვალებით ახედა ლაშას
-ექიმს დაველაპარაკოთ.

* * *
ერისთავი ფრთხილად მიუახლოვდა საწოლს.გული შეეკუმშა ტკივილოსგან მისი ნაინასგან არაფრი იყო დარჩენილი.მის წინ ერთი გამხდარი ქალი იწვა უამრავ მილზე შეერთებული.ფრთხილად დაიხარა და შუბლზე აკოცა
-არ გაქ უფლება ასე მომექცე.შ3ნ ხომ არ ხარ ბოროტი არ მიმატოვებ.ასე არ გამწირავ.იქვე სკამზე ჩამოჯდა და თავი ნაინას საწოლზე დადო.
-ყველაფერს მივატოვებ ნაი მანამდე მოგიხდი ბოდიშს სანამ არ მაპატიებ.გპირდები აღარ დავნებდები თურმე რა იდიოტი ვიყავი.ამ წუთას მზად ვარ სიცოცხლეც დავთმო ოღონდ შენ გადარჩე მე კოდე ვერ გაგიგე ჩემს გამო რო რისკავდიმეხლა ვხვდები როგორ მიყვარხარ.მაპატიე გთხოვ ოღონდ გამოძვერი და გპირდები სულ ხელით გატარებ.თითქმის საათი იჯდა გაუნძრევლად და ხელზე ეფერებოდა ბოლოს მედდამ ძალით გამოაგდო პალატიდან.თუმცა მომდევნო 3 დღე ფეხი არ მოუცვლია რეანიმაციის კართან იჯდა მუდამ.

* * *;
მათე გვერდით მოუჯდა ერისთავს
-წადი ცოდა დაისვენე აქ მე დავეჩები და თი რამე შეიცვლება დაგირეკავ
-არ მინდა კარგად ვარ
-არ ხარ დადამსამი დღეა არ გიძინია არ გიჭამია.ბოლო ბოლო დაიბანე და ისე მოდო.გინდა თვალს რო გაახელს ეგრე გნახოს?გაეცინა ბიჭს
-გაახელს რო?თავი კედელს მიადო დადამ
-რა გჭირს ბიჭო?ხო იცი რო გამოძვრება.ნაინაა ბოლობოლო იმდენი საქმე დარჩა მოსაგვარებელი ეგრე იოლად არ დანებდება
-ის.ნაინა არ დანებდებოდა მათე.ეს არ ვიცი იმდენი ვქენი ბოლომდე გავანადგურე.რატო არ ამიხოლეთ თვალი რატო არ მომდეთ ერთი და არ დამანახეთ რას ვაკეთებდი?
-მოგვარდება ყველაფერი დმაიჯერე.იმდენ შეცდომას ვუშვებთ ცხოვრრბაში.მაგრამ მოგვარდება აი ნახავ
-ნეტ მჯეროდეს
-ვერ გცნობ.შ3ნ ტიტიე ხარ ბიჭო ერისთავიმარაფრის რომ არ ეშინოდა ის ადამიანი.კაცი რომ.იყო ყველა დაკითხში და არასდროს არავისთან რომ.არ ჩაჭრილა ის კაცი.ეხლა კიდე ზიხარ და ქალივით მოთქვამ.ადე ეხლა და სახლში წადი არ გამაბრაზო შენზე ნაკლებად არ გვიყვარს ნაინა და თუ რამე მოხდა დაგირეკავთ.
-კარგი ხო წყლიდ გადავლება მართლა არ მაწყენს.ძლივს ემაოდგა ფეხზე და დაღლილი გაუყვა დერეფანს.

* * *
ერთადერთი რასაც ვგრძნობდი გაუსაძლისი ტკივილი იყომ. მთელი სხეული მტკიოდა თითქოს ტანკს გადაევლოს.ყელი მიშრებოდა თუმცა პირში ჩადგმული მილი იარესად მიშლიდა ხელს.გაჭირვებით გავახილე თვალები და რამდენჯერმე დავახამხამე რომ უკეთ შემძლებოდა საგნების აღქმა."გადავრჩი"გამიელვა გონებაში და მედდის გახარებულ სახეს ვკიდე თვალი.
ნელა ამომაძრეს ყელიდან მილი,ექიმი განიწყვეტლივ მისვამდა შეკითხვება და მსინჯავდა.
-ნაინა თუ გესმის ჩემი ხელი მომიჭორე.კარგია ყოჩაღ ჩემო კარგო.ეხლა ტკივილგამაყიჩებელს გაგიკეთებ და ორ საათში პალატაში გადაგიყვანთ.გილოცავ დაბრუნებას.გამიცინა ექიმმა და ვენაში წამალი შეიყვანა

