სისევ ჩვეულად წყნარი დილა გათენდა არ ვიცი რა მოხდა გუშინ მხოლოდ ის მახსოვს რომ გოგოსავით შიშმა ამიტანა და ისე შევძვერი ლოგინში ვერც კი მივხვდი რა ჯანდაბა ხდებოდა. მაგრამ დღესაც ისე როგორც ყოველ დღე იმედი მაქვს რომ გამოსწორდება ეს სიტუაცია. დედამ სადილი მოამზადა, ის იმდენად კარგ სადილებს ამზადებდა რომ, ნუ ყოველშემთხვევაში ადრე როცა მეზობლები გვყავდა შემოდიოდნენ და აგემოვნებდნენ ხოლმე დღესაც როგორც ჩვეულებრივ დედამ სადილი მოამზადა, მისმა იდეალურმა სურნელებამ მთელი სახლი დაიპყრო. ჩემი ოთახიდან სწრაფი ნაბიჯით გამოვედი, ჩამოვედი კიბეზე და ხელების დასაბანად სააბაზანოს მივაშურე.
სჰემდეგ სუფრას მივუსხედით მე და დედ-მამა, როგორც ყოველთვის სალაპარაკო თემა არ ელეოდათ ხან რას მოიფიქრებდნენ და ხან რას. მე კი ჩაფიქრებული ვიჯექი, და კოვზს უხალისოდ ვუსმევდი თებშზე
- რამე მოხდა საყვარელო? მკითხა დედამ და ხელი მხარზე ნაზად შემახ.
- არა დედა არაფერია, უბრალოდ ჩაფიქრებული ვარ. ვუთხარი ცუდი ტონით და ავდექი სუფრიდან.
- ალექს თუ რამე ხდება უნდა ვიცოდეთ. ინიციატივა გამოიჩინა მამამ ცხოვრებაში პირველად ჩემს პრობლემებთან.
- არა მამა რ უნდა ხდებოდეს არ შეიძლება უბრალოდ ჩაფიქრდეს ადამიანი? ვუთხარი მშვიდათ თითქოს მართლა არაფერი ხდებოდეს ამ სახლში ყოველ ღამით. ჩემმა მშვიდმა გამომეტყველებამ ჩემს მაგივრად ყველაფერი თქვა.
- კარგი შვილო, ზემოთ ადი და რამე გააკეთე. მითხრა დედამ და გამიღიმა.
ავედი ჩემს ოთახში და გადავწყვიტე ძმაკაცებთან წავსულიყავი, ვიფიქრე თუ ცოტას დავლევდი მომეშვებოდა. ასეც მოვიქეცი.
ავიღე ტელეფონი და ჩემს ძმაკაც სანდრექსას დავურეკ.
- ალო სანდრექს ალექსი ვარ ტოოო რა გჭირს?
- სად დაიკარგე ბიჭო მეგონა მოკვდი. მითხრა მან და სიცილი ატეხა
- ჯერ არა ძმაო ადრეა მეც გავუთანაბრე ხუმრობა. სად ხართ დღეს დალევას ხო არ აპირებთ მეც მინდა შემოგიერთდეთ.
- კი ძმაო როგორ არა. (my dream) ხო იცი აი მანდ რა 8 საათზე მანდ იყავი რაა. მითხრა და ტელეფონნი ისე სწრაფად გათიშა დამშვიდობებაც ვერ მოვასწარი
ასეც მოვიქეცი წავედი ძმაკაცებთან. მაგრად დავლიეთ და მაგრათ ვიმხიარულე.. მაგრამ ეს მხიარულება დიდხანს არ გაგრძელებულა სახლში დაბრუნებისას სახლის მინები ჩამტვრეული დამხვდა. მაშინვე მივხვდი რომ ეს არ იქნებოდა შემთხვევითი. კარი სწრაფად შევაღე და იატაკზე ფეხი დავადგი თუ არა სისველე ვიგრძენი არ ვიცოდი ეს რა იყო მაგრამ ძალიან მეშინოდა. უკვე აღარ შემეძლო ამ ყველაფრის ატანა. თუმცა რადროს ესსააა. სწრაფად მივარტყი ხელი და იატაკზე დავიხედე, საკუთარი თვალების არ მჯეროდა, იატაკი სისხლით იყო სავსე და ზედ ნაკვალევი ეტყობოდა, თუმცა ეს ნაკვალევი ადამიანისას ნამდვილად არ ჰგავდა. ერთი წამით თავბრუსხვევა ვიგრძენი, ფანჯრები სულ ღია იყო. და თეთრი ფარდები ფრიალებდა. სახლში ძალიან ციოდა და სშინელი მყრალი სუნი იდგა. ამ ყველაფრის შემდეგ გამახსენდა რომ დედა და მამა სახლში დავტოვე როცა მივდიოდი.
რაც შემეძლო გავიქეცი.. ფეხი ამისრიალდა სისხლიან იატაკზე და ბობღვით ძლივს მივაღწიე კიბემდე. გადავწყვიტე მოაჯირს დავყრდნობოდი და საკუთარი სხეული რამენაირად ამეთრია მეორე სართულზე, სადაც მგელის ნაკვალევი მიმყვებოდა. როცა მეორე სართულზე ავედი ფეხები მტკიოდა და ძლივს მივედი ოთახამდე. მაგრამ ახლა იქ ცხოველის ნაკვალევი აღარ იყო, ის უკვე ადამიანისა იყო. ამამ სუ გამაგიჟა, კედელთან მივბობღდი და წამოდრომა ვცადე რომ შუქიამთებლისთვის ხელი ჩამომეცხო. ავფოფხდი და ავანთე. მაგრამ ნეტავ არ ამენთო საშინელი სურათი იყო, დედა და მამა საწოლში დასისხლიანებულები იწვნენ, ყელზე ნაკბენებით. დავიჩოქე და ავქვითინდი. ამ დროს ძლიერმა ქარმა დაუბერა. და სახლი თითქოს შეირყა.
- გამარჯობა უშიშარო ბიჭო მომესმა ხმა საიდანღაც, შევშინდი და უკან დავიხიე.
- ნუ გეშინია. შენი მშობლები მე მოვკალი. მითხრა და გადაიხარხარა.
- მე მე მე მე.. დამება ენა და საშინელმა კანკალმა ამიტანა
- ნუ გეშინია შენს მოკვლას არ ვაპირებ. მითხრა და ახლოს მოიწია. შავ ტანსაცმელში იყო გამოწყობილი შავ კაპიშონიანი დიდი მოსაცმელი ეცვა რომელიც სახეს უფარავდა შავი ტყავის შარვალი და ქურთუკი, შავი დიდი ჩექმა და რაც თვალში მომხვდა ის იყო რომ მისი კბილები სასტიკად გამოიყურებოდა სისხლში ამოსვრილი ნიკაპი უჩანდა მხოლიდ მის კაპიშონის გამო.
- მაშ რაა გინდათ ჩემგან? ძლივს ამოვღერღე და მოვიკუნტე.
- გინდა გითხრა? ცას შეხედე სავსე მთვარეაა.
- მერე?
- გირჩევ თვალები დახუწოო მითხრა და მონსტრ მგლად იქცა
- ტანში საშინელმა ჟრუანტელმა დამიარა, და კისერში გაუსაძლისი ტკივილი ვიგრძენი.
- როცა გავიღვიძე მდიდრულად მოწყობილ სახლში ვიყავი და ლამაზ საწოლში მეძინა.
- გამარჯობა ნაბოლარავ. მითხრა კაცმა რომელსაც ასე მეგონა არ ვიცნობდი თუმცა შემდეგში მივხვდი რომ ვიცნობდი...