-იმიტომ რომ, დღეიდან მისი გული მე მეკუთნის (ალქსანდრე)
ჯერ ყველა გაკვირვებულები იყვნენ,ვერ გაეგოთ რის თქმას ცილობდა მაგრამ,ბოლოს როგორც იქნა გამოიტანეს აზრი.
-აუ... არარსებობს რაა,ყველაზე მაგრებიხართ.(ნიკა)
-ისე, არმეგონა თუ თქვენ ოდესმე მოწყვებოდით,სულ ჩხუბობდით (ნია)
-არც მე. (მაშო)
-აუუ კი მინდოდა რაღაც ორიგინალურად და განსხვავებულად მეთქვა ეს ყველაფერი მაგრამ,მე და სანდრიკა შევთანხმდით, რომ ქორწილიც ერთად გვექნებოდა და შეყვარებულიც ერთად გვეყოლებოდა, ამიტომ....... მაშო ჭავჭავაძე! (ნიკა)
ყველა ელოდებოდა ნიკას სიტყვებს, მე და ალექსანდრე ისეც ვხდებოდით .მაშო კი ყველაზე მეტად მოელოდა.
-ჭავჭავაძე!იმ დღიდან, როცა ჩემი და სკოლაში მოვიყვანე და დაგინახე,იმ დღიდან ჩამიჯექი აი აქ, ამ პატარა გულში, რომელშიც სიყვარულის ადგილი საერთოდ არიყო,არ ვიცოდი სიყვარული რაიყო,ვიცი პატარა ხარ და ამის გამო დიდი ხანი ვფიქრობდი, როგორ მეთქვა შენთვის, მაგრამ არა! მე გაგზრდი და ჩემი გოგო გერქმევა.
მაშო ჭავჭავაძე.... მიყვარხარ უსასრულობამდე!(ნიკა) ყველა გაკვირვებული ვუყუებდით და თან გვიხაროდა,მაშოს კი ცრემლები მოდიოდა და გააზრებაც ვერ მოვასწარი ისე მიუვარდა მაშო ნიკას და ჩაეხუტა,მთელი ძალით ჩაეხუტა და ესე იყვნენ.


-მაშო-
ვერ ავღწერ ეს რა გრძნობა იყო,მან ჩემი ონება აასრულა, ხო ჩემი ოცნება,ოცნებას რომელსაც ნიკა ერქვა.თავიდან ვერ გავიაზრე რა ხდებოდა,თავი სიზმარშიც მეგონა ,მაგრამ არა მაშო ეს სიზმარი არიყო,ყველა რომ გვიყურებდა და სახეზე ბედნიერების ნიღაბი მოერგოთ,მეც არ დავაცალე ნორმალურად გააზრება და მოწყვეტით გავიქეცი და ჩავეხუტე.
-მეც მიყვარხარ უსასრულობამდე!(მე) ეს იყო და ნიკამ უცებ ამიტაცა ხელში და მატრიალებდა. ჩემს სიცილზე და ბავშვების ხმაურზე მედდები შემოცვივდნენ და გარეთ გასვლა გვთხოვეს ,პაციენტს დასვენება სჭირდებაო, ალექსანდრეს დავემშვიდბეთ და გარეთ გავედით ტასო მასთან დარჩა.
-აბა წავედით ავღნიშნოთ ეს ბედნიერი დღე და შემდეგ გრანდიოზულად ავღნიშნავთ როცა, ალქსანდრე და ტასოც გვერდით გვეყოლება.




-ანასტასია-
სანდრო ერთი კვირით დატოვეს საავადმყოფოში,ბავშვებიც ხშირად მოდიოდნენ და გვკითხულობდნენ,ჩვენც არ მოგვიწყენია,ხან რაზე ვსაუბრობდით და ხან რაზე.
დღეს უკვე სანდოს გაწერდნენ,ბავშვები რაღაც სიურპრიზს უმზადებდნენ ,მაგრამ რას მეც არ ვიცი,ნივთები ჩვალაგეთ ბექამ და გეგამ მოგვაკითხა და წავედით ალექსანდრეს მანქანა გაფუჭებული იყო და მოხელესთან ყავდათ.
-ჰე აბა სანდრექს წავედით?(გეგა)
-ხოხო წავედით დროზე,ცოტაც და გავგიჟდები(ალექსანდრე)
-ბევრს ნუწუწუნებ სახლშიც უნდა იწვე!(მე)
-პატარა ქალბატონო,ნუ ხარ ეგეთი დაუნდობელი,ცოტა ოცნების უფლება მომეცი.(ალექსანდრე)
-კარგი დადიანო როგორც იტყვით(მე)
ალექსანდრეს ხელი ჩავკიდე და ისე გავედით გარეთ.სახლში როცა შევედით სიჩუმე იყო მაგრამ უცებ, ბავშვები ყვირილით გამოვარდნენ და შამპანიური გახსნენს.