* * *
თეომ როგორც კი ლექციები დაასრულა მაშინვე ეზოში გავიდა.რაც შ3იძლება სწრაფად უნდოდა სახლში წასვლა.უცებ მის წინ მაღალი სილუეტი აისვეტა და ქალს უსიამოვნოდ გასცრა მასში მისი კურსელი ნიკა რო ამოიცნო რაღაცნაირი ამაზრზენი ტიპი იყო
-საით თეო?
-სახლში.მოკლედ მოუჭრა ქალმა
-წამოდი წაგიყვან
-როოგრც მახსოვს წაყვანა არ მითხოვია.ტონს აუწია თეომ
-ეეეიი შენ ხომ არ გავიწყდება ვის ელაპარაკები?ხმას დაუწიე და წამოდი რო გეუბნები.უხეშად დაქაჩა მკლავში თეოს,უშედეგოდ გაიბრძოლა და ის იყო კივილს აპირებდა რო ნაცნობი ხმა მისწვდა ყურთასმენას
-ხელი გაუშვი.საკმაოდ მშვიდად ჩაილაპარაკა ლაშამ
-რო არა?წინ წაიწია ნიკამ
-თეო მანქანში ჩაჯექი.ტონს აუწია ლაშამ და ხელით უბიძგა.
-გთხოვ ლაშა.ატირდა ქალი
-წადი.ხმა გაიმკაცრა ბიჭმა დაელოდა როდის ჩაჯდებოდა მანქანში ქალი და მხოლოდ ამის.მერე აგემა მუშტი ირონიულად მოცინარ ნიკას.თეომ ყურებზე აიფარა ხელები და თვალები დახუჭა.მთელი სხეულით კანკალებდა და განუწყვეტლივ ითვლიდა.ინერციით იგრძნო ლაშას მანწანაში ჩაჯდომა თუმცა თავის აწევა ვერ გაბედა.
-ნერვოზი გქონია.საკმაოდ მშვიდად ჩაილაპარაკა ლაშამ და მანქანა დაძრა.
-გეფიცები არ არი ჩემი ბრალი.საიდან გაჩნდა ვერ გავიგე.
-ვიცი დაწყნარდი.გაეღიმა ლაშას.უნდა მცოდნოდა რამდენი დაბრკოლება შემხვდებოდა შენი შეყვარებით.
-ნანობ?წამოენთო ქალი
-რა სულელი ხარ.უბრალოდ.მომიწევს მოვლენები დავაჩქარო.ბოლო ბოლო ყველას ხო არ გავლახავ.თმები აუჩეჩა გაოცებულ ქალს და სიჩქარეს მოუმატა

* * *
დადამ ფრთხილად შეაღო პალატის კარი და საწოლისკენ დაიძრა.
-ჩემო სიცოცხლე.
-მელანდები?ძლივს ავამოძრავე დახეთქილი ტუჩები
-მთავარია გადარჩი დანარჩენზე მერე ეხლა უნდა დაისვენო.
-არ წახვიდე.სწრაფად გავახილე თვალები.დადას გაეცინა
-არა საყვარელო არც იფიქრო
არსად არ მივდივარ აქ ვარ შენს გვერდით.მაპატიე ყველაფერი მაპატიე ეს მდგომარეობა.
-გაპატიე დადა.
-მიყვარხარ.დაიჩურჩულა ერისთავმა და ტიჩებზე მაკოცა
-მეტკივა.გამეღიმა ოდნაც
-ბედი შენი ცუდად ხარ თორე
.არ გაბედო.მეორედ ჩემი ეგრე შეშინება გაიგე?
-არის უფროსო.გამეცინა და ვიგრძენი როგორ დამიარა ბედნიერბის ტალღამ როგორც კი დადას ხელი ვიგრძენი ხელზე.