-სანდრექს გილოცავ დაბრუნებას ამ სამყაროში (ნიკა)
-ვახხ ჩემებოო,მიყვარხართ!(ალექსანდრე)
-ჰმმმ ,აბა მხოლოდ შენ მიყვარხარო!(მე) ვითომ ნაწყენი სახით გავხედე ალექსანდრეს,
-შენ პირველ რიგში ჩემო პრინცესა(ალექსანდრე)
ალექსანდრე მისაღბში მდივანზე წამოვაწვინეთ,ბიჭებიც იქვე დასხდნენ და საუბრობდნენ რაღაცაზე,გოგონები სამზარეულში გავედით და რაღაცეების მზადება დავიწყეთ.სუფრა მალევე გავშალეთ და ყველა მივუსხედით.
-აბა ყველა ვსვამთ სანდრექსას გარდა!(ნიკა)
-და მე ვითო რა, არასრულწლოვანი ვარ?(ალექსანდრე)
-არა პატარავ ,ჯერ ექიმმა მოერიდოს ალკოჰოლსო!(ნიკა) ამაზე ყველას გაგვეცინა.
-მაცადე შენ გამოჯანმრთელება და პატარას განახებ მე შენ!(ალექსანდრე)
-მეც არ ვსვამ საერთოდ სასმელს, ამიტომ ალექსანდრეს გავუწევ წვენით მასპინძობას.(მე)
-ნუ ეხლა რომც სვამდე ხოარ დაჩაგრავდი ალექსანდრეს(ბექა)
-შენ ჩუ!(ალექსანდრე)
ბევრი ვიმხიარულეთ,უამრავი რამ გავიხსენეთ,ბავშვებმა ისიც გაიხსენეს როგორ ვჩხუბობდით მე და ალექსანდრე. ძალიან ბევრი ვიხალისეთ,საბოლოოდ ყველა დაიღალა და ბიჭებიც რადგან ნასვამები იყვნენ ყველას ალექსანდრესთან მოგვიწია დარჩენა,ჩემებიც გავაფრთხილე რომ მეგობართან ვრჩებოდი.ოთახებში მალე გადავნაწილდით: მე ალექსანდრეს ოთახში დავრჩი,მაშო ნიკას ერთად შევიდა ოთახში,ნია და ნუცა ერთად და ბექა და გეგაც ერთად შევიდნენ.
-სან.... აბაზანაში შევალ და შეგიძლია რამე მათხოვო რომ ჩავიცვა?(მე)
-კი პატარავ მანდ კარადაშია, თუგინდა სპორტულის შარვალიც აიღე როგორც გინდა.(ალექსანდრე)
კარადიდან ალქსანდრეს მაისური გამოვიღ და აბაზანაში შევედი,მოვწესრიგდი ,ალექსანდრეს მაისური თითქმის მუხლებამდე მიცდებოდა,აბაზანიდან გამოვედი და ალექსანდდრემ სიცილი დამაყარა.
-რაგაცინებს?(მე)
-არაფერი,რა პატარა ხარ,მაგ მაისურში ერთი შენხელა კიდე ჩაეტევა(ალექსანდრე)
-სულაც არვარ პატარა ,ეს შენ ხარ ზედმეტად დიდი!(ოდნავ წყენით ვუპასუხე)
-კარგი, კარგი, მოდი ჩემო ტასია ჩემთან!(ალექსანდრე)
მივედი და დავწექი,ალექსანდდრემ ძლიერ მომხვია ხელი და მიმიხუტა გულზე.
-ესე როგორ დავიძნო ალექსანდრე?(მე)
-როგორ ესე?(ალექსანდრე)
-როგორ და სადაცაა გავიგუდები(მე)
-თუ ჩემგვერდით ძილზე ვერფიქრობ?(ალექსანდრე)
-ფუ,გაფუჭებულო(მე)
ალექსანდრე ზემოდან მომექცა ,რამოდენიმე ხანი თვალებში მიყურებდა შემდეგ კი,ჩემს ბაგეებს დაეწაფა,მე ავყევი კოცნაში ვერც კი ვიაზრებდი რას ვაკეთებდი,ალექსანდრე უცებ გაჩერდა და თვალებში ჩამხედა.
-ზედმეტი რომ მომივიდეს არინანებ?(ალექსანდრე)
-მეშინია!(მე)
-საშიში არაფერია(ალექსანდრე)
-იმის მეშინია რომ ერთ დღეს მოგბეზრდები და დამტოვებ!(მე)
-არასდროს გესმის?არასდროს დაგტოვებ!(ალექსანდრე)
იმწმსვე დაეწაფა ისევ ჩემს ბაგეებს და მეც ვნებების მორევში გადავეშვი